+++ เล็กๆน้อยหลังดูจบ "บ้านฉัน...ตลกไว้ก่อน(พ่อสอนไว้) ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับผู้มีอายุตั้งแต่13 ปีขึ้นไป" NO SPOIL +++
|
|
สวัสดีครับ
เริ่มยังไงดีกับการพูดถึงหนังสักเรื่อง
เอาเป็นว่า
ก่อนจะเล่าถึงตัวหนัง ผมขอตำหนิครอบครัวหนึ่งที่ได้พาเด็กเล็กเข้าไปในโรง(โรงที่5 เวลา11.40น.)
หนังเรื่องนี้ถึงแม้จะฟีลกู๊ด แต่ก็ใช่ว่าจะเหมาะกับเด็กอายุ3-6ขวบสองคน(อายุบวกลบไม่น่าเกินจากนี้)
ครอบครัวนี้นั่งกันที่แถวเอฟ เลขที่นั่งประมาณ12-14 ส่วนผมที่ไปกันสามคนนั่งแถวอี 15-17
ก่อนและระหว่างหนังฉาย มีเสียงเด็กเล็กร้องเล่นบ้างร้องไห้บ้างเป็นระยะๆ(โคตรจะน่ารำคาญ)
ไหนจะการที่ปล่อยให้เด็กมาเขย่าและถีบเบาะที่นั่ง (ถึงแม้ที่ตรงนั้นไม่มีคนนั่ง แต่มันก็สะเทือนไปที่นั่งอื่นได้)
และที่สำคัญคนที่ควรจะโดนติที่สุดคือพนักงาน ที่ปล่อยปะละเลยไม่สนใจเรตติ้ง น13+ ที่กำหนดไว้
ก็ฝากถึงผู้เกี่ยวข้อง ของเมเจอร์ ซีนีเพล็กซ์ แจ้งวัฒนะ ไว้หน่อยละกัน
อย่าสักแต่ขายของ กรุณาให้ความรู้แก่พนักงานเกี่ยวกับระบบเรตติ้งและใช้มาตรการให้เด็ดขาดด้วย
มาเข้าถึงเรื่องหนังกันดีกว่า
คือปกติผมดูจบก็พูดคุยกับคนที่ไปดูด้วย หนังดีก็ชมหนังไม่ดีก็ติกันไป
แต่กับเรื่องนี้อยากจะขอมาคุยและเชียร์หนังครอบครัวน่ารักๆ (ที่หวังว่าคงจะไม่เจอเรื่องการเมืองเล่นงาน)
เริ่มแรกเดิมทีผมอยากดูเพราะคุณพอลล่า ยิ่งมาเจอประโยค พี่เข้าใจ ก็ยิ่งทำให้อยากดู
ผมอยากรู้ว่าพี่จะเข้าใจอะไรยังไงกับความรู้สึกของเด็กคนหนึ่ง ที่มันเจ็บ เพราะมุกมันแป้ก
แต่กลายเป็นว่าหลังดูจบ ผมพบว่าคนที่เข้าใจอะไรๆดีที่สุดน่าจะเป็นตัวต๊อกเองเสียมากกว่า
เข้าใจว่า ความรักของพ่อนั้นยิ่งใหญ่
คำพูดที่ได้ยินแล้วเจ็บ แท้จริงก็เป็นแค่มุก แต่การกระทำที่พ่อทำมันจริงและไม่มุก
เข้าใจว่า เมื่อให้ไป สุดท้ายเราเองก็ได้รับเช่นเดียวกัน
ความรักคือการให้นั้นยังเป็นสิ่งที่จริงเสมอ เมื่อเราให้ไปเดี๋ยวเราก็ได้มา
ยอมเสียใจที่เห็นคนที่รักมีความสุข คือความสุขที่เราจะไม่เสียใจอีกต่อไป
สำหรับข้อดีและข้อด้อย (ผมไม่พูดถึงการจัดแสง การลำดับภาพอะไรทำนองนั้นนะครับ ผมไม่ชำนาญ)
บทพูดที่ใส่ในบท(ถึงแม้จะเป็นคำง่ายๆแต่กินใจและมีความหมาย)
- ถ้าพี่เป็นสิว พี่จะมาเก็บตังค์ คำนี้แทนการให้อภัยได้น่ารักมาก
- สงสัย ผมกำลังจะเป็นหนุ่มแล้วมั้งครับ
- ผมพูดจริงๆนะ ไม่ได้มุก นั่นไงต๊อกรู้จักให้แล้ว
การดำเนินเรื่องและการเล่าเรื่อง(ที่ถึงจะฝืดไปบางจังหวะแต่ส่วนใหญ่แล้วลื่นไหลดี)
- บางช่วงยังเนือยๆ เล่นมุกเยิ่นเย้อไปหน่อย
- การทำให้ตัวละครหมอน้ำแข็งพบกับจุดเปลี่ยน (ที่ถึงแม้ว่าจะขัดกับภาพลักษณ์สวยหวานแต่ก็จริงในสังคมไทยสมัยนี้)
ตรงนี้ผมว่าทำได้ดีเลย นอกจากเราจะรู้สึกตกใจเล็กๆแต่ก็รู้สึกอยากจะรู้ว่าต๊อกจะทำยังไงต่อไป
ซึ่งจุดจบของเรื่องทำให้ผมน้ำตาไหลได้ (ฉากสุดท้ายหลังจากที่คุณย่าชงมุกมา หมอน้ำแข็งก็พูดประโยคนั้น)
นั่นล่ะครับ ล้อต๊อกมันได้รับหลังจากที่มันให้ไปก่อนหน้านี้ ^_^
- ฉากพ่อเอาไม้เรียวมาตี ผมชอบฉากนี้เพราะทำให้ตัวละครหมอน้ำแข็งได้เห็นสองด้านของคนที่เป็นพ่อและลูก
นอกจากหมอน้ำแข็งจะรับรู้ว่าต๊อกมีปมเรื่องการเล่นมุกฝืด แต่ก็รู้ว่าพ่อไม่เคยไม่รักต๊อกเลย
- ความจงใจทำให้ซึ้งในฉากต๊อกวิ่งเอามือถือไปให้หมอน้ำแข็ง ... พ่อขับรถไปส่งให้ก็สิ้นเรื่อง วิ่งทำไม
ที่จริงก็มีอีกมากนะครับ อยากให้หลายคนไปดูเองมากกว่า ผมขอเล่าแค่ให้คุณรู้สึกอยากละกัน
(ก็ไม่รู้จะได้ผลหรือเปล่า กับการเชียร์หนังครอบครัวให้แง่คิดเรื่องนี้ :D)
สุดท้ายแล้ว
ขอบคุณสำหรับหนังดีๆ สัญญาว่าออกแผ่นจะซื้อตั้งแต่วันแรกเลยครับ
ขอบคุณโปรโมชั่นของAISด้วย ที่ทำให้ผมจ่ายค่าตั๋วสามที่นั่งไปเพียง180บาท
ขอบคุณสำหรับรูปประกอบกระทู้ครับ
ป.ล. พอลล่า .. ผมเข้าใจ
...
| จากคุณ |
:
yibby   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 มี.ค. 53 22:41:04
|
|
|
| 
