ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากนั้นทั้งหมดก็พากันไปซ่อนที่คลังอาวุธของเสี่ย หนูแนทปะทะกับพี่แดนด้วยเรื่องหมอไออีกแล้ว คราวนี้ตัดขาดกันของจริง แดนโกรธหนูแนทมาก หนูแนทเองก็เข้าหน้าพี่แดนไม่ติดไปเลยทีเดียว แดนนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าถ้ำ แนทไม่กล้าเข้าไปใกล้ จะเดินหนีก็เจอพี่อัศยืนมองอยู่ อัศนัย: คราวนี้ผมเชื่อคุณว่าไม่ได้โกหก     คือจริงๆ พี่อัศแกก็หวังดีหรอกนะ - -' แต่ผิดจังหวะไปนิด พูดแบบนี้หนูแนทคงรู้สึกเสียหน้า เพราะว่าครั้งก่อนหนูแนทโกหกจริงๆ แล้วพี่อัศก็ดันเป็นคนจับได้ด้วย  หนูแนทเลยตอบสนองด้วย การเหวี่ยง... แนท: ไม่ต้องมาพูดดีเลย ทำไม กลัวป๊าไม่ให้ที่ซุกหัวเหรอ พี่อัศคงเกิดอาการ ปรี๊ดดดด ทันที อัศนัย: ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงล่ะ แดนถึงได้ไม่เชื่อคุณ หัดทำตัวดีๆ พูดจาดีๆ บ้างได้มั้ย แนท: ถือดียังไงมาสั่งสอนฉัน ฉันไม่ใช่เด็กนะ อัศนัย: คุณนั่นแหละ รักคนยังรักไม่เป็นเลย โตตายล่ะ แนท: แล้วนายล่ะ รักเป็นเหรอ ปากก็เสีย แถมสติก็ไม่ดี ถ้าเกิดมีเมีย เมียก็คงไปมีชู้ พี่อัศ โกรธจัด อัศนัย: หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ แนท: หรือว่าเป็นเรื่องจริง โอ้โห...ไฟปะทุน่ากลัวจริงๆ แต่เราเข้าใจหนูแนทนะ คือ ณ จุดนั้น หนูแนทก็เริ่มยังไงๆ กับพี่อัศนิดนึงแล้ว เพิ่งแตกหักกับพี่แดนมา แถมยังมาเจอคำพูดที่แปลความไปได้เชิงตำหนิด้วย (พี่อัศไม่ได้ตั้งใจ แต่ หนูแนทสันหลังหวะอยู่) สภาพจิตใจมันไม่มั่นคงหรอก โชคดี นายฉีมาขัดจังหวะ เพราะเสี่ยกำจรเรียกประชุม ไม่งั้นหนูแนทอาจจะโดนสำเร็จโทษตั้งแต่ฉากนี้เลยก็ได้ 555 แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 52 20:15:11 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 20:14:33

ความคิดเห็นที่ 2 แต่นี่แหละ 555 ความน่ารักกำลังจะมา . . เวลาผ่านไป หนูแนทน่าจะเริ่มทำใจได้บ้าง เดินไปเล่นน้ำตกด้วยท่าทีร่าเริง แต่พอหันซ้ายหันขวา แนท: กรี๊ดดดดด (ยกมือปิดหน้า) ฉันไมใช่กวีฯ : กรี๊ดดดดด (เอาตาไปติดจอคอมฯ) พี่อัศอาบน้ำอยู่ค่ะ >_< ไม่ได้ใส่อะไรด้วย กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดดด แนท: ฮึ้ย...อุจาดจริงๆ เลย (บ่นไปแต่ก็ยังแอบมองเค้านะคะ หนูขา ความเป็นกุลสตรีมีบ้างมั้ย ลุกไป...ให้เจ๊ดูคนเดียวก็พอ) เหมือนหนูแนทจะระลึกได้ ว่าคนเขียนกำลังด่าในใจ ก็เลยทำท่าจะลุกไป แต่พอเดินผ่านกองเสื้อผ้าพี่อัศ หนูแนทก็เกิดความคิดแผลงๆขึ้นมา หยิบเสื้อผ้าพี่อัศวิ่งหนีหายไป ส่วนคุณพี่ Navy SEAL หูไว ประสาทไว เกิดจับได้ว่ามีคนขโมยเสื้อผ้า ก็รีบตะโกนเรียกไว้ แต่โจรสาวมีหรือจะหยุด วิ่งหายลับไปอีกทางทันที ทิ้งให้คุณอัศนัยนุ่งลมห่มน้ำอยู่ตรงนั้นเอง เอิ๊ก...ฉากนี้ดูแล้วเลือดกำเดาจะไหล คิดได้ไงเนี่ยยย หนูแนท ถ้าพี่อัศไม่กล้าขึ้นจากน้ำจริงๆ แล้วปอดบวม หนูแนทต้องรับผิดชอบด้วย - -' ลำพังแค่ถอดเสื้อโชว์หน้าอกเฉยๆ  ก็เกินครึ่งเรื่องแล้ว นี่แบบ...555 หวิวทั้งตัว คืนกำไรให้แม่ยกจริงๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 02:34:17 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 20:23:46

ความคิดเห็นที่ 3 หนูแนทคงลืมเรื่องทะเลาะในวันก่อนไปหมดแล้ว เลยมีอารมณ์ล้อเล่นกับพี่อัศแบบนี้ เห็นเล่นอย่างนี้แล้ว คิดถึงสมัยม.ปลายเลยน่ะ ที่เด็กสาวเซี้ยวๆ หน่อย จะชอบแกล้งชอบหยอกคนที่ตัวเองยังไงๆ ด้วย พอขโมยของแล้วหนูแนทเอาเสื้อผ้าไปซ่อน แล้วก็มานั่งแอบมองอยู่อีกทางหนึ่ง (ร้ายนะ แกล้งหลอกคนดูว่าไม่อยาก ดูตอนพี่อัศแกอาบน้ำในลำธาร ที่แท้ก็กะจะรอดูตอนจังหวะนี้ใช่มั้ย หนูแนท) แต่ยอดนักแกะรอยของเรามีหรือจะพลาด พอหนูแนทหันกลับมาก็ จ๊ะเอ๋.... อัศนัย: สนุกนักหรือไง ฮะ (สีหน้าภาคภูมิใจกับสรีระตัวเอง คนอะไร้ หน้าไม่อาย - แต่พี่เค้าก็มีดีให้ภูมิใจจริงๆ ค่ะ - -' ณ จุดนี้ต้องยอมรับ) แนท: กรี๊ดดดดดด (ปิดหน้าอีกรอบ แล้ววิ่งหนีไป) ฉันไม่ใช่กวีฯ: @$^&*฿% (ร้องไม่เป็นภาษา มือระรัวกด screen shot) เฮ้อ...หัวใจจะวายทั้งหนุแนท ทั้งคนดูเลยทีเดียว ดีนะ ที่ฉากนี้มันสั้นๆ ไม่งั้นเลือดออกหมดตัวแน่ๆ แต่เราแอบเห็นนะ ว่าตอนพี่อัศขึ้นมายืนจังก้า ขวางทางอยู่ หนูแนทแอบมองลงต่ำ ก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าพี่อัศ ทำเป็นไม่อยากดู แต่จริงๆ ก็แอบกรี๊ดในใจใช่มั้ย บอกเจ๊มาตรงๆ เหอะ ว่าเริ่มหวั่นไหวกับความล่ำ ความแมนของพี่แรมโบ้แล้ว เราจะได้มากรี๊ดด้วยกันอย่างเปิดเผย 555 แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 02:44:41 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 20:32:12

ความคิดเห็นที่ 4 พี่อัศแอบอมยิ้มตอนหนูแนทร้องกรี๊ดวิ่งหนีไปด้วยอ้ะ สงสัยจะสาแก่ใจ ทำนองว่า "เอาวะ..กล้าขโมยเสื้อผ้าตูไป ตูก็กล้าโชว์ work out เยอะขนาดนี้ นายแบบยังอาย หุหุหุ โชว์จริง จะกล้าดูจริงรึเปล่าเหอะ" หนูแนทเลยพ่ายแพ้ไป วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนไปหกล้มอยู่ใกล้ถ้ำ แนท: โอ๊ย..โอ๊ย.. อัศนัย(ใส่เสื้อผ้าแล้ว - เฮ้อ - เสียงถอนใจจากฉันไม่ใช่กวีฯ): เป็นอะไรน่ะ คุณ แนท: หกล้มน่ะสิ ถามได้ อัศนัย: โถ่ ซุ่มซ่ามจริงๆ ไหนดูซิ แนท: ทำอะไรน่ะ นี่..พวกฉวยโอกาส อัศนัย: อยู่เฉยๆ เหอะน่า อย่าคิดว่าใครเค้าพิศวาสคุณขนาดนั้น หลังไม่หัก แค่ยอกเดี๋ยวก็หาย แล้วพี่อัศก็เข้ามาช่วยประคองหนูแนท แต่หนูแนทสะบัดตัวออกซะงั้น มาถึงตรงนี้ เห็นชัดๆ เลยว่า 1. พี่อัศ แกไม่อาย ไม่เขิน และไม่โกรธหนูแนทเลยว่ะค่ะ สงสัยจะมั่นใจในรูปร่างตัวเองมาก - -' 2. แต่หนูแนทสิ ทั้งเขิน ทั้งเคืองที่แกล้งไม่สำเร็จ แถมโดนแกล้งตอบ แล้วยังมีอะไรในใจอีก ไม่งั้น คงไม่พูดหรอก ว่าพี่อัศฉวยโอกาส แถมยังทำท่าสะบัดสะบิ้ง ถือตัวชอบกล เข้าใจนะ ว่าตอนนั้น คงใจเต้นแรงน่าดู เพิ่งเห็นผู้ชายไม่ใส่เสื้อผ้า แถมเรื่องยังเกิดขึ้นเพราะตัวเองเริ่มก่อนอีก แต่ท่าทางพี่อัศแกจะไม่เข้าใจ - -' ฝึกความละเอียดอ่อนหน่อยนะคะพี่ อัศนัย: นี่คุณ เลิกหลงตัวเอง แล้วเลิกทำนิสัยแบบนี้ซะที นี่ยังไม่รู้ตัวเองอีกเหรอฮะ แนท: ทำไมล่ะ แค่ฉันรักผู้ชายคนหนึ่งมากมันผิดตรงไหน อิจฉาล่ะสิที่ไม่มีใครมาให้รัก อย่างนายน่ะ ถ้ามีแฟน แฟนก็คงนอกใจไปมีชู้ เพราะนายมันห่วย ไม่เอาไหน แวร็งงงงงงงงง....อ้ะ หนูแนท แวร็งงงงงงงงงงงง จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 20:43:04

ความคิดเห็นที่ 5 ลืมรูปซะงั้น จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 20:43:42

ความคิดเห็นที่ 6 หนูแนทก็ผิด ตรงที่พอรู้จุดอ่อนจากการทะเลาะครั้งก่อน ก็เอามาจี้ใจเค้า จังหวะนั้นคงไม่คิดอะไร นอกจากอยากเอาชนะ ก็แหม...คุณหนู มีแต่คนเอาใจ ป๊าก็เอาใจ ก็มีแต่พี่อัศนี่แหละ ที่ด่าเอา สอนเอา ดุเอา ทำตัวเหมือนครู (กึ่งๆ พ่อด้วย) หนูแนทคงอยากจะสยบให้ได้ . . แต่ดันไม่รู้ ว่าควรสยบผู้ชายแบบนี้ด้วยอะไร . . อัศนัย: หยุด แนท: โดนใจดำล่ะสิ แสดงว่านายก็คงถูกผู้หญิงทิ้งมาจริงๆ สมน้ำหน้า ไอ้คนไม่เอาไหน ไอ้ห่วย หนูแนทคะ...คำด่าแบบนี้ ผู้ชายเกลียดค่ะ - -' เค้าไม่ชอบให้เอาตัวเค้าไปเปรียบเทียบกับใคร แต่หนูแนทเล่นเปรียบเทียบอัศนัย กับแดนมาตลอด แถมด่าว่าอัศนัยไม่เอาไหนมั่ง ห่วยมั่ง ตลอดเวลา พี่แกทนมาได้นานขนาดนี้ก็เรียกได้ว่า ขันติบารมีสุดยอดแล้วค่ะ ดังนั้น..วันนี้ ฟางเส้นสุดท้ายของคุณอัศนัยก็ขาดผึง ผู้หญิงอะไรวะ เอาแต่ใจ ชอบแกล้งคนอื่น ไม่รู้จักสำนึกผิด หลงตัวเอง สั่งสอนยังไงดี (พี่อัศคงคิดในใจแบบนี้) และแล้ว..หัวใจก็ทำงานไวกว่าสมองอีกครั้ง พี่อัศกระชากหนูแนทเข้ามาบดขยี้ริมฝีปากทันที อัศนัย: อย่างงี้มันต้องลงโทษ เอาให้เข็ด (ในใจ) แนท: กรี๊ดดดด (ในใจ) ฉันไม่ใช่กวีฯ: T_____T หัวใจสลาย พอจ๊วบเสร็จ อัศนัยก็ปล่อยหนูแนทออกมา หนูแนทร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ แล้วก็ทรุดลง เพราะแข้งขาไม่มีแรงแล้ว (จูบของพี่แรมโบ้ อานุภาพรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ) อัศนัย: คุณอย่าพูดแบบนี้อีกนะ เสียงพี่อัศ ดุมากกก.... สายตาก็ช่างหลากหลายอารมณ์ ทั้งโกรธ เสียใจ รู้สึกผิด สับสน แล้วพี่แกก็วิ่งออกไปจากตรงนั้น ทิ้งให้หนูแนทกุมริมฝีปากตัวเองด้วยความรู้สึกตกใจ แกมหวั่นไหว ส่วนแดนก็โผล่ออกมาจากหลังต้นไม้... ไอ้ถ้ำมองงงงงง แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 52 20:55:03 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 20:53:38

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนพี่อัศก็หนีไปทุบๆ เกาะๆ ต้นไม้หน้าเครียดอยู่คนเดียว... อ่ะ ให้อภัยพี่แดนที่ไปแอบมองสองคนนี้ก็ได้ เพราะตอนนี้พี่แดนทำตัวเป็นกามเทพได้ดีมากค่ะ แดน: เพราะเรื่องที่แนทพูดใช่มั้ย ที่ทำให้นายไปอยู่ที่นั่น อัศนัย: นายได้ยินหรอ..(จริงๆ คงอยากถามต่อด้วยใช่มะว่า แล้วนายเห็นด้วยรึเปล่า ^ ^') แดน: ผมก็เคยคิดนะ ว่าลำพังเรื่องต้องออกจากราชการ ไม่น่าจะทำให้นักสู้อย่างคุณหนีไปปลีกวิเวกที่นั่นได้ พี่อัศเลยเล่าความหลังให้แดนฟังนิดหน่อย แดนเลยเสนอความคิด แดน: ความรักเกิดขึ้นใหม่ได้เสมอนะ มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ มันก็จะเป็นพลังให้ก้าวต่อไป อยู่ที่ว่าคุณจะยอมรับมันรึเปล่า กรี๊ดดดด พี่แดนก็แอบคิดเหมือนกับพวกเราใช่มั้ยคะ ว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วเคมีกระจาย เข้ากั๊นนน เข้ากัน นั่นสินะ ใครๆ ก็ดูออกหมด ยกเว้นตัวพวกเค้าเอง = =' พี่อัศเองสีหน้าแววตาดูเหมือนใช้ความคิด แต่แล้วก็เบี่ยงเบนเรื่อง ปัดไปพูดถึงหมอไอริณเสีย อัศนัย: เหมือนนายใช่มั้ย แดนหลงไปพูดถึงหมอไอริณแป๊บเดียว แล้วก็วกกลับมาคุยเรื่องแนทต่อ (555 ฉลาดวุ้ย ไม่หลงกลพ่อแรมโบ้) แดน: แนทเป็นคนน่ารักนะ ผมผิดที่รักเค้าไม่ได้ (ชงจังเลย ชงมาตั้งแต่ตอนแรกๆ แล้ว ถูกใจ ให้กีบพี่แดนยังไงดีคะ) พี่อัศกำลังแววตาวูบไหว ใจกำลังจะเริ่มอ่อน แจ็คก็โผล่มาบอกว่าจูนทีวีติดแล้วชวนไปดูข่าวกัน สองหนุ่มเลยเปลี่ยนโหมด เปลี่ยนอารมณ์เดินเข้าถ้ำไป ลืมเรื่องหนูแนทไปเลย เฮ้อ ให้มันได้อย่างงี้สิ - -' แต่ว่า...Well done แล้วค่ะแดน หยอดเข้าไปทุกวันๆ นะคะ น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แล้วหัวใจอ่อนๆ มันจะไปเหลืออะไร้.... ยิ่งสองคนนี้มีเมล็ดต้นรักอยู่ในใจแล้วด้วย(แต่ยังไม่งอก) หมั่นรดร้ำ พรวนดิน เดี๋ยวก็เจริญงอกงาม แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 02:49:39 แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 52 21:05:26 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 21:03:19

ความคิดเห็นที่ 8 หลังจากนั้น หนูแนทเธอก็เหวี่ยงค่ะ ยิงปืนใส่คนของเสี่ย อาละวาดกับคนโน้นคนนี้ แดนกับพวกอาจจะคิดว่าหนูแนทเธอเหวี่ยงเพราะยังโกรธแดน แต่อิฉันคิดว่า เธอเหวี่ยง เพราะเรื่องอัศนัย - -' เพราะว่าก่อนหน้านี้ แนทมีปฏิกิริยากับเรื่องของแดนอีกแบบหนึ่ง แถมที่ผ่านมาก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นขนาดไปเดินเล่นริมน้ำแล้ว แต่พอมีเรื่องกะพี่อัศ หนูแนทเธอก็อารมณ์ขึ้นมาอีกซะงั้น จริงๆ เธอก็คงจะยังโกรธแดนอยู่เหมือนกันล่ะ แต่เรื่องที่ทำให้หงุดหงิด น่าจะเพราะเรื่องที่โดนจูบไปมากกว่า หุหุ อีกอย่างก็คือ เพราะตอนพี่อัศโผล่เข้ามาทางด้านหลัง หนูแนทเธอสีหน้า สีตา ไปหมดเลยค่ะ แสดงออกหมดเลย ว่ากำลังโกรธธธธธธ อัศนัย: ทำต้นไม้มันจะไปสนุกอะไร เอ้านี่ มาตีผมให้โดนดีกว่า แล้วพี่อัศก็โยนไม้ให้หนูแนทไป หนูแนทรับไว้ด้วยมือซ้าย เธอถนัดซ้ายจริงๆ ด้วยแฮะคะ ตอนแรกๆ ที่แนทใช้มือซ้ายต่อยอัศนัยในรถ แล้วอัศนัยใช้มือขวารับ เราก็คิดว่าให้ใช้เพราะภาพจะได้สวย เหมือนหันหน้า เข้าหากันพอดี แต่ดูไปๆ เออ...ยิงปืนก็มือซ้ายแฮะ นี่ก็รับไม้ด้วยมือซ้ายอีก อ้าวนอกเรื่องไปนาน กลับมาใหม่ๆ หนูแนทตีเท่าไหร่ๆ ก็ไม่โดน เลยชักมีน้ำโห พี่อัศก็ยั่วเหลือเกิน อัศนัย: ตียังไง ชาตินี้ก็ไม่โดนหรอก คิดจะทำร้ายคู่ต่อสู้ต้องมีสมาธิ จ้องไปที่คู่ต่อสู้ไม่ให้คลาดสายตา ไหน ทำให้ผมดูอีกทีสิ แล้วหนูแนทก็ทำตามจริงด้วย - -' หลอกง่ายเนอะ เด็กจัง ไม่รู้ตัว ว่าโดนหลอกให้ฝึกความเข้มแข็งและการต่อสู้ ตีไปตีมาก็โดนครั้งนึง สีหน้าสีตาหนูสาสมใจมาก พี่อัศก็ล่อให้ออกกำลังไปเรื่อยๆ อัศนัยทำแบบนี้ได้นกหลายตัวเลยค่ะ 1. ได้ฝึกการต่อสู้ให้แนท 2. ทำให้ดีกรีอารมณ์เหวี่ยงหนูแนทลดลง 3. ถ้าหนูแนทฟาดโดน ก็เหมือนเป็นการขอโทษแนทไปในตัว ประมาณว่า อะๆๆ เมื่อกลางวันขอโทษนะ ตีกันแล้วหายกันนะ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 02:52:18 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 21:15:45

ความคิดเห็นที่ 9 และนกตัวสุดท้ายคือเสี่ยกำจร... เพราะยิ่งนานวัน เสี่ยก็ดูจะพออกพอใจอัศนัยมากขึ้นทุกทีๆ ตอนเป็นนายคิม เสี่ยก็โปรดปรานเสียมากมาย พูดอะไรก็ฟังหมด ตอนนี้เสี่ยก็แอบมาดูการฝึกด้วยสายตาครุ่นคิด เสี่ยคงเริ่มๆ คิดแล้วล่ะ ว่าใครจะสามารถดูแลลูกหนูต่อไปได้ ถ้าเสี่ยเกิดเป็นอะไรขึ้นมา จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 21:18:10

ความคิดเห็นที่ 10 และการยอมเจ็บตัวของพี่อัศก็ได้ผลจริงๆ ค่ะ อารมณ์ของหนูแนทเธอเสถียรขึ้นมามากเลยทีเดียว... ก็บอกแล้ว จริงๆหนูแนทเธอไม่ได้เกลียดพี่อัศมาแต่ต้น ที่ผ่านมาเห็นโวยวาย จิกกัด ก็แค่อารมณ์เอาแต่ใจแบบเด็กๆ อยากเอาชนะ เจอใครที่ไม่ยอมลงให้ก็อยากสยบให้ราบคาบ แต่ยิ่งโวยพี่อัศยิ่งโต้กลับ ล่าสุดก็ถึงขั้นกระชากเค้ามาจูบเลยทีเดียว หนูแนทแกก็...ย่อมรู้สึกอัดอัดคับข้องเป็นธรรมดา ผู้หญิงก็งี้แหละค่ะ ^ ^' ปกติไม่มีอะไรก็อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ตามฮอร์โมนอยู่แล้ว แต่นี่...มันมี 'อะไร' ไง หนูแนทเธอเลยอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ มากเป็นพิเศษ แล้วเจ้าอะไร..มันคืออะไร 55 ไม่รู้สิคะ ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรักนะ รู้แค่ว่ามันต้องมี ไม่งั้นพฤติกรรมไม่เป็นงี้หรอก ถ้าจะให้เดา..ก็คิดว่าผู้หญิง ผู้ชาย อยู่ด้วยกันมากๆ มันก็ย่อมเผลอคิดอะไรไปบ้างเป็นเรื่องธรรมดา อัศนัยกะแนทเอง ก็ใช่ว่าหน้าตาจะแย่ แต่ละคนก็มีทั้งรูปสมบัติ คุณสมบัติ แม้จะไม่ได้ตั้งใจ มันก็ต้องมีเผลอไผลไปบ้าง แต่ทีนี้ดันปากแข็งไม่ยอมรับกันทั้งคู่ (Defense mechanism อ่ะเดะ) พอใกล้กันหน่อยก็ประกาศตัวละ "ใครคิดอะไรกับนาย" "ใครพิศวาสคุณ" พอประกาศเสียโจ่งแจ้งแบบนี้ มันก็ย่อมเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้เด็ดขาด ถ้าตัวเองจะให้ใครรู้ ว่าเผลอไปคิดอะไรกับอีกฝ่าย เลยต้องแสดงออกให้มากเป็นพิเสษ เพื่อกลบเกลื่อนพิรุธ . . (ทำอย่างกะไปนั่งในใจเค้าเลยเนอะ ^ ^' ก็เราอยากให้เค้าคิดกันแบบนี้นี่นา 555) เอาล่ะ เข้าเรื่องต่อ พอโดนตีเข้ามากๆ พี่แรมโบ้เองก็เจ็บเป็นเหมือนกัน เลยเดินแกมบ่นเข้ามาในถ้ำเพื่อหายาทาแก้ฟกช้ำ อัศนัย: ยายบ๊องเอ๊ย... แต่ว่าหายังไงก็หาไม่เจอ และแล้ว..หนูแนทก็เดินเข้ามาพร้อมหลอดยา พร้อมกับทำเรื่องไม่คาดฝัน แนท: หานี่อยู่ใช่มั้ย อัศนัยเงยหน้ามองด้วยสีหน้าแปลกใจ ก่อนจะตอบรับ แล้วรับเอายามาพยายามทาหลังตัวเอง หนูแนทเหลือบมองแวบหนึ่ง แล้วก็เดินเข้าไปหา แนท: มานี่ ทาให้ พี่อัศตกตะลึง ตาค้าง มองหน้าหนูแนทราวกับเห็นแมวบินได้ แนท: ไม่ต้องมาทำหน้างงเลย ฉันทำนายเจ็บ ฉันก็ต้องรับผิดชอบดิ อย่าคิดว่าฉันพิศวาสอะไรในตัวนายนักเลย นี่ไง... เพิ่งวิเคราะห์ไปหยกๆ หนูแนทก็มาไม้นี้อีกละ หารู้ไม่ ว่าคนดูเค้ารู้ทันไปถึงไหนๆ ละ 555 พี่อัศเองก็อาจจะรู้เหมือนกัน เลยแอบอมยิ้ม ทำให้หนูแนทจิกเสียง ถามแก้ขวยทันที แนท: ยิ้มอะไร พอพี่อัศไม่ยอมตอบ หนูแนทก็ตีซ้ำลงไปตรงที่ฟกช้ำ แนท: นี่แน่ะ ถามว่ายิ้มอะไร อัศนัย: โอ๊ย...ไม่ได้ยิ้ม ก็ยามันเย็นน่ะ เอ่อ...แถมากค่ะคุณพี่ ฉันไม่ใช่กวีฯ คิดว่าตัวเองชอบเขียนกระทู้แบบแถๆ แล้ว คุณพี่แถได้มากกว่าอิฉันอีกค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 07:36:42 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 21:40:40

ความคิดเห็นที่ 11 แนท: ไม่จริง นายต้องแอบคิดอะไรทุเรศๆ แน่ อัศนัย: เปล่า ผมดีใจน่ะ ที่เห็นคุณรู้จักเป็นห่วงคนอื่นแล้ว (แววตาพี่อัศตอนนี้ แสดงถึงความดีใจจริงๆ พี่แกยิ้มทั้งปากทั้งตาเลยค่ะ นานๆ จะเห็นรอยยิ้มแบบนี้เสียที...จะเห็นก็ตอนอยู่กับหนูแนทนี่แหละ) แนท: ฉันไม่ได้ห่วงนาย (ไม่พูดเปล่านะ หันหน้าหนีด้วย อย่างนี้เรียกว่าหลบสายตากลบพิรุธนี่คะ) พิรุธชัวร์ๆ ค่ะ เพราะว่าหนูแนทเธอไปยืนทำสายตาหวั่นไหวอีกแล้ว พี่อัศแก...น่าจะเริ่มๆ รู้มั่งแล้วมั้ง แถมยังเรียนวิชาการแสดงมาจากหนูแนท สมัยเข้าไปบ้านเสี่ยใหม่ๆ มาอย่างเต็มที่ ตอนนี้เลยปล่อยของล็อตใหญ่ อัศนัย:  โอ๊ย...โอ๊ย.. แนทตกใจ รีบถลาเข้าไปดูทันทีด้วยความเป็นห่วง แนท: เป็นอะไรน่ะ (น้ำเสียงเป็นห่วงเชียว) อื้อหือ พี่อัศคะ... เชื่อแล้วค่ะ ว่าพี่เก่ง สมกับเป็นหน่วย SEAL พี่เรียนรู้อะไรได้ไวมาก เปิดตัวมาตอนแรกๆ ดุดัน เถรตรงอย่างกะไม้บรรทัด ตอนนี้ขี้เล่น ช่างยั่วเย้า แถมยังเจ้าเล่ห์แสนกลอีก อัศนัย: ไหนว่าไม่ห่วงไง กรี๊ดดดด พี่อัศหันมายิ้มให้ทั้งปากทั้งตาอีกแล้วค่ะ อิจฉา ๆ ๆ ๆ ในเรื่องนี้ไม่มีใครมีสิทธิ์ได้รับรอยยิ้มนี้เลยนะคะ นอกจากหนูแนท แต่หนูแนทเธอคงไม่ทันสังเกต หรือไม่เธอก็อาจเป็นเพราะเธอสังเกตเห็นนี่แหละ เลยเกิดอาการเขินขึ้นมาซะงั้น ปาหลอดยาใส่พี่อัศเต็มเปาแล้วเดินหนีไป แต่ขณะที่เดินจากไปนั้น คุณน้องแอบอมยิ้มด้วยค่ะ ส่วนฟากฝั่งคุณพี่นั้น ก็มองหลอดยา แล้วมองตามคุณน้องไป ตาเป็นประกายวาววับ กรี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ งอกแล้ว ต้นรักรากงอกแล้ว แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 02:57:18 แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 52 21:51:24 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 21:49:26

ความคิดเห็นที่ 12 หนูแนทเธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ค่ะ ตั้งแต่ดูมาตอนแรกๆ เวลาพี่แดนกับอัศนัยอยู่ด้วยกัน หนูแนทเธอจะห่วงแต่แดน คำก็ "พี่แดนระวัง" สองคำก็ "อย่าทำอะไรพี่แดนนะ" ไม่เห็นจะมีกล่าวถึงพี่อัศเลยแม้แต่น้อย แต่นับจากนี้... หนูแนทเธอเปลี่ยนไปแล้ว พอแนทรู้มาว่าเสี่ยจะพาแนทข้ามชายแดน หนีไปประเทศอื่นโดยทิ้งพวกแดนไว้เบื้องหลัง หนูแนทรีบถามทันที แนท: แล้วพี่แดน 'กับอัศนัย' ล่ะป๊า... อ่ะฮ้า...คราวนี้มีพูดถึงพี่อัศด้วยนะคะ เสี่ย: ถึงเวลาต้องตัด ลูกหนูก็ต้องตัดไปเลย มันเป็นตัวถ่วง แนท: ไม่ได้นะป๊า ลูกหนูไม่ยอมให้ป๊าทำแบบนั้น แต่เสี่ยก็ยืนยันมั่นเหมาะ ว่าจะจัดการพวกแดนให้หมดแล้วหนีไป แต่ด้วยความที่เสี่ยคงพอใจอัศนัย ก็เลยบอกให้แนทไปบอกอัศนัยให้หนีไปด้วยเพียงคนเดียวเท่านั้น หนูแนทถึงกับนอนไม่หลับเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี จะบอกใครดีน้อ...ไม่บอกก็อาจโดนคนของเสี่ยเก็บหมด ถ้าบอกไป...พวกนั้นจะทำยังไง บลา ๆ ๆ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 02:59:03 แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 52 22:08:17 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 21:59:43

ความคิดเห็นที่ 13 แนทตัดสินใจจะมาบอกอัศนัย แต่เข้ามาผิดจังหวะไปหน่อย ดันไปแตะไหล่พี่แรมโบ้ เลยโดนบิดแขนไปเล็กน้อย แนท: โอ๊ย ไอ้บ้า พอพี่อัศรู้ว่าเป็นหนูแนท ก็รีบขอโทษ นัยว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ทางการทูตยังดี ต้องรีบรักษาไว้ เดี๋ยวหนูแนทจะมาผีเข้าผีออกอีกรอบ อัศนัย: อ้าว คุณ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ประโยคนี้เอง กลับทำร้ายหนูแนทเข้าอย่างจัง เพราะหนูแนทนึกเลยไปถึงวันที่โดนจูบ แนท: ใช่สิ นายทำอะไรก็ไม่ได้ตั้งใจทั้งนั้นแหละ อย่างงี้เค้าเรียกตัดพ้อค่ะ คุณขา... แต่ตัดพ้อออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนด่า ถ้าไม่แคร์เขา จะตัดพ้อออกมาทำไม้.....ว่าที่พี่อัศทำลงไปเพราะไม่ได้ตั้งใจ เนอะ หุหุ ว่าแต่...ไม่พอใจที่เขาไม่ได้ตั้งใจ เพราะอยากให้พี่เขาทำอย่างตั้งใจเหรอคะ กรี๊ดดดด แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 03:00:16 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 22:13:27

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วแนทก็ตัดสินใจบอกความจริงกับอัศนัยไป ตอนดู..ก็นึกอยากจะถามเหมือนที่พี่อัศถามเด๊ะเลยค่ะ อัศนัย: ทำไมคุณถึงมาบอกผม หนูแนทเธออ้าง เอ๊ย...บอกว่า แนท: ฉันรู้นะ ว่านายไม่อยากเป็นพวกกับป๊านักหรอก แล้วฉันก็สุดจะทนละ เบื่อหน้าพวกนายเต็มที รีบหนีไป ฉันก็แฮปปี้ ส่วนพวกนายก็รอด ตกลงว่า เธอบอกความจริงเพื่ออยากให้อัศนัยไปบอกคนอื่นต่อจะได้หนีไป แต่หนูแนทก็เลือกที่จะบอกพี่อัศก่อนใครๆ เนอะ ไม่ได้คิดบอกแดนก่อน อย่างที่เคยเป็น และควรจะเป็น จริงๆ ถ้าแค่บอกให้รู้ตัวแล้วหนี บอกใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องบอกอัศนัยหรอก เอ.. หรือเพราะว่าแนททะเลาะกับแดนอยู่ ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากคุย หรือเพราะหนูแนทคิดว่าอัศนัยได้เรืองได้ราวกว่าใคร แล้วก็ในบรรดาคนที่เหลือนอกจากแดน แนทก็สนิทกะพี่อัศที่สุดแล้ว หรือหนูแนทจะแอบหวัง ว่าพี่อัศจะบอกให้คนอื่นหนีไป แล้วยอมตามหนูแนทกับเสี่ยไปหว่า อืม....ไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 03:04:39 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 22:18:49

ความคิดเห็นที่ 15 แต่เรือโทอัศนัย หัวหน้าหน่วยโจมตีฉุกเฉินใต้น้ำ ไม่เคยทิ้งลูกน้อง ดังนั้น..ก็คงจะไม่ทิ้งเพื่อนเอาตัวรอดด้วย อัศนัย: ถ้าเสี่ยจะทำแบบที่คุณว่าจริงๆ ผมก็ต้องไป จริงๆ หนูแนทก็น่าจะคาดหวังว่าจะได้รับคำตอบแบบนี้แต่แรกนะ เพราะมันเป็นคำตอบที่เป็นไปได้ที่สุด แต่แนทเองก็มีท่าทีชะงัก แล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน เมื่อได้ยินเข้าจริงๆ แนท: งั้นก็ดี กัดฟันพูดแล้ว หนูแนทก็หันหลังหนี ซ่อนแววตาสับสนกึ่งอาลัย แล้วตัดสินใจเดินหนีไป ส่วนสายตาพี่อัศที่มองตาม ก็ฉายแววอาลัยไม่แพ้กันเลยค่ะ คงจะไม่คิดกันมั้ง ว่าต้องจากกันแบบฉุกละหุกไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ จากกันโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้เจออีกฝ่ายเมื่อไหร่ด้วย ทั้งที่เพิ่งจะญาติดีกันไม่นานนี้เอง คือ...จริงๆ สองคนนี้ก็คงจะยังไม่ทันรู้ตัว หรือไม่ก็รู้แล้วแต่ยังไม่ยอมรับ แต่สีหน้า แววตา ท่าที ไปหมดแล้วค่ะ 555 แสดงออกชัดแจ้งจริงๆ . . (ก็บอกแล้ว ว่า ผกก สั่ง = =') จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 22:25:40

ความคิดเห็นที่ 16 แต่ปรากฏว่า...เข้ามาในถ้ำปุ๊บ เสี่ยกำจรก็มาดักหน้าไว้แล้ว พร้อมแจ้งว่าจะออกเดินทาง ณ บัดนาว เสี่ยยังมั่นใจ ว่ายังไงพี่อัศก็ต้องตามไป เพราะเสี่ยตั้งใจจะยกให้ทั้งลูกสาวและกิจการ (โหย เสี่ย เอาจริงนะเนี่ย - -' ) หนูแนทตกใจ เพราะมันไว และกะทันหันมาก แต่พี่อัศก็ยังยืนยันมั่นเหมาะ อัศนัย: ผมคงไปกับเสี่ยไม่ได้ เพราะหน้าที่ของผม คือกำจัดแก๊งค์อินทรี เสี่ย: อ้าว นี่ลื้อไม่ได้รักลูกสาวอ๊วเลยเหรอ ที่อั๊วรับลื้อเป็นลูกเขยเนี่ย ก็หวังจะยกกิจการให้ดูแลนะ แนทกับอัศนัยมองหน้ากัน พูดไม่ออก... แต่หนูแนทไม่ได้พยศอย่างที่เคย (นี่ถ้าพี่อัศยอมตัดช่องน้อย ตามไปจริงๆ ก็คงจะได้คู่กับหนูแนทอยู่ดี เพราะเสี่ยเป็นใจซะขนาดนี้ - -') อัศนัย: ผมขอบคุณเสี่ย แต่ผมคงรับความหวังดีของเสี่ยไว้ไม่ได้ เสี่ยเลยตัดสินใจ สั่งจัดการ ท่ามกลางเสียงคัดค้านของหนูแนท เสียนี่..จริงๆ เลย - -' โหด แต่พี่อัศก็จัดการสมุนเสี่ยไปซะเกลี้ยงได้อยู่ดีแหละ จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 22:31:59

ความคิดเห็นที่ 17 หลังจากนั้นถ้ำก็โดนพวกอินทรีบุก เสี่ยกำจรกับแนทหนีไปทางหลังถ้ำ โดยให้แนทนำไปก่อน ซึ่งก็ต้องมาจ๊ะเอ๋กับพี่อัศอยู่แล้ว ตามพล็อต หึ หึ เสี่ยโดนพวกอินทรีปีศาจรุม เกือบไม่รอด จนตัดสินใจถอดสลักระเบิดในมือ อัศนัยกะแนทช่วยออกมาได้หวุดหวิด แต่ก็อาการสาหัส เสี่ยจัดแจงสั่งเสี่ย ประหนึ่งพี่อัศเป็นลูกเขยแล้วจริงๆ - -' ใช่สิ มาถึงตรงนี้ใครๆ ก็ดูออกหมด ยกเว้นเจ้าตัวสองคน แดนก็ดูออก เสี่ยก็ดูออก เฮ่อ... เสี่ย: ลื้อสองคน สัญญานะ ว่าจะต้องช่วยกันจัดการกับแก๊งค์อินทรีให้ได้ นะ นะ แล้วเสี่ยก็สั่งเสียอีกยืดยาว พร้อมทั้งฝากฝังให้อัศนัยพาแนทหนีไปให้ได้ แล้วแย่งปืนไปล่อพวกอินทรีปีศาจ สารวัตรวีระ ก็ช่วยล่อพวกนั้นไปอีกทางด้วย เปิดโอกาสให้อัศนัยกับแนทหนีไปทางหลังถ้ำ พี่อัศกับหนูแนทเลยได้เริ่มต้นมหากาพย์การผจญภัย ณ บัดนั้น (แว้กกกก...นี่เล่ามาตั้งนาน เป็นแค่อารัมภบทใช่มั้ย = =' ) ณ จุุดนี้ ฝ่ายพระเอกย่ำแย่แล้วจริงๆ ค่ะ โดนจับตัวมั่ง อะไรมั่ง หนีหัวซุกหัวซุนมั่ง มีแต่ตั้งรับ ไม่ได้รุกอะไรกับเค้าเล้ย... เสี่ยกำจรก็มาตายอีก กำลังเงินและกำลังอาวุธเลยนะนั่น แต่ข้อดีของมันคือ ประสบภัยเยอะๆ แบบนี้แล้ว แนทอ่อนลงไปเยอะค่ะ เพราะคุณเธอได้รับความช่วยเหลือจากอัศนัยบ่อยทีเดียว แถมยังได้เรียนรู้ด้วย ว่าเอาอะไรมากกับชีวิตไม่ได้ เอาแต่ใจตัวเองลูกเดียวก็ไม่ดี จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 22:47:00

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากนั้นก็ต้องหนีหัวซุก หัวซุน กระโดดน้ำตกลงไป อันเป็นเหตุให้เกิดเหตุการณ์มากมายทีนำมาซึ่งความเข้าใจกันมากขึ้น (สรุปว่าตั้งแต่ต้นมาถึงบัดนี้ แค่ Prologue ของความรักจริงๆ = =') อื่ม..จริงๆ ก็ไม่นะ จะว่าไป มันก็มีเหตุ มีผล มีการพัฒนาการของมัน เรียกได้ว่า มาถึงตอนนี้ แต่ละคนเริ่มเพาะเชื้อไว้ในใจแล้ว แค่รอเวลา ให้เมล็ดพันธุ์ความรักมันมีโอกาสเติบโตหน่อย แล้วรอเวลาให้แต่ละคน ยอมรับ และปรับตัวเข้าหากัน เดี๋ยวพอได้อยู่กันสองคนก็เป็นเรื่อง ฮี่ ๆ ๆ ๆ ๆ แต่คงต้องชิ่งก่อนในวันนี้ พันทิปมันขึ้น proxy error ตลอดเลย ไว้มาเม้าท์ต่อวันหลังนะค้า... จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 22:54:21

ความคิดเห็นที่ 19 เอ้า กะลังหนุก ไปซะงั้น เราไม่มช่แฟนหัสโลกันต์ แวะเข้ามาดู คู่นี้น่ารักมาก แต่คุณ ฉันไม่ใช่กวีมือแกาจเล่าซะมันส์กว่า รีบมาแปะต่อนะคะ จากคุณ : จูกัสเหลียงหญิง เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 23:22:58

ความคิดเห็นที่ 20 กรี๊ดคุณฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ ขอบคุณมากที่มาเล่าเรื่องราวพี่อัศน้องแนท รอคอยมานาน ยังรอคุณมาเล่าต่อนะคะ...เพราะหลังจากนี้น้ำหวานเอย น้ำตาลเอย เกลื่อนไปหมดแล้วค่ะ...รอคุณมาเล่าตอนต่อไปนะคะ รีบๆน๊า จากคุณ : saunois เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 52 22:23:32

ความคิดเห็นที่ 21 กำลังเครียดๆเรื่องงาน แวะมาอ่านเเล้วหัวเราะซะแทบเเย่ ขอบคุณมากนะคะคุณกวี ตามมาอ่านอยู่เรื่อยเลยค่ะ อ้อ Purple ชอบภาพนี้ค่ะ เหมือนอัศนัยจะอาลัยเเนทมาก ดูน้ำตาคลอนิดๆ (หรือว่าคิดไปเองว้าเรา) จากคุณ : Purple Lilac เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 52 22:43:21

ความคิดเห็นที่ 22 เล่าได้สนุกและน่ารักมากเลยค่ะ จากคุณ : Wun เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 52 14:40:54

ความคิดเห็นที่ 23 มารอคุณกวี ต่อ กำลังมันส์เลยค่ะ  ชอบๆๆ จากคุณ : Purple Lilac เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 19:36:27