 |
ความคิดเห็นที่ 253 |
[Trans]100115 – 100121 รายการวิทยุ Sukira
ผู้ชายที่น่าอายต่อหน้าผู้หญิง
อึนฮยอก : อีทึก,เมื่อไหร่ที่พี่รู้สึกว่าตัวเองทั้งเตี้ยแล้วก็ตัวเล็ก?
อี ทึก : ตอนที่เรามีกิจกรรมของ SJ-H, พวกเราได้ไปสนามแข่งวอลเล่ย์บอลครั้งนึง และชั้นที่เป็นลีดเดอร์ของซุปเปอร์จูเนียร์ ก็เดินไปอย่างมั่นใจนตัวเอง แต่ว่าพอได้เห็นนักวอลเล่ย์ชายคนนึงที่หน้าตาดีมาก....สูงประมาณ 193....198.....
อึนฮยอก : พี่ก็ดูจะกลายเป็นคนแคระไปเลยนะ
อีทึก : สมาชิกทีม Im Yong Han รึเปล่า? พวกเขาทั้งหน้าตาดีแล้วก็ยังสูงมากๆอีกด้วยเวลาที่มองพวกเขา ชั้นรู้สึกอิจฉาจริงๆ ชั้นที่ขนาดว่าใส่แผ่นเสริมส้นแล้วก็ยังคงแหงนหน้ามองพวกเขา มันเหมือนกับคนที่สูงประมาณ 3 เมตรได้ล่ะมั้ง
อึนฮยอก : น่าอิจฉาจริงๆ....
อีทึก : แล้วนายเคยเจออะไรแบบนี้รึเปล่า?
อึนฮยอก : รู้สึกว่าจะเป็นช่วงระหว่างกิจกรรมของซุปเปอร์จูเนียร์ที่พวกเราต้องไปในการคัดเลือก
ซุปเปอร์โมเดลรอบสุดท้าย
อีทึก : การประกวดนางงามเกาหลี,พวกเราได้ไปกันทั้งคู่
อึน ฮยอก : ในตอนนั้น,พวกเราต้องคอยดูแลพวกเธอบนเวที,มันเป็นอะไรที่น่าอายสำหรับผม จริงๆ...ผู้ชายก็ควรจะสูงกว่าผู้หญิงใช่มั้ยล่ะแต่ว่า....
อีทึก : พวกเราควรจะสูงกว่าอย่างน้อย 15 ซม.
อึนฮยอก : แต่ว่าพวกเราเตี้ยมาก,มันเป็นอะไรที่น่าอายมากจริงๆ
อีทึก : พวกเราสูงกันแค่ประมาณ 176 และยังต้องเพิ่มความสูงอีก 15 ซม.
อึน ฮยอก : ถึงแม้ว่าสไตลิสต์จะพยายามช่วยพวกเราอย่างเต็มที่ด้วยการหารองเท้าที่ส้นสูง ที่สุดมาให้แล้วแต่มันก็ยังไม่ช่วยอะไรซะเท่าไหร่
อีทึก : คราวหน้า,ถ้าพวกเราต้องไปที่นั่นอีกครั้ง พวกเราจะทำผมให้ตั้งขึ้นไปให้สูงแล้วกัน
อึนฮยอก : หรือไม่งั้นพวกเราก็แค่นั่งอยู่ที่นี่แล้วก็ไม่ต้องไปคอยดูแลพวกเธอบนเวที
ซีวอนทำร้ายอีทึก
อีทึก : อึนฮยอก นายเคยตีจมูกใครบ้างรึเปล่า?
อึนฮยอก : ผมเคยนะแต่ว่ามันก็ไม่ได้หัก
อีทึก : ก่อนหน้านี้ ฉันถูกซีวอนตีล่ะแล้วกระดูกอ่อนของฉันมันก็หัก
อึนฮยอก : อ่า, ตอนนั้นพวกเรากำลังซ้อมเต้นกันอยู่แล้วเค้าก็ใช้พลังอย่างมาก..
อีทึก : มือใหญ่ๆของเค้า...
อึนฮยอก : แขนของเค้ายาวมาก ตอนนั้นพี่อยู่ด้านหลัง แล้วผมก็ได้ยินเสียงร้องดังมาก หลังจากนั้นพี่ก็ต้องไปโรงพยาบาล
อี ทึก : มันเจ็บซะจนชั้นต้องลงไปนั่งกับพื้น แล้วพวกนายก็ยังบอกว่าชั้นแกล้ง "เกิดอะไรขึ้นกับพี่? อ่า,พี่แกล้งร้องโดยที่ไม่ได้เป็นอะไรอีกแล้วนะ"
อึนฮยอก : พวกเราทุกคนคิดว่ามันเป็นมุขตลกของพี่ เพื่อที่จะสร้างบรรยากาศให้คลายเครียดระหว่างที่กำลังซ้อมเต้นกัน
อี ทึก : วันนั้น ตอนที่ชั้นกลับมาบ้าน หน้าของชั้นมันทั้งแดงแล้วก็บวม,,วันต่อมา ฉันก็เลยไปโรงพยาบาลแล้วคุณหมอก็บอกว่ากระดูกอ่อนของฉันมันหัก...
ผู้หญิงสู้กันเพราะอึนฮยอก
อึนฮยอก : ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นด้วยล่ะ เด็กผู้หญิงสู้กันเพราะผม
อีทึก : นายนี่เจ๋งจริง, เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?
อึนฮยอก : จริงๆแล้ว มันก็ตอนที่ผมอยู่ประถม 6 เด็กผู้หญิงในห้องผมแล้วก็จากห้องอื่นสู้กันระหว่างชั้นเรียน
อีทึก : (หาว)
อึน ฮยอก : อย่าพึ่งหลับสิพี่ ฟังผมก่อน...พวกเธอทั้งสองคนเป็นผู้หญิงที่แข็งแรงที่สุดในโรงเรียน พวกเธอตะโกนว่า " นี่,เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เดทกับฮยอกแจนะ! "
อีทึก : แล้วยังไง
อึนฮยอก : ผมไม่ได้โกหกเลยนะ ตอนนั้นผู้คนมากมายต่างก็สนใจมองพวกเธอ
อีทึก : ไร้เดียงสาจริงๆ
อึนฮยอกผู้ขี้เหนียว
อีทึก : อึนฮยอก, นายนี่ขี้งกจริงๆ ตอนที่จะต้องคืนเงินนาย นายยังจำได้เสมอ
อึนฮยอก : แน่นอนอยู่แล้ว ผมก็เป็นแบบนี้เสมอ
อีทึก : นานมาแล้ว ชั้นยืมเงินนายไปแล้วชั้นเองก็ลืมมันไปแล้ว...วันนึง ชั้นก็นึกขึ้นมาได้แล้วก็ไปถามนาย นายเองก็ยังจำได้อยู่
อึน ฮยอก : ผมไม่เคยลืมเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเงิน ถึงแม้ว่าผมจะค่อนข้างขี้งก แม้กระทั่งตอนที่ผมเป็นเพื่อนสนิทกับจุนซู ผมก็ยังคำนวณจำนวนเงินที่เป็นหนี้เค้าได้อย่างชัดเจน
อีทึก : นายคืนเงินเค้าค่อนข้างช้า
อึนฮยอก : ใช่
อี ทึก : แต่ก่อนพวกเค้าเคยพูดว่า ตอนที่เพื่อนๆไปกินแฮมเบอร์เกอร์กัน โดยที่ไม่ชวนนายและชั้น,มีคนนึงที่จะต้องเป็นคนจ่ายเงิน แต่ว่าตอนนั้นผมไปกับจุนซูและอึนฮยอก พวกเค้าทั้งสองคนก็จะซื้ออาหารของตัวเอง
อึนฮยอก : ใช่แล้ว
อีทึก : ผมก็เลยบอกว่า "ทำไมนายทั้งสองคนซื้อแค่อาหารของตัวเองล่ะ",,"ฮยอง พวกเรากินกันแต่ของพวกเราเอง"
อึนฮยอก : พวกเราไม่เคยรู้สึกว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น, ใครซื้ออะไรคนนั้นก็คววรจะจ่ายเองสิ..มันเป็นแบบนั้นเสมอ
อีทึก : แล้วหลังจากที่กินเสร็จแล้วล่ะ นายยังมาขอให้ฉันซื้ออาหารให้พวกนายอีกน่ะนะ?
อึนฮยอก : นั่นมันก็เพราะว่าพี่แก่ที่สุดต่างหาก
อีทึก : ถ้านับจากความสัมพันธ์ของพวกเรา ชั้นอยากจะให้พวกนายเลี้ยงชั้นซักมื้อ
อึนฮยอก : อ๊ะ? อ่า,เอาไว้พวกเรามีเวลาก่อนนะ
เยซองต้องการห้องน้ำอย่างเร่งด่วน
อีทึก : ก่อนหน้านี้,พวกเรามีงานแจกลายเซ็นต์ที่เมียงดง ตอนนั้นเองเยซองก็มาบอกกับชั้นว่า "ฮยอง...ผมกำลังจะแย่แล้ว..."
"เกิดอะไรขึ้นเยซอง?"
"ฮยอง...ผมไม่สามารถบังคับมันได้..."
หลังจากนั้นเค้าก็หายไปท่ามกลางผู้คนที่เมียงดง...
อึนฮยอก : เค้าทำให้ผู้จัดการพวกเราช็อคเลยทีเดียว
"เยซองอ่า รออีกหน่อยได้มั้ย..พวกเรากำลังจะไปถึงแล้ว...อีกนิดนึ..."
"ฮยอง,ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ.."
อี ทึก : ไม่นานหลังจากนั้นเค้าก็กลับมาอีกครั้ง ชั้นถามเค้าว่าเกิดอะไรขึ้น เค้าตอบด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดว่า "ที่นั่นมีคนมากเกินไป..."
อึนฮยอก : อย่างไรก็ตาม ทุกคนก็ได้รู้ความลับที่สำคัญนั่น ไม่ได้เอาไปพูดถึงในไซของเค้า เมื่อผมกลับไปที่หอเค้าก็วิ่งเข้ามาหาผมและ ถามว่า "นี่นายพูดถึงชั้นอีกแล้วเหรอ? ทำไมนายต้องพูดถึงชั้นตลอดเลยล่ะ?"
- - - C r e d i t s - - - - -
Source :: Kimseohye
translated KR > CH :: Kimseohye
translated CH > EN :: --dreamx @ sj-world.net
translated EN > TH :: AKI @ Whatsubb
| จากคุณ |
:
ฝอยทองกะน่องไก่ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ม.ค. 53 04:52:55
|
|
|
|
|
แถลงการณ์ HaRem~* 
