 |
ความคิดเห็นที่ 6 |
#4 หลังๆ ละครทีวีซีนที่สร้างจากงานของอาจารย์แต่ละเรื่องไม่โดนเลยค่ะ ส่วนตัวมีความรู้สึกว่า ทีวีซีนเหมาะกับนามปากกา ว.วินิจฉัยกุลมากกว่าแก้วเก้า
ลองไล่เรียงมาตั้งแต่ยุคเส้นไหมสีเงิน, เรือนไม้สีเบจที่ทีวีซีนทำไว้ดีมากๆ จนอาจารย์ไว้ใจถึงขนาดให้สิทธิในการทำละครคุณปิ่นก่อนค่ายอื่นๆ อยู่บ่อยครั้ง
แต่พอมายุคหลังอย่างนิมิตมาร, หน้ากากดอกซ่อนกลิ่นนี่ไม่สนุกอย่างแรง (คห.ส่วนตัว) ต้องรอลุ้นจงกลกิ่งเทียนว่าจะหมู่หรือจ่า ถ้าแป๊กอีก..ไม่แน่ว่านิยายเรื่องใหม่อย่างเงาพราย ค่ายอื่นอาจได้ไปทำ
คุณ yamara-tee ไม่รู้จะย่อยังไงไม่ให้เสียอรรถรสค่ะ เอาคร่าวๆ แล้วกันนะคะ "อิสตรี" นางเอกของเรื่องเป็นสาวสังคมชื่อดังในยุคที่วงสังคมกรุงเทพฯ ยังไม่ได้มีเหล่าบรรดาไฮโซ-เซเล็บเดินกระทบไหล่กันมากมายอย่างทุกวันนี้ เธอสวยเพียบพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะ ที่แม้จะไม่ได้ร่ำรวยเข้าขั้นมหาเศรษฐี แต่พ่อแม่ของเธอก็เลี้ยงดูแบบชนิดลอยอยู่บนฟ้า ไม่ใช่วิมานก็เหมือนวิมาน เพราะอย่างนี้เองอิสตรีที่เปรียบเสมือน "ท้องฟ้า" จึงไม่ค่อยก้มหน้ามามองดินที่เธอเหยียบเท่าไรนัก
"แต่แล้ววันหนึ่งอิสตรีก็ได้ตระหนักว่า ชีวิตแบบเทพนิยายนั้นมีอยู่แต่ในนิยายสำหรับเด็กเท่านั้นเอง โลกมนุษย์ไม่เคยลำเอียงให้มนุษย์ผู้ใดได้มากเกินไปจนดูสมบูรณ์พร้อมไปสักทุกอย่างที่มนุษย์มักจะหลงผิดคิดว่าชีวิตเช่นนี้จะมีอยู่จริงในหมู่มนุษย์ด้วยกัน
ตัวอิสตรีนั้นเพิ่งจะตื่นขึ้นมาพบความจริงว่า...หล่อนไม่ได้อยู่ล่องลอยบนฟ้าเลยสักนิด หากแต่อยู่ต่ำเหลือเกิน...ต่ำจนอาจจะเรี่ยดินเมื่อใดก็ได้โดยไม่รู้สึกตัว" (ย่อหน้าในเครื่องหมายนำมาจากปกหลังของนิยายค่ะ)
แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 53 01:29:09
| จากคุณ |
:
วิวิธวินท์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ม.ค. 53 01:15:10
|
|
|
|
|
