~~~~~~~~~~~~~~~~ น้ำเชี่ยว ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

น้ำเชี่ยวเป็นคนซื่อ น้ำเชี่ยวเป็นคนตรง น้ำเชี่ยวไม่ใช่คนเหลาะแหละ เป็นคนจริงจัง เมื่อเป็นตำรวจน้ำเชี่ยวก็เป็นตำรวจตงฉินที่ทนแรงเสียดทานและฝืนอุดมการณ์ตัวเองไม่ได้ จนต้องออกจากราชการเสียเอง
น้ำเชี่ยวไม่ใช่คนพูดเล่น พูดหัว คำพูดของน้ำเชี่ยวมีค่าเสมอ  เมื่อน้ำเชี่ยวรับปาก เขาทำได้อย่างที่รับปาก เพราะปากและใจของเขาตรงกัน และ น้ำเชี่ยวทำทุกอย่างที่ใจคิด
คนตรงอย่างน้ำเชี่ยวเมื่อรักก็คือรัก ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกที่น้ำเชี่ยวอาการหนักจากรักไม่สมหวังครั้งแรก และ ถึงขั้นไม่มีวันลืมความรักครั้งสุดท้ายได้อีกเลย

เมื่อน้ำเชี่ยวไม่รู้ เขาจึงรักโดยไม่มีขีดคั่น เมื่อรักก็รัก ใจรักกายรัก และแสดงออกถึงความรักอย่างตรงไปตรงมา
เพราะน้ำเชี่ยวเป็นคนตรงเช่นนี้ จึงโกรธถึงขีดสุด เมื่อรู้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องโกหก และในเมื่อทุกอย่างเป็นเรื่องโกหก จะยังหวังอะไรได้อีกว่าในความโกหกนั้น ความรู้สึกของนภัสสรจะเป็นความจริง
คำว่า  “ทรงรู้ดีกว่าหม่อมฉัน” หมายถึง เบื้องหลังการโกหกนี้ ใจของเขาเป็นอย่างไรเธอรู้ดี นภัสสรรู้ดีว่าท้งหมดนี้ไม่ควรเกิด ทั้งหมดนี้เป็นไปไม่ได้ แต่นภัสสรตั้งใจปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปเช่นนี้ เพื่ออะไรกัน

ชีวิตของน้ำเชี่ยวที่เคยเลือกเดินเองทุกอย่าง แต่ในช่วงเวลาที่อยู่กับนภัสสร กลับไม่สามารถขีดเส้นทางชีวิตตัวเองได้ ได้แต่เดินไปตามแต่โชคชะตาจะพาไป แม้แต่ตอนพาหนีการส่งตัวกลับศิขริน น้ำเชี่ยวก็ยังไม่รู้ว่าทุกอย่างจะเดินต่อไปอย่างไร จะจบที่ไหน แล้วจะไม่ให้คนอย่างน้ำเชี่ยวสับสนว้าวุ่นได้อย่างไร

แต่ ณ วันที่มองตะวันอยู่ที่ปลายฟ้าด้วยกัน  น้ำเชี่ยวรู้แล้วว่า ชีวิตเขามีไว้เพื่อรักเธอคนเดียวเท่านั้น ณ ชั่วเวลาที่น้ำจรดฟ้า แม้จะเป็นความสุขชั่วเวลาสั้นๆ แต่มันจะยังเป็นความสุขที่ควรค่าแก่ความทรงจำเสมอ

เมื่อน้ำเชี่ยวมองดวงอาทิตย์ลับฟ้าที่ศิขริน  
ในเวลาที่เหลืออยู่น้อยนิดนั้น เขามองเห็นดวงตะวันแห่งศิขรินบนฟากฟ้า  ที่ยังคงเป็นตะวันดวงเดิมแม้จะไร้น้ำทะเลก็ตาม  
ทว่าแม้ตะวันจะอยู่ปลายฟ้า หากที่นี่มีแต่ฟ้า ที่นี้ไม่มีน้ำ แล้วน้ำกับฟ้า จะบรรจบเป็นผืนเดียวกันได้อย่างไรเล่า

แล้วเมื่อน้ำเชี่ยวร้องบอกเธอว่า “ ผมจะคิดถึงคุณ ทุกครั้งที่ผมมองพระอาทิตย์ผมจะคิดถึงคุณ”
จงอย่าได้ลืมว่าน้ำเชี่ยวไม่เคยโกหก น้ำเชี่ยวทำทุกอย่างที่พูดเสมอ และประโยคนี้คือคำมั่นสัญญา คือคำสัตย์ที่ผู้ชายคนหนึ่ง ได้บอกแก่หญิงที่รัก ว่า เขามอบชีวิตของเขาไว้ให้แด่เธอแล้ว  ชั่วชีวิตนี้จะไม่มีวันใดที่เขาไม่คิดถึงเธอ เช่นเดียวกับที่ไม่มีวันใดที่ดวงตะวันไม่ขึ้นสู่ฟ้า


และแล้วเมื่อเวลาผ่านไป สำหรับ ชายผู้ซื่อตรงต่อหัวใจเสมอ น้ำเชี่ยวก็ยังคงหายใจและยังมีชีวิตอยู่ต่อไป
ในทุกวันที่ตะวันขึ้นสู่ฟ้า เขาจะคิดถึงเธอ
แต่ทุกครั้งที่มองเห็นตะวันจวนลับ อยู่ ณ ที่ฟ้าจรดผืนน้ำ
มันคือเวลาที่เขาย้อนคิดถึงช่วงเวลาเดียวกันนั้นกับเธอ

ความทรงจำนั้นแสนงาม แสนหวาน และเจ็บปวดอย่างที่สุด แล้วมนุษย์ผู้หนึ่งจะทนความเจ็บปวดซ้ำซากไปชั่วชีวิตเช่นนี้เพื่ออะไรกัน
หากไม่ใช่เพราะมันคือเวลาแห่งความสุขช่วงสั้นๆ ที่จะหล่อเลี้ยงหัวใจให้คงมีแรงเต้นอยู่ต่อไปตราบชั่วชีวิต


....................................................................................................

.

จากคุณ	: พฤหัส
เขียนเมื่อ	: 11 ก.พ. 53 02:49:03