แด่ฮาชิโกะ ที่จะทำให้ผมไม่มีวันลืม
|
|
ผมร้องตั้งแต่่ต้นเรื่องเลยครับ จะว่าเซ้นซิทีฟก็ได้
ตั่งแต่ตอนที่ฮาชิเจอเจ้านาย จนมันโต สายตาที่มันมอง อารมณ์ของมัน
ทำให้ผมนึกถึงน้องชายสี่ขาของผมที่เพิ่งจากไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน
ตอนแรกผมไม่อยากดูฮาชิเลย เพราะรู้ตัวเองว่ามันคงกลั้นเอาไว้ไม่อยู่
เนื้อเรื่องของฮาชิ เหมือนกับตอนที่ผมเจอมัน แล้วมันเลือกที่จะอยู่กับผม
ทุกวันที่ผมกลับมา ผมต้องเอาจมูกแตะตรงกลางหน้ามัน
แล้วเอามือสองข้างจับหูมันไว้ ซึ่งไม่มีใครที่สามารถทำแบบนี้กับมันได้
เหมือนเป็นสัญลักษณ์ว่า ผมกับมันจะยังคงอยู่ด้วยกัน ยังมีกันอยู่
เมื่อมีความผูกพันธ์ มันจะมีสัญญาณบอก..
เหมือนในหนังที่ฮาชิมีสัญญาณบอกศาสตราจารย์
วันนั้นมันมีสัญญาณบอกผม..
ว่าไม่ให้ผมออกจากบ้าน มันอยากเล่นกับผม
มันอยากอยู่กับผม พยายามเอาหัวมาดันมือ มาดันตัวไม่ให้ไป
แต่สุดท้ายเมื่อผมกลับมา ก็พบว่ามันนอนหอบ (มันป่วยมาซักระยะหนึ่งแล้ว)
และก่อนที่มันจะสิ้นใจ..
มันร้องไห้ มันร้องไห้ตลอด น้ำตามันไหลออกมา ใครว่าหมาร้องไห้ไม่ได้
ผมเห็นกับตา ผมนั่งกอดมันทั้งคืน พูดกับมัน ร้องไห้กับมัน
ผมเคยพูดไว้ว่า ผมอยากแบ่งชีวิตที่เหลือของผมให้กับมัน
เพื่อต่อชีวิตให้มันก็ยังดี
แต่ท้ายที่สุด..มันจากผมไป
ไม่ใช่มันแล้วครับที่รอผมกลับบ้าน แต่เป็นผมที่รอมันกลับบ้าน
มันคือเพื่อนที่ซื่่อสัตย์ต่อเราจนวันตาย
ถ้าคุณคิดจะรักแล้ว จงรักให้สุดหัวใจ และไม่หวังผลตอบแทนใดๆ
ความทรงจำและสิ่งที่ได้ มันยิ่งใหญ่เกินที่จะอธิบายครับ
ขอบคุณ ฮาชิโกะ
| จากคุณ |
:
ซามูไรไก่ป่า 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 มี.ค. 53 13:09:48
|
|
|
| 
