PANTIP.COM : A8784685 แต่งเรื่องรักเกียวกับนิยายเพชรพระอุมา นำมาให้อ่านครับ [เพชรพระอุมา]

ความคิดเห็นที่ 1

คุณชอบอ่านหนังสือหรือเปล่าครับ? ความจริงผมไม่ต้องถามก็พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว เพราะการที่คุณอ่านมาจนถึงคำถามนี้ได้แสดงว่าคุณชอบอ่านหนังสือไม่มากก็น้อย ส่วนผมนั้นเป็นแฟนหนังสือตัวยงครับ นิยมอ่านทั้งของนักเขียนไทยและที่แปลมาจากภาษาอื่น ชื่นชอบวรรณกรรมเยาวชนเป็นพิเศษ โปรดนิยายรักไม่น้อย หรือพวกสืบสวนซ่อนปมก็ไม่ปฏิเสธ นิยายเรื่องหนึ่งที่ผมยกให้เป็นหนึ่งในดวงใจแถมยังเป็นการอ่านที่ยาวนานที่สุดก็คือ “เพชรพระอุมา” สุดยอดนิยายเรื่องยาวของ คุณพนมเทียน (ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ) ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์

ผมอ่านเพชรพระอุมาทั้งสามภาค หรือสองภาคในฉบับพิมพ์ใหม่ทั้งหมดสองรอบด้วยกัน ครั้งหนึ่งคือตอนที่เลิกรากับผู้หญิงคนแรกในชีวิต ส่วนอีกครั้งก็คือหลังจากเลิกรากับผู้หญิงอีกคน นิยายเรื่องนี้จึงเป็นเหมือนป่ากว้างสำหรับปลุกปลอบความรู้สึกหลังจากโดนความเจ็บช้ำกระหน่ำใส่หัวใจอ่อนแอจนบอบช้ำ ในยามที่ได้ออกเดินทางไปกับพรานป่าช้ำรักนามว่า รพินทร์ ไพลวัลย์ นั้น เหมือนกับการได้ออกเดินทางผจญภัยไปกับเพื่อนหัวอกเดียวกัน ส่วนหญิงสาวสูงศักดิ์อย่างคุณหญิงดารินก็คล้ายกับนางฟ้าที่มีไว้คอยปลอบประโลมจิตใจ ช่วยให้ตลอดการเดินทางได้มีสุข สนุก และเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังดั่งในเรื่องราวยาวนานของนิยาย อีกทั้งเรื่องราวตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งบทสุดท้ายนั้นกล่าวได้ว่า แสนสนุกลุ้นระทึกน่าติดตามแบบวางไม่ลง ดังนั้นก็คงไม่น่าแปลกใจ หากห้วงความทุกข์ระทมในใจใครจะบรรเทาเบาบางลงระหว่างเดินทาง และสภาพความรู้สึกจะเกือบหายเป็นปกติดีดังเดิมในยามที่กลับออกมาจากการท่องป่าไปกับหนังสือชุดนี้

ส่วนหนึ่งที่หนังสือชุดนี้คล้ายยาทำใจสำหรับผมก็คงเพราะความยาวของหนังสือที่มีถึง 48 เล่มจบ แต่ละเล่มหนาหลายร้อยหน้า หากเป็นคนมีความสามารถพิเศษอ่านหนังสือได้วันละหนึ่งเล่ม ก็คิดคำนวณคร่าวๆ ได้ว่าใช้ต้องเวลาหนึ่งเดือนกว่า แต่ถ้าเป็นคนปกติที่ขยันหน่อย ก็น่าจะใช้เวลาในการอ่านประมาณอาทิตย์ละหนึ่งเล่ม ถึงอย่างนั้นยังคงต้องใช้เวลากว่า เอ่อ...หนึ่งปี! ส่วนผมใช้เวลาเฉลี่ยราวครึ่งปีในการอ่านตั้งแต่เล่มแรกจนถึงเล่มสุดท้ายโดยอ่านแบบไม่ละเอียดนัก เน้นเก็บเอาแต่ใจความสำคัญ พอลองมานั่งคิดดูถึงระยะเวลาที่ยาวนานขนาดนั้น ก็คงไม่แปลกที่อาการช้ำรักจะทุเลาหายไป

ที่เกริ่นนำถึงหนังสือเรื่องเพชรพระอุมาก็เพราะลูกค้าของผมในครั้งนี้เกี่ยวพันกับหนังสือชุดนี้อย่างที่สุด คุณเชษฐากับคุณดารินนัดผมมานั่งคุยถึงเรื่องการทำพรีเซนเทชั่นสำหรับใช้ในงานแต่งงานที่ทั้งคู่มีกำหนดจัดขึ้นในเดือนหนึ่งกลางฤดูร้อน พอได้ฟังชื่อของทั้งสองแล้ว ใครที่เคยผ่านตามากับหนังสือเรื่องเพชรพระอุมาบ้างคงจะเริ่มเข้าใจว่าทำไมผมถึงบอกว่าทั้งคู่เกี่ยวพันลึกซึ้งกันหนังสือชุดนี้ ตัวผมเองตอนแรกที่ได้ยินทั้งสองแนะนำตัวก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย และต่อมาเมื่อได้รับรู้เรื่องราวชีวิตทั้งคู่ คนชอบหนังสือชุดนี้อย่างผมจึงรู้สึกประทับใจเรื่องรักของทั้งสองเป็นอย่างมาก

พ่อของคุณเชษฐานิยมชมชอบหนังสือชุดนี้อย่างที่สุด แม้ว่าตอนที่ลูกชายกำเนิดนิยายจะยังไม่จบลงสมบรูณ์ แต่ความชื่นชอบก็มากพอที่จะนำชื่อตัวละครสำคัญมาตั้งเป็นชื่อลูกชายคนโตเหมือนในนิยาย ตามท้องเรื่อง เชษฐา คือพันโทหม่อมราชวงศ์เชษฐา วราฤทธิ์ เป็นหัวหน้าคณะเดินทางตามหาคนหาย ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นเป็นน้องชายคน

รองที่มีปากเสียงกันใหญ่โตจนหนีเตลิดหายไปในป่าอาถรรพ์ นี่เองที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดอีกกว่ายี่สิบเล่มต่อมาของเพชรพระอุมาภาคแรก ถึงคุณชายเชษฐาจะไม่ใช่พระเอกแต่ก็มีบุคลิกสง่างามเป็นชายชาติทหาร เป็นนักกีฬา มีเหตุผล และมีความเป็นผู้นำสูง คุณพ่อของคุณเชษฐาลูกค้าผมได้ให้เหตุผลติดตลกกับลูกชายไว้ด้วยว่า ถึงรพินทร์จะเป็นพระเอกแต่ก็จนเกินไปชีวิตรึก็แสนรันทดทั้งช้ำรักทั้งเป็นโรคเรื้อรังพ่อเลยเอาชื่อเชษฐามาตั้งชื่อลูกดีกว่าทั้งหล่อทั้งรวย

ส่วนว่าที่เจ้าอย่างคุณดาริน ได้คุณแม่นักอ่านเป็นคนตั้งชื่อไพเราะนี้ให้ตามชื่อนางเอกในนิยาย ด้วยเพราะความที่เกิดมาเป็นน้องสาวคนสุดท้องของพี่ชายสองคนเหมือนกับในหนังสือพอดี อีกทั้งหนังสือก็บรรยาย หม่อมราชวงศ์ดาริน วราฤทธิ์ ไว้เพียบพร้อมสูงศักดิ์ เป็นทั้งหมอ นักวิชาการ นักแม่นปืน แม่ศรีเรือน รูปร่างหน้าตานั้นก็งามปานเทพธิดา ก็สมควรที่จะถือว่านี่เป็นชื่อมงคลคล้ายๆ กับการนำชื่อนางในวรรณคดีอย่าง จิตรา บุษบา หรือ สาวิตรี มาตั้งชื่อให้ลูกสาวแสนรัก

ฉากแรกในพรีเซนเทชั่นที่ผมลงมือทำคือภาพหนังสือที่หน้าปกเขียนว่า “เพชรพระอุมา” ค่อยๆ เปิดหน้าขึ้นช้าๆ ข้อความปรากฏบนหน้าหนังสือว่า “ขอนำท่านสู่การผจญภัยในป่ากว้างของคนสองคน ที่แสนอันตราย ตื่นเต้น และหวานซึ้งกินใจ”

เรื่องราวเริ่มต้นในป่ากว้างกลางเมืองอย่างสวนลุมพินี สวนสาธารณะใหญ่ที่เป็นเหมือนลมหายใจสุดท้ายของคนกรุง บรรดาผู้คนมากมายประกอบหลากหลายกิจกรรมกลางหมู่ไม้ที่รายล้อม เชษฐาแวะเวียนมาสวนแห่งนี้หลายวันในหนึ่งอาทิตย์ เหตุเพราะสวนแห่งนี้คือสถานที่ออกกำลังกายหลักของเขา โดยที่ส่วนใหญ่จะเน้นหนักไปทางวิ่งออกกำลังกาย มีบ้างบางครั้งที่เปลี่ยนไปว่ายน้ำ เล่นเทนนิส หรือบาสเก็ตบอล สลับสับเปลี่ยนกันไปตามแต่ความพอใจ

เย็นวันหนึ่งหลังจากวิ่งครบตามระยะที่ตั้งใจไว้ เชษฐาจึงเดินเล่นผ่อนคลายไปตามทางเดินที่นำพาไปสู่หลายสถานที่ในสวนกว้าง ทางสายหนึ่งนำเชษฐาผ่านนักเต้นแอโรบิกวงใหญ่ที่แสนคึกคัก เดินต่อไปไม่ไกลก็พบกลุ่มชายหนุ่มล้อมวงเล่นตระกร้อเสียงเอะอะ ส่วนด้านตรงข้ามสาวซ่ากำลังลื่นเสก็ตหลบหลีกหลักที่วางไว้อย่างเชี่ยวชาญ ชายหนุ่มในชุดกีฬาแบบง่ายๆ หยุดเท้าลงเมื่อเดินมาถึงตึกหลังย่อมทรงสวยกลางสวนใหญ่ “ห้องสมุดประชาชน” คือชื่อของสถานที่น่าสนใจนั้น

เชษฐายืนมองตึกสีนวลเสาสีขาวดูโรแมนติกย้อนยุครับกับตัวหนังสือ พ.ศ. 2498 ที่บอกอายุปีแรกเริ่มต้นให้บริการ ตึกหลังนี้เพิ่งได้รับการปรับปรุงและเปิดใช้อีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้ นอกจากภายนอกจะสดสวยไร้ราคีภายในนั้นก็มากมายไปด้วยหนังสือปกสวยเรียงรายอยู่บนชั้น เครื่องไม้เครื่องมือยุคดิจิตอลทันสมัย เชษฐาเดินเข้าสำรวจภายในห้องสมุดอย่างตื่นเต้น หนังสือหลากหลายเรียงรายยั่วเย้าหนอนหนังสือให้รื่นเริง นั่นนิยายดังของทมยันตรี โน้นก็สารคดีของเนชั่นแนลจีโอกราฟิก หนังสือบันเทิงก็มีเยอะ หวังสาระก็พบเป็นกองพะเนิน ความรู้นานาวางอยู่บนชั้นอย่างน่าดีใจ

จากคุณ : Mayom_X

เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 18:07:38

ความคิดเห็นที่ 2

เชษฐากวาดสายตาสำรวจบนชั้นเหล็ก จนมาถึงมุมหนึ่งที่มีหนังสือเรื่องยาวเรียงรายรอเผชิญหน้ากับชายหนุ่มผู้มาเยือน หัวใจของเขาเต้นถี่ขึ้น เลือดลมสูบฉีดร้อนรุ่มอยู่ภายในกาย ดวงตาจับจ้องอยู่ที่หนังสือบนชั้นอย่างแน่วแน่ บนชั้นเต็มไปด้วยสันปกขนาดเท่ากันเรียงไว้จนแน่น สันสีเขียวหนาราวหนึ่งนิ้วพิมพ์ชื่อหนังสือไว้ว่า “เพชรพระอุมา”

นิ้วมือไล่เรียงไปตามสันหนังสือหลายสิบเล่ม เชษฐาหยุดลงตรงที่เล่มสิบสี่และหยิบออกมาพลิกหน้าปกดูอย่างคิดถึงก่อนจะสลับกับเล่มสิบหกที่มาแย่งลำดับวางอย่างไม่เรียบร้อย ชายหนุ่มเจ้าของชื่อตัวละครหนึ่งในนิยายชุดนี้มองทุกเล่มอย่างชื่นชม สายตาไล่เรียงตัวเลขบนสันอีกครั้งตั้งแต่หนึ่ง สอง ...ไม่ปรากฏเล่มที่สามและสี่ บนชั้นเว้นว่างไว้เป็นช่องว่างพอดีสำหรับหนังสือสองเล่ม เชษฐาไล่สายตาต่อไปอีก ได้พบกับเล่มห้ายืนเอียงอยู่ส่วนเล่มที่เหลือจนถึงเล่มที่สี่สิบแปดไล่ลำดับเรียงไว้เรียบร้อยอยู่บนชั้นเหล็ก

“มีครบทั้งชุดค่ะ” พนักงานเสียงใสตอบคำถามเมื่อเชษฐาถามถึงหนังสือชุดที่หมายตา เขาต้องแน่ใจในเส้นทางเสียก่อนจะเริ่มต้น คงเป็นเรื่องน่าโมโหที่สุดหากการออกเดินทางต้องสะดุดในขณะที่กำลังอ่านอย่างติดพันและเรื่องดำเนินไปถึงตอนที่ตื่นเต้นแต่หนังสือเล่มต่อไปกลับไม่มีมาวางอยู่ตรงหน้า เรื่องราวอาจลุกลามใหญ่โตจนถึงกับต้องเสียเวลาออกตามหาหนังสือมาสนองความต้องการก็เป็นได้ ในเมื่อได้รับคำยืนยันจากปากผู้ดูแลห้องสมุดเป็นมั่นเหมาะ ภารกิจออกเดินทางตามรอยผู้ที่ล่วงหน้าไปจึงเริ่มต้นขึ้น ก่อนอื่นเชษฐาต้องเตรียมตัวให้พร้อมโดยการทำบัตรสมาชิกห้องสมุดเสียก่อน ค่าธรรมเนียมราคา 50 บาทต่อหนึ่งปีหลักฐานคือบัตรประชาชน สามารถถ่ายรูปติดบัตรจากกล้องดิจิตอลตรงนั้นได้เลย มีเวลาสำหรับเดินทาง 7 วันต่อหนึ่งครั้ง ยืมได้ครั้งละไม่เกินสองเล่ม และจำต้องเสียค่าปรับหากกลับมาส่งคืนไม่ทันเมื่อเวลาหมดลง

หลังจากจัดเตรียมทุกอย่างพร้อม รวมไปถึงเตรียมใจรับกับระยะเวลาอันแสนยาวนานที่ต้องใช้สำหรับเดินทาง การผจญภัยจึงเริ่มต้นขึ้นทันทีในค่ำคืนนั้น พร้อมๆ กับอีกการเดินทางหนึ่ง บนเส้นทางแห่งรัก ที่ได้เริ่มต้นขึ้นโดยเชษฐาไม่มีโอกาสได้รู้ตัว

อีกฝากหนึ่งของวันเวลา ดารินเดินทอดน่องเข้ามาในสวนลุมพินียามเย็น ต้นไม้ทิ้งดอกสีชมพูโปรยลงมาต้อนรับเธอพร้อมสายลมสบาย แสงสว่างยังคงแรงอยู่เมื่อผ่านช่วงเคารพธงชาติมาได้ไม่นาน เธอมองหามุมสบายๆ สักมุมเพื่อทิ้งตัวลงอ่านบทสุดท้ายของนิยายในมือ เพชรพระอุมาเล่มที่สี่ เล่มสุดท้ายของตอนไพรมหากาฬ จบเล่มนี้ความสนุกตื่นเต้นอีกมากมายกำลังรอเธออยู่ในดงมรณะ ดารินเปิดอ่านอย่างเชื่องช้าละเมียดละไมกับทุกประโยค แม้เวลากำลังไล่ต้อนเข้ามาพร้อมกับแสงสุดท้ายของวันกำลังจะหมดลง บรรทัดแต่ละบรรทัดผ่านไปในจังหวะเท่าเดิมจนกระทั่งถึงคำสุดท้าย ทันทีที่สิ้นสุดตัวอักษรหญิงสาวปิดหน้าหนังสือลงอย่างเร่งรีบ ยกแขนขึ้นมองนาฬิกาแล้วยิ้ม เธอกำลังคิดถึงตอนหนึ่งในหนังสือ คิดถึงความน่ารักหวานซึ้งของบนสนทนาตอนที่นางเอกกล่าวถึง“นาฬิกาใจ” กับพระเอก เธอจิตนาการถึงฉากนั้นได้อย่างชัดเจน ประทับใจจนต้องจดลงไว้ในกระดาษเพื่ออ่านซ้ำ แต่เมื่อเข็มนาฬิกาดึงเธอกลับมาสู่ห้วงความจริง เธอจึงเริ่มออกก้าวเดินอย่างเร่งรีบไปยังจุดหมาย

เวลาทำการ ๐๘.๓๐-๒๐.๐๐ น. ที่ติดไว้บนประตูถูกเหวี่ยงไปตามแรงของหญิงสาว เธอยื่นหนังสือส่งให้เจ้าหน้าที่ทำการรับคืนในทันที เธอยืนรอจนการส่งคืนเสร็จสิ้นในอีกอึดใจต่อมา จากนั้นก็เดินไปยังชั้นที่มีหนังสือเล่มต่อไปรอคอยเธออยู่ ดารินเป็นขาประจำของห้องสมุดแห่งนี้เธอแวะเวียนมาทุกครั้งเมื่อมีเวลาว่างให้ใช้ประโยชน์ เธอคือหญิงสาวที่เสพติดการอ่านในสายตาของผู้อื่น หนังสือหลายสิบเล่มในห้องสมุดถูกอ่านผ่านตาเธอมาแล้ว อีกหลายเล่มอยู่ในความทรงจำ ส่วนบางเล่มได้สร้างความสั่นสะเทือนไม่รู้ลืมให้การหัวใจเธอ แต่ความจริงแล้วที่ผ่านมาเธอใช้หนังสือเล่มอื่นๆ เป็นการเตรียมตัว เป้าหมายที่แท้ของเธอคือนิยายขนาดยาวกว่า 48 เล่ม นิยายที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อของเธอ การวางแผนเริ่มต้นตั้งแต่วันแรกที่หลงเข้ามาพบห้องสมุดโดยบังเอิญ ดารินเดินข้ามจากตึกสำนักงานผ่านสวนเพื่อไปขึ้นรถกลับบ้าน ตึกหลังใหม่ที่เพิ่งเปิดใช้อีกครั้งหลังปิดซ่อมแซมดึงดูดเธอให้เข้าไปเยี่ยมชม ในวันนั้นเองที่เธอได้พบประตูสู่ป่ากว้างแห่งการผจญภัย

ดารินใช้เวลารอคอยอยู่หลายเดือน วนเวียนไปมาจ้องมองหนังสือบนชั้นราวกับแม่เสือสาวเฝ้ามองเหยื่อ เธอกำลังรอให้ผู้ที่ออกเดินทางไปก่อนสิ้นสุดการเดินทางของเขา จากนั้นเธอจึงจะเริ่มต้นการเดินทางของเธอบ้าง เธอไม่ชอบเวลาที่ต้องเดินตามหลังใคร ไม่ต้องการรอคอยความสนุกสนานจากนิยายเล่มโปรดหากเดินตามไปจนทันนักเดินทางคนก่อนหน้า เธอเกลียดช่วงเวลาที่ต้องรอคอยหนังสือจากผู้อื่น ถ้าหากวันนั้นเกิดขึ้นจริงเธอคงจะอกแตกตายเป็นแน่ เมื่อคิดดังนั้นเธอจึงเลือกใช้หนังสือเล่มอื่นฆ่าเวลาและรอคอยอย่างอดทน เธอเฝ้ารอให้เหยื่อตกอยู่ในกำมืออย่างหมดหนทางดิ้นรนเป็นอื่น เธอรอได้...

อาทิตย์ต่อมา หนังสือเพชรพระอุมาเล่มสามและสี่ถูกยื่นให้เจ้าหน้าที่พร้อมกับบัตรสมาชิกห้องสมุด เชษฐายิ้มให้กับเจ้าหน้าที่หลังจากรับหนังสือกลับคืนมา วันหยุดสุดสัปดาห์ที่อากาศร้อนอบอ้าวนี้เขาวางแผนผจญภัยไปกับหนังสือสองเล่มในมืออย่างเพลิดเพลิน เชษฐาก้าวเท้าเดินตามถนนคอนกรีตอย่างเร่งรีบเพราะหนังสือสองเล่มที่อยู่ในมือช่างเย้ายวนใจให้เปิดอ่านเสียเหลือเกิน

จากคุณ : มะยม (Mayom_X)

เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 18:08:46