ความคิดเห็นที่ 1 ต่อนะจ๊ะ                “ไม่ด๊าย...ครูกุ๊กจะต้องคอยช่วยพยุงฉันตอนลุกตอนนั่ง จะมีเวลาที่ไหนไปรับแขกกัน นายมาน่ะดีแล้ว”                เขาถอนใจอีกเฮือก เสียงปลายสายเลยถาม                “อะไรกัน แค่นี้ทำเพื่อหลานคนแรกไม่ได้หรือไง ลุงเปี๊ยก”                ปฏิคมมองไม่เห็นช่องทางชนะ ต้องยอมรับไปว่า                “เอ้า ไปก็ไป”                “มาก่อนเวลาในการ์ดสักครึ่งชั่วโมงนะ เผื่อมีแขกมาเร็ว อ้อ...แล้วอย่าลืมของขวัญให้หลานด้วย เอากล่องใหญ่ๆนะ ใหญ่มากๆ แล้วนายก็หาโต๊ะมาตั้งโชว์เอาไว้หน้างาน ยายพวกที่หิ้วของขวัญกล่องกระจึ๋งๆมางานจะได้ละอายใจ”                “คุณค่าของของขวัญอยู่ที่น้ำใจนะครับคุณลิน ไม่ใช่อยู่ที่ขนาด”                “น้ำใจมองไม่เห็น ของมันเห็นกันโต้งๆ ไม่รู้ละ...ทำตามที่ฉันสั่ง...เอ๊ย...ขอก็แล้วกัน เพื่อหลานนายเองนะ นายตัวเปี๊ยก”                ชายหนุ่มถอนใจยาวปานหวูดรถไฟจากกรุงเทพฯไปสุไหงโก-ลก คุณลินรวยสุดๆ แต่งกของฟรี (ที่ดีๆ แพงๆ) สุดๆ เหมือนกัน!                เย็นนั้นปฏิคมรีบสะสางงานแล้วออกจากสำนักงานเร็วกว่าปกติ ตั้งใจจะไปห้างสรรพสินค้าแถวนั้น เพื่อหาซื้อของขวัญตามคำบัญชาของอลิน หากพอวิ่งไปใกล้จุดหมาย ชายหนุ่มก็เจอปัญหาใหญ่...รถติด เขาลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้เป็นวันศุกร์สิ้นเดือน หนำซ้ำห้างที่เขาตั้งใจจะไป จัดงานเทศกาลลดราคาชนิดโฆษณาว่าลดถล่มทลายตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน คนกรุงเลยแห่กันมาจับจ่ายสินค้า การจราจรติดขัดจากหน้าห้างไปร่วมสองกิโลเมตร                ทนายหนุ่มอดทนต่อแถว ค่อยๆคืบไปตามถนนได้พักหนึ่งก่อนถอดใจ หักเลี้ยวรถออก ตั้งใจว่าไว้ค่อยหาซื้อของขวัญให้หลานที่ยังไม่เกิดพรุ่งนี้ ตอนแรกด้วยความเคยชิน เขาจะตีรถไปทางซ้ายเพื่อกลับคอนโดเล็กๆที่อาศัยมาร่วมสี่ปี ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาย้ายบ้านแล้ว ตอนนี้ปฏิคมย้ายมาอยู่อพาร์ตเม้นท์เก่าของอลิน เพราะเจ้าของเดิมย้ายไปอยู่บ้านเดี่ยวแถวเกษตร-นวมินทร์                บ้านหลังใหม่ของอลิน...พสุไปซื้อที่ประมาณร้อยตารางวาเพื่อปลูกเป็นเรือนหอ พอเจ้าสาวรู้เรื่องก็ควักกระเป๋าตัวเองอุ๊บอิ๊บซื้อที่ติดกันอีกสามแปลง แล้วไปหลอกว่าที่สามีว่าจับฉลากได้โปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมสาม พสุเลยเอ็ดตะโรนักแสดงสาวโทษฐานโกหกชนิดอมพระประธานสามโบสถ์มาพูดก็ไม่มีใครเชื่อ ดุที่คิดจะหลอกเขาจนว่าที่ภรรยาน้ำตาร่วงผล็อยๆ และเช่นเคย เมื่อเห็นน้ำตาของอลิน พ่อครัวใหญ่ก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งลน ต้องยอมเชื่ออย่างไม่เต็มใจเลยสักนิด ว่าที่ดินได้ฟรีจากการจับฉลาก และยอมให้อลินขยับตัวบ้านไปปลูกอยู่ตรงกลาง                พสุเป็นคนออกค่าก่อสร้างโดยให้อลินเลือกแบบเลือกช่าง ส่วนการตกแต่งภายในนั้น ตอนแรกพสุจะขอรับภาระทั้งหมด แต่อลินรีบอ้าง                ‘ตอนพี่น้ำของคุณแต่งงาน ทางบ้านคุณเป็นคนออกค่าตกแต่งเรือนหอให้ไม่ใช่หรือคะ ลินขอทำตามธรรมเนียมบ้านครูกุ๊กนะคะ..นะคะ ลินไม่อยากให้ใครที่บ้านคุณว่าลินเอาเปรียบคุณ’                ข้ออ้างของอลินข้อนี้ใช้กับพสุ แต่กับทนายประจำตัว หญิงสาวบอกตรงๆ                ‘มรดกครูกุ๊กน้อยเท่าไส้ติ่งทารก ขืนให้ออกค่าสร้างบ้าน ค่าตกแต่งทั้งหมด ครูกุ๊กของฉันหมดตัวพอดี’                ‘ก็ให้หมดไป’ ปฏิคมว่า ถึงไม่มีมรดก...พสุก็ยังมีกิจการร้านอาหาร ชายหนุ่มเป็นพ่อครัวมีฝีมือ ทำร้านให้ลูกค้าติดไม่ใช่เรื่องยากอะไร                ‘ไม่ได้ย่ะ’ เจ้าสาวพ่อครัวเถียงขาดใจทันที ‘ครูกุ๊กของฉันเป็นสุภาพบุรุษลูกผู้ชายเต็มตัว ถ้าเขาไม่มีมรดกพกห่อติดตัว เขาจะไม่สบายใจ พอไม่สบายใจ เขาก็จะหวั่นไหวว่าฐานะสู้เมียไม่ได้ พอไหวหนักๆเข้าอาจจะมีนังหน้าไหนรู้แกวเข้ามาปลอบเข้ามาอ้อน ครูกุ๊กอาจจะเผลอไผลไปบ้าง ทำให้เกิดปัญหากับฉันผู้แสนดีและลูกๆตาดำๆที่อยู่ข้างหลัง...’                ‘โห...คุณลินจะเปลี่ยนอาชีพจากดาราไปเป็นนักเขียนเรื่องน้ำเน่าหรือครับ วาดภาพได้เป็นฉากๆเลย’ แม้จะรู้นิสัยเว่อร์ยกกำลังแปดของหญิงสาวดี หากชายหนุ่มยังอดทึ่งไม่ได้                ‘ฉันไม่ได้วาดภาพ แค่คิดล่วงหน้าแล้วหาทางป้องกันทุกประการ ฉะนั้นจำไว้ให้ดีนะนายตัวเปี๊ยก ถ้าครูกุ๊กมาเลียบเคียงถามอะไรก็ให้บอกว่าฉันทำเหมาะแล้ว ดีแล้ว การตัดสินใจของฉันเลิศสุด’                ‘คร้าบ บ บ คุณลินดีทุกอย่าง เลิศทุกอย่าง’                ‘ปิ๊งป่อง ถูกต้องที่สุด และอีกอย่าง ห้ามบอกครูกุ๊กเด็ดขาด ว่าฉันใช้เศษเงินจิ๊บๆ ของฉันตกแต่งบ้านไปเท่าไหร่ แต่ถ้าครูกุ๊กเซ้าซี้อยากรู้จริงๆ ให้บอกว่าสี่ซ้าห้าล้านเท่านั้น พูดให้ตรงกันนะ ถ้านายพลาดฉันจะทำให้นายน้ำตาตกแน่’                ‘แค่นี้ผมก็น้ำตาตกทุกวันอยู่แล้ว’ ทนายหนุ่มพึมพำ ‘เสียดายเพื่อน...’ จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 18:44:20

ความคิดเห็นที่ 2 ยกมาเฉพาะส่วนที่มีอลินเท่านั้นนะคะ เนื้อหาเต็มๆต้องไปหาอ่านในเล่ม “ค่าของหัวใจ” ค่ะ                ปฏิคมไม่เหนื่อยมากนักกับงาน “รับขวัญเด็ก” ที่ตัวเองเป็นโต้โผใหญ่จัดให้อลิน อาจจะเป็นเพราะมีความชำนาญมากขึ้น หรือไม่ก็งานนี้ไม่ใหญ่มาก เชิญแขกแค่ร้อยเดียว ซึ่งเกือบครึ่งเป็นนักข่าวที่เขารู้จักมักคุ้นด้วยเป็นอย่างดี ชายหนุ่มจึงดูแลความเรียบร้อย ทักทายผู้คนไปอย่างสบายๆ                แขกมาเกือบเต็มห้องแล้ว คุยกันเฮฮาพักใหญ่ เจ้าของงาน “ตัวจริง” ถึงค่อยๆเยื้องย่างยิ้มย่องเกาะแขนสามีเข้ามาในงาน                อลินเป็นผู้หญิงแปลก...หล่อนรักและรักษารูปร่างตัวเองเป็นที่สุด ไม่เมตตาสัตว์ เกลียดเด็ก แต่พอจะมีลูก นักแสดงสาวกลับเห่อในความเป็นแม่เสียมากมาย ชนิดที่ทนายประจำตัวค่อนว่า ‘เห่อเว่อร์อภิๆมหาๆสไตล์คุณลิน’ หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดราตรีสีแดงเพลิงรัดรูปนิดๆ อวดท้องกลมใหญ่ไปทั่วงานอย่างภาคภูมิใจ                พสุควงภรรยาอยู่พักหนึ่ง กระทั่งเมื่อหญิงสาวตัดสินใจว่าควรจะแกะของขวัญอวดคนในงานเสียที พ่อครัวใหญ่จึงส่งอลินไปนั่งอยู่ท่ามกลางวงล้อมนักข่าว ตัวเขาเลี่ยงออกมายืนกับปฏิคม เฝ้ามองภรรยาด้วยสายตารักใคร่ โดยมีเพื่อนมองเขาด้วยสายตาหมั่นไส้อีกที                หลังจากเอ่ยขอบคุณผู้ที่มารับขวัญลูกสาวในท้องของหล่อนพอหอมปากหอมคอ (ยี่สิบสามนาที สี่สิบแปดวินาที...ปฏิคมจับเวลาไว้) อลินก็เริ่มแกะของขวัญ หญิงสาวเลือกของปฏิคมซึ่งเป็นกล่องใหญ่สุดก่อน เพราะเจ้าตัวเชื่อว่าการแกะกล่องใหญ่จะทำให้พวกเจ้าของกล่องกระจิ๊ดๆรู้สึกละอาย และไม่ผิดหวังเลยเมื่อเปิดกล่องดึงผ้านวมสีหวานออกมา นักข่าวรอบตัวนักแสดงสาวกดชัตเตอร์ดันยกใหญ่ เจ้าตัวเองก็แอบยกผ้าขึ้นดมๆนิดหนึ่ง พิสูจน์กลิ่นความสะอาดให้มั่นใจ ก่อนจะแนบแก้มสัมผัสด้วยมาดคุณแม่ที่ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูก ปากก็ว่า                “นุ่มจังเลย นี่แหละค่ะของเด็กอ่อนแท้ๆ แหม...สวยจริงๆ ผ้าเนื้อดีด้วย ท่าจะราคาไม่น้อย ทำจากที่ไหนเอ่ย...” หล่อนพูดพลางพลิกหาป้ายสินค้าวุ่นวาย ก่อนจะอ่านออกเสียงดังๆว่า “มาร์ไม เอ๊...ไม่เห็นบอกเลยว่าทำที่ไหน”                ปฏิคมที่หนาวๆร้อนๆ หลบไปหลังพสุกระแอมเบาๆ ก่อนพูดลอยๆ ตั้งใจจะให้เป็นแบบมีแต่เสียงลอยมาไม่เห็นตัวคนพูดว่า                “ฝรั่งเศสมั้งครับ คุณลิน”                “มิน่า ยี่ห้อถึงเขียนแปลกๆ” สายตาของอลินที่มองมาก็แปลกๆ แปลบๆไงพิกล ทำเอาทนายหนุ่มเสียวสันหลังวาบ เขาประมาทไปหน่อย ลืมนึกไปว่าคุณลินอาจจะ “ไร้เดียงสา” ในหลายๆเรื่อง แต่เรื่องของดีมียี่ห้อแล้ว ต้องยกให้หล่อนเป็นผู้เชี่ยวชาญ ของดีประเทศไหน แบรนด์อะไร คุณลินรู้มากรู้ลึกยิ่งกว่าระบบเก็บความจำของคอมพิวเตอร์ในห้างสรรพสินค้า ความเก่งของหล่อนประมาณว่า ถ้าไปแข่งแฟนพันธุ์แท้พวกเห่อแบรนด์นอก คุณลินคงชนะใสสิบสมัยรวด มีหรือของในของนอกแต่นี้ หล่อนแยกไม่ออก                คิดแล้วปฏิคมชักหวั่น กระทั่งต้องสะกิดเพื่อน                “ไอ้ดิน ข้ารู้สึกไม่ค่อยดี ขอเวลาไปตั้งหลัก...เอ๊ย...ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ทางนี้เอ็งดูแลได้ใช่ไหม”                “ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงหรอก”                “งั้นข้าเผ่น...”                ไอ้เสือเผ่นเลี่ยงสายตาแปลบๆ หลบออกจากห้องจัดเลี้ยง เดินดุ่มไปที่ห้องน้ำชาย ตั้งใจว่าจะหลบไปหลับสักชั่วโมง พองานใกล้เลิกค่อยกลับไปสู้หน้าคุณลิน แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 23:44:56 แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 23:35:35 จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 18:50:05

ความคิดเห็นที่ 3              งานเลี้ยงรับขวัญเด็กของอลินจบลงราวๆสามทุ่มครึ่ง จริงๆงานเริ่มซาตั้งแต่ยังไม่สามทุ่ม เพราะหลังแกะของขวัญเสร็จ แขกอิ่มหนำสำราญกับอาหารเต็มที่แล้ว ทุกอย่างก็ “จืด” แต่ที่ยังทนๆอยู่กันต่อส่วนใหญ่เพราะแขกเหรื่อต้องอัธยาศัยของพสุ พากันมารุมล้อมคุยกับเขา พวกที่มีลูกมาก่อนก็พากันช่วยแนะนำว่าที่คุณพ่อถึงวิธีการเลี้ยงลูก โดยมีว่าที่คุณแม่ยืนเกาะแขนสามีมองตาแป๋ว ฟังคนอื่นชื่นชมสามีตัวเองได้อย่างยิ้มแย้ม ไม่มีท่าทีวี้ดว้ายวีนแตกที่ตัวเองตกเป็นรองแม้แต่น้อย                “เพื่อน”ที่ต้องมางานตามหน้าที่ ไม่ใช่มาเพราะใจรักมองๆ แล้วแปลกใจ ซุบซิบกันว่าการได้ไต่ลงจากคานและกำลังจะมีลูกนี่ดีแท้ ทำให้นางเอกขาวีนโลกแตกอย่างยายอลินสงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้นมาก หากปฏิคมที่แอบย่องๆ เข้ามาตอนท้ายงานรู้ดีกว่านั้น                คุณลินก็เหมือนคุณป้าทั้งสามคนที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เกินนั่นแหละ คุณป้าสามคนนั้นบทจะรักใครก็รักถวายหัว ผิดถูกไม่รู้ คนที่ฉันรักถูกเสมอ ถูกตลอด แต่ถ้าเกลียดใครก็เกลียดเข้าไส้ หาอะไรดีงามในตัวคนคนนั้นไม่ได้เลย หลานสาวเหมือนป้าสามคนหลอมรวมตัวกันมาสิงสู่ และตอนนี้เป้าหมายของความรักอยู่ที่พสุกับลูก เพราะฉะนั้นไอ้เพื่อนเขาไม่มีทางทำอะไรผิดหรือไม่ดีในสายตาคุณลิน หนำซ้ำเธอยังคิดของเธออีกด้วยว่า ใครชมพสุก็เท่ากับชมเธอ(ที่สามารถเลือกสามีได้ดี) คุณลินเลยยืนยิ้มเป็นปลื้มได้ ไม่ต้องหาวิธีหรือพยายามแสดงอาการอะไรเรียกร้องความเด่นในงานขึ้นมา                เมื่ออยู่กันตามลำพังสามคนสุดท้าย อลินที่ปั้นหน้ายิ้มมาตลอดงานก็เริ่มมองทนายประจำตัวด้วยสายตาเหมือนเหยี่ยวมองหนูตัวน้อยอย่างเอ็นดู ปากแดงๆแย้มยิ้ม จนหนูชักเห็นท่าไม่ดี เลยรีบอาสา                “จะกลับแล้วใช่ไหมครับ ถ้างั้นไอ้คุณดินเอากุญแจรถมา เดี๋ยวไปขับมาให้ เอ็งพาคุณลินไปรอหน้าโรงแรม...”                พสุกำลังจะส่งกุญแจรถให้เพื่อน แต่อลินคว้ามือเขาไว้ ยิ้มหวาน...ห้ามว่า                “ไม่ต๊อง...ไม่ต้องเลย ครูกุ๊กไปขับมาเถอะค่า ลินมีอะไรจะคุยกับนายตัวเปี๊ยกหน่อย”                นายตัวเปี๊ยกกระแอม เอ่ยลอยๆว่า                “นี่มันก็ดึกแล้ว...”                “คุยกันตอนนี้หรือไม่ต้องนานทั้งคืน...เลือกเอา!”                สุดท้ายพสุเลยต้องให้พนักงานสองคนช่วยกันหอบของขวัญไปส่งที่รถ ขณะที่อลินเดินควงแขนปฏิคมไปรอหน้าโรงแรม หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่น แต่ฝ่ายชายหน้าติดจะเบ้ๆ เพราะไม่ใช่แค่โดนควง แต่โดนจิกด้วยเล็บคมๆ จมเข้าเนื้อเต็มที่ แถมระหว่างเดิน คุณลินยังถามเสียงหวาน                “มีอะไรจะสารภาพไหม นายตัวดี”                “เรื่องอะไรครับ” เขาทำหน้าตายยืนกระต่ายขาเดียวไปก่อน ก่อน...กระต่ายถูกจิกหนักขึ้นจนสะดุ้ง                “หน็อย ทำไก๋ คิดจะหลอกฉันได้หรือ คิดว่าตัวเองฉลาดแล้วหรือไง ถึงได้มาหลอกฉัน เขาของในมาต้มหมูว่าเป็นของนอก ชะช้า...เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน” แล้วหล่อนก็ทำเสียงจิ๊กจั๊กลำพองในความเก่งฉกาจของตัวเอง                ปฏิคมฟังแล้วถอนใจเฮือก ถามอย่างไม่ปิดบัง (เพราะถึงปิดแค่ไหน แม่ก็เปิดออกจนได้ ฝีมือคุณลินเสียอย่าง)                “คุณลินทราบได้ไงครับว่าผ้านวมทำในนี้”                “กลิ่นไง ดมปุ๊บก็รู้ปั๊บ ว่าถึงจะสะอาด แต่ก็ไม่ใช่ของนอก ไม่มีกลิ่นของนอกติดอยู่แม้แต่กระผีกเดียว”                “โห...ดมทีเดียวบอกความแตกต่างได้ขนาดนั้นเชียวหรือครับ” ชายหนุ่มทึ่ง รู้สึกว่าฝีมือแยกของดีมียี่ห้อของอลินจะพัฒนาขึ้นตามอายุ                “แหงสิ ฝีมือระดับนี้แล้ว กลิ่นมันฟ้อง” เจ้าของความสามารถพิเศษเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ                “เก่งจัง ทีนี้ผมรู้แล้วว่า ถ้าคุณลินไม่มีงานแสดง คุณลินไปสมัครงานที่ไหนถึงจะรุ่ง ผมว่ากรมตำรวจต้องดีใจแน่ ถ้าคุณลินจะไปช่วยดมหาของหนีภาษีหรือของผิดกฎหมาย”                “นายตัวเปี๊ยก ฉันไม่ใช่พวกเจ้าตูบนะยะ จะได้ไปดมหาของ !” เจ้าตัวว่าพลางระดมจิกเล็บคมๆลงมา ปฏิคมร้องโอ๊ย บ่นว่า                “ก็เห็นคุณลินเก่ง นึกว่าจะยินดีใช้ความสามารถพิเศษช่วยชาติ”                “บ้า ตาบ้า ตั้งแต่เล็กจนโตบ้าไม่เลิก ปากอย่างนี้ถึงได้เหี่ยวตายไร้คู่ ถึงหาแฟนได้ ฉันก็จะแช่งให้ถูกทิ้ง” แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 19:10:11 จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 18:53:56

ความคิดเห็นที่ 4                “นายตัวเปี๊ยก”                เสียงเรียกมาตามสายทำเอาปฏิคมที่เพิ่งลืมตาตื่นร้องคราง ด่าตัวเองในใจขรม...ไม่น่ารับเลย น่าจะรู้ว่าเช้าวันเสาร์อย่างนี้ไม่มีใครโทรมาหรอก นอกจากคุณลิน...                “เฮ้อ...” การถอนใจยาวหลังรับโทรศัพท์ดูจะเป็นธรรมเนียมไปเสียแล้ว และเป็นธรรมเนียมเหมือนกันที่อีกฝ่ายไม่สน...ไม่เคยสน “มีอะไรแต่เช้าครับ คุณลิน”                “แต่เช้าอะไร นี่มันแปดโมงแล้วนะยะ” เสียงว่าที่คุณแม่เจื้อยแจ้วตามสายมาเหมือนตำหนิ                “แปดโมงวันเสาร์ ผมหยุดงานวันนี้จำได้ไหมครับแล้วนี่ทำไมคุณลินตื่นเช้า ทุกทีสายเสมอไม่ใช่หรือ” ทนายหนุ่มสงสัยเพราะถ้าไม่มีงานอะไร อลินมักตื่นหลังเวลาเคารพธงชาติเป็นชั่วโมง                “ฉันตื่นสายเพราะคนท้องต้องนอนเผื่อลูกย่ะ นอนเยอะๆลูกจะได้เกิดมาผิวตึงสวยเหมือนแม่” ปลายสายหาเหตุผลได้เรื่อย ฟังเข้าท่าไม่เข้าท่าไม่รู้ รู้แต่ฉันว่าอย่างนี้ คนอื่นห้ามขัดเท่านั้น “ส่วนที่วันนี้ตื่นเช้าเพราะมีเรื่องอยากรู้ จริงๆจะโทร.ตั้งแต่เจ็ดโมงแล้ว แต่ครูกุ๊กห้ามไว้”                ดี...อย่างน้อยไอ้คุณดินเพื่อนเขายังพอมีสามัญสำนึกบ้าง รู้จักห้ามปราม ไม่ใช่ยอมตามใจเมียตะพึดตะพือจนน่าถีบ                “คุณลินอยากรู้อะไร” ชายหนุ่มหาว ลุกนั่งบนเตียง จริงๆอยากนอนเล่นต่อสักพัก แต่เสียฤกษ์หมดแล้ว...                “ไอ้ผ้านวมเมื่อวานน่ะ...” อลินเอ่ย...คนที่เพิ่งตื่นเสียวสันหลังวาบทันที “ฉันเอากลับมาพลิกๆดูแล้ว ของเขาก็ไม่เลว เห็นนายว่าทำส่งออกนอกด้วยใช่ไหม”                 “ครับ” เขาตอบอย่างระมัดระวัง ลุกเอาโทรศัพท์แนบหู ตรงเข้าห้องน้ำ แต่ไม่กล้าทำกิจวัตรอะไร เพราะคุณลินน่ะหูไวจะตาย ขืนมีเสียงนิดหน่อยพอจับได้ว่าเสียงอะไร เจ้าหล่อนมีหวังกรี๊ดๆ หาว่าเขาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงหูหล่อน อย่างมากก็ได้แต่คว้าผ้าขนหนูมาคล้องไหล่ “เห็นเจ้าของร้านเค้าว่าอย่างนั้น ผมเองดูสินค้าแล้วเห็นว่าดี เลยซื้อให้หลาน”                “อืม ผืนเดียวไม่พอหรอก ถ้ารักหลานจริง ต้องซื้อมาหลายผืนหน่อย จะได้ใช้สลับกันตอนส่งซัก ว่าแต่ที่ร้านเขามีกี่ลายล่ะ”                “เท่าที่เห็นก็เยอะนะครับ หลายสีด้วย ถ้าคุณลินชอบ เดี๋ยวผมซื้อเพิ่มให้อีกซักสามผืน เอาสีกับลายไม่ซ้ำกัน”                “นายไม่ต้อง เดี๋ยวฉันดูซื้อเอง”                “หา...” ปฏิคมเกือบสะดุดชายกางเกงนอนตัวเองหัวทิ่มพื้น “คุณลินน่ะหรือครับจะมาซื้อของเอง ผมว่าอย่าดีกว่า...”                “ทำไม” น้ำเสียงอลินจับผิดทันที “หรือว่านายมีอะไรปิดบังฉัน”                “โธ่ อย่างผมจะไปปิดอะไรคุณลินได้ คุณลินน่ะรีดความลับเก่งยิ่งกว่าหมองูสถานเสาวภารีดพิษงูเสียอีก ผมน่ะ แค่ไม่อยากให้คุณลินลำบาก ของแค่นี้ผมจัดการให้เองได้”                “ฉันอยากดูของ อยากดูร้านว่ามีอะไรอย่างอื่นหรือเปล่า และฉันจะดูวันนี้”                นี่แหละนิสัยคุณลินของแท้ เหมือนคุณป้าเล็กเปี๊ยบ ลงว่าอยากได้อะไรต้องเอาวันนี้ เอาเดี๋ยวนี้...                “วันนี้วันเสาร์ ผมไม่รู้ว่าร้านเขาเปิดหรือเปล่า”                “เปิดเก้าโมงถึงบ่ายสาม วันอาทิตย์ปิด”                “คุณลิน...รู้ได้ไงอ้ะ” ทนายหนุ่มประหลาดใจแกมสังหรณ์                “ฉันให้ครูกุ๊กแวะลงไปดูเมื่อกี้”                “แวะ?” คราวนี้เขาสังหรณ์...สยองอย่างเดียว ไม่มีประหลาดใจอีกแล้ว                “แวะระหว่างทางมาหานายไง ตอนนี้ฉันกำลังจะออกจากลิฟท์แล้ว คอยเปิดประตูรับด้วย”                “หา...” ปฏิคมร้องลั่น ปลายสายกดตัดสัญญาณคลิก เดี๋ยวดึกๆจะมาต่อค่ะ ตอนนี้ขอตัวไปทานอาหารก่อน แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 23:48:18 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 19:11:25 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 19:08:06 จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:04:33

ความคิดเห็นที่ 5   สนุกจังเลยอยากให้มีภาค 2 แอน-เคนเหมือนเดิมนะคงน่ารักมากกกกกกกก ทั้งครูกุ๊กกับยัยอลิน จากคุณ : yonghappy เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:08:07

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณที่เอามาให้อ่านค่ะ ยังไง ๆ คุณลินก็เป็นคุณลิน คิคิ  น่ารักดีเนอะ จากคุณ : huntress เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:08:16

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ  ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ  ขอบคุณนะคะ นี่แค่ได้อ่านบางส่วนยังสนุกมากๆเลยค่ะ คงต้องไปหาอ่านบ้างแล้ว ชักอยากให้ช่อง3 พิจารณาเรื่องนี้ซะแล้วซิ ขอนักแสดงชุดเดิม จากคุณ : ทรายนุ่มนิ่ม (ทรายนุ่มนิ่ม) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:13:27

ความคิดเห็นที่ 8   ซึ้งในน้ำใจคุณ จขกท มากมายคะ ขยันพิมพ์จริงๆ ขอบคุณคะ (เดี๋ยวจะกลับมาอ่าน) เราชอบมากกกกเรื่องนี้ ขนาดที่ว่า...งดกิจกรรมทุกชนิด ขณะละตร ออนแอร์ แฮะๆ จากคุณ : I+am+With+You เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:19:22

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณนะค่ะ ที่เอามาให้อ่าน สนุกดีค่ะ จากคุณ : j_lhan เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:32:05

ความคิดเห็นที่ 10 น่ารักมากๆค่ะ เห็นหน้าแอนลอยมาเลย จากคุณ : กระต่ายแย้มยิ้ม เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:33:02

ความคิดเห็นที่ 11   โหต้องไปซื้อมาอ่านบ้างแล้ว ไม่ไหว ๆๆ   ตอนนี้รอดูละครก่อนเหมือนกัน จากคุณ : survive_me เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:38:44

ความคิดเห็นที่ 12 พิมพ์ข้อความเยอะให้พวกเราได้อ่านกัน แล้วยัง จัดแบ่งวรรคให้ด้วย เอาไปเลย กิฟ เต็มใจให้เลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ เรื่องนี้อ่านหลายรอบเหมือนกัน เวลา อลินโผล่มาทีไร ได้เรื่องทุกที แต่ถ้า อลินไม่โผล่ นายตัวเปี๊ยกคงไม่มีคู่แน่ๆ 555 จากคุณ : yothint เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:40:15

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณจขกท.มากๆค่ะ สนุกมากๆคิดภาพเป็น เคน-แอน-จ๊อบ เลยค่ะ ขอบคุณ จขกท.มากๆค่ะ จากคุณ : camelot princess เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:41:38

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกจังเลย ขอบคุณ คุณ จขกท มากนะคะ ใจดีจังเลย ^___________^ แก้ไขคำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 19:44:38 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 19:43:22 จากคุณ : ช้างน่ารัก เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:41:39

ความคิดเห็นที่ 15 รออ่านด้วยคนค่ะ จขกท ขยันพิมพ์มากๆอ่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : ภาพวิวสวย เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:43:50

ความคิดเห็นที่ 16 ถามนอกเรื่องหน่อยสิครับว่าตัวละครสูตรเสน่หาเกี่ยวพันกับเรื่องอื่นก่อนหน้าเรื่องนี้คือเรื่องอะไรเหรอครับ จากคุณ : จิบ "ชา" เย็นแทะหนังสือ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:46:00

ความคิดเห็นที่ 17   เหอเหอ คุณนายอลินยังไง๊ ยังไง ก็ไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะค่ะ เด๋วจะรอคุณ จขกท กลับมานะคะ จากคุณ : บัวอ้วน (บัวบุษบง) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:46:32

ความคิดเห็นที่ 18   ขอบคุณมากๆนะคะ ช่วยพิมพ์มาให้ แล้วยังจัดหน้าให้ด้วย น่ารักจังเลย รออ่านอีกคนนะคะ ขอบคุณค่า จากคุณ : blue moon เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:48:30 A:58.9.180.153 X: TicketID:245928

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณจขกท มากๆเลยนะคะ ที่อุตส่าห์เหนื่อยพิมพ์ให้อ่านกัน ^___________^ จากคุณ : เจ็บแล้วจำคือคน !!! เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:56:37

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วมีทำเป็นละครภาคต่อไหมค่ะ  อยากดู จากคุณ : ลูกนกหลงทาง เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 19:57:21

ความคิดเห็นที่ 21 จขกท ใจตรงกันกับเรามากกกก วันนี้เราก็หยิบเล่มนี้ขึ้นมาอ่านอีกเหมือนกัน แล้วก็อ่านแต่ตอนที่คุณนายออกซะด้วยสิ เป็นเอามากจริงๆนะเรา จากคุณ : นางมารร้ายใส่Lacroix เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:08:20

ความคิดเห็นที่ 22 จขกท.น่ารักจริงๆ อุตส่าห์พิมพ์มาให้อ่าน แต่ใจร้ายมากๆเหมือนกัน เพราะทำให้เราอยากไปซื้อหนังสือมาอ่านทั้งสองเรื่องเลย เพิ่งจะหมดเงินไปกับงานหนังสือที่ผ่านมาเกือบหกพัน ฮือๆๆๆ จากคุณ : a pinky pig เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:09:08

ความคิดเห็นที่ 23 Thank you จากคุณ : หมาตาดำๆ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:15:14

ความคิดเห็นที่ 24 น่าสนุกจังเลยค่ะ ต้องไปหามาอ่านบ้างแล้ว ขอบคุณ จขกท. ที่พิมพ์มาให้อ่านนะคะ จากคุณ : YesterdayOnceMore เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:20:54

ความคิดเห็นที่ 25 #16 เท่าที่อ่านมา สูตรเสน่หานี่เป็นจุดเริ่มครับ แล้วก็มีค่าของหัวใจเป็นเรื่องของปฏิคม แต่มีอลิมเข้ามาแจมพอเป็นสีสัน ถ้าผิดพลาดขออภัยด้วย จากคุณ : amscmu เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:30:22

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากค่ะ ^^ อยากดูเรื่องนี้ต่อทันทีเลยอ๊า จากคุณ : หญิง (wipapan_25) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:39:44

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณมากนะคะเจ้าของกระทู้ ใจดีมากๆเลย อุตส่าห์พิมพ์มาให้อ่าน พอจินตนาการตามแทนแล้วสนุกจริงๆ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : DoNuT_KiK เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 20:45:00

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากๆค่ะ จขกท. น่ารักจริงๆๆ เอากิ๊ฟไปเลยค่ะ จากคุณ : เหมยขาบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 21:33:33

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณค่ะ คุณนายยังไม่เปลี่ยนเลย 555 จากคุณ : หลานสาวชาวนา เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 21:42:13

ความคิดเห็นที่ 30 ขยันพิมพ์จังเลย พอดีอ่านนานแล้ว ชักจะลืมๆ มาอ่านอีกทีก็ยังฮาอลินไม่หายเลย จากคุณ : peppa_mint เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 22:01:48

ความคิดเห็นที่ 31                ชายหนุ่มสบถในใจ ซวยละสิ จากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องรับแขก คว้าตะกร้าเปล่าได้ใบหนึ่ง ลงมือกวาดบรรดาหนังสือพิมพ์เก่านิตยสารเก่า รวมทั้งเศษถุงขนมอัดๆ ยัดๆ ลงไป จากนั้นยกตะกร้าเข้าไปซุกในตู้เก็บของ เขากำลังหาทางกำจัดขยะที่พองเต็มถังเมื่อกระดิ่งหน้าห้องดังขึ้น คนกดกดถี่ๆ แสดงถึงความเป็นคนใจร้อน เจ้าของห้องต้องตะโกน                “มาแล้วครับ เปิดแล้วครับ” พูดพลางเอาเท้ากระทืบขยะให้ยุบตัวลง สุดท้ายถังขยะติดเท้าต้องสะบัดออกโหยงๆ ท่ามกลางเสียงกระดิ่งที่กดรัวยิบ                “โอ๊ย...เปิดแล้ว เปิดแล้ว” ทนายหนุ่มถอนขาขึ้นได้รีบไปเปิดประตู เขาตีหน้าหงิกใส่แม่สาวตอนกลางพองกลมโตตรงหน้า บ่นว่า “คุณลินกดครั้งเดียวก็ได้ กดถี่อย่างนี้เดี๋ยวกริ่งพังพอดี”                “มัวชักช้าทำไมล่ะ นึกว่าหูหนวกไปแล้ว เลยต้องกดกระตุ้นหน่อย”                อลินตอบหน้าตาเฉย วันนี้หญิงสาวสวมเสื้อคลุมท้องเป็นเสื้อยืดตัวยาวสีชมพูดลายจุดๆสีขาวสุดเก๋ มีที่คาดผมเป็นแว่นตากรอบชมพูลายเข้าชุดเดินอุ้ยอ้ายเข้ามาในห้อง โดยมีสามีถือกระเป๋ากับตะกร้าใส่ของกระจุกกระจิกใบใหญ่เดินตามหลัง                ปฏิคมมองเพื่อนแล้วทั้งขำทั้งเวทนา ไอ้ดินเอ๊ย...กลายเป็นกุลีถือของตามหลังเมียต้อยๆเชียวนะเอ็ง นึกยังไม่ทันไร “กุลี” ก็ยัดกระเป๋าและตะกร้าหนักอึ้งใส่มือเขา ทนายหนุ่มร้องเฮ้ย...แต่พสุไม่สน หันไปอี๋อ๋อกับภรรยาว่า                “ผมไปก่อนนะ คุณเบื่อเมื่อไหร่ให้คมไปส่งที่ร้านก็ได้ หรือถ้าจะกลับบ้านก็โทร.ไปบอก ผมจะรีบมารับ”                “ได้เลยค่ะ ดาร์ลิ่ง” คนท้องว่า ก่อนยื่นปากไปหอมแก้มคล้ำๆฟอดใหญ่ อวยพรว่า “ทำงานให้สนุกนะคะ”                “เฮ้ย ๆ” “ไอ้คม” ได้แต่ร้อง “เอาเมียท้องมาปล่อยแถวนี้ไม่ได้นะโว้ย ผิดกฎหมาย...”                “บาย ฮันนี่” คนท้องส่งจูบลาก่อนชี้ที่แก้มตัวเอง พ่อครัวใหญ่เลยกลับเข้ามาอีกทีเพื่อหอมภรรยาเอาใจ อวยพรให้ช็อปปิ้งได้สนุกก่อนผละจากไป                เมื่อลับร่างสามี อลินก็สลัดท่าหวานแหววแต๋วจ๋าทิ้ง หล่อนเดินอาดๆเข้ามาในห้อง สั่งเจ้าของห้องคนใหม่เสียด้วยว่า                “ปิดประตูเสียสิ จะยืนโชว์โฉมอวดใครมิทราบ เสื้อก็น่าเกลียดซะขนาดนั้น มีรูมอดกัดตั้ง...หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...จุด” หล่อนเอาปลายนิ้วจิ้มๆ แต่ระวังไม่ให้สัมผัสโดน ก่อนเสริมต่อ “ใครไม่รู้เขาคงนึกว่าคนขับรถ ไม่ใช่เจ้าของห้อง”                “ถ้าคุณลินโทร.มาบอกก่อน ผมคงแต่งชุดทักซีโดคอยรับแล้ว” ปฏิคมว่า ใช้เท้าเขี่ยปิดประตูก่อนเดินเข้าไปเพื่อวางของในมือที่โต๊ะ หันมาอีกทีเห็นอดีตเจ้าของห้องกำลังใช้ปลายนิ้วปาดไปตามหลังตู้เตี้ยๆ ท่าเดียวกับคุณป้าใหญ่จอมจู้จี้เจ้าระเบียบไม่มีผิด จากนั้นแม่คุณก็ยกขึ้นส่องก่อนเบ้ปาก                “ฝุ่นหนาเป็นหุนเลย”                “หุนอะไรครับ ผมเพิ่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดเมื่อสองวันก่อนเอง”                “สองวันอะไร ทำไมฝุ่นหนา” หญิงสาวเดินอุ้ยอ้ายเข้าไปในครัว ชี้ถังขยะ “ขยะก็เต็ม” หล่อนไล่เปิดประตูตู้ เริ่มจากบานที่เขาเอาของไปซ่อนไว้ก่อนเลย ปากก็บ่น “ข้าวของเกะกะ แล้วนี่ดู...ทั้งหนังสือพิมพ์ทั้งนิตยสารหมกอยู่ในตู้เก็บรองเท้ากับร่มเข้าชุดกันของฉัน อี๋ย...นายนี่นอกจากทำห้องพักเป็นกองขยะแล้ว ยังมีของดีไม่รู้จักใช้อีก”                ทนายหนุ่มถอนใจยาว เสียดายเวลาเร่งกำจัดข้าวของรกตา เขาน่าจะรู้นะ...ว่าคุณลินน่ะมีเรดาร์พิเศษจับผิดสารพัดเรื่อง ส่วนเรื่องดีๆ น่ะหาไปเถอะ...แม่คุณทูนหัวไม่เคยหาเจอ...                “แล้วนี่ไอ้คุณดินมันรีบไปไหน” ไอ้พวกเอาเมียมาทิ้งเป็นภาระชาวบ้านนี่น่า...กระทืบ...                “วันนี้จะมีนิตยสารอะไรไม่รู้ของฝรั่งเศสมาทำข่าวร้านครูกุ๊ก เขาเลยต้องรีบไปดูแลเตรียมข้าวของ จริงๆฉันต้องไปช่วยดูแลนะ แต่ครูกุ๊กกลัวฉันกับลูกเหนื่อย อีกอย่าง เขาว่าเขากลัวเสียสมาธิด้วย เมียคนสวยอยู่ใกล้แล้วใจสั่น ฉันเลยต้องถอยหลบมานี่แหละ”                คนพูดเอ่ยด้วยน้ำเสียงปลาบปลื้ม แต่ปฏิคมเดาได้ ไอ้ดินมันฉลาด ไม่อยากเอาเมียจอมจุ้นไปวุ่นรับแขกแบบเว่อร์ๆ ให้ขายขี้หน้าฝรั่ง ถึงต้องเอามาปล่อยแถวนี้ เวร...เวรกรรมของข้าพเจ้าจริงๆ เสียเพื่อนไปคน นึกว่าจะพ้นภาระดูแลคุณลิน ที่ไหนได้...โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง                แต่ช่างเถอะ เพื่อชื่อเสียงประเทศชาติไม่ต้องเสียหายยับ...เยินไปกับคุณลิน เรื่องแค่นี้พอทนไหว                ปลงได้แล้ว ชายหนุ่มก็ขอตัวไปอาบน้ำ แขกทำจมูกย่นนิดๆไล่หลังมาบ่นว่า มิน่า เข้ามาในห้องเหม็นอะไรตุๆ                 อาบน้ำแต่งตัวใหม่ในชุดลำลองสบายๆ ปฏิคมกลับออกมา แขกนั่งตามสบายบนโซฟาตัวยาว กำลังนั่งอ่านหนังสือแฟชั่นเกี่ยวกับแม่และเด็กของต่างประเทศเล่มอ้วนๆ อย่างตั้งใจ ข้างตัวมีแก้วกระเบื้องอย่างหรูพร้อมนมสดที่รินออกจากกระติกเก็บความร้อน ถัดจากถ้วยเป็นจานใบเล็กเข้าชุด วางคุกกี้ชิ้นเล็กเรียงเป็นรูปดอกไม้...                 มิน่า...ไอ้ตะกร้านั่นถึงได้หนักนัก คุณลินเล่นติดชุดปิกนิกไว้กับตัวนี่เอง วันนี้ละครสนุกไหมคะ จขกท.กรี๊ดไปหลายฉาก ชอบมากค่ะ ละครเรื่องนี้ ถ่ายทอดมาจากบทประพ้นธ์ได้ดีมากๆเลย แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 23:51:06 จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 22:33:38

ความคิดเห็นที่ 32 จขกท.น่ารักมาก อยากอ่านเรื่องนี้เพราะมีภาคที่เขียนถึงครูกุ๊กและอลินต่อนี่แหละค่ะ 555555 แต่ยังไม่ได้อ่านสักที ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : fondakelly เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 22:47:49

ความคิดเห็นที่ 33 อันนี้เป็นตอนที่คุณนายโวยวายอยากจัดงานรับขวัญลูกอีกรอบ                ทนายความประจำตัวหล่อนกลอกตา ขี้เกียจจะเถียง...ไม่มีเวลาทั้งวันที่ไหน ตอนนี้เห็นคุณลินนอนเล่นอยู่กับบ้านทั้งวันเกือบทุกวัน งานไม่มีจนร่ำๆจะร้องจัดงานรับขวัญเด็กอีกรอบ แต่คราวนี้คนรอบตัวไม่เห็นด้วย เพราะเกรงใจแขกที่ต้องขนของขวัญมาร่วมงานอีกรอบ                คนอยากจัดงานขัดใจ แต่แผลงฤทธิ์ไม่ออก เพราะ “สองพ่อหนึ่งทนาย” ผนึกกำลังกันแน่นหนา รวมตัวกันต้านมารยาพันห้าร้อยเล่มเกวียนของหล่อน อลินเลยน้อยอกน้อยใจน้ำตาร่วง...พสุเจอไม้นี้ก็ใจอ่อน ร่ำๆจะทรยศพันธมิตรร่วมอยู่แล้ว...แต่โชคดีที่อดีตลูกศิษย์ตัวน้อยของเขาคนหนึ่งเอาตุ๊กตาสัตว์เลี้ยงเสมือนจริงของญี่ปุ่นทามาก็อตจิมาอวด บอกว่ารุ่นใหม่ เลี้ยงง่าย โตเร็ว น่ารัก เลี้ยงแล้วเพลิน                ‘น้องหนูเจ็ดขวบทั้งดื้อทั้งซนป่วนตลอด แต่พอได้ทามาก็อตจิมาเลี้ยง ง่วนกับการเลี้ยงทั้งวันเลยค่ะ เขาเลี้ยงเก่งด้วย เก่งกว่าหนูอีก’ ชายหนุ่มจึงเห็นทางสว่างใสปิ๊ง                อลินได้พวงกุญแจหน้าตาประหลาดจากสามี หญิงสาวทำหน้าสงสัย ก่อนเบ้ปากแบบ...นางเอกไม่ชอบ...บอกกระเง้ากระงอดว่า                 ‘เด็กๆจังค่ะ ครูกุ๊ก ลินไม่เด็กแล้วนะ’                 ‘ผมรู้ แต่เห็นคุณเหงา มีอะไรทำจะได้ไม่เบื่อนัก เอางี้ถ้าไม่ชอบสัตว์เลี้ยงอิเล็กทรอนิกส์พวกนี้ เอาลูกหมาสักตัวไหม’                “นางเอก”ค้างฟ้าทำหน้าพะอืดพะอมหนัก                ‘ไม่เอา เดี๋ยวมันรักลินมากๆ แล้วมาพันแข้งพันขาลินสะดุดละแย่เลย’                ปฏิคมที่บังเอิญได้ยินคำปฏิเสธนี้ แอบค่อนกับเพื่อนทีหลังว่า                ‘หมาสัญชาตญาณมันดี มันไม่เข้าใกล้คุณลินหรอก มันรู้ว่าไม่ทันพันแข้งพันขา คุณลินก็เหยียบมันแบนแต๊ดแต๋ก่อน แล้วเอ็งน่ะเฉยไว้เลย ไอ้คุณดิน อย่าหาเรื่องทรมานสัตว์เลย ประวัติคุณลินกับสัตว์เลี้ยงน่ะ ไม่ค่อยโสภานักหรอก’                และเมื่อสามีที่แสนดีมองเพื่อนเหมือนไม่เชื่อถือ ทนายหนุ่มจึงขยายว่า                ‘สมัยเด็กๆพวกคุณป้าไม่รู้คนไหน เคยซื้อลูกหมาขนฟูให้คุณลินตัว วันหนึ่งหมาหายไป ต้องเกณฑ์คนหาทั่วบ้าน โน่น...กว่าจะเจอ...มันแทบแข็งตายในตู้เย็น รู้ไหมทำไม...เมียสุดที่รักของแกเอาไปแช่ไว้ เธอว่าเธอร้อน เอาหมาเข้าตู้เย็นแล้วมากอดมันเย็นดี’                ‘นั่นคุณลินยังเด็ก’ สามีที่ดีต้องปกป้องภรรยาเสมอ                ‘โตแล้วฤทธิ์ก็ยังไม่หมด เชื่อข้าเถอะ ไอ้คุณดินถ้าไม่อยากมีบาปติดตัว อย่าซื้ออะไรน่ารักน่าเอ็นดูให้คุณลินเลย’                พสุพยายามมองภรรยาในแง่ดี แต่พอนักแสดงสาว “เลี้ยง” ลูกเจี๊ยบ ลูกหมา ลูกแมว ลูกสัตว์ประหลาดแบบอิเล็กทรอนิกส์เรียงมาตามคิว...ตายเรียบหมด แถมยังทำหน้ามหัศจรรย์จิต...มันตายได้ไงคะ...ลินไม่เข้าใจจริงจริ๊ง อุตส่าห์ถนอมป้อนข้าวอาบน้ำฉีดวัคซีนให้ทุกห้านาที ทำไมยังตายอีก แหม ไอ้พวกนี้ช่างไม่สำนึกบุญคุณคนเลี้ยงกันบ้างเลย!                พสุฟังแล้วต้องยอมรับความจริง เมียเขาเป็นคนไม่เหมาะกับการเข้าใกล้สิ่งมีชีวิตใดๆ ขนาดสัตว์ประหลาดยังตายในสามวันเลย...สำมะหาอะไรกับลูกสัตว์จริงๆ                และผลอีกอย่างหลังจากการทดลองเลี้ยงสัตว์แก้เหงาคือ พสุพยายามติดต่อหาพยาบาลเลี้ยงเด็กล่วงหน้าทันที จ้างไว้รอท่าก่อนกำหนดคลอดของอลินหนึ่งเดือนเต็ม แถมยังขอร้องให้มารดาของเขามาอยู่ด้วยช่วงเดือนแรกๆหลังคลอด นักแสดงสาวที่เห่อความเป็นแม่คนมากบ่นทันที                ‘ลินอยากเลี้ยงลูกเอง อยากอาบน้ำอยากป้อนนมเปลี่ยนผ้าอ้อม...’ หล่อนฝันเฟื่อง ลืมดูความสามารถตัวเองเสียสนิท เห็นในโทรทัศน์หรือนิตยสารมีโฆษณาเด็กหน้าตาน่ารัก เอาแต่กินกับนอนอย่างเดียว แม่เด็กก็หน้าตาอิ่มเอิบ อุ้มลูกท่าทางมีความสุขเหลือเกิน นักแสดงสาวก็คิดว่า...ไม่น่าจะยาก อลินเสียอย่าง ไม่มีอะไรที่หล่อนจะทำแล้วทำไม่ได้ (ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็จ้างเขาทำเอา เงินหล่อน ถือว่าหล่อนทำเหมือนกัน)                ‘แต่ผมไม่อยากให้คุณเหนื่อย เขาว่าผู้หญิงหลังคลอดใหม่ๆ เพลียง่าย อารมณ์อ่อนไหว ผมอยากให้คุณได้พักสบายๆ แข็งแรงเร็วๆ ไม่ต้องห่วงกังวลเรื่องเลี้ยงลูกไงครับ’                ‘โถ ครูกุ๊กของลิน’ ว่าที่คุณแม่โผเข้าหาสามี เป็นน้ำหูน้ำตาซาบซึ้งใจ ปลาบปลื้ม จะมีสามีที่ไหนดีกับภรรยาอย่างสามีหล่อน ไม่มีอีกแล้ว...                ครูอนันต์ก็ปลื้มลูกเขยไปด้วย ปีติที่เขารักและห่วงอลินจริงจัง หากจะมีก็แต่ปฏิคมที่มองเพื่อนอย่างเวทนาผสมรู้เท่าทัน...                ไอ้คุณดินมันคงกลัวว่า ถ้าให้คุณลินเลี้ยงเอง ลูกจะเดี้ยงเหมือนบรรดาลูกเจี๊ยบ ลูกแมว ลูกหมา และลูกสัตว์ประหลาดละสิ! ตอนต่อไปจะเป็นตอนอลินจะคลอดแล้วนะคะ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 23:36:59 จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 22:55:59

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ อยากอ่านอีกรอบจังเลย  หนังสืออยู่บ้าน เสียดายจัง จากคุณ : ต้นไม้ในบ้านหลังเก่า เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 23:02:04

ความคิดเห็นที่ 35 ฉากนี้อลินจะคลอดค่ะ                เมื่อแยกจากสองม่ายสาว ปฏิคมตรงดิ่งไปที่โรงพยาบาลทันทีวาดภาพว่าอลินที่ใกล้คลอดคงนอนร้องโอดโอย (อ้อนพ่อทั้งสองของหล่อน) บนเตียง แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องรอคลอดจริงๆ ทนายหนุ่มต้องนึกด่าตัวเอง...รู้จักคุณลินมานานนมไม่น่าพลาดจังเบอร์อย่างนี้เลย ทั้งนี้เพราะภาพที่เห็นคือนักแสดงสาวนั่งเด่นเป็นสง่าบนเตียง                ใบหน้าแม้จะขาวกว่าปกติเล็กน้อย แต่แต่งไว้อย่างดี คิ้วโก่งเชี้ยะ ปากสีชมพูม่าเหมี่ยวเข้ากับชุดหลวมๆ ผ่าหน้าที่สวมอยู่ เสื้อตัวนี้เป็นชุดที่อลินซื้อมาเตรียมสำหรับรอคลอดโดยเฉพาะ หญิงสาวไม่ยอมสวมเสื้อคนไข้ของโรงพยาบาล หล่อนว่าทำให้เนื้อตัวดูซีดเซียว เสื้อผ้าที่หล่อนเอามาจากบ้านมีสีสันชวนสวมกว่า แถมสะอาดชนิดดมพิสูจน์ได้ ไม่เหมือนเสื้อที่พยาบาลเตรียมไว้...ไม่รู้ใครต่อใครสวมมาบ้าง อย่าว่าแต่สวมเลย แค่หยิบหล่อนยังไม่อยากหยิบ กลัวเชื้อโรคจากคนสวมเดิมกระโดดเกาะนิ้ว                เมื่อทนายหนุ่มเปิดประตูเข้าไป นางพญาชุดชมพู่ม่าเหมี่ยวก็หันมาเลิกคิ้วเข้ม มองเขาอย่างตำหนิ                “รถนายเติมน้ำมันยี่ห้อทากยิ้มหรือไง แบบจับทากใส่ถึงพลังเฉื่อย อะไรอย่างนี้ โทร.ไปตั้งนานเพิ่งจะโผล่มา”                “แหม...ผมอยู่ในงานนะครับ คุณลิน จะออกจากงานก็ต้องลาเจ้าภาพเขาบ้าง ผมไม่ใช่ไอ้คุณดินนี่ ถึงต้องรับผิดชอบเผ่นมาหาคุณลินทันทีที่คุณลินเจ็บท้อง ผมน่ะแค่ทนาย บ่จ้ายพ่อของเด็กในท้อง”                “เอ๊ะ พูดอย่างนี้หมายความว่าไง นายอยากมาเป็นพ่อของลูกฉันงั้นหรือ” เสียงอลินเยียบเย็นน่ากลัว...หล่อนกำลังอารมณ์ไม่ดี (คนจะคลอดลูกจะให้อารมณ์ดีได้ไง จริงไหม) จะลงกับพ่อก็ไม่กล้า จะลงกับพ่อทูนหัวก็ทำไม่ลง โชคดีกระโถนท้องพระโรงโผล่หน้ามาพอดี                “โอ๊ย...ใครจะอยาก มีแต่คนปัญญาอ่อน...เอ๊ย...คนทำบุญมามากเกินเท่านั้นแหละครับถึงจะได้รับเกียรติอันนั้น อย่างไอ้คุณดินนี่ไง”                “ครูกุ๊ก เห็นเพื่อนตัวดีของครูกุ๊กไหมคะ ลินทั้งเจ็บท้องทั้งกลัวแทบตาย นายตัวเปี๊ยกยังมาประชดประชันลินกับครูกุ๊กอีก”                ไอ้คุณดินที่ตอนนี้หน้าขาวราวกับผัดแป้งพม่ามองเขาอย่างตำหนิทันที                “คุณลินเจ็บอยู่นะ เอ็งอย่ากวนใจ”                “ฮะ ข้าน่ะหรือกวนใจเมียเอ็ง” ไอ้เพื่อนทรยศ... “พูดผิดพูดใหม่ได้นะ ไอ้คุณดิน”                “กวน นายหาเรื่องฉัน ครูกุ๊กก็ได้ยินใช่ไหมคะ เขาหาเรื่องลิน แถมยังพาลแขวะใส่ครูกุ๊กอีก ครูกุ๊กต้องเล่นงานให้หนักๆนะคะ” คนท้องใส่ร้ายป้ายสีเต็มที่                พสุส่ายหน้าดุๆให้เพื่อน ปฏิคมเลยต้องหันไปฟ้องครูอนันต์ซึ่งเป็นคนที่มีใจเป็นธรรม ไม่หลงลำเอียงไปกับอลินเหมือนไอ้เพื่อนตาบอดของเขา                “ครูดูนะครับ ผัวเมียคู่นี้รุมผม”                ครูขยับจะตอบ แต่คนใกล้คลอดถามเสียงหวาน               “คุณพ่ออยากให้หลานออกมาหน้าตาดีไหมคะ เขาว่ากันว่าถ้าตอนแม่คลอดอารมณ์ดี ไม่ถูกขัดใจ ลูกจะออกมาหน้าตาดี”                เขาว่ากันว่าที่ไหน...คุณลินว่าต่างหาก หาเหตุผลข้างๆ คูๆถูสีข้างให้ทุกคนตามใจแม่เจ้าประคุณ  หล่อนรู้ว่าบิดามีใจเป็นธรรม ก็เลยต้องยกเรื่องหลานขึ้นขู่ และขู่สำเร็จด้วย เพราะครูอ้ำๆอึ้งๆ                “น่าคม ตามๆใจผึ้งเขาหน่อย”                ก็ตามใจกันมาอย่างนี้ แม่เจ้าประคุณถึงได้ฤทธิ์มากเสียเหลือเกิน ชายหนุ่มส่ายหน้ายกมือยอมแพ้ หันรีหันขวางหาเก้าอี้ในห้องเตรียมจะหย่อนตัวลงนั่ง แต่คนบนเตียงชะเง้อชะแง้แล้วถาม                “นักข่าวอยู่ไหนล่ะ นายตัวเปี๊ยก”                “นักข่าวไหนครับ” เขาชะเง้อตามบ้าง                “ก็นักข่าวที่นายต้องตามมาทำข่าวฉันไง นางเอกอันดับหนึ่งของเมืองไทยจะคลอดลูกคนแรก พอคลอดปุ๊บ พรุ่งนี้หนังสือพิมพ์ลงข่าวหน้าหนึ่งทุกฉบับ ลูกสาวฉันต้องดัง เจริญรอยเท้าตามแม่ ตั้งแต่วันที่แกเกิด...” อลินฝันหวาน                “คุณลินคลอดหลังแต่งเป็นปี ไม่มีนักข่าวที่ไหนเขาสนหรอก”ปฏิคมบอกตามตรง                “ทำไมจะไม่สน ฉันอลินนะ” คนฝันค้างแหวใส่                “รู้แล้วครับว่าคุณลินเป็นใคร รู้มาตั้งแต่เด็ก ไม่เห็นต้องบอกเลย”                “ครูกุ๊ก...” หญิงสาวเห็นท่าว่าเล่นงานทองไม่ค่อยรู้ร้อนอย่างลูกไล่ไม่ได้แน่ เลยหันไปหาสามี น้ำตาคลอขึ้นมาทันที...บทบาทอย่างนี้หล่อนถนัดนัก “นายตัวเปี๊ยกรวนลิน เขาพูดเหมือนลินเป็นนางเอกหางแถวพวกกุ๊กๆ ไก่ๆ กิ๊กๆ คนอื่นเขาว่าลินไม่ดัง ลินไม่ว่า...” แค่ด่าในใจแปดตลบเจ็ดหน้ากระดาษสิบสี่บรรดัดหกพยางค์เท่านั้นเอง “แต่นี่...นี่คนกันเองแท้ๆ ยังหยามเหยียดดูแคลนหาว่าลินกับลูกไร้ซึ่งความสำคัญใดๆ ลินช้ำใจเหลือเกิน”                “โหย คุณลิน ในห้องนี้ไม่มีกล้องนะ ไม่ต้องแสดงมากก็ได้” ปฏิคมปรามอย่างรู้แกวคุณลินดี แต่ไอ้คนที่ควรจะเริ่มรู้แกวเมียกลับหันมามองตาขุ่น บอกว่า                “ไปตามนักข่าวมา”                “ให้นักข่าวตามไปถ่ายในห้องคลอดด้วยไหมล่ะ ไอ้คุณดิน เขาจะได้ถ่ายทำสารคดีกำเนิดมนุษย์ออกช่องดิสคัฟเวอรี่ไปด้วยเลย” ชายหนุ่มประชดคนช่างตามใจเมียตะพึดตะพือ                พสุชะงัก ครูอนันต์ก็กระแอม เปรยว่า                “คงจะไม่ค่อยดีมั้ง พ่อว่าคลอดแล้วพรุ่งนี้ค่อยตามนักข่าวก็ได้ เราองก็ยังไม่รู้ว่าผึ้งจะคลอดเมื่อไหร่ เอานักข่าวมาแกร่วรอนานๆ คงไม่เหมาะ จริงไหมดิน”                “คุณพ่อพูดมีเหตุผลนะ คุณลิน นักข่าวไว้รอพรุ่งนี้ก็ได้”                “คุณลิน” ทำหน้าม่อยอย่างน่าเอ็นดูให้สามี แต่ส่งสายตาพยาบาทมาทางปฏิคม แล้วจู่ๆ หล่อนก็ขอร้องว่า                “คุณพ่อกับครูกุ๊กออกไปข้างนอกแป๊บได้ไหมคะ ลินอยากคุยธุระส่วนตัวกับนายตัวเปี๊ยกหน่อย”                 สองพ่อทำท่าเหมือนไม่เต็มใจ แต่พอเห็นเหงื่อผุดพราวบนใบหน้าอลินล้าวพากันเดินออกจากห้องตามกันไปต้อยๆ เมื่อทางโล่ง หญิงสาวก็กวักมือเรียก                “มานี่หน่อย นายตัวเปี๊ยก”                “ไปใกล้คุณลิน ผมก็โง่”                “บอกให้มาก็มาสิ สภาพอย่างฉันนนี่ไม่มีปัญญาลุกขึ้นไปทำอะไรนายได้หรอก มาเถอะ อยากจะบอกความลับอะไรนายหน่อย เรื่องสำคัญ”                ปฏิคมลังเล แต่ในฐานะทนายความและเบ๊ประจำตัว ชายหนุ่มถอนใจยาวก่อนตรงเข้าไปหา                “เข้ามาใกล้ๆหน่อย ฉันเจ็บท้อง มาพยุงนิดหนึ่ง โอ๊ย...”                ชายหนุ่มเห็นสีหน้าเจ็บปวดและหวาดกลัวของอลินแล้วลืมตัว ปราดเข้าไปช่วยพยุง                “คุณลิน ตามไอ้ดินกับหมอไหม ใกล้คลอดแล้วใช่ไหม ปุ่มเรียกหมออยู่ไหน”               “หมอยังไม่มา เขาว่าปากมดลูกเปิดแค่นี้ยังไม่คลอด ยังอีกนาน แต่ฉันเจ็บ...” นักแสดงสาวขยุ้มขนเขาด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างกระชากคอเสื้อแล้วเริ่มจิกเริ่มเขย่าเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดของตนเอง “เจ็บจะตายอยู่แล้ว ไม่เอาอีกแล้วมีลูกแบบนี้ ผู้ชายบ้า ผู้ชายเห็นแก่ตัว ทำไมผู้หญิงต้องเป็นคนท้องคนคลอด ฉันขอแช่งไอ้พวกผู้ชายทั้งหลาย ชาติหน้าขอให้เกิดมาลองท้องดูบ้าง ผู้ชายเฮงซวย ครูกุ๊กบ้า ครูกุ๊กแย่ที่สุด ไอ้ครูกุ๊ก!”                “โอ๊ย !” ทนายหนุ่มร้องจ๊ากลั่น ทำไมมาเล่นงานผมล่ะ คุณลิน ไปจัดการไอ้ตัวต้นเหตุเองสิ”                อลินฟังแล้วปล่อยมือจากแขนเขาเพื่อจะได้เปลี่ยนมาขยุ้มคอเขาถนัดๆ ตอบว่า                “ฉันไม่อยากเล่นงานครูกุ๊กนี่ โอ๊ย ไอ้ผู้ชายซังกะบ๊วย ตายเสียเถอะ ตายให้หมดโลกเลย ผู้หญิงจะได้ไม่ต้องทรมาน นี่ถ้าฉันต้องตายจากการคลอดลูก ฉันจะกลับมาหลอกทุกๆคนเลย ฉันสาบ๊าน น น น”                “ชะ...ช่วยด้วย ช่วยด้วย...” ปฏิคมส่งสัญญาณฉุกเฉิน ขอความช่วยเหลือลั่น                นอกห้องพักคนไข้ ครูอนันต์มองหน้าลูกเขย ถามว่า               “เอาไง เข้าไปช่วยดีไหม”                พสุยกสองแขนแดงเถือกให้พ่อตาดู เสียงอ่อยว่า               “ขอพักอีกสักสิบนาทีเถอะครับครู คมคงพอรับมือคุณลินได้”               “นั่นสิเนอะ คู่นั้นเขารู้ใจกันดีอยู่แล้ว” ครูอนันต์พยักเพยิดแล้วทั้งคู่ก็นั่งหมดเรี่ยวหมดแรงรอจนกระทั่งปฏิคมร้องเสียงแหบเสียงแห้งก่อนเงียบไปเอง ส่วนตัวชอบช็อตนี้มากกกกก อ่านกี่ครั้งก็ฮาค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 52 23:12:13 จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 23:09:36

ความคิดเห็นที่ 36   ขอบคุณค่ะ อยากอ่านอีกจัง สนุกมากๆเลย จากคุณ : น้ำตาก้อนหิน เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 23:43:58

ความคิดเห็นที่ 37 นับถือ จขกท ขยันพิมพ์มากๆ ตอนเราอ่านนิยาย อย่างฮาเลยค่ะ นิยายเรื่องนี้โทนเรื่องมันจะออกเครียดๆ แต่พอคุณนายอลินออกมาที ขโมยซีนหมดทุกคนเลย ฮาแตกมากๆ จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 00:05:43

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณ จขกท.มากเลยค่ะ ละครจะมีภาคต่อรึป่าวอ่าคะ ถ้าจบไปแล้วคงคิดถึงน่าดูเลย คุณนายยังเหมือนเดิมเลย แต่ครูกุ๊กเลิกโหดกลายเป็นหวานเจี๊ยบเลยนะเนี่ย พรุ่งนี้มาอ่านต่อน๊า คืนนี้ตาจะปิดแล้วค่ะ จากคุณ : Rosybabe เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 00:51:51

ความคิดเห็นที่ 39 ให้กิ๊ฟเต็มที่เลย   ตอบแทน จขกท.  อิอิ จากคุณ : jibjoy<jj_pinkuri> เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 02:23:02

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณจขกท.มากค่าาาาา น่ารักมาก ๆ เลย พิมพ์ให้อ่าน ส่วนตัวชอบสูตรเสน่หามากเป็นอันดับต้น ๆ ในบรรดานิยายทั้งหมดของคุณกิ่งฉัตร พอมีภาคต่อก็เลยพลอยชอบค่าของหัวใจตามไปด้วย อ่านกี่ทีก็ขำ ชอบ ๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ชิวเทียน เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 02:37:45

ความคิดเห็นที่ 41 จขกท. น่ารักจังเลย ขอบคุณนะคะ ต้องไปหาอ่านบ้างแล้ว อยากให้ช่อง 3 เอาไปทำเป็นภาคต่อจากสูตรเสน่หาจังเลย จากคุณ : *มุมหนึ่งของความทรงจำ* เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 03:08:10

ความคิดเห็นที่ 42 จขกท ใจดีและมีน้ำใจมากค่ะ แบ่งปันเรื่องราวสนุกสนานให้อ่าน อ่านแล้วสนุกมาก อยากซื้อค่าของหัวใจ มาอ่านแบบเต็มบ้างเลย จากคุณ : Wa-Oo เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 09:51:35

ความคิดเห็นที่ 43 เคยอ่านนิยายมาแล้วแต่ตอนนั้นไม่ได้นึกภาพอลินเป็นแอน พอมาอ่านอีกที นึกภาพคุณนายอลินตามไปด้วย โอ๊ย ได้อรรถรสมากๆ แอนสุดยอดจริงๆ ขอบคุณ จขกท. ค่ะ จากคุณ : แครอทเค้ก เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 10:20:55

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณ จขกท มากค่ะ จะว่าไป นายตัวเปี๊ยกนี่ก็ปากร้ายไม่เบาเลยนะ ไม่เคยเห็นใครกล้าต่อปากต่อ คำกะคุณนายได้ชนิดหมัดต่อหมัดได้เท่านายนี่เลยจริงๆ จากคุณ : ความทรงจำของหัวใจ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 10:36:27

ความคิดเห็นที่ 45   ติดขอบรออ่านต่อด้วยคน เจ้าของกระทู้มีความพยายามมากๆ พิมพ์ไม่ตกซักคำเลย ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : 11208 be. เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 11:10:23

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณ จขกท ค่ะ อยากให้สร้างเรื่องนี้เป็นภาคต่อและให้ แอน+เคน เป็น  คุณนาย+ครูกุ๊ก โดยเป็นนักแสดงรับเชิญ...ฝันมากไปมั๊ย จากคุณ : เมฆสี เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 11:45:27

ความคิดเห็นที่ 47 รออ่านตอนต่อไปค่ะ เพราะกำลังจะไปหาเรื่องนี้มาอ่านอยู่พอดี (คิดจะอ่านเฉพาะตอนอลินเท่านั้น) เจ้าของกระทู้น่ารักที่สุดเลยค่ะ จากคุณ : ตรีประดับ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 11:48:03

ความคิดเห็นที่ 48 หมดแล้วหรือยังมีต่อคะ ส่วนตัวไม่ค่อยได้อ่านแบบนวนิยายนะคะ แต่ชอบนะคะ จะไปหาซื้อก็ไม่ได้T-T เพราะอยู่ต่างประเทศไงก็ขอบคุณที่เอามาให้อ่านคะ ถ้ามีก็พิมพ์ต่อให้อ่านอีกซักนิดคะ ชอบเพราะดูละครเรื่องนี้อยู่ จากคุณ : Memory of life เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 13:09:52

ความคิดเห็นที่ 49 55555 อ่านแล้วคิดถึงจริงๆ ตอนอ่านเรื่องนี้บทเด่นอยู่ที่นายตัวเปี๊ยกกับแฟนเค้า เรื่องพวกนี้เลยดูกลืนๆ ไปกับเนื้อเรื่อง .. เอามาแยกเอาไว้อย่างนี้ต่อเนื่องกับละครที่ดูอยู่ รู้สึกอินขึ้นมากเลย แถมตอนนี้ยังจินตนาการหน่าตาตัวละครออกมาได้ชัดเจน สนุกขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ ขอบคุณ จขกท นะคะ ที่แบ่งปันและเลือกตอนมาพิมพ์ให้พวกเราอ่าน ขอบคุณค่า ... จากคุณ : antanoy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 13:50:07

ความคิดเห็นที่ 50 แล้วนางเอกของนายตัวเปี๊ยกคือใครล่ะคะ ขอบคุณคุณจขกท. ด้วยคนค่ะ จากคุณ : dogsma เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 14:04:03

ความคิดเห็นที่ 51 ..... ขอบคุณ คุณ จขกท มากเลยค่ะ ที่พิมพ์ให้พวกเราอ่านกัน ......... ยิ้มไม่หุบแล้วค่ะ ...... น่ารักจริงๆคุณกิ่งฉัตรเขียนได้ดีจริงๆๆ นี้แค่ส่วนหนึ่ง สงสัยต้องไปหาซื้อหนังสือมาอ่านแล้ว ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ohana (Tgifriday) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 15:28:23

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : Fah4fuN เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 19:42:54

ความคิดเห็นที่ 53 อยากให้ช่อง 3 ทำภาคต่อจังเลยค่ะ อ่านไปนึกภาพตามไป ถึงพี่เคนจะบทน้อยหน่อย แต่ไม่เป็นไร อยากดูมากๆๆๆ เลยค่า ขอบคุณ จขกท.มากเลยนะคะ ^^ จากคุณ : น้องขนม เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 20:29:41

ความคิดเห็นที่ 54 ขนาดจะคลอดลูกแล้วยังป่วนไม่เลิกนะเจ๊ลิน จากคุณ : pinkybeamy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 23:38:31

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณค่า จากคุณ : lic0ricez* เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 02:54:39

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณที่พิมพ์มาให้อ่านค่ะ จากคุณ : YesterdayOnceMore เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 14:13:16

ความคิดเห็นที่ 57   รัก จขกท. จัง  ^^ อิอิ ขอบคุณนะค่า จากคุณ : บนดินใต้ฟ้า เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 19:29:25

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุรเจ้าของกระทู้มากๆ ค่า   นี่ขนาดเคยอ่านมาแล้ว  ยังต้องมานั่งตามอีกรอบ  แบบว่าปลื้มละครเอามากๆ  อิอิ จากคุณ : Queen_Devil เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 22:11:39

ความคิดเห็นที่ 59 โอ๊ย อ่านแล้วหัวเราะก๊ากอยู่คนเดียว ชอบตอนอลินกำลังจะคลอดลูกแล้วด่าสามีตัวเอง คิดได้ไงเนี่ย ขอบคุณจขกทมากๆค่ะ จากคุณ : winan เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 01:48:51

ความคิดเห็นที่ 60 ฮาได้อีกกับคุณนายอลิน จากคุณ : เรื่องมันเศร้า เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 22:46:55

ความคิดเห็นที่ 61 she  ยังคงเหวี่ยงอย่างต่อเนื่อง โฮะๆๆ ชอบที่ she เรียกนางเอกว่าแม่ม่ายเบอร์หนึ่ง พี่สามีนางเอก แม่ม่ายเบอร์สองมาก จากคุณ : binpaibinma เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:03:20

ความคิดเห็นที่ 62 กร๊ากกกกกก  ทนไม่ไหวแล้ว ไปหาหนังสือมาอ่านมั่งดีกว่า ทั้ง 2 เรื่องเลย จากคุณ : กะติ๊ด เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:04:41

ความคิดเห็นที่ 63 จขกท.ใจดีที่สุดในโลดเล้ยยยย>< จากคุณ : patch farine. เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:14:31

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆๆๆๆๆค่ะ หนังจบอารมณ์ไม่จบเนอะๆๆ อยากให้ช่อง3 ทำภาค 2 มากๆๆๆค่ะ เพราะพอนึกถึงว่า พุธ-พฤหัส จะไม่ได้ดูครูกุ๊กแล้ว มันใจหายแว้บเลยย ปล.เราจะไปหาซื้อหนังสืออออออ ปล.2 แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 23:15:58 จากคุณ : GirlinCyber เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:15:05

ความคิดเห็นที่ 65 ขอให้คุณจขกท.น่ารักๆ แล้วอย่าลืมแวะมาเขียนต่อนะค้า รอชม จากคุณ : prumon เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:22:25

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณมากคะ ที่แบ่งปันความสุข จากคุณ : กระจ่างเนตร เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:48:54

ความคิดเห็นที่ 67 อยากอ่านต่อ นั่งอ่านไปขำไป นึกภาพอลิน นายตัวเปี๊ยก และครูกุ๊กออกมาได้เป็นฉากๆ เลย จากคุณ : Imugly เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:53:34

ความคิดเห็นที่ 68 #50 นางเอกของนายตัวเปี๊ยก เป็นเจ้าของกิจการเสื้อผ้าและอุปกรณ์สำหรับเด็ก ที่นายตัวเปี๊ยกเข้าไปอุดหนุนเอาไปให้อลินในงานรับขวัญลูก (ที่ยังไม่คลอด) และก็บังเอิญว่า หลานชายของประธานบริษัทที่เป็นลูกความของนายตัวเปี๊ยก ก็มาติดพันกับนางเอกคนนี้อยู่ จากคุณ : Bowling Bash เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:59:58

ความคิดเห็นที่ 69 รออ่าน ๆๆๆๆ สนุกมากเลย จากคุณ : sa_gabby เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 10:06:15

ความคิดเห็นที่ 70 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : jubmoo เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 19:34:34

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านไป นึกภาพไป 55+ ฮาได้อีกอ่ะ จากคุณ : cas_patronus เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 20:10:08

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณมากค่ะ ที่ตัดตอนมาให้อ่าน ที่จริงซื้อมาพร้อมกันสองเล่มอ่ะค่ะ แต่เล่ม 2 ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ เพราะ คิดว่า คุณนายกะครูกุ๊ก ไม่ค่อยมีบท แต่พอคุณ จขกท ตัดตอนมาให้อ่าน เลยต้องไปหยิบมาอ่านแล้วค่ะ จากคุณ : ยังฮาได้อีกคุณนาย (jeab_ajaaja) เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 21:53:47

ความคิดเห็นที่ 73 โอ๊ะ!!! อ่านเพลิน ลืมให้กิฟ หมุนเคอร์เซอร์ขึ้นไป ฟึ่บๆๆ เอาไปเลย 3++ จากคุณ : riliza เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 22:13:52

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณมากๆ นะคะ จากคุณ : hamutaro เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 22:54:10

ความคิดเห็นที่ 75 จขกท ใจดีที่หนึ่งเลย เอาไปเลยสามกิ๊ฟ ปล. อยากอ่านต่ออีกจัง จากคุณ : Minko เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 23:37:22

ความคิดเห็นที่ 76 ฮ่าๆๆๆสุดท้ายครูกุ๊กก็หลงเมียมากมาย อิอิ อ่านแล้วฮาดี ขอบคุณนะคะที่พิมพ์มาให้อ่าน จากคุณ : นารีพินิจ เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 00:57:01

ความคิดเห็นที่ 77 อย่างฮา ว่าแล้วก็อยากไปหามาอ่านเอง คุณนายอลินนี่สุดยอดจริง ๆ จากคุณ : ป้าตัวกลม เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 08:24:26

ความคิดเห็นที่ 78 จขกท. น่ารักจังเลยย ขอบคุณนะคะ ฉากคลอดอย่างฮาอะ 5 55 จากคุณ : groofy1620 เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 09:41:33

ความคิดเห็นที่ 79 แง่มๆอ่านแล้วแอบชอบตอนครูกุ๊ดโหดในสูตรสเน่หามากกว่า จากคุณ : doctain เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 09:54:14

ความคิดเห็นที่ 80 ชอบมากครับ จากคุณ : Ryuichi เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 10:32:36

ความคิดเห็นที่ 81 สนุกจังค่ะ ปกติเราไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนเลยอ่ะ พอได้อ่านก็รู้สึกว่านิยายก็สนุกเหมือนกันนะเนี่ย จากคุณ : sumontha เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 11:31:33

ความคิดเห็นที่ 82 จริงๆ ไม่น่าเอาตัวนิยายมาพิมพ์แบบนี้เลยนะคะ น่าจะบอกเรื่องย่อคราวๆ มากกว่า จากคุณ : Seraphina เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 11:54:18

ความคิดเห็นที่ 83 อ่า........................ นิยายมีลิขสิทธิ์นะคะ อย่างน้อยๆก็น่าจะขออนุญาตจากผู้แต่งก่อนค่อยมาลงนะคะ ตามหาคุณกิ่งฉัตรได้จาก blogของ สาวน้อยเกวลิน ค่ะ(อ่อช่วงนี้คุณกิ่งฉัตรไม่อยู่ด้วยกลับปีหน้า) ก็เข้าใจแฟนๆสูตรเสน่หานะคะ แต่มาโพสแบบนี้ก็ไม่ถูกต้องอะ ยังไงถ้าชอบถ้ารักกันจริงไปอุดหนุนนิยายเลยดีกว่าค่ะ จากคุณ : โครโมโซม X เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 14:59:55

ความคิดเห็นที่ 84 สงสารนายตัวเปี๊ยกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ครูกุ๊กนะครูกุ๊ก  แต่งงานแล้ว รักเมียหลงเมีย ตามใจเมียตะพึดเลย   ทีตอนก่อนแต่งล่ะรู้ทันคุณลิน พอแต่งแล้ว ตามคุณลินไม่ทันซะงั้น ดูซิ้ .. นายตัวเปี๊ยกเขาเหนื่อยนะ   ครูกุ๊กจบไม่ทันไร  อิชั้นก็เตรียมเข้าข้างนายตัวเปี๊ยกล่วงหน้าแล้ววุ้ย อิอิ จากคุณ : Blue Gin เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 15:54:46

ความคิดเห็นที่ 85 เห็นด้วยกับความเห็นที่ 83 นะคะ แต่เข้าใจว่า จขกท หวังดีอยากแชร์บางส่วนให้แฟนสูตรเสน่หาหายคิดถึงก็เท่านั้นเอง โดยส่วนตัวจะไปหานิยายอ่านแน่ๆคะ อ่านจากกระทู้นี้แล้วน่าติดตามมาก จากคุณ : หมูน้อยตาคม เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 16:40:31

ความคิดเห็นที่ 86 อ่านจากกระทู้ทำให้ต้องไปหาเล่มจริงมาอ่านค่ะ จากคุณ : adidasist เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 20:22:18

ความคิดเห็นที่ 87 สนุกดี น่าจะทำเป็นภาค2 จริงๆ ด้วย จากคุณ : CHERRY_BERRY เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 21:07:24

ความคิดเห็นที่ 88 อ่านแล้วนึกภาพตามออกเลยค่ะ ฮ่าๆๆ งี้จ๊อบ นิธิก็ได้เป็นพระเอกเรื่องเเรกหน่ะสิ อิอิ แต่ท่าทางถ้าทำจริงๆ เคนแอน คงแย่งซีนน่าดู ออกทีกรี๊ดที น่ารักมากกก จากคุณ : charidie (charidie) เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 23:14:40

ความคิดเห็นที่ 89 ^^" จากคุณ : กลมขึ้นทุกวัน เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 00:01:00

ความคิดเห็นที่ 90 ^^ ... จากคุณ : yibby เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 01:37:34

ความคิดเห็นที่ 91 ขอบคุณมากค่ะ จขกท ที่เอาเนื้อหาบางตอนมาให้อ่าน สนุกมากมาย ต้องไปซื้อมาไว้ในครอบครองบ้างแล้วล่ะ เด๋วนี้ทำงานเครียด จะได้มีอะไรผ่อนคลาย คริ คริ จากคุณ : momotaro&lingdoi เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 13:37:24

ความคิดเห็นที่ 92 จขกท. พอเลยย เย็นนี้ ไปหาซื้อ มาอ่านด่วนนนน............ ขอบคุณมากๆ นะค๊า.. ที่แนะนำ นิยาย สนุกๆ มาให้อ่านกัน .... จากคุณ : tea_lamon เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 14:00:18

ความคิดเห็นที่ 93 ไปถอยมาแล้วค่ะเล่มนี้ สดๆร้อนๆเมื่อกี้เอง ทนไม่ไหวแร้วววววว ต้องไปหาอ่าน จากคุณ : penny_pea เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 20:41:17

ความคิดเห็นที่ 94 น่าติดตามมากมาย อ่านไปก็นึกภาพตามไปด้วย สนุกจริงๆ เดี๋ยวต้องไปตามอ่านด้วยคนแล้ว จากคุณ : seafood lover เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 20:59:38

ความคิดเห็นที่ 95   อ่านไปอ่านมา เฮ้ย!!! เราอ่านแล้วนี่หว่า(กำลังจะไปซื้อแล้วเชียว) (ยังงงๆอยุ่เลยว่าไปอ่านมาตอนไหน พอมาถึง ตอนที่นายตัวเปี๊ยกซื้อผ้านวมให้อลินถึงจำได้) จากคุณ : ืnuna_zaa เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 21:17:08 A:125.25.249.241 X: TicketID:225746

ความคิดเห็นที่ 96 ขอบคุณ จขกท.นะคะ อ่านแล้วภาพคุณนายอลินลอยออกมากระทบโสตประสาททันทีเลยค่ะ ภาคไหน ๆ คนอย่างคุณนายอลินก็..หาได้แคร์ไม่.. จากคุณ : ply-pha เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 22:39:55

ความคิดเห็นที่ 97 คุณ  penny_pea ไปซื้อจากไหนมาค่ะ เราไปหาซื้อที่ Se ed, B2S , นายอินทร์ ตั้งหลายสาขา เค้าว่าสินค้าหมด กว่าจะมาก็ปีหน้าเลยอะค่ะ รบกวนบอกสถานที่หน่อยนะค่ะ จาได้บึ่งไปเอามาเป็นเจ้าของ ^_^ จากคุณ : dins เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 15:06:02

ความคิดเห็นที่ 98 คห.88 จ๊อบ นิธิ คงไม่ใช่พระเอกเรื่องแรกนะครับ จากคุณ : MaX FiRE เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 02:06:40