 |
ความคิดเห็นที่ 132 |
ต่อจากข้างบนจ๊า
After last years My Sweet Seoul, this drama is another strong argument for the move for directors from Chungmuro to Yeouido. I cant say I was ever a fan of Kwak Kyung Taek (Ive never even seen the movie version of Friend), but I love his work here. Friend, Our Legend is just breathtaking to look at, its visuals so beautiful and gritty and enticing. I remember watching the opening scene of the first episode and thinking, Damn, thats gorgeous. The mood and atmosphere for this drama is just about perfect, soaked in nostalgia for the past, and bathed in a subtle whisper of tragedy. True, the music is average at best, and can be jarring in its appearance in certain scenes, but thats mostly a minor quibble. And yes, there are times when the stylistic elements come forward too strongly, and it ends up feeling like youre watching a glossy music video instead of a drama depicting a living, breathing story. But those moments, too, are few and far between, and grow progressively infrequent as the drama goes on. At the end of the day, its the strengths of the story and the way it is told that stands out, leaving all of those flaws in the dust.
 But what I really want to talk about is the acting. I mean
Holy crap of a seagull, is that really Hyun Bin? What on earth has happened to this guy? Suddenly his eyes are glowing with passion and energy, suddenly it seems like his body is housing a dormant volcano ready to explode at any moment. Watching his character slowly evolve from quiet, hurt, gentle soul desperate for just a hint of love to twisted shell of a human being is just wondrous, as well as heartbreaking. And Hyun Bin pulls it off beautifully. He took my very breath away. Hes had a rough few years after the enormous success of My Name Is Kim Sam Soon, quality-wise, but I think hes finally back, and a million times better than he ever was before. This is easily the best performance of his career. I cant wait to see what he has in store for us in future.
( ขอแปลเฉพาะตอนที่เขาเขียนถึงบินนะจ๊ะ แปลทั้งหมดม่ายหวายย ยาวมากกก )นี่คืดฮยอนบินจริงๆเหรอนี่ ? อะไรเกิดขึ้นกับเค๊าเนี๊ยะ ? ตาของเขาช่างน่าหลงใหล และ เต็มไปด้วยพลัง และร่างกายของเขาที่ปกติจะไม่ค่อยเปิดเผยเท่าไหร่ แต่ตอนนี้มันเหมือนกับภูเขาไฟที่พร้อมที่จะระเบิดออกมาตลอดเวลา ดูคาแรคเตอร์ที่เขาได้รับในเรื่องนี้จะค่อยๆ พัฒนาไปตามบท เริ่มจาก เงียบ เจ็บปวด (จิตใจ) อ่อนโยน (จิตใจ) ความท้อแท้และสิ้นหวังโดยมีปมเรื่องความรักเป้นจุดหักมุมของเรื่องได้อย่างยอดเยี่ยมม ฮยอนบินถ่ายทอดออกมาได้สวยงาม ยอดเยี่ยมมากก เขาทำให้ฉันแทบจะหยุดหายใจได้ตลอดทั้งเรื่อง เขาผ่านช่วงที่ยากลำบากในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมาหลังจากผลงานที่ปนะสบความสำเร็จอย่างสูง My Name Is Kim Sam Soon การเลือกทำงานที่มีคุณภาพและฉลาด ในที่สุดฉันคิดว่าเขากลับมาแล้ววว มันยอดเยี่ยมกว่าผลงานที่ผ่านๆมาของเขาเป็นล้านๆเท่า ฉันคิดว่านี่คือการแสดงที่ดีที่สุดในชีวิตของเขาเลยทีเดียวว และ ตอนนี้ฉันแทบจะรอผลงานชิ้นต่อไปของเขาไม่ไหวแล้วว ( 555+ คนเขียนหลงรักบินเข้าเต็มเปาซะแล้วววว )
Even actors that I previously brushed off as mediocre, like Kim Min Joon, completely changed before my eyes. When did he become this natural, this into his character? Its just amazing. And then there are folks like Wang Ji Hye, Jung Yoo Mi, Lee Shi Eun, Bae Geu Rin, Seo Do Young. Hell, look at the entire supporting cast, too, with folks like Kim Dong Hyun. Theres not a bad seed to be seen anywhere (although Id argue that Seo Do Young is the weakest link).
I fully admit that before I started watching this drama in earnest, I assumed that it would be a show drenched in machismo and male posturing, exactly the kind of thing I cant stand. But by the time I hit the third episode, I realized that Id been completely wrong. The four main friends are male, yes, but the women Jin-sook, Eun-ji, Sung-ae are just as important. Theyre not relegated to mere window dressing moved around to give the boys their necessary minute of romance. No, theyre portrayed as tough, strong, resilient, smart and independent, with their own lives separate from men and their own hopes and heartaches. And the actresses portray all of that beautifully, with so much charisma that it could easily overtake other aspects of the drama, if it werent controlled carefully.
Friend, Our Legend is not a perfect drama. But its a complex, smart, and heartfelt one, and has the ability to dig straight into your heart and potentially tear it apart. As much as Im loving writing about it right now, it hurts me to do so at the same time. The characters are no longer just characters to me. Theyre real people, ones I love and hate and cherish. And, yknow, the more you love, the more opportunity for pain awaits you.
http://www.dramabeans.com/2009/12/duds-and-delights-of-2009-year-in-review-part-1/#more-14138
credit : dramabeans.com
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 52 01:31:59
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 52 00:49:28
| จากคุณ |
:
annejung   
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ธ.ค. 52 00:48:13
|
|
|
|
|
