 |
ความคิดเห็นที่ 5 |
Hana yori dango (花より男子)
TBS, 2005, 9 episodes
Hana yori dango returns (花より男子 II)
TBS, 2007, 11 episodes
Hana yori dango Final (花より男子 Final)
2008, movie
นักแสดง: Inoue Mao (井上真央)
Matsumoto Jun (松本潤),
Oguri Shun (小栗旬)
Matsuda Shota (松田翔太)
Abe Tsuyoshi (阿部力)
Review:
เพิ่งจะรู้ว่าเรื่องนี้คือ F4 เวอร์ชั่นญี่ปุ่น เออ... แต่รู้แล้วมันมีประโยชน์ยังไงเนี่ย? ในเมื่อเวอร์ชั่นไต้หวันที่ดังมากๆตอนเราอยู่มัธยมนี่ก็ไม่เคยดู อ้าว... เอาเป็นว่า เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจเริ่มดูแล้วกัน คือเรื่องนี้มันต้องมีอะไรดีซะอย่างสิน่า จากการ์ตูน ถึงได้สร้างทั้งฉบับไต้หวัน ญี่ปุ่น เกาหลี
นางเอกน่ารักมาก หนูมากิโนะ ซึคุชิ หน้าเด็กสุดๆเลย ดูแล้วได้อารมณ์เด็กมัธยมสุดๆ จริงๆตอนดูตอนต้นๆ ก็มีความรู้สึกว่า เรื่องมันจะเด็กเกินรสนิยมเราไปหน่อยไหมเนี่ย สร้างมาจากมังกะ เป็นเด็กมัธยมด้วย แต่ก็พอจบตอนแรกตอนที่นางเอกต่อยหน้าโดเมียวจิ (พระเอก) เราแทบจะไชโยโห่ร้องว่า สมควรแล้ว โดนซะมั่ง นิสัยอย่างนี้ ฮาฮา นางเอกนิสัยแกร่งดี กล้าหาญ แล้วก็มีเหตุผลใช้ได้ ไม่ได้ใช้แต่อารมณ์ ก็เลยดูต่อ แล้วก็เลยกลายเป็นทำสถิติใหม่คือ ดูเรื่องนี้ (ภาคแรก) จบภายในสามวัน คือดูประมาณวันละสามตอน ซะอย่างนั้นเอง เรา... จริงๆแล้วดีใจที่ดูเรื่องนี้ เพราะอย่างน้อยก็ทำให้ท่านจิอากิเลิกหลอกหลอนในความคิดเราลงไปได้บ้าง เพราะตอนดูโนดาเมะจบรอบแรกเนี่ย พยายามจะเริ่มดูเรื่องผู้ใหญ่ลีกับนางมา (ซึ่งคนในพันทิปพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าสนุกมาก) แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะดูไปคิดถึงแต่โนดาเมะกับท่านจิอากิไป เดินไปไหนก็มี silly smile แปะอยู่บนหน้า เพราะคิดถึงโนดาเมะ ดูสองรอบแบบจบรอบแรกเริ่มดูรอบสองทันที สั่งมังกะมาอ่าน เริ่มคิดว่าตัวเองชักจะบ้าไปแล้ว ฮาฮา ในที่สุดก็มีฮานะโยริดังโงะมาลดอาการบ้าๆลงบ้าง ถึงจะเปลี่ยนเป็นเดินไปเดินมา อยากรู้ว่าตอนต่อไปของเรื่องนี้จะเป็นยังไงก็ตามทีเถอะ ตกลงมันดีขึ้นจริงเหรอเราเนี่ย... ดูความเร็วการดูแล้ว ดูเหมือนจะเปลี่ยนจากบ้าซีรีส์เรื่องนึงมาเป็นอีกเรื่องนึงซะมากกว่าละมั้ง
พระเอก แวบแรก ไม่หล่อเลย เอาใครมาเล่นเนี่ย ภาคไต้หวันหล่อกว่าเยอะ ดูไปๆ เอ มัตสึจุนนี่เล่นเป็นเด็กมีปัญหาได้เก่งแฮะ มองสายตาท่าทางเวลาอยู่ในบ้านห่างเหินกับแม่แล้วเก็ทเลยว่า โดเมียวจิ ซึคาสะเป็นเด็กมีปัญหายังไง แล้วพระเอกที่ภายนอกแสดงความนิสัยเสียมากๆ ในตอนแรก ก็เริ่มมีบุคลิกที่ซับซ้อนขึ้น ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ยกนิ้วให้จุนเลยทีเดียว (แล้วเพลง Wish ของ Arashi ที่ประกอบละครนี่ก็น่ารักมากๆด้วย) โดเมียวจินั้นจริงๆแล้วเป็นคนตรงๆ ซื่อๆ แทบจะหาเล่ห์เหลี่ยมอะไรกับใครเขาไม่ได้ ตกภาษาญี่ปุ่น ประเภทอ่านคันจิผิดประจำ ยกสำนวน จำศัพท์ผิด เป็นมุขที่ฮามาก ประเภทเก่งเรื่องคุณหนูๆทุกอย่าง เก่งเรื่องเตะต่อยกับชาวบ้าน แต่พูดผิดแบบอนาถๆเป็นประจำ ในเวลาที่จริงๆจังๆ เช่นต่อยแล้วด่าคนอยู่ ดันด่าผิดสำนวนงี้ ฮามาก แล้วก็เป็นพวกนิสัย wild มากๆ เวลาอยู่กับนางเอกนี่ เราดูแล้วชักจะสงสัยว่ามันเป็นแฟนกันแน่เหรอ พูดจากันที... ไม่มีหวานแหววเลย เรื่องนี้ไม่ใช่แบบละครไทยอย่างสวรรค์เบี่ยง ประเภทเมื่อพระเอกตกหลุมรักนางเอกแล้วเปลี่ยนนิสัยจากหลังเท้าเป็นหน้ามือเพื่อไถ่โทษ โดเมียวจินิสัยดีขึ้น บ้าง ลดการต่อยชาวบ้านแบบไร้เหตุผลลง แต่พื้นนิสัยความ wild ที่ไม่มีใครควบคุมเขาได้ ก็ยังเป็นเขาอยู่เหมือนเดิม มันดูเป็นจริงกว่านะ คนเราจะเปลี่ยนนิสัยพื้นฐานไปได้หมดเลยได้ยังไง เขาอาจจะเรียนรู้ เปลี่ยนแปลง เติบโตเป็นผู้ใหญ่ แต่คงไม่ใช่กลายเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง ข้อดีของนิสัยพระเอกอีกอย่างคือ เมื่อรักแล้วก็รักหมดใจ ไม่เปลี่ยนแปลง โกรธนางเอก ก็ยังวิ่งกลับมาหา ถึงจะเป็นการวิ่งมาบอกให้นางเอกขอโทษตัวเองก็เถอะ (หลงตัวเองซะไม่มี) ช่วงแรกๆที่ยังประกาศตัวเป็นศัตรูกันอยู่ โดเมียวจิคงจะประทับใจความแกร่งของนางเอก เกิดชอบขึ้นมา พ่อเจ้าประคุณก็วิ่งมากลางโรงอาหาร บอกซะเสียงดังเชียว สถานที่ วัน เวลาที่นัด ... นี่นะ? วิธีชวนไปออกเดท แต่ก็ตรงนะ ตรงดี ไม่มีปากแข็ง ไม่มีมาด ถึงจะมีเก๊กๆบ้างเวลาเขินๆ (คนละเรื่องกับจิอากิเลยเชียว) รักก็บอก โกรธก็บอก อยากให้เขาขอโทษก็มาหา นอกจากนั้นก็ยังประทับใจความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนในกลุ่มทั้ง 4 คนของพวก F4 นี่ ทั้งโดเมียวจิ ซึคาสะ, ฮานาซาว่า รุอิ, มิมาซากะ อาคิระ, นิชิคาโด โซจิโร่ สี่หนุ่มนี่เป็นเพื่อนแท้กัน ทะเลาะกัน ตีกันแทบตาย ก็โกรธกันได้ไม่นาน และเพราะความรักเพื่อนนี่เอง ที่ทำให้นางเอกมองพระเอกในแง่ดีเป็นครั้งแรก ถึงได้ไปปรากฏตัวตามที่พระเอกวิ่งมาบอกไว้ ถึงจะไปช้าไปสามชั่วโมง โดเมียวจิก็ยังยืนตากฝนรออยู่ แหง่ม น่ารักจริง พระเอกเรา
ฉากที่ชอบ ในตอนที่ 5 ตอนที่ซากุระโกะตัวร้าย เอามีดจี้จับนางเอก แล้วให้ลูกน้องซ้อมพระเอก บอกว่าโดเมียวจิสู้กลับแม้แต่นิดเดียว จะกรีดหน้านางเอกเนี่ย สิ่งที่พระเอกพูดคือ หันไปบอกมากิโนะให้หลับตา อย่ามอง เรารู้สึกเหมือนลำคอตีบตัน ถ้าตั้งเรื่องมาอย่างนี้ โดเมียวจิจะยอมให้เขาซ้อมก็ไม่แปลกหรอก (เป็นพระเอกนิ) แต่ว่าเรานึกไม่ถึงตอนที่บอกให้นางเอกหลับตานี่แหละ สิ่งที่เขาห่วงที่สุดไม่ใช่ตัวเอง แต่เป็นเธอ เป็นความรู้สึกของเธอ แล้วหลังจากน่วมแล้ว โดเมียวจิก็บอกรักนางเอกตรงๆ ไม่อ้อมค้อม แบบของเขานั่นแหละ
แล้วก็ในตอนที่ 8 ที่นางเอกกำลังท้อเรื่องที่จะไปประกวด โดเมียวจิ พูดได้น่ารักมาก ถ้ามากิโนะ เป็นตัวของตัวเอง มีเขาและเพื่อนๆอีกสามคนสนับสนุน ไม่มีอะไรที่เธอจะทำไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนอย่างนี้ เข้มแข็งอย่างนี้ เขาถึงได้รัก โดเมียวจิ บอกว่า เขารักรอยยิ้มของเธอที่สุด รองลงมาก็คือเวลาเธอโกรธ (คนดูกรี๊ด) ท้อแท้เนี่ย ไม่เหมาะกับเธอ ไม่ใช่ตัวเธอหรอก
จบภาคหนึ่งตอนที่พระเอกโดนแม่บังคับไปเรียนที่นิวยอร์ก รอดูภาคสองต่อไป เย้
| จากคุณ |
:
thaliana   
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ก.พ. 53 12:57:08
|
|
|
|
|
ขอให้ทุกคนมีความรักที่ดีครับ 
