 |
ความคิดเห็นที่ 49 |
|
ดีจ่ะพี่มิค ยังอยู่มั้ยเอ่ย? แล้วก็สวัสดีบิวตี้ซุ่มทุกท่านค่า
เอาข้อความที่ครู Lee Hyunjin เขียนถึงบีส ก่อนเดบิวท์ มาฝากจ้า!!
2009.10.15 วันพฤหัสบดี 23:09
ในที่สุด วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันแรกที่ B2ST Boy จะได้ออกอากาศแล้วสินะ
ในหัวของฉัน,ยังมีความคิดวนเวียนอยู่มากมายเหลือเกิน ในวันเก่าๆ,ตอนที่ยังอยู่ที่ JYP ที่ที่ฉันได้เจอกับ ดงอุน, กีกวัง และดูจุน และได้สอนพวกเค้า และเมื่อฉันได้มาอยู่ที่ CUBE ฉันก็ได้เจอกับ โยซอบ, จุนฮยอง, ฮยอนซึง และก็ได้สอนพวกเค้าอีก ฉันได้สอนเด็กพวกนี้, กินข้าวด้วยกันกับพวกเค้า, และบางครั้งที่พวกเราเรียนบทเรียนกันจนถึง ตี 3-4 เรากินอาหารมื้อดึกบ่อยๆ (ต๊อกโบกิตอนเช้าๆนี่สุดยอดจริงๆ!) บางครั้งที่เราขึ้นไปบนดาดฟ้าของตึกเพื่อสูดอากาศ,เราก็แบ่งปันเรื่องราวสั้นๆให้กันฟัง ฉันจดจำได้ทุกๆอย่างและทุกๆช่วงเวลาที่ได้ผ่านพ้นไป ความรู้สึกมันเหมือนกับว่าลูกชายของเรากำลังจะแต่งงานออกไปใช่มั้ย?... หัวใจของฉันมันรู้สึกแปลกๆ, มันรู้สึกตื่นเต้นและก็รู้สึกกลัวด้วย?... เพราะว่าวันนี้ มีการแสดงโชว์เคส, ที่ชั้นไม่สามารถไปได้ และฉันก็ไม่สามารถตามไปดูการออกอากาศครั้งแรกของพวกเค้าได้อีกเหมือนกัน ฉันรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก.. ฉันอยากจะไปกับพวกเขานะในการออกอากาศครั้งแรก อยากไปสอนพวกเขา...ก็แค่นั้นเอง...
มันไม่ใช่เพราะว่าฉันสอนเด็กพวกนี้ (ฉันไม่ใช่คนประเภทที่จะมาพูดว่าฉันชอบในสิ่งที่ฉันไม่ได้ชอบ) พวกเค้าเป็นเด็กที่ดีกันจริงๆ... พวกเค้าเป็นเด็กที่มีความต้องการที่จะประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก พวกเค้ามีความนับถือตัวเองที่แรงกล้าและเมื่อพวกเค้าจะทิ้งบางสิ่งอย่างอย่าง, พวกเค้ารุ้ว่าควรต้องทำยังไง แน่นอน, ตอนนั้นพวกเค้ายังมีความเป็นเด็กอยู่มาก แม้ว่ามันจะมีหลายๆช่วงที่พวกเค้ารู้สึกโมโหและหัวใจของพวกเค้าจะต้องเจ็บปวดหลายต่อหลายครั้ง แต่โดยรวมแล้ว, พวกเค้าเป็นเด็กที่มีวิญญาณที่บริสุทธิ์ พวกเค้าเป็นเด็กดี
ในบางครั้งที่พวกเค้ามีน้ำตา, ไม่มีอะไรที่ฉันจะสามารถทำเพื่อพวกเค้าได้, นอกจากการแสดงความจริงใจต่อพวกเค้า แม้ว่าพวกเค้าจะตะโกนว่า "ฉันเหนื่อยจนจะตายอยู่แล้ว" ฉันก็ต้องตะคอกกลับไปว่า "แต่เธอจะต้องร้องเพลง" แม้ว่าพวกเค้าจะไม่ได้คาดหวังให้ทุกๆคนมาชื่นชอบ
ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตามแต่ คนที่ชอบปล่อยแต่ข่าวคราวเสียๆหายๆ ไม่ว่าจะในหัวข้อไดอารี่, และพวกที่ชอบสร้างเรื่องราวในทางแตกแยก แม้แต่แฟนๆที่กล่าวหาพวกเขาในทางที่ไม่เป็นความจริงนั้น หัวใจพวกเขายังคงเจ็บจนทุกวันนี้ ฉันอยากจะขอตรงนี้
วันนึง, จุนฮยอง ก๊อปปี้ GD (จี ดราก้อน) เขา "กล้า" ที่จะเลียนแบบ GD งั้นเหรอ? แม้ว่าตอนนี้ GD จะเป็นศิลปินที่โด่งดัง, แต่เค้าก็เคยเป็นเด็กฝึกหัดมาก่อน เค้าก็เคยได้ดูกลุ่มศิลปินไอดอลเหมือนกับเขามาก่อน แล้วมันผิดที่จะรู้สึกเครียดและรู้สึกว่าอยากจะแข่งขันงั้นหรอ? ถ้าฮยอนซึงออกจากบิ๊กแบง, นั่นหมายความว่าเค้าจะไม่มีทางที่จะเป็นนักร้องได้เลยหรอ? ไม่ว่าคุณจะโดนคัดออกจากบิ๊กแบงยังไง, คุณมีวิธีที่สามารถพูดคำว่าให้คุณอยู่อย่างถาวรด้วยงั้นหรือ? นั่นมันจะไม่เป็นการหักหลังตัวเองไปหน่อยหรอ? แล้วการที่ดูจุนมาจาก Hot Blood, นั่นหมายความว่าเค้าต้องอิจฉา 2AM,2PM ด้วยหรอ? และเมื่อใดก็ตามที่เค้าดูทีวี, เค้าจำเป็นต้องรู้สึกอิจฉาตลอดไปหรอ? ถ้าคุณเป็นเค้าคุณจะทำอย่างไร? มันไม่ถูกหรอที่คุณจะท้าทายตัวเองจนกว่าคุณจะสามารถทำได้?
ในตอนที่ยังเป็นเด็กฝึกหัด พวกเค้าต้องเดินเตร่ไปหลายบริษัทแล้วแต่สถานการณ์จะพาไป ดังนั้น, พวกเขาจึงไม่สามารถทำตามตารางที่ได้วางไว้ได้ และก่อนที่พวกเค้าจะเดบิวส์, ประสบการณ์ทั้งหลายของพวกเค้าก็แสดงออกมา การรอคอยและการฝึกฝนที่แสนยาวนานเมื่อตอนที่เป็นเด็กฝึกหัด หลังจากที่ได้ถ่ายปกอัลบั้ม, พวกเค้าอาจจะรู้สึกว้าวุ่นอยู่บ้าง แต่เพราะว่าพวกเค้าได้อยู่เป็นกลุ่ม, สมาชิกก็สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
ในตอนที่ฉันยังเด็กๆ ฉันก็เคยเป็นเด็กฝึกหัด และเป็นเพราะว่าบริษัทไม่ค่อยดี จึงเป็นเหตุให้ชั้นต้องไปๆมาๆด้วยกันถึงสามครั้ง
พวกเค้าเป็นเด็กที่สามารถขจัดช่วงเวลาที่น่าเศร้าเหล่านั้นไปได้ แค่คิดถึงพวกเค้า น้ำตาของฉันก็แทบไหลออกมา
ฉันยังจำได้ชัดเจน เพราะว่าตอนนั้นฉันรู้สึกโกรธมาก, เลยมีหลายครั้งที่ชั้นต้องปลดปล่อยความรู้สึกโกรธออกมา ภาพของเด็กหนุ่มผู้อ่อนน้อม, ภาพของเด็กหนุ่มที่ต้องการจะกลับบ้านเพื่อไปกินอาหารกับครอบครัวที่บ้าน, ภาพของกีกวังที่ร้องไห้เพียงคนเดียวในห้องซ้อม ในตอนที่ AJ เดบิวส์ครั้งแรก, ภาพของเด็กหนุ่มที่ร้องไห้เพราะว่าเค้าคิดถึงแม่ของพวกเค้า, ดงอุน, ไม่ได้ไปเข้าห้องสมุดเลยเพียงเพราะว่าเค้าจะต้องมาฝึกซ้อมทุกวัน มีบางคนได้เจตนาพูดและส่งข้อความไปออกอากาศว่า "การออกจากการเป็นสมาชิกบิ๊กแบง เป็นการตัดสินใจของฮยอนซึงเพียงคนเดียว" ทำให้ฮยอนซึงต้องยุ่งยากใจเพราะว่าสถานีเคเบิลเหล่านั้น ไม่ว่ามันจะยากเย็นเพียงไหน, โยซอบ ก็ยังคงหัวเราะได้ แล้วตั้งแต่ที่ JYP , ชั้นก็รักกีกวังเหมือนลูกชายคนหนึ่ง ฮยอนซึง, เมื่อชั้นชี้ให้เห็นข้อบกพร่องบางอย่างที่เค้ากำลังทำอยู่, เค้าจะไม่ยอมปล่อยมันไปเฉยๆ เค้าจะต้องตั้งคำถามมากมายเสมอ ดงอุน, แม้ว่าจะไม่มีใครที่ใกล้เคียงวัยเดียวกันกับเขาเลย แต่เขาก็ยังดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าฉันมาก
ขอบคุณนะ ฉันภูมิใจมาก พวกเธอเป็นเด็กที่มีค่ามาก...
ในที่สุด, เวทีของพวกเธอก็ได้มาถึงแล้ว READY, STEADY, GO !!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง, จงเชื่อในโชคชะตาและก้าวไป
CREDITS: BESTIZ (SOURCE); annayang3195@B2ST Rising (TRANS) ; Minii me@B2ST THAI (Eng-Thai)
จากคุณ |
:
mo.. (LiQuEuR SlyZiLitY)
|
เขียนเมื่อ |
:
9 ก.พ. 53 15:06:45
|
|
|
|
 |