เมื่อผมกับ"สาวหล่อ"เมาด้วยกัน (เรท....นิดๆ)
|
|
ณ ค่ำคืนแห่งฤดูม๊อบดื้อ การท่องเที่ยวยามราตรีของผมจึงถูกจำกัดเส้นทางและเบนหัวหักเหจากละแวกสยาม ราชประสงค์ ระเห็ดกระเด็นกระดอนมายังร้านดั้งเดิมของผมแถวเอกมัย ที่ร้านแห่งนี้ บรรดาผีเสื้อราตรีชรา และ เยาว์วัยที่ไม่มีใจให้กับการเมืองและเรื่องที่ต้องใช้เซลสมองอย่างสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ จึงมารวมตัวกันอย่างเหนื่อยล้า
พวกเรามีบางอย่างที่เหมือนกันแม้นว่าจะต่างเพศ(ซึ่งมีมากกว่าสี่เพศ) ต่างวัย ต่างอาชีพ แต่พวกเราล้วนแต่เสพความสุข ความตื้นเขินฟุ่มเฟือย มุกตลก แฟชั่น การบำรุงร่างกายเป็นสรณะด้วยเลเซอร์ อ๊อกซี่ โบท๊อก วิตามิน สารพัดที่เงินจะบันดาล มาตรแม้นว่าคิวปิดจะตกสำรวจพวกเรา พระพรหมท่านจะเมินหมางลืมจัดหาคู่มาให้พวกเราอย่างถาวร(มีแค่ชอร์ทเทิร์มเป็นครั้งคราว) แต่สิ่งที่เราจะยึดมั่นจนวันตายคือ กรูขอหล่อสวย แต่งตัวดี เพื่อจะได้ตอบผู้คนได้อย่างไม่ขัดเขินว่า "กรูช่างเลือกนะเมิง ไม่ช่ายหมาไม่แลกรู"
พวกเรารวมตัวกันหนาแน่นประดุจฝูงเห็บที่เกาะอยู่กลางกระบาลของหมาที่กำลังจะจมน้ำ คือเราถอยไปอีกไม่ได้แล้วครับ ไม่ว่าสีอะไรจะมาไล่เรา เราก็จะไม่ถอยครับ เราขอยึดที่ตรงนี้เพื่อเม้าท์มอยครับ
ขณะที่ผมกำลังหย่อนตูดลงบนสตูลหนังดำ และแอ่นเอวสะโพกให้เข้าที่เพื่อให้ใครๆได้เห็นว่า กางเกงใหม่ เข็มขัดใหม่ เอวเล็กลง ตูดเฟิร์มขึ้น (การใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เหล่านี้สำคัญยิ่งกว่าการเมืองหรือเรื่องใดๆครับ) ร่างๆหนึ่งแทรกตัวมาเบียดสีข้างผมครับ แหมๆ ยังจัดท่าไม่เสร็จเลย ปลามาแดรกเหยื่อแล้วเหรอ.....
พอผมหันไปอย่างเชื่องช้าเพื่อให้โหนกแก้มที่เพิ่งยิงเลเซอร์มารับกับแสงฮาโลเจนที่อยู่เหนือหัว พลันผมก็พบ "อ้าว ไอ้ป๋อม!! มาเหรอ" ผมทักไปอย่างลืมแอ๊บ พร้อมกับเลิกแขม่วท้องปล่อยให้พุงย้วยลงตามธรรมชาติ ไอ้ป๋อมเป็นสาวหล่อครับ หน้าตามันน่ารักจริงๆครับ หน้าเรียวเล็กนิดนึง ตาแป๋วหวานขนตาหนาเป็นแพ ปากจุ๋มจิ๋ม คิ้วหนา ผมตัดซอยระต้นคอ มันเหมือนหนุ่มน้อยที่หน้าหวานมากๆ มันยิ้มเท่ห์แม้ตาจะเศร้าจนผมรู้สึก "น้าซอยหายไปนานเลย" "เออ น้ายุ่งว่ะ เป็นไงเรา" ปกติผมเป็นพี่ๆของน้องๆที่นี่ครับ แต่สำหรับอีป๋อม เอ๊ย ไอ้ป๋อม ผมเป็นน้าครับ เพราะแม่มันเป็นรุ่นพี่ผมที่มหาวิทยาลัย แม่มันแต่งงานเร็ว อีป๋อมเลยตอนนี้อายุ 23 ส่วนผม เอ่อ ช่างแมร่งเถอะครับอย่ารู้เลย
"น้าฮะ...." เสียงออดอ้อนแปลกๆ ที่ฟังดูแปร่งๆ ทุกทีไอ้ป๋อมมันร่าเริง แต่วันนี้นอกจากหน้าเศร้าแล้ว ผมว่าผมเห็นน้ำตาคลอๆด้วย เอาวะ มันส่งซิกแนลอย่างนี้ ต้องเล่นบทคุณน้ารูปหล่อแสนดีหน่อย "เป็นเชรี่ยอะไรวะ ทำหน้าเหมือนโดนแฟนทิ้ง".... โป๊ะเชะเลยครับ หน้ามันจืดเหมือนหมาโดนแย่งกระดูก เฮ้อ มันก็แหงละวัยนี้มันจะมีเรื่องอาร้ายยย มือมันกระดกวิสกี้เพียวๆลงคอเป็นครั้งที่สาม ผมนึกเอาแล้วกรู ต้องดูแลลูกเพื่อนแหงๆท่าทางจะไม่รอด ผมต้องฟังมันพร่าเพ้อถึง น้องน้ำหวานที่เปลี่ยนไป ที่ไม่โทรหา ที่วันนี้นัดจะมาเคลียร์แล้ว แต่บีบี มายกเลิก แล้วเจือกปิดมือถือ แล้วผม(อีป๋อม)ทำแหวนมาให้เค้า แม้จะเลิกกันแต่ผมก็อยากให้เค้าฮะน้า แหวนสวยมั้ยน้า เออ... สวย แต่เมิงเคยทำให้แม่เมิงสักวงมั้ย อีหลานบ้าเห็นม่อดีกว่าแม่ (เปล่าครับผมคิดในใจ) หูผมเริ่มจะดับ จากน้าๆๆ ผมๆๆๆน้ำหวานๆๆๆๆ บลาๆๆๆ ขอวิสกี้อีกแก้ว เอิ๊ก จนกระทั่ง.....
"น้าๆ ผมอยากเข้าห้องน้ำแต่มึนมากเลย" "เออ เดี๋ยวน้าพาไป... แล้วเมิงเข้าห้องไหนวะ ชายหรือหญิง" คือ ต้องถามครับเพราะผมพาเข้าห้องหญิงไม่ได้ มันชี้ๆไปที่ห้องน้ำ เอาวะชายๆก็ชาย เพราะมันใกล้กว่าหญิง โชคดีครับห้องน้ำไม่มีคน เอ ไงต่อวะ ผมดันไอ้ป๋อมเข้าไปในห้องส้วม และปิดประตู แล้วคอยถาม"ป๋อมๆๆ เป็นไง" เงียบ... "ป๋อมเสร็จยัง"...เสียงขลุกขลัก เสียงแผ่วของหลานรักดังรอดประตูออกมา"น้าๆ ป๋อมถอดเข็มขัดไม่ได้" เอ๊า งานเข้าแล้วกรู "ให้น้าช่วยเหรอ" "ฮะน้า ป๋อมไม่ไหวแล้ว" เฮ้อ  เอาวะ เด็กๆเคยเห็นมันแก้ผ้าอาบน้ำมาแล้ว ผมเปิดประตูเข้าไป อีป๋อมยืนพิงผนังอย่างหมดสภาพเสื้อหลุดลุ่ย เข็มขัดแฟชั่นมันแกะยากจริงๆครับ กว่าผมจะปล้ำเสร็จเหงื่อแตก ผมบอกมันว่า "ที่เหลือแกจัดการต่อนะ" "น้า น้า อย่าปายยยยยยย น้ายืนหันหลัง ป๋อมเดินไม่หวาย" อิ๊บอ๋ายแล้วกรู
ผมรอจนอีป๋อมมันบรรเลงเพลงม่านสายฝนเสร็จ ผมยังต้องจัดการใส่เข็มขัดให้มันต่อ (ใส่บ๊อกเซอร์วุ้ย!!!! ทอมแท้เลยฮ่า) ผมประคองไอ้ป๋อมออกมาจากห้องส้วม อ๊ากกกกกกกซ์ ห้องน้ำชายที่ว่างเปล่าเมื่อกี๊ มีชายหนุ่มสี่ห้าคนกำลังฉี่มั่งล้างหน้าให้สร่างมั่ง แถม มีเพื่อนผมชื่อไอ้บ๊อบ มันมองผมตระกองกอดหนุ่มน้อยหน้าหล่อออกมาจากห้องน้ำในสภาพเสื้อหลุดลุ่ย เหงื่อ แตกพลั่ก ไอ้บ๊อบทำหน้าเหวอเหมือนโดนผีหลอก ปากมันสั่นๆ ส่วนผมทำหน้าไม่ถูกเลยครับ ผมยื่นปากไปกระซิบข้างหูไอ้บ๊อบ "ไอ้สราดดดดดดดด ถ้าเมิงบอกใครเมิงตายยยยยยยยย"
ผมพาหลานไปส่งบ้าน แล้วคิดว่าก็คงต้องหาที่เที่ยวใหม่ครับ เพราะชื่อเสียงผมมันคงป่นไปแล้วครับ แงๆๆๆๆๆ แถมตอนเช้าไอ้บ๊อบส่งข้อความมาอย่างอ่อนโยนว่า "ถึงพี่จะเป็นอย่างไร พี่ก็ยังเป็นพี่ที่ผมเคารพเสมอครับ ผมจะไม่บอกใครครับ"
โอ๊ยยยยย ซึ้ง!!!!!!
แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 53 13:45:48
แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 53 13:33:43
| จากคุณ |
:
ผู้ชายซอยสิบ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 เม.ย. 53 13:26:29
|
|
|
| 
สำนวนฮาเหมือนเดิมเลยพี่ซอย
