PANTIP.COM : A8869063 [Spoil] Kimi ni Todoke Manga 44 [การ์ตูน]

ความคิดเห็นที่ 13

สุดท้ายก็อดหลับอดนอนแปล อาจจะยังผิดอยู่เยอะไว้จะมาแก้ใหม่นะครับ
ตอนนี้วางคำยากหน่อยเพราะมีแต่ประโยคที่โชตะคิดแทบทั้งนั้น รูปแบบนี้ ...ｘｘｘ...คือความคิดของ
โชตะที่เป็นไลน์ของเรื่องนะครับ

------------------------------------------------------
ฤดูใบไม้ผลิ มัธยมปลายปีหนึ่ง โชตะที่กำลังสับสนกับทางไปโรงเรียน
"เอ๊ะ พอลองมาทางลัด ดันเจอกับทางที่ไม่เคยมาแฮะ ทางไหนกันล่ะ" เอาน่ะ เวลาเหลือเฟือ ถึงผิดทางถ้าย้อนก็...
ขณะที่คิดอยู่ก็มีเสียงหนึ่งทักมา
"เอ่อ..ถ้ารร.คิตะโฮโรล่ะก็ ทางนี้ค่ะ"

...การพบกันท่ามกลางซากุระ (และรอยยิ้มที่สดใสของซาวาโกะ)...

โชตะมาที่ห้องเรียนใหม่ก็เจอเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกัน ทั้งที่ได้อยู่ห้องเดียวกันและต่างห้อง รวมไปถึงเพื่อนเก่าสมัยประถม
และคนที่เคยเจอกันตอนแข่งเบสบอล ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน ทางด้านหลังซาวาโกะก็...
"ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ ที่ไหล่มีผมติดอยู่น่ะ....."
นร.ญที่ถูกทักตกใจ ร้องกรี๊ดวิ่งหนีไป โชตะที่หันมาเห็นเหตุการณ์ก็จำได้ว่าเป็นคนที่บอกทางตนเมื่อกี้ได้มาอยู่ห้องเดียวกัน
"เมื่อกี้ ขอบใจนะ" โชตะทักออกไปแต่กลับทำให้ซาวาโกะตกใจจนพูดไม่ออก จนโชตะรู้สึกแปลกใจ
กลุ่มเพื่อนก็กลับมาชวนคุยต่อและมีจิสึกับริวที่เพิ่งมาถึงจนทำให้ไม่ทันสังเกตซาวาโกะที่รวบรวมความกล้าตอบกลับมาว่า "ทางนี้..ต่างหาก..."
โชตะเลยคิดว่าตนทำตัวสนิทเกินไปรึเปล่านะ
ถึงตอนที่ทุกคนต้องแนะนำตัวตามเลขที่นั่ง คราวของซาวาโกะ ด้วยความเกร็งจัดคำพูดที่พูดไม่ครบและท่าทางที่แสดงออกมา
ยิ่งทำให้คนรอบข้างกลัวและเข้าใจผิดไปใหญ่ แถมด้วยเรื่องเล่าลือจากคนที่มาจากรร.เดียวกันที่มาเล่าต่อที่รร.แห่งนี้
เรื่องราวก็ถูกต่อเติมไปอีกจนทำให้ทุกคนหวาดกลัวยิ่งขึ้น
ซาวาโกะที่ตั้งใจทำงานเต็มที่ ถึงทุกคนจะไม่ได้สนใจ แต่โชตะที่มองอยู่ก็เห็นความตั้งใจ กลุ่มของโชตะเองก็พากันคุยเรื่องน่ากลัวของซาวาโกะ
แต่โชตะกลับคิดว่าน่าจะเป็นคนเก็บตัวมากกว่า

..จะว่าไป ตั้งแต่ตอนนั้นมาก็ไม่เห็นเลยนะ...

โชตะที่คอยสังเกตซาวาโกะ เห็นแค่เพียงซาวาโกะที่อยู่คนเดียว ทำงานไม่ได้คุยกับใคร พอลองทักดูยังไม่ทันได้รับคำทักทายกลับ
ก็มีคนมาแทรก เลยไม่ได้เห็นซาวาโกะที่พยายามทักตอบเต็มที่

...ไม่ได้เห็นเลยจริงๆนะ หน้าตอนยิ้มน่ะ...

ซาวาโกะทำหน้าที่รวบรวมสมุด ไม่ว่าใครที่เผลอสบตาด้วยก็รีบถอยห่างไป แม้ซาวาโกะจะบอกให้มาส่งที่ตนได้ก็ไม่มีใครทำ
โชตะจึงเข้าไปหาแล้วยื่นให้
"นี่ ของฉัน" พอเห็นซาวาโกะทำท่าตกใจ โชตะก็รู้สึกว่าตนคงทำให้ซาวาโกะโกรธอยู่เรื่อย
แต่เมื่อคิดๆดูทุกครั้งที่มองซาวาโกะก็เห็นทำงานทุกครั้งไป โชตะเลยพูดต่อ
"คุโรนุมะนี่ยอดเลยนะ"
"เอ๊ะ ฉันเหรอ"ซาวาโกะที่ตกใจทำหน้าเครียด จนโชตะคิดว่าทำให้โกรธอีกแล้ว
"อืม ใช่" พอตอบกลับไปก็พบกับซาวาโกะที่จ้องมองมาตรงๆ โชตะตกใจจนรีบหันหน้าหนี พลางตอบว่าช่างเถอะ
ซาวาโกะกลับขอโทษแล้วรีบวิ่งออกไป เห็นอย่างนั้นโชตะก็คิดว่าซาวาโกะอาจจะรู้สึกไม่ดีกับตนรึเปล่า

...จะว่าไป ทุกครั้งเห็นแต่ด้านหลังกับใบหน้าด้านข้างเท่านั้นเอง...

ในห้องเรียนอ.ขอให้ใครสักคนมาช่วยงานตอนปิดเทอม แน่นอนว่าซาวาโกะเสนอตัว โชตะลุกขึ้นแย้งว่าซาวาโกะทำงานตลอดเลย อ.เลยจะให้โชตะทำ
ซาวาโกะรีบขัดว่าตนจะทำเอง เห็นแบบนี้โชตะคิดว่าคงไม่ใช่ว่าทำให้โกรธแล้ว โดนซาวาโกะเกลียดมากกว่า
ที่ทางเดินโชตะได้ยินคนพูดกันมีชื่อของตัวเองด้วย พอลองดูก็เห็นว่าคนพูดคือซาวาโกะที่บอกว่าโชตะเหมือนกับทำมาจากความสดใส
โชตะที่ไม่รู้จะทำยังไงเลยตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ว่าเรื่องที่พูดให้ตนคิดว่ายังไง
โชตะลุ้นรอคำตอบใจจดใจจ่อ ซาวาโกะตอบว่านั่นเป็นคำชมนะ

...ชั่วขณะนั้น เหมือนมีเสียงดัง"คลิก"ดังขึ้น...

"เข้าใจล่ะ รอแปบนะจะไปหา" โชตะรีบวิ่งไป

....แล้วก็รู้สึกเหมือนเชื่อมต่อกัน...

พอคิดว่าเป็นคนยังไงกันนะ ไปถึงก็เจอคุโรนุมะที่เบิกตากลมโตรออยู่จริงๆ
โชตะเห็นดังนั้นก็หัวเราะ พูดกับซาวาโกะว่าตนคิดว่าถูกซาวาโกะเกลียดซะอีก ซาวาโกะปฏิเสธว่าไม่จริง
แล้วโชตะก็ชวนซาวาโกะไปทดสอบความกล้าด้วย

...อยากคุยด้วยอีก ว่าคิดเรื่องอะไรอยู่ แล้วจะพูดเรื่องอะไรบ้างนะ...

วันทดสอบความกล้า โชตะที่มองหาก็เห็นว่าซาวาโกะไม่มา โชตะที่ต้องไปคนเดียวก็คิดไปถึงเรื่องที่ซาวาโกะไม่มา

..ไม่มาหรอกเหรอ รู้สึกเสียดายกว่าที่คิดอีก...

โชตะเดินมาเจอซาวาโกะที่ปลอมเป็นผีอยู่
"คุโรนุมะ มาทำอะไรอยู่.."
"เล่นบทผีนิดหน่อย"
"ไม่บอกกันเลยนะ นึกว่าจะไม่มาซะอีก"
"ถ้าบอกไปจะไปลดความเย็นสบายของคาเสะฮายะคุง"
"อะไรล่ะนั่น"

..เอ๊ะ ทำไมนะ ดีใจมากกว่าที่คิดอีก...

โชตะลองถามว่าไม่กลับที่ต้องอยู่คนเดียวเหรอ ซาวาโกะกลับบอกว่าชอบตอนกลางคืนและบรรยากาศแบบนี้
โชตะเลยได้เข้าใจว่าที่อยู่ตรงนี้เพราะอยากจะมาเองหรอกเหรอ นั่นสินะ ไม่ว่าเมื่อไหร่คุโรนุมะจะทำนู่นนี่เสมอๆ
ไม่ใช่ว่าจะโดนใครบังคับให้ทำ บางทีที่ทำเพราะตัวเองคิดจะทำ ถึงจะพูดน้อย แต่ทุกคำที่พูดก็คิดอย่างนั้นจริง
จิสึกับอายาเนะมาถึงก็เอาน้ำมาฝากซาวาโกะ ซาวาโกะดีใจมาก ที่พูดออกไปแล้วได้ทำหน้าที่นี้(บทผี) แล้วทุกคนก็ดีใจด้วยล่ะ
โชตะที่นั่งข้างๆก็ได้เห็นซาวาโกะยิ้ม

...ยิ้มแล้ว ไม่ได้ทำเป็นเข้มแข็ง ไม่ได้อดทนไว้ เป็นเพราะจะยิ้มเวลาที่อยากยิ้มจากใจเท่านั้นสินะ...

โชตะก็ยิ้มตาม บอกว่าซาวาโกะเป็นคนร่าเริงแถมมองโลกแง่บวกสุดๆ ซาวาโกะที่ได้ยินคำพูดนี้ก็หันมามองโชตะพลางเคลื่อนตัวเข้าใกล้
น้ำตาคลอด้วยความดีใจ ว่าตั้งแต่เกิดมาเพิ่งมีคนพูดแบบนี้ด้วยเป็นครั้งแรก โชตะยิ่งหน้าแดง

...ตอนนี้ ยังไม่รู้ว่าว่า วันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่รู้ตัวว่ารัก จะได้รู้ว่ายิ่งรู้จักเธอมากเท่าไหร่ก็ได้เจอกับตัวเองที่ยังไม่รู้มากขึ้นเท่านั้น
และเรื่องที่อยากส่งความรู้สึกถึงเธอที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะลุกขึ้นด้วยตัวเอง เธอที่อ่อนโยนและเข้มแข็ง ถึงจะเพียงเล็กน้อยก็ตาม...

จากคุณ : GeFiOn

เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 02:20:30