เมื่อวานเราได้ไปชมงานวันพ่อ ที่ลานหน้าพระที่นั่งอัมพรสถาน
มีเหตุการณ์ประทับใจ อีกมุมหนึ่งอยากจะมาเล่าให้ฟังค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------
เราไปงานกับแฟน พี่สาวและพี่เขย ไปถึงในงานตั้งแต่ก่อน 6 โมง อากาศเย็นสบาย ได้ที่นั่งค่อนไปทางด้านหลัง
ระหว่างที่นั่งชมและฟังเพลงพระราชนิพนธ์ด้วยความอิ่มเอมใจอยู่นั้น ตอนประมาณทุ่มกว่า ๆ
มีคุณยายคนหนึ่งอายุมากแล้วเดินไม่ค่อยถนัดนักต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดินกระวนกระวายหาอะไรซักอย่างบริเวณแถว ๆ ที่เรานั่งกันอยู่ โดยมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งช่วยหาอยู่
จับใจความได้ว่า คุณยายกระเป๋าหายค่ะมีกระเป๋าตังค์และมือถืออยู่ในนั้นทั้งหมด คุณยายลุกไปซื้อซีดีโดยฝากคนข้าง ๆ ไว้ (ไม่ได้มาด้วยกัน) ทราบแต่เพียงว่า เป็นชาวอุบลราชธานี นั่งแถวเก้าอี้สีแดง โซนเห็นทีวีชัด (???)
และผู้หญิงคนนั้นก็ช่วยพยายามโทรเข้ามือถือคุณยาย แต่ไม่มีคนรับสาย
หลายคน รวมทั้งเราเอง เริ่มมองไปทั้งในแง่ดี และแง่ร้าย ว่าจะเกิดเหตุไม่ดีขึ้นหรือไม่
- เราเองพยายามมองในแง่ดีว่า เนื่องจากที่นั่งด้านหลังเราเองเป็นชาวหนองคาย ก็ลุกกลับไปกันก่อนทั้งคณะ เนื่องจากต้องเดินทางไกล
เป็นไปได้หรือไม่ ที่ชาวอุบลคณะนั้น ก็จำเป็นต้องรีบกลับ แต่ก็ไม่รู้จะคืนกระเป๋าให้ยังไง ??
แน่นอน หากมองในแง่ร้าย การฝากกระเป๋าไว้กับคนแปลกหน้า ย่อมเป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำอย่างยิ่ง ยายแกโดนแล้วแน่ ๆ
- เรื่องที่โทรเข้าไปแล้วไม่มีคนรับสาย เราเองมองในแง่ดีว่า หากมีคนฝากกระเป๋าไว้กับเรา
ถ้ามีคนโทรมา คงไม่กล้าเปิดกระเป๋ารับสายให้ ซึ่งหากเป็นขโมยเอาไป คงต้องปิดมือถือไปแล้ว ??
เรากับแฟนก็สงสารคุณยาย ช่วยกันเดินตามหากระเป๋า ใจก็ภาวนา อย่าให้เกิดอะไรไม่ดีขึ้นในงานมงคลนี้เลย
ยายแกมาคนเดียวด้วย ไม่รู้มาจากจังหวัดไหน จะกลับยังไงถ้าไม่มีเงินเลย
ในใจก็คิด plan B ว่า จะถ่ายรูปคุณยายไว้ประกาศหากระเป๋า ดีไหม จะช่วยส่งแกกลับบ้านยังไง
ทางผู้หญิงที่ช่วยโทรตามกระเป๋าตอนแรก ได้ไปแจ้งประชาสัมพันธ์ เค้าก็ส่งเจ้าหน้าที่มาช่วยหา
งานนี้จะมีพี่น้องชาวไทย มาจากภาคอีสานหลายจังหวัดเป็นคณะเลยมีป้ายจังหวัดบอกค่ะ เราออกเดินตามหา
ตามพิกัดที่ยายแกบอก ก็เจอพีน้องหลาย ๆ จังหวัด
ทุก ๆ คน ที่ทราบเรื่อง ทั้งชาวนครพนม ชาวอุบล ฯลฯ ต่างเป็นห่วงคุณยายไม่ต่างจากเรา
ตอนที่คุณยายเดินโขยกเขยกไป หลายคน ๆ ไม่ทราบก็จะรีบลุกให้แกนั่ง
นึกว่าหาที่นั่งอยู่ พอรู้ว่าหากระเป๋าก็เป็นห่วงกันใหญ่
คนที่ลานพระบรมรูปก็หลายหมื่น ใกล้ ๆ แสน ขนาดเราลุกไปจะกลับมาที่นั่งยังเกือบหลงเลย นับประสาอะไรกับคนแก่ที่มาคนเดียวหละคะ
เราเริ่มน้ำตาซึม ๆ ก็เดินไปพร้อม ๆ กับคุณยาย คนนั่งกันเป็นหมื่น ๆ มีหลายซอย
ก็สุ่มเดินหาอีกฝากหนึ่งไปเรื่อย เพราะยายแกก็จำไม่ได้ว่าตรงไหนแน่ คอยมองหาอย่างเกือบจะหมดหวังอยู่แล้วเกือบ 20 นาที
แล้วจู่ ๆ ก็มีคุณน้าท่านนึงตะโกนเรียก ป้า ๆ เท่านั้นหละค่ะ คุณยายแกเจอกระเป๋าแล้ว ทรุดลงไปนั่งเก้าอี้ด้วยความโล่งใจปนเหนื่อยด้วย เดินมาตั้งเยอะ ทุกคนยิ้มได้
คุณน้าบอกว่า เห็นคุณยายหายไปนาน จะลุกไปตามก็ไม่รู้จะตามที่ไหน ยังเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน
คุณยายแกยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ปลก ๆ ดีใจมาก ๆ ค่ะ เรากับแฟนและเจ้าหน้าที่ก็ดีใจ น้ำตาจะไหล
ที่แท้แกไปเดินอยู่ผิดซอยนี่เอง ที่นั่งแกก็เก้าอี้สีฟ้า แต่บอกคนอื่น ๆ ว่าแถวคนอุบล ฯ เก้าอี้สีแดง -_-
พอเรื่องจบอย่างนี้ทุกคนก็หัวเราะกันได้แล้วค่ะ 555
เรื่องนี้ทำให้เห็นว่า สิ่งที่เราเชื่ออยู่ในใจไม่ผิดจริง ๆ ทุกคนมางานเพื่อถวายความจงรักภักดีแก่พ่อหลวงของเรา มาด้วยเจตนาอันดี ย่อมไม่คิดทำเรื่องไม่ดีแน่ ๆ
เราเชื่อว่า พี่น้องชาวไทยที่ลงทุนมานั่งด้านใน เดินทางมาไกล มานั่งรอตั้งแต่ 3 - 4 โมงเย็น เพื่อได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ได้ร่วมถวายความจงรักภักดี คงทำอะไรแย่ ๆ อย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเรามีพ่อคนเดียวกัน ใช่ไหมคะ
พีน้องชาวอีสานที่เดินทางมากันแสนไกล ต้องนั่งรถหลายชั่วโมง เหนื่อยกว่าเราซึ่งเป็นคนกทม. อย่างชาวหนองคายที่นั่งด้านหลังก็ต้องรีบกลับก่อนน่าเสียดาย ทุกคนมาด้วยใจจริง ๆ ตอนที่นั่งอยู่ ได้ยินคุณป้าที่นั่งข้างหลังพูดถึงพระองค์ท่านแล้ว มันบรรยายไม่ถูกจริง ๆ
แต่อย่างไรก็ตาม การไว้ใจคนแปลกหน้า จริง ๆ ไม่ควรกระทำนะคะ โดยเฉพาะงานที่คนเยอะเป็นแสน ๆ ขนาดนี้ ย่อมมีมิจฉาชีพแฝงตัวมาอยู่แล้ว แต่เผอิญคุณยายไว้ใจถูกคนค่ะ เลยโชคดีไป
หากงานนี้จบลง โดยที่กระเป๋าคุณยายหาย เราและหลาย ๆ คน ก็คงจะรู้สึกจุกอยู่ในอก อะไร ๆ ก็คงไม่สวยงามแล้ว ขอบคุณที่คุณน้าชาวอุบลฯ ท่านนั้น ไม่ทำให้เสียชื่อที่เกิดมาเป็นคนไทย ใต้เบื้องพระยุคลบาทค่ะ
--บทสรุป--
การได้ไปชมงานที่ลานพระที่นั่งอัมพรสถานเมื่อวานนั้น สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกมีความสุขที่สุด นอกเหนือจากการแสดง แสงสีเสียงที่สวยงามแล้ว น้ำหนึ่งใจเดียวของพวกเราชาวไทย เป็นสิ่งที่สวยงามยิ่งกว่าหลายร้อยเท่าค่ะ งานครั้งนี้ปิดฉากลงอย่างสมบูรณ์แบบ (ในใจเรา) ที่สุด อิ่มเอมใจ บอกไม่ถูกเลย
ขอบคุณน้ำใจของคนไทยที่ยังมีให้เห็นอยู่ในสังคมนี้
ขอบคุณพี่น้องทุกคนที่เอาใจช่วยคุณยาย โดยเฉพาะพี่น้องชาวอีสาน
และท้ายที่สุด ข้าพระพุทธเจ้า รู้สึกสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าฯ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ขอพระองค์ทรงพระชนมายุยิ่งยืนนานค่ะ
--จขกท.--
**Edit เพิ่มเติม**
รบกวนทุกท่านอ่านที่ คคห.102 ด้วยนะคะ บังเอิญเป็นอีกมุมนึงของคนที่ได้มีส่วนช่วยดูแลคุณยายเหมือนกัน คุณยายน่ารักมาก ๆ อารมณ์ดี รู้สึกสบายใจมากที่คุณยายได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย
ขอบคุณน้องลูกแก้วมาก ๆ เลยค่ะ (ขอ edit ข้อความใหม่ให้อ่านง่ายหน่อยนะ)
ความคิดเห็นที่ 102
หนูนั่งอยุ่ข้างๆคุณน้าค่ะ หนูมากับแม่กับพี่สาว ตอนแรก หนูคิดว่าคุณน้ามากับยาย เห็นเค้าบอกว่า ฝากกระเป๋าหน่อยจะไปซื้อซีดีเพลงพระราชนิพน ฝากทั้งหนูและคุณน้าผุ้ชายที่มาจากต่างจังหวัดด้านหลัง
คุณยายไปกับคุณน้าผู้หญิง ไปนานมากแล้วคุณน้าผู้หญิงก็กลับมา บอกว่าคุณยายหลงหายไปไหนไม่รู้ เลยช่วยกันมองหา เผื่อคุณยายจะเดินหลงแถว
แล้วพอดีคุณอาต่างจังหวัดข้างหลังต้องกลับบ้านกันเลย ทำให้เก้าอี้ว่างแล้วมีคนอื่นมานั่งแทน มองหาอยู๋นานมาก คราวนี้หนูกับคุณแม่จะเดินไปขอเทียนเลยบอกน้าผู้หญิงว่าเด่วจะไปมองหายายให้ด้วย
สรุปหาไม่เจอค่ะคนเยอะมากมายมองไม่ถนัดแล้วก็จะมืดแล้วเลยกลับมาที่เก้าอี้ บอกคุณน้าว่าไม่เจอ คุณน้าเลยบอกให้ช่วยกันมอง
แล้วคุณน้าก็เห็นยายเลยลุกไปเรียกยายๆๆๆอยุ๋ตรงนี้ยาย หนูเห็นเลยค่ะยายดีใจมาก ยายบอกใหญ่เลยว่านึกว่าจะไม่เจอซะแล้ว คนที่พามาส่งไม่รู้ใช่ จขกท หรือป่าว แต่เห็นเป็นผู้ชายกะผู้หญิงมาส่ง บอกใหญ่เลยว่ายายบอกเก้าอี้แดง เราก็หัวเราะกันใหญ่ ว่าเก้าอี้แดงอะมันแถวข้างๆ
พอคนส่งกลับไป ยายบอกว่าโทรมาที่มือถือ มือถืออยุ่ในกระเป๋าค่ะ เราไม่ได้ยินเพราะเสียงเพลงดังมาก ที่สำคัญยายโชว์สร้อยให้ดูค่ะ บอกว่าแขวนรูปพระเจ้าอยู่หัว หนูเห็นแล้วรู้สึกประทับใจมาก ยายเอารูปที่แขวนยกขึ้นมาไหว้แล้วบอกว่า เป็นบุญของยายที่ได้เจอคนดีๆในงานดีๆ นึกว่าจะกระเป๋าหายหมดแล้ว
หนูถามยายว่าทำไมถึงหลงกะคุณน้า ยายบอกว่ายายมาคนเดียวพึ่งจะมาคุยกันถูกคอกับคุณน้า เราก็อ้าว งง เลยนึกว่ามาด้วยกัน 555+ แล้วก็นั่งอยู่ด้วยกันตลอดงาน คุณน้าใจดีมาก ถามยายว่าซื้อซีดีได้ยัง ยายบอกยังไปต่อแถวเอา ลิสแบน มา 55+ คุณน้าเลยเดินไปซื้อให้เอง
ช่วงนั้นหนูเลยรับหน้าที่ เม้ากะคุณยาย จนคุณน้ากลับมา คุณยายน่ารักมาก ตอนบี๋เดอะสตาร์ ออกมาร้องเพลง คุณยายบอกคุยายเป็นแฟนบี๋เดอะสตาร์ 555+ หัวเราะกันใหญ่เลย พอจบงาน คุณน้าเค้าก็รีบกลับ เลยลาคุณยาย
หนูกับคุณแม่เลยพายายเดินไปต่อแถวรับ ซีดีพระราชทานทางหน้า รร วัด เบญ ต่อๆๆไปคุณยายแกก็คุยกับคนที่ต่อแถวด้วยกันไป คนต่างยิ้มแย้ม ชื่นชมคุณยาย เพราะคุยายแกบอกมาคนเดียว อายุ75 ล่ะ เหนื่อยก็ทนได้ ในหลวงท่านเหนื่อยกว่าเเยอะ คนแถวๆนั้นยิ้มกันใหญ่
จน ตำรวจมา แม่หนูเลยตะโกนบอกว่า คนแก่ค่ะ ช่วยที ตำรวจเลยรีบเข้ามา บอกว่า คนแก่ไม่ต้องต่อแถว เดินมาเลย เราก็กะจะลากับคุณยายเพราะเห็นว่าได้ไปเอาซีดีเลย สรุปคุณยายบอก มาประทับใจสุดๆว่า
"เดี๋ยวๆ มีลูกๆมาด้วย3คน แล้วคุณยายก็จุงมือหนูไปด้วย ตำรวจบอกได้ๆๆ สรุป หนูได้รับซีดีพร้อมคุณยายไม่ต้องต่อแถว ดีใจมากๆ คนแถวนั้นบอกหนูว่าได้บุญแล้ว ช่วยคุณยายได้บุญเห็นๆเลย แล้วก็หัวเราะกัน
พอรับซีดีเสร็จ คุณบอกว่าจะกลับเลยไปนั่งตรงป้ายรถเมล์ แล้วคุณยายก็ให้หนูเมมเบอหนูไว้ที่เครื่องคุณยาย เอาไว้คุยกัน อิอิ แล้วคุณยายก็โทรเรียกลูก พอดีรถเข้ามาไม่ได้ คุณยายเลยจะไปอนุสาวรีย์แทน ก็เลยไปส่งให้ขึ้นรถมอไซรับจ้างตรงนั้น
มอไซก็ดีค่ะบอกกันใหญ่เลยว่าอย่าขับเร็วนะเว้ย แล้วคนขับก็บอกให้คุณยายกอดเอว สรุปก็ส่งคุณยายกลับบ้านไปได้ อิอิ ดีใจค่ะ ได้เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยคุณยาย
ปล. หนู ลูกแก้ว เองค่ะยาย เดี๋ยวไว้จะโทรไปหา โทรหาคุณน้าใจดีด้วยได้ไปเที่ยวด้วยกัน อ่อลืมบอกไป คุณยายอะอยู่ดอนเมืองนะค่ะ มาราชดำเนินคนเดียว เก่งสุดๆ คุณยายสุ้ๆคร้า
จากคุณ : ลูกแก้วเองค่ะยาย (gvvfu)
เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 10:26:04
***************************
ดีใจจริง ๆ ที่เรื่องนี้ได้จิ๊กซอว์มาต่อให้สมบูรณ์แล้ว :)
ทำดีถวายพ่อหลวงกันต่อไปนะคะ พวกเรา
แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 08:21:36
แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 08:13:22
แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 13:20:55
แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 13:16:19
แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 52 20:56:28
เรื่องดี ๆ ที่ยังมีอยู่ในสังคมไทย เหตุเกิดจากงานวันพ่อ รอบสุดท้าย
