ขำเซี๊ยวๆ(ของผมเอง)อันเนื่องมาจากพีก้อง
|
|
วันนี้ไปโรงพยาบาลเพื่อให้หมอดูอาการข้อเท้าพลิก เดินเป๋นิดๆ อิ อิ เหมือนพีรวิชญ์ตอนต้นๆ ระหว่างที่เดินจากที่จอดรถ นึกครึ้มๆว่าตรูคือพีรวิชญ์(มันเป็นจินตนาการแบบหน้าด้านๆของผมครับ อิ อิ) เดินลากเป๋แบบเกินจริงเล็กน้อย แม้จะไม่มีไม้เท้า ก็มันแค่บวมนิดๆ จะใช้ไม้อย่างในละครก็ไม่มี เฮ้อ ขาดพร็อพ เอาน่าพอได้ อย่างน้อยสีผิวก็คล้ายละว้า
อืม ถ้ามีบุรุษพยาบาลที่กำลังเดินเข้าเดินออกมาชน ตรูจะล้มในท่าที่เท่ห์สุดๆ แล้วลงไปนอนเอนเอาข้อศอกยันพื้น และทำหน้าฉุนเฉียวแบบพยายามทำให้ดูหล่อแบบโอๆ แล้วนอนชันเข่าข้างหนึ่ง พร้อมกับจะทำเสียงเข้มใส่คู่กรณีว่า "นี่คุณไม่คิดจะฉุดผมหน่อยเหรอ" แล้วก็ส่งสายตาจาบจ้วง เอ๊ย เอาเรื่องไปให้......คริ คริ เริ่ม จิ้นกระจาย
และแล้วโอกาสที่จะสวมวิญญาณพีรวิชญ์อย่างในจินตนาการก็เป็นจริงครับ หลังจากรับยาแล้วเดินงุ่มง่ามแบบลืมเป๋มากดตังค์เพราะจ่ายค่ายาจนกระเป๋าแห้ง ระหว่างที่ถอยออกมาจากตู้เอทีเอ็มและมัวแต่เก็บตังค์เข้าเป๋า ใครคนหนึ่งก็ชนผมเข้าที่ไหล่ดังอึ้ก.... อะฮ้า พระเจ้าช่างกรุณา อืม ในเสี้ยววินาทีนั้น กำลังคิดว่าจะล้มท่าไหนถึงจะสวย พอดีเหลือบไปดูหน้าคนที่ชนผม อืม เอ่อ กรูไม่ล้มดีก่า เซ็งเป็ด อาแปะแก่ๆอายุแปดสิบ แกทำหน้าตกใจ " ขอโท่กๆ อั๊วเผลอปาย ม่ายล่ายมอง ขอโท่ก" ผมยิ้มแห้งๆ ไม่ล้มดีก่า บอกแกว่า "ไม่เป็นไรครับ" แล้วก็เดินจากมาอย่างหงอยๆ เฮ้อ ฝันค้างเลยตรู
เฮ้อ สงสัยต้องเดินเลยไปแผนกจิตเวชแล้วล่ะ ท่าทางจะอาการก้องพีลิซึ่มของผมจะหนักขึ้นเรื่อยๆ เอ แต่อย่าดีกว่า เดี๋ยวเจอหมอหน้าตาดี ผมคงเป็นหนักกว่าเดิม เฮ้อ
แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 52 00:47:05
แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 52 00:45:58
| จากคุณ |
:
ผู้ชายซอยสิบ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ธ.ค. 52 00:41:35
|
|
|
| 
