ความคิดเห็นที่ 1 อยากอ่านต่อมั๊ยค้า จะได้พิมพ์ต่อให้ ^^ (หรือว่าหลอกให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ดีน้า อิ อิ ) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:42:07

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าทำแบบในวงเล็บ ใจร้ายมากนะคะเจ้าของกระทู้^^ จากคุณ : sugar_cus เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:54:17

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านค่า ขอๆๆๆๆๆ ขอตอนคุณหญิงโดนเล่นงานด้วยได้เปล่า จากคุณ : jolica เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:55:13

ความคิดเห็นที่ 4 "คุณลินจะแต่งงานกับไอ้ดิน" "ใช่ "  ปฏิคมถึงกับมือไม้อ่อนด้วยความตกใจ ตอน 25 อลินพาปฏิคมไปที่บริษัทอวตาร และเรียกทุกคนมาฟังเรื่องสำคัญที่ทนายความของเธอจะชี้แจง  สิ่งที่ปฏิคมบอกกับทุกคนคือว่า   เธอได้ถือหุ้นของอวตารอยู่ครึ่งหนึ่ง แต่หนึ่งเดือนก่อน อนุชาได้ขายหุ้นบริษัทอีกสามสิบเปอร์เซนต์ให้อลิน  ตอนนี้อลินจึงมีหุ้นเกินครึ่งหนึ่ง  จึงถือว่าเธอเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่  สามารถทำการใดๆได้โดยไม่ต้องขอคำยินยอมจากอนุชา  นอกจากนี้อลินยังบอกให้ทุกคนรูอีกว่า  งานแต่งงานระหว่างเธอกับอนุชายกเลิกไปแล้ว  ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น...ทุกคนพากันอึ้ง อนุชากลายเป็นผู้ร่วมงานคนหนึ่งในบริษัท  ขณะที่อลินถูกดันขึ้นมาเป็นประธานบริษัทในชั่วข้ามคืน  เมื่ออมรามาที่บริษัท รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  ก็ยังแถเข้าไป:-)กับอลินว่า  กำลังเข้าใจลูกชายเธอผิด  อลินหันมาตอกใส่อมราเต็มที่  เรียกป้าอย่างงั้น อย่างงี้จนอมราผงะ "นี่ป้า  จะพูดจะจาอะไร  ช่วยดูด้วยว่า  บนหัวฉันไม่มีเขางอกออกมา  และฉันก็ไม่ได้ไถนาเลี้ยงครอบครัว  เรื่องที่ปูดออกมา  ไม่ได้มีใครมาฟ้องทั้งนั้น   แต่มันเป็นเพราะฉัน "มีบุญ"  มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง  ฉันเลยรู้ความจริงที่แสนจะฟอนเฟะของผู้ดีจอมปลอม  ที่จ้องจะสนตะพยาย  เห็นฉันเป็นควายโง่ๆ" "หนูจ๊ะ...แม่ว่า" "พ่อฉันมีเมียคนเดียวแล้วก็ตายไปนานแล้วด้วย" "ป้าว่า...จริงๆ แล้วไม่มีใครคิดว่าหนูโง่นะจ๊ะ  แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจจะหลอก  คนที่จะทำแบบนั้นก็มีแต่...นังสองแม่ลูกนั่น.... โดยเฉพาะนังโสภิตา  มันร้ายยังกะอะไรดี  อยากได้ตาเล็กจนตัวสั่น   มันคงจะเป่าหูจนหนูเป็นแบบนี้แน่ๆ  ลิน....ลินอย่าไปเชื่อมันนะลูกนะ" "ฉันรู้แล้วว่านายอนุชาได้เชื้อ:-)มาจากไหน...นี่... ตัวแม่เลยนะเนี่ย  ฉันจะบอกให้นะ ...ระหว่างคุณตากับป้า....ถ้าจะมีใครสักคนที่เชื่อไม่ได้  ฉันว่าน่าจะเป็นป้ามากกว่า....  ถ้าเอามาประชักกันแล้ว ท่าทางแม่ผัวจะ:-)ชนะเลิศ" อมราชักหน้าซีด "นี่หนูลิน....ว่าป้าเหรอจ๊ะ" "ต๊าย....ที่เขาบอกว่าคนแก่มักหูตึง.....นี่ท่าจะจริง....พูดกรอกหูขนาดนี้ยังฟังไม่ถนัดอีก "หนูพูดกับฉัน....ขนาดนี้เลยเหรอ" "โถ...ป้าขา....นี่ยังถือว่าเกรงใจนะคะ  เห็นว่าจะอยู่หายใจอีกไม่กี่ปี  ก็สิ้นสังขาร   เลยไม่อยากให้ทรมานใจมาก  นี่ถ้าอายุเท่ากัน...อย่าหวังเลยว่าฉันจะพูดแค่นี้  จะด่าให้กรี๊ดสลยไปต่อหน้าต่อตาเลย" "เธอ....เธอ....เธอนี่มันป่าเถื่อน" "อู้ยยย...ทำยังกะตัวเองศิวิไลซ์ตายยยยยย...กีดกันลูกสะใภ้เพราะความจน   แล้วยังจ้างให้เค้าไปรีดเอาลูกออก   ใครกันแน่ที่ป่าเถื่อน  นี่ป้า....ถ้ายังต้องยืมเงินคนอื่นใช้  ยืมจมูกคนอื่นหายใจก็อยู่เงียบๆไป  ไม่ต้องมาเต้นแร้งเต้นกาให้เสียหน้ามากไปกว่านี้   อีกไม่กี่ปีก็ลงโลงแล้ว  อย่าทำชั่วให้มันมากนักเลย   เท่าที่มีทั้งชาตินี้ชาติหน้าก็ใช้ไม่หมดแล้ว "   อมราเหวอ (พักนิ้วก่อน  เมื่อยยยยยยย) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:59:48

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากค่า ตั้งหน้าตั้งตารอดู 55 จากคุณ : jolica เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:04:09

ความคิดเห็นที่ 6 "อลิน  ที่แท้เธอเป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย" "ใช่  แล้วก็จำไว้ด้วย  ถึงแม้ฉันจะสวยแต่ฉันไม่โง่  และนับจากนี้ต่อไปอย่าหวังเลยว่าจะได้เงินจากฉันแม้แต่สตางค์แดงเดียว  ถ้าหมดธุระก็เชิญออกไปได้แล้วเพราะฉันมีธุระต้องจัดการ  ฉันกำลังวางแผนแต่งงานกับผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่ลูกชายคุณหญิง " อมราหน้าซีด   กรี๊ดอยู่ในใจ หมิงได้ข่าวงานแต่งของอลินเป็นอันล้มเลิก   จึงส่งข่าวไปที่หนังสือพิมพ์ทั่ววงการ  จนกลายเป็นข่าวใหญ่พาดหัวไปต่างๆนานา   "วิวาห์ล่มอลิน-ไฮโซ / "อลิน พลาดรถไฟเที่ยวสุดท้าย"/ "ลือหึ่ง  ล้มงานแต่งอลิน- ไฮโซ"/  "ปิดฉากรักม้วนเดียวจบ"/ "ม่ายขันหมาก อลินยื้คานทอง"   พสุเห็นข่าวอลินแล้วถอนใจเบาๆอย่างปลงตก   อลินให้ปฏิคมคิดหาแผนตามง้อพสุกลับมาเป็นครูสอนทำอาหารให้เธอเหมือนเดิม   แต่ปฏิคมก็จนปัญญา  บอกว่าให้เธอหาทางเคลียร์ปัญหานี้เอาเอง....อลินไปขอความช่วยเหลือจากโสภิตาเพราะอยากแต่งงานกับพสุ  โสภิตาจึงบลกให้ฟังว่าพสุเป็นห่วงและรักเธอมาก   อลินถึงกับอึ้งไป "คะ ....ครูกุ๊กเนี่ยะนะคะ รักฉัน" "ถ้าไม่รัก....ไม่ทำให้ขนาดนี้หรอกค่ะ   ตอนที่ดินรู้ว่าคุณลินรู้ความจริงเรื่องคุณเล็ก  เขารีบมาหาคุณลินด้วยความเป็นห่วง  ถ้าเขาเกลียดคุณจริงๆวันนั้นเขาคงไม่มา" "ถ้าเขารักลิน  แล้วทำไมต้องโกรธ  งอน   แล้วก็หนีแบบนี้ด้วยคะ" "ความรักทำให้คนเราอ่อนแอนะคะ....ที่ดินเขาหนี  เพราะเขากลัว..กลัวว่าจะเจ็บอีก"  อลินอึ้ง  คิดฟังพลางคิดตาม "ถ้าคุณลินอยากให้ดินเปิดใจอีกครั้ง   คุณลินต้องบอกให้รู้ว่าเขาคือคนสำคัญที่สุด  บอกให้รู้ว่าที่ผ่านมาคุณเล็กไม่ใช่อันดับหนึ่งในใจคุณ  แต่เป็นเขา  ไม่ว่าเขาจะมีฐานะยังงัย  มีแม่เป็นใคร  แต่เขาคือคนสำคัญที่สุดของคุณ"  อลินคิดๆตามแล้วนึกขึ้นมาได้ "คนสำคัญที่สุด  คิดออกแล้ว"  อลินยิ้มอย่างบรรเจิดเมื่อคิดได้   -_-" อลินเอาสมุดไอดะรี่ (เจ้าปัญหาเล่มนั้น) ที่เขียนให้คะแนนชายในฝันมาแก้คะแนนใหม่  โดยเฉพาะคะแนนของพสุ  เธอแก้ด้วยตัวเลขที่ใช้ปากกาสีเน้นให้ดูว่าเธอเพิ่มคะแนนให้เขา (แหมๆๆๆ) (กำลังเร่งพิมพ์สดๆร้อนๆเลยค่า  เมื่อยเนอะ) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:05:01

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : รับน้ำอะไรดีคะ? (รับน้ำอะไรดีคะ?) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:05:44

ความคิดเห็นที่ 8 แค่อ่านก็ขำแล้ว ขอบคุณมากค่ะ สู้ๆ จากคุณ : sugar_cus เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:13:19

ความคิดเห็นที่ 9 ให้กำลังใจ... และ กดดัน ให้พิมพ์ต่อไปจ๊ะ... จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:16:21

ความคิดเห็นที่ 10 ด่วนๆๆๆๆ รออ่านอยู่จ้า จากคุณ : thursday_s เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:16:30

ความคิดเห็นที่ 11 ทางด้านอมราก็แทบจะตกอับเพราะตอนนี้ไม่เงินเปย์เหมือนแต่ก่อน  ให้ลูกชายไปเอาเงินจากบริษัท  เธอก็เบิกมาใช้จนหมดแล้ว  จนตอนนี้หุ้นในบริษัทก็เป็นของอลินไปแล้ว  นอกจากนี้อนุชาก็ย้ายออกจากบ้านไปอยู่กับโสภิตา   เขาให้อมราขายบ้านนี้เพื่อจะได้มีเงินประทังชีวิต  แต่อมราก็ยังทำใจไม่ได้ "ทำไม ....ทำไมชีวิตฉันถึงต้องมาเป็นแบบนี้...ทำไม.... เพราะนังอลินคนเดียว  ถ้ามันแต่งงานกับเล็ก  ฉันก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้"  อมราจิกหางเสียงด้วยความอาฆาต   อลินให้คะแนนพสุเสร็จแล้ว  แต่ไม่รู้จะหาวิธีไหนมอบสมุดเล่มนี้กับเขา   เธอจึงคิดแผนให้เด็กแก่แดดที่เคยเข้าฉากในการอัดรายการอาหารสำหรับเด็กมาเป็นตัวช่วย  ด้วยการเล่นละครขอร้องให้พสุมาช่วยสอนทำอาหารให้  โดยแลกกับตั๋วเครื่องบินไปกลับต่างประเทศ  (โห....คุณนายใจป้ำสุดๆ) จนแผนนี้สำเร็จสมดังใจ  จากนั้นอลินก็เข้ามาปรึกษากับปฏิคมว่า   เธอจะทำอย่างไร  จึงจะให้พสุแต่งงานกับเธอให้ได้  เพรียวแอบได้ยินโดยบังเอิญ   หูผึ่งเตรียมกระจายข่าวทันที   ต้องตาหลอกพาหสุมาที่สวนสาธารณะตามที่เตี๊ยมกับอลินเอาไว้  ทำเป็นเอาไดอะรี่ของอลินมาถือให้เขาเห็น  ทำท่าจะออกไปตามหาทีมงาน "น้องต้อง" ยังไม่ทันพูด   ต้องตาก็ยกมือห้ามเลียนแบบอลิน "เดี๋ยวค่ะ  ครูดินฟังต้องก่อนนะคะ   ต้องรู้ว่าเจ้าของสมุดเล่มนี้ไม่ใช่คนดีอะไร  แต่ตอนนี้เขาสำนึกผิด  และกลับตัวกลับใจได้แล้วนะคะ" "ต้อง....คุณลินติดสินบนอะไรต้อง    ถึงได้ลงทุนทำขนาดนี้" "ครูดินดูถูกต้อง    ที่ต้องช่วยเพราะสงสาร  -_-"  เขาบอกว่าครูดินโกรธจนไม่มองหน้า   รังเกียจยิ่งกว่าไส้เดือน  กิ้งกือ  คางคกที่โดนรถสิบล้อทับ  คุณแม่เคยสอนว่าคนทำผิดแล้วสำนึกก็ควรให้อภัย  ต้องเลยรับอาสาช่วยคุณน้าเขา....มันก็เท่านั้นเองค่ะ"  อลินแอบดูอยู่ห่างๆฟังอย่างหมั่นไส้ "ต้อง....โกหกบาปนะ" "ต้อง....ไม่ได้โกหกนะคะ"  (นั่นๆๆ) "ครูรู้จักลูกศิษย์ตัวเองดี  ทั้งศิษย์เล็ก  และศิษย์โข่ง  คุณลินเขาเงินเยอะ  เลยใช้เงินซื้อทุกอย่าง  ต้องยังเด็ก ....หลอกล่อง่าย"  อลินทำหน้าเชอะที่พสุรู้ทัน "คนอย่างต้อง  เงินซื้อไม่ได้นะคะ"  (ขออนุญาตอ้วกนิดนุง อิ อิ) "งั้นบอกมาว่าคุณลินติดสินบนอะไร" "ตั๋วเครื่องบินไปดิสนีย์แลนด์และที่พักสำหรับ 4คน  และถ้าครูดินยอมกลับไปคืนดีกับคุณน้า   จะมีพ็อกเกตมันนี่  เป็นเงินติดตัวไปให้อีกค่ะ"  ต้องตาบอกหมด  (555) "ครูดินคะ  ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว  รับสมุดไปก่อนนะคะ   จะได้ถือว่าข้อตกลงแรกสำเร็จ   ต้องกับน้องตามจะได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างประเทศปิดเทอมนี้" "ร้ายนักนะเรา  อยู่กับคุณลินแป๊บเดียวติดนิสัยเขามาแล้วเหรอ" "อุ๊ย  ไม่หรอกค่ะ  ต้องไม่เหมือนคุณน้าหรอก  ต้องดีกว่าเยอะ  อย่างน้อยต้องก็เด็กกว่า"  อลินสะดุ้งเฮือก   จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:17:32

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ เพราะท่าทางเราคงพลาดคืนนี้แน่ๆ จากคุณ : เทพธิดาตัวเล็กกับเด็กช่างตัวโต เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:18:02

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ จขกท อ่านไปยิ้มไป จากคุณ : Munro เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:20:11

ความคิดเห็นที่ 14 "ตกลง   ครูดินรับสมุดเขาไว้นะคะ" ต้องตายัดไดอารีใส่มือพสุแล้วก็วิ่งไปเลย พสุส่ายหน้าก้มลงมามองสมุดบันทึกก่อนจะเงยขึ้นกวาดสายตาหาเจ้าของที่ซ๋อนอยู่ที่ใดที่หนึ่ง พสุคิดจะเปิดอ่านดีมั๊ยนะ  อลินอยู่หลังพุ่มไม้ลุ้นสุดตัว  ในที่สุดเขาก็เปิดออกอ่าน  ตรงหน้ามีปากกาคั่นอยู่ "Cook's Girl"  ส่ายหน้านิดๆแล้วค่อยๆเปิดทีละหน้า  เห็นปากกแดงเข้มเขียนให้คะแนนจากข้อ1 จาก0 คะแนนให้เป็น 100 คะแนน  พสุอ่านแล้วอึ้งๆ "หนึ่งร้อยคะแนนเต็ม  ไม่ว่าครูกุ๊กจะมีครอบครัวยังงัย  มาจากไหน เรียนจบอะไร ก็ไม่สำคัญ  เพราะครูกุ๊ก  คือ ครูกุ๊ก..ที่ฉันอยู่ด้วยแล้ว  อบุ่นใจ  ไม่หลอกลวยง  และจริงใจกับฉันมาตลอด  เป็นคนเดียวที่ฉันจะให้คะแนนความรักร้อยคะแนนเต็ม"     พสุชะงักคิด  เปิดมาดูที่หน้าอนุชาที่อยู่ก่อนหน้านี้  มีตัวหนังสือสีแดงเถือก   แก้คะแนนยุ่งยั่บ  โดยเฉพาะคะแนนรวมที่โดนกากบาทฆ่าทิ้งและเขียนใหม่ด้วยสีแดงจัง "อนุชา .....คะแนนติดลบ 200คะแนน"  5555 "คะแนนนายอนุชา  หน้าไม่อาย  ไม่วาจะมีชาติตระกูลใหญ่โตแค่ไหน  แต่ฉนจะให้คะแนนหน้าด้านไม่จริงใจติดลบหนึ่งร้อยคะแนน  ไม่แมน  ดูแลลูกเมียไม่ได้  ลยอีกหนึ่งร้อย  และคะแนนทำอาหารรสชาติบัดซบติดลย "ตลอดชีวิต"  พร้อมกับปลดจากตำแหน่งชายในฝัน  อย่างไม่มีวันให้อภัย"  อลินให้เหตุผลกับอนุชาด้วยความแค้นฝังใจ พสุอ่านจบ  ก็ได้ยินเสียงอลินแจ้นเข้ามา   พร้อมกับเจ้าตัวที่อยู่ในชุดสวยเนี๊ยบจนเขาตะลึง "ครูกุ๊ก  เอ่อ...คือ...ฉันขอโทษนะคะ  ขอโทษที่ชอบทำให้ครูกุ๊กโกรธ  ขอโทษที่เอาแต่ใจตัวเอง  ขอโทษที่ไม่เคยแคร์ความรู้สึกของครูกุ๊ก  ขอโทษเรื่องคะแนน  แต่ตอนนี้ ...ฉันรู้ใจตัวเองแล้วค่ะ  ทุกครั้งที่ฉันเสียใจ และดีใจ  คนแรกที่ฉันคิดถึง  คนแรกที่ฉันอยากโทร.หา และคนแรกที่ฉันอยากเจอ..ก็คือ.. ครูกุ๊กคนเดียวที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉัน   ฉันไม่เคยต้องเหนื่อย ไม่เคยต้องปิดบัง หรือพยารยามสร้างภาพเวลาที่เราต้องอยู่ด้วยกัน  ครูกุ๊กบอกเองว่า  ครูกุ๊ก "รัก" ที่ฉันเป็นแบบนี้"   พสุสะดุดนิดๆ แต่ยังเก็บไว้ จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:26:52

ความคิดเห็นที่ 15 ว้าว อลินสาระภาพแล้วเขินแทน จากคุณ : รับน้ำอะไรดีคะ? เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:30:11

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณที่นำมาให้อ่านจ้า น่ารักมาก เห็นบอกว่ามีภาคต่อเรื่องของนายตัวเปี๊ยกด้วยใช่ไหมคะ ใครทราบว่าเรื่องอะไรช่วยบอกที  อยากอ่านมั่กๆ .. จากคุณ : ซซ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:30:38

ความคิดเห็นที่ 17 "ฉันก็อยากจะบอกกับครูกุ๊กว่า  ฉันก็ระ..." พูดไม่ทันจบก็ถูกสวน "พอเถอะครับ" "มันสายเกินไปแล้ว   ถึงผมรับฟัง  มันก็ไม่มีประโยชน์" "ครูกุ๊กก็ฟังให้จบก่อนไม่ได้หรือไง....ทำไมมันจะไม่มีประโยชน์ในเมื่อฉันระ...." "มันเป็นไปไม่ได้" "มันจะเป็นไปไม่ได้ได้ยังไงในเมื่อ...." "ผมไม่เชื่อว่าคุณจะรักผมจริงๆ" "ฉันรักครูกุ๊กจริงๆ" สองคนประสานเสียงขึ้นมาพร้อมกัน ต่างคนต่างอึ้ง "ฉันรักครูกุ๊กจริงๆนะคะ  ถึงจะรู้ตัวช้าเกินไป  แต่มันก็คือความจรคิง  ลืมเรื่องที่ผ่านมา แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ" พสุมองหน้าอลิน  สามในสี่ของหัวใจแอบใจอ่อน   แต่หนึ่งส่วนที่เหลือรั้งไว้  พสุหลบตาอลินและพูดพลางเบนสายตาไปทางอื่น "ที่คุณรู้สึกแบนนี้  เพราะคุณสับสนที่ไม่ได้แต่งงานกับนายอนุชา  ผมไม่อยากเป็นแค่ใครสักคนที่เข้ามาแทนที่ใครบางคน  ผมไม่เชื่อว่าคุณจะรักผมอย่างที่คุณพูดจริงๆ  คนอย่างผมไม่ใช่ผู้ชาในแบบที่คุณชอบ  อย่าพยายามอีกเลย  เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้...จริงๆ" พสุส่งสมุดบันทึกให้  แล้วมองหน้าอลินอีกทีก่อนจะตัดใจ  หันหน้าหนี  เดินจากไป  อลินได้แต่ร้องตาม  แต่เขาก็ไม่สนใจขึ้นรถขับออกไป จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:32:26

ความคิดเห็นที่ 18 กรี๊ดดดดดดดดดดดดด รออ่านต่อ THX เจ้าของกระทู้มากๆ จุ๊บบบ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:36:52

ความคิดเห็นที่ 19 " กดดัน "   สู้ๆ ค่ะ.....  ส่งใจไปนวดนิ้วให้.. จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:38:35

ความคิดเห็นที่ 20 ทำไมทำร้ายจิตใจจังเลย เฮ้อ~ จากคุณ : sugar_cus เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:40:51

ความคิดเห็นที่ 21 อมราแค้นใจอลินมาก  จึงใส่ไฟเรื่องอลินให้หมิงฟัง  หาว่าเธอมาบังคับให้ลูกชายแต่งงานด้วย  ทั้งที่เธอไม่เห็นด้วยแม้แต่น้อย  แต่ในที่สุดอนุชาก็ต้องขอยกเลิกการแต่งงาน   เจตนาของอมราก็เพื่อให้หมิงเอาไปกระจายข่าวกับหนังสือพิมพ์  พร้อมกับบอกอีกว่าผละจากอนุชาแล้ว  อลินจะไปแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่  หมิงใคร่รู้ว่าเป็นใคร "จะใครที่ไหน...ก็อีตาครูกุ๊กคนเดิมนั่นแหละค่ะ" "ครูกุ๊ก...นายดินน่ะเหรอคะ" "นั่นแหละค่ะ she ประกาศก้องบริษัทเลยนะคะ.... ว่าจะต้องเอามาทำสามีให้ได้...เฮ้อไม่รู้จะคันอะไรนักหนา    ชาตินี้ถ้าไม่ได้แต่งงานจะตายก่อนวัยอันสมควรหรือไงก็ไม่ทราบ" "คนไม่มีที่ยึดเหนี่ยวทางใจก็อย่างนี้แหละค่ะ  ต้องคอยวิ่งไล่จับผู้ชาย  ตอนแรกก็อยากได้ไฮโซ   แต่พอหมดหนทาง  ก็เลยคว้าไม่เลือก....ขนาดลูกคนใช้ก็ยังไม่เว้น  ช่างตกต่ำจริงๆ"  หมิงเยอะเย้ยด้วยความสะใจ แล้วข่าวที่หมิงได้มาก็ถูกตีกระจายในหนังสือเม้าท์กระจาย "Shock มือที่สาม  ล่มวิวาห์อลิน"  ถัดมาเป็น   "อลินพลาดไฮโซซบลูกคนใช้" "ชีวิตยิ่งกว่านิยาย  จากลูกตนใช้  ตะกายเป็นกุ๊กดารา" "เบื้องหลังรักร้าวอลิน" "อลินคว้าคนใกล้ตัวดามอกประชดไฮโซ" "แฉวินาทีอลินโดนทิ้ง" เนื้อหาข่าวสะเปะสะปะไร้ทิศทางและมั่วมากมาย   พสุยืนอยู่ที่หน้าแผงหนังสือ  ถอนหายใจ ส่ายหน้าอย่างระอาใจ  ข่าวนี้ไม่ได้ทำให้อลินรู้สึกเจ็บปวด  แต่กลับทำให้ฮยองกึนไม่พอใจที่อลินไม่บอกเธอว่าพสุเป็นลูกชายคนใช้   จึงหาเรื่องต่อว่าอลิน  เลยถูกอลินตอกกลับ  แล้วก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ในกองก่ายถึงขั้นตบตีกัน  จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ถึงกับให้ตำรวจเข้ามาจัดการ  ปฏิคมต้องไปเสียค่าปรับให้อลินบนโรงพัก  มาถึงขั้นนี้แล้ว   อลินรู้ว่าไม่มีอะไรจะเสีย   เธอจึงเปิดแถลงการณ์บนโรงพักมันซะเลย "ในเมื่อนักข่าวมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้  ฉันจะจัดแถลงข่าวมันซะเลย  ทุกคนจะได้รู้สักทีว่า...ความจริง....ของความจริง  มันคืออะไร" "หา  แถลงข่าว.... บนโรงพักเนี่ยะนะครับ"  ปฏิคมตกใจ จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:41:06

ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:45:49

ความคิดเห็นที่ 23 จขกท  สู้ สู้ ค่ะ รออยู่น้าาาาาาาาาา ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ  จุ๊บๆ จากคุณ : starlight_da-o เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:48:52

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่อง ของ นายตัวเปี๊ยกที่เปนภาค ต่อ นิดๆ   ออกแนว ชีวิตนะครับ อลิน ไป แจมนิดหน่อย ขนาดท้องแล้วยังแสบไม่หาย ต่อๆ อ่านต่อๆ จากคุณ : Wastrel เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:50:13

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ๆๆ ฮุ๊เล ฮู๊เล จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:50:26

ความคิดเห็นที่ 26 อลินตั้งโต๊ะแถลงข่าวเล็ก  บนโรงพัก รอบๆมีนักข่าวมากมายรายล้อม "ลินขอจัดแถลงข่าวแบบฉุกเฉินเพื่อชี้แจงถึงข่าวมากมายที่ออกไปในช่วงนี้...ตั้งแต่เรื่องยกเลิกการแต่งงาน...ลินขอบอกเลยนะคะว่าเหตุผลที่ ลินยกเลิกงานแต่งงาน   เพราะลินรับไม่ได้ที่คุณอนุชา มีภรรยาและลูกอยู่แล้ว "  นักข่าวฮือฮาถามกันพัลวัน "ลินขอยืนยันว่า...คุณอนุชามีลูกมีเมียแล้วและทางครอบครัวมีปัญหาเรื่องเงินอย่างรุนแรง  ลินรับไม่ได้  ลินจึงบอกเป็นฝ่ายขอยกเลิกงานแต่งงาน  เพราะฉะนั้นใครที่ลงข่าวว่าลินโดนทิ้งถ้าไม่อยากโดนฟ้องก็แก้ข่าวด้วย" อมราดูข่าวทางทีวี  นั่งกรี๊ดอยู่คนเดียว     "กรี๊ดดด  นั่งอลิน  นังเศรษฐีภูธร  นังเศรษฐีชานเมือง  แกกล้าดียังงงัยมาด่าฉันผ่านทางโทรทัศน์  นัง....นังลูกไม่มีแม่   นังจิ้งจอกพันหน้า"  อมราเต้นผางไม่รู้จะด่าอะไร "สำหรับเรื่องครูกุ๊ก  ลินไม่ปฏิเสธสำหรับข่าวที่ออกมา   ลินสารภาพว่า...ลินกับครูกุ๊กเป็นมากกว่าครูกับลูกศิษย์จริงๆ  เราสองคนกำลังคบหาดูใจกันอยู่ค่ะ  แต่ครูกุ๊กไม่ใช่มือที่สามที่ให้ลินยกเลิกงานแต่งงาน   ลินไม่ปฏิเสธเรื่องที่ข่าวลงเกี่ยวกับฐานะของครูกุ๊ก..เอ่อ...ของ "ดิน"  คุณแม่ของดินเป็นแม่ครัวจริง ...แต่ท่านเป็นคนดี  เป็นคนน่ารัก  ลินไม่เคยคิดรังเกียจดินแม้แต่นิดเดียว   ลินไม่ได้วัดค่าของคนที่ชาติตระกูล  ลินเลือกผู้ชายที่หัวใจ  ไม่ใช่ที่ฐานะหรือหนาตา  ความดีของดิน...ชนะใจลินได้อย่างขาวสะอาด  และที่ลินมีเหตุทะเลาะวิวาทในวันนี้....ก็เพราะทนไม่ได้ที่ฮยองกึนมาดูถูกดิน   ลินกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า...ที่ลินได้กลับมามีงานทำ  มีงานละคร  มีพี่นักข่าวให้ความสนใจมีแฟนๆ  ที่ให้การสนับสนุนอีกครั้ง  ลินกลับมาได้เพราะติน  ถ้าไม่มีดินอยู๋ข้างๆ  ก็ไม่มีอลินในวันนี้" (ขอแอบไปซับน้ำตานิดนุง   ซึ้งจัด) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:50:38

ความคิดเห็นที่ 27 อลิน ไป แจมนิดหน่อย ขนาดท้องแล้วยังแสบไม่หาย ต่อๆ อ่านต่อๆ จากคุณ : Wastrel   ======= ใครท้อง ??? กรี๊ดดด บอกหน่อยจิ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:51:08

ความคิดเห็นที่ 28 "ลินกลับมาได้เพราะติน  ถ้าไม่มีดินอยู๋ข้างๆ  ก็ไม่มีอลินในวันนี้" กรี๊ดดดดดดดด ซึ้งอ่ะ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:52:48

ความคิดเห็นที่ 29 รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ จากคุณ : taamplus เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:53:10

ความคิดเห็นที่ 30 คห 27 อลินท้องค่ะ ท้องกับครูกุ๊ก อิอิ 2 คนนี้และครูอนันต์ ออกมาเป็นตัวขโมยซีนค่ะ ชื่อเรื่องว่า ค่าของหัวใจ นายตัวเปี๊ยกเป็นพระเอก จากคุณ : poyzhou เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:55:40

ความคิดเห็นที่ 31 คห 27 อลินท้องค่ะ ท้องกับครูกุ๊ก อิอิ 2 คนนี้และครูอนันต์ ออกมาเป็นตัวขโมยซีนค่ะ ชื่อเรื่องว่า ค่าของหัวใจ นายตัวเปี๊ยกเป็นพระเอก จากคุณ : poyzhou   ==== ยังไงอ่า? คือจะมีในสูตรเสน่หาหรอคะที่อลินท้อง งงๆอ่ะคะ หรือว่าภาคต่อของสูตรอ่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:57:54

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เต่าสีเขียว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:59:34

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นนิยายอีกเล่มเลยค่ะ พระเอกคือนายตัวเปี๊ยก แล้วมีเรื่องราวของอลินอีกนิด ๆ หน่อย ๆ จากคุณ : แมวน้อยในลังส้ม เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:59:54

ความคิดเห็นที่ 34 รออ่านอยู่ค่ะ น้ำตาจะไหลเหมือนกัน จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:01:44

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่ยอม........... มาสปอยล์แบบนี้ได้ยังไงคะ . . . . . . . . ............. ไม่ยอมพลาดดดด  รออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : กาแฟใส่มะนาว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:02:36

ความคิดเห็นที่ 36 ในนิยายเรื่อง สูตรเสน่หา จบแค่ อลินแต่งงานกับครูกุ๊กค่ะ ส่วนนิยายเรื่อง ค่าของหัวใจ เป็นภาคต่อของสูตรเสน่หาค่ะ แต่เรื่องนี้ นายตัวเปี๊ยกเป็นพระเอก แต่ก็จะมี อลิน ครูกุ๊ก ครูอนันต์ โผล่มาขโมยซีนนานๆ ที ซึ่งยายอลินในเรื่องนี้ กำลังท้องอยู่ค่ะ จากคุณ : poyzhou เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:03:03

ความคิดเห็นที่ 37 นับถือในความพยายาม อลินฝากบอกมาตามนี้ v v v v v v v v จากคุณ : +ฟ้างามยามค่ำ+ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:03:06

ความคิดเห็นที่ 38 poyzhou ขอบคุณค่า ว่าแล้วไปหาซื้อมาอ่านดีไหมเนี่ยยย กรี๊ดดดดดดดดด ยายอลินท้อง///แสดงว่าครูกุ๊กไม่ธรรมดา จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:04:09

ความคิดเห็นที่ 39 อลินเหมือนยิงนกได้หลายตัว  เพราะได้ใจนงพะงา และทำให้ใจที่แข็งกร้าวของพสุเริ่มอ่อนไหว  ค่ำวันนั้น   พสุไปหาอลินที่คอนโดฯ   หญิงสาวถึงกับตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาเจอพสุอยู่หน้าห้อง  เธอรีบปิดประตูปัง !  แล้วรีบเข้าไปแต่งองค์ทรงเครื่องให้เรียบร้อย จนสวยใสออกมาเปิดประตูรับพสุ "จะไปไหน "  พสุถามนิ่มๆอลินอึ้ง "เปล่า   ฉันก็แต่งตัวมารับครูกุ๊กไง" "เสียเวลา   คราวหน้าไม่ต้องนะ  ผมมาแป๊บเดียว  เดี๋ยวก็ไปแล้ว" -_-" "เฮ่อ  อุตส่าห์แต่งตัวซะสวยมาแป๊บเดียะ"  เสียงแอบตัดพ้อ  555 "บ่นๆ  บ่นอะไร   แล้วจะให้ผมยืนตรงนี้อีกนานมั๊ย  ตกลงจะเชิญเข้าข้างในหรือเปล่า"   อลินเปิดประตูเชิญเข้าข้างใน  แล้วปิดประตูแบบยิ้มเจ้าเล่ห์   *-* พสุมาหาอลินเพื่อบอกว่าสิ่งที่เธอเปิดแถลงข่าวนั้นมันไม่งาม  เป็นผู้หญิงยิงเรือแต่เที่ยวบอกให้คนอื่นรู้ว่าคบกับผู้ชายอยู่   และที่สำคัญ  เขายังไม่ไว้ใจเธอ  และไม่คิดจะคบกับเธออย่างแน่นอน  -_- อลินฟังแล้วเซ็งเป็ด   แล้วพสุก็เอาน้ำใบบัวบกแก้ข้ำในให้เธอเอาไว้ดื่ม  อ้างว่านงพะงาฝากมา (ใจร้ายที่สุด  เหอๆ) แต่พออลินโทร.ไปถาม  นงพะงาบอกว่าพสุเป็นคนทำเองทั้งหมด  555 "ดินเขาต้ม  แล้วก็กรอง  แล้วก็กรอกใส่ขวดไปให้คุณลินเองค่ะ  ป้าแค่ยืนดูเฉยๆ  เขาบอกว่าป้าทำเหรอคะ" "ค่ะ" "สงสัยจะเขินน่ะค่ะ   ก็เลยเอาชื่อป้ามาอ้าง    ดินเขาเป็นห่วงคุณลินนะคะ  ตอนดูข่าวคุณลินให้สัมภาษณ์ เมื่อกลางวัน  ก็ดูไปยิ้มไป "   "ครูกุ๊กชอทำปากแข็งเหมือนพระเอกละคร  ลินชินแล้วล่ะค่ะ  ลั้นลินไม่กวนคุณป้าแล้วนะคะ  ขอบคุณมากค่ะ..สวัสดีค่ะ"  อลินตาเป็นประกายด้วยความดีใจ "เยส   ในที่สุดครูกุ๊กก็แอบใจอ่อนจนได้....สู้เขาอลิน..อีกไม่นาน....ครูกุ๊กจะต้องยอมเป็นเจ้าบ่าวของฉัน"55555 อลินร้องเย้ๆ อย่างดีใจ พสุมาคุยกับโสภิตาที่ร้านเป้หวาน  เขาก็ได้เจอกับอนุชาที่เอาดอกไม้มาเซอร์ไพรส์แฟนสาว  พสุจึงรีบขอตัวกลับ  แต่อนุชาก็รีบวิ่งตามมาเคลียร์ "อยากอยากจะ..ขอบคุณ....ขอบคุณที่คุณดูแลตากับปูเป้มาอย่างดี  แล้วผมก็อยากจะขอโทษที่เคยเข้าใจผิดเรื่องคุณกับตา" "ไม่เป็นไร...คุณเข้าใจถูกก็ดีแล้ว   ผมก็ดีใจที่คุณกับตาปรับความเข้าใจกันได้  ถึงผมจะรักปูเป้มากแค่ไหน  มันก็คงไม่มากเท่ากับพ่อของเขาเอง" "ผมมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่อยากจะบอกคุณ.....  เรื่องที่คุณอาจจะไม่เคยรู้"  พสุขมวดคิ้วนิดๆรอฟัง "ที่ผ่านมา....คุณลินไม่เคยรักผมเลย.....  ไม่วาคุณลินจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม   คนที่คุณลินรัก และไว้วางใจมาตลอด  มีเพียงคนเดียว"  อนุชายิ้มๆเดินออกไป  พสุยืนอึ้งๆ  หันมองตัวเองในกระจกข้างฝา เห็นตัวเองยืนอยู่คนเดียว   เหมือนเป็นคำตอบให้รู้ว่าคนเดียวที่อนุชาบอกนั้นคือใคร วายุกู้เงินนอกระบบมากู้สถานการณ์ขาดทุนหนักของร้าน  แต่ไม่นานเงินก็หมด    วายุกลุ้มใจปรึกษากับหมิงซึ่งดวงการแสดงกำลังตก   เจ้าหนี้ก็เร่งให้ใช่หนี้  ด้วยการข่มขู่ทำให้วายุรู้สึกกลัว  หมิงแอบได้ยินสาวใช้คุยเรื่องพินัยกรรมที่นภาดูแลอยู่   แต่ติดที่ว่าแม่ใหญ่นอนป่วยกินค่ารักษาไปวันๆ  ถ้าเสียชีวิตเมื่อไหร่ก็เปิดได้ตามเงื่อนไข  หมิงบอกเรื่องนี้ให้วายุรู้ วายุโกรธหาว่าหมิงแช่งแม่ใหญ่  แต่สุดท้ายเขาก็แอบเข้าไปฆ่าแม่ใหญ่ตาย  เพราะโดนทวงหนี้จนไม่รู้จะทำอย่างไร  แต่เมื่อพินัยกรรมถูกเปิด   วายุก็ต้องผิดหวังเพราะได้เงินไม่เท่าไหร่  แล้วยังต้องใช้หนี้กองกลางที่เขาเอาไปล่วงหน้าอีก    ขณุที่พสุและนงพะงากลับได้เงินและที่ทางมากมาย  ทำให้วายุไม่พอใจอย่างแรง จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:06:27

ความคิดเห็นที่ 40 จขกท.  ก็เพิ่งรู้สึกอยากอ่าน เลยไปซื้อมาจากเซเว่น เมื่อประมาณ 3นาทีก่อนตั้งกระทู้นี้แหละค่า ยังไม่ทั้นอ่านก็กะว่าจะพิมพ์ไปอ่านไป พร้อมๆกันในกระทู้นี้เลยค่า นี่ก็ยังไม่รู้ตอนจบเหมือนกันค่า  รอพิมพ์ไปพร้อมๆกันเลย (อีกตั้ง 7 หน้ากระดาษแน่ะค่ะ) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:08:02

ความคิดเห็นที่ 41 เชียร์ โย่ๆ สู้ๆค่าาาา เกาะกระทู้ววววว จากคุณ : Fierce cat เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:12:04

ความคิดเห็นที่ 42 เจ้าของกระทู้น่ารักมากๆๆ อารมณ์นี้เข้าใจเลย เหมือนเรา มงกุฎจะจบแล้วเราเพิ่งซื้อมาอ่านมะวาน 5555555555555 จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:13:55

ความคิดเห็นที่ 43 สู้ๆนะคะ จขกท. ตอนนี้นั่งอ่านไปยิ้มไปดีนะแฟนหลับอยู่ไม่งั้นโดนว่าบ้าแน่ๆ 555 จากคุณ : รับน้ำอะไรดีคะ? เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:16:14

ความคิดเห็นที่ 44 อยากให้ค่ายนี้ทำ "ค่าของหัวใจ" ต่อเลยอ่ะ จ๊อบ-นิธิ ตอนแรกก็เฉยๆ แต่เมื่อคืนดูฉากที่จับไหล่อลินแล้วบอกว่าอย่าไปสนผู้ชายคนอื่น ให้มีความสุขกับงานของตัวเอง จ๊อบเป็นปฏิคมได้ดีมากๆ เป็นพระเอกค่าของหัวใจได้เลย ทำเป็นภาคต่อใช้ตัวละครเดิมเถอะ คุณแม่ขอร้อง ยิ่งตอนคุณนายอลินจะคลอดลูกแล้วเขย่าคอนายตัวเปี๊ยกยิ่งฮา อะไรไม่ว่า เตรียมหาเบ๊ให้หนูโรมี่ซะงั้น จากคุณ : felton เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:21:35

ความคิดเห็นที่ 45 ในงานศพของแม่ใหญ่  อลินเสนอหน้าเข้ามาเจ้ากี้เจ้าการจัดงานอย่างยิ่งใหญ่  ไม่เป็นที่พอใจของพสุนักเพราะเธอพยายามตื้อและเอาใจคนในบ้านเขาสารพัด ....กระทั่งการเปิดพินัยกรรมผ่านไปวายุได้เงินไม่พอใช้หนี้   จนต้องวิ่งวุ่นขอยืมพี่ๆ  แต่ก็ไม่มีใครให้ยืม  หมิงดั้นด้นโทร.ไปขอยืมอมราเป็นเงิน 10 ล้าน  อมรากำลังจนตรอกเหมือนกันจึงปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย อลินแต่งตัวหรูหราเตรียมไปงานศพ  ปฏิคมเห็นแล้วอึ้ง  จนอดปากไวไม่ไหว "โห   จะไปงานศพหรืองานราตรีสโมสารครับคุณลิน   หรูไปเปล่าครับ   นี่ถ้ามีพัดลูฏไม้สีดำสักอัน  ผมคงนึกว่าหลุดออกมาจากหนังเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้" อลินสะบัดพัดลูกไม้ออกมาดังพรึ่บ 5555 "โห  จะเยอะไปไหน" "นี่  หยุดประชด  แล้วรีบรายงานเรื่องที่ฉันให้สืบมาได้แล้ว" "เรื่องอะไรครับ  อ๋อ  เรื่องมรดกไอ้ดินกับคุณลม" "ใช่   ตกลงว่าแฟนฉันกับแฟนยัยหมิงใครได้มรดกมากกว่ากัน" อลินคาดคั้นราวกับเป็นเรื่องสำคัญระดับชาติ หมิงกระฟัดกระเฟียดเข้ามาในงานศพ   ท่าทางไม่พอใจที่ถูกวายุบังคับให้มาร่วมงาน "บอกตรงๆ  นะว่าหมิงไม่อยากจะมางานเลยอ่ะ  ไม่ได้รังเกียจครอบครัวลมนะ   แต่หมิงไม่อยากเจอนังอลิน  เกลียดมัน" "ถ้าลำบากใจนักก็กลับไปเลยไป   บ่นอยู่ได้   รำคาญ"  วายุตวาดแว้ด วายุพูดจบก็เดินนำหมิงเข้างานไป  สักพักนักเลงทวงหนี้สองคนก็ขี่มอเตอร์ไซค์เข้รามารในงาน   ซุ่มรอวายุอย่างมีพิรุธ....อลินยืนรับแขกที่หน้าศาลาราวกับเป็นเจ้าภาพท่าทางคล่องแคล่วเป็นกันเอง   พสุแอบมองเธอเงียบๆ  แอบยิ้มอย่างพอใจ  วารินเห็นท่าทางคล่องแคล่วของอลินแล้วหมั่นไส้ "หมั่นไส้จริงๆ  รับแขกยังกะงานศพแม่ตัวเอง   เป็นคนนอกแท้ๆ  ข้ามหน้าข้ามตา  ไม่มีมารยาท"  นภาพปรายตามองวารินอย่างไม่พอใจ "แต่พี่ว่าดีออก  มีเค้ามาช่วย เราจะได้ไม่ต้องไปทำเอง" "จริงค่ะ   เพราะให้อี่ไปยืนก็ไม่เอานะคะ  ร้อนก็ร้อน  เมื่อยก็เมื่อย"  เมฆากับภรรยาชื่นชม "ที่จริงอลินเขาก็ไม่ใช่คนนอก  เพราะเขาประกาศแล้วว่าคบอยู่กับดิน  พี่ก็ถือว่าเขาเป็นส่งนึงของครอบครัวเรา   เหมือนกับหมิงที่เป็นแฟนลม"  นภาเข้าข้าง  วารินปรี๊ดแตก "เข้าข้างกันเข้าไป  ชื่นชมกันเหลือเกิน  กะอีแค่ดาราตกกระป๋อง  ใครจะยอมรับ  ใครจะปลื้มก็เชิญแต่น้ำรับไม่ได้" วารินกระแทกเสียงแล้วเดินออกไปนั่งห่างๆ  นงพะงาได้แต่ยิ้มนิดๆ มองอลินอย่างสงสาร จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:22:43

ความคิดเห็นที่ 46 ตอนที่ 27 อลินปะหน้ากับหมิงเข้าโดยบังเอิญ  หมิงจะเดินหนีไม่อยากเสวนาด้วย   จึงตามไปหาเรื่องปฏิคมจะห้ามแต่ไม่ท้น  จึงรีบไปเรียกให้พสุมาช่วยสงบศึก  ...เวลานั้นสองสาวกำลังปะทะคารมกันอย่างเมามันส์ "ช่างกตัญญจริงๆ  นี่ถ้าไม่รู้คงนึกว่า "คุณดิน" ของเธอเป็นลูกคุณแม่ใหญ่  ไม่ใช่ลูกคนครัว" "ใช่  คุณดินเป็นลูกคนครัว  และไม่ใช่ลูกคนครัวธรรมดา  แต่เป็น  ลูกคนครัวที่รวยมาก  เพราะมรดกที่คุณดินและคุณป้าได้  รวมๆกันแล้วก็น่าจะร้อยกว่าล้าน  มากกว่าที่แฟนเธูอได้ตั้งสองสามเท่า" "เชอะ   ถึงได้ได้มาก   แต่ก็ยังเป็นแค่ลูกคนครัวลูกเมียน้อยอยู่ดี" "นี่   แฟนเธอก็ไม่ใช่ลูกเมียหลวงสักหน่อย    มันก็ลูกเมียน้อยเหมือนกันแหละ   แถมยังเป็นลูกเมียน้อยที่ได้สมบัตินิดหน่อย  แล้วก็มีมีแฟนจ๊นจนอีกตะหาก    สู้คุณดินก็ไม่ได้  เป็นลูกเมียน้อยที่ได้สมบัติเยอะ   แถมยังมีแฟนรวย  มหาศาล" อลินเถียงแทนพสุฉอดๆ  พสุดได้ยินประโยคสุดท้ายพอดีสะอึกกึก "นัง   นังคนหลงตัวเอง   นังวัตถุนิยม  นังไร้แก่น  อยากมีแฟนจนตัวสนั่น  ฉันขอสาปแช่งให้ขึ้นคานไปตลอดชีวิต"  หมิงด่าเสร็จก็สะบัดหน้าเดินชนอลินขึ้นศาลาไป อลินทำท่าจะอาละวาด  พสุต้องเข้ามาห้ามไว้ก่อนที่แขกในงานจะแตกตื่น   อลินลืมตัวโวยวายออกมา  พสุเลยลากเธอออกไปข้างนอก "คุณเป็นอะไร   ไหนบอกว่าจะไม่อาละวาดแล้วไง" "ก็มันจี๊ดนี่  ยัยหมิงมาเรียกครูกุ๊กว่าลูกคนครัว    ลูกคนใช้   แล้วยังแช่งให้ฉันขึ้นคานอีกมันเลยปรี๊ด" "เค้าจะพูดอะไรก็ช่างเค้าสิ   คุณไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าพูดสักหน่อย" "หมายความว่า   ฉันจะไม่ขึ้นคานใช่ป่ะ  หรือว่าครูกุ๊ก"  ยิ่มอย่างได้ใจ  (แหมๆๆ อลินแผนสูงนะยะ) "นี่  คิดไกลเกินไปแล้ว   แล้วเมื่อกี๊ไปบอกเค้าว่าเป็นแฟนผม  ผมอนุญาตแล้วเหรอ"  55555 "เอาน่า   ยอมรับไปเหอะ  ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเป็นอยู่ดี "  พสุเขาหัวเธอเบาๆ  อย่างหมั่นไส้ (อยากดูฉากนี้จัง ^^) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:30:23

ความคิดเห็นที่ 47 คุณ จขกท.พิมพ์ให้ถึงตอนจบเลยนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ ลุ้นๆๆๆ จากคุณ : pizzaน่ารัก เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:31:41

ความคิดเห็นที่ 48 มารออ่าน แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:33:30

ความคิดเห็นที่ 49 น่ารักอ่ะ แทบจะรอคืนนี้ไม่ไหว ไม่รู้จะกลับไปทันดูมั้ยเนี่ย จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:33:43

ความคิดเห็นที่ 50 เจ้าของกระทู้น่ารักมาก ตอนนี้มีเรื่องย่อทุกสำนักแล้ว อิอิ ไม่สปอยล์น่ะให้ทายจากรูปเอา แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 12:35:12 จากคุณ : camelot princess เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:34:50

ความคิดเห็นที่ 51 "นี่  คิดไกลเกินไปแล้ว   แล้วเมื่อกี๊ไปบอกเค้าว่าเป็นแฟนผม  ผมอนุญาตแล้วเหรอ"  55555 "เอาน่า   ยอมรับไปเหอะ  ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเป็นอยู่ดี "  พสุเขาหัวเธอเบาๆ  อย่างหมั่นไส้ (อยากดูฉากนี้จัง ^^) ^ ^ ^ ^ อ๊ากกกก แค่คิดก็กรี๊ดแล้วววววววววว จากคุณ : Fierce cat เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:35:01

ความคิดเห็นที่ 52 เออ ใช่ วันนี้ต้องไป รับคนที่ หมอชิต ไม่ได้ ดูสิเนี่ย baby จากคุณ : Wastrel เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:35:55

ความคิดเห็นที่ 53 แอบมาอ่านตั้งนานแล้ว เป็นกำลังใจให้ จขกท นะค่ะ พิมพ์ต่อไปอย่าหยุด จนกว่าจะจบ 555 จากคุณ : nutvenus เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:37:11

ความคิดเห็นที่ 54 "เอาน่า   ยอมรับไปเหอะ  ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเป็นอยู่ดี "  พสุเขาหัวเธอเบาๆ  อย่างหมั่นไส้ (อยากดูฉากนี้จัง ^^) กรี๊ดดดดดด นึกภาพพสุเขินออกเลย อยากดูเร็วๆอ่า จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:38:04

ความคิดเห็นที่ 55 กรี๊ดดดดดดดด รอดูฉากในคห.ที่50อยู่นะ เมื่อไรจะฉายเนี่ย จากคุณ : pizzaน่ารัก เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:38:58

ความคิดเห็นที่ 56 ToYaSaeRI Wastrel แอบเห็นใจอ่า รีบกลับมาให้ทันนะคะ หมอชิตรถติดด้วยอ่ะ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:39:25

ความคิดเห็นที่ 57 รออ่านจนจบอยู่ครับ เหอะๆๆๆๆ จากคุณ : phoenixia เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:42:11

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านไปยิ้มไป รออ่านอยู่นะคะ ขอบคุณค่ะเจ้าของกระทู้น่ารักมาก จากคุณ : พลอยชนา เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:44:34

ความคิดเห็นที่ 59 CRuCiO_FivE ขอบคุณครับ อยุ่ที่ว่า เขาจะ ขึ้นรถได้กี่โมง เรื่องนี้เปน เรื่องเดียวที่ตามดูเสียด้วย ละครเรอื่อื่นๆ ไม่ได้ติดตามเลย จากคุณ : Wastrel เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:44:55

ความคิดเห็นที่ 60 ตามอ่านอยู่ค่า  จขกท ใจดีจัง อ่านไม่จบ ไม่ออกบ้าน  ฮ่าๆๆ จากคุณ : วนิลาหล่นใส่ชาเย็น เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:45:03

ความคิดเห็นที่ 61 รออยู่เหมือนกันค่ะ อยู่ ตปท. ต้องตามโหลดดูจากยูทูป ฮ่าๆๆ อ่านก่อนอย่างนี้ชอบค่ะ ยิ่งที่ให้อยากดูเข้าไปใหญ่ ติดเรื่องนี้เรื่องเดียวจริง ๆ เหมือนกัน ดูพี่แอนกะพี่เคนทีไร ติดได้ทุกเรื่องสิน่า คิกๆๆ ขอบคุณเจ้า่ของกระทู้อีกครั้งนะคะ จากคุณ : Wingie เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:48:38

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณค่ะ คุณ CRuCiO_FivE เราต้องไปซื้ออาหารหมาอาหารแมวอ่ะ หมดเกลี้ยงพอดี เลิกงานก็ 2 ทุ่มแล้ว จะได้ดูมั้ยเนี่ย เอ หรือจะให้ลูกๆอดอาหารกันดี 55555 จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:51:53

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณมากนะคะ รออ่านจนจบค่ะ จากคุณ : ธารน้ำ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 12:58:13

ความคิดเห็นที่ 65 F5 ด้วยใจระทึกระทวย 555 ขอบคุณ จขกท. มากนะคะ ^^ จากคุณ : มิกกี้แม้ว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:02:52

ความคิดเห็นที่ 66 รออ่านอยู่นะ พิมพ์ต่อเลยครับ จากคุณ : สระนาฬิเกร์ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:02:56

ความคิดเห็นที่ 67 555555555+ ใครว่าสปอยล์ทำให้อรรถรสในการรับชมลดน้อยลง ผมว่าไม่จริงอ่ะ ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากดูพิลึกแฮะ เป็นละคร หนึ่งในสองเรื่องของปีนี้ที่ผมชอบมากที่สุดเลย ผู้ใหญ่ลีฯ กับ เรื่องนี้แหละ อ่านแล้วอ่านอีก อ่านซ้ำรอบที่สาม รอ ตอนใหม่ที่ จขกท เอามาโพส แหะๆ อ่านแล้วก็ยังสนุกเหมือนเดิมแฮะ อยากดูฉากครูกุ๊กเขกหัวยัยคุณนายอลินจริงๆ แสบได้โล่จริงๆ คุณนาย จากคุณ : Sir Genii เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:03:19

ความคิดเห็นที่ 68 จขกท ดื่มวีต้าเบอร์รี่ด้วยนะคะ สายตาจะได้ไม่ล้า อิอิ จะรออ่านนะคะขอบคุณมากๆๆๆๆๆ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:04:18

ความคิดเห็นที่ 69 มาร่วมกรี๊ดด้วยคน ไม่ได้อยู่เมืองไทย นั่งรอยูทูปทุกวันพุธกับพฤหัส (ไทยเร็วกว่า 10 กว่า ชม) พรุ่งนี้เช้า (ตอนนี้สี่ทุ่มแล้ว) ถึงจะได้ดูตอนนี้ อยากอ่านต่อค่ะ ๆ จากคุณ : ฟ้าสวยมาก เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:08:20

ความคิดเห็นที่ 70 เจ้าของกระทู้เจ้าขาวันนี้ตั้งแต่ 11 โมง จะให้ อิฉันเกาะขอบกระทู้ทั้งวันเลยหรือคะ มันเมื่อยนะ,,,,,,,,,                   ขอบคุณ..........มากมาย จากคุณ : บี้ สุกฤษ (น้ำเงิน59) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:08:49

ความคิดเห็นที่ 71 มาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้^^ รออ่านต่ออยู่นะคะ อ่านไปคิดตามไป สนุกมากๆๆๆ อยากดูของคืนนี้ซะแล้วสิ จากคุณ : lookfon เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:23:11

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านความเห็นที่ 14 ไม่จบอ่า น้ำตาไหลซะก่อน ซึ้งมากๆ ขอบคุณที่พิมพ์ให้อ่านนะคะ จากคุณ : superchocolatebear เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:23:44

ความคิดเห็นที่ 73 รอดูคืนนี้ไม่ไหวแล้ววววววววววววววว จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:29:02

ความคิดเห็นที่ 74   กราบงาม ๆ นะจ๊ะ  อ่านแล้วมีความสุขจัง กราบอีกครั้งค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : survive_me เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:32:57

ความคิดเห็นที่ 75 กรี๊ด เจอฤทธิ์ proxy error เข้าไป นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อนะเนี่ย รอ รอ รอ อ่านอยู่จ้า ปล.ช่วยนวดนิ้วให้จขกท.น้า จะได้ไม่เมื่อย แล้วพิมพ์ได้จนจบค่ะ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:32:57

ความคิดเห็นที่ 76 เข้ามาเกาะขอบจอ.......อ่านไปยิ้มไป.... ขอบคุณมั่กมากค่ะ จากคุณ : memai เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:38:19

ความคิดเห็นที่ 78 ตอนที่ 28 เย็นนั้นพสุก็มาเคาะประตูเรียกอลินที่หน้าห้อง  อลินทำท่าจะปิดประตูห้อง  พสุต้องรีบบอกขอโทษเธอทันทีก่อนที่จะไม่ได้พูด   อลินไม่เชื่อหู  ย้อนถามอีกครั้ง "เมื่อกี๊พูดว่าอะไร" "เอ่อ  ผม...ขอโทษ" "ดังๆ" "ผม -ขอ -โทษ"  อลินมองพสุนิ่งๆแล้วน้ำตาร่วงลงมา "เอ้ย  คุณลิน  ผมขอโทษคุณแล้วนะ คุณจะร้องไห้ทำไม" "ก็ครูกุ๊กอ่ะ  มาด่าฉันทำไม  ฉันอุตส่าห์เป็นห่วง  รีบทิ้งงานไปหาแล้วก็ด่าว่าเสียๆหายๆ  ไล่ฉันกลับบ้าน  ฉันต้องร้องไห้มาตลอดทางมาร้องไห้ต่อที่บ้านอีก  รู้มั๊ยว่าร้องไห้แล้วมันเหนื่อย  ตาก็บวม  กว่าจะยุปก็ตั้งนาน  นี่แน่ะ  ครูกุ๊กใจร้าย"  ทุบพลั่กๆอย่างหมั่นไส้ "คุณลินมาตีผมทำไม" "ครูกุ๊กใจดำ ทำคนร้องไห้แล้วก็ค่อยมาขอโทษ  นี่แน่ะ  ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ"  พสุร้องโวยวาย "ไม่   ฉันโกรธครูกุ๊กจริงด้วย  โกรธ  โกรธ" พสุตัดสินใจรวบตัวอลินไว้ในอ้อมกอด   เอาแขนรัดแขนอลินไว้ไม่ให้ตี "นี่   พอได้แล้ว   ผมรู้แล้วว่าโกรธจริง" "ยัง  ฉันยังไม่หายโกรธ  ปล่อยนะ" "ไม่ปล่อย" อลินดิ้นอย่างลืมตัว  มารู้สึกอีกทีก็หันมาเจอใบหน้าของพสุมาจ่ออยู่ที่จมูก   อลินชะงักกึก  ทั้งสองสบตากันนิ่งๆ  ในจังหวะที่สุดแสนจะเป็นใจ   อลินหลับตาคิดว่าพสุต้องจูบเธอแน่  แต่พสุกลับยื่นผ้าเช็ดหน้าให้   555 "ครูกุ๊กทำไร" "หน้าเยินขนาดนี้  คิดว่าผมจะทำอะไร  รีบไปล้างหน้าล้างตา  ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย" "ก็ได้  โธ่  นึกว่าจะเหมือนในละครซะอีก"  อลินทำเสียงขัดอกขัดใจ เรื่องที่พสุต้องการคุยกับอลินก็คือ    ขอให้เลิกให้ข่าวระหว่างเขากับเธอเสียที  และให้เธออยู่ให้ห่างเขาให้มากที่สุด  ทั้งนี้เพราะพสุกลัวอลินได้รับความเดือดร้อน "อีกไม่นาน.....ข่าวเรื่องการฆาตกรรมคงถูกปล่อยออกไป  ผมไม่อยากให้คุณติดพ่วงไปกับข่าวไม่ดี" "ฉันอยู่ในวงการบันเทิงมาค่อนชีวิต  อยู่กับการตกเป็นข่าวจนนับไม่ถ้วน  อยู่ไม่เคยกลัวการเป็นขี้ปากของใคร   โดยเฉพาะเรื่องที่มันไม่จริง" อลินเอื้อมมืออีกข้างมาจับมือพสุไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ลินเชื่อมั่นว่าแม่คุณไม่ได้เป็นคนทำ  ที่ผ่านมาคุณยอมก้าวข้ามเส้นชีวิตของตัวเอง  เข้ามาอยู่ในโลกของฉัน   ต้องเจอกับเรื่องวุ่นวายสารพัด  คุณไม่เคยบ่น  ไม่เคยทิ้งฉันแม้แต่ครั้งเดียว  ถ้าวันนี้วันที่คุณเจอปัญหา  แล้วฉันหันหลังเดินหนีไป  คุณไม่ต้องมาเรียกฉันว่าอลิน" (อ่านถึงตรงนี้แล้วซึ้งน้ำตาจะเล็ดอีกแล้ว) อลินพูดนิ่งๆ  แต่ทุกคำจริงใจ  พสุถึงกับอึ้งไป  ในวันถัดมา  อลินก็ถูกนักข่าวรุมถามเรื่องที่แม่ของพสุตกเป็นข่าวว่าเป็นฆาตกร  หนงสือพิมพ์พาดหัวข่าว  "ว่าที่แม่ผัวอลินถูกข้อหาฆ่าเมียหลวง" "ออกหมายเรียกสอบแม่แฟนนางเอกดัง ฆ่า  "แม่ใหญ่"  หวังมรดก" อลินให้สัมภาษณ์ข้อกล่าวหานี้ว่าเป็นกระบวนการทางกฏหมาย  การโดนสอบไม่ได้หมายความว่าแม่ของพสุเป็นคนทำ  อีกฉบับเขียนว่า "ตะครุบแม่แฟนอลิน  ฆ่าภรรยาหลวงหวังเงิน100ล้าน"   อลินให้สัมภาษณ์อย่างเต็มปากเต็มคำว่าเรียกไปสอบ  ไม่ได้โดนออกหมายจับ พสุดูข่าวที่อลินให้สัมภาษณ์นักข่าว แล้วอมยิ้มด้วยความพอใจ  แต่พอถูกปฏิคมจับได้   ก็รีบกลบเกลื่อนทำเป็นไม่สนใจเรื่องของอลิน  แล้วก็แอบโทรศัพท์ไปขอบคุณเธอที่ช่วยแก้ข่าวให้ "ไม่ต้องขอบคุณหรอก  มันเป็นหน้าที่ของ "ว่าที่ลูกสะใภ้" น่ะ" อลินหัวเราะคิกคัก "เยอะไปแล้วๆ  เอ่อ  ผมแค่จะโทร.มาขอบคุณ  แล้วนักข่าวยังตามกวนคุณอยู่หรือเปล่า" "ไม่แล้วล่ะ   ฉับตอบทุกอย่างไม่หลบ ไม่หนี  ตอบหมดทุกคำถาม  ก็สลายตัวกันไปหมดแล้ว  ข่าวแบบนี้  ฮือฮาไม่นานหรอก  ไม่เหมือนข่าวรักๆ เลิกๆ มือที่สามไรเงี้ย  กัดไม่ปล่อย  นี่ครูกุ๊ก  ฉันรูว่าที่ครูกุ๊กโทร.หาฉัน   เพราะอยากเจอฉันใช่ป่ะล่ะ คิดถึงล่ะสิ  เอางี้   เดี๋ยวฉันไปหานะ  ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณป้าด้วย   แล้วเจอกันนะค้า...ที่ร้ากกก...จุ๊บๆ"   พสุชะงักกึก  (555  อลินขา   มันแรงตรงนี้  ฮี่ ฮี่  ฮี่) "นี่  ใครบอกว่าผมเป็น "  จะพูดคำว่าที่รักก็พูดไม่ทันจบ  เธอวางสายไปแล้ว  พสุได้แต่ยิ้มๆ รู้สึกสยิวกิ้วในใจ *-* ------------------ วารินรู้จากเพื่อนที่เป็นตำรวจว่า  วายุคือฆาตกรที่ฆ่าแม่ใหญ่  วารินถึงกับช็อก   รีบไปเล่นงานน้องชายทันทีก่อนที่คนอื่นจะรู้  จากนั้นก็หาทางพาเชาหลบหนีออกไปจากบ้าน  เพราะกลัวตำรวจจับตัวน้องไป   วายุถูกเจ้าหนี้คุกคามด้วยความกลัวต้องรีบหาเงินมาใช้หนี้ให้ทัน   เขาจึงไปดักจับตัวอลิน มาหวังเรียกค่าไถ่  ด้วยการโทรไปหลอกถามหมิงถึงคิวอัดรายการของอลิน หมิงไม่รู้เรื่องรู้ราวบอกไปว่า  อลินจะเข้าบริษัทอวตาร  วายุจึงไปดักจับเธอ  ด้วยการใช้ปืนจี้บังคับไปขึ้นรถ  และในวันนั้นเอง  ขณะที่อลินกำลังจะไปที่กองถ่าย  เธอก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อถูกวายุเข้าประกบแล้วใช้ปืนจี้หลัง "อยู่นิ่งๆ  อย่ากระโตกกระตาก  ไม่งั้น  แกตาย" อลินสะดุ้งเฮือก  วายุหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและแค้น  อลินมองวายุด้วยความตกใจ  พยายามทำใจดีสู้เสือ  เมื่อถูกบังคับให้เดิน  เธอจึงทำเป็นถ่วงเวลา  วายุโมโห กระชากอลินไปที่รถ  อลินกระบิดกระบวนด้วยความรังเกียจมือวายุ "อี๊  นี่  มือนายเปียกเหงื่อ ขนาดนั้น  มาจับแขนฉันได้ยังงัย  อี๊   สกปรกจริงๆ  นี่ฉันมีเจลล้างมือเอาไปล้างก่อนมั๊ย  แล้วค่อยมาจับ  เกิดนายติดเชื้อไข้หวัดสองพันเก้าขึ้นมาฉันจะทำไงฮะ"  วายุส่ายหน้าอย่างรำคาญ โสภิตาอยู่ที่บริษัท   ติดต่อไปหาพสุที่ยังมาไม่ถึงบริษัทเพื่อไปกองถ่ายด้วยกัน  พสุบอกว่าที่บ้านมีปัญา  ตำรวจมาจับตัววายุที่เป็นคนฆ่าแม่ใหญ่    โสภิตานึกเป็นห่วง  ก่อนจะตัดสายไปเพื่อไปรับอลินที่หน้าบริษัท    วายุพาอลินมาทั่รถ  เธอก็ยังทำเรื่องมากไม่ยอมเข้าไปนั่ง "เข้าไป" "ไม่เอา   ไม่นั่ง  สกปรก  รถเคยล้างหรือเปล่าก็ไม่รู้   ฉันไม่ชอบนั่งรถคนอื่น    รถตู้กองถ่ายฉันยังไม่นั่งเลย" "เอ๊ะ  อีนี่  เรื่องมากจริงๆ  จะนั่งไม่นั่ง  ถ้าไม่นั่ง ก็นอน   ตายอยู่ตรงเนี๊ยะ"  อลินทำเชิดหน้าใส่  หยิบของในกระเป๋าออกมา "ทำอะไร" "ฆ่าเชื้อโรค  ฉันไม่มีวันนั่งทับที่ยัยหมิง   โดยไม่ทำความสะอาดเด็ดขาด  เดี๋ยวเชื้อโรคติด" ว่าแล้วก็ฉีดสเปรย์ลงที่เบาะก่อนจะเอาผ้าไล่เช็ดตามเบาะคอนโซลข้างประตู  วายุยืนหงุดหงิดอยู่ข้างๆ  จนชักรำคาญจึงผลักเธอเข้าไปในประตู  ปิดประตูปัง  แล้วขึ้นรถขับออกไป  พอรถคล้อยหลังไปได้นิดเดียว   โสภิตาก็ออกมาหน้าบริษัทมองหาไม่เห็ฯอลินอยู่แถวนั้น อลินขึ้นรถจึงได้รู้ว่าวายุต้องคดีฆ่าแม่ใหญ่ตาย  จึงพยายามถ่วงเวลาหาคนช่วย  จนรถติดไฟแดง  เธอพยายามทำปากให้เห็นว่า  "ช่วยด้วยๆ"  แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจ "หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ  ทำอะไร  หยุดเลยนะ  ไม่งั้นฉันยิงแกหน้าอกทะลุแน่"  วายุหันมาเห็น "อะไร  ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย   อย่ามาโมเมกล่าวหากันนะ" "เห็นอยู่เต็มตาว่าเธอ  ขยับปาก  พยายามจะบอกคนข้างๆ ยังจะมา:-)อีก" "หยาบคาย..ผู้ชายอะไรไม่รู้..พูดจาหยาบคายที่สุด" "นี่ไม่ต้องมามารยากับฉัน  ฉันมีแฟนเป็นนางเอกเหมือนกัน  ไอ้บทต่อมน้ตาแตกนี่ทำอะไรฉันไม่ได้" "ยัยหมิงเป็นแค่ตัวอิจฉาย่ะ  ไม่ใช่นางเอก   ฝีมือโหลยโท่ยแบบนั้น  ไม่ถูกเลื่อนไปเล่นเป็นแม่ตัวอิจฉาหรือคนใช้ก็บุญแล้ว" "ปากอย่างนี้นี่เอง  หมิงถึงได้เกลียดเธอยังกะอะไรดี"  อลินเชิดหน้าไม่สน "นี่  นั่งนิ่งๆ ไม่ต้องพูดอะไรมาก  แล้วก็เลิกขยัยปากด้วย  ถ้าฉันหันมาเห็นเธอขยับปากแม้แต่นิดเดียว  ไส้สีชมพูสวยๆของเธอ ทะลักมากองอยู่ข้างนอกแน่ๆ  ลองจินตนาการดูเอาเอง  ภาพสี่สีขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ" วายุไซโค  อลินเริ่มหวาดๆ  วายุขับรถมาด้วยความหงุดหงิดเพราะอลินพยายามส่งสัญญาณมือด่าคนขับรถบนถนน  เพื่อให้เขามาเอาเรื่อง  วายุพยายามขับรถหนีกว่าจะรอดมาได้ก็เกือบเหมือนกัน   โสภิตาและพสุเห็ฯอลินผิดนัดก็เที่ยวกันตามหา  และโทร เข้ามือถือ  อลินรีบกดรับและส่งเสียงร้องให้ช่วย  วายุตะคอกใส่ลงไป  พสุตกใจได้ยินเสียง "คุณลม" "เออ  กูเอง" "คุณลม   คุณลมอยู่ที่ไหน   ผมว่า  คุณอย่าทำอะไรให้มันมากไปกว่านี้เลย  กลับมาสู้คดีดีกว่า  คุณฟ้าเตรียมทนายไว้ให้คุณลมแล้ว"  วายุไม่ยอม "เตรียมทนายมาจับกูยัดเข้าคุกน่ะสิ   มากล่อมแบบนี้  คิดว่าkuโง่หรือไง  ไม่กลับเว้ย  แล้วkuก็จะเอานังนางเอกนี่ไปด้วย  ถ้าmung อยากได้ตัวคืน  ก็โอนเงินมาให้กู20 ล้าน "  พสุตกใจ "20 ล้าน จะบ้าหรือปล่าว  ค่าตัวฉันแค่ 20 ล้านเนี่ยะนะ  ถูกไปหรือเปล่าอะ" "คุณลิน  อย่าเพิ่งพูดอะไร  อยู่เฉยๆ  "  พสุตะโกนบอกมา "หุบปากไปเลยEนี่   พูดมากนัก  เดี๋ยวยิงไส้ทะลุ อยากมีรูปไส้ทะลักพุงอืดขึ้นหน้าหนึ่งหรือไงฮะ" "ปากจัด  ผู้ชายอะไร   ปากจัดที่สุด  กะเทยสามชาติยังสู้ไม่ได้เลย" พสุพยายามกล่อมวายุให้กลับตัว  แต่วายุมาถึงขั้นนี้แล้วมีแต่เดินห้าลูกเดียว "ไม่  ku ไม่กลับ   mung ไม่มีหน้าที่มาสั่งกู รีบไปเตรียมเงิน   ในเมื่อEนี่บอกว่า 20 ล้านมันน้อยไป  ก็เตรียมไว้ 100 ล้าน  แล้ว ku จะบอกอีกทีให้เอาเงินไปให้ที่ไหน " อลินยิ้มอยางพอใจเมื่อได้ยินว่าตัวเองมีค่าถึง 100 ล้าน   -__________-" จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:44:46

ความคิดเห็นที่ 79 "ลินเชื่อมั่นว่าแม่คุณไม่ได้เป็นคนทำ  ที่ผ่านมาคุณยอมก้าวข้ามเส้นชีวิตของตัวเอง  เข้ามาอยู่ในโลกของฉัน   ต้องเจอกับเรื่องวุ่นวายสารพัด  คุณไม่เคยบ่น  ไม่เคยทิ้งฉันแม้แต่ครั้งเดียว  ถ้าวันนี้วันที่คุณเจอปัญหา  แล้วฉันหันหลังเดินหนีไป  คุณไม่ต้องมาเรียกฉันว่าอลิน" ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:51:46

ความคิดเห็นที่ 80 "อลินยิ้มอยางพอใจเมื่อได้ยินว่าตัวเองมีค่าถึง 100 ล้าน" เอ่อ --" ไม่รู้จะกล่าวอะไรกะเจ๊อลินดี 555 เจ้าของกระทู้สู้ๆนะคะ ติดตามอ่านต่อไป^^ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 13:57:03 จากคุณ : lookfon เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:55:58

ความคิดเห็นที่ 81 นั่นดิ มีมาภูมิใจอีกว่าเค้าเรียก 100 ล้าน จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 13:57:14

ความคิดเห็นที่ 82 ขำอลินโดนจับจะตายอยู่แล้วยังมีอารมณ์คิดเรื่องค่าตัวอีก555 จากคุณ : รับน้ำอะไรดีคะ? เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:03:34

ความคิดเห็นที่ 83   f5 รัวๆ จากคุณ : เคยมีลอคอิน แต่ลืมพาส เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:04:17 A:58.8.7.149 X: TicketID:245028

ความคิดเห็นที่ 84 พสุคุยไม่ทันรู้เรื่อง   วายุก็โยนโทรศัพท์อลินทิ้งไป  อนุชาพลอยเป็นห่วงไปด้วย เมื่อรู้ว่าอลินถูกจับตัวไป  จึงติดต่อไปหาตำรวจที่รู้จักให้ช่วยตามหา  พสุโทร.บอกปฏิคมว่าอลินถูกวายุจับตัวไปเรียกค่าไถ่  ปฏิคมทำท่าจะรีบมาสมทบแต่พสุให้เขารีบไปแจ้งให้ทางบ้านรู้  นภาแทบลมจับเมื่อรู้ว่าน้องชายกำลังจะทำเรื่องร้ายซ้ำสอง   อลินแอบกดโทรศัพท์อีกเครื่องในกระเป๋าโ?ร.หาปฏิตม  ซึ่งเซฟไว้แบบรู้กันสองคน   เวลานั้นปฏิคมอยู่กับพวกพสุ  เขาจึงกดสปีกเกอร์โฟนให้ทุกคนได้ยินว่า เธอกำลังไปหนองจอก  และจะออกไปแถวชายแดนเขมร "นี่ นายจะพาฉันออกนอกประเทศเหรอ   อย่าบอกนะว่าจะพาฉันไปขาย" "ฉันจะขายทำไม  เธอรวยเป็นพันล้านไม่ใช่เหรอ  ระหว่างทาทงจะไปฉันจะหาอำเภอเล็กๆไกลๆ ฉันจะจับเธอจดทะเบียนสมรสกับฉัน  แล้วฉันก็จะได้สมบัติ  ทั้งหมดของเธอในฐานะ สามี "  อลินผวาเฮือก  วายุหัวเราะสะใจ "ฉันไม่จดทะเบียนกับนายนะ  คนที่ฉันจะจดทะเบียนด้วยมีคนเดียวเท่านั้น คือ ครูกุ๊ก" พสุได้ยินถึงกับใจชื้นชื่นใจ  แต่ปฏิคมสะอึกลึกๆ  พสุร้อนใจจะไปช่วยอลินให้ได้   แนุชายื่นมือเข้ามาช่วยด้วยการประสานงานกับตำรวจและให้พสุคอยส่งข่าวให้รู้   อลินพยายามปั่นหัววายุ น่ารำคาญ  พูดมากๆ ก็ทำเป็นบ่นหิว  และส่งซิกให้ปลายสายรู้ว่าเธอจะไปกินอาหารที่ร้านข้างทาง  วายุจอดรถที่ร้านข้างทางอย่างรำคาญ "ร้านก๋วยเตี๋ยวหมู  เป็นเพิงข้างทางเนี่ยะนะ  ดูสิ  ชื่อก็ไม่มี  แอร์ก็ไม่ติด  ใครจะไปกินลง" "หิวนักไม่ใช่เหรอ   มีให้กินก็บุญแล้ว  ลงมาอย่าบ่น" "จะจอดรถหน้าร้านเพิง  โต้ต้นมะขามเทศเนี่ยะนะ"  อลินบอกรายละเอียดยิบ "ฉันจะจอดตรงนี้แล้วมันจะมีอะไรมั๊ย" "ฉันก็แค่บอกว่าจะจอดรถใต้ต้นมะขามเทศ  เดี๋ยว  หนอนก็เข้ารถ  ฉันเกลียดหนอน" "ไม่ต้องกระแดะ  รีบๆลงมาและอย่าคิดเอะอะ  ไม่งั้น   แม่ลูกที่อยู่ในร้าน ตายแน่  และมันจะเป็นบาปติดตัวเธอไปตลอดชีวิต" "ยังกะฉันจะสนใจงั้นแหละ" วายุดันตัวอลินให้ออกจากรถด้วยความหมั่นไส้ "คุณลินคงอยู่ร้านก๋วยเตี๋ยวสักพัก  ฉันโทร. บอกคุณเล็กก่อน  เผื่อได้รีบบอกตำรวจ"  พสุบอกปฏิคมและรีบติดต่อไปหาอนุชา "แหวะ   ตะเกียบก็ขึ้นรา  อี๊ ไม่เอาแล้ว  ไม่กินร้านนี้เด็ดขาด  ช้อนก็ยังไม่ได้ล้าง  ตะเกียบก็เป็นลายจุด   ขืนใช้กินเข้าไปมีหวังช็อกตายอยู่ตรงนี้  ใครอยากกินก็กินไปฉันไม่กิน"   อลินทำเป็นเรื่องมาก คิดจะเดินหนี เดินออกมาหน้าร้าน  วายุก็ได้ยินเสียงแบตเตอรี่อ่อนดัง   มาจากกระเป๋าอลิน  เธอพยายามกลบเกลื่อน  แต่วายุไม่เชื่อ  ค้นๆเจอมือถือที่แบตหมดพอดีจึงโยนทิ้งไป   วายุค้นกระเป๋าเธอเพื่อหาของอื่น  อะไรที่มีค่าก็โยนเก็บไว้ในรถ  ไม่มีค่าก็โยนทิ้งไป จนกระทั่งเจอปากกาด้ามทอง "ผู้หญิงของไอ้กุ๊ก" "สาวน้อยย่ะ  girl แปลว่า "สาวน้อย"  ต้อง woman  ถึงจะแปลว่า "ผู้หญิง"  ตกภาษาอังกฤษหรือไง  หรือว่าตอนครูสอนมัวแต่เอาสมองไปคิดเรื่องชั่วๆ" วายุรำคาญ  จะปาปากกาทิ้ง  อลินร้องลั่น  วิญญาณจีจ้าบวกจาพนม ตอนตามหาช้างสิง ร่างอลินทันที   อลินฟาดฝ่ามืองลงบนตัววายุรัวจนนับไม่ถ้วน   ตีไปด่าไปด้วยความโกรธแค้น "แกมาทำลายข้าวของฉันได้ยังงัย   แกรู้หรือเปล่าว่าปากกด้ามนี้มันมีค่าแค่ไหน" "โอ้ยยยยย   Eบ้า  เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา โอ้ย  โอ้ย" "ฉันยอมแกมามากแล้ว  เห็นฉันเป็นผู้หญิงแล้วจะมารังแกง่ายๆหรือไง  นี่ๆ  ปาทิ้งปากกคู่ของฉันกับครูกุ๊กได้ยังงัย   มันเป็นลางไม่ดีมันจะไม่ได้อยู่คู่กัน   แกทำแบบนี้เท่ากับแช่งไม่ให้ฉันได้กับครูกุ๊ก..ฉันจะฆ่าแก" จังหวะนั้นเองอลินแย่งปืนมาได้ก็จ่อที่เป้ากางเกง   พร้อมกับเหนี่ยวไกแล้วก็ยิงเลย  แชะ !!!   -_-" -_-""" จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:07:05

ความคิดเห็นที่ 85 "นี่แก   เอาปืนไม่มีลูกมาขู่ฉันเหรอฮะ   ไอ้ลูกเจี๊ยบ"  วายุหน้าซีดเมื่อเจอของจริง  อลินตกอีกชุดใหญ่  55555 วายุชักโมโห    ฮึดสู้  บีบคออลินจนหน้าเหย  แล้วจู่ๆอลินก็เล่นบทแม่ใหญ่   บีบเสียงห้าว "พอเถอะลูก...พอเถอะลม....อย่าทำอีกเลย" วายุได้ยินเสียงแม่ใหญ่  ถึงกับตกใจ  เลิ่กลั่ก  สติหลุดรีบวิ่งหนีกลับไปที่รถ "ฉันไม่เอาเธอไปด้วยแล้ว   จะไปไหนก็เชิญ   เชิญไปอยู่กับไอ้ดินตามสบาย  ผู้หญิงอย่างเธอ ฉันไม่เอาไปให้หนักรถหรอก   เกิดมาไม่เคยเจอ  ผู้หญิงเปรตอะไรไม่รู้ ku ไม่เอาไปด้วยแล้ว  พอๆกันที"    วายุรีบขึ้นรถขับหนีออกไป  อลินยังโวยวายไม่เลิก  ด้วยความโกรธ   เธอถอรองเท้าปาใส่รถ  สายรัดรองเท้าเกาะเกี่ยวเสาวิทยุรถไปพอดี "ดี....เอารองเท้าไปเลย  จะได้เข้าชุดกับกระเป๋า ที่แกขโมยฉันไป...ชริ"   (ยังมีอารมณ์นี้อีกนะ โอ้แม่จ้าว)    พูดจบก็ลุยโคลนลงไปเก็บปากกาด้ามทองทันทีด้วยความเสียดาย   แม้จะแขยงเท้าขนาดไหน  ก็ยอมเพื่อครูกุ๊กของเธอ  ... เวลานั้น  พสุและปฏิคมมาถึงร้านอาหารข้างทาง   มองหาวายุกับอลินไปทั่ว  แต่ไม่เจอ   เจอแต่ข้าวของของอลิน  ที่วายุโยนทิ้งออมานอกรถ  มองไปอีกที ก็เห็นอลินกำลังยงโย่ยงหยกอยู่ในโคลน "คุณลิน" อลินคว้าปากกาได้พอดีกับที่เห็นหน้าพสุยืนอยู่บนตลิ่ง จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:07:22

ความคิดเห็นที่ 86 คำเตือน การกดf5  ถี่ๆอาจทำให้กระทู้ด๋อย หรือ พังได้นะฮ้า (ใกล้ละค่า  กะลังปั่นสุดริด  เมื่อยสุดๆเลย -_-" ) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:08:06

ความคิดเห็นที่ 87 ติดตามอย่างต่อเนื่อง จขกท น่าร้ากจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 14:15:40 จากคุณ : ดีแอน เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:14:13

ความคิดเห็นที่ 88 จขกท.สู้ๆน้า ว่าแต่ F5 บ่อยๆแล้วทู้จะด๋อยจริงอ่ะ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:14:40

ความคิดเห็นที่ 89 อ๊ากกก แสบไม่เลิกจริงๆผู้หญิงคนนี้ 555555+ จากคุณ : Fierce cat เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:14:50

ความคิดเห็นที่ 90   ตามอ่าน และให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ สู้ ๆ ค่ะ o(>_<)o จากคุณ : NooKetz เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:15:10

ความคิดเห็นที่ 91 "ครูกุ๊ก"   อลินร้องอย่างดีใจจะวิ่งไปหา   แต่ถูกโคลนดูดจนล้มพลักหน้าคะมำ  สองหนุ่มร้องอุทาน "ครูกุ๊กกกกกกก"   อลินร้องลั่นทำท่าจะร้องไห้  พสุมองอลินแล้วส่ายหน้า  ยิ้มให้ก่อนจะถอดรองเท้าแล้วลุยโคลนไปหาอย่างไม่รังเกียจ   ปฏิคมได้แต่มองตาม  โห.....เพื่อนkru!! "ยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น...รีบพาฉันออกไปจากโคลนนรกนี่เดี๋ยวนี้ "  อลินออกคำสั่ง "ครับ ...คุณนาย.."  ว่าแล้วก็อุ้มอลินออกมาจากโคลน   ดูแมนมั่กๆ  วายุขับรถหนีอลินมาด้วยความหงุดหงิดและเจ็บใจ   วิ่งมาได้สักพักก็ถูกรถตำรวจจากด่านตรวจไล่ตามเพราะเห็นความผิดปรกติที่รถ  วายุคิดว่าถูกตำรวจไล่จับจึงเร่งเครื่องหนี  ตำรวจเห็ฯผิดปกติจึงวอบอกด่านตรวจให้สกัดจับ  จนในที่สุดวายุก็จนมุมตำรวจจนได้   "ขอบใจมากนะจ่าที่ช่วยสกัดให้  ผมวอบอกมาหลายด่านแล้ว  พลาดตลอดเลย  มาจับได้ที่ด่านจ่านี่แหละ"  นายตำรวจกล่าววชื่นชมจ่า "ที่จริงผมก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ  ที่เรยกให้เขาหยุด  แค่จะบอกว่ามีรองเท้าห้อยอยู่ที่เสาวิทยุ  ไม่รู้ว่าเป็นของแฟนเขาเหรือเปล่า  จะบอกให้เขารู้แค่นั้นแหละครับ"   -_-" วายุสะอึก  หันไปดูเสาวิทยุเห็นรองเท้าสีชมพูแปร๋นของอลินห้อยอยู่  ปฏิคมไปแจ้งความที่โรงพัก  พสุพาอลินไปทำความสะอาดร่างกาย  ก่อนจะพาไปสมทบกับปฏิคมที่โรงพัก   พออลินได้เห็นหน้าวายุ  ก็ชี้หน้าด่าเป็นชุด  ชนิดที่ใครก็จับเบรกไม่อยู่ "ไม่  ไม่นะ อย่าให้ยัยจิ้งจอกพันหน้ามันมาที่นี่นะ  ไม่  จับฉันส่งไปเข้าคุกเลย   ฉันไม่อยากเจอมัน  ไม่เอา  ไม่เอา  ไม่เอา" "ทำไม   เจอฉันแล้วมันเป็นยังงัยฮะ   ฉันจะได้บอกให้นะ  เวรกรรมที่นายจับตัวฉันไปตกระกำลำบาก  จะต้องติดตัวนายไปตลอดชีวิต  พอตายไปตกนรก  ก็ต้องไปเจอยมบาลเป็นการส่วนตัว    อย่าคิดว่าจะหลุดพ้นไปได้" จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:16:38

ความคิดเห็นที่ 92 สู้ๆ เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : In Front Of เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:17:45

ความคิดเห็นที่ 93 แสบจริงๆ ตัวไม่ได้ไปด้วย แต่รองเท้าก็พาซวยจนได้ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:20:02

ความคิดเห็นที่ 94 "วายุสะอึก  หันไปดูเสาวิทยุเห็นรองเท้าสีชมพูแปร๋นของอลินห้อยอยู่" โดนจับเพราะรองเท้าซะงั้นอ่ะ 555 เจ้าของกระทู้สู้ๆๆๆ น่ารักมากๆ ^^ จากคุณ : lookfon เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:21:47

ความคิดเห็นที่ 95 รอ จขกท พิมให้เสร็จค่อยอาบน้ำ 55555555555555555   ใจจริงอยากอาบใจจะขาด แต่กลัวขาดตอน โฮ๊ะ โฮ๊ะ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:22:25

ความคิดเห็นที่ 96 รออย่างใจจดใจจ่อด้วยคน ขอบคุณมากนะคะ ^^ จากคุณ : nita (no_nita) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:25:06

ความคิดเห็นที่ 97 "ขอบใจมากนะจ่าที่ช่วยสกัดให้  ผมวอบอกมาหลายด่านแล้ว  พลาดตลอดเลย  มาจับได้ที่ด่านจ่านี่แหละ"  นายตำรวจกล่าววชื่นชมจ่า "ที่จริงผมก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ  ที่เรียกให้เขาหยุด  แค่จะบอกว่ามีรองเท้าห้อยอยู่ที่เสาวิทยุ  ไม่รู้ว่าเป็นของแฟนเขาเหรือเปล่า  จะบอกให้เขารู้แค่นั้นแหละครับ"   -_-" +++++++++++++++++++++++++++ กร๊ากกกกกกกกกก ซวยจริงจริง.... จากคุณ : memai เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:25:50

ความคิดเห็นที่ 98 "ถ้าฉันไปเจอยมบาลจริงๆ ฉันจะรายงานความแสบของหล่อนให้ยมบาลฟังให้หมด  ทั้งความเสแสร้ง มายา ตลบตะแลง  หลงตัวเอง  ดูถูกคนอื่น  คิดว่าตัวเองวิเศษ  แต่จริงๆแล้วก็เป็นนังนางเอกตกกระป๋อง  ที่พยายามตะกายกลับเข้าวงการ" "แกว่าใครเป็นนางเอกตกกระป๋องฮะ  ปากแบบนี้ไม่ต้องส่งเข้าคุกแล้ว   มันต้องตายสถานเดียว"  อลินเขวี้ยงแฟ้มของตำรวจใส่วายุยอ่างแรง   พสุกับปฏิคมห้ามแทบไม่ทัน "ฉันไม่เคยตกกระป๋องย่ะ  และฉันก็ไม่ต้องตะเกียกตะกายอะไรทั้งนั้น   คนเลวอยางแก  ทำผิดโดนจับได้  แล้วยังมีหน้ามาด่าว่าคนอื่นให้เสียหาย  บุญแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่เอาเรื่อง   อุตส่าห์ไม่แจ้งความยังปากดีมาด่าแบบนี้ได้ยังงัย  ไอ้คนอกตัญญู"   วายุร้องโวยวาย  พสุต้องคอยห้ามไว้ให้ใจเย็นๆ "ไม่เย็น  มันด่าฉันขนาดนั้นจะให้เย็นได้ยังงัย  ฉันขอสาปแช่งให้นายเป็นทุกข์ไปตลอดชีวิต  กระโดดกัดหูตัวเองได้เมื่อไหร่  ถึงจะหลุดจากคำสาปแช่งของฉัน"  พสุกับปฏิคมต้องช่วยกันห้ามอลิน  จากนั้นก็รีบให้ปฏิคมพาอลินหนีกองทัพนักข่าวไป "ไอ้ดิน   เมื่อก่อนฉันอิจฉาที่แกจะได้ยัยนี่เป็นเมีย   แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว   ฉันอยู่กับมันแค่ไม่กี่ชั่วโมงยังจะบ้าตาย    อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้   อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุข  ที่สำคัญ   แกไว้ใจนังผู้หญิงคนนี้ได้งัย  มันบอกว่ารักแกวันนี้  ไม่รู้อีกกี่วินาทีมันจะเลิกรัก" "นี่หุบปากเดี๋ยวนี้นะ   อยากตายตรงนี้ใช่มั๊ย"  อลินปี๊ดแตกทันที "ไม่หุบเว้ย  ดูดิ  ไอ้ดินมันยังไม่เถียงสักคำว่าฉันพูดผิด   ไอ้ลูกคนใช้  แก่อย่าคิดนะว่าชีวิตแกจะดีไปกว่าฉัน  ฉันฆ่าแม่ใหญ่  ฉันเป็นหนี้  ฉันติดคุกหัวโต  แต่ถ้าฉันยอมรับผิด  ติดคุกไม่กี่ปี  ก็ออกมาได้  แต่ถ้าแกแต่งงานกับ  "ยัยซาตาน" นี่เมื่อไหร่  อย่าหวังเลยว่าจะหลุดพ้นจากขุมนรก  ถ้าแกได้มันเป็นเมีย  มีแต่ซวย กับ ซวย  และซวย" (แหมๆๆ  มันแรง ตรงนี้ๆๆๆ ) วายุหัวเราะสะใจ  อลินมองหน้าพสุหวังว่าเขาจะแย้งออกมาแต่   พสุกลับนิ่งเฉยด้วยความสับสน  วายุหัวเราะอย่างสะใจ   อลินนั่งรถมากับปฏิคมได้แค่นิดเดียว   ก็เรียกเขาลงมาจากรถเพื่อคุยกันไห้รู้เรื่องว่าผู้ชายที่มาแต่งงานกับเธอต้องซวยทุกคนหรือเปล่า   ปฏิคมถูกคาดคั้นจึงต้องยอมตอบว่าจริง" "เพราะฉนั้น  มันก็ไม่ผิดที่ครูกุ๊กก็คิดแบบนั้นใช่หรือเปล่า   "  ทำเหมือนปลงได้ "เออ   ผมว่าคงไม่หรอกมั้งครับ" "ถ้าครูกุ๊กไม่คิดเหมือนคนอื่น  อีกไม่นานเขาจะโทรมาขอโทษ  และโทรมาง้อฉันเอง"  อลินแอบเศร้านิดๆ เพราะไม่รู้ว่าจะมีวันนนั้นหรือเปล่า   ปฏิคมมองด้วยความเห็นใจ พสุรู้สึกสับสนกับคำพูดของวายุ   เขาไม่รู้จะปรึก๋ษาใครจึงไปคุยกับโสภิตา  ว่าเขากลัว (เอิ่ม  ครูกุ๊กคะ อย่าไปกลัวค่ะ กล้าๆไปเลย -_-') จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:28:24

ความคิดเห็นที่ 99 ขำอะ เป็นหนังรักโรแมนติกจริงๆหรอ ฮาสุดๆ 555 จากคุณ : มิกกี้แม้ว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:28:32

ความคิดเห็นที่ 100 "ดินกลัวอะไร   ที่ผ่ามมาคุณลินยังพิสูจน์ตัวเองไม่พออีกเหรอ   ตาว่าเขาพยายามมากแล้วนะ" "ผมรู้   แต่คุณลินไม่เหมือนคนอื่น" "ไม่เหมือนยังงัย" "คุณลินเขาเป็นคนสุดขั้ว  เขาไม่มีตรงกลาง   วันนี้เขาทำเหมือนต้องการเรา   อย่างมากมาย  แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความต้องการมันจะหมดไป  เหมือนกับตอนคุณเล็กเขาก็อยากได้ทุกลมหายใจเข้าออกไ  แต่พอตอนนี้มันหมด   แม้แต่หน้าก็ยังไม่อยากมอง  ผมไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนที่คุณลินเขาเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา   ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร   เป็นชายในฝัน  เป็นคนที่เขารัก  หรือว่าเป็นแค่ของเล่น" "จิตใจคนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา  ไม่เฉพาะแต่คุณลิน ทุกคนเป็นแบบนั้น  วันนี้รัก  พรุ่งนี้ไม่รู้  เพราะฉนั้นถ้าคิดจะรักก็ต้องพร้อมจะเสี่ยง  ....ดินก็ต้องถามตัวเองว่า  พร้อมจะเสี่ยงกับผู้หญิงที่ชื่อ "อลิน" หรือเปล่า " พสุค่อยๆคิดตาม  คำพูดของโสภิตา โสภิตา  ให้ทางออกกับพสุไปแล้ว  เมื่อเธอกลับเข้ามาในบ้าน  เห็นอนุชานอนกอดปูเป้จนหลับอยุ่บนเตียง  ทำให้เธอหวนคิดถึงตัวเองบ้าง "ตาจะลองเสี่ยงกับคุณดูอีกสักครั้งนะคะ คุณเล็ก" โสภิตาขึ้นไปนอนบนเตียงอีกด้าน  โอบมือกอดปูเป้เอาไว้  อนุชารู้สึกตัว  แล้วแกล้งทำเนียนโอบมือกอดปูเป้บ้าง  แต่เป็นการรวบกอดโสภิตาไปด้วย   ยิ้มนิดๆ อย่างมีความสุข จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:34:27

ความคิดเห็นที่ 101 ต่อไปตอนที่ 30  สุดท้ายแล้วเย้ๆ (ประมาณ อีก2หน้าค่ะ) จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:35:10

ความคิดเห็นที่ 102 "เพราะฉนั้นถ้าคิดจะรักก็ต้องพร้อมจะเสี่ยง" อร๊ายยยยย ชอบคำพูดนี้จัง เจ้าของกระทู้สู้ๆค่า ตอนสุดท้ายแล้ว^^ จากคุณ : lookfon เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:39:29

ความคิดเห็นที่ 103 คุณนายอลินสุดยอดดดดดดดดดด เจ๊แกเกิดมาเพื่ออยู่เหนือคนอื่นจริงๆด้วยสินะ ดูสิ ขนาดผู้ร้ายยังยอมหนีเข้าคุกเพื่อหนีเจ๊เลย จากคุณ : Sir Genii เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:42:05

ความคิดเห็นที่ 104 เกาะติดตั้งแต่ 11 โมงนั่งรออ่านไป เล่นfacebookไป(เก็บผัก ทำอาหาร เลี้ยงหมา) จากคุณ : รับน้ำอะไรดีคะ? เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:42:37

ความคิดเห็นที่ 105 เช้าวันถัดมา  ปฏิคมเอาข่าวใหญ่ของวายุมาให้อลินอ่าน "รวบแฟนหมิงดาราดังฆ่าแม่" อลินฉวยมาอ่าน  แล้วทำหน้าเบ้ เมื่อคิดถึงหมิง  แล้วนึกน้อยใจที่ป่านนี้พสุก็ยังไม่โทรมาง้อ  หมิงมาเยี่ยมวายุที่โรงพัก  ไม่กลัวว่าจะตกเป็นข่าว   เพราะรู้สึกเห็นใจวายุมาก   วายุรู้สึกตื้นตันกับน้ำใจของหมิง  แต่สงสารไม่อยากให้เธอตกเป็นแฟนของฆาตกรจึงขอเลิกกับเธอ   หมิงไม่ยอมเลิก  ยิ่งทำให้วายุซึ้งใจ "คุณเป็นคนดีจริงๆถ้าเทียบกับยัยนางเอกซาตานจิตแตกนั่นแล้ว   จิตใจคุณราวกับนางฟ้า   ฟังผมนะหมิง  ในวงการมายา  คุณอาจจะเล่นเป็นตัวอิจฉา  เป็นเพื่อนนางเอก  หรือเป็นตัวประกอบไม่มีชื่อเสียง  แต่ในชีวิตจริงคุณคือ  นางเอกของผม   หมิงอึ้งกับคำพูดของวายุ "ตัดใจจากผมซะเถอะ  ผมไม่คู่ควรกับผู้หญิงดีๆอย่างคุณ" พูดจบก็ปล่อยมือหมิงและหันหลังเดินไปขึ้นรถตำรวจ  หมิงเรียกไล่หลัง  แต่วายุไม่หันยืนยันที่จะตัดใจและเดินห้าใช้กรรมตามลำพัง  จนรถแล่นหายไป  หมิงพึมพำกับตัวยเองเบาๆ "นี่ฉันได้เป็นนางเอกจริงๆ เหรอเนี่ยะ  ฉันได้เป็นนางเอกแล้ว"  หมิงดีใจจนเนื้อเต้น ทางด้านอนุชากับโสภิตา หลังจากทุกอย่างคลี่คลายแล้ว  จึงขอโสภิตาแต่งงานอีกครั้ง   ยังเหลือแต่พสุที่ยังสับสนกับใจตัวเองว่าจะโทร. ไปหาอลินหรือไม่  อลินก็เฝ้ารอโทรศํพท์  จากพสุจนแทบไม่เป็นอันทำอะไร   จะเป็นฝ่ายโทรไปหาก็ยังทิฐิอยู่เล็กๆ จนกระทั่งโสภิตาโทร มาขอให้อลินมาเป็นเพื่อนเจ้าสาว   เพราะเธอคือคนที่ทำให้ครอบครัวเธอกลับมา "ว่าแต่ถ้าลินเป็นเพื่อนเจ้าสาว แล้วครูกุ๊กเขาจะมาร่วมงานเหรอคะ  เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเขาก็ไม่ติดต่อลินมาเป็นอาทิตย์แล้วนะคะ  บางทีเขาอาจจะไม่อยากเจอลิน  ลินคงเป็นตัวซวยสำหรับเขา" "ไม่หรอกค่ะ   ดินเขาไม่ได้คิดแบบนั้น   เขาแค่สับสน" "จะสับสนอะไรนักหนา  ที่ผ่านมาลินทั้งพิสูจน์  ทั้งให้ความมั่นใจ  ทำทุกอย่างเกินความเป็นผู้หญิงคนนึงสมควรจะทำไปตั้งเยอะแล้วนะคะ  ครูกุ๊กยังไม่มั่นใจอะไรอีก"  อลินชักหมั่นไส้ "ดินเขาไม่มั่นใจในตัวเองน่ะคะ  กลัวโดนคุณลินทิ้ง" "เขาก็เลยตัดสินใจทิ้งลินไปก่อนใช่มั๊ยคะ   ครูกุ๊กเขาจะไม่ติดต่อลินจริงๆใช่มั๊ยคะ  เขาจะให้เรื่องของเราจบแบบนี้จริงๆใช่มั๊ย" "ไม่หรอกค่ะ   ดินเขาไม่ยอมปล่อยให้คุณลินหลุดมือไปหรอกค่ะ   คุณลินต้องเชื่อมั่นในตัวเองเหมือนที่ผ่านมานะคะ   แล้วดินจะมาหาคุณลินเอง"    อลินยังไม่มั่นใจอยู่ดี ทางด้านพสุ ก็ได้รับัการติตต่อจากอนุชาขอให้มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว  โดยอ้างว่าปฏิคมไม่ว่างเพราะต้องพาอลินไปงานต่างจังหวัด   ทำให้พสุต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้อนุชาอย่างจำใจ    ไม่รู้ว่าเขากำลังถูกเพื่อนรักร่วมกันวางแผนบางอย่าง  ปฏิคมมาหาอลินที่ห้องพัก  เห็นชุดเพื่อนเจ้าสาวแขวนอยู่จึงย้อนถามวาจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวจริงหรือ  เธอยืนยันจะเป็นเพื่อนเจ้าสาว แต่ก็นึกน้อยใจที่พสุไม่ยอมโทร  มาง้อ "ผมว่าคุณลินตัดใจเถอะครับ  ไอ้ดินมันคงไม่มีวันโทร มาตลอดชีวิต  เพื่อนผมมันค่อนข้างมีความคิดน่ะครับ"  "ไม่ต้องมาทำลายความมั่นใจฉันเลย  คุณตาบอกว่าครูกุ๊กรักฉัน  แล้วครูกุ๊กคงจะขอฉันแต่งงงานเร็วๆนี้   ฉันต้องมั่นใจในตัวเองเข้าไว้   มั่นใจไว้   แล้วครูกุ๊กจะมาหาฉันเอง" จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:51:12

ความคิดเห็นที่ 106 "ครูกุ๊ก"   อลินร้องอย่างดีใจจะวิ่งไปหา   แต่ถูกโคลนดูดจนล้มพลักหน้าคะมำ  สองหนุ่มร้องอุทาน "ครูกุ๊กกกกกกก"   อลินร้องลั่นทำท่าจะร้องไห้ ++++++++++++++++++++++ นึกภาพ+เสียงอ้อนๆของพี่แอนออกเลย จากคุณ : มิกกี้แม้ว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:51:31

ความคิดเห็นที่ 107 คุณ จขกท.สู้ๆๆค่า อีก2หน้าเอง จากคุณ : pizzaน่ารัก เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:51:36

ความคิดเห็นที่ 108 "มันไม่มาหรอกครับ ถ้าคุณลินอยากแต่งงานกับมัน  คุณลินต้องเป็นฝ่ายขอมันเอง "  อลินปรี๊ดแตก  บิดหูปฏิคมอย่างแรง  -_-" "คนอย่างอลิน  ไม่เคยคิดจะขอผู้ชายแต่งงาน  ฉันยอมขาดคอลลาเจน   หน้าแก่ไปตลอดชีวิต  ดีกว่าจะยอมคุกเข่าให้ผู้ชาย   ถึงแม้จะรักมากแค่ไหน   ฉันก็ไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด "  ทำประกาศกร้าวอย่างมั่นใจ อนุชามาบอกอมราว่าเขาจะแต่งงงานกับโสภิตาอีกครั้ง  อมราค้านหัวชนฝา   แต่อนุชาก็ไม่สนใจ  กดทีวีให้อมราดูรายการของอลินซึ่งเป็นเทปใหม่ที่มีปูเป้เป็นผู้ช่วยร่วมรายการ "สวัสดีค่ะ   หนูชื่อปูเป้  เป็นผู้ช่วยของพี่ลินค่ะ" เสียงปูเป้แจ๋วๆ อยู่ในจอ  อมราปรายตามองรู้สึกเอ็นดูออกมานิดๆ  ระหว่างที่ปูเป้กำลังออกรายการ  อนุชาก็ได้รับโทรศัพท์จากสุวัจน์  โทร.มาบอกว่าลูกค้าชอบปูเป้มาก  ติดต่อไปถ่ายโฆษณาถึง 3 ชิ้น  อมราได้ยินตาวาวขึ้นมาทันที ที่บ้านพสุ   พสุนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องตัวเอง  ที่จะต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้อนุชา  จู่ๆนงพะงาก็เอาแหวนแต่งงานที่เจ้าสัวเคยให้ไว้มามอบให้ลูกชาย   พสุทำหน้างงๆ "นี่มันแหวนแต่งงานที่ท่านเจ้าสัว   เอ่อ  ที่พ่อให้แม่นี่ครับ   แม่เอามาให้ผมทำไม" "แม่ตั้งใจไว้ตั้งนานแล้วว่า  ถ้าถึงเวลาสมควร  แม่จะเอาแหวนแต่งงานของแม่ให้ดิน  ส่วนดินจะเอาไปให้ใคร  แม่ว่า ดินก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะ "  นงพะงาทำหน้าเจ้าเล่ห์ "ตังแต่เล็กจนโต  แม่ไม่เคยเห็ฯดินจะยอมแพ้ใคร  ถ้าดินอยากได้อะไร  ต้องต่อสู้มาให้ได้  และต้องได้ดีกว่าคนอื่น   พิสูจน์ให้แม่เห็นสิว่าดินทำแบบนี้กับทุกเรื่อง  โดยเฉพาะเรื่อง  ความรัก    เราน่ะแก่แล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ จะทำอะไรก็รีบๆทำ  แม่อยากอุ้มหลานแล้ว "  นงพะงามัดมือชกลูกชายจนเลี่ยงไม่ออก  แผนหลอกว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาว คู่ใหม่ทำกันเป็นทีม     พสุถูกโสภิตา  กับอนุชาหลอกว่าปฏิคมกับอลินไม่ว่างมาแต่จริงๆแล้ว   ปฏิคมรับอลินมาส่งที่โบสถ์เรียบร้อยแล้ว   แถมยังโกหกอลินอีกว่าวันนี้พสุงานยุ่งมาร่วมงานไม่ได้  อลินนึกน้อยใจขึ้นมา ขณะที่พสุกำลังนั่งรอพิธีการของบ่าวสาวอยู่ในโบสถ์ด้วยความสับสน  จู่ๆ อมราก็เสียงแจ๊นเข้ามาก่อนเห็นตัว    บอกสุวัจน์ว่าต่อไปเธอจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของปูเป้ซึ่งเป็นหลานของเธอ   พสุได้แต่ยิ้มนิดๆ  กับท่าทีของอมรา  สักพักปูเป้ก็เข้ามาสะกิด พร้อมมอบโทรศัพท์ให้ จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 15:01:58

ความคิดเห็นที่ 109 ++++  2 หน้า... จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 15:02:26

ความคิดเห็นที่ 110   ฉันยอมขาดคอลลาเจน   หน้าแก่ไปตลอดชีวิต  ดีกว่าจะยอมคุกเข่าให้ผู้ชาย ก๊ากกกกก .. ฮามาก คิดได้ไงเนี่ย .. ตามติดอยู่นะคะ จขกท .. ขอบคุณจริงๆ .. สามทุ่มแล้ว ตามเวลาที่นิวซีแลนด์ .. แต่เราจะยังคงรอต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ .. (ไปทำงานสายแน่ๆเลยตรู พรุ่งนี้ ..) จากคุณ : Mrs CheeSeCaKe เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 15:04:12

ความคิดเห็นที่ 111 ยังติดตามอย่างจดจ่อ จขกท สู้ๆๆๆๆๆ นะคะ จากคุณ : ธารน้ำ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 15:10:29

ความคิดเห็นที่ 112 "คุณแม่ให้ปูเป้เอาโทรศัพท์มาให้ลุงดินค่ะ   คุณแม่ให้กดตรงนี้นะคะ แล้วก็ให้ปูเป้จุ๊บแก้มลุงดิด้วย"  พสุเอียงแก้มให้จุ๊บ "คุณแม่บอกว่าให้รีบดู  ก่อนงานจะเริ่มนะคะ" พูดจบก็เดินออกไป  อมราเห็นหลานก็รีบแถเข้าหาอยางประจบเอาใจสุดริด  พสุมองขำๆก่อนกดโทรศัพท์ดู   เห็นคลิปโสภิตาพร้อมเสียงดังออกมา "สวัสดีดิน  เป็ฯเพื่อนเจ้าบ่าวครั้งแรกในชีวิตตื่นเต้นหรือเปล่า   ตาเป็นเจ้าสาวครั้งที่2แล้วยังตื่นเต้นอยู่เลย  หวังว่าคงไม่มีครั้งที่3   ตาอยากขอบคุณดินสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง   ขอบคุณที่ดินอยู่เคียงข้างมาตลอด   ดินทำให้ตารู้ว่าเพื่อนสำคัญมากขนาดไหน  ในวันที่เราไม่เหลือใคร   เพราะดินทำให้ตามาถึงวันนี้ได้  วันที่ตามีความสุข  ดินทำเพื่อนคนอื่นมาเยอะแล้ว   ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว  เพื่อน  ถึงเวลาที่ดินจะทำเพื่อตัวเองบ้าง" คำพูดของตาทำให้พสุติดสินใจได้   เขามองกล่องแหวนในมือ   แล้วเขาก็ต้องชะงัก  เมื่อเห็นอลินเดินตามโสภิตาเข้ามาในงานในฐานะเพื่อนเจ้าสาวที่ดูสวยเว่อร์อลั้งการ "ดินเป็นคนดี   เป็นเพื่อนที่ดี  มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ดินจะได้สิ่งดีๆ เป็นของขวัญ  อาจจะเป็นของขวัญจากสวรรค์ก็ได้นะ   คราวนี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่า  ดินกล้าพอที่จะเปิดกล่องของขวัญนั้นหรือเปล่า"   เสียงของตายังดังให้เขาได้ยิน อลินเงยหน้าขึ้นมาเห็นพสุอึ้งไป  หยุดเดินชั่วขณะ   หันขวับมาทางปฏิคม   ปฏิคมรีบหลบ  อลินพยายามตั้งสติ  ใจเต้นแรงไม่รู้จะทำยังงัยดี "อย่ากลัวที่จะรัก  เพราะความรักไม่เคยทำร้ายเรา  มีแค่ตัวเราที่ทำร้ายตัวเอง  ตาอยากเห็นดินมีความสุขนะ   รักเพื่อนเสมอจ้ะ"  พสุรู้สึกสับสนอย่างแรง ขณะที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวกำลังทำพิธีกันัอยู่  พสุกับอลินก็เอ่ยปากกันออกมา "ตาบอกผมว่าคุณไม่มา" "นายตัวเปี๊ยกก็บอกฉันว่าคุณไม่มา" "แล้วถ้ารู้ว่าผมมา คุณจะมาหรือเปล่า" "แล้วถ้ารู้ว่าฉันมา  ครูกุ๊กจะมาหรือเปล่า" "ก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว   "  พสุตอบกวนๆ "ฉันไม่รู้ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น" อลินปรี๊ดแตก  คนในงานหันมามองพิธีชะงักไปชั่วครู่ "ใจร้อนอีกตามเคย" "ไม่ต้องมาทำเป็นพูด  เหมือนกับรู้จักว่าฉันเป็นคนยังงัย  ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ไม่รู้จักสิกนิด" "ใจร้อน  รอไม่ได้  อยากได้อะไรต้องได้เดี๋ยวนั้น  ความจำสั้น  ในชีวิตจำได้อย่างเดียวคือ  บทพูดยาวๆ ไม่ชอบนอนทา  มีอะไรด่าต่อหน้าอย่างเดียว  ช่างประจบ  โดยเฉพาะเวลาอยากได้อะไรสักอย่าง  ชอบหิวเวลาดึกๆ แต่ก็กลัวอ้วน  ไม่ชอบกินแป้ง  ไม่ชอบกินของมัน  แพ้อัลกอฮอล์   นอนดิ้น   ขึ้เหงา  แต่หลอกตัวเองว่าไม่เหงา" "พอได้แล้ว   หยุดได้แล้ว"  ปาช่อดอกไม้ทิ้งอย่างแรง  บาทหลวยงชงักพิธี  ทุกคนหันมองอีกรอบ "ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับฉัน   ก็เลิกทำตัวเป็นครูกุ๊กที่แสนดีสักทีได้มั๊ย"  ทุกคนในงานเลิ่กลั่ก  แต่อลินไม่สนแล้วตอนนนี้ จากคุณ : paninee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 15:13:58