PANTIP.COM : A9047007 ChalermthaiScore 2010#03 :: ลงคะแนนประจำสัปดาห์ .. With Love...ด้วยรัก + How to Train Your Dragon + It's Complicated [ภาพยนตร์]

ความคิดเห็นที่ 14

The Book of Eli - 8/10 .... ดูกลายๆอาจเป็นไซด์สตอรี่ของ The Road เพราะหนังมาโทนเดียวกัน แต่เรื่องนี้คอนเซปป์และลุคของมัน ออกแนวซามูไรผสมกับสไตล์ตะวันตกแบบคาวบอย ที่เด่นสุดๆของเรื่องนี้เห็นจะเป็นเอาเรื่องศาสนาเข้ามาแฝงได้อย่างสำเร็จ และก็เกิดแง่คิดที่สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันจากสังคมอันโหดร้าย โดยรวมแล้วการกลับมาของพี่น้องตระกูลฮิวจ์ ไม่ขี้เหร่มากนักครั้งนี้ ยังเต็มไปสัญลักษณ์ที่พยายามจะสื่อกับคนดูแบบตอนทำ From Hell และ Death President ได้อย่างสำเร็จ สำเร็จการแสดงของนักแสดงในเรื่องทั้ง เดนเซล วอชินตัน กับ แกร์รี่ โอลด์แมน ยังทำหน้าที่ได้ดีเช่นเคย ยิ่งไปกว่านั้นใครที่คิดถึงสาวนักเต้นจากเรื่อง Flash Dance (สมัยยุค 80) เจนนิเฟอร์ บีล ในบทสมบทของเรื่องอีกด้วย โดยรวมใครที่ชอบหนังเกี่ยวกับเหตุการณ์หลังโลกแตกอย่าง I Am Legend และ The Road ก็ไม่ควรพลาดเรื่องนี้เช่นกัน

Brothers - 7.5/10 .... เรื่องนี้ผมคงบอกได้แค่ว่า มีดีอยู่อย่างเดียวคือการแสดงของ โทบี้ แม๊กไกวร์ ที่แสดงออกมาได้หลอน น่าสงสาร และแฝงด้วยความน่ากลัวไปพร้อมๆกัน ค่อนข้างชื่นจุดนี้ เพราะนี่เหมือนเป็นบทที่ทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ต่างจากบทที่ผ่านมามากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นสามารถฉีกภาพจากบท ปีเตอร์ พากร์เกอร์ ได้อย่างสำเร็จอีกด้วย แต่สำหรับตัวหนัง ผมต้องสารภาพว่า เรื่องนี้นั้นปูเรื่องได้ดี แต่มาเริ่มมีปัญหาพอสมควรเมื่อเริ่มเข้าที่องค์ที่ 3 เพราะตัวหนังเองไปให้เนื้อที่แก่บทของ แม๊กไกวร์ มากซะเกินไป จนสุดท้ายตัวละครอื่นๆที่ปูมาดีก่อนหน้านี้และเนื้อเรื่องที่ดูน่าสนใจ ขาดเสน่ห์และพลังไปโดยปริยาย คือตัวหนังพอดูได้ ไม่ได้เยี่ยมและไม่ได้แย่ เพียงแต่ว่าหนังไม่สามารถเอาแน่เอานอนได้ว่า พยายามจะนำเสนออะไรกันแน่ ถึงแม้ว่า แม๊กไกวร์ คือจุดขายของเรื่อง แต่หนังยังเต็มไปด้วยความไม่สมเหตุสมผลอยู่เยอะ แต่ที่โดนใจมากกว่าตัวหนัง และ แม๊กไกวร์ ก็คือ เพลง Winter ของวง U2 ที่เพราะและกลบตัวหนังได้อย่างสำเร็จ

Cloudy with a Chance of Meatballs - 9/10 .... ต้องสารภาพว่าหากเรื่องนี้ได้ฉายในไทยเมื่อปีก่อน นี่คงเป็นแอนิเมชั่นที่ผมชอบสุดๆประจำปีที่แล้ว มากกว่า Up ซะอีก พูดๆง่ายคือผมโดนใจเรื่องนี้มากกว่าเสียอีก ด้วยเหตุผลที่ว่า เรื่องนี้ค่อนข้างตามคอนเซปป์กับสิ่งที่พยายามจะเสนอได้อย่างตรงๆตามเป้าหมาย และมุขตลกของหนัง ซึ่งเป็นจุดขายกลับไม่ได้ทำลายตัวหนังเลยแม้แต่นิด (ยอมรับว่า Up เยี่ยม แต่สิ่งที่ผมเอียนมากสุดในเรื่องนั้นคือ มุขตลก เพราะว่ามีหลายช่วยที่กำลังถึงจุดพีคที่เกือบทำเอาผมอินตาม กลับถูกทำลายลงเพราะมุขตลกที่ยัดเยียดเข้ามาใส่อย่างผิดจังหวะ Meatballs ก็ยัดเยียดเหมือนกัน แต่ยัดเยียดอย่างไร ผมก็รู้สึกว่ามันยังตรงประเด็นอยู่)

ต้องชื่นชมถึงพัฒนาการของค่าย Sony Pictures Animation ที่สามารถนอกจากจะให้ความบันเทิงกับตัวหนัง ทั้งความเป็นสามมิติและตัวเรื่องแล้ว สาระเรื่องนี้ค่อนข้างทำได้โดนจริงๆ แล้วก็ความสนุกก็ไม่แพ้กับทางค่าย Dreamworks และก็แฝงสาระได้ดีเกือบๆกับระดับเดียว Pixar เราได้เห็นวิวัฒนาการของการทำแอนิเมชั่นของค่าย Sony ตั้งแต่ Open Season และก็มา Surf Up (ที่มีใครบางคนแถวนี้บอกว่า โดนใจเรื่องนี้มากกว่า Ratatouille เสียอีก) จนถึงเรื่องนี้ ผมคิดว่าค่ายนี้คงได้ก้าวไกลอีกต่อไปแน่ และยอมรับว่า Cloudy with a Chance of Meatballs เป็นหนึ่งในแอนิเมชั่นประจำปีนี้ที่ผมโดนใจผมอีกเรื่อง เคียงข้างกับ Fantasitc Mr. Fox และ The Secret of Kells

Dear John - 7.5/10 .... จริงๆกะจะให้ 7 อ่ะนะ แต่บังเอิญว่าผมเกิดอินเรื่องราวบางส่วนของหนัง โดยเฉพาะช่วงเวลาที่นางเอก-พระเอกเขียนจดหมายตอบหากันตอนครึ่งแรกของหนัง ค่อนข้างได้อารมณ์โรแมนติคดี แต่กลับช่วงเวลาที่นางเอก-พระเอกอยู่ในฉากเดียวกัน กลับไม่ทำให้ผมรู้สึกอินเท่าไหร่ และขาดเสน่ห์ไปพอสมควร จริงๆเรื่องนี้ผมคิดว่า ใครเป็นทหารและไปประจำการที่ไหนซักแห่งบนโลกนี้ ดูแล้วน่าจะอินเป็นพิเศษ เพราะอารมณ์เกี่ยวกับคนที่มีความรัก แต่ต้องเลือกระหว่างหน้าที่และหัวใจ ว่าจะตัดสินใจเลือกอะไร และเมื่อตันสินไปแล้ว จะเห็นผลสนองที่ตามมาเป็นอย่างไร ? ผมไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้ เลยไม่รู้ว่าจะเทียบกับอะไรดี แต่เห็นหลายๆคนที่อ่านก่อนมาดูหนัง ส่วนใหญ่ผิดหวังกันทั้งนั้น ตัวผมคิดว่าน่าจะเลือกดูหนังก่อนดีที่สุด อาจจะเกิดความผิดหวังได้เป็นไปได้น้อย เพราะหนังก็มีจุดดีของมันอยู่พอประมาณทีเดียว อย่างไรก็ตามส่วนตัวแอบชอบเรื่องนี้เล็กๆ แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นหนังที่ต้องเข้าไปดูในโรง คือพลาดโรงรอแผ่นคงไม่เสียหายอะไร!

From Paris with Love - 8/10 .... จริงๆเรื่องนี้ก็เป็นเหมือนหนังแอ๊คชั่นธรรมดาเรื่องนึงที่เอามาฉายในช่วงฤดูที่คนไม่ค่อยออดไปดูหนังกันนัก แต่โดยส่วนตัว ผมยอมรับว่าหนังมันส์เด็ดสาระตี่ได้ระดับนึง แต่ไม่ใช่มันส์ขั้นเทพ แต่มันส์พอที่จะคุ้มค่าราคาตั๋วได้ ใครที่ชอบแอ๊คชั่นมันส์ๆบ้าๆเต็มพิกัด หรือแอ๊คชั่นคู่หู ที่คนนึงเฉยๆเรียบร้อย แต่อีกคนบ้าระห่ำเดือด คงได้ถูกใจแน่ แต่มันอาจไม่เดือดระห่ำเท่ากับ Lethal Weapons ที่ยังมีอะไรน่าจดจำอยู่บ้าง แล้วก็ไม่ได้เห็น จอห์น ทราโวต้า บ้าร่ำเดือดอย่างนี้ มาตั้งแต่ Broken Arrow และ Face/ Off แล้ว ยอมรับว่ายังเก๋ามันส์ได้ใจ และตัวหนังเองยังมีช่วงที่ทำเอาสะดุ้งช๊อคอย่างไม่คาดคิด ในช่วงท้ายๆที่คนดูไม่ได้เตรียมตัวได้อย่างสำเร็จ ดูเรื่องนี้นึกถึงดูหนังสายลับรุ่นน้องที่โอเคพอประมาณแบบ XXX ทำนองนั้น แต่หากให้เทียบกับ Taken หนังของผกก.คนเดียวกัน ผมคงบอกได้แค่ว่า มันเป็นมวยคนละชั้นกันครับ

นาคปรก - 9/10 .... การรอคอย 3 ปี กว่าจะได้ชมนโรงภาพยนตร์นั้น ผมคิดว่าเป็นอะไรที่ทีมงานภาพยนตร์ต้องใช่เวลาทนที่นานมากๆ กว่าจะสามารถนำผลงานออกมาสู่สาธารณะชนได้ ที่จริงผมว่าเรื่องนี้กลายเป็นอีกหนังเยี่ยมประจำปีนี้ที่ผมชอบเรื่องนึงเลยทีเดียว ผมคงไม่สามารถนำหนังเรื่องนี้ไปเทียบกับมาตรฐานหนังโลกได้ แต่หากเป็นมาตรฐานหนังไทยกันเอง ผมคงบอกได้ว่า เรื่องนี้เป็นหนังที่ทำออกมาได้ใกล้กับความเยี่ยมยอดอย่างมาก จะว่าไปนี่คือหนังไทยที่ลองกล้าท้าทุกสิ่ง แบบที่ไม่เคยมีหนังไทยเรื่องไหนเคยทำ และเรื่องนี้ทำได้สำเร็จ ถึงแม้สิ่งที่สื่อออกมาหลายจุดของหนัง จะแรงจนถึงขั้นผิดศีลธรรมและน่าจะได้รับเรต 20+ (เพราะมันแรงใกล้เคียงกับความเป็นจริงอย่างมาก) แต่อย่างไรซะ ด้วยความแรงของหนัง ก็เป็นตัวช่วยสอนคนดูให้เข้าใจถึงศาสนาและความทรามต่ำช้าของมนุษย์ได้สำเร็จ แถมหนังเองนั้นยังออกแนวประเภท นีโอ-นัวร์ นัยๆด้วย เรื่องนี้จึงเป็นหนังไทยที่หลายคนไม่น่าพลาดในโรงทั้งปวง

When in Rome - 4/10 .... อืม ตอนดูตัวอย่างครั้งแรกๆ ก็ไม่ค่อยปลื้มแล้ว และก็คิดว่า หนังคงธรรมดาจนอาจเข้าขั้นแย่ได้แน่ แต่ใช้เวลาคิดหลายเดือนก่อนหนังฉาย ผมก็คิดๆว่า ไหนๆก็มีขวัญใจคนสวยของผม อย่าง เคิร์สติน เบลล์ เป็นจุดขายของหนังเรื่องนี้ น่าจะช่วยอะไรในตัวหนังได้บ้าง เพราะผลงานของเธออย่าง Veronica Mars และ Forgetting Sarah Marshall ค่อนข้างน่าประทับใจเลยทีเดียว รวมถึง Pulse หนังห่วยเรื่องนั้น ที่เธอก็ยังสามารถทำให้ตัวเธอเป็นจุดน่าสนใจของหนังได้ แต่กลับ When in Rome มันไม่มีความเป็นหนังรักเลยแม้แต่นิด มันไม่มีปฏิกิริยาเคมีระหว่าง พระเอก และ นางเอก ว่าทั้งสองคนเกิดความหลงรักกันได้อย่างไร แล้วไม่มีจุดไหนในหนังเหมือนกับหนังรักอื่นๆที่จะสามารถทำให้คนดูอินลุ้นเอาใจช่วยพระ-นางในเรื่องสมหวังกันได้ จะว่าง่ายๆคือ แนะว่า ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงนะครับ รอเช่าก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร เพราะเรื่องนี้แย่กว่าที่ผมจินตนาการเอาไว้เยอะมาก ยิ่งมุขตลกในหนังทั้งฝืดและซ้ำซากจนอยากจะเดินออกจากโรงเลยอ่ะนะ เสียดายครับ ผมว่า เคิร์สติน เบลล์ น่าจะเลือกหนังเล่นได้ดีกว่านี้นะ

Green Zone - 9/10 .... ยอมรับว่า นี่เป็นงานฟอร์มตกของ พอล กรีนกราซ เลยทีเดียว จากที่ผ่านมาทำหนังระทึกขวัญ-ดราม่า หรือ หนังแอ๊คชั่นตรึงเครียดซะบ่อย จนมาถึงเรื่องนี้ลองมาทำหนังแอ๊คชั่นการเมืองบ้าง ผลที่ออกมา หนังต้องถูกไปถ่ายซ่อมเพราะมีบางจุดยังไม่สมบูรณ์ จนจากหนังฟอร์มกลางกลายเป็นหนังฟอร์มใหญ่ แถมนักวิจารณ์ไม่ถูกใจเท่ากับผลงานก่อนๆของ กรีนกราซ ซึ่งถึงแม้จะเป็นงานฟอร์มตกของเขา แต่รู้สึกว่านี่เป็นงานของกรีนกราซที่ให้ความบันเทิงได้มากที่สุด

ด้วยตัวเรื่องที่เล่าเรื่องราวทหารที่ต้องสืบความจริงเกี่ยวกับงานปฏิบัติการที่ทำมาหลายครั้งไม่เคยสำเร็จ ซึ่งทหารในเรื่องทำตัวเป็นอย่างกับสายลับ อารมณ์จึงออกแนวคล้ายๆกับ Body of Lies และก็ตัวเอกเรื่องก็เป็นทหารเหมือนกับ The Hurt Locker แต่ส่วนตัวผมอยากบอกว่า เรื่องนี้ทำได้ดีกว่า Body of Lies กว่าในหลายจุดมาก เรื่องนั้นเป็นการทำงานของสายลับที่อยู่ท่ามกลางระหว่างสงครามประเทศ เรื่องนี้เป็นทหารทำงานเหมือนสายลับในช่วงที่สหรัฐไปประจำการที่กรุงแบกแดด และต้องปฏิบัติภารกิจตามหาอาวุธ WMD แต่เมื่อทำภารกิจไปหลายครั้ง ก็ไม่เคยพบอาวุธเลยแม้แต่ครั้ง สุดท้ายพระเอกของเรื่องต้องสืบหาความจริง

อยากบอกว่าเรื่องนี้ทำได้เอนเตอร์เทนอย่างมาก ได้อารมณ์ The Insider ผสมกับ The Kingdom ภายในเรื่องเดียวกัน ฉากแอ๊คชั่นทำได้สุดขั้ว ลุ้นระทึก และเดาไม่ออกว่าเรื่องราวจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ที่สำคัญก็คือแม้กระทั่งฉากสนทนาในหนัง ยังทำได้มันส์ไม่แพ้กับฉากแอ๊คชั่น จุดนี้จึงไม่ทำให้น่าเบื่อแม้แต่นิด ซึ่งต้องชื่นชม กรีนกราซ ว่ายังคุมตัวหนังในจุดนี้ได้น่าประทับใจ และทุกฉายไล่ล่าในหนังถึงอารมณ์สุดๆ เหมือนเรากำลังฝ่าภารกิจหรือกำลังไล่ล่าใครบางคน อย่างที่พระเอกในเรื่องเจอมา ได้อย่างสมจริงสมจัง ต้องชื่นชมว่า งานพักผ่อนของ กรีนกราซ เรื่องนี้ไม่ธรรมดา แถมตัวละครอื่นๆที่ไม่ใช่พระเอก ก็แสดงได้อย่างถึงพริกถึงขิงที่เด็ดไม่แพ้กัน

อาจเป็นความชอบส่วนบุคคล ผมว่าถ้าผู้กำกับคนไหนอย่างกำกับหนังเกี่ยวกับเรื่องการเมือง สงครามระหว่างประเทศ และพยายามจะใส่สัดส่วน ระหว่างฉากแอ๊คชั่นและฉากบทสนทนาต่าง ต้องดูอย่าง พอล กรีนกราซ และหนัง Green Zone เป็นตัวอย่างที่ดี และเป็นบทพิสูจน์ว่าทำไมหนังอย่าง Body of Lies ไม่มี

Hachi - 8.5/10 .... ไม่น่าเชื่อว่าหนังดีๆเรื่องนี้ จะไม่ได้รับการฉายในสหรัฐอเมริกา แต่กลับได้ฉายทั่วโลก ทั้งๆที่นี่เป็นหนังที่สามารถชนะใจคนดูในสหรัฐได้ไม่ยาก ยังมี ริชารด์ เกียร์ และ โจน แอเลน นำแสดง ตัวหนังทั้งซึ้งและกินใจได้อย่างอิ่มเอม แถมไม่ว่าจะเป็นคนดูประเภทไหนๆ ก็คงอดที่น้ำตาแตกไม่ได้ล่ะครับ จากเรื่องจริงในญี่ปุ่นที่ถูกนำมาเล่าไม่รู้ว่ากี่ครั้ง แต่ไม่ว่าจะเล่าครั้งไหนๆก็ยังกินใจคนดูไม่ว่าจะรุ่นไหนก็ตาม มาถึงเวอร์ชั่นนี้ ซึ่งเป็นเวอร์ชั่นในมุมมองคนมะกัน โดยให้ผู้กำกับซึ่งเคยชิงออสการ์สามครั้งอย่าง เลสสี่ ฮาลสตรอม มากำกับ และผมอยากจะบอกว่า เขาทำหน้าที่กำกับเรื่องนี้ได้เยี่ยมมากๆ และอาจเป็นงานของเขาที่ดีสุดๆ นับตั้งแต่ The Cider Houes Rule, Chocolate และ What's Eating Gilbert Grape เลยทีเดียว

ซึ่งหากใครรู้จักเรื่องหมากตัญญูฮาชิโกะดีอยู่แล้ว การดูเรื่องนี้จะเป็นเหมือนได้ดูการตีความมุมมองจากอีกวัฒนธรรมสู่อีกวัฒนธรรม และคือผมค่อนข้างปลื้มที่พวกเขาดัดแปลงเรื่องได้ไม่ตามสูตรเกินไป จะว่าผมชอบความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายและฮาชิโกะในเวอร์ชั่นนี้ จนความกินใจช่วงครึ่งเรื่องแรกมันมีผลทำให้เกิดอารมณ์น้ำตาแตกในช่วงครึ่งหลัง แถมทำออกมาได้ดูอบอุ่น สำหรับ ริชารด์ เกียร์ จะว่าไปนี่หนึ่งในการแสดงของเขาที่ทำได้เยี่ยมมาก นับตั้งแต่ Chicago และ Unfaithgul เลยทีเดียว การแสดงของเขาสามารถเข้ากับสุนัขฮาชิโกะในเรื่องได้ดี จนทำให้คนดูเกิดความผูกพันระหว่างมิตรภาพความสัมพันธ์ของสุนัขและเจ้านายคู่นี้ได้อย่างกินใจ

ขณะที่ โจน แอลเลน ก็ยังทำได้ดีตามมาตรฐานของนักแสดงผู้นี้เช่นเคย โดยเฉพาะช่วงท้ายนี่ถือว่า เธอโชว์ฝีมือได้ออกมาน่าอัศจรรย์จริงๆ แต่คนที่ผมปลื้มๆสุดในเรื่อง เห็นจะเป็น ซาร่าห์ โรเมอร์ ซึ่งจริงๆก่อนหน้านี้ก็มีผลงานมาให้เห็นหลายเรื่องแล้ว แต่ไม่มีเรื่องไหนโชว์ฝีมือได้น่าจดจำเหมือนเรื่องนี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอเองก็ไม่ได้ดีมีแค่ความสวย ยังแสดงได้ออกมาน่าจดจำอีกด้วย โดยเฉพาะฉากสุดท้ายระหว่างเธอกับฮาชิโกะ

โดยรวมคือเสียดายครับ ที่คนสหรัฐไม่ได้ดูหนังดีๆแบบเรื่องนี้ เพราะว่านี่เป็นหนังเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ระหว่างสุนัขและเจ้านายที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างกินใจ และความกตัญญูรู้คุณของสุนัขที่มีต่อเจ้านาย ซึ่งเป็นอีกหนึ่งหนังทีเกี่ยวกับสุนัขที่ทำได้จำใจไม่แพ้กับ Marley & Me, Eight Below และ Lasse อย่างไรซะ ถ้ามีเวลาและโรงไหนยังฉายอยู่ ก็ไม่ควรพลาดนะครับ

The Spy Next Door - 3.5/10 .... นี่คือว่าที่หนังซึ่งผมไม่ปลื้มประจำปีนี้ณ.ตอนนี้ ซึ่งไม่รู้จะพูดอย่างไรดีอ่ะนะ พอดูเรื่องนี้จบกลายไปมอง The Pacifier ของ วิน ดีเซลล์ ดีซะงั้นเลยน่ะ แหะๆๆๆ แล้วเกิดความสงสัยว่า อะไรเป็นเหตุดลใจของเฉินหลงตัดสินใจเล่นเรื่องนี้เนี๊ย ? คือตัวหนังอาจจะดูสนุกสำหรับเด็กๆหรือคุณหนูๆ แต่คนที่โตแล้ว (อย่างผมเป็นต้น) อาจพบว่าเรื่องนี้ค่อยข้างไร้สาระอย่างสุดๆ อาจเป็นงานที่แย่สุดๆของ เฉินหลง นับตั้งแต่ The Tuxedo และ The Medalion เลยทีเดียว ยังไงก็ตามเรื่องนี้ค่อนข้างเหมาะกับเด็ก มากกว่าคนดูที่แก่กว่าหน่อย หากใครจะลองชม รอแผ่นคงดีที่สุด และตัวผมคงจะรอ The Karate Kid เรื่องต่อไปของเฉินหลงไม่รู้ว่าจะคืนฟอร์มได้หรือไม่ ?

http://twitter.com/Matt_McPhee smile รักเพื่อนบ้านเสมอ
แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 13:00:08
แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 12:47:58
แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 12:44:31

จากคุณ : McPhee มีเธอ มีฉัน มีเราตลอดไป

เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 12:43:54

ความคิดเห็นที่ 15

..

ผ่านมาร่วม 3 เดือน ไม่ได้ให้คะแนนเลย ... ขอยกยอดมาไว้กระทู้นี้ทั้งหมดนะจ๊ะ

Brothers เข้มข้น ว่าด้วยผลพวงจากสงคราม แต่เหมือนยังไม่สุด ... แม้การแสดงจะเยี่ยม แต่เวลาน้อยเกินกว่าจะใส่เนื้อหาหนักๆ หรือพัฒนาการของตัวละครได้เต็มที่

สองพี่น้องโดนยิงไป 7.5 นัด

The Wolf Man โปรดักชั่นดี งานศิลป์เลิศ กำกับแสงเยี่ยม แต่ตัวหนังนี่สิ ไม่ค่อยจะได้เรื่องเล๊ย

ผลชันสูตรพบโดนหมาป่ากัด 5 แผล

Air Doll เด่นมากในเรื่องการแฝงความหมาย และถ่ายทอดความเหงาของคนเมืองผ่านสัญลักษณ์ที่ให้ตีความ แต่บางจุดก็ยืดยาดไปนิด รวมถึงปรุงแต่งมากไปหน่อย

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pogghi&month=15-02-2010&group=6&gblog=54

ดูจบ สั่งซื้อตุ๊กตายางไป 8.5 ตัว

The Imaginarium of Doctor Parnassus หนังเรื่องสุดท้ายของเลดเจอร์ ที่ไม่ผิดหวังในแง่การแสดง แถมยังใช้เพื่อนดาราคนอื่นมารับบทแทนได้อย่างเนียนไปกับเนื้อหา แม้ว่าหนังจะสวยมากในงานศิลป์ ผสานกับจินตนาการหลุดโลก แต่กลายเป็น ผกก.ให้ความสำคัญกับส่วนนั้นมากไป จนเนื้อเรื่องที่ควรใส่ใจ กลับไม่เข้มข้นเพียงพอ และดูไม่สนุก

จินตนาการขั้นสูงของ Doctor Parnassus อยู่ในระดับ 7

Up in the Air สั้นๆง่ายๆว่า ผมให้ออสการ์หนังยอดเยี่ยมแก่เรื่องนี้

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pogghi&month=03-2010&date=05&group=6&gblog=55

บัตรสะสมไมล์ของท่านอยู่ในระดับ 9 ค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการ

The Book of Eli หนังเด่นในงานกำกับศิลป์ การถ่ายภาพ และฉากแอ็คชั่น แต่เนื้อเรื่องที่เรื่อยเปื่อย กับจุดพีคที่ไม่เต็มอารมณ์ ก็ทำให้หนังอ่อนแรงลงในครึ่งหลัง

ชั่งน้ำหนักของหนังสือได้ 7 กิโล

The Hurt Locker เข้มข้นถึงใจคอหนังดราม่า-สงคราม โดยเฉพาะอเมริกันชนที่มีอารมณ์ร่วมกับผลกระทบจากสงครามอิรักโดยตรง ... ภาพรวมของหนังดูดีสมราคาออสการ์ ทั้งงานด้านภาพ ตัดต่อ บันทึกเสียง โดดเด่น แต่หนังยังขาดเสน่ห์ที่จะให้กล่าวถึงไปนานๆ

ชนวนระเบิดถูกปลดไปได้ 8.5 ลูก

Alice in Wonderland ทิม เบอร์ตัน ยังระษามาตรฐานความหลุดโลกของตัวเองไว้ได้เต็มที่ ยิ่งได้ป๋าเด๊ปป์มาร่วมด้วย ยิ่งไปกันใหญ่ ... หนังดูสนุก เพลินใจ แต่ก็เป็นความสนุกที่ผ่านแล้วผ่านไป ไม่น่าจดจำมากมายนัก (ขอตัดคะแนนตอนฉากเต้นท้ายเรื่อง ใครคิดฟระเนี่ย - -")

สิ่งที่อลิซ คิดว่าเป็นไปไม่ได้ มีทั้งหมด 7อย่าง

Daybreakers เกินคาดสำหรับหนังแวมไพร์ทุนต่ำเรื่องนี้ แม้ระดับความมันส์จะไม่สุด บทภาพยนตร์ก็ไม่เข้มมาก ... แต่จินตนาการของเนื้อเรื่อง ต้องยกนิ้วให้ ว่าเป็นหนังแวมไพร์อีกเรื่องที่น่าสนใจมาก

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pogghi&month=03-2010&date=14&group=6&gblog=57

ขอเลือดสดไม่ผสม 7.5 แก้ว

Hachi อบอุ่น ตรึงใจ ซาบซึ้งได้อีก โดยเฉพาะคนรักหมา ใครไม่เสียน้ำตาให้เตะ ... ข้อเสียเล็กๆน้อยๆของหนัง คงเป็นการเดินเรื่องที่เรื่อยเปื่อยไปนิด และละเลยมิติของนักแสดง(คน)ไปหน่อย

ซื้อไส้กรอกให้ฮาจิ 8 ชิ้น

Dear John ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเป็นหนังที่กำกับโดยผู้กำกับคนเดียวกันกับ Hachi !!! หนังเดินเรื่องครึ่งแรกได้หวือหวา ก่อนจะเริ่มออกทะเลไปเรื่อยๆ กลายเป็นหนังหลากรส จนไม่เด่นซักรส

จอห์นที่รัก ขอส่งจดหมายให้แค่ 6 ฉบับนะจ๊ะ

A Serious Man ยังคงความเก๋า เก๋า ของพี่น้องตระกูลโคเอนได้เป็นอย่างดี บทล้ำลึก ปรัชญาแฝง และสัญลักษณ์ยุบยับเต็มเรื่อง ... ข้อเสีย คงเป็นอารมณ์ของหนังที่อาจจะไม่สนุกนัก และดูยากเกินไปสำหรับนักดูหนังวงกว้าง

วัดระดับความเครียดได้ที่ 8.5

บ้านฉัน..ตลกไว้ก่อน(พ่อสอนไว้) ยอมรับว่าหนังเรื่องนี้ ยอมซื้อตั๋วดูเพราะเห็นว่า "พอลล่า" แสดงนำ เท่านั้น ... แต่ที่ไหนได้ นี่มันหนังตลก ทั้งน้ำตา และเป็นหนังครอบครัวที่ดีมากเรื่องหนึ่งของไทยเลยทีเดียว (แต่ก็ยังฟีล เวรี่ กู๊ด ตามสูตร GTH ไปหน่อย)

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pogghi&month=13-03-2010&group=6&gblog=56

หยอดมุขตลกใส่คุณหมอไป 8 มุข

นาคปรก กลายเป็นตัวอย่างว่า การใช้ระบบจัดเรท มันทำให้วงการหนังไทย ได้หนังดีๆมาอีกเรื่องหนึ่ง (หลังจากปีที่แล้ว "เฉือน" นำร่องไปเป็นเรื่องแรก) ... ประเด็นหนังชัดเจน ตรง แรง กล้า บทโดดเด่นในระดับน่าชื่นชม แต่งานด้านการตัดต่อถือว่าสอบตก รวมถึงการแสดงที่ดูเว่อร์ๆทุกคน

ธรรมะล้ำลึกขั้นที่ 8

How to Train Your Dragon เมื่อปีที่แล้ว พื้นที่ของ Best Animated Feature ในเวทีออสการ์ เพิ่มจำนวนผู้ชิงชัยเป็น 5 เรื่อง ... จึงไม่ใช่เรื่องแปลกใจเลย หากหนังว่าด้วยมังกรเรื่องนี้จะสยายปีกบินฝ่าเข้าไปเป็น 1 ใน 5 ของสาขา

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pogghi&month=03-2010&date=24&group=6&gblog=58

ความยากของการฝึกมังกร อยู่ในระดับ 9

Remember Me หนังมาอารมณ์เดียวกับ Dear John ครึ่งแรกดีทีเดียว แต่เริ่มออกทะเลในช่วงท้าย พร้อมกับการจบแบบที่ผู้ชมบางคนเอ๋อกันไปตามๆกัน ... น่าเสียดายที่หนังปูเรื่องไว้น่าสนใจมาก แต่เหมือนผู้กำกับคุมไม่อยู่หาจุดลงไม่ได้ การเลือกจบแบบ ........ มันเกินไปหน่อย ถึงแม้จะปูทางไว้บ้างก็ตาม (ส่วนแฟนๆของแพทตินสัน ก็ถือว่าคุ้มที่ได้เห็นพระเอกหนุ่มเล่นหนังที่ใช้ความสามารถในการแสดงบ้าง ไม่ได้ขายหน้าขาวๆแบบแวมไพร์อย่างเดียว)

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pogghi&month=29-03-2010&group=6&gblog=59

ดูแล้วจำได้ลางๆ แค่ 6.5 อย่าง

..
แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 53 02:48:24
แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 18:50:05

จากคุณ : POGGHI

เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 12:46:35