ความคิดเห็นที่ 1 จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 4 ~ รักพี่ต้องหนี (จุด จุด จุด) เรียน คุณพี โธ๋เอ๋ย พ่อคุณ ... เตือนแล้วไหมล่ะให้ดูยามอุบากองให้ดี วันก่อนยังสี่ศูนย์พูลสวัสดิ์ เสื้อผ้าหน้าผมเข้ากันเป๊ะ ๆ ถูกคอนเซป ซบอิงพิงไหล่ก็แล้ว เดินชี้ชวนชมนกชมคลื่นแต่เช้าตรู่ก็แล้ว พอวันนี้ลืมดูดวงใช่ไหมคะ ถึงไม่รู้ว่าตกกากบาทตัว[^_^]ตั้งแต่ยามสายให้ตายเถิด T T วันนี้จึงกลายวันโลกาวินาศของแท้เลยนะคะคุณพี ดิฉันละกลุ้มใจแทนคุณจริง ๆ เจอไปหลายดอก ตอนเช้าคุณน้องก้องก็งอนใส่ ตอนนี้คงใช้คำว่าวีนว่าเหวี่ยงไม่ได้ วีนเหวี่ยงนั่นมันรำคาญ แต่อันนี้หวานใจเขางอนค่ะ ณ จุดนี้ก็ยอม ๆ เขาไปหน่อยแล้วกันนะคะ อืมม์ ... แต่จะว่าไปไม่ต้องบอกให้ยอมแล้วมั้ง ง้อซะขนาดนี้ ห่วงกังวลแทบจะไม่นึกถึงตัวเองขนาดนี้ เย้ยยยย .... คุณพีถอดเขี้ยวถอดเล็บเป็นเด็กดีแล้วจริง ๆ ด้วย ปกติน่าจะโกรธฟอดแฟ่ด หรือไม่ก็ดุไปแล้ว (เหมือนตอนเตือนน้องก้องมิให้พาล) แต่เดี๋ยวนี้ .. น้อยคำก็ไม่ให้ช้ำชอก กลัวหวานใจจะเครียด จะกังวล จะหงุดหงิด โห ... กลับลำจากสเตปเทพ 360 องศาเลยค่ะ เล่นเอาดิฉันไปไม่เป็น - -'' เอาละค่ะเข้าใจแล้วว่ารักมาก ความรักนี่ทำให้คนทำอะไรที่คาดไม่ถึงนะคะเนี่ย ซาบซึ้ง ๆ ตอนเช้าเจอไปดอกนึงนึกว่าจะสงบ อุตสาห์ประพฤติตัวอยู่ในโอวาทนั่งปรนนิบัติพัดวีว่าที่แม่ยาย ที่ไหนได้พอสาย ๆ นอกจากตกกากบาทตัว[^_^]แล้ว พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกแถมราหูอมอีกต่างหาก ครบถ้วนบริบูรณ์ความหายนะ - -'' เดินยังไง้ดันมาจ๊ะเอ๋โจทก์เก่าในตลาดเดียวกัน จนทั้งพี่ซะมีทั้งพี่สะใภ้เกิดรู้แจ้งว่า "ก้องพี" เขาคบกันแบบไหน โถ ... น่าสงสารเหลือเกิน (น้ำตาปริ่ม) คงทั้งเจ็บทั้งช้ำนะคะ ทั้งคู่ดูจากมือที่ไม่ยอมปล่อย เสียงหวาน ๆ สั่นเครือของผู้เป็นที่รักที่บอกว่า "ไม่ไป" นั้น ... บาดใจคุณเหลือเกินแล้วใช่ไหมคะ พัดยศ .... ดูสิพี่แก้วคุณพัฒน์เขาลงไม้ลงมือแกะมือที่เกาะกุมอยู่ของ พัดยศ กับ องค์อร อย่างไม่ปราณีปราศัย อ้าวววว... ผิดเรื่องเหรอ (ฮา) แหม .... (ตบเข่าฉาด) ไอ้ดิฉันก็นึกว่าดูรีรัน "รักในรอยแค้นอยู่" ขอโทษค่ะคุณพีอย่าเพิ่งค้อน มันอารมณ์เดียวกันนี่นา - -; จำผิดจำถูกมั่งอย่าถือสา เฮ้อ ... นี่น้องก้องก็ไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้างนะคะเนี่ย ร้องไห้ไปตลอดทางจนถึงบ้าน กระทั่งรับโทรศัพท์คุณพีก็ยังร้องอยู่ คุณพีคงอยากจะไปกอดปลอบเต็มทีแล้วใช่ไหมค่ะ อุปสรรคมันเยอะจริง ๆ แต่คุณพีค่ะ เคยได้ยินไหมค่ะ True Love never runs smooth น่ะค่ะ รักแท้ย่อมมีอุปสรรค ทีนี้ให้ดิฉันใบ้วิธีออกจากปัญหาให้ไหมคะ ก็นั่นแหละ ... ตัดแปลงมาจากวิธีแก้ปัญหาของคุณพัดยศรุ่นพี่(รักต้องห้าม)ของคุณน่ะคะ ไหน ๆ ก็โดนเหมือนกันในช่วงต้นจนดิฉันจำผิดไปทีแล้ว - -'' แต่จะไปเอาอย่างเขาหมดไม่ได้นะคะ เพราะ คุณพัดยศเธอจบไม่สวยเท่าไหร่ เอ๊ะ ... คุณพีสงสัยว่าจบยังไงเหรอคะ ... อย่ารู้เลยค่ะ รู้แค่จบไม่สวยก็พอ (กระซิบ : จะบอกได้ไงวะว่าตาย - -'') คืองี้นะคะ คุณพัดยศแกรอจนกลางคืน ฝนพรำ ๆ (ตอนนี้หน้าหนาวฝนคงไม่มีดิฉันอนุโลมให้เป็นตอนกลางคืนแล้วกัน) คือ คุณพัดยศแกปีนบ้านหาองค์อรค่ะ แล้วก็เกิด (จุด จุด จุด) เติมคำในช่องว่างเอานะคะโต ๆ กันแล้ว (ฮา) คงพอทราบว่าเขาทำอะไรกัน ไอ้อันหลังไม่ต้องทำก็ได้นะคะ ไม่จำเป็นเท่าไหร่ ดิฉันแค่แนะนำว่า ถ้าอยากเจอกันปีนบ้านหากันคงไม่ผิดกติกา แต่ เอ๊ะ ... อ้าว น้องก้องเธอวิ่งออกมาแล้วค่ะ เอ๊า ... ทะเลาะกับพี่แก้วด้วย ตายล่ะวิ่งขึ้นรถใครไปแล้วนั่น ... น้าน รถคุณพีนี่นา โหย .. คุณพีมาดักรอหน้าบ้านก็ไม่บอก เผลอแว้บเดียวพาน้องก้องวิ่งขึ้นรถหายไปแล้ว แถมยังมีแก่ใจบอกให้น้องก้องไปคุยกับพี่สาวอีกแน่ะ เฮ้อ ... แสนดีจริง ๆ ค่ะ แต่ตอนนี้น้องก้องแกโกรธแกแรง พาน้องเขาไปสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะนะคะ อย่างอื่นค่อยว่ากัน ... พาไปที่คอนโดฯคุณพีน่ะแหละดีค่ะ ได้อยู่ดูแลใกล้ชิด เอาเป็นว่าแผนปฏิบัติการณ์พัดยศหมายเลข 1 ไม่ต้องใช้นะคะ น้องเขาวิ่งขึ้นรถมากเองแล้ว ทีนี้ก็เหลืออะไรล่ะ ... อ๋อ ที่ดิฉันบอกคุณพัดยศปีขึ้นห้องแล้วเกิด จุด จุด จุด ครือ คุณพีคะ ณ จุดนี้ แหม ... ถ้าเกิดจะ จุด จุด จะ x จะ y จะ z หรือ ทั้ง x ทั้ง y ทั้ง z อันนี้ก็แล้วแต่คุณพีจะกรุณาขาจิ้น เอ๊ย แล้วแต่คุณพีจะพิจารณานะคะ (ชิ .. หายแร้ว พูดอะไรออกไป - -'') โอยยย ... คิดไปคิดมาหัวใจจะโลดออกมานอกอก ดิฉันขอลากไปทำงานทำการก่อนนะคะ คืนนี้จะถามหารหัสลับ xyz เอ๊ย ไม่ใช่จะมาถามว่าน้องก้องเป็นอย่างไรบ้าง True Love never runs smooth ค่ะ สู้ ๆ คุณพี ด้วยความเคารพ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:24:16

ความคิดเห็นที่ 2 เรียน น้องก้อง เมื่อวานนี้ลมหายใจขาดห้วงชั่วขณะ ไอเรื่องคุณพีสิ้นลายน่ะไม่เท่าไหร่ค่ะ อันนี้เห็นมานานแล้วว่ายามเธอรักนี่ เธอยอมหวานใจทุกอย่าง ริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม น้อยคำเธอยังไม่ยอมให้ช้ำชอก อะไรร้าย ๆ ก็ประมาณว่าส่งมาที่ฉัน ฉันรับไว้เองซะทุกอย่าง ส่วนน้องก้องน่ะเดี๋ยวนี้ชักเก่ง พอได้ทีก็ขี่แพะไล่ เห็นว่าทางนั้นเขารักเขาหลงอย่างกับอะไร งอนได้งอนเอา ทำหน้าทำตาแป๋ว ๆ สุดแสนนะน่าหมั่นเขี้ยว อิทธิฤทธิ์แก้มป่อง ๆ ตากลม ๆ เสียงหวาน ๆ นั่นแหละ คุณพีถึงเล่นบทโหดกับน้องก้องไม่ลงซะที ตัวติดกันยิ่งว่าตังเม รักษาเก้าอี้ทั่นประธานฯไว้ได้อย่างเหนียวแน่น แต่ไอที่พี่ลมหายใจขาดห้วง แทบจะหงายเงิบตกเก้าอี้เนี่ย เพราะ อาการของน้องตอนที่พี่สาวกับพี่ซะมีเขามาดึงมือน้องออกจากคุณพีนี่แหละ พี่เพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่าทำไมคุณพีถึงทำอาการราวว่าจะขาดใจลงไปตรงนั้น ที่คุณพีเขารักเขาหลงน้องนักหนาน่ะเพราะอะไร ก้องขา ... พอหนูเปิดใจแล้ว ความใสความซื่อความห่วงหาอาทรมันฉายชัดในแววตา เห็นน้องร้องไห้เสียงให้สั่นไปหมดนี่ .... คนที่น้องรักเห็นน้องออกอาการขนาดนี้ เขาต้องแทบลงไปดิ้นตายแน่เลยค่ะ มันทั้งน่าเอ็นดู น่าทนุถนอม เสียงของน้องที่ร้องบอกพี่สาวว่า "ไม่ไป" คงจะยิ่งกว่ามีดกรีดใจคุณพีเธอเป็นริ้ว ๆ อีกนะคะ โถ ๆ น้องก้องขาหยุดร้องไห้เถอะค่ะ เงียบซะ ๆ ถือว่าช่วยคุณพีเขาหน่อยได้ยินเสียงน้องผิดไปนิดเดียว เขาก็รู้แล้วว่าน้องทุกข์สาหัส ร้องไห้จนเหนื่อยน้ำหมดตัวเดี๋ยวตาปูดคุณพีไม่รักนะ อ้าว ... กรรม ยิ่งร้องใหญ่เลย แหม ... อย่างร้องซีค่ะ เดี๋ยวคุณพีเธอมาปีนบ้านปีนช่องเหมือนคุณพัดยศ ณ รักในรอยแค้นจะทำยังไง แล้วยิ่งตอนที่น้องลุกแล่นไปหาคุณพีเขากอดกันซะแน่น ตอนที่น้องจับมือเขาแล้วมองตาคุณพีแล้วส่ายหน้า ต่อหน้าต่อตาพี่แก้วเนี่ย ตาย ตาย ตาย สายตาคุณพีเธอบอกว่า ... แบบนี้ฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า .... แสนจะสงสารนั่นก็หวานใจ นั่นก็พี่สะใภ้ ไม่รู้จะเอาใจใครถูก ตอนนี้น้องกำลังสับสนนะคะ โดดหนีขึ้นรถคุณพีไปน่ะแหละดีแล้ว ... ณ จุดนี้ พี่ยังสังเกตได้อีกว่า ตอนนี้จากคุณพีสเตปเทพกลายเป็น คุณพีสั่งได้ - -'' ไปแล้ว น้องก้องสั่งอะไรคุณพีดำเนินการตามทุกอย่าง มิใยคุณพีจะเตือนให้น้องก้องคุยกะพี่สาว น้องก้องกลับขู่ซะคุณพีหดไปเลย ต้องออกรถตามคำสั่งหวานใจ เอาล่ะค่ะพี่ก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนกันต่อนะ แต่ก็ระวังตัวดี ๆ นะคะ พี่เขียนบอกคุณพีเค้าแล้วให้ดูแลน้องก้องดี ๆ เห็นคุณพีแกว่าแกมีแผนรหัสลับ x y z อะไรนี่แหละ พี่ก็ไม่รู้นะว่ามันอะไร แต่ยังไงก็ขอให้น้องก้องโชคดีนะคะ รอ้งไห้ซะเพลียไปหมด ทีนี้ก็ไปนั่งเฉย ๆ ให้คุณพีเขาโอ๋แล้วกัน สงบจิตสงบใจได้ค่อยกลับบ้านนะคะน้องก้อง ด้วยปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:25:18

ความคิดเห็นที่ 3 จดหมายถึงคุณพีกน้องก้อง Lake 5 : อันของสูงแม้ปองต้องจิต เรียน คุณพี แหมมมมมม ดิฉันกะมาติดตามปฏิบัติการ xyz ที่ทิ้งท้ายไว้เมื่อวานค่ะ ปรากฎว่ายังไม่ทันจะนับ x เลยดั๊นนน มี "มาร" มาผจญซะได้ แต่ถึงกระนั้นก็เถ้อ คุณพีก็ไม่ทำให้ดิฉันผิดหวังค่ะ ถอดเขี้ยวถอดเล็บสเตปเทพแล้ว หลายเป็นแมวรู้อยู่ขึ้นมาแบบนี้ ก็น่ารักใช่ย่อย อิ อิ (ซึ่งดิฉันก็งุนงงสงสัยเป็นที่ยิ่งว่าเขี้ยวเล็บนี่มันถอดกันได้ง่าย ๆ หรือไร) เริ่มตั้งแต่พาหวานใจหนีพี่สะใภ้หนีแม่ยายมาสงบสติอารมณ์ หาน้ำหาท่ามาให้ดื่ม ส่งสายตาเป็นห่วงเป็นใยมาให้ แถมยังมีอารมณ์ตักเตือนหวานใจให้คิดถึงบ้านถึงช่องบ้าง แต่โธ ... คุณพี ตอนนี้เอากันง่าย ๆ ว่าน้องเขาสติแตกกระเจิงนะคะ พูดกันด้วยเหตุด้วยผลน่ะมันคงไม่เข้าสมองน้องเท่าไหร่ คุณพีเองก็คงพอทราบ พอน้องเขาร้อนรนหม่นหมองจะสับสนวุ่นวายจวนเจียนจะสติหลุด คุณพีก็งัดไม้ตายมาใช้ ไฟจังไม่จางเชื้อ เสือยังไม่สิ้นลาย จังหวะ เวลา โอกาสมาถึงแล้ว ... "มาอยู่ที่นี่กับผม" โป๊ะเชะ ใคระ ใคร ใครหน้าไหนบอกว่าคุณพีไม่หวาน ดิฉันเถียงขาดใจ เพียงแต่สเตปเทพมาในมาดใหม่ ไม่ยียวนกวนประสาท ไม่แหย่ไม่ยั่ว พกมพามาเฉพาะความหวานบาดใจน้องก้อง ถ้าประคองไว้กลางฝ่ามือได้คงทำไปแล้ววววว เมื่อคืนหลังจากโชว์ฉากกอดให้ชมกันไปแล้ว คุณพีก็สำแดงสเตปเทพมาดใหม่หวานนนซ้า ... กล่อมซะน้องก้องอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ คุณพีแอบมองต่ำนะค้า มองอย่างงั้นดิฉันสั่นสะท้านแทนน้องก้องเขาเลย หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ เนี่ยยยยย ดิฉันกำลังเริ่มนับ x ปรากฎก็นับได้แค่นั้น (ตบเข่าฉาด) "คุณพัฒน์" ค่ะ มาทำไมคะ - -'' ฮึ่ยยย ไม่ได้ใจเลย แถมมาไม่มาเปล่า อัดคุณพีของน้องก้องซะน่วมไปหมด โธ ... ดิฉันละแสนสงสารคุณพี ประกาศศักดาต่อหน้าพี่ชายว่า ยังไง้ยังไง ก็ไม่เลิกกับที่รักเป็นอันขาด เลยโดนไปหลายดอก ข้างน้องก้องก็ทำหน้าเจ็บปวด "โถ พีของผม ไม่น่าเลย" ดิฉันก็เสียน้ำตาสงสารไปหลายหยด แต่พอน้องก้องวิ่งปร๊าดดดลงมาโอบคุณพีไว้เท่านั้นแหละ .... โห หายเจ็บเลยใช่ป่ะคะคุณพี สูดปากไปด้วยยิ้มไปด้วย แหมมมม ... แอบคิดละสิ ถ้าได้อย่างนี้ยอมเจ็บซะนานแล้ว ตักก็ได้นอน โอบก็ได้โอบ แถมได้คนเอาใจอีก ถึงเป็นทุกข์ ก็ทุกขลาภละวะ หลังจากนั้นเป็นอย่างไรคะ ดิฉันใคร่ถามปรนนิบัติพัดวีกันไปถึงไหน ได้อ้อนเอากับน้องก้องมั่งป่าว อย่านะจ๊ะ อย่าให้เสียโอกาส ก็รู้น่าว่าเกรงใจที่รัก แต่นะขอฝากอะไรคุณพีไว้ซะหน่อย ในลักษณ์นั้นว่าน่าประหลาด เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า เหตุไฉนย่อท้อรอรา ฤาจะกล้าแต่เพียงวาที เห็นแก้วแวววับที่จับจิต ไยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่ เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี อันมณีฤาจะโลดไปถึงมือ อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ ฤาแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง คงชวดดวงบุปผาชาติสะอาดหอม ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินดอม จึ่งได้ออมอบกลิ่นสุมาลี อ่านะ จังหวะ เวลา และ โอกาสมาแล้ว อย่ารอช้า เอ้า คุณพี ลุ้ยยยยย ด้วยความเคารพ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:26:06

ความคิดเห็นที่ 4 จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 6 : รัก คือ คำ คำ นี้ เรียน คุณพี เอ่อ อ่า พอเตือนว่าวันนี้จะโศกาอาดูรดิฉันก็เกร็งรับ สงสัยกลัวว่าจะโศกเกินใช่ไหมคะ หรือ อยากเซอร์ไพรซ์ เลยสับขาหลอกดิฉันซะหลงทิศ - -'' เมื่อวานพอการันตีเข้าหน่อยว่าเป็นคนหวานซึ้ง โมแรนติค เอ๊ย โรแมนติค แถมล้อไปอีกนิดว่าถอดเขี้ยวเล็บหมดแล้ว กลายร่างเป็นคุณพีสั่งได้ .... เจ้าพระคุณเอ๋ย เลยโชว์ซะหน่อย ที่ว่าสิ้นน้ำยาหาใช่บ่อมีไก๊ ไม่ได้กลัวก็แค่เกรงใจ๊(ขึ้นเสียงสูง) คุณพีถึงต้องโชว์พาวความเทพให้ดิฉันเห็น แหมะ แหมมม เริ่มด้วยเจรจาพาทีสเตปเทพ ชาไม่ต้องใส่น้ำตาล ผมหวานอยู่แล้ว ที่มันหวานเนี่ย หวานเพราะตัวเอง หรือ หวานเพราะคนใกล้ตัวคะ แต่ก่อนมีแต่ยั่วแหย่ ตอนนี้มีแต่อ้อน ชะ ชะ เทพอะไรกันยะ เทพ(เกลียมัว)สิไม่ว่า นอกจากนั้นโชว์พาวต่อว่า ... ศิษย์มีครูคนนี้เก่งชงชาห้อม หอม เออ ... แต่ก่อนชอบหาเรื่องเขา ทีนี้ล่ะเอาแต่ชม ไม่ทราบว่าสอนว่าสั่งอะไรกันบ้างคะ สอนคอร์สชงชาแล้วสอนคอร์สอะไรต่อดิฉันใคร่ทราบ แต่เท่าที่ดิฉันเห็นน่ะ คุณก็แค่สอนชงชา แต่น้องก้องเขาสอนโอวาทศาสตร์ค่ะ มีผลให้คนบางคนอยู่ในโอวาทภริยา คริ คริ เหนือกว่าชงชาเป็นไหน ๆ อ่ะโด่ คนเรานี่น้า ... สิ้นลายแล้วยังมาเฉไฉต่อ ไม่มีผมคุณจะอยู่ได้เหรอ งั้นถามกลับย่ะ หมั่นไส้ ไม่มีน้องก้องแล้วคุณจะอยู่ได้ไหม ซุ่มซ่ามจะตายขับรถก็ขาเจ็บ ดื่มชาก็ลวกปาก หลังพี่พัฒน์แกมาอาวะวาดก่อนเกิดเรื่อง ยังให้น้องก้องชี้ชวนทำแกงส้มยอดกระถินอยู่เลย แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครใหญ่ ใครดูแลครัว ตัดสินเรื่องปากท้องนั่นแหละยะ หือไม่ได้ ดิฉันจะบอกให้รู้นะ คุณพีรวิชญ์ ฮี่ ๆ แต่ ........... โธ่เอ๋ย หวานกันอยู่ไม่กี่นาทีเกิดเรื่องซะแล้ว หลังจากวิ่งหนีพี่ซะมีอยู่ ด้วยแรงรักน้องก้องเธอก็ปกป้องคุณพีสุดชีวิต ผลักให้พ้นทางรถ ..... ดิฉันตกใจค่ะ ตกใจคุณพีตั้งแต่รู้จักคุณมาดิฉันไม่เลยเห็นคุณจิตหลุดมาก่อน ดิฉันเคยเห็นคุณโกรธ ดิฉันเคยเห็นคุณเหวี่ยง ดิฉันเคยเห็นคุณเสียใจ แต่สิ่งนี้ที่ดิฉันเห็นมันเกินว่าคำว่าทรมาน เหมือนเห็นของรักเกิดร้าวสลายลงต่อหน้า ยิ่งตอนที่คุณเผชิญหน้ากับพี่สาวของที่รัก นั่นยิ่งเกินจะบรรยาย เพราะ คุณก็รู้ว่า "คนที่อยู่ในห้องผ่าตัดนั้น" หาใช่ดวงใจของคุณคนเดียว แต่คุณไม่สามารถปกป้องเขาได้ คุณไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ นั่นยิ่งทำให้เจ็บปวดในหัวใจ คุณพีคะ โปรดฟังดิฉันซักนิด ... นั่นไม่ใช่ความผิดของคุณค่ะ เป็นความผิดของคนที่ใจมืดบอด เห็นความรักของคุณเป็นเรื่องไร้ค่า วิปริตผิดแปลก คุณพีค่ะความรักของคุณกับน้องก้องสำหรับดิฉันแล้วมันสิ่งสะอาดและสูงค่า เพราะ มันมาจากความจริงใจ และ บริสุทธิ์ของคนสองคนค่ะ ไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นเพศไหน รสนิยมแตกต่างจากส่วนรวมอย่างไร เคยได้ยินไหมค่ะ เราอาจแตกต่างแต่ไม่แตกแยกค่ะ หากคุณยังรู้สึกผิด คุณลองคิดกลับกัน ..... ถ้าคุณเป็นน้องก้อง คุณอยู่ยืนอยู่ ณ ที่ที่น้องก้องยืนคุณจะทำไหมทำอย่างเดียวกับน้องก้องทำ ดิฉันพนันว่าคุณคงทำ และ ถ้าย้อนเวลาไปได้น้องก้องจะเลือกทำแบบอื่นแล้วปล่อยให้คุณเจ็บไหม คุณคงรู้แก่ใจดีนะคะ ว่าอะไรคือคำตอบ จริง ๆ ดิฉันอาจจะไม่ต้องบอกคุณยาวขนาดนี้ก็ได้ ฟังจากที่คุณบอกกับคุณปอแล้ว คุณเข้มแข็งค่ะ ใช่แล้วค่ะ คุณไม่ได้ทำอะไรผิด สายตาคนข้างนอกอาจเห็นคุณแตกต่าง ณ จุดนี้ ทำให้คุณต้องยิ่งเข้มแข็งขึ้นเป็นสองเท่าสามเท่า เพื่อตัวคุณเอง และ เพื่อน้องก้อง ลำพังน้องก้องที่ตอนนี้กำลังอ่อนไหว ปัญหาทางบ้านก็มากมายคงแบกรับอะไรไม่ได้มากนัก คุณมีประสบการณ์มากกว่า แข็งกว่าต้องช่วยน้องเขาด้วยนะคะ ดิฉันขอฝากน้องก้องไว้ในมือคุณด้วยค่ะ ต่อจากนี้ไปมันอาจจะลำบากกว่านี้ ด้วยปัจจัยหลายประการ ดิฉันเพียงขอคุณพีว่าอย่าเพิ่งท้อหรือถอดใจ ถือว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นบททดสอบความมั้่นคงแข็งแรงของความรักของคุณและน้องก้องค่ะ ความรักของคุณสองคน "มีค่า" พอให้คุณฝ่าฝันบททดสอบแสนยากลำบากที่กำลังจะมาถึง ดิฉันมั่นใจ ดิฉันให้เพลงนี้ไว้เตือนใจคุณพีนะคะ เมื่อไหร่ที่คิดอยากจะถอดใจนึกถึงเพลงนี้ค่ะ รักคือคำคำนี้ รักคือความอดทนทุกอย่าง จริงใจให้กัน ... รักคือความเข้าใจ รักคือยอมอภัยทุกอย่าง อภัยให้กัน ... ดั่งดวงตะวัน ที่ยังยั่งยืนคู่ฟ้า ความรักจึงบังเกิดมา ... ให้เป็นภาษาทางใจ ให้ไว้เพื่อช่วยนำทาง ... คู่ใจของเรา ... รักคือเธอและฉัน รักคือความผูกพันยิ่งใหญ่ จากใจของเรา ... เพราะเราคู่กัน ... ด้วยปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:26:51

ความคิดเห็นที่ 5 เรียน น้องก้อง อ่ะ เหอ .... น้องจ๋าพี่ขอระบายหมั่นไส้คนโชว์พาวเจง ๆ ช่วงนี้ แซวนิดแซวหน่อยแซวน้อยไม่ได้เลย ต้องออกลีลาให้รู้ว่าน้ำยายังมี แล้วก็ต้องขอโทษทีที่ไม่ค่อยได้เขียนถึงน้องเท่าไหร่ แหม ...... น้ำตารินอาบแก้มอิ่ม ๆ แบบนั้น สายตาเหมือนลูกหมาหลงทางอย่างงี้ มือที่เกาะแน่นอย่างก็ตุ๊กแกนั่นด้วย ถึงเขียนไปพี่ว่าน้องก็ไม่มีใจอ่านจดหมายของพี่หรอก ดีไม่ดีเปียกน้ำตาพาหมึกซึมหมด - -'' สู้ให้คุณพีเขาปลุกปลอบให้ชุ่มซะก่อนค่อยว่ากัน นั่นไงพอบอกอย่างนี้พ่อเจ้าพระคุณก็เอาเชียว หยอดมาล่ะ น้ำชาไม่ต้องใส่น้ำตาล น้องน่าคีบใส่ซักสามสี่ก้อนนะ ไม่หมั่นไส้บ้างหรือคะ ตะแง้ว ๆ อ้อนแบบนี้น่ะ หรือว่าน้องก้องหลงเจ้าแมวรู้อยู่ตัวนี้ซะแล้ว แถมมีการชมชื่นอีกนะว่าชงชาเก่งเพราะได้ครูดี ชิส์ ... น้องก้องจ๋าเบรค ๆ เอาไว้บ้างนะ แหย่ ๆ กลับไปบ้างนิดหน่อย เดี๋ยวจะได้ใจ ต้องกด ๆ ไว้อย่าให้หือขึ้น ถึงคุณพีหวานก็อย่าเพิ่งวางใจนะเออ จำไม่ได้หรือว่าตอนมีทั้งเขี้ยวทั้งเล็บน่ะลื่นปรู๊ดปร๊าดขนาดไหน น้องเองตอนนี้ก็อย่ากระทำตัวเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้เคยตัวไป ทั้งชงชา ทั้งดำริทำกับข้าว เพลิดเพลินเจริญใจเชียว ชี้ชวนเป็นธรรมชาติแบบนี้น่าจะทำมาหลายเพลาแล้ว อย่าได้ย่ามใจนะคะ กลัวว่าเผลอไปนิดพ่อติดเล็บติดเขี้ยวกลับมาอีกจะหาว่าไม่เตือน อ้าว เตือนไปเตือนมาเลยเกิดเรื่องเลย ต้องวิ่งหน้าตั้งหนีคุณพิพัฒน์ กำลังรีบ ๆ ไม่ระวังเลยจูงมือกันวิ่งตัดหน้ารถซะงั้นแหละ ณ จุดนี้พี่สดุดีน้องก้องเลยค่ะ ผลักคุณพีหลบรถ(กระเด็นเลย) ตัวหนูกลิ้งหลุน ๆ เป็นลูกขนุน แรงรักแรงห่วงใย อย่างที่คุณพีเธอว่า "ผมรู้นะว่าคุณห่วงผม" ห่วงเอาจนตัวเองกลิ้งไปทับแก้วเลือดอาบซะอีก โถ ขนุนน้อยของคุณพี ดีนะที่สลบไปซะก่อนไม่งั้นเจอน้ำตาคุณพี ขนุนน้อยคงชอกช้ำใจมากไปกว่าเดิมเป็นแน่ ยังดี๊ ยังดีที่เปิดตาแล้วน้องยังไม่เป็นอะไร ยังมองเห็น แต่น้องคะพี่มองเห็นเค้าลางว่าน้องก็ยังไม่ไว้ใจอาการตัวเอง ตัวหนูเรียนมาทางนี้คงพอรู้ว่าว่าอะไร ๆ มันไม่ค่อยจะปกตินัก แล้วน้องเองเป็นคนอารมณ์ขึ้นลงง่าย แต่พอตัดสินใจโชะไปแล้ว น้องปักหลักมั่นคงอย่างที่น้องเชื่อเหมือนคุณพีเดี๊ยะ ถ้าเชื่ออย่างเดียวกันกะมันก็ดีเลิศไปค่ะ แต่พี่สังหรณ์ใจว่าจะเชื่อคนละอย่างน่ะสิ น้องขาคิดอะไรทำอะไรอย่าหักหาญน้ำใจกันและกันนะคะน้องพี่ฝากไว้ อย่าคิดเองเออเอง อะไรที่น้องคิดว่าดีสำหรับเขา สบายสำหรับเขา มันอาจจะกลายเป็นลำบากกลายเป็นเจ็บปวดยิ่งกว่าตกอยู่กลางกองเพลิงก็ได้ ก่อนหนูจะฟันธงลงไป นั่งสงบจิตทำสมาธิให้เย็นลงเสียหน่อย ค่อยเอ่ยปาก อย่าลืมว่าคู่น้องน่ะไม่เหมือนใครเขา ไม่ใช่ไม่เหมือนเพราะเรื่องเพศ แต่น้องรู้ตัวไหมว่าว่าน้องก็ขาดเขาไม่ได้ เขาก็ขาดน้องไม่ได้ แทนที่สองลบหนึ่งจะได้หนึ่ง เหลือใครคนนึงที่อยู่รอด แต่เคสน้องระวังสองลบหนึ่งมันจะเหลือศูนย์นะคะพี่ขอเตือน ด้วยปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:27:32

ความคิดเห็นที่ 6 เรียน คุณพี โอ ..... คุณพีคะ นี่ดิฉันหลอนรึเปล่าคะ หรือว่า ดิฉันครุ่นคิดกับการจัดการมะรึดกของคุณมากไปนิด เลยเห็นภาพหลอน นั่นคุณพีหรือลูกแมวคะนั่น - -'' ชั้นแรกดิฉันแซวคุณว่าเป็น "แมวรู้อยู่" ซึ่งสำหรับคุณพีที่ดิฉันรู้จักก็มากแล้วนะ ทีนี้คุณทำดิฉันช็อคด้วยการอัพเกรดเป็น "ลูกแมวขี้อ้อน" ... ไปซะแหล่ว จากเสือพีสเตปเทพ อยู่ ๆ มากลายเป็นแมวพีรู้อยู่น่ารักกุ๊กกิ๊ก ไอแมวถึงมันจะรู้อยู่แต่มันก็มีเขี้ยวมีเล็บสะกิดพอแสบพอคันนะคะ เจอะกริยาอาการอ้อนแควนของคุณพี ณ ลานครัวแล้ว นี่มัน ... ลูกแมวร้องแง้ว ๆ อ้อนเจ้าของนี่หว่า เคล้าแข้งเคล้าขาล้อมหน้าล้อมหลังน้องก้องพลางร้องว่า หิววววว หิววววว เนี่ย ไม่ทราบว่าหิวอะไร(วะ)คะ อุ๊ย ... ใช้คำหยาบขออภัย - -'' หมั่นไส้คนขี้อ้อน ชิส์ ดูหน้าตาแล้วไม่น่าจะหิวข้าวน่ะ คล้ายว่าอยากจะรับทาน "ใครบางคน" เป็นมื้อกลางวันมากกว่า (โอ๊ะ เผลอติดเรท .. ขออภัย) พิจารณาจากรูปการณ์แล้ว metamorphosis ต่อไปของคุณพี จากลูกแมวน่าจะเป็น ลูกเจี๊ยบนะคะ ณ จุดนี้ ขึ้นอยู่กับน้องก้องบดินทร์แล้วค่ะ จะบีบก็ตายจะกลายก็รอด โอ ... เมื่อก่อนไม่ไหวจะเคลียร์กับน้องก้อง แต่มาบัดนี้ ... กะคุณพีดิฉันก็ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกัน หวานจนน้ำเชื่อมตกผลึกเลยค่ะงานนี้ ยัง ยังไม่พอ อาการหนักจนกลายร่างเป็นคุณพีสั่งได้เสริมไปอีก หวานใจสั่งให้ไปตัดผม ... ไม่มีเลี้ยวลดเหมือนแต่ก่อนบอกให้ไปก็ไป หน้าตารึก็ระรื่นยิ้มแก้มแทบแตก เมื่อเห็นหวานใจเป็นห่วงกลัวไม่หล่อ ได้แตะมือนิด ได้สบตาหน่อย .... ถึงกับตาเชื่อมตาปรอย คุณพี พ่อเจ้าพระคุณเอ๋ย ... ตกอยู่ในห้วงรักนี่โลกมันเป็นสีชมพูแบบนี้นี่เอง ป้อนคำหวานกัน 24 ชั่วโมงให้เซเว่นอายอันไปข้างนึง พยากรณ์ Metamorphosis ของคุณพี เสือพี สเตปเทพ(อดีตกว่า) -- แมวพี(รู้อยู่) (อดีต) -- ลูกแมวพีขี้อ้อน(ปัจจุบัน) -- ลูกเจี๊ยบพีในกำมือ(อนาคต ... ชัวร์มากฟันเฟิร์ม) - -'' แต่โถ ... คุณพีขา ไม่กี่เพลาผ่านไป จากโลกสีชมพูหม่นมืดไปถนัดตาเลยใช่ไหมคะ คุณคงไม่คาดคิดว่าจะมีคำว่า "เลิกกัน" ออกจากปากคนที่คุณปักใจว่าเป็นที่สุดในชีวิต คำที่คุณหลุดออกมา "นี่คุณเป็นบ้าอะไร" มันบอกได้ดีเลยว่า ตอนนี้โลกของคุณมันกลับตาลปัตรแค่ไหน ปกติน้อยคำยังไม่เคยทำให้น้องก้องเสียใจ แต่ ณ ตรงนี้คุณคงคิดว่าแล้วทำไมน้องก้องถึงทำกับคุณได้ถึงเพียงนี้ ทำไมล่ะ ทำไมต้องเอาเรื่องพี่แก้วขึ้นมาพูด ทำไมถึงเอาเรื่องที่ตัวเองถูกรถชนขึ้นมาต่อความ ทำไมหรือทำไม ... ไม่คิดบ้างหรือว่าคุณก็เสียใจก็เป็นห่วง ถึงแม้ไม่ได้ลงมือทุบตี ... หากแต่ละคำของน้องก้องที่กล่าวกับคุณ คงไม่ต่างจากการแล่เนื้อเอาเกลือทา คำที่เคยบอกว่าจะดูแล น้องก้องเธอกลับกล่าวว่าเป็นเพียงคำลวงเท่านั้น พอสิ้นเสียงน้องก้องว่า "ตาผมเกือบจะบอด" ดิฉันจุกค่ะ จุกแทบพูดไม่ออก หน้าคุณนั้นอารมณ์ที่แสดงออกมานั้น .... คุณเข้าใจแล้วว่า ณ ตอนนี้คือจุดวิกฤต คุณจะต้องทำอะไรซักอย่างไม่งั้นคุณต้องเสียเขาไปแน่นอน ความรักมันทำอะไรที่เราไม่เคยทำใช่ไหมคะ วันที่คุณถูกพี่ชายซ้อม คุณยังเงยหน้าท้าทาย วันที่ก้องโดนรถชน คุณยังคงเดินหน้าท้าสู้กับอุปสรรค วันนี้ต่อหน้าคน ๆ หนึ่งคุณทิ้งทุกอย่าง คุณอ้อนวอนขอ ... คุณละล่ำละลักพูด อะไรก็ได้ อะไรก็ได้ที่จะหน่วงเหนี่ยว อะไรก็ได้ที่จะทำให้เขาเปลี่ยนใจ อะไรก็ได้ที่จะให้ทำให้คุณ และ เขากลับมาเหมือนเดิม แต่ไม่เลยไม่ ... เขาขับไสไล่ส่งคุณเหมือนหนึ่งว่าสิ่งที่ผ่านมาไม่มีความหมาย แต่ก็เลิกรักเขาไม่ได้ใช่ไหมคะ เลิกอาทรเขาไม่ได้ใช่ไหมคะ ถึงขั้นนี้แล้วคุณยังน้ำเตือนให้น้องก้องเขาเช็ดตัว เพราะ ห่วงเดี๋ยวจะไม่สบาย คน ๆ นึงจะรักใครอีกคนได้มากเท่านี้เชียวหรือ ดิฉันคิด ... คุณคงเจ็บช้ำมากสินะคะ แต่เชื่อดิฉันเถอะค่ะว่า ... เรื่องนี้ก็ไม่ได้ง่ายสำหรับน้องก้องเหมือนกัน วันเวลาที่ผ่านมา ... ที่เดินเย้าแหย่กันที่สบอิงพิงไหล่ะกัน คุณคงไม่คิดหรอกนะคะว่ามันจะเป็นความรู้สึกที่หายไปเพียงชั่วข้ามคืน วันนี้คุณอาจจะยังเจ็บ อาจจะยังแรง อยากร้องไห้รึเปล่าคะ ... ถ้าอยากจะร้องก็ร้องมันไปเลยให้สาแก่ใจ ไว้สมองโล่ง ๆ แล้วมาคิดใหม่คุณพีเป็นคนฉลาด คุณพีคงคิดได้ว่าด้วยเหตุและผลมันไม่ใช่ ก้องบดินทร์น่ะหรือจะหมดรักคุณพี คนที่ชงชา ทำกับข้าว คนที่คอยมองมาด้วยสายตาห่วงใยเงียบ ๆ คนนั้นหรือคะจะสิ้นความห่วงหาอาทรคุณง่าย ๆ คุณพีคะคนอย่างคุณพีรักใครแล้ว คุณพีอยากแชร์ความเจ็บปวดกับเขา อยากแบ่งปันเรื่องดีเรื่องร้ายที่ผ่านมาในชีวิต แต่ความคิดคนไม่เหมือนกันนะคะ คนบางคนเมื่อรักใครแล้ว เขาอยากจะปกป้องคนที่รักให้พ้นจากเรื่องร้าย ๆ ทุกประการ ให้พ้นจากความเจ็บปวดรวดร้าว รักมากจนยินยอมที่จะรับเอาความทุกข์ทรมานขมขื่นไว้เองคนเดียวจนหมด ไม่ให้คนสำคัญต้องเจ็บแม้แต่ปลายเล็บ รักมากจนยอมเก็บความปรารถนาของตนเองไว้อย่างมิดเม้น บางคนยอมทำตัวน่ารังเกียจ ยอมขับไล่ไสส่งคนที่รักไปให้ไกลที่สุดเจ็บวันนี้นิดเดียวเดี๋ยวก็ลืม แต่ถ้าอยู่กับเขาจะทรมานกว่า รักชนิดที่ไม่ยอมให้คนสำคัญมาเจ็บด้วยกัน คุ้น ๆ ไหมคะว่าดิฉันพูดถึงใคร ถ้าคุณพีคลายอารมณ์ลงบ้างแล้ว ได้โปรดช่วยเหลือคนที่ดิฉันกล่าวถึงข้างต้นด้วยนะคะ ด้วยความปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:28:05

ความคิดเห็นที่ 7 เรียน น้องก้อง เปิดมาก็ชื่นมื่นเลยเนาะน้องก้องวันนี้ ออกจากโรงพยาบาลมาได้ก็ตรงรี่เข้าครัวทำกับข้าว หน้าตาสดใส จะทำอะไรให้เค้ากินดีน้า เป็นแม่บ้านแม่เรือนอย่างนี้นี่สิ คน ๆ นั้นเขาถึงวนเวียนไม่ยอมห่าง เช้าถึงเย็นถึง กลายร่างเป็นลูกแมวตะแง้ว ๆ ไม่ยอมห่าง เที่ยววนหน้าล้อมหลังครวญครางว่าหิวแสบไส้ แต่เขาจะหิว "อะไร" งานนี้พี่ไม่รู้ด้วยน้า คุยกันเอาเองนะคะ นอกจากลูกแมวตัวนี้จะขี้อ้อนแล้ว ยังเอาใจเจ้าของไม่ให้เหงาให้หงอย ทั้งเชยทั้งชม เฮ้ย ไม่ใช่ล่ะ ทั้งชมทั้งเชย มองมาตาหวานเชื่อมทีเดียว ยื่นหน้ายื่นตามาใกล้แค่คืบ ไม่รู้จะมองอะไรนักหนา น้องก้องระวังไว้หน่อยนา ... คุณพีทำท่าจะมือไวไม่ใช่เล่น น้องเองก็อย่าชะล่าใจนะค้า ถึงจะครอบไว้อยู่หมัดให้เสือกลายเป็นลูกแมวได้แล้วก็เหอะ เพราะ น้องเองก็ติดบ่วงเขาอยู่กลาย ๆ ไอที่วิ่งวุ่นทำกับข้าวชงชาจนหน้ามืดเนี่ยก็เพราะรักไม่หยอกอยู่หรือ พอทางโน้นเขาองมาตัวน้องก็ยิ้มเอียงอาย บางทีก็จนถ้อยคำเอาดื้อ ๆ สบตากันหวานฉ่ำ เยี่ยมค่ะ ... เอามันเข้าไป หวานกันซะให้รุ่ม (เข้าสู่โหมดริษยา) สรุปแล้ว เฮ้ออออออ อาการหนักพอกันทั้งคู่ค่ะ โลกนี้สีกุหลาบ ... ทิ้งให้พี่กลายเป็นเหมยลี่อยู่คนเดียว แย่กว่าเจ๊ลี่เขาซะด้วย เพราะ ไม่สวยเท่า ฮ่า ๆ แต่ฉับพลันทันใดหลังหวานกันได้ไม่กี่นาที อาการน้องก้องมันกำเริบอีกแล้วใช่ไหมคะ น้องเองก็ร่ำก็เรียนมาทางนี้น้องรู้ รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ค่ะ .... มันยากที่จะทำใจ แต่ที่ทำใจได้ยากกว่า คือ น้องจะจัดการกับคุณพีเธออย่างไรในเรื่องนี้ น้องเอ๋ย ... พี่บอกแล้วใช่รึเปล่าว่าทำอะไรอย่าหักหาญน้ำใจกัน คิดซักนิดก่อนเอ่ยปาก อย่าคิดเองเออเอง น้องไม่อยากให้เค้าจมอยู่กับน้อง แต่อะไรที่น้องคิดว่าดีแล้วนั้นสำหรับเขามันอาจจะไม่ใช่ พี่รู้ว่า จุดนี้นอกคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง แต่น้องจ๋า "คนอื่น" เขาอยากให้น้องคิดอย่างนั้นหรือเปล่าเล่า พี่รู้ค่ะว่าสิ่งที่น้องทำวันนี้มันไม่ง่ายเลย และ ความไม่ง่ายนั้นยังแลเลยไปถึงคุณพีด้วย น้องเห็นอย่างที่พี่เห็นไหมคะ ผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยลงให้ใครวันนี้เขาเสียงสั่น เขาอ้อนวอน เห็นหน้าเขาไหมคะ แต่ละคำที่น้องหยิบขึ้นมาขับไล่ไสส่ง เห็นไหมคะว่าเขาหน้าเสียขนาดไหน ผู้ชายคนนั้นเขากำลังรอเวลาที่จะ "ขาดใจ" เท่านั้นเอง ซึ่งก็ไม่ได้ต่างอะไรจากตัวน้องเลย จริง ๆ ถ้าคุณพีเขาไม่ตกใจอาการของน้องซะก่อน เค้าต้องรู้แน่ค่ะว่ามันมีอะไรที่ปกติ คน ๆ หนึ่งที่ยอมผลักเขาให้พ้นทางรถ คน ๆ หนึ่งที่คอยชงชาทำกับข้าว คน ๆ นึงที่เคยจับมือไว้อย่างแน่นหนา น้ำตาอาบหน้า และ ร้องว่าอย่าไป ใช่คน ๆ เดียวหรือที่ตอนนี้ใช้วาจาเชือดเฉือนประหัตประหารคล้ายอยากจะให้ตายไปต่อหน้า น้องคิดว่าน้องจะปิดผู้ชายคนนี้ได้หรือคะ คนที่พอน้องผิดเสียงไปนิดนึงเค้าก็รู้แล้วว่าน้องร้องไห้น่ะ น้องจะปิดเขาไปได้ถึงเมือไหร่กัน สูดหายใจลึก ๆ ค่ะน้อง เผชิญหน้ากับความจริงดีกว่าค่ะ อย่าได้คิดแทนเขาเลย น้องคิดว่าน้องทำอย่างนี้เขาจะหายเจ็บ ... จริงหรือคะ การไม่บอก การไม่รู้อาจจะเจ็บกว่าเป็นหลายเท่าก็ได้นะคะคนอย่างคุณพีน่ะ เห็นแล้วใช่ไหมคะที่พี่บอกน้องสองคนน่ะเหมือนกันมาก น้องอย่าได้คิดเชียวว่าคุณพีเธอจะยอมง่าย ๆ ความพยามของน้องนะ พี่รู้พี่เข้าใจว่าน้องรักเขามากจนไม่อยากให้ความทุกข์ใด ๆ มาแผ้วพาน แต่น้องก็ควรจะคิดได้เหมือนกันนะคะ คิดเหมือนที่พี่เคยบอก เคยได้ยินไหมคะ สองลบหนึ่งเท่ากับศูนย์ คู่ของน้องก็เป็นอย่างนี้ล่ะค่ะ พี่ว่าสิ่งที่คุณพีเขาต้องการน่ะ มันก็ไม่ได้มีอะไรมากค่ะ คุณพีแค่อยากจะแชร์กับน้องก้องเท่านั้นเอง ความรัก ความทุกข์ ความสุข ชีวิต มันคงไม่ยากเกินไปใช่ไหมคะน้อง น้องจ๋าเหนื่อยมามากแล้ว เจ็บมามากแล้ว คิดถึงตัวเองบ้างเถอะน้องเอ๋ย Let somebody loves you before it's too late พี่ฝากไว้แค่นี้ล่ะค่ะ ด้วยความปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:28:40

ความคิดเห็นที่ 8 จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 8 ~ รักยิ่งใหญ่จากใจสองดวง เรียน คุณพี คุณขาวันนี้ดิฉันปวดหัวใจจริง ๆ ค่ะ ไม่รู้จะสงสารใครมากกว่ากันระหว่างคุณพีกับขนุนน้อยของคุณพี ดิฉันเคยบอกคุณแล้วว่าคนบางคนน่ะนะคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง โดยเฉพาะกับคนที่รักน่ะ คนบางคนพร้อมที่จะเสียใจและทนทุกข์อยู่คนเดียว คบกันมาพอประมาณคุณคงรู้ใช่ไหมคะว่า "สุดที่รัก" ของคุณน่ะ เขาเป็นคนแบบไหน วันนี้ที่คุณมาคุณทั้งโกรธคุณทั้งกลัวทั้งยังไม่เข้าใจ คุณม่เข้าใจว่า "นี่มันบ้าอะไรกัน" เค้าบอกเลิกคุณแล้ว บอกเลิกไปแล้ว ... แล้วมาที่สนามแข่งทำไม มาหาอีกทำไม คุณโกรธ เพราะ ตอนนี้คุณรู้แล้วว่ามันไม่มีทางเลยตั้งแต่แรกแล้วที่น้องก้องจะทำอย่างนั้น แต่ยังไม่ทราบว่าเพราะอะไร เพราะอย่างนั้นคุณถึงเหวี่ยงได้สุดแรงเกิด คุณเจ็บคุณไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำคุณเจ็บแบบนี้ คุณอยากรู้เหตุผล คุณเริ่มอยากให้เขาเจ็บแบบคุณบ้าง ค่ะ เพราะ การเหวี่ยงอย่างไม่ปราณีปราศัยนั้นเอง .... ทำให้คุณเห็นความจริงบางอย่าง ความจริงที่ทำให้คุณกลัว ... กลัวที่จะรู้ ... รู้เหตุผลเบื้องหลัง "การบอกเลิก" ของน้องก้อง ตามเวลาปกติหากเสียงน้องเขาเปลี่ยนนิดเดียว สีหน้าไม่สบายใจแค่หนึ่งแวบ คุณจับตาดูคุณใส่ใจฟังอ่านน้องเขาออกเหมือนหมึกที่เขียนอยู่บนกระดาษขาวใช่ไหมคะ คุณคงกำลังนึกโทษตัวเองอยู่ว่าทำไมหนอเราถึงมืดบอดมองไม่เห็นความผิดปกติของคนรักได้ถึงขนาดนี้ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ คนกำลังตกใจ และ เสียขวัญก็เป็นได้กันทุกคนล่ะค่ะเมื่อความจริงปรากฎชัดขึ้น ... เสียงเริ่มสั่นไหว คุณคงต้องเก็บอาการมากเลยสินะคะ ทั้งที่อยากเข้าไปเขย่าตัวถามให้สิ้นเรื่องราว คุณพีต้องทำอะไรอย่างที่ไม่เคยทำ ต้องเล่นละครตามน้ำไป คำถามสุดท้าย .... ที่คำตอบที่กลับมาแทบจะทำให้คุณต้องล้มทั้งยืน เมื่อคุณรู้ว่าน้องก้อง "มองคุณไม่เห็น" ดิฉันทราบค่ะ ณ จุดนี้มันเกินกว่าทรมาน ถ้าคุณร้องไห้ออกมาตรงนี้ ถ้าคุณเดินเข้าไปกอดน้องเขาตอนนี้ จิตใจที่เปราะบางอยู่แล้วของน้องก้องคงไม่พ้นแตกสลาย ส่วนตัวคุณก็ไม่คงไม่ต่างอะไรกับโดนลงทัณอย่างเจ็บแสบด้วยน้ำตาของน้องก้องเอง น้ำตาที่รินไหน เสียงหวนไห้ราวสัตว์บาดเจ็บ ค่ะ .... ถ้าคุณอยากจะร้อง ร้องเสียให้พอ คุณพีเป็นคนเข้มแข็ง เป็นคนฉลาด หากคุณร้องไห้จนสาแก่ใจแล้ว ลุกขึ้นมาค่ะ ดิฉันว่าคุณคงทราบดีแล้วว่าที่น้องก้องทำ ทำเพราะห่วงคุณ ทำเพราะรักมาก มากเกินกว่าจะดึงคุณลงมาทุกข์ด้วย รักจนยอมแม้แต่จะหยิบยื่นความเจ็บปวดให้ตัวเอง คนแบบนี้น่ะ ... ควรค่าที่คุณจะมอบความรักให้รึเปล่าคะ ควรค่าที่คุณจะต่อสู้เพื่อให้ได้เขาคืนมารึเปล่าคะ ถ้าใช่ล่ะก็ อย่าได้นิ่งเฉยค่ะ ขี่ม้าเลียบค่ายอย่างที่เคยเป็นมาคงไม่เข้าทีเสียแล้ว น้องก้องมอบความรักที่ยิ่งใหญ่ให้คุณพีแล้วนะคะ ความรักที่ไม่หวังอะไรตอบแทน ไม่คาดหวังอะไรนอกจากความสุขของคุณพี เพื่อคุณพีเพียงเท่านั้น แล้วคุณพีเล่าคะจะตอบแทนรักยิ่งใหญ่ของน้องก้องด้วยอะไร ฝากไปคิดเป็นการบ้านค่ะ ด้วยปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:29:42

ความคิดเห็นที่ 9 จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 9 ~ โอ้ พระเจ้าจอห์จ เรียน คุณพี แอร๊ยส์ คุณพีคะ เมื่อวานทิ้งท้ายว่าขี่ม้าเลียบค่ายคงไม่ได้การเนี่ย อยากกระตุ้นให้คุณพีทำอะไรซักอย่างแบบตรงไปตรงมา ... จ้าพ่อคุณพ่อทูนหัว มันก็ใช่หรอกจ้า แต่พ่อคุณรู้จักปฏิบัติการณ์โดยละม่อมไหมจ๊ะ หรือ ละม่อมเป็นกับน้องก้องคนเดียวคะ ณ จุดนี้ ปฏิบัติการณ์บุกขอเป็นเขยบ้านป้าฟองเนี่ยมันก็อลังการอยู่ แต่พ่อไม่กลัวว่าที่แม่ยายจะชักตาตั้งบ้างหรือ นี่แกไม่ตกใจตายก็บุญแล้ว ชะรอยพลาดพลั้งขึ้นมาเจอข้อหาฆาตกรรมว่าที่แม่ยาย จะมาร้อง "ตานี้ผมไม่ทำ" ไม่ได้นะคะ ตาพีนี่ ... เดี๋ยวตีตายเลย - -'' อยู่ดี ๆ สารภาพเรื่องใหญ่ออกไปสองดอก ตาพี๊(ขึ้นเสียงสูงปรี๊ด)มาฝากตัวเป็นเขยหรือมาทิ้งทุ่นระเบิดกันแน่ยะ เรื่องแรกที่เป็นน้องชายคุณพิพัฒน์เนี่ยทำเอาดิฉันหงายเงิบไปทีแล้วนะ ไอข้อความที่สอง ... เอ้า ยอมรับก็ได้ว่าชอบ (อุ อุ อิ อิ) แต่ว่าที่แม่ยายคุณเขาโปรดด้วยไหม ... แทบจะถวายผางคุณเข้าให้นั่นยังไม่รู้ตัว คุณขาไอ้ลีลาพาทีที่เคยใช้กับ "หวานใจ" มันหายไปไหนหมดค้า หรือ หวานกับคนอื่นไม่เป็นแล้ว ให้คุณน้องก้องได้คนเดียว คารี้คารมคุณก็สารพัดจะมี ไม่งัดทีเด็ดมาซักสองสามกระบวนท่าเล่าคะ แอร๊ยส์ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะคุย จะรีบร้อนแนวสาระแนห้าวเป้งไปไหนคะคุณพี เมื่อวันก่อนก็ทีแล้วอยากจะติง ไอ้โรแมนติคมันก็โรแมนติคหรอกนะแมสแซจที่ที่คุณเขียนอ่ะ แต่ อุวะ .... ถ้าไม่ได้ฤาษีแปลงสาส์นชั้นดีอย่างเจ๊ตุ่มนะ ดิฉันเป็นน้องก้องคงนึกอยากได้เอาไม้เท้าฟาดคนคิดเป็นแน่ หนอย ... ถามหาเรื่องกันนี่หว่า "โกรธผมเรื่องอะไร" ตาพี(แง่งงงงง) เมื่อวานนี้ยังไม่เคลียร์อีกเรอะว่าเขาไม่ได้โกรธ เอ๊ .... น้อยใจเสียใจจนสมองตึ้บป่ะคะเนี่ย ฮึ่ยยยย "ถามผมซักคำไหม" บ๊ะ ก็เขาบอกอยู่แล้วว่าไม่อยากถึงให้มาเจ็บด้วย ถามชวนทะเลาะนิ อยู่เมืองนอกนานไปหน่อยป่ะคะ พูดจาภาษาดอกไม้เป็นม้ายยยยยย เออ .. มาถึงข้อความสุดท้ายค่อยยังชั่วหน่อย อยากดูแล อ่ะ ... ถือว่าให้ผ่าน แต่ลีลาการเข้าฝากตัวเป็นเขยนี่ ... บระเจ้าจอห์จไปปรับตัวใหม่นะฮะ จุดนี้ ไอตรง แรงส์ เร็ว น่ะมันดี แต่ห้าวเป้งขนาดนี้ระวังผู้ใหญ่เขาจะไม่เอ็นดูนะค้า น้องก้องเขาออกจะรักจะเชื่อคุณแม่คุณพี่ยิ่งกว่าอะไร อ่อนนิดหวานหน่อย เอาใจน้อย ๆ ไม่เสียหาย เรื่องบางเรื่องพูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทองนะจ๊ะ ห้าวขนาดนี้ดิฉันก็ต้องเดือดร้อนหาทางออกให้คุณอีกสิ .. นั้น ... คุณพีอย่ามาทำหน้าหงอยนะคะ ทำตัวเองนี่ เฮ้อ ... เอาล่ะ เพื่อเห็นแก่น้องก้อง เห็นแก่ขาจิ้นมาดิฉันขอแนะวิธีแก้ไข ห้าวใส่ไปแล้วมีแต่ต้องเดินหน้าทุ่มหมดหน้าตักค่ะคุณพีงานนี้ ไปค่ะไปเสนอตัวเป็นบุรุษพยาบาลให้น้องก้องเสียเดี๋ญวนี้ ตอนนี้เหตุการณ์ทางบ้านน้องเขากำลังระส่ำระสาย พี่แก้วกำลังหนี ตำรวจก็มา ไปค่ะ ได้เวลาอัศวินม้าขาวแล้ว ใครให้ทำอะไรทำเลยค่ะ เสนอหน้าต่อแม่ยายให้รู้กันไปเลยว่าคุณพีเป็นคนดังนี้ค่ะ ที่รักเอยพีรักเจ้า คงเห็น ขยันรดน้ำเช้าเย็น กราบไหว้ พีไม่ปล่อยลำเค็ญ โปรดเชื่อ งานหนักอดทนได้ แด่น้องคนเดียว ถึงถูบ้านล้างรถ ซ่อมไฟ ฟ้านา ปัดกวาดล้างจานไว ซักผ้า กินดื่มชอบสิ่งไหน สั่งมา เพราะรักยอมเป็นข้า รับใช้ก้องบดินทร์ นี่ คุณขา ต้องเอาให้ได้แบบนี้ ดิฉันรับรองว่าที่แม่ยายพี่สะใภ้ตลอดจนบรรพบุรุษเลยเอ้า ถ้าคุณเป็นได้ขนาดนี้รับรองอ้าแขนรับเขยขวัญเป็นแม่นมั่น อย่าลืมไปทำตามนะคะ ให้กำลังใจว่าที่เขยขวัญค่ะ ด้วยปรารถนาดี ป.ล. ไม่ทำตามนี้ ... แช่งขอให้น้องก้องไม่รัก ชิส์ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:30:23

ความคิดเห็นที่ 10 จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 10 ~ อยากได้ลูกเสือมันก็ต้องเข้าถ้ำเสือสิครับท่าน อิ อิ เรียน คุณพี มิเสียแรงที่สอนที่สั่งไปตั้งแต่เมื่อวานนะคะ ปฏิบัติตามได้อย่างครบถ้วนกระบวนความแม้จะไม่คลายความห้าวลงเลยก็ตาม - -'' ดู๊ ดู บุกเข้าบ้านเขาราวพายุบุแคม แต่เอาเถอะให้อภัยเห็นว่ากำลังร้อนอกร้อนใจ จะห้าวไปบ้างก็โอเคค่ะ แหม ... ไอดิฉันก็แนะนำกันไปจนน้ำลายเหนียวคอแล้ว คุณพีน่าจะยกน้ำร้อนน้ำชาเป็นค่ายกครูไหว้ครูกันบ้างนะคะ ณ จุดนี้ แต่ก็อีกล่ะ ยังไม่รบกวนตอนนี้ดีกว่า กำลังปรนนิบัติพัดวีเป็น "ทาสเทวี" น้องก้องอยู่ แต่ถ้าสุโขสโมสรเมื่อไหร่อย่าลืมมาตอบแทนกันบ้างนะคุณพี อิ อิ แหม่เอ๊ย ... เมื่อวานบอกให้กระทำตัวเป็นอัศวินขี่ม้าขาวเอาชนะใจว่าที่แม่ยายเป็นไงเล่าคะ ได้ผลตามที่ดิฉันว่าหรือไม่ วิ่งปัดมีดเป็นฮีโร่เยี่ยงนั้นเจ็บตัวนิดหน่อย แต่ผลลัพธ์นั้นมหาศาลบานตะไท ป้าเขาเลยเห็นใจว่า " เรียมรักนุชนาฏ ด้วยใจ แท้จริง" โธ ... วันก่อนป้าแกตกใจน่ะค่ะเลยขับไล่ไสส่งคุณไปเยี่ยงนั้น ก็บอกแล้วว่า ห้าวไป ห้าวไป ไม่เชื่อกันบ้าง ถ้าเชื่อกันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวให้แม่ยายเห็นใจหรอกว้า ส่วนน้องก้องนั่น .... - -'' ไม่ต้องพูดถึง .... น้องเขามองไม่เห็นแล้วก็ทำให้รู้ใจง่ายยิ่งขึ้น แต่ก่อนเอาแต่หลบไปเลี่ยงมา แต่เดี๋ยวนี้ดูซี่ .... ได้ยินเสียงนิดนึง สงสัยอะไรนิดนึง น้องเรียกพีไว้ก่อนเลย หายใจเข้าก็พี หายใจออกก็พี ค่ะงานนี้ เป็นไงคะ "ที่รัก" ของคุณเลิศไหมเล่า ยิ่งเห็นอย่างนั้นป้าฟองจากเป็นแค่ว่าที่ตอนนี้เลยเลื่อนชั้นเป็น "แม่ยาย" โดยทันใด แก้แทนให้เขยขวัญโหม้ดดดด แถมตั้งชื่อให้ใหม่เส็จสรรพจัดการ "ฝากฝังลูกแก้วเป็นคู่เสน่หา" เรียบร้อย เออ ... ตรงนี้ค่อยยังชั่วหน่อย รู้จักฝากเนื้อฝากตัว ทิ้งทุ่นระเบิดเมื่อวานไม่เอานะคะ คุณไม่ได้ไปรบนะเฮ้ย จะมาเสนอตัวเป็นคนในครอบบ้านครัวเดียวกะเขา อ่อนน้อมอย่างนั้นแหละถูกแล้วค่ะ ป้าเขาฝากลูกไว้กับคุณแล้วนา แหม ... มีแอบเกร็ง ๆ กลัวเขาไม่ยกน้องก้องให้หรือคะ หูยยยยย หน้าเกร็งมากเสียยี่ห้อคุณพีหมด แม่ยายเขาเปิดทางสะดวกถนนสี่เลนน้ำไฟถึงพร้อมไว้แล้วจ้ะ คุณพีเถิดให้สัญญาไว้แล้วต้องทำตามให้จงหนักนะคะ อย่าลืมว่าศักศรีดิ์ท่านประธานสมาคมเกลียมัวมันค้ำคออยู่นะ ป้าเขาทำใจหนักทีเดียวนะคะ กว่าจะเอ่ยปากได้อย่างวันนี้ รักแล้วอย่าทิ้งขว้าง น้องเขาหายใจเข้าออกเป็นคุณแล้วนะคะ ถ้าทิ้งกัน .... ไม่ต้องรอน้องก้องหรอก ดิฉันเนี่ยแหละจะตามไปทึ้งเอง เอาล่ะเมื่อป้าเขาฝากเขาฝังลูกไว้กับคุณแล้ว ค่ะ ... ปรนนิบัติพัดวีกันหน่อย แหมไม่รู้เคยดูแลคนเจ็บรึเปล่า ดิฉันต้องตามมาควบคุม (จริง ๆ แล้วจะแอบดู คริ คริ) โอเคดูแลให้ทานยาตามเวลา .. ผ่าน คนเจ็บเอง ณ บัด now เธอก็เก่งขึ้นแล้วนะคะ แต่งตัวเองได้แล้ว ... ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ เรด้าทำงาน หันขวับ วุ้ย .... คุณขาสีหน้าแสนจะภูมิใจอมยิ้มด้วยปลาบปลื้ม "แฟนใครหนอ ... พูดจาน่าเอ็นดู" ถึงไม่พูดก็อ่านออกค่ะฉายชัดขนาดนั้น อ้าว ... ติดกระดุมผิด ไปค่ะไป ติดให้ซะใหม่ เอ ..... เอ่ ..... เอ้ ..... เอ๊ ........เอ๋ แอ่ คุณพีคะ แค่ติดกระดุมเองนะคะ ไฉนอ่อยอิ่งอ้อยสร้อยเหลือเกินหน้าเคร่งเครียด มองต่ำวนเวียนอยู่ตรงรอยแยกเสื้ออยู่นั้นแล้ว ถอนใจแรงอีกต่างหาก เฮ้ย .... คิดอะไรอยู๊ ??????????????? จินตนาการไปถึงไหนแล้วเนี่ย ติดกระดุมแต่ละเม็ดดูยาวนานเป็นศตวรรษ อ้าว ... ก้องเอ๊ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย เอื้อมมือได้จับไปไล้หน้าคุณพีเขาอีก บิ้วกันขนาดนี้ เดี๋ยวก็ .... แอร๊ยยส์ ไม่อยากคิด แถมสายตาน้องก้องโหยหาขนาดนั้น โอย ... คุณพีคงคิดไปไหนต่อไหนแล้ว "ที่รักจำได้ ?" "คิดว่าเราเป็นใคร ?" สายตานั้นโหยหาใครอยู่ ปิดฟืนปิดไฟแล้วยังไม่วาย ... แยกจากน้องเค้าไม่ได้แล้วใช่ไหมคะงานนี้ เดินกลับมาเฝ้าในความืดก็ยังดี ทาสเทวี ของจริงไม่ต้องพึ่งคุณ ชรินทร์ นันทนาคร เลยค่ะงานนี้ คุณขาไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วค่ะคืนนี้ เอาล่ะ ทีนี้คงเหลือด่านสุดท้ายแล้วเนาะ ตัวน้องก้องเองนั่นแหละ แม่ยายเปิดถนน ครอบครัวญาติโกโหติกา เปิดไฟเขียวผ่านตลอดแล้วนะ ไม่ต้องให้บอกมั้งว่าจะจัดการน้องก้องอย่างไร ใจเย็น ๆ ค่ะ อย่าห้าวขอแค่นั้น ส่วนที่เหลือดิฉันเชื่อว่าจัดการกันเองได้ หายใจเข้าหายใจออกเป็นกันและกันอย่างนี้ คิดข้ามช็อตไปเลยดีกว่าค่ะ ว่าต่อไปจะให้น้องก้องเป็นคุณนายอยู่บ้าน ไปเป็นเลขาคอยชงชา หรือ เป็นตุ๊กตาหน้ารถดี อ้าว ... แหม พูดแค่นี้ทำเป็นเขินหน้าแดงซ่านขึ้นมาเชียว อายเป็นด้วยเหรอตั๊ว แล้วก็อย่าลืมนะอย่าลืมวิชาการที่ดิฉันครอบไว้มาเลี้ยงดูปูเสื่อกันมั่งนะจ๊ะ แล้วจะรอกินขนมขันหมากนะคร้าคุณพี ด้วยปรารถนาดี ป.ล. อยากครวญเพลงเล่น ๆ กับลมกับแล้ง อิ อิ บุญ ฉันมี แต่คงไม่ถึง ฟ้า จึง ไม่เวทนา คอยเฝ้า แต่คอยทุกครา ดวงจันทรา ไม่ลอยเลื่อนมาใกล้เรา คงแหงนคอยแต่คอยหาย เสียดาย ดวงจันทร์ไม่บรรเทา ลอยลับไม่เหลือแม้เงา รู้หรือเปล่า ว่าเรานี้ ช้ำชอกฤดี เธอเป็น ดอกฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็น ดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ คงระทม อยู่เรื่อยไป รอ ฉันรอ ด้วยใจวิงวอน ขอ บังอร เมตตารักฝากใจ เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพองเรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ เธอเป็น ดอกฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็น ดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ คงระทม อยู่เรื่อยไป รอ ฉันรอ ด้วยใจวิงวอน ขอ บังอร เมตตารักฝากใจ เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพองเรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ... จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:30:59

ความคิดเห็นที่ 11 เรียน น้องก้อง หลังจากพี่ร่อนจดหมายถึง "ทาสเทวี" ของหนูเรียบร้อยแล้ว พี่ต้องขอเวลาพักจิตพักใจนิดนึง ก็น้องกับคุณพีเล่นเอาพี่จิ้นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ยความคิดเตลิดเพริดแพร้วจินตนาการแทบกู่ไม่กลับค่ะ น้องเอ๊ยทีหน้าทีหลังอย่าให้พี่ต้องจิ้นไปไกล เกือบจะ เกือบจะ มาหลายทีแล้ว ... ทีหลังเอาให้เด็ดขาดไปค่ะ ชนิดไม่ต้องเหลืออะไรให้จิ้นอีกเลย ขอซักรอบจะได้รึเปล่า จะได้เคลียร์ ๆ กันไปแอร๊ยยยส์ ณ จุดนี้ ก่อนอื่น พี่ขอบอกว่าน้องใจแข็ง และ เข้มแข็งอยู่พอสมควรเลยค่ะ พี่ชื่นชมน้องในเรื่องที่ว่าน้องไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาไม่งอมืองอเท้า ช่วยเหลือตัวเองอย่างเต็มที่ แต่พี่ขอติงเล็กน้อยว่าบางทีนะคะ กำลังจากคนรอบข้างเป็นสิ่งสำคัญ น้องไม่ได้อยู่ในโลกนี้คนเดียว น้องได้รับความรักแล้วอย่าปฏิเสธเลยค่ะ ถ้าเค้าคนนั้นพร้อมจะจับมือไปกับน้องแล้ว อย่างที่บอกแหละอย่าได้คิดแทนเขาเลย หาคำตอบไปด้วยกันค่ะ หาทางออกจากปัญหาไปด้วยกัน น้องอย่าได้คิดว่าตัวเองไม่มีประโยชน์ค่ะ คิดกลับกันสิว่าถ้าคุณพีเกิดมองไม่เห็นแบบน้องขึ้นมา น้องอยากจะทำอะไรค่ะ เคียงข้างทำกับข้าว เอาใจ ช่วยเหลือ เป็นเพื่อนคุย ดีไม่ดีทำกายภาพบำบัดให้ด้วย จริงมะคะ คนรักกันมันก็คิดอย่างนี้แหละ ไม่ได้คิดว่าลำบากอะไรทั้งสิ้น จากกันสิลำบากมากกว่าอีก อยากดูแลก็ไม่ได้ดูแลอกไหม้ไส้ขมกันไป ไม่เห็นหน้าเจ้าวันนึงสิคร้านจะขาดใจตายด้วยเสน่หา อ๊ะ อ๊ะ อย่าเถียงเชียวนะ พ่อเด็กดื้อ หนูคิดอะไรทำอะไรน่าจะรู้อยู่แกใจ รู้ตัวไหมคะตอนนี้ได้ยินเสียงคนแปลกหน้า รับรู้ความเคลื่อนไหวของใคร ๆ ที่หนูไม่คุ้นไม่รู้จัก ชื่อแรกที่ออกจากปากหนูน่ะใครคะ "พี" รึเปล่า น้องเอ๋ยหายใจเข้าก็คุณพีหายใจออกก็คุณพียังไม่รู้ตัวอีกหรือคะนั่น โหยหาอาดูรขนาดนั้น ... ถ้าพ่อยอดขมองอื่มหนูมาเห็นไม่เจ็บช้ำน้ำใจมื้อนี้ก็ไม่รู้จะเจ็บกันมื้อไหนแล้ว รู้ทั้งรู้ว่าเรียกหาแต่ปรากฎตัวออกมาไม่ได้ เพราะ กลัวหนูจะช้ำหนักกว่าเดิม จะทรมานกันไปถึงไหนคะ ไม่ได้ทรมานตัวน้องคนเดียวนะคะ คุณพีก็ด้วย คุณแม่ก็ด้วย คุณพี่ด้วย ญาติ ๆ ด้วย เขาเห็นน้องทุกข์น้องโศกเขาก็ทนไม่ใคร่ไหวกันแล้วค่ะ และก็เพราะอย่างนั้น ... รู้ไหมคะ แม่น้องตัดสินใจแล้วนะ ไม่นานอาจจะได้ข่าวดี แม่น้องเขาฝากฝังลูกก้องเป็นคู่เสน่หาแล้วนะคะ แต่จะเสน่หากับใครใช่ที่น้องคิดไว้รึเปล่า เดี๋ยวเจ้าตัวเขาคงมาแถลงไขเอง เรื่องส่วนตัวพี่ไม่ยุ่ง เอาล่ะ พักเรื่องหนักสมองมาที่คนดูแลน้องก้องดีกว่าค่ะ เป็นไงคะรายนี้พูดภาษาไทยไม่ใคร่ได้(ในใจ : พูดได้แต่ภาษารัก คริ ๆ) แต่ดูแลดีใช่ไหมคะ ให้ทานข้าวทานยาตามเวลามาส่งเข้านอนด้วย น้องเองก็น่าเอ็นดู๊น้ำเสียงภูมิใจเชียว ใส่เสื้อผ้าเองได้แล้วไม่ต้องมีคนช่วย (ในใจ: มีคนอยากจะช่วยใจแทบขาดล่ะไม่ว่า ) ไม่อยากจะเล่าเล้ยยยยย ว่ามีคนเขาส่งสายตาหวานเชื่อมอมยิ้มด้วยความปลาบปลื้มในคำพูดคำจาอันน่ารักกุ๊กกิ๊กของน้องก้องอยู่แถว ๆ นั้นด้วย แต่น้องขราน้องติดกระดุมผิดนะจ๊ะ เดี๋ยวคุณศักดิ์(ที่รุด)เขาจะไปช่วยหนูติดกระดุมใหม่ แหม .... ไอแรก ๆ ก็แกะเร็วดีอยู่ร้อกกกกกก แต่ทำไมไม่รู้จู่ ๆ จังหวะมันถึงเปลี่ยน อ้อยอิ่งเหลื้อออออเกิน ติดกระดุมแต่ละเม็ดทำอย่างกับข้ามน้ำข้ามทะเล (ในใจ : อยากแกะแต่ไม่อยากติออ่ะสิ) หน้าน้องก็เปลี่ยนเหมือนกันหนา ... นี่ละน้าพี่บอกแล้วจะทรมานทรกรรมตัวเองไปถึงไหนคะ โหยหาเค้าขนาดนั้นคุณพีเธอมาเห็นเค้ามีหวังธาตุไฟแตกซ่าน (ในใจ : ก็ใกล้แล้วละวะ ตบะใกล้แตก) นั่นไม่ทันขาดคำยื่นมือไปลูบไปไล้หน้าเขาอีก น้องขาสายตาน้องมันอาดูรเหลือเกินค่ะน้อง ไม่สงสารคนที่เขามองอยู่มั่งหรือว่าเขาจะเตลิดไปถึงไหน มือเขาก็จับเสื้อน้องไม่ปล่อย พี่รู้นะว่าน้องกำลังคิดถึงใครจินตนาการถึงใคร แหม ... กำลังวาภาพอยู่เลยใช่ไหมว่าถ้าเป็นเค้าคนนั้นมันคงจะสุขเกินบรรยาย น้องคะน้องรีบละมือจากหน้าเขาเถอะค่ะ นานกว่านี้ประเดี๋ยวพี่จะได้ดูแต่โคมไฟ ... พี่เครียดแย่ เออ ... เชื่อฟังกันง่าย ๆ แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย โน่นปิดไฟใส่กลอนบรรเทาอารมณ์เข้มข้นภายในห้องกันหน่อย เฮ้อ ... น่ะ ไปแอบนอนร้องไห้อีกแล้ว (ในใจ : อีกฝั่งก็ปิดประตูมานั่งเฝ้า ... นี่ถ้าไม่เจ็บไม่ป่วยกัน ขาจิ้นคงเลือดหมดตัว - -'' นับว่าดินฟ้ายังปราณีน้องทั้งสองนะคะ ไม่งั้นคงมีคนมาแอบดูเป็นมหกรรม) เอาค่ะนอนซะเถอะ ให้คุณศักดิ์เขาปรนนิบัติพัดวีไปก่อน แต่น้องจ๋าอย่างไรความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น ความจริงที่ว่าคุณพีเขารักน้องยังไงก็หนีไม่พ้น คุณพีเขาดื้อเขารั้น และ เป็นนักสู้ หนูคิดหรือว่าเขาจะหยุดอยู่แค่นี้ นอ้งเหวี่ยงน้องวีนใส่เขามาตั้งหลายหนดูสิเคยระย่อบ้างไหม มีกลเม็ดเด็ดพรายใหม่ ๆ มาใช้ตลอด ที่เขายอมเก็บเขี้ยวเล็บก็เพราะน้องคนเดียวนะจ๊ะ ถ้าหนูดื้อเขาต้องสรรหาวิธีทำโทษใหม่ ๆ มาลองใช้กับน้องเป็นแน่ .... ระวังเถ้อ โดนทำโทษขึ้นมาจริง ๆ อย่ามาพิโอดพิโอยกับพี่แล้วกัน อิ อิ ด้วยความปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:32:06

ความคิดเห็นที่ 12 จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 11 ~  คนนั้น “ตา” คนนี้ “ยาย” ส่วนดิฉันตายคาที่ เฮือก !!!! เรียน คุณพี เอิ่ม คุณพีคะ กังวลอะไรคะหน้าตาคล้ำหมอง เฮ้ย สู้หน่อย สู้หน่อย เข้าบ้านเขาไปได้ค่อนตัวแล้วนา เหลือปราการด่านสุดท้าย (ที่ไม่ใช่ rosso) ก็ครือ ก้องน้อยกลอยใจของคุณพีนั่นแหละ พุทโธ่ อย่าเพิ่งถอนหายใจซี่ คนเราเคย ๆ เอ๊ย คุ้นเคยกัน ของอย่างนี้จัดการได้มิใช่หรือ กว่าจะจีบเค้าได้ลงทุนตั้งเท่าไหร่ เทียวไล้เทียวขื่อจนโดนปฏิเสธก็แล้ว ตื๊อจนเข้าปิดโทรศัพท์หนีก็แล้ว เหวี่ยงใส่ก็แล้วกะให้ระย่อก็แล้ว ได้ผลซะที่ไหน คุณพีพลิกวิกฤตเป็นโอกาสได้ทุกครั้งนี่คะ ไม่ต้องกลัวหรอกน่าว่าครั้งนี้จะพลิกวิกฤตเป็นวิบัติ นั่นมันพี่ชายคุณแล้ว . ดิฉันรับรองว่ารายนั้นน่ะจบไปสวยแน่ ๆ เอ้อ ชักจะนอกเรื่องกลับมาใหม่ ๆ  คุณพีคะ คุณรับน้องเค้าได้ทุกองศาแล้วนี่นา มั่นใจกันหน่อย อย่าบอกนะว่าถอนเขี้ยวถอนเล็บแบบถาวร ดิฉันไม่เชื่อหรอก ที่หุบปีกหุบหางก็เพราะเกรง(กลัว)แค่น้านนน อย่าได้แคร์สื่อใด ๆ ค่ะคุณขา ได้เวลาคืนสู่เหย้าของคุณพีลีลาเทพแล้ว ไม่ต้องรอช้างัดมาค่ะทุกกลเม็ดเด็ดพราย ถ้ายังหงอยเงียบอยู่แบบนี้คนคงลือชาว่าคุณบ่อมิไก๊  ทนได้เหรอคะ ทนได้เหรอ แอร๊ยยยส์ โชว์พาวกันหน่อยสิค้า เอางี้คิดอะไรไม่ออกทำอะไรไม่ถูกก็ปรนนิบัติพัดวีไปก่อน ป้อนข้าวป้อนน้ำกันให้อิ่มหนำกองทัพมันนต้องเดินนด้วยท้องค่ะคุณขา หิวแล้วคนเรามันเหวี่ยงมันวีนง่าย เอ้า เงี่ยหูฟังค่ะ น้องก้องเขามีบัญชาแล้วอย่ารอรี หืมมม์ อะไรนะให้กดเบอร์โทรศัพท์ นั่นมันเบอร์คุณนี่คะ โธ . คงคิดถึงคุณเป็นก่ายเป็นกอง อยากฟังเสียง อยากรู้ว่าสบายดีไหม กินอยู่หลับนอนเป็นอย่างไร แถมยังเข้าใจว่าคุณโกรธซะอีก ปัดติโธ่ปัดติถัง . คุณพีนะหรือจะไปโกรธน้องก้องเธอ หายใจเข้าเป็นพีหายใจออกเป็นพี ได้ยินชื่อพีเป็นร้อยเป็นพันครั้งแล้วใช่ไหมคะนับตั้งแต่ดูแลกันมาเนี่ย จะไปโกรธลงได้ยังไง อ้อ เพราะอย่างนี้สินะถึงอึดอัด แสนจะสงสาร แสนจะเห็นใจยอดเสน่หาแต่ก็สุดปัญญาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร น้ำตาแต่ละหยดที่รินไหลคุณเห็นแล้วคงแสบยิ่งกว่าโดนน้ำกรดสาด  ตายล่ะวิงวอนทั้งน้ำตาขอให้คุณช่วย แหมมมม จะทำอย่างไรดีเนี่ย นิดนึงจะคุณพีคิดหน่อยอย่าได้ห้าวไปนัก หักหาญน้ำใจกันเปล่า ๆ ทนเอานิดนึงนะคะ ขอดิฉันคิดก่อน ไม่นึกว่าน้องก้องจะมาไม้นี้ ดิฉันไปไม่ถูกเหมือนกัน เย้ยยยยย บอกว่าอย่าห้าว อย่าห้าว บทจะเปิดก็เปิดเผยกันง่าย ๆ อย่างงี้เลยเรอะ (แล้วจะปิดบังเค้าทำไมวะคะ) เอาเถอะเห็นใจ คงทนไม่ได้กับสายตาเว้าวอนของน้องก้อง สภาพน่าเวทนาด้วยแรงรักแรงคิดถึงแบบนี้ เป็นใครก็คงกลั้นใจไม่ปรากฎตัวไม่ไหว ดูน้ำเสียงสิสั่นสะท้านทีเดียวพอรู้ว่าเป็นคุณพี เห็นแบบนี้ใจคุณพีคงอ่อนยวบยาบเลย แต่กรุณาเตรียมรับมือแรงเหวี่ยงน้องก้องให้ดีเถอะ คุณก็รู้สไตล์เขาดีอยู่ น้องอ่อนนอกแต่แข็งในนะคะ ใจแข็งค่ะ รู้ตัวคุมสติสตังคุมความโหยหาคุณได้เมื่อไหร่ เค้าต้องผลักไสคุณเป็นแน่ นั่นไงเล่า ไม่ทันขาดคำ เหวี่ยงสุดชีวิตเลย โห แรงเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ถอยออกมาก่อนเถอะค่ะดิฉันกลัวว่าคุณพีจะปลิว - -‘’ ตั้งหลักกันนิดนึง แต่ชะรอยเทวดาคงอยากช่วยคุณพีนะ ส่งแม่ยายมาโปรดถึงที่ ป้าแกเหวี่ยงวีนมานานมาวันนี้แกจับฤกษ์ผานาทีเป๊ะ ๆ มาพลิกวิกฤตให้คุณพี  ระงับอาการเหวี่ยงของลูกชายแล้วมัดห่อผูกโบว์ส่งตัวให้เขยเล็กซะเลย ดังนั้นเคารพบูชาแม่ยายให้จงดีนะคะ เพราะ ป้าแกแท้ ๆ คุณถึงได้ตัวน้องก้องมาอยู่ในอ้อมใจถูกธรรมเนียมประเพณี ดีใจจนน้ำตาไหลทีเดียว ค่ะ ดิฉันก็ปลาบปลื้มประหนึ่งลูกน้อยออกเรือน กระซิก ๆ หลังฝนซาฟ้าจะใสโบราณเค้าว่าไว้ แหมมม น่ารักจริงวุ้ยจุ๋งจิ๋งหงุงหงิงกันใหญ่เชียว เจ้าก้องน้อยของคุณพีก็เป็นห่วงคุณเนาะ ไม่ต้องตามกันมากก็ได้อยากทำอะไรก็ไปทำ เฮ้อ ก้องเอ๊ยไม่รู้อะไรซะแล้ว อยู่เมืองนอกแข่งรถเป็นงานหลักเที่ยวเตร่เป็นงานรอง กลับมาเมืองไทยมองคุณน้องเป็นงานหลวงพัดวีช่วงใช้เป็นงานอดิเรกจ้ะ จริงมั้ยคะคุณพี อิ อิ เออ มัวแต่ลุ้นคุณพีเทียวไปเทียวมาเช้าค่ำดูแลน้องก้องจนลืมเรื่องดวงตาน้องก้องไปเลย แหม แอบไปติดต่อเพื่อนฝูงไว้แต่เมื่อไหร่กัน ชื่อ คุณธีซะด้วย (ธีรศิลป์ป่าวคะ คุณพี) ดีค่ะเกี่ยวก้อยกันไปเมืองนอกเมืองนาคุณหมอที่เขาเก่ง ๆ จะได้ดูแลน้องเขาให้หาย แต่ถึงไม่หายดิฉันก็ไม่เป็นห่วงหรอกค่ะ ก็ให้ปฏิญาณหวานเจี๊ยบไว้แล้วนี่ว่าจะเป็นดวงตาให้น้องเขาเอง เรียกว่า ขอตามติดพิสวาททุกชาติไป ใช่ไหมคะ อ่ะนะ ซึ้งกันอยู่ดี ๆ น้องก้องอารมณ์ดีขี้เล่นจนเริ่มปล่อยมุกได้แล้ว แหม แหม ถ้าคุณเป็นตาใครจะเป็นยาย ไม่นึกใช่ไหนว่าขนุนน้อยกลอยใจจะมามุกนี้ อุตส่าห์จริงจังฝากรักหวานซึ้ง หวานใจขอตัดหน้าฮาไปเสียฉิบ แต่ก็ดีใช่ไหมค่ะที่น้องเขารื่นรมณ์แล้วน่ะ แต่ .. ตัวคุณก็พอ ๆ กันแหละ พออะไร ๆ มันคลี่คลายความเป็นศิลปินในวิญญาคุณก็กลับคืนมา ลื่นปรู๊ดปร๊าดได้ทันควัน พอน้องเขายิงมุกมาคุณก็สวนไม่รอรากันเลย ไม่รู้จริง ๆ เร้อว่าใครยาย เอาล่ะเหวยเอาละวา คนนั้นตาคนนี้ยาย ส่วนขาจิ้นวางวายกันเพียบบบบบบบบบ หวานขาดใจจริง ๆ ค่ะ ณ จุดนี้ คารมคมหอกยังไม่ไปไหนเสียจริง ๆ คุณพีนี่ ที่หุบปีกหุบหางก็เพราะเต็มใจหรอก แต่งัดมาใช้ได้ซำเหมอไว้เอนเตอร์เทนน้องก้องคนเดียวเค้ารู้หรอก อิ อิ ดูสิเขินซ้า ร้องว่า “บ้า” เป็นสาวน้อยแสนงอน ขนาดมองไม่เห็นยังแอบเดินหนีเลยแสดงว่าเขินจัดจริง ๆ รีบวิ่งตามไปสิคะ มัวแต่เกี้ยวน้องเขาอยู่นั่นแหละ อ๊ะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  วิ่งไปขวางหน้าคนตาบอดนี่ คิดไรอยู่น่ะคุณพี๊ กะ กะ กะ แก้ม ปะ ปะ ปะ ปาก สัมผัสกันแว้วววววว กุรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่เป็นผลพวงจากการที่ดิฉันเรียนขอเน้น ๆ ซักครั้ง แบบไม่ต้องให้จิ้นชิมิคะ เยี่ยม !!!! คุณพีเด็ดขาดมากมาย ณ จุดนี้ต้องขอชมเชยอีกอย่างว่าไม่เกร็งแล้ว แถมยิ้มกว้างอีกต่างหาก ไม่เหมือนรักจังหวะสโลวววว์ในห้องนอน ไอ้ครั้งนั้นน่ะแกะกระดุมเร้วเร็ว แต่ติดช้าแต่ละเม็ดนี่ข้ามศตวรรษ อ่ะนะ อาจจะครั้งแรกคนมันไม่เคย ดังนั้นก็พอรู้แหละว่า ณ วันนี้ ทำไมไม่เกร็ง ดิฉันเข้าใจ (พยักหน้าหงึก ๆ กับตัวเอง) ตอนนั้นทั้งกังวลอาการป่วยเจ็บและกังวลว่าเขาจะรู้ ไอจินตนาการมันก็จินตนาการอยู่แต่มันต้องระงับอกระงับใจ แต่ ณ วินาทีนี้ ถนนแปดเลนเปิดโล่งน้ำไฟถึงพร้อม ปูพรมแดงลาดเข้าบ้าน จะซอกหลืบไหนเขาก็เต็มใจรับต้อนรับ หึ หึ หึ  อ่าอย่านึกนะว่าดิฉันไม่เห็นน่ะ ยิ้มกว้างก็จริ๊งงงงงง แต่ตามองต่ำแถมมีเลศนัยอีก คงนึกรู้ละสิว่า moment ทำนองเดียวกะติดกระดุมแกะกระดุม มันจะไปไหนเสีย ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องร้อน ไม่ต้องเกร็ง ด้วยเหตุผลที่ว่าด้านบน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นอกจากบ้านเขาจะต้อนรับ คุณปรารภในใจ ทีนี้ล่ะ พีเอ๋ย กระดุมน่ะนะ จะแกะแล้วไม่ติด หรือ จะมากกว่านั้นก็ไม่มีใครว่า แถมอีกไม่นานจะเกี่ยวก้อยกันไปอเมริกา .. ก้องบดินทร์เตรียมตัวเอาไว้เถ้อโปรแกรมเอนเทอร์เทนทั้งพฤตินัย และ นิตินัยยาวยืดเป็นมหากาพย์ร้อยตอนไม่จบแน่นอน อิ อิ   โว้ยยย เห็นรอยยิ้มแล้วหมั่นไส้ “ชอบใจมากสินะตัวเธอ” ชิส์ อุ อุ คริ คริ อิ อิ คุณขราจินตนาการล่อแหลมมหัศจรรย์พันลึกนั้นเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวไก่ตื่น (กร๊ากกกกกกก) โน่นค่ะพี่สะใภ้เขามาโน่นแล้ว พาหวานใจออกไปรับพี่สะใภ้หน่อย คงคอนเซปมากเลยคุณพี ... ริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ต้นไม้ต้นไร่ไม่ให้กระเทือนแก้มใส ๆ หน้าหวาน ๆ ของน้องก้องเป็นอันขาด พี่สะใภ้มาลูบหน้าลูบหลังถามใหญ่ว่าใครดูแล โหยยยย ยิ้มแก้มแตกปลาลปลื้มเปี่ยมสุขมากมาย หวานใจออกตัวเอี๊ยดว่า เขยเล็กดูแลเป็นอย่างดีไม่มีที่ติ ครั้นถึงเวลาทานข้าว แม่เจ้าโว้ย ... ลูกแมวกลายเป็นลูกเจี๊ยบโดยสมบูรณ์ข้าวปลาอาหารจานตัวเองไม่แตะ ตักให้น้องก้องน้อยกลอยใจบริการกันถึงที่ ดีนะที่น้องเขาพอทานข้าวเองได้ ไม่งั้นคงได้ service กันถึงปากน้อย ๆ ของน้องก้องเป็นแน่ทีเดียว ชื่มชมคุณพีอีกอย่างนะคะ รักน้องเขาแล้วก็รักครอบครัวของเขาด้วย อุตว่าห์ตามไปพูดจาปลอบใจพี่สะใภ้แต่ก็ไม่ทิ้งมาดลูกไก่เจี๊ยบ ก่อนไปต้องลาไหว้สาหวานใจซะก่อน ดีมากค่ะทั่นประธาน ฯ อ่ะไอ้ที่ควรทำก็ทำแล้ว ไอ้ที่บอกกล่าวก็บอกแล้ว ทีนี้ดิฉันอนุญาตค่ะ เชิญคุณพีไปคิดแผนเอนเทอร์เทนน้องก้องต่อได้เลย  ไม่ต้องบอกเล่าเก้าสิบดิฉันก็ได้ค่ะ  เดี๋ยวดิฉันเลือดพุ่งกระฉูดหมดตัวซะก่อน หึ หึ หึ แต่ที่สำคัญได้โปรดอย่าลืมมาเลี้ยงดูปูเสื่อกันมั่งน่อ อย่าให้รอนานอุตส่าห์ครอบวิชาไว้ให้น้ำร้อนน้ำชาก็เอามาเป็นค่ายกครูไหว้ครูมั่งเน้อ อิ อิ ด้วยปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:32:46

ความคิดเห็นที่ 13 เรียน น้องก้อง น้องเอ๊ยน้ำตาร่วงน้ำตารินกันอีกแล้ว อยากได้ยินเสียงเขา อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไง ให้กดโทรศัพท์จะไปพออะไรคะ ว่าไปแล้วเขาก็อยู่ตรงหน้าน้องก้องนี่แหละ นั่นไงอดใจไม่ไหวสารภาพออกมาแล้ว (ในใจ : จะห้าวไปไหนวะคะ คุณพี) หนูเองก็ไม่ไหวเหมือนกันใช่ไหม กำลังใจที่จะผลักไสเขาออกไปมันคงสิ้นสภาพไปแล้ว ถึงได้ลุกขึ้นจับมือถือแขนซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของคุณพีเขาแบบนั้น น้องเอ๋ยพี่บอกแล้วความหวังดีของหนูมันก็ทำให้เขาเจ็บพอ ๆ กันน่ะแหละค่ะ พี่รู้นะว่าหนูตั้งท่าจะวีนเขาอีกแล้ว .... หนูไม่ต้องกลัวว่าเขาจะโกรธจะเกลียดหนู อยู่กับหนูมาหลายวันพี่ว่าเขาคงรู้ และ เข้าใจว่าหนูทำแบบนี้เพราะอะไร เห็นมั้ยคะ ... ถึงหนูผลักหนูเหวี่ยงอย่างไร เขาก็บอกแต่ว่าให้ใจเย็นยอมให้น้องทุบตีได้ตามใจ ไม่โต้ตอบให้น้องช้ำแม้เพียงปลายก้อย น้องก้องจ๋าฟังคุณแม่เขาหน่อยเถิด คุณแม่เขาไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรคุณพีแล้วนะ เพราะ คุณพีเป็นคนดี ดูแลหนูได้ คุณแม่ท่านประจักษ์แล้วค่ะ .... ว่า รักแท้นั้นเป็นเช่นไร กับทุกสิ่งที่เขาทำให้ลูกชายคนนี้ของคุณแม่ อย่าได้ใจแข็งอีกเลยค่ะ คุณพีเขายอมสยบทุกอย่างแล้ว เหลือแต่หนูนี่แหละ ยื่นมือออกมาเถอะค่ะ .... พี่รู้ว่าใจหนูน่ะไปอยู่กับเขานานแล้ว เหลือแต่ตัวนี่แหละ คุณแม่หนูเขารอส่งตัวให้คุณพีแล้วนา อย่าให้เสียความตั้งใจ ... อุตส่าห์จับยามสามตาเป็นเทวนารีมาโปรดคุณพี ฤกษ์งามยามดีรับเขยเล็กเข้าบ้านพอดี นั่นค่ะ ... อย่าดื้อ อย่าซนยอมจำนนซะโดยดี น่ารักมากกกกกกก เฮ้อ .... โล่งใจ หายดื้อแล้ว พากันไปงุ้งงิ้งกันสองคน แหมอารมณ์ดีสวีทวี้ดวิ้วขึ้นมาทันทีเลยนะคนเรา ยังไงห่วง ๆ อยู่บ้างกลัวคุณพีจะตามติดไม่ห่างแล้วจะไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ อ่ะโด่ น้องก้องนี่คิดอะไรไม่รู้ ตาคนนั้นเขายังจะมีอะไรให้ทำอีก เช้าสายบ่ายค่ำดึกก็เป็นเวลาของก้องบดินทร์ไปเสียสิ้น แล้วจะให้คุณพีแกไปทำอะไร้ ไม่มีแล้วววว ให้แกตามน้องต้อย ๆ ไปอย่างนี้แหละค่ะ นั่นปะไรบอกแล้วเวลาไหน ๆ ก็เป็นของก้องบดินทร์แอบไปติดต่อมดหมอมาประคับประคองช่วยเหลือแล้วจะตามไปเฝ้าแหนซะด้วย  ให้ตามติดไว้แหละดี ประเดี๋ยวได้ไปเลี้ยวไปเลื้อยกะคนอื่น เขี้ยวเล็บไม่ตัดถาวรนะคะ ยังมี ๆ  อ่ะดูสิปากหวานขนาดนั้น ถ้าไม่หายก็เดี๋ยวเป็น “ตา” ให้ก็ได้ น้ำตาลจะท่วมสวนอยู่แล้วเนี่ย แต่ ..... โอ๊ะโอ น้องก้องขราก็ไม่เลวนะคะนั่นคารมคมคายเหมือนกันให้คุณพีเป็น “ตา” แล้วใครเป็นยาย ไหมล่ะ บอกแล้วว่าเขี้ยวเล็บก็แค่ซ่อนค่ะ พอถึงเวลาก็กางออกมาใช้ได้ตามอยากทีเดียว ห้ามไปยั่วเธอว่าบ่อมิไก๊นา เป็นไงเล่า ... สวนมาทันทีไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าใครเป็น “ยาย” เป็นไงคะ กลายสภาพเป็นสาวแสนงอนอายม้วนเดินหนีไปเชียว คุณพีก็นกรู้นะเดินตัดหน้าคนที่เค้ามองไม่เห็น หวังผลแล้วก็ได้ผลจริงด้วย ยิ้มกริ่มมาเชียว หึ หึ  เป็นไงหอมไหมนุ่มไหมอุ่นรึเปล่าอ้อมกอดคุณพีอ่ะ แหมมมมม อยากให้น้องก้องเห็นสายตาแกจั๊ง วนเวียนแถวปากแถวแก้มน้องก้องนั่นแล้ .................. สายตามีเลศนัยแถมไม่เกร็งไม่หวั่นวิตกอีกตะหาก หนูเอยระวังตัวนา ทั้งบ้านน้องทั้งตัวน้องน่ะเปิดต้อนรับให้เขาเป็นคนในครอบบ้านครัวเดียวแล้วนา อิครั้งแรกที่แกระดุมติดกระดุมน่ะน้องเอ๋ยหน้าคุณพีซาบซ่านในอารมณ์มากมายแต่ก็หวั่นวิตกอยู่ด้วยสถานการณ์มันไม่คลี่คลายแต่บัดนี้ เข้าตามตรอกออกตามประตูผู้ใหญ่รับรู้ หวานใจรับทราบ ตอนนี้แกจินตนาการแผนเอนเทอร์เทนน้องอยู่พี่ขอบอกให้ทราบ ยิ่งจะพากันไปรักษาที่อเมริกาด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ น้องจ๋าพี่ว่าน้องต้องเตรียมรับศึกหนักแล้วล่ะ เหวี่ยงวีนกับเขาไว้ก็เยอะ อุปสรรคกับบ้านน้องก็แยะ กว่าจะได้ตัวมาแสนจะยากลำบาก แทบจะเอาทองทาบตัวกันเลยทีเดียว งานนี้พี่ว่าเขาต้องเอาคืนแน่ เอาให้คุ้ม เอ๊ะ ... หนูจ๋าทำไมหน้าตาระรื่นจริงเชียว ไม่กลัวมั่งเหรอ อะไรนะน้องก้องพี่ไม่ค่อยได้ยิน ... กระซิบกระซาบ อ๋อ ... เป็นความลับห้ามให้พีรู้ เอ้าว่ามาว่าไงคะ .... หืมม์ไรนะ ก็ถ้าอย่างนั้น ... อยากจะทำอะไรก็ตามใจพีเขาเหอะ ก้องคะ .... จบเลยค่ะ - -‘’ หนูถือคติจีนเหรอคะ ออกเรือนตั้งเชื่อฟังสามี โอ .. เพลียตับมาก ๆ  งั้นพี่เลิกแนะนำดีกว่ายอมซะมีแล้วทุกประตูแบบนี้ ก็เตรียมรับแผนเอนเทอร์เทนคุณพีแกให้ดีเถิด โชคดีนะน้องก้อง อุ อุ อิ อิ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:34:36

ความคิดเห็นที่ 14 เรียน คุณพี และ น้องก้อง (สาส์นทิ้งท้าย) โฮ่ ฮี้ โฮ่ ฮี้ โฮ่ ฮิ้วววววววววว ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาวใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขย ตาละลา น้องก้องขราอย่านั่งเฉยเลือกรึยังชุดเชิ้ดสีอะไรคุณพีชอบให้ใส่สีขาว ๆ นวล ๆ ใช่ป่าว พิธีเช้าพิธีค่ำจัดการรึยังนิ  อ้าววววว ยังเหรอ นึกว่าจะแต่งกันแล้วเลยโห่ขันหมาก สรุปไม่ใช่เหรอแล้วมาทำไรกันริมทะเล อ๋อ  ... รำลึกความหลังฮันนีมูนสวีทนุชน่ะเอง แหมเดินจูงมือให้ลือลั่นทั่วดินฟ้าว่าคนเราเค้ามีเจ้าของแล้ว เรียกกันน่ารักเชียวยายกะตา ตากะยาย คุณพีนี่น้าพอน้องเขาเปิดใจหน่อยเซ้าซี้ถามอยู่นั่นแล้ว แหม ... ไม่มั่นใจเหรอคะ ทำเป็นสาวน้อยคอยคำรักแฟนไปได้ น้องก้องก็นะ ... จะอายม้วนไปไหน คุณพีแกอยากฟังอะไรก็ให้แกฟังไปเห้อ มากันจนถึงขนาดจะบินลัดฟ้าไปรักษาตัวเมืองนอกเมืองนาแล้วนี่ จับมือก็แล้ว กอดกันก็(หลายที)แล้ว แกะกระดุมติดกระดุมกันก็แล้ว ขนาด kiss (แบบไม่จงใจ)ก็มีแล้ว กะอีแค่พูดคำเดียวมันคงไม่กระไรนักหนาหรอกน้องก้องขรา บอกไปเห้อว่าอยากคร้าบบบบ อยากให้คุณพีอยู่ด้วย ไม่ต้องกลัวไปหรอกว่าทางนั้นจะได้ใจ ... ขี้คร้านจะปลาบปลื้มลืมข้าวปลาอาหารล่ะไม่ว่า คุณน้องก้องจ๋า “ผูกพยัคฆาเขาต้องผูกด้วยเส้นไหมค่ะ” อ่อนโยนนุ่มนวลตามใจ แค่นี้เป็นเสือพีมาจากไหนก็กลายเป็นลูกเจี๊ยบพีในทันทีอย่าลืมที่พี่บอก มาถึงจุดนี้แล้วคงไม่มีอะไรจะบอกคุณพีกับน้องก้องมากมาย เดินสวีทหวานกันตามสบายค่ะ แต่โปรดอย่าลืมว่า “ความรักครั้งนี้” ได้มาอย่างไร คุณ ๆ ทั้งสองเสียอะไร และ ได้อะไรกลับมา ไม่มีใครได้อะไรตามใจทั้งหมด ไม่มีใครจะต้องสูญเสียอะไรทั้งหมด รักของคุณทั้งสองมีอุปสรรคมากมาย จากความไม่เข้าใจของครอบครัว ของสังคม จากความรู้สึกของคุณทั้งคู่ที่เป็นกำแพงกั้น แต่ความรักนั้นเป็นสิ่งแปลก พาคนสองคนที่ต่างกันคนละขั้วมาเจอกัน พาความทุกข์รวมทั้งความสุขเข้ามาในชีวิต ให้ต่างฝ่ายแลกเปลี่ยนตอบแทนแบ่งเบาภาระ ความรักนั้นมีทั้งความหวานความขมค่ะ ต่อไปจากนี้อาจมีบ้างที่เกิดความไม่ลงรอย อาจมีบ้างที่ไม่เข้าใจ อาจมีบางเวลาที่ขุ่นเคือง ... เมื่อวันนั้นมาถึงขอให้คุณนึกค่ะ กว่าจะมาอยู่ด้วยกันตรงนี้ กว่าจะมาถึงจุดนี้คุณผ่านอะไรกันมาบ้าง ความขุ่นเคืองที่เกิดขึ้นเทียบได้หรือไม่กับสิ่งที่คุณเคยเผชิญ และ ร่วมฟันฝ่ามาด้วยกัน ควรหรือไม่ที่จะให้มันจบลงตรงนี้ คิดให้ละเอียดรอบคอบถ้วนถี่ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรลงไป ที่พูดอย่างนี้หมายความว่าคุณทั้งสองจะต้องเลิกกันวันใดวันหนึ่ง ... ไม่ใช่ค่ะ แต่เพราะ คุณพีเป็นคนใจร้อน ส่วนน้องก้องเป็นคนใจแข็ง และ คุณทั้งคู่เหมือนกันอยู่หนึ่งอย่างคือเมื่อปักใจแล้วคุณไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ ไม่คือไม่ ใช่คือใช่ ไม่มีอาจจะ ไม่มีบางที เรียกว่า คนนึงดื้อโวยวาย อีกคนหนึ่งดื้อเงียบ ดังนั้นก่อนที่จะฟันธง ก่อนจะตัดสินใจสิ่งใด ๆ ในชีวิต ไม่ว่าจะเพื่อตัวเองหรือว่าเพื่ออีกฝ่ายหนึ่ง  กรุณา “นับหนึ่งไปหลักสิบหลักร้อยค่อยพูดจา” และ หันหน้าเข้าหากันค่ะ อย่าคิดเองเออเอง หนทางความรักยังอีกยาวไกลค่ะ ณ จุดนี้ไม่พูเอาใจหรอกนะว่าอะไร ๆ มันคงจะไปได้ดี คุณคงต้องอดทนอีกมากทีเดียว  ทิ้งท้ายตรงส่วนนี้ไว้ขอให้อยู่กันอย่างเป็นสุข “เย็นให้เหมือนฟัก หนักให้เหมือนหิน” ค่ะ และท้ายที่สุด(อีกที) ตามเชียร์มานานเห็นพัฒนาการมาเป็นขั้นเป็นตอน ขอบคุณ คุณทั้งสองที่ทำให้ดิฉันรู้ว่าความรักแท้นั้นเกิดได้ไม่ต้องนำพาในเรื่องเพศพันธ์ หรือ ปัจจัยอื่นใด ขอบคุณที่แสดงความรักความเสน่หาที่สะอาดตาให้ประจักษ์ ... ประจักษ์ว่าสิ่งเหล่านี้ยังมีอยู่จริง เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง เหมือนลมหนาวเดือนเมษา เหมือนว่าใจอ่อนล้ากลับแข็งแกร่ง เหมือนคนกำลังมีรัก เหมือนคนหลงทางพบคนรู้จัก เหมือนเจอของสำคัญที่หล่นหาย เหมือนร้ายนั้นกลายเป็นดีมาก เหมือนที่ฉันนั้นได้มาพบกับเธอ ชีวิตฉันจึงได้เจอ แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ ที่ฉันได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร โอ้...เธอ ทำให้ฉันรู้จัก ความรักที่ไม่มีเหมือนใครใด ได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้ หัวใจอยากให้เธอรู้ แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ ที่ฉันได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร ด้วยปรารถนาดี จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:36:02

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณคลิปจากคุณเม่ เช่นเคยค่ะ พบเจอกันที่ใดอย่าลืมทักทาย ส่วนดิฉันขอเป็นไทแก่ตัวนับแต่วันนี้ อิ อิ ^ ^ Kong&Phee Always -------------------------------------------------------------------------------- แปะของแถมค่ะ จากกระทู้ที่ถามว่าความรักของใครเป็นแบบไหน ในพรุ่งนี้ก็รักเธอ 1. ปอ 2. แก้ว รักกันอยู่ขอบฟ้า เขาเขียว เสมออยู่หอแห่งเดียว ร่วมห้อง ชังกันบ่แลเหลียวตาต่อ กันนา เหมือนขอบฟ้ามาป้อง ป่าไม้มาบัง 3. ก้อง เมื่อรักแล้วมิเสียใจที่ได้รัก รักแล้วปักใจถึงคนึงหา อยากปัดเป่าอุปสรรคนานา ให้แก้วตามีความสุขเท่านั้นพอ 4. พี ที่รักเอยพีรักเจ้า คงเห็น ขยันรดน้ำเช้าเย็น กราบไหว้ พีไม่ปล่อยลำเค็ญ โปรดเชื่อ งานหนักอดทนได้ แด่น้องคนเดียว ถึงถูบ้านล้างรถ ซ่อมไฟ ฟ้านา ปัดกวาดล้างจานไว ซักผ้า กินดื่มชอบสิ่งไหน สั่งมา เพราะรักยอมเป็นข้า รับใช้ก้องบดินทร์ 5. ป้าฟอง อันชนกชนนีนี้รักเจ้า เทียบเท่าชีวาก็ว่าได้ 6. นุติ ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน ไม่ยินและไม่ยล อุปะสัคคะใดใด ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้ ก็โลดจากคอกไป บยอมอยู่ ณ ที่ขัง ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ่หวนคิดถึงเจ็บกาย 7. พิพัฒน์ เข้าตำราเจ้าชู้ประตูดิน หมูหมาเกี้ยวสิ้นไม่เลือกหน้า รักแจกจ่ายดุจสายธารธารา หากใครกล้าหลงลงลิ้นเสี่ยงเอาเอง 8. ปัท 9. อร โอ้ว่าอนิจจาความรัก เพิ่งประจักษ์ดังสายน้ำไหล มีแต่จะเชียวเป็นเกลียวไป ไหนเลยจะไหลคืนมา สตรีใดในภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนตัวข้า ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา จึงมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิจ โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงช้ำจิต จะออกชื่อลือชั่วไปทั่วทิศ เมื่อพลั้งผิดคิดแล้วจะโทษใคร ป.ล. มีทั้งกลอนแต่งเอง มีทั้งไปจิ๊กของคนอื่นเค้ามาแปลง และ มีทั้งจากวรรณคดีนะคะ แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 21:11:37 จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:37:18

ความคิดเห็นที่ 16 อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย...................................... รอมาตั้งนานเลยค่ะจารย์ขา ..... เนี๊ยถ้าขาด จม. ของจารย์ไป อารมณ์เราไม่ถึงที่สุดแน่ๆ ขอบคุณจารย์มั่กมากค่า...... มิเสียแรงที่ตามจิก  อิอิ อุอุ จากคุณ : nymph_tim เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:46:27

ความคิดเห็นที่ 17 เฮ้อเศร้าอ่ะ.....................<___> ขอบคุณสำหรับจดหมายทุกฉบับติดตามคุณวรินทร์รตา มาตลอด ขอบคุณ สำหรับมิตรภาพดีๆที่มีมาให้กันเสมอ ขอบคุณจากใจ คุณวรินทร์รตา  มันจะไม่มีอีกแล้วใช่มั้ย แต่เราก็ยังรักและคิดถึงกันเสมอนะคะ ละครจบแต่โอฟลุคยังไม่จบคะ จากคุณ : ทะเลน้ำใส เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:49:35

ความคิดเห็นที่ 18 โหย มาจองที่อย่างรวดเร็ว ก่อนอ่านวนซ้ำอีกรอบทีหลัง นอกจากประกาศตัวเป็นแม่ยกพีรวิชญ์และอนุชิตแล้ว ก็ประกาศตัวเป็นแฟนจดหมายของน้องวรินทร์ด้วยอีกสถานหนึ่งค่ะ 5555 ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : =p o o k p u i= เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:52:26

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วซึ้งอ่ะ ส่งท้ายได้แบบ สุดยอดค่ะ จากคุณ : tinker เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:57:50

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาขอบคุณ คุณวรินทร์รตา และให้มอบกิฟท์ส่งท้ายค่ะ ดิฉันเองก็เป็นไทแก่ตัวในวันนี้แล้วเช่นเดียวกัน (เหมือนๆจะเริ่มติดสำนวนคุณมาซะแล้วสิ) เอาเป็นว่า...ขอบคุณที่สร้างรอยยิ่มให้เหล่าสาวกพี-ก้องมาตลอดนะคะ สิ่งที่คุณเขียนนั้น มันตรงใจหลายๆคนทุกประการ เพียงแต่เราไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้อย่างคุณเท่านั้นเอง หวังว่าจะมีโอกาส ให้พวกเรากลับมารวมตัวกันเวิ่นเว้อแบบนี้อีกนะคะ จากคุณ : Little Rascal เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:01:06

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณคะอาจารย์ รัก  ชอบ ซึ้ง........... จากคุณ : ฤดูเปลี่ยนใจ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:01:29

ความคิดเห็นที่ 22 จดหมายของคิมุน่าประทับใจทุกฉบับเลยนะคะ  ^^ พี่ชอบทุกฉบับเลย  ^^ จากคุณ : lovelypinky เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:05:27

ความคิดเห็นที่ 23 gift สุดท้ายเดือนนี้ให้คุณวิรนทร์รตาค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่เขียนจดหมายน่ารักๆ มาให้สาวกก้องพีได้อ่านมาตลอด ขอบคุณอีกครั้งนะคะ จากคุณ : YaiSerSar เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:08:59

ความคิดเห็นที่ 24 ดีจัง ยังกะมีคนรู้ใจมานั่งบรรยายแทน อิ อิ ขอบคุณเจ้าค่ะ จากคุณ : ยายมะลิ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:12:12

ความคิดเห็นที่ 25 ขออนุญาตไปอ่านภาคแรกใหม่ก่อนนะครับ รวดเดียวจบ แต่ที่แน่ๆ ขอบคุณอาจารย์วรินทร์รตามากครับ เป็นหนึ่งในสิ่งที่ต้องติดตามสำหรับผู้ชื่นชอบก้องพีทุกคน ขอบคุณมากครับ จากคุณ : -adis- เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:12:41

ความคิดเห็นที่ 26   ขอบคุณค่ะ ^ ^ ไว้เจอกันใหม่ในห้องซากุระนะคะ จากคุณ : butapanda เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:18:43 A:125.24.130.100 X: TicketID:244827

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านฉบับสุดท้ายสุดท้ายแล้วน้ำตามันจะไหล แต่ต้องกลั้นไว้ เพราะคนในออฟฟิศเยอะ T__T ขอบคุณมากนะคะ จะบอกว่า เขียนได้ซาบซึ้งกินใจมากแล้วก็ฮาไปพร้อมๆ กัน สำนวนแต่ละประโยคสุดจะบรรยาย เห็นภาพชัดเจน อิอิ อ่อ ขอให้มีความสุขกับการทำงานและมีลูกศิษย์น่ารักๆ นะคะคุณวรินทร์รตา :) จากคุณ : *-* (Me-GotCha) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:21:25

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ ^ วันนี้นั่งคุมสอบวิชาตัวเอง มีนักศึกษามาขอซ่อมแล้วอ่ะค่ะ ไมเกรนขึ้นเป็นริ้ว ๆ ทีเดียว นี่เรียกว่าศิษย์น่ารักรึเปล่า ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:26:36

ความคิดเห็นที่ 29   จดหมายก็จะต้องหายไปด้วยใช่ไหมคะ ....ความสุขอีกอย่างของการดูพีก้อง ก็คือการอ่านจดหมายคุณวรินทร์รตาค่ะ ขอบคุณจดหมายทุกฉบับ ขอบคุณคุณวรินทร์รตามากค่ะ ขอบคุณสำหรับความสุขที่คุณมอบผ่านจดหมายทุกฉบับ จนกว่าจะพบกันใหม่ค่ะ จากคุณ : หญิง เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:30:11 A:192.168.0.249 X:58.147.40.189 TicketID:191075

ความคิดเห็นที่ 30   เป็นละครเรื่องที่ 2 ที่ดูในปีนี้ สนุกมาก ยิ่งสนุกมากขึ้นเพราะมีชาวเฉลิมไทย ไม่รู้ว่าปีหน้าจะมีละครสนุกๆ น่ารักแบบนี้อีกมั้ย ไม่รูว่าปีหน้าจะได้วิ่งตามกระทู้รายงานสดอีกมั้ย ไม่รู้ว่าปีหน้าจะได้เข้าไปอมยิ้มกับกระทู้จิ้นอีกมั้ย แต่รู้ว่าปีนี้มีความสุขมากๆค่ะ ^^ ตอนนี้แอบไปสมัครแฟนคลับคุณพชรกับคุณอนุชิตไว้แล้ว เมื่อก่อนรู้สึกว่าเรื่องแฟนคลับเนี้ยไร้สาระมากๆ  พอเจอเข้ากับตัวถึงได้เข้าใจ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นไปได้ขนาดนี้ ^^" จากคุณ : circlehalf เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:33:29

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ ค่ะ จนกว่าจะพบกันใหม่ มีพบย่อมมีจากมีพรากย่อมมีเจอค่ะ ^ ^ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:34:20

ความคิดเห็นที่ 32   ขอบคุณอาจารย์วรินทร์ตา สำหรับจดหมายถึงพี-ก้อง ตั้งแต่ฉบับแรก จนทุกฉบับสุดท้าย ทำให้การดูละครมีอรรถรสมากขึ้นเลยทีเดียวค่ะ แอบเศร้านะค่ะว่าจะไม่ได้มา จิ้น เวิ่นเว้อ แอร๊ยยย กันอีกแล้ว ขอบคุณมิตรภาพจากสาวกพีก้องทุกคนค่า คงหาปรากฏการณ์แบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว สุดท้าย รักและคิดถึง ตาพี-ยายก้อง เป็นที่สุดค่ะ จากคุณ : Oh-nhong เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:02:10

ความคิดเห็นที่ 33   รักก้องพี รักสาวกก้องพีทุกคนค่ะ จะจดจำความทรงจำนี้ไว้ตลอดไป 6^^ จากคุณ : P&Kong Fever (zhouyumin_kk) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:16:55

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณจดหมาย ที่ทำให้เพ้อได้หลังดูคลิปทุกทีค่ะ ยังอยากอ่านต่อนะค่ะ ถ้าจะเขียนหลังจากคุณพีพาก้องไปรักษา ก็จะรออ่านต่อนะค่ะ ^_^ จากคุณ : Gun and Gun (gunnernoy) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:21:45

ความคิดเห็นที่ 35 .......ซุ่มอ่านอยู่คะ... ..อยากจะบอกว่าชอบมาก... ..ชอบกลอนสาวกก้องพีมากๆๆคะ... จากคุณ : เหงาหัวใจ (heart_sea) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:35:29

ความคิดเห็นที่ 36 ยิ่งอ่านแล้วก็นิ่งคิดถึงเรื่องของก้อง พี เป็นละครที่จะจดจำตลอดไป ว่าเคยบ้ามากกก จากคุณ : ALmon (ALmoN LatE*) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:51:26

ความคิดเห็นที่ 37 _/ \_ ขอบคุณอ.วรินทร์รตา จขกท.มากค่ะ เราขออนุญาตเซฟเก็บไว้นะคะ (เวิร์ดกว่า 40 หน้า แม่เจ้า...) เวลาคิดถึงเธอทั้งคู่จะได้เอามาอ่านให้ชื่นฉ่ำหัวใจ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : Sea Daisy เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:52:33

ความคิดเห็นที่ 38   ขอบคุณจดหมายของคุณวรินทร์รตาที่เหมือนเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ยามคิดถึงพี+ก้อง จดหมายทิ้งท้ายทำเอาน้ำตาร่วงเผลาะโดยไม่รู้ตัวเพราะเพลงๆ นั้น เคยคิดว่าเป็นเพลงที่เหมาะกับพี+ก้องมาก.... เลื่อนมาเจอเนื้อเพลงและเพลงที่กำลังฟังเปลี่ยน ... เป็นเพลงเดียวกันพอดี.... ขอบคุณที่ร้อยเรียงทุกตัวอักษรมาให้สาวกเราๆ ได้อ่านกันค่ะ มีความสุขเสมอยามได้อ่านจดหมายของคุณวรินทร์รตา เหมือนคนรู้จักกำลังจะเดินทางไกล... ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะกอดปลอบ ได้แต่ยิ้มและบอกว่าลาก่อนอยู่ในใจ พี+ก้องจะอยู่ในความทรงจำ แต่โอฟลุ๊คยังเป็นปัจจุบันเสมอ ... เหมือนที่ฉันนั้นได้มาพบกับเธอ ชีวิตฉันจึงได้เจอ... จากคุณ : คุณหญิงแห่งเจ้าคุณ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:58:22 A:117.47.126.102 X: TicketID:243242

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมากค่าๆๆๆ ชอบมากกก ตามอ่านทุกฉบับบบบ ^^ จากคุณ : 2am and the rain is falling เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 18:00:45

ความคิดเห็นที่ 40   ขอบคุณอาจารย์วรินทร์ตา สำหรับจดหมายถึงพี-ก้อง ตั้งแต่ฉบับแรก จนทุกฉบับสุดท้าย ติดตามอ่านทุกฉบับเลยค่ะ ชอบมากๆๆเอาใจไปเลย^^ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆๆที่เหล่าสาวกก้อง-พี มีให้ ขอบคุณจริงๆๆค่ะ^0^ จากคุณ : ลูกปลาช่อนน้อย เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 18:06:50

ความคิดเห็นที่ 41   ขอบคุณจริงๆ ที่ทำให้ สาวก ก้อง พี มีความสุขคะ จากคุณ : ใบส้มจีน (น้องใบส้มจีน) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 18:07:48

ความคิดเห็นที่ 42 สุดยอดดดดดดดดด จากคุณ : ryuryu (PRUzy) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 18:48:52

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณอาจารย์สำหรับจดหมายนะคะ เม้นท์ทั้งที เม้นท์เอาจดหมายลาซะงั้น ตามอ่านทุกฉบับเลยค่ะ แต่ไม่เคยเม้นท์เลย ขอเม้นส์ส่งท้ายละกัน จดหมายของอาจารย์ทุกฉบับ ทำให้สาวกยิ้มค่ะ ขอบคุณมากๆ ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : beemanufan (beemanufan) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 18:57:01

ความคิดเห็นที่ 44   ขอคุณ จขกท ที่สุดเลยคร้าบบบบบบบบบบ จากคุณ : Badboy_man เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 19:09:34

ความคิดเห็นที่ 45 รักก้องพี มากมาย เพ้อมากด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชอบฟลุคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค แอร๊ย จากคุณ : อมยิ้มอันเล็ก เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 19:26:34

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วคิดถึง ตากับยาย จัง จากคุณ : neemJaa เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 19:53:05

ความคิดเห็นที่ 47   อ่านจดหมายอาจารย์แล้วยิ่งคิดถึงก้อง-พีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ถ้ามีเวลาอาจารย์เข้ามาเขียนอีกนะคะ จะรออ่านค่ะ ^_* จากคุณ : Nicha( ..Pimm..) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 20:25:04 A:10.90.101.108 X:202.28.181.7 TicketID:245957

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบจัง ^_^ รออีกนะคะ จากคุณ : หมีน้อย&ลูกหมี เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 20:36:38

ความคิดเห็นที่ 49 thanks a lot for The letter ka จากคุณ : travell doc เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 21:04:26

ความคิดเห็นที่ 50 แอบใจหายนะคะนี่ ติดตามอ่านมาทุกฉบับ ยังไงต้อขอขอบคุณ คุณวรินทร์รตามากๆนะคะ ที่ทำให้เราได้อ่าน ได้ขำ ได้สนุก มาตลอดช่วงนึง ขอบคุณจากใจเลยค่ะ ^^ จากคุณ : T e A k เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 22:34:33

ความคิดเห็นที่ 51 ชอบมากๆเลยค่ะ สำนวนน่ารัก บรรยายได้โดนใจมากๆๆ จากคุณ : เจ๊มาเองจ้ะ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:13:59

ความคิดเห็นที่ 52 เขียนเก่งมาก  เจอตัวขอสาวกสูงวัยคนนี้กอดทีนึงนะ จากคุณ : nooyong เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 00:24:01

ความคิดเห็นที่ 53 คงยังไม่ช้าที่จะมา "ขอบคุณ"   ขอบคุณสำหรับสาส์น ทุกอักษร ของคุณวรินทร์รตา อ่านทุกฉบับ ชอบบบบบบบทุกฉบับ ต่อไปจะไม่มีแบบนี้ให้อ่านอีก  คงคิดถึงน่าดูชม ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^ ^ จากคุณ : ศรานรา เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 01:07:16

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณคุณวรินทร์รตา และเพื่อนๆทุกคน ที่ต่างมอบช่วงเวลาดีดีนี้ให้กัน จากคุณ : มารบูรพา อึ้งเอียะซือ เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 02:47:09

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณทุกท่านด้วยเช่นกันค่ะ และอย่างที่บอกถ้าไม่มีคุณโอน้องฟลุค ไม่มีพิรวิชย์ ก้องบดินทร์ งานชิ้นนี้คงไม่เกิดขึ้นค่ะ ต้องขอบคุณนักแสดงทั้งสองท่านด้วย โอ ..... คุณ nooyong คะ ดิฉันเป็นสาวกสูงวัยเลยเชียวเหรอคะ (กร๊ากกกกก อ่านครั้งแรกสำลักน้ำพรวดเลย อิ อิ) นี่ล่ะน้า เรียกอาจารย์กันทั้งกระทู้ ไม่ต้องเรียกอาจารย์ก็ได้ค่ะ ให้ลูกศิษย์ดิฉันเรียกก็พอ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 07:28:36

ความคิดเห็นที่ 56 กระทู้นี่้เก็บเข้าคลัีงยังไง ใครก็ได้บอกผมที ขอบคุณพี่วรินทร์รตามากเลยครับ จนหมายแต่ละฉบับอ่านแล้วฮาดี ผสมกับถ้อยคำที่เข้าใจง่าย อ่านแล้วสนุกสุดๆ ทำ link เก็บเข้าคลังให้ทีค๊าบบบ จากคุณ : เหลืองเลย เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 10:16:51

ความคิดเห็นที่ 57   ขอบคุณคุณวรินทร์รตานะคะ (สารภาพว่าอ่านชื่อผ่านๆเป็นวรินทราตลอดเลย ตอนนี้จำขึ้นใจแล้วค่ะ วรินทร์รตา) ขอบคุณสำหรับจดหมายอันทรงคุณค่า ทั้งภาษา ทั้งความรู้สึก เมื่อกี๊หลังไมค์ไปหา ปล่อยไก่ถามว่าจบเอกไทยหรือ อ่านเรพบนๆแล้วก็ได้คำตอบแล้วค่ะ ^^ ขอบคุณมากนะคะ ที่มีจดหมายดีๆแบบนี้ให้อ่านกัน รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อ่านอะไรที่ใช้ภาษาสวยงามแบบนี้มานานแล้วค่ะ จากคุณ : Yo-Ga-Akeru เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 11:11:15

ความคิดเห็นที่ 58 ซาบซึ้งและประทับใจค่ะ ทั้งสำนวนความนัย  ถ้วนถ้อย อีกแนะแลนำนา  สอนน้อง ด้วยจิตคิดหวังดี  เด่นชัด ครบถ้วนล้วนก้องพี  สดุดี วรินร์รตา (แก้ไขคำผิดค่ะ) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 11:24:13 จากคุณ : midnight train เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 11:21:49

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณมากนะคะคุณวรินทร์รตา จดหมายสนุกทุกฉบับเลยค่ะ ถูกใจมาก รักยายก้องกะตาพีจัง จากคุณ : NoKKunG Club เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 13:50:16

ความคิดเห็นที่ 60 คุณวรินทร์รตา คะ แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ณ จุดนี้ กิ้ฟหมดแร้ว แต่อยากขอบคุณดังๆ จดหมายมีค่ามากนะคะ ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง ก้องพี ขอบคุณๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ จากคุณ : ร่มใส เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 14:42:31

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณมากค่ะ เขียนดีจริงๆ สุดยอดเลย จากคุณ : ส้มชมพู เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 16:32:10