ความคิดเห็นที่ 1 ในโลกยุคอนาคต เทคโนโลยีได้ก้าวล้ำไปมาก ถึงขั้นที่หุ่นยนต์จำนวนมาก มีรูปลักษณ์ไม่ผิดแผกไปจากผู้คน และเข้ามามีบทบาทต่อสังคมในรูปแบบต่างๆ หลากหลายสาขา...โดยในบรรดาหุ่นนับแสนนับล้านตัวนั้น มีเพียงหยิบมือเท่านั้น ที่มีสมรรถนะสูงส่ง จนได้ชื่อว่าเป็น"หุ่นยนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก" รวมทั้งสิ้น 7 ตัว เพื่อไม่ให้สังคมเกิดความวุ่นวายจากการใช้อำนาจในทางที่ผิด จึงได้มีการร่างกฏหมาย และข้อตกลงมากมายนับไม่ถ้วน ให้เหล่าประเทศสมาชิกของสหประชาชาติได้มีหลักในการสร้าง และปฏิบัติต่อหุ่นยนต์อย่างเหมาะสม...ทว่า กลางที่ประชุมใหญ่ สาธารณรัฐเธรส ที่วางตัวเป็นผู้นำสูงสุดของโลกอยู่เสมอมา ได้กล่าวอ้างว่า ราชอาณาจักรเปอร์เซีย แห่งตะวันออกกลาง ได้ซ่องสุมกองกำลังหุ่นยนต์ทำลายล้างขนาดมหึมาเอาไว้ เพื่อจุดประสงค์อันน่าหวาดหวั่น จุดเริ่มต้นนั้น เกิดจากเพราะความเผด็จการอันน่าขนลุกของเปอร์เซีย ที่คอยแต่จะไขว่คว้าหาอำนาจ...หรือจะเพราะประเทศยิ่งใหญ่อย่างเธรส ที่ต้องการคงความเป็นผู้นำทางการเมืองเอาไว้ ? ...ท่ามกลางคำถามที่คาใจผู้คนนี้ คณะสำรวจโดยเหล่าผู้เชี่ยวชาญ ก็ได้ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อเข้าไปตรวจสอบยังเปอร์เซีย...ซึ่งนอกจากซากหุ่นยนต์ที่พังทลายนับไม่ถ้วนแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นหุ่นมหาประลัย ดังที่เธรสกล่าวอ้าง...ซ้ำร้าย ความขัดแย้งยังลุกลามไปใหญ่โต ถึงขั้นเป็นสงครามระหว่างประเทศ สาธารณรัฐเปอร์เซียแทบล่มสลาย เหล่าผู้นำก็ถูกจับกุมไว้จนหมดสิ้น จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:34:48

ความคิดเห็นที่ 2 หุ่นยนต์ทางทหารหลายพันหลายหมื่น จบชีวิตลงในสงครามที่ไร้ความหมายครั้งนี้ แม้แต่ยอดหุ่นยนต์ทั้ง 7 ก็ยังต้องถูกลากเข้าไปในวังวนของการเมืองอันน่าสะอิดสะเอียนนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้...แต่ที่สุดของที่สุด ก็ไม่มีผู้ใดค้นพบนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ ที่รู้จักเพียงชื่อว่า "ดอกเตอร์โกซี่" และสุดยอดหุ่นยนต์ของเขา ในนาม "โบร่าห์" ...สงครามจบลงไปอย่างไร้คำตอบ...แต่ความโกรธแค้นและชิงชัง ได้หยั่งรากลึกลงไปในจิตใจของคนทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง...เพียงแค่รอวันจะประทุขึ้นอีกครั้ง ... ..... .......  และเวลาก็ผ่านไป จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:35:44

ความคิดเห็นที่ 3 หลายปีผ่านไป เกิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องอันสะเทือนขวัญขึ้นทั่วโลก...บุคคลผู้เกี่ยวข้องกับวงการวิทยาศาสตร์และกฏหมายหุ่นยนต์ ล้วนถูกฆาตกรรมไปทีละราย หรือกระทั่งเหล่ายอดหุ่นยนต์สมรรถนะสูงทั้ง 7...ก็ยังถูกทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ! เหลือเพียงซากศพ หรือเศษชิ้นส่วนที่กระจัดกระจาย และสารจากคนร้าย ที่คอยปัก "เขา" ทั้งสองไว้ข้างศีรษะ ต่างสัญลักษณ์อันน่าพรั่นพรึง เกซิกต์ หนึ่งใน 7 สุดยอดหุ่นยนต์ของโลก และเป็นสมาชิกตำรวจสากล ยูโรโปล ได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับคดีใหญ่นี้...และยิ่งเขาสืบสาวลึกขึ้นไปเท่าไหร่ เรื่องราวทั้งหมดก็ดูจะยิ่งซับซ้อน จับต้นชนปลายไม่ถูกเข้าไปทุกที....ที่ร้ายกว่านั้น ยังเป็นไปได้ว่า ฆาตกรที่ลงมือสังหารทั้งหมด...อาจจะเป็น"หุ่นยนต์" ก็เป็นได้ ! จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:36:24

ความคิดเห็นที่ 4 หุ่นยนต์ที่ถูกมนุษย์สร้างขึ้น ย่อมไม่สามารถทำผิดกฏเหล็กสามข้อ ที่รวมถึงการฆาตกรรมมนุษย์ในทุกรูปแบบ...ความเป็นไปได้ที่ดูไม่น่าเชื่อนี้ จึงยิ่งทำให้เรื่องทั้งหมดดูสับสนขึ้นไปอีก...เบาะแสในมือ จึงนำพาเกซิกต์ไปพบกับหุ่นยนต์ฆาตกร ผู้ที่ในอดีต เคยก้าวข้ามเส้นแห่งความเป็นไปไม่ได้ และลงมือสังหารมนุษย์ไปแล้ว...หุ่นยนต์บราอู-1589 คำแนะนำจาก"ผู้มีประสบการณ์" มอบเงื่อนงำให้กับตำรวจหนุ่ม ในมุมที่แตกต่าง ทั้งยังชี้ให้เห็นว่า สัญลักษณ์ที่เป็นเหมือนกับ"ลายเซ็นต์" ซึ่งคนร้ายทิ้งไว้ในที่เกิดเหตุ เป็นการเชื่อมโยงถึงยมเทพแห่งการทำลายล้าง ที่รู้จักกันในชื่อของ "พลูโต" นั่นเอง ! จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:37:39

ความคิดเห็นที่ 5 การสืบสวนยังดำเนินต่อไป โดยมีเป้าหมายหลักอยู่ที่ "พลูโต" ซึ่งคาดว่าจะเป็นหุ่นยนต์ทำลายล้างอันแสนทรงพลัง...แต่ตลอดเส้นทาง ก็ล้วนแต่เต็มไปด้วยเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายที่ต้องจบชีวิตลงอย่างต่อเนื่อง และยิ่งขุดหาความจริงลงไปลึกแค่ไหน ร่องรอยของความเคียดแค้น และน่าสลดใจ ก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้นมาทุกที... ความหวังอันมืดหม่น ที่ถูกฝังกลบอยู่ใต้ผืนทรายแห่งความแห้งแล้ง...นามเปอร์เซีย ตัวตนอันเศร้าโศก เบื้องหลังขุมพลังที่เปลี่ยนได้กระทั่งดินฟ้า...นามพลูโต อดีตอันเจ็บปวด ที่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำของตำรวจหนุ่ม...นามเกซิกต์ ความเป็นจริงอันขุ่นข้อง ที่อยู่เบื้องหลังนามเรียกขานนักปราชญ์แห่งท้องทะเลทราย...นามโบราห์ ...พลูโตมีเป้าหมายอะไร? โบราห์มีจริงหรือไม่? ดอกเตอร์โกซี่เป็นใคร...? เงายักษ์ใหญ่ที่สะท้อนในแววตาของเหล่าผู้รอดชีวิตจากทุ่งสงครามเปอร์เซีย จะนำพาคำตอบมาสู่ผองชนได้ก่อนวินาทีแห่งความพินาศหรือไม่? เกซิกต์ยกปืนขึ้นอย่างแช่มช้า และจ่อตรงไปคาดคั้นคำตอบที่ขาดหายไป ! จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:38:32

ความคิดเห็นที่ 6 2. หุ่นยนต์ที่มีทางเลือกหกพันล้านรูปแบบนั้น เป็นเช่นไรแล้วบ้าง? ...หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ไม่ว่าจะทำเช่นไร เจ้าตัวก็ไม่ฟื้นขึ้นมา...หรือถ้าจะพูดให้ถูก มัน"ปฏิเสธ"ที่จะลืมตาตื่นต่างหาก สิ่งที่มันครอบครอง อาจจะซับซ้อนมากเกินไป...การลอกแบบลักษณะนิสัยของประชากรหกพันล้าน อาจต้องใช้เวลาชั่วนิรันดร์...แล้วจะทำอย่างไรได้เล่า? ให้ความวุ่นวายสับสน ถูกจัดระเบียบไปในทิศทางเดียวกัน? ...ไม่แน่ว่า อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้ หากเราลองใส่บางสิ่งบางอย่างเพิ่มเข้าไป ...บางสิ่งบางอย่างที่รุนแรงและอันตราย... จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:39:19

ความคิดเห็นที่ 7 ******* พลูโต (Pluto) เป็นผลงานแนวดราม่า-จิตวิทยา-สืบสวนสอบสวน ฝีมือการแต่งเรื่อง และวาดภาพของอ.นาโอกิ อุราซาว่า เจ้าของผลงานชื่อดัง 20th Centuries boys/ Monsters/ YAWARA! ที่มีความสามารถในการถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้อย่างน่าติดตาม ลิขสิทธิ์ไทย เป็นของสำนักพิมพ์เนชัน ทั้งชุด 8 เล่มจบ ผลงานพลูโตนี้ หยิบยกตอนยาวที่ชื่อว่า "หุ่นยนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก" (The World's Strongest Robots) จากรวมเล่มที่ 13 ของเรื่องอะตอม - "เจ้าหนูปรมาณู" (Astro boy) ผลงานปลายปากกาอ.เท็ตซึกะ โอซามุ บิดาแห่งการ์ตูนญี่ปุ่นผู้โด่งดัง จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:40:42

ความคิดเห็นที่ 8 ...จากเวอร์ชันต้นฉบับ อะตอม และหุ่นประสิทธิภาพสูงทั่วโลกรวมทั้งสิ้น 7 ตัว ต่างตกเป็นเป้าหมายของหุ่นทำลายล้างนามพลูโต ซึ่งเนื้อหาให้อารมณ์แอคชัน-ไซไฟ-แฟนตาซีตามเอกลักษณ์ของเจ้าหนูปรมาณูอย่างที่เป็นมาโดยตลอด แต่หลังจากตัดสินใจอยู่นานนม อ.อุราซาว่า ได้ตัดสินใจที่จะถ่ายทอดความเคารพที่มีต่อปรมาจารย์ของวงการ ออกมาในรูปแบบที่ตัวเองถนัด ด้วยการตีความ ยกเครื่องเนื้อเรื่องเสียใหม่ ให้เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งเนื้อหาดราม่า-จิตวิทยา-สืบสวนสอบสวนอันเข้มข้น จนแทบจะกลบอารมณ์ของผลงานเดิมไปจนหมดสิ้น...แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะแสดงจุดยืน ให้เกียรติผลงานดั้งเดิม ด้วยการพยายามหยิบยก"องค์ประกอบ"ของต้นฉบับมาเกือบทั้งหมด ทั้งตัวละครหลัก ตัวละครรอง สถานที่ เหตุการณ์สำคัญ และมุขตลกยิบย่อยทั้งหลาย ที่สามารถพูดได้เต็มปากว่า เก็บมาได้ "แทบทุกเม็ด" จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:41:37

ความคิดเห็นที่ 9 "Pluto" ได้ยกระดับบทบาทตัวละครประกอบอย่างเกซิกต์ ให้เป็นตัวเดินเรื่องหลัก มาสืบหาความเป็นจริงในฐานะของหุ่นยนต์ตำรวจมือฉกาจ ก่อนที่จะค่อยๆเปิดเผยเรื่องราวไปทีละขั้น โยงใยไปถึงโศกนาฏกรรมที่เป็นสาเหตุอันน่าเจ็บปวด ทั้งยังเกี่ยวเนื่องไปถึงเรื่องราวในอดีต ที่เป็นปมค้างคาในใจของหุ่นยนต์เช่นเขาอย่างน่าตกตะลึง แนวทางของอ.โอซามุ กับแนวทางของอ.อุราซาว่า ค่อนข้างจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และอาจบอกไ้ด้ว่า มีกลุ่มเป้าหมายใหญ่ที่แตกต่างกันมากทีเดียว...การอ่านผลงานของท่านใดท่านหนึ่งอย่างเอกเทศ จึงย่อมจะให้ความบันเทิงที่มากเพียงพอ...แต่อย่างไรก็ดี หากได้สัมผัสผลงานชิ้นเอกนี้ทั้งสองรูปแบบ ก็ย่อมจะทำให้มีอารมณ์ร่วมกับตัวเนื้อหามากยิ่งขึ้น ได้เห็นแง่มุมความคิดที่ลึกจนต้องทึ่ง ในแบบฉบับของโอซามุ และได้เห็นการปรับใช้วัตถุดิบอย่างคุ้มค่าเต็มเม็ดเต็มหน่วย ในแบบฉบับของอุราซาว่าไปพร้อมๆักัน   *******   ผู้อ่านจะรู้สึกราวกับว่าได้ตามดูภาพยนตร์สืบสวนชั้นดี ที่เดินเนื้อเรื่องอย่างมีชั้นเชิง ควบคู่ไปกับการเจาะลึกเข้าไปยังปูมหลังของเหล่าตัวละคร นำเสนอในรูปแบบของไซด์สตอรี่ที่แทรกเข้ามา โดยไม่กระทบเนื้อเรื่องหลัก...ทำให้เกิดเป็นอารมณ์ที่บีบคั้น และกระตุ้นให้อยากติดตามต่อจนจบ ยังไม่ต้องพูดถึงว่า การเลือกจังหวะ ค่อยๆนำเหล่าตัวละครดั้งเดิมออกมาในรูปโฉมใหม่อย่างต่อเนื่อง ก็สร้างความประทับใจให้กับแฟนๆผลงานได้อย่างดี...ฉากเปิดตัวละครแต่ละตัว จึงสร้างความรู้สึกหวนระลึก ราวกับได้พบเจอเพื่อนเก่าที่ห่างหายไปนานอีกครั้ง โดยเฉพาะเมื่อครั้งที่"อะตอม" ในฉบับของอุราซาว่าได้ปรากฏตัวขึ้น ก็ทำเอาผู้อ่านหลายๆคนถึงกับน้ำตาซึมกันได้เลยทีเดียว จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:42:24

ความคิดเห็นที่ 10 3. ...วิธีจัดการกับความยุ่งเหยิง ให้ไปในทิศทางเดียวกันนั้น มันง่ายกว่าที่คิด เพียงแค่ใส่ "ความรู้สึกที่รุนแรง"...ใส่"อคติ" เข้าไปในตัวเนื้องาน...และทุกอย่างก็จะง่ายเข้า ใช่แล้ว...ความโกรธ ความเศร้า ความเคียดแค้นชิงชัง...สิ่งเหล่านั้นจะทำให้ทุกอย่างไปถึงคำตอบสุดท้ายได้โดยเร็ว ...และในที่สุด หุ่นยนต์แห่งหกพันล้านความเป็นไปได้ ก็ลืมตาตื่นขึ้น... แต่ทว่า สิ่งที่เผยออกมา พร้อมกับทางเลือกของมัน จะเป็นอะไรกันแน่? แสงสว่างถัดไปของมนุษยชาติ ?....หรือเป็นเพียงฝันร้ายที่แสนมึดลึก ซึ่งจะกลืนกินโลกทั้งใบ !? จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:43:34

ความคิดเห็นที่ 11 ******* กล่าวโดยสรุป เจ้าหนูปรมาณู เวอร์ชันรีเมคครั้งนี้ ทำได้ดีในฐานะของผลงานดัดแปลงที่ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ร่วมเข้าไป มีความโดดเด่นในจังหวะจะโคน และรูปแบบการนำเสนอ ซึ่งทำได้มีึคุณภาพสมฝีมือผู้เขียน...มีการสอดแทรกเนื้อหารองที่กระชากอารมณ์ เข้าไปในเนื้อหาหลักที่ลุ้นระทึกได้อย่างกลมกลืน ทั้งยังสะท้อนมุมมองทางจิตวิทยาได้อย่างประณีต ...ถึงแม้ว่าหลายครั้ง จะไม่กล้าเล่นประเด็น"รุนแรง" และ"ละเอียดอ่อน" ออกมาตรงๆเท่ากับต้นฉบับ (เช่นเรื่องสิทธิของหุ่นยนต์ในฐานะมนุษย์ประดิษฐ์ /เรื่องคุณค่าของความรู้สึกนึกคิดของเครื่องจักรกล ในสายตาของประชากรโลก ฯลฯ) ก็ยังต้องถือว่า มีความพยายามที่จะหยิบยกประเด็นดั้งเดิมนั้นๆ มากล่าวอ้าง และหย่อนลงไปไม่ให้ด้อยไปกว่าผลงานดั้งเดิม ผลงานชิ้นนี้จึงเหมาะกับทั้งผู้ที่เป็นแฟนผลงานของนาโอกิ อุราซาว่า ที่คาดหวังจะได้พบกับผลงานที่ลึกลับระทึกขวัญ และยิ่งเหมาะกับผู้ที่เป็นแฟนผลงานของเท็ตซึกะ โอซามุ ที่อยากจะได้เห็นตัวละครโปรดกลับมาโลดแล่นมีชีวิตอีกครั้ง เมื่อคิดรวมข้อเด่นข้อดี ที่ได้จากยอดนักเขียนจากสองยุคสมัยมาแล้ว จึงน่าจะพอพูดได้ชัีดเจนว่า เป็นผลงานสร้างสรรค์ที่ดี คุ้่มค่ากับการหามาอ่าน และจะไม่ทำให้แฟนผลงานผิดหวังครับ รักเจ้าหนูปรมาณู และพลูโตผู้ทรงพลัง รักคนอ่านครับ จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:44:55

ความคิดเห็นที่ 12 สรุปม้วนเดียวจบ ข้อดี และจุดเด่น - กลยุทธการเล่าเรื่องอย่างมีชั้นเชิง กระชับ ทำให้เนื้อหาน่าติดตามราวกับภาพยนตร์ - ดราม่ากระชากอารมณ์อย่างมีคุณภาพ ทั้งในเนื้อหาหลักและรอง - ผู้เขียนตีความเนื้อเรื่อง และปรับใช้วัตถุดิบจากเก่าก่อน ให้เข้ากับสไตล์ของตัวเองได้น่าดูชม - คืนชีวิตให้กับตัวละครเก่าๆ ซึ่งผู้อ่านชื่นชอบ ในรูปลักษณ์ใหม่ที่ยังชวนให้หวนระลึก - บทสัมภาษณ์ผู้ที่เกี่ยวข้อง ด้านท้ายของรวมเล่ม เพิ่มมิติในการติดตามเนื้อหาทั้งสองเวอร์ชัน ข้อด้อย และจุดที่อาจไม่ปลื้ม - เอกลักษณ์ของผู้เขียน กลบอารมณ์ของฉบับดั้งเดิมไปจนหมดสิ้น - เลือกที่จะแตะเนื้อหาที่รุนแรงจริงๆ แค่เพียงผิวเผิน ไม่ลงไปเล่นให้ลึกเหมือนต้นฉบับ - ฉากแอคชันใส่มาอย่างเขียมๆ ดูครึ่งๆกลางๆ แม้จะพยายามปรับให้เหมาะกับโทนของเรื่อง -  อารมณ์ตึงเครียด กดดัน หายใจไม่ทั่วท้อง ที่กระจายอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ - สไตล์การใช้บทสนทนาที่จงใจให้ดูลึกลับ พูดค้างๆคาๆ และเป็นปริศนามากจนไม่เป็นธรรมชาติ จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:45:45

ความคิดเห็นที่ 13 แถมท้าย 1 *******   ในฉบับรวมเล่ม 1...มีเรื่องราวตอนที่นอร์ธ หมายเลขสอง หนึ่งใน 7 สุดยอดหุ่นยนต์ของโลก ที่ร้างลาสนามรบมานาน ไปเป็นหุ่นรับใช้ให้กับดันแคน อดีตยอดนักประพันธ์เพลงที่กำลังอยู่ในช่วงขาลง นอร์ธหมายเลขสองได้แนะนำตัว และพูดชมความยอดเยี่ยมของผลงานเพลง ที่ดันแคนแต่งไว้ประกอบภาพยนตร์เรื่อง "ดวงจันทร์คือราชินีแห่งรัตติกาลผู้เหี้ยมโหด" ...ซึ่งชื่อนี้เป็นการแปลไทยแบบตรงตัวมาจากชื่อหนังสือ The Moon is a Harsh mistress นวนิยายไซไฟของ โรเบิร์ต เอ. ไฮน์ไลน์ (Robert A. Heinlein) หนึ่งในนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ผู้มีชื่อเสียงของอเมริกา ที่มีแฟนผลงานไม่แพ้ไอแซค อาซิมอฟ และอาเทอร์ ซี. คลาก ในประเทศไทย นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์ ASK media มีการตีพิมพ์ในชื่อ "จันทราปฏิวัติ" โดยเป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกในยุคที่เหล่านักโทษถูกขับไล่ไปกักขังอยู่ที่ดวงจันทร์ และโดนกดขี่ข่มเหงอย่างแสนสาหัส ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ยุคสมัย...จนในที่สุด ความตึงเครียดก็นำไปสู่การรวมตัวต่อต้านของมนุษย์บนดวงจันทร์...เหล่าคนที่ถูกบีบให้ถึงทางตัน ได้ตัดสินใจครั้งใหญ่ เพื่อก่อการปฏิวัติจันทรา !! จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:47:24

ความคิดเห็นที่ 14 แถมท้าย 2 *******   ในรวมเล่ม 5 มีฉากที่ดอกเตอร์เทมมะ ซ่อมแซมหุ่นยนต์ลูกชายของตนอย่างสุดฝีมือ และสรุปอย่างเหนื่อยอ่อนมาว่า "ม้าน้ำเทียมไม่มีอะไรผิดปกติ"...ซึ่งชื่อนี้เป็นการแปลไทยแบบตรงตัวมาจากคำที่มีรากศัพท์ภาษากรีก เรียกสมองส่วน "ฮิปโปแคมปัส" (Hippocampus) ที่ในสมัยโบราณเห็นว่ามีรูปร่างเหมือนกับม้าน้ำนั่นเอง (Hippos = horse / Kampos = sea monster) สมองส่วนฮิปโปแคมปัสทำหน้าที่หลักอันหนึ่งในการสร้างความทรงจำระยะยาว...ในผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ หรือในสารพัดเรื่องแต่งที่หยิบประเด็นตัวละครความจำเสื่อมมาใช้ ก็มักจะมีสาเหตุมาจากความผิดปกติที่สมองส่วนนี้ อนึ่ง ในทางการแพทย์และการสื่อสารทั่วไป...คำศัพท์"ม้าน้ำ" จะไม่มีที่ใช้ แต่จะทับศัพท์ เรียกว่าสมองส่วน"ฮิปโปแคมปัส"โดยตรง จากคุณ : Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:48:19

ความคิดเห็นที่ 15 แถมท้าย 3 *******   บราอู-1589 หุ่นยนต์อาชญากรที่เคยละเมิดกฏเหล็กสามข้อ จากการปลิดชีวิตมนุษย์...เป็นตัวละครที่มีสเน่ห์เฉพาะตัวที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก ด้วยบรรยากาศชิงไหวชิงพริบ ที่เต็มไปด้วยความอึดอัด กดดัน ราวกับเป็นดร. ฮันนิบาล เลคเตอร์ ในเวอร์ชันหุ่นยนต์...ที่แท้แล้ว ตัวเขามีต้นแบบมาจากตัวละครเก่า จากเจ้าหนูปรมาณูฉบับออริจินอล ในตอน "อัศวินสีน้ำเงิน" ซึ่งเป็นเนื้อหาตอนยาวที่สนุกมากตอนหนึ่ง ในรวมเล่มที่ 15 ...แม้จะเปลี่ยนชื่อไปจากต้นฉบับ และไม่ได้มีการอ้างอิงถึงอย่างชัดเจน แต่เมื่อสังเกตจากการพยายามคงรูปลักษณ์หลักของเจ้าหุ่นยนต์ไว้อย่างครบถ้วน ทั้งปล้องข้อต่อแขนขา ชิ้นส่วนกระดูกซี่โครง กระดูกอก กระดูกเชิงกราน กระดูกต้นคอ  และอื่นๆ...แฟนๆของเจ้าหนูปรมาณู ก็จะรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ตัวอ.อุราซาว่า ได้พยายามเก็บรายละเอียด และใส่ความเคารพผลงานชิ้นเดิมลงไปมากเพียงใด *******   "อัศวินสีน้ำเงิน" หรือบลูบอน เป็นหุ่นยนต์ชายหนุ่มร่างใหญ่ ที่ได้ลิ้มรสความเจ็บปวดแสนสาหัส จากการที่หุ่นน้องชายและน้องสาวของเขาถูกมนุษย์ผู้รังเกียจหุ่นยนต์ทำลายทิ้ง...สมองกลของบลูบอน จึงเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดูไม่น่าเป็นไปได้...หุ่นยนตร์ตัวนี้ สร้างรูปแบบของ"ความโกรธแค้น" ขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง และลงมือสังหารมนุษย์ลงไปจริงๆ ! บลูบอน ตัดสินใจก่อการปฏิวัติต่อเหล่ามนุษย์ผู้ให้กำเนิด และปลุกระดมหุ่นยนตร์ทั่วโลก ให้มารวมตัวกัน เพื่อต่อต้านมนุษย์ ล้มล้างกฏหมายที่ไร้ความเป็นธรรม และสร้างโรโบทาเนีย แดนสวรรค์ของเหล่าหุ่นยนต์ขึ้นมาให้จงได้ ...บทสรุปของสงครามครั้งใหญ่ ดูจะไม่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น...และบลูบอน ก็ถูกมนุษย์ผู้เคียดแค้น คนเดียวกับที่สังหารน้องรัก...ขว้างหอกคู่ใจของตนมาทะลุกลางอก จบชีวิตอันแสนเศร้าไป โดยที่ยังไม่ได้รับคำตอบจากโลกที่ไม่เป็นธรรม ####### Source - My Blog : http://zieghart.exteen.com/20100120/141-pluto จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 19:50:04

ความคิดเห็นที่ 16 มาลงชื่อว่าอ่านอยู่ +ให้ 3 Give ครับ จากคุณ : Doralords เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:11:16

ความคิดเห็นที่ 17 ร้านหนังสือที่ไหนจะมีให้ซื้อแบบครบชุดไหมครับ? ว่าจะตามในงานสัปดาห์หนังสือ เข้างานไปลืมทุกทีว่าจะหาเรื่องอะไรอ่านมั่ง  - -. จากคุณ : Delclaw เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:16:37

ความคิดเห็นที่ 18   ขอบคุณครับ ชอบการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนกัน เป็นรีวิวที่ดีครับ ชอบที่คุณเขียนและที่ค้นคว้าเพิ่มเติม เห็นชัดถึงความชอบและความช่างสังเกต ติงอยู่นิดเดียว คืออารัมภบทเยิ่นเย้อเกินไป จากคุณ : เย็นสิทธิ์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:17:13

ความคิดเห็นที่ 19 ยังริวิวได้เยี่ยมพร้อมเก็บตกได้ดีเหมือนเคยนะครับ แหมนึกว่าลืมเรื่องนี้ไปแล้ว จากคุณ : Kul-ChaN เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:17:43

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบเรื่องนี้จริงๆครับ บทพูดแต่ละชอตมันสะเทือนอารมณ์ ชวนคิดดีจริงๆ 17. ตอนนี้เหลือเล่มสุดท้ายอีกเล่มที่ยังไม่ออก คาดว่าน่าจะพอหาได้ตามร้านทั่วๆไปนะครับ ที่ไม่ชอบอย่างเดียวคือ ลิขสิทธิ์ออกช้าสุดๆ ออกราวๆครึ่งเล่มปีนึง 55 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 53 20:22:15 จากคุณ : Forever Delay เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:20:43

ความคิดเห็นที่ 21 สุดยอดครับ ข้อมูลแน่นมาก จากคุณ : ซามาโนสุเกะ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:45:13

ความคิดเห็นที่ 22 ^^ ... จากคุณ : ~cenobite+ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:51:40

ความคิดเห็นที่ 23 คห 20 ขอบคุณครับผม จากคุณ : Delclaw เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 20:52:49

ความคิดเห็นที่ 24 มีคนบอกว่าใกล้จะจบแล้วอยู่ที่ประมาณเล่ม 9 จริงหรอ จากคุณ : supatpit เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 21:18:24

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ^ ^ ถ้าผมจำไม่ผิดเหลือเล่ม 8 อีกเล่มครับ จากคุณ : Forever Delay เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 21:19:58

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากครับ อ่านเพลินเลย 55+ ส่วนตัวชอบผลงานของอาจารย์คนนี้โคตรครับ 55+ อีกเล่มเดียวก็จบละ ส่วนเรื่องใหม่จะได้อ่านรึเปล่าหว่า 555+ จากคุณ : heat-man เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 21:26:56

ความคิดเห็นที่ 27 ชอบงานของ อ. คนนี้มากๆ แต่เรื่องนี้อ่านแล้วหยุดไว้ก่อนที่เล่มหก รอเล่มจบออกแล้วค่อยลุยอ่านรวดเดียว จากประสบการณ์การอ่าน 20th Century Boy ทำให้รู้ว่างาน อ. คนนี้ อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบสนุกมากกกก แต่ถ้ามารอออกทีละเล่ม กว่าจะได้อ่านเล่มใหม่ก็ลืมของเก่าหมดซะแล้ว อีกอย่าง พออ่านเรื่องนี้แล้ว อยากให้อ. อุราซาว่ามาลองเขียนโดราเอมอนเวอร์ชั่นตัวเองดูบ้างจังเลยแฮะ จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 23:53:37

ความคิดเห็นที่ 28 ข้อเสียนี่ ผมเห็นด้วยแค่ข้อ 2-3นะ ส่วนเรื่องกลบอารมณ์เดิม กับเรื่องเปลี่ยนบรรยากาศเป็นตึงเครียดนี่ผมกลับชอบนะ ถ้าเป็นลายเส้นอุรราซ่าว่าแต่เนื้อหาสบายๆนี่สิผมจะเซ็ง แต่เห็นด้วยอย่างมากเรื่องคิวบู๊ มันดูไม่สุดจริงๆแฮะ ก็เข้าใจว่าอยากจะให้มันไม่หลุดคอนเซปท์แนวสืบสวน แต่ก็ยังดูก๊กๆ อย่างบอกไม่ถูก ทั้งี่เอฟเฟคท์ก็อลังการ จากคุณ : bloodsoap_cdaz เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 00:31:08

ความคิดเห็นที่ 29 สรุปบราอูคืออัศวินสีเงินเหรอ นึกไม่ถึงเลยแฮ่ะ จากคุณ : Stranger_in_the_night เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 01:06:03

ความคิดเห็นที่ 30   อ.เขียนเรื่องใหม่แล้วหรอครับ ? ไม่พลาดๆ  ^^ จากคุณ : กัปตันโฮคิ้นส์ เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 02:47:02

ความคิดเห็นที่ 31 อยากอ่าน The World's Strongest Robots ตัวต้นฉบับครับ ใครทราบแหล่งช่วยกระซิบบอกหน่อยนะครับ จากคุณ : taroteer เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 09:25:17

ความคิดเห็นที่ 32 รอเล่มสุดท้ายอย่างใจจดใจจ่อ NED เมื่อไรจะคลอดสักทีนะ ป.ล. จาก #15 แสดงว่าต้นฉบับไม่มีตัวละครหุ่นยนตร์ บราอู-1589 นี่เหรอครับ ? ~ If its all Dreams, Now Wake me up. If its all Real, Just Kill me ~ จากคุณ : Enixma เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 09:37:41

ความคิดเห็นที่ 33 รอเล่มจบเช่นกัน NED ออกช้าสุดๆ จากคุณ : ป๊าม้าออนเซน เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 10:01:06

ความคิดเห็นที่ 34 ต้องหยิบมาอ่านอีกรอบแล้วละสิ จากคุณ : เสี้ยวธุลี เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 10:27:31

ความคิดเห็นที่ 35 น่าสนใจครับเรื่องนี้ ไม่ยาวเกินไปด้วย ^^ ตอนของฟลูโตนี่ผมชอบที่สุดในเรื่องเจ้าหนูปรมาณูเลยนะ  สนุกดี เสียดายหุ่นตัวอื่นตายอย่างง่ายไม่สมศักดิ์ศรีหุ่นที่เก่งที่สุดในโลกเท่าไหร่ ผมชอบดูตัวละครคุ้นตาของอ.เทะสึกะในลายวาดอื่นอย่างแบล็คแจ็คใหม่ของคนเขียนมังกรหายนะและคนเขียน BR ด้วยน่ะ จากคุณ : ชีริว เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 11:22:24

ความคิดเห็นที่ 36 ชอบเรื่องนี้มากเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ จากคุณ : mimitang เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 14:00:11

ความคิดเห็นที่ 37 รีวิวได้ดีมากๆครับ ชอบงานของ อ.นาโอกิอยู่แล้วครับ ยิ่งพอเอาเรื่องนี้มารีเมคยิ่งชอบมากเข้าไปอีก   ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆนะครับ -*- จากคุณ : RadiorA เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 16:43:21

ความคิดเห็นที่ 38 นอกจากเรื่องสิทธิหุ่นยนต์ที่เคยอ่านจากงานแนวไซไฟเรื่องอื่นมาแล้ว ผมชอบส่วนที่ว่าด้วยหุ่นยนต์กับความรู้สึกมากเลยนะ จุดนี้ผมว่าต่างจากไซไฟอื่นพอสมควร ต่อจากพล็อตหุ่นยนต์มีความรัก หุ่นยนต์มีความแค้น หุ่นยนต์ฆ่ามนุษย์ แล้ว ก็มาเรื่องการใส่ "อคติ" เข้าไปในหุ่นเพื่อให้สมองกลประมวลผลการลอกแบบบุคลิกภาพ 6 พันล้านคนได้สำเร็จนี่แหละ ที่ประทับใจมาก เป็นเคสที่แปลกในพล็อตหุ่นยนต์ เพราะกลายเป็นว่าตรรกเหตุผลที่ใกล้เคียงกับความสมบูรณ์แบบ (การประมวลผลโดยสุดยอดสมองกล) กลับนำไปสู่ความวุ่นวายหาข้อยุติไม่ได้ (หุ่นยนต์ไม่ยอมลืมตาตื่น) แต่อารมณ์ความรู้สึก (อคติ) กลับมีบทบาทเป็นตัวจัดระเบียบความยุ่งเหยิงนั้น (ขั้นตอนประมวลผลจบลง หุ่นยนต์ลืมตาตื่น) ได้อย่างดีที่สุด มนุษย์ที่เจ้าเหตุเจ้าผลอย่างผม อ่านฉากนี้แล้วสะท้อนใจ ว่าเหตุผลที่มากเกินไป อาจเป็นสิ่งฉุดรั้งการก้าวเดินในเส้นทางสายชีวิตก็เป็นได้ และเส้นทางเลือกกว่าหกพันล้านสายนั้น อาจทำให้คนๆ หนึ่งต้องเสียเวลาไปทั้งชีวิตกับการเลือกโดยที่ยังไม่ได้เริ่มต้นทำอะไรเลย ไม่เคยคิดว่าเหตุผล จะเป็นวิธีการดำเนินชีวิตที่ไร้ประสิทธิภาพได้ถึงขนาดนี้เลยนะครับ :) แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 53 20:20:16 จากคุณ : Vladimir Putan เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 20:17:59

ความคิดเห็นที่ 39 ชอบผลงานของ อ.นาโอกิ อุราซาว่า มาก อ่านแล้วนิยายหรือวรรณกรรมดีดีซักเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว จากคุณ : copycat_7th เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 22:10:58

ความคิดเห็นที่ 40 คห.38 เคยอ่านเจอเคสของคนไข้ที่ป่วยเป็นโรคทางสมองอะไรซักอย่าง ส่งผลทำให้กลายเป็น คนไร้อารมณ์ ไปเลย ซึ่งก็ยังใช้ชีวิตประจำวันได้อยู่นะ อย่างมีเหตุผลสุดๆ เสียด้วย เพียงแต่เรื่องง่ายๆ บางเรื่องอย่าง "เย็นนี้จะกินอะไรดี?" กลับต้องใช้เวลาตัดสินใจหลายชั่วโมง เพราะมัวแต่คิดเปรียบเทียบกับข้าวต่างๆ ด้วยเหตุผลล้วนๆ จนตัดสินใจไม่ได้ นอกจากนี้ รู้สึกความจำจะไม่ดีเท่าคนปกติด้วยมั้ง แบบบางที เราจะมีเรื่องบางเรื่อง ของบางสิ่งที่มีอารมณ์ร่วมกับมันไปสุดๆ คนที่ป่วยเค้าจะไม่มีตรงจุดนี้ ก็เลยลืมไปง่ายๆ ซะงั้น จากคุณ : Monoceros เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 00:06:42

ความคิดเห็นที่ 41 มาตอบเพิ่มเติมเป็นข้อๆนะครับ ^^ - เรื่องอารัมภบทยึดเยื้อ...เป็นนิสัยที่ติดตัวมานานเหลือเกิน...พยายามแก้อยู่ครับ เวลาพูดคุยในชีวิตประจำวันไม่มีปัญหาอะไร...แต่พอมาเขียน มาพิมพ์ทีไร...เยิ่นเย้อทุกที ฮ่วย - พลูโต มีรวมเล่มทั้งหมด 8 เล่มจบครับ ผมก็รอของเนชันมานานแล้วเหมือนกัน สงสัยกะลังปั่นกันอยู่ ==" - ส่วนเรื่องอะตอมของวิบูลย์กิจ..ตามร้านหนังสือใหญ่ๆก็เห็นมีอยู่ครบเลยนะครับ - งานอ.นาโอกิ อ่านรวดเดียว จะได้ความสนุกอีกแบบเลยล่ะครับ เพราะจะเก็บรายละเอียดได้เพิ่มอีกเยอะ และอารมณ์ต่อเนื่องขึ้นมากๆเลย ผมก็เพิ่งมาอ่านยาวอีกรอบ ก่อนรีวิวนี่ล่ะ ฮา - ชื่อ"บราอู 1589" จะไม่มีในเรื่องต้นฉบับครับ แต่จะเป็นเรื่องของ"อัศวินสีนำเงิน" บลูบอน อย่างที่เล่าย่อๆไป...ถ้าดูจากรูปร่างภายในของบลูบอน แล้วก็พวกแบคกราวน์สตอรี่อย่างเช่น การฆ่ามนุษย์ การถูกหอกปักอก อะไรแบบนี้ ก็จะเห็นเลยว่า เอาแบบมาจากหมอนี่อย่างชัดเจน ที่ผมแปลกใจก็แค่ว่า ทำไมอ.นาโอกิต้องเปลี่ยนชื่อให้ไม่เหมือนเดิม และไม่ได้บอกออกมาชัดๆในเรื่องพลูโต...ทั้งๆที่ก็มีเจตนาจะให้แฟนเก่าดูออกอยู่แล้ว ว่ายกตัวละครออริจินอลมาใช้...น่าจะเรียกเรตติ้งได้ดีกว่าด้วยซ้ำไป ??? - ออ แล้วบทบราอู 1589 ในฉบับออริจินอล ไม่ได้เป็นที่ปรึกษาสุดหลอนขนาดในพลูโตครับ จะออกมาเป็นแกนนำหุ่นยนต์ ลุยกับมนุษย์ซึ่งๆหน้าเลย แม้แต่อะตอมก็ยังเห็นดี เข้าร่วมกับเค้าเลยนะ ^^ และตอนท้ายก็ต้องมีการขัดแย้ง และต่อสู้กันตามสูตรครับ - แบล็คแจ๊ก ฉบับคนเขียน Battle Royale นี่ ผมว่าใครเป็นแฟนอ.เท็ตซึกะ ยิ่งต้องหามาอ่านเลยครับ เพราะอันนั้นนี่ จงใจเอาตัวละครเก่าๆมาปรับปรุง และปรับใช้ทุกตัว ทุกตอนกันเลยทีเดียว เนื้อเรื่องก็สนุกดีด้วยครับ - ผมชอบประเด็นเรื่องความรู้สึกกับหุ่นยนต์มากๆเหมือนกันครับ ...ตรรกะที่สมบูรณ์แบบ อาจสร้างคำตอบออกมานับหมื่นนับแสนในเวลาไม่นาน แต่บางครั้งกลับไม่สามารถตัดสินใจเลือกคำตอบสุดท้ายออกมาได้ซะที...เหมือนกับว่า สมองร่อนไปไกลแล้ว แต่หัวใจกับปลายเท้าก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมนั่นเอง... เป็นประเด็นที่ดีนะ ^^ บางครั้ง เราก็ควรโยนเหตุผล โยนตรรกะทิ้งไว้ข้างทางซะบ้าง...ถึงจะทำให้ ไม่ได้คำตอบที่"ดีที่สุด"ออกมา ...แต่อย่างน้อยเราก็ได้คำตอบ"ที่ก่อประโยชน์" และ "ใช้งานได้" เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาน่ะครับ - เรื่องของอารมณ์ เป็นสิ่งที่เสริมให้ร่างกายคนเราทำงานได้อย่างเป็นปกติด้วยนะครับ จะสุขเศร้าเหงาซึม อะไร ก็ส่งผลกระทบต่อการทำงาน และประสิทธิภาพของตัวเราทั้งหมด ตั้งแต่ระดับเซลล์ ระดับฮอร์โมน ระดับอวัยวะกันเลย คนที่ป่วยทางสมอง หรือมีอาการซึมเศร้า ก็จะเริ่มเสียที่ทางด้านอารมณ์ ไม่มีความยินดียินร้าย ทำอะไรก็ไม่มีความสุข มองอะไรก็ไม่มีความทุกข์...และไม่นาน ร่างกายก็จะเสียหน้าที่ตามมาครับ...น่าเศร้าจริงๆ จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 02:22:05

ความคิดเห็นที่ 42 ^ ^ เรื่อง บราอู 1589 นี่ผมหมายถึงในเรื่องอะตอมนี่ไม่มีฉากที่เกซิคต์ไปคุยกับหุ่นยนตร์ตัวนึงที่เคยฆ่ามนุษย์เหรอครับ ? อ.นาโอกิ ใส่ฉากนี้เข้าไปเอง ? เพราะเห็นว่าบลูบอนก็มาจากตอนอื่นใช่มั้ยครับ ~ If its all Dreams, Now Wake me up. If its all Real, Just Kill me ~ จากคุณ : Enixma เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 13:53:24

ความคิดเห็นที่ 43 ^ ^ ไม่มีฉากนั้นครับ ที่จริงแล้ว เรื่องหุ่นยนต์ฆ่ามนุษย์นี่ เป็นตอนหลังจากตอนพลูโตซะอีก (พลูโตอยู่เล่ม 13 ส่วนบลูบอนอยู่เล่ม 15 ) อ.แกแค่เอาตัวละครมาใช้น่ะครับ พวกประเด็นรองๆทั้งหลายอย่าง อดีตเกซิกต์ ที่มาที่ไปของซาฮัด จุดประสงค์การสร้างพลูโต ตัวจริงของโบราห์ อะไรพวกนี้ ส่วนมากก็เพิ่มมาจากต้นฉบับเลยครับ และในส่วนของเนื้อเรื่องที่เหมือนกับฉบับออริจินอลเอง ก็เปลี่ยนลำดับเรื่องไปเยอะเหมือนกันครับ อย่างเกซิกต์ในออริจินอล ก็ตายตั้งแต่ต้นๆตอนเลยด้วยซ้ำ แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 53 14:22:08 จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 14:19:39

ความคิดเห็นที่ 44 ^ ^ อ้อ เก็ตครับ ^^ ~ If its all Dreams, Now Wake me up. If its all Real, Just Kill me ~ จากคุณ : Enixma เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 15:11:46

ความคิดเห็นที่ 45 พออ่าน #40 แล้วก็คิดถึง "ปริทรรศเรื่องลาของบิวริดัน" (Buridan's A ss Paradox) ขึ้นมาได้เลย โดยหากสมมุติให้ลาตัวหนึ่งมีตรรกะอันสมบูรณ์ แล้ววางกองฟางสองกองที่มีปริมาณเท่ากันทุกประการ ไว้ทางด้านซ้ายและด้านขวาของลา ลาตัวนั้นจะเลือกไม่ถูกว่าจะเริ่มกินฟางจากกองไหนก่อน จนกระทั่งอดตายไปในที่สุด ไม่นึกว่าเคสแบบนั้นจะมีอยู่จริงๆ นะนี่ จากคุณ : Vladimir Putan เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 16:52:14

ความคิดเห็นที่ 46 รอเล่มสุดท้ายออกเมื่อไหร่ จะหามาอ่านรวดเดียวจบ จากคุณ : tragodius เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 13:11:45