 |
ความคิดเห็นที่ 10 |
หวัดดีค่ะ ยังไม่ไปทำงานเลย เอาบทความมาฝาก เขียนโดยน้องมิ้มบ้าน Always นะคะ ตรงใจมากกกกกกก ไปทำงานละ
[คอลัมน์] จับมือกันแน่นๆไว้..เราจะผ่านไปด้วยกัน
Monday, March 01 2010 Written by Mim
ไม่ได้เขียนคอลัมน์มานานแล้ว สนิมชักจะขึ้นนิดหน่อย แต่คราวนี้อาจจะพิเศษกว่าคราวก่อนๆ ที่น่าจะถือเป็นการก้าวใหม่ ก้าวเดินต่อไป หรือแม้แต่กระทั่งอาจจะก้าวกระโดดของ 2PM และฮอตเทสก็เป็นได้ ถ้าพวกเราจับมือกันให้แน่นๆ พอ
สัปดาห์ที่ผ่านมาหลายคน รวมทั้งคนเขียนเองคงซึ้งใจดีว่าเป็นช่วงเวลาที่บีบหัวใจมากๆ เหมือนเดจาวู เหตุการณ์เมื่อเดือนกันยายนปีที่แล้ว คราวก่อนจำได้ว่ากินน้ำตานานเป็นไม่รู้กี่วัน แต่คราวนี้เหมือนมีสัญญานอะไรบางอย่างที่ทำให้เห็นถึงความไม่แน่นอนของชีวิต ที่แน่ๆ ก็คือ หลายคนคงเหมือนเราคือ...ไม่ต้องไปแก้บนน่ะ ทั้งๆ ที่อยากแก้สุดๆ
ก่อนอื่นอยากบอกว่าบทความนี้เป็นความเห็นของผู้เขียนล้วนๆ นะคะ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับทีมงานคนอื่น หากไม่ถูกใจประการใด ขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียว ขออภัยอาจจะออกลิเกนิดหน่อยนะคะ
วันแรกที่แถลงการณ์ออก เราก็ได้แต่นั่งอึ้ง พอตื่นนอนตอนเช้าก็ยังคิดว่ามันไม่จริง สิ่งที่เราพยายามตั้งความหวังกันมาหลายเดือนสลายเรียบวุธ ปราสาททรายทะลายเป็นอย่างไร เราเห็นภาพชัดเจนเลย
วันที่มีประชุมร่วมกันระหว่างบริษัท สมาชิก 2PM และแฟนๆ จากเว็บไซต์ต่างๆ เป็นวันที่เรานั่งไม่ติด ทั้งๆ ที่ต้องอยู่ในที่ประชุมทั้งวัน รู้สึกเหมือนติดอยู่ในกรง อยากเปิดคอมก็กลัวรู้คำตอบ เปิดโทรศัพท์หากำลังใจจากเพื่อนฮอตเทสก็ไม่ได้ เพราะประชุมอยู่ จนมาถึงช่วงค่ำ เหมือนฝันร้ายซ้ำซ้อนที่ตอกย้ำสิ่งที่เรารู้มาก่อนแล้ว แต่ก็แอบหวังลึกๆ ว่าจะมีอะไรเป็นปาฎิหาริย์
จากนั้นความสับสนวุ่นวายระหว่างแฟนๆ ก็เริ่มขึ้น เป้าหมายหลักของการระบายความผิดหวังเสียใจก็คือเด็ก 6 คนนั้น คนที่พวกเราพูดทุกวันว่าเรารักพวกเขา อันที่จริงคนที่รักเจบอมมากยิ่งกว่าพวกเราก็น่าจะเป็นคนที่ร่วมกินนอนร่วมทุกข์ยากกันมาหลายปีกลุ่มนี้แหล่ะ แต่ตอนนี้นอกจากจะต้องเสียใจกับการต้องเสียพี่ชาย หัวหน้าวง เพื่อนสนิทไปอยู่คนละฝั่งมหาสมุทรแล้ว ต้องมาเสียใจกับการที่คนที่เคยบอกว่ารัก หันมาทำร้ายอย่างไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่อีก
เราอาจบอกไม่ได้ว่าบรรยากาศการประชุมเป็นอย่างไร หลายคนหลายเสียงให้ความเห็นต่างๆ กัน ความจริงหลายครั้งก็เป็นเรื่องเจ็บปวด แต่แม่ยก(เกือบแก่) รุ่นเราก็เข้าใจอะไรในโลกนี้ดีมากพอที่จะบอกว่า ความเจ็บปวดจะดีขึ้นเมื่อเราไม่หยุดที่จะก้าวเดินต่อไป และเมื่อเราเดินไปสู่ที่หมายแล้วหันมามองอีกครั้ง แม้จะมีรอยแผลเป็นเหลืออยู่ แต่ความเจ็บปวดนั้นจะจางหายไป อย่างที่ตัวเราเองก็คิดไม่ถึง คนที่เราเคยโกรธ คนที่เราเคยรัก อาจสลับที่กันอย่างไม่ได้คาดไว้ ที่ที่เราเคยชอบก็อาจไม่ชอบแล้ว คนเราอาจมีตำแหน่งแห่งที่ของตัวเองโดยที่เราไม่รู้ตัวก็ได้ ตอนเด็กชอบกินไข่ดาว โตมาชอบกินไข่เจียวประมาณนั้น เกี่ยวกันมั๊ย?
หลายคนคงสับสนกับ ความลับ หรือข้อมูลต่างๆ ที่วุ่นวายไปหมด ณ ขณะนี้ ยอมรับว่าขนาดเรานั่งอยู่กับเว็บทุกวัน วันแรกแต่ละคนก็มือเท้าอ่อนหมดแรง ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากรับรู้เหมือนแฟนๆ เว็บทุกท่าน แต่เมื่อมาลองคิดดูว่าทุกอย่างมีเหตุและผลอยู่ในตัวเอง สิ่งที่เราเชื่ออย่างยิ่งก็คือ คงมีหลายครั้งที่เรารู้สึกโกรธหรือไม่พอใจคนที่เรารักรอบตัว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรารักพวกเขาน้อยลง
สิ่งที่ติดตัวมนุษย์อย่างหนึ่งก็คือความเป็นไปได้ที่จะทำผิด แม้ความผิดนั้นจะมีบริบทที่แตกต่างกันระหว่างคนทั่วๆ ไปอย่างเรา กับเหล่าคนดัง โดยเฉพาะคนที่เป็น ไอดอล นอกจากนั้นสังคมของแต่ละประเทศก็มีขีดวัดมาตรฐานของศีลธรรม จริยธรรม แม้กระทั่งกฎหมายแตกต่างกัน ที่อาจนำมาเทียบกันได้ลำบาก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าความเป็นมนุษย์ที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบของทุกคนจะต่างกัน
ในเรื่องนี้ เรามองว่าอาจมีช่องว่างที่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องไม่เข้าใจกัน หรือความผิดพลาดของแต่ละฝ่าย แต่ประเด็นสำคัญก็คืออะไรกันแน่คือสิ่งที่เรามุ่งหวัง เราไม่ได้จะบอกว่าคนที่เลือกที่จะก้าวห่างออกจากที่นี่ไปเป็นความผิด เพราะทุกคนมีจุดยืนต่างกัน ให้ความสำคัญกับสิ่งต่างๆ ในชีวิตต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งก็คือไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นจุดสิ้นสุดของความปรารถนาดีที่มีต่อกัน ความรักที่แฟนๆ เคยให้ศิลปิน ไม่ว่าจะเป็นเจบอม และเด็กๆ อีก 6 คนที่วันนี้พวกเขาตกลงกันแล้วว่าทางที่ดีที่สุดก็คือแยกกันทำหน้าที่ในเรื่องหน้าที่การงาน แต่ความสัมพันธ์ที่มีต่อกันนั้นเป็นอีกเรื่อง พวกเราเองก็เช่นกันความรักที่มีต่อทั้ง 7 คนยังคงอยู่เหมือนเดิม และต้องยิ่งมากขึ้นในวันที่เราไม่รู้ว่ามรสุมลูกนี้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่
เราเชื่อว่าเจบอมเข้าใจดีว่าเขาต้องพบกับอะไรในวันที่เขาโทรศัพท์มาหาผู้บริหารเจวายพี และก็ชื่นชมในความเป็นลูกผู้ชายของเขาที่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่เขาแคร์มากกว่าคือผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับน้องๆ ที่เขารักมากอีก 6 คนจึงตัดสินใจทำอย่างนั้น ขณะที่อีก 6 คนก็น่าจะคิดกันอย่างมากแล้วว่าการปล่อยมือคนที่พวกเขาเฝ้ารอด้วยใจจดจ่อนานหลายเดือนไปนั้นยากเพียงใด การปกป้องครั้งนี้อาจมาในรูปแบบที่เราไม่อยากให้เป็น การแยกกันเดินก็น่าจะเป็นหนทางที่ทั้งสองฝ่ายจำใจอย่างที่สุด แต่ก็อาจจะดีที่สุดในขณะนี้ก็เป็นได้
จากข้อความที่คุณแม่ของเจบอมเขียน ก็เข้าใจได้ว่าพวกเขารับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและดีใจที่เรื่องราวยืดเยื้อนี้จบลง แม้จะไม่เป็นไปในทางที่ดีนักในตอนนี้ แต่อนาคตข้างหน้าที่เรายังต้องเดินต่อไปจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง ความรู้สึกของคนเป็นพ่อแม่ โดยมากคงไม่มีอะไรสำคัญกว่าความสุขของลูก การที่เห็นลูกลำบากหรือแม้ทำให้คนอื่นลำบากไปด้วย คงไม่ใช่เรื่องที่พ่อแม่คนไหนจะสบายใจ ต้องขอขอบคุณคุณแม่ของเจบอมที่ได้ขอให้แฟนๆ ให้กำลังใจน้องๆอีก 6 คนด้วย ที่ตอนนี้ต้องการกำลังใจอย่างที่สุด
ชีวิตของคนทุกคนย่อมต้องผ่านเรื่องราวหรือประสบการณ์ต่างๆ เพื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีวิจารณญานได้ บางครั้งเรื่องนั้นอาจจะดีหรือไม่ แต่ในที่สุดแล้ว ไม่ว่าเงินมากขนาดไหนก็ไม่อาจซื้อประสบการณ์เหล่านี้ได้ ตอนนี้เจบอมก็เริ่มดำเนินชีวิตของตัวเองแล้ว เรื่องราวจากทางเกาหลีอาจจะยังกระทบกับเขาอยู่บ้าง แต่ก็คงน้อยลงกว่าเมื่อตอนที่เขาก้าวจากไป เราไม่รู้ว่าอนาคตเขาจะเป็นอย่างไร แต่เราก็จะเป็นแฟนคลับติดตามก้าวเดินของเขาและเพื่อนๆ AOM ที่เคียงข้างเขาอยู่ในตอนนี้
แต่ที่เป็นห่วงก็คือสถานการณ์ของ 2PM อีก 6 คน ที่พายุโหมกระหน่ำเต็มที่ จากคนที่ไม่เข้าใจและระบายความโกรธไปที่พวกเขา จริงๆ ก็ไม่เข้าใจว่าโลกของแฟนดอมนี่จุดสำคัญก็คือความรักที่มีให้กันไม่ใช่เหรอ แล้วจะโกรธเกลียดกันทำไม วันหนึ่งความลับอาจไม่เป็นความลับอีกต่อไป พวกเขาอาจจะเจ็บปวดมากกว่านี้ก็ได้ เรารู้สึกนับถือในความอดทนของพวกเขาจริงๆ เรื่องนี้ก็อาจเป็นบทเรียนของอีกหลายคนที่พลาดหวังเพราะรอยแผลบางอย่างในชีวิต
แต่ความฝันของ 2PM ยังอยู่และอาจต้องทำเพิ่มในส่วนของเจบอมที่ออกไปอีกมากมาย แต่พวกเขายังมีทั้งความหวังและเส้นทาง ที่พวกเราคนที่ยังรักและเชื่อมั่นในพวกเขาต้องจับมือกันให้มั่น และฝ่าขวากหนามนี้ไปด้วยกันให้ได้
...ไม่รู้เลยว่าเป็นแม่ยกจะเหนื่อยขนาดนี้..อุตส่าห์ไปฟิตร่างกาย แอ๊บหน้าเด็ก(จริงๆ ก็แอ๊บไม่ค่อยลงหรอก)ไปหัดเต้นฮิพฮอพกะเด็กๆ แต่เรื่องจิตใจนี่คงต้องฟิตอีกเยอะ คนมันใจอ่อน...รักเด็กด้วย หุหุ
สู้ๆ นะทุกคน...พวกเราจะพยายามเต็มที่เพื่อ 2PM และเพื่อเจบอมด้วย มาเดินไปด้วยกันต่อไปเถอะนะ !!
Last Updated on Monday, 01 March 2010 22:15
| จากคุณ |
:
มากี้จัง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 มี.ค. 53 09:17:27
|
|
|
|
|
สวัสดีคร่าทุกคน
คงทะยอยปล่อยทีละเซ็ตแหละ
