 |
ความคิดเห็นที่ 55 |
|
เรื่องเล่าจากแม่ในซีแอตเทิล
091213 เรื่องเล่าของเจย์บอมจากคุณแม่ในซีแอตเทิล, *โพสหลังจากเจย์บอมได้จากเกาหลีไป*
สวัสดี จ้ะ. ฉันกับลูกชายและลูกสาวเป็นเกาหลี-อเมริกันรุ่นที่3 ฉันเคยอยู่ที่ซีแอตเทิลและนี่เป็นเวลา 1 สัปดาห์ตั้งแต่ฉันย้ายมาที่เกาหลี ฉันเคยอยู่ในละแวกเดียวกับกับเจย์บอมและไปโบสถ์เดียวกับเจย์บอม
แม้ว่าฉันจะเป็นเกาหลี-อเมริกัน, ฉันเคยย้ายไปมาระหว่างเกาหลีและอเมริกาตั้งแต่ฉันเด็กๆ ดังนั้นฉันรู้ถึงวิธีการพูดภาษาเกาหลี ก่อนที่ฉันจะแต่งงาน, ฉันเคยเป็นครูวิชาประวัติศาสตร์และหลังจากการแต่งงาน,ฉันก็ย้ายไปที่ซีแอตเทิล ฉันภูมิใจที่ฉันไม้ได้ลืมเชื้อชาติเกาหลีของฉัน, แต่มันยากสำหรับฉันที่จะเก็บมันไว้ในใจขณะที่ฉันได้เติบโตขึ้น
ตอนนี้ลูกๆของฉันกำลังจะขึ้นชั้นมัธยม เราจะกลับไปที่เกาหลีกัน ,แต่พวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับคนเกาหลี ฉันรู้ว่าฉันควรจะสอนพวกเขาเกี่ยวกับคนเกาหลีและคอยเตือนสติพวกเขา ว่าพวกเขามีรากเหง้าในประเทศเกาหลี, แต่มันไม่ง่ายที่จะทำมันเลย
เมื่อฉันบอกพวกเขาว่ามันดีนะที่จะภูมิใจในการเป็นคนเกาหลี, พวกเขามักจะตอบกลับมาแบบนี้เสมอ
" แล้วทำไมพวกเค้าถึงว่าเราเหม็นล่ะครับ/ค่ะ มีเด็กคนนึงในชั้นเรียนของผม/หนู ไล่ให้ผม/หนูไปไกลๆ ผม/หนูไม่อยากออกจากโรงเรียน, ผม/หนูไม่ชอบเกาหลี , ผม/หนูไม่อยากเป็นเกาหลี"
ลูกๆของฉันไม่อยากเรียนรู้การเป็นคนเกาหลี และแม้ว่าพวกเขาจะเปิดเผยว่าพวกเขาเป็นคนเอเชีย, พวกเขาอยากจะบอกว่าพวกเขาเป็นคนญี่ปุ่น ฉันไม่ชอบสิ่งที่ลูกๆฉันทำเลย ลูกๆที่น่าสงสารของฉัน
เมื่อฉันคิดถึงความจริงที่ว่าพวกเขาไม่มีความมั่นใจที่จะพูดถึงประเทศของเขา รากเหง้าที่เขาเป็นและสำหรับลูกๆของฉันเองก็ยังยากที่จะรับมือกับการดูถูก และการเลือกปฏิบัติตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ...และได้รับการปฏิบัติเดียวกัน
ลูกๆของฉันเริ่มจะใช้แต่คำแสลง เมื่อพวกเขาพูด, พวกเขาก็ไม่ได้ถูกปฏิเสธจากคนอื่นๆ มันทำให้ฉันเสียใจมากๆที่ลูกๆของฉัน ตัดสินใจว่านี่คือวิธีการปกป้องตัวเอง,และฉันต้องเสียใจมากที่ได้รู้ถึงสถานการณ์ของเจย์บอม หลังจากที่กลับไปอยุ่เกาหลีเพียงสัปดาห์เดียว
ฉันเห็นเจย์บอมตั้งแต่เขาเด็กๆ, และเขาเป็นเด็กที่ไม่เคยพูดในทางที่ไม่ดี, แม้จะติดตลกเกี่ยวกับรากเหง้าความเป็นคนเกาหลีของเขา
ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรที่คุณสามารถทำได้เกี่ยวกับการมีทัศนคติในแง่ลบ (ของเกาหลี) เพราะว่าเด็กๆยังได้รับการดูถูกอย่างมากในการเป็นคนเกาหลี...
แม้แต่ฉันไม่สามารถลืมเจย์บอมผู้ซึ่งเคยตอบฉันว่า, "นั่นมันเยี่ยมที่สุด!!" เมื่อฉันบอกเขาว่า, "เกาหลีมีประวัติศาสตร์เกือบจะ 5000ปีมาแล้ว"
เช่นเดียวกัน,เจย์บอมเป็นผู้ที่สร้างความเชื่อมั่นให้กับลูกๆของฉันในการไปเกาหลี ก็ไม่บ่อยนักเมื่อเจย์บอมกลับมาซีแอตเทิลจากเกาหลี,แต่ทุกครั้งเขาจะเจอฉันและลูกๆฉันที่โบสถ์
เขาบอกลูกชายฉันว่า "ถ้านายเป็นลูกผู้ชาย,นายต้องไปเกาหลี ผู้ชายเกาหลีเยี่ยมจริงๆนะ และพวกเขาก็รู้วิธีการเทคแคร์ผู้หญิงที่เหมาะสม พวกเขาเป็นผู้ชายที่น่าสรรเสริญนะ"
เมื่อลูกสาวฉันถามเข้าบ้างว่า "แล้วผู้หญิงหล่ะ??" เขาตอบว่า, "ถ้าเธอเป็นผู้หญิง,แน่นอนเธอต้องไปเกาหลี ผู้หญิงเกาหลีทุกคนเหมือนกับสการ์เลต โจฮันสัน และรู้จักเทคแคร์ผู้อื่น ฉันคิดว่าสาวๆเกาหลีเยี่ยมที่สุดเลยนะ"
ฉันขอบคุณเขามากๆ แม้ว่าลูกๆฉันจะพูดว่า "นั่นแหละ,ฉันไม่ชอบเกาหลี" เขาตอบว่า "เมื่อเธอไปเกาหลีและอยู่ที่นั่นซักพัก,เธอจะคิดออกเองว่า ทำไมเธอถึงได้เป็นคนเกาหลี" เจย์บอมเป็นเด็กคนแรกๆที่พูดเรื่องนี้กับพวกเขา
แต่เขาก็ยอมรับว่ายังงงๆกับภาษาเกาหลี และยังอ่านได้ไม่คล่อง .... มันน่าเศร้าจริงๆ...
เมื่อเขามาที่ซีแอตเทิล,เขาไม่เคยบอกถึงความยกลำบากเหล่านั้น ฉันไม่เคยคิดว่าเจย์บอมจะมีความยากลำบากอย่างนี้... แต่เขาก็สามารถเอาชนะทุกสิ่งได้เป็นอย่างดี,,, เพราะตลอดเวลา,ฉันคิดแค่ว่าเขาเป็นคนที่มหัศจรรย์จริงๆ...มันช่างน่าเศร้าจริงๆ...
ตอนนี้ลูกๆของฉันขอให้ฉันพาไปหาเจย์...ฉันจะบอกพวกเขายังไง? เมื่อฉันคิดว่าเขาจะเสียใจมากแค่ไหน เขาต้องผ่านมันไปเพียงลำพัง จากช่วงเวลานั้นมาถึงตอนนี้...แล้วตอนนี้พ่อแม่ของเจย์บอมเขาจะรู้สึกยังไงกัน........
CREDITS: NATE NEWS BLOG (SOURCE); kdrama_queen@2ONEDAY (TRANS) (Thai Trans)MafiaBusan@insider-2pm.exteen.com
จากคุณ |
:
por_015
|
เขียนเมื่อ |
:
15 ธ.ค. 52 15:50:24
|
|
|
|
 |