PANTIP.COM : A8977474 [ จงกลกลิ่นเทียน ] เพิ่งได้ดูทีเซอร์ อยากรู้เรื่องย่อมากๆค่ะ ใครทราบรบกวนหน่อยค่ะ [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 1

งานฉลองวันเกิดครบรอบ 85 ปีของเจ้าบัวเทียนผู้เป็นเจ้าของบ้าน
สุจรรยา เจ้าบัวเทียนปรากฎตัว แขกมองเจ้าบัวเทียนด้วยสายตาชื่นชม
ผิดกับเพื่อนของกอหญ้าที่เห็นเจ้าบัวเทียน หญิงอายุ 85 ปี แต่หน้าตายังสาว
ราวกับหญิง 40 ปี เพื่อนๆ ตามรุมกอหญ้า กอหญ้ารับปากจะไปถามย่าของตนให้ เมื่องานฉลองสิ้นสุดลง กอหญ้าเข้าไปถามเคล็ดลับ เจ้าบัวเทียนให้กอหญ้ารับปากว่าจะไม่แพร่งพรายความลับให้ใครรู้ แล้วจึงเล่าเรื่องราวว่า
ตนเองมีชื่อเดิมว่า เทียนกันยา

พ.ศ. 2495 หลังพ่อแม่เสียชีวิต เทียนกันยากับโกมุท หรือก้อง
น้องชายได้ดูแลสมบัติของตน ทั้งสองอาศัยอยู่ในบ้านสุจรรยา ร่วมกับศล
น้องชายบุญธรรมที่พ่อของเทียนกันยาอุปการะเลี้ยงดู และมีพ่วง ปลูก และบุญศรี คอยดูแล และมีเด็กรับใช้สองคน คือ ชบา กับ ก้าน

ก้องไม่สบายตั้งแต่เด็ก เทียนกันยาเลยจ้าง เรือนใจ พยาบาลสาว
มาดูแล จนกระทั่งก้องป่วยหนักจนเสียชีวิตลง เรือนใจบอกละม่อม ละม่อมสะใจที่ยาลูกกลอนผสมสารหนูที่ฝากเรือนใจไปให้ก้องได้ผล เรือนใจตกใจมากที่รู้ว่าละม่อมใช้ตนเป็นเครื่องมือ ละม่อมขู่ว่าหากเอาเรื่องนี้ไปเปิดเผย
ตนจะบอกกับทุกคนว่าเรือนใจไม่ได้จบพยาบาล แต่ให้นบ ลูกชายจำเนียร
ทำใบรับรองให้ เรือนใจกลัว เลยไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลย

เทียนกันยาเสียใจที่สูญเสียน้องชาย ทำให้เป็นลมหลายรอบ
เรือนใจดูแลอย่างดี เทียนกันยาเลยให้เรือนใจเป็นพยาบาลประจำตัว เพื่อนๆก้องมาร่วมงานศพ รวมทั้ง อัพภันดร์ เพื่อนรุ่นพี่ เทียนกันยาตกหลุมรักทันที แต่แปลกใจที่ก้องไม่เคยเอ่ยถึงมาก่อน

ในงานศพก้อง ละม่อมเข้ามาทวงสมบัติ ประทินทนายความบ้านสุจรรยา ว่าละม่อมหมดตัวเพราะเป็นผีพนัน ละม่อมโกรธจะทำร้ายเทียนกันยาแต่ว่าอัพภันดร์ขวางไว้ ทำให้เทียนกันยาชื่นชมอัพภันดร์ แต่การกระทำของอัพภันดร์สร้างความแคลงใจให้กับศล เพราะศลดูแลเอกสารให้ก้อง
แต่ไม่เคยเห็นจดหมายของอัพภันดร์เลยซักฉบับ ศลเตือนเทียนกันยา แต่เทียนกันยาไม่เชื่อและต่อว่าศล ศลจึงได้แต่เฝ้าดูพฤติกรรมของอัพภันดร์
อยู่ห่างๆ

จรัส ป้าของเทียนกันยา พาชายหนุ่มมาให้เทียนกันยาดูตัวเพราะเป็นห่วง เทียนกันยาไม่สนใจเพราะหัวใจเทียนกันยามีแต่อัพภันดร์เท่านั้น เมื่องานศพก้องเรียบร้อย อัพภันดร์ชวนเทียนกันยาเที่ยวทุกวัน ทั้งคู่สนิทสนมกันจนกลายเป็นความรัก

อัพภันดร์อ้างว่าสำนักงานกฎหมายท่เชียงใหม่ปิดตัว จะย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ เทียนกันยาให้อัพภันดร์ทำงานที่สำนักงานกฎหมายของประทิน
จริงๆ แล้วอัพภันดร์ไม่ได้เป็นทนายความอย่างที่โกหกไว้ ละม่อมจ้างนบให้ปลอมใบปริญญาให้ เพื่อหลอกเอาสมบัติจากเทียนกันยา และอัพภันดร์เข้ามาดูแลทรัพย์สินของเทียนกันยา แทนประณต หลานชายประทิน อัพภันดร์ตีสนิทกับอารีเสมียนของประทิน และหลอกล่อประนอมเมียของประทินให้เล่าเรื่องในครอบครัว อัพภันดร์รู้ว่าประทินจะยกสำนักงานให้ประณต ก็อิจฉา ใส่ความประณตว่าชอบแทงม้า

ความเจ้าชู้ทำให้อัพภันดร์ได้เสียกับเรือนใจ รวมถึงอารี และให้อารีปลอมเอกสารยักยอกเงินของเทียนกันยา ประทินจับได้ เลยโยนความผิดให้ประณต ประณตเลยลาออกไปทำงานที่ชุมพร ประทินรู้ความจริงว่าอัพภันดร์ปลอมเอกสารและเป็นหลานละม่อม อัพภันดร์แค้น เลยใส่ร้ายประทินว่าประทินโกงเงิน แต่ประณตตกเป็นแพะรับบาป ละม่อมเอาปืนให้อัพภันดร์ไปยิงประทิน ทำทีเป็นโจรมาปล้นทรัพย์ แล้วยิงจนเสียชีวิต

พ่วง ปลูก และบุญศรี เห็นเรือนใจไปเรือนเล็ก เลยบอกศล ศลโกรธและไปบอกเทียนกันยา แต่อัพภันดร์และเรือนใจต่างก็ปฎิเสธ อัพภันดร์กลัวว่าเทียนกันยาอาจรู้ความจริง จึงขอเทียนกันยาแต่งงาน เทียนกันยาแต่งงานกับอัพภันดร์ อัพภันดร์ให้อารีปลอมเอกสารเทียนกันยาเพื่อไล่ศล ศลเสียใจ ไม่กลับมาอีกเลย เทียนกันยาคิดว่าศลโกรธเลยไปตาม
อัพภันดร์ให้เรือนใจใส่ยานอนหลับในนมให้เทียนกันยา เทียนกันยาสงสัยว่าเรือนใจวางยาตน จึงแอบเททิ้ง แล้วแกล้งหลับ เลยรู้ว่าอัพภันดร์เป็นหลานชายละม่อม อัพภันดร์ผลักเทียนกันยาตกบันได แต่บอกหมอว่า เทียนกันยาเป็นลมตกบันได อัพภันดร์สะใจที่สมบัติทั้งหมดจะเป็นของตน

เทียนกันยาไม่รู้ตัวว่าตัวเองตาย วิญญาณเทียนกันยาวิ่งตามหมอ
ทะลุร่างหมอคว่ำลงบนเตียง แล้วสติก็ดับวูบไป เทียนกันยาฟื้นท่ามกลางความดีใจของเจ้าส่องเมือง และ ปั๋นสาวใช้ เธอเองก็ตกใจเมื่อพบว่าวิญญาณของตนอยู่ในร่างของเจ้าบัวคำแก้ว หมอสันนิษฐานว่าอาจความจำเสื่อมชั่วคราว เทียนกันยาทำทีเป็นจำได้ และรีบไปบ้านสุจรรยา และพบว่าร่างของตนถูกเผาไปแล้ว อัพภันดร์เห็นเจ้าบัวคำแก้วก็หลงรักทันที

เจ้าบัวละวง ย่าของเจ้าบัวคำแก้ว และผกาฟ้า พี่สาวต่างแม่มาที่นครเหนือ เทียนกันยารู้ว่าทั้งสองไม่ถูกกับเจ้าบัวคำแก้ว จึงเข้าไปกราบขอโทษ
เจ้าส่องเมืองบอกว่าเจ้าบัวคำแก้วความจำเสื่อม ความใกล้ชิดทำให้เจ้าบัวละวงมั่นใจว่าวิญญาณในร่างไม่ใช่เจ้าบัวคำแก้ว เทียนกันยาจึงตัดสินใจเล่าความจริง เจ้าบัวละวงตั้งชื่อใหม่ว่า เจ้าบัวเทียน เจ้าบัวเทียนห่วงศล เจ้าบัวละวงเลยให้ประสงค์ทนายความของราชสกุล ณ เชียงคำ ไปติดต่อขอส่งเสียศลเรียนจนจบ โดยให้เจ้าบัวเทียนเขียนจดหมายข่าวคราวของศล

เจ้าบัวเทียนเข้าไปในห้องน้อย จึงตกใจและได้ทราบว่า แท้จริงแล้วเจ้าบัวละวงเป็นย่าทวดที่มีอายุ 100 ปี

ศลเขียนจดหมายมาหาเจ้าบัวเทียนเรื่องเรือนริมสระที่ก้องยกให้ตน แต่อัพภันดร์ต้องการครอบครอง เจ้าบัวเทียนบอกศลให้ระวังตัว ศลอ่านจดหมายและตกใจเพราะลายมือเหมือนเทียนกันยา

เจ้าบัวละวงรู้ว่าตนอยู่ได้ไม่นาน จึงถ่ายทอดตำราอายุวัฒนะให้เจ้าบัวเทียน อัพภันดร์หงุดหงิดเรื่องเรือนริมสระจึงพาลใส่อารี อารีเลยขอแยกทางโดยขอเงินก้อนใหญ่จากอัพภันดร์และขู่ว่าหากไม่ให้ จะเปิดโปงความชั่วทั้งหมด อัพภันดร์ให้ แต่ขู่ว่าจะไม่ปล่อยให้อารีมีความสุข อารีกลัวเลยเล่าให้ศลฟัง อัพภันดร์แค้นเลยจับอารีถ่วงน้ำ

เจ้าบัวละวงสิ้นลม ศลปลอบใจบัวเทียน เจ้าส่องเมืองไม่พอใจ ทั้งที่ตนชอบพอกับผกาฟ้า เจ้าบัวเทียนบอกว่าคิดกับเจาส่องเมืองแค่เพียงพี่ชาย เจ้าส่องเมืองจึงกลับไปหาผกาฟ้าดังเดิม อัพภันดร์ลอบยิงศล เจ้าบัวเทียนตกใจหลุดปากว่าตนคือเทียนกันยา จึงบอกความจริงกับศล ศลดีใจ
ทั้งสองจึงมากรุงเทพฯเพื่อแก้แค้น บัวเทียนทำทีมาเยี่ยมอัพภันดร์ เรือนใจแค้นจึงจ้างยอดมาฆ่าบัวเทียน แต่ศลปลอมตัวเป็นคนขับสามล้อพาตำรวจมาขวางไว้ได้

ตำรวจจับยอดกับเรือนใจ จำเนียนประกันตัวเรือนใจ เรือนใจกลับมาอยู่บ้าน ไฟก็ดับ เจ้าบัวเทียนใส่น้ำหอมและชุดนอนของเทียนกันยา ขู่ว่าอัพภันดร์จะฆ่าตน ทางเดียวที่จะรอดคือพูดความจริง เรือนใจสารภาพ
ตำรวจได้ยินทั้งหมด อัพภันดร์ใช้ปืนยิง ก่อนจะลั่นไก เรือนใจใช้มีดแทงอัพภันดร์ อัพภันดร์เอาปืนยิงเรือนใจ ทั้งสองตายในบ้านสุจรรยา ทำให้ละม่อมไม่กล้าประกาศขายบ้าน

เจ้าบัวคำแก้วมาทวงร่างคืนแต่วิญญาณเจ้าบัวละวงมาขวางไว้ และบอกว่าเจ้าบัวคำแก้วจะได้ไปเกิดเป็นลูกสาวของเจ้าบัวเทียนกับศล ทั้งสองแต่งงานและมาอยู่บ้านสุจรรยา และตั้งชื่อลูกว่า ศรีกัญญา และได้เสียชีวิตลงด้วยวัยเพียง 20 ปี เพราะถูกรถชน ทำให้บัวเทียนเหลือลูกชายเพียงคนเดียวคือ พ่อของกอหญ้า

พ.ศ.2552 กอหญ้าฟังเรื่องราวของเจ้าบัวเทียนและศลในวัย 87 ปี
ก็เข้ามามอบของวันเกิดให้เจ้าบัวเทียน พร้อมขอบคุณที่ดูแลกันมา 60 ปี
เจ้าบัวเทียนกอดตอบศลอย่างมีความสุข

** ยาว อ่านไหวไหมเนี่ย **

จากคุณ : จตุรมารน้อย

เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 15:40:35