[Spoil] Kimi ni Todoke -- 46 " First Date "
|
|
ตอนที่ 46
ตอนเช้า ซาวาโกะแต่งชุดกระโปรงแขนกุดและติดกิ๊บที่ได้รับจากจิสึและอายาเนะ กำลังกลุ้มใจอยู่หน้ากระจกว่าเสื้อผ้าที่ใส่ใช้ได้รึยัง
"ได้มั้ยนะ... แบบนี้ดีแล้วรึยังน้า.."
ในที่สุดก็คว้ากระเป๋าสะพายไหล่รีบออกไปยังที่นัดพบ
..วันนี้ จะเดทกับคาเสะฮายะคุงครั้งแรก...
ย้อนกลับไปวันที่ไปซื้อของกับจิสึกับอายาเนะ พวกซาวาโกะที่กำลังเลือกของขวัญกันอยู่
จิสึก็ถามขึ้นมาว่าซาวาโกะจะใส่ชุดอะไรไปเดท ซาวาโกะเองก็ตกใจปนอายๆ
อายาเนะเลยบอกว่าถ้าจะซื้อของขวัญให้โชตะล่ะก็...
เอาเงินไปซื้อพวกมินิเสกิร์ตรึกางเกงขาสั้นใส่ไปเดท น่าจะเป็นของขวัญที่ดีที่สุดมากกว่า
จิสึกับซาวาโกะที่ได้ฟังก็ตกใจเงียบกันไป แต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมาเพราะคิดว่าอายาเนะพูดเล่น
แต่ที่จริงแล้วอายาเนะคิดอย่างนั้นจริงๆ
...คงไม่เป็นไรนะ ถ้าไม่ทำอะไรหลายๆอย่างผิดก็คงดี...
ใกล้ถึงที่ที่นัดเจอซาวาโกะก็สะพายกระเป๋าให้ถนัดขึ้น จัดผมหน้า และกังวลกับกระโปรงที่สั้นกว่าที่คิด
พอไปถึงที่นัดก็พบว่าโชตะมารออยู่ก่อนแล้ว ซาวาโกะเลยขอโทษที่ทำให้รอ แต่โชตะบอกว่าตัวเองมาเร็วเกินไปต่างหาก
ยังไม่ถึงเวลานัดเลย แต่ตื่นเต้นมากน่ะ ก็เลยตื่นเร็ว ซาวาโกะก็บอกเหมือนกันเลย
โชตะชวนว่าก่อนอื่นไปทานมื้อเที่ยงกันเถอะ แต่ซาวาโกะกลับบอกว่าทำอาหารมา โชตะตกใจและดีใจด้วย
ที่สวนทั้งสองคนปูผ้ารองนั่งแล้วเอาอาหารออกมาวาง
โชตะที่ดูจะเขินก็ขอลงมือกิน โดยมีซาวาโกะที่ลุ้นอยู่ข้างๆว่ารสชาติจะใช้ได้รึเปล่า โชตะที่ลองกินไปหนึ่งคำ
"อร่อย ดีใจมากจนน้ำตาไหล ฉันจะไม่ลืมชั่วชีวิตเลย"
ซาวาโกะที่มองอยู่ก็รวบรวมความกล้า ค่อยๆพูดกับโชตะ
"เอ่อ..คือว่า ที่จริง..."
"สุขสันต์วันเกิดค่ะ" ซาวาโกะอวยพรในท่าคุกเข่าแถมก้มคำนับอย่างเรียบร้อย
โชตะที่ตกใจและกำลังสงสัยว่าตนเองฟังผิดรึเปล่า ซาวาโกะบอกว่าไม่ผิดหรอก
แล้วสารภาพเรื่องที่ว่าตนเพิ่งรู้วันเกิดของโชตะเมื่อไม่นานนี้ เลยไม่ได้ทำอะไรให้เลย ขอโทษด้วย
"แต่ว่า ถึงจะช้าไปก็ตามแต่ถ้าจะช่วยรับไว้จะดีใจมาก วันนี้เลยเอามาด้วย"
จากนั้นซาวาโกะก็หยิบชิ้นแรกออกมา เป็นของเล่นสำหรับมารุ โชตะรับไปอย่างดีใจ
ต่อด้วยชิ้นที่สองก็เป็นของเล่นสำหรับมารุอีก โชตะก็รับไปอย่างดีใจ
ชิ้นที่สามก็ยังคงเป็นของเล่นของมารุเหมือนเดิม โชตะก็รับไปลองกดเล่นอย่างดีใจ
กลับเป็นซาวาโกะที่ค่อยๆมืดมน พูดต่อว่า ถ้าเป็นแบบนี้รู้สึกว่าจะเป็นของขวัญให้มารุซะมากกว่า
เลยมีของขวัญอีกชิ้น โชตะที่เปิดกล่องออกมาก็พบว่าเป็นที่ห้อยมือถือรูปกล้องอันเล็กๆ
"เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่ได้รับที่ห้อยมือถือมา ดีใจมาก"
โชตะเองก็ขอบใจซาวาโกะและบอกว่า ตนดีใจมากๆแล้วก็คล้องเข้ากับมือถือตัวเอง โชตะก็ค่อยๆพูดขึ้น
"เรื่องที่ห้อยมือถือนั่นน่ะ ซื้อวันที่ได้ยินว่าคุโรนุมะไปงานคริสต์มาสไม่ได้น่ะ ทั้งๆที่รู้ว่าคุโรนุมะเหงา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
อย่างน้อยก็อยากให้ของขวัญอะไร ไม่ใช่ของขวัญที่เอาให้จับฉลาก แต่เป็นของขวัญสำหรับคุโรนุมะ
ก็รู้ว่าคุโรนุมะไม่มีมือถือ ยังคิดอยู่ว่าจะเป็นยังไงนะ แต่มองแล้วคิดว่าเหมาะกับคุโรนุมะ พอรู้ตัวก็ซื้อมาแล้ว
ไม่คิดเลยว่าตอนนั้นจะเอามือถือมาจริงๆ ขอบใจนะ อันนี้จะรักษาอย่างดีเลย"
...ทำยังไงดี ทั้งที่คิดว่าถ้าดีใจก็คงดี แต่ฉันเองกลับเป็นฝ่ายดีใจ...
หลังจากทานกันเสร็จ ซาวาโกะถามว่าจากนี้จะไปไหนกัน โชตะตอบว่าจะไปท้องฟ้าจำลอง แต่ยังพอมีเวลา ถ้ามีที่ที่อยากไปก็ไปได้
ซาวาโกะก็คิดๆแล้วก็นึกออกแต่ไม่กล้าบอก โชตะก็ว่าบอกมาเถอะ ซาวาโกะอยากเดินเล่นกัน เดินไปเรื่อยๆ
โชตะที่ฟังก็ยิ้มรับว่า ไปกันเถอะ ทั้งสองคนก็พากันเดินไปหลายๆที่ แวะซื้อเครื่องดื่มบ้าง คุยกันไปเรื่อยๆ
โชตะเองก็ตกใจที่เพิ่งได้รู้ว่าคำพูดที่พูดกับซาวาโกะตอนนั้นซาวาโกะไม่ได้เข้าใจเลย
(ตอนที่ซาวาโกะไปที่ห้องเรียน ที่โชตะบอกว่าถ้ามีเรื่องจะพูดกับตนล่ะก็อยากให้พูดมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็อยากจะฟัง)
เพราะซาวาโกะเข้าใจไปว่าโชตะไม่ได้ชอบตน ความหมายที่โชตะอยากบอกคงเป็นถึงจะสารภาพรักความรู้สึกโชตะก็ไม่เปลี่ยนหรอก
แต่จะรับฟังนะ ต้องขอโทษด้วย ไปซะงั้น
โชตะที่ได้ฟังก็กุมขมับไปเลย ว่าจริงเหรอเนี่ย แต่ตอนนี้คงเข้าใจแล้วใช่มั้ย ไม่เป็นไรหรอก ถ้าไม่เข้าใจขึ้นมากอีกล่ะก็ จะพูดให้ชัดๆอีก
ซาวาโกะที่ได้ฟังก็ตอบ คิดว่าเข้าใจนะ อย่างเรื่องเจตนาแอบแฝง โชตะที่เขินก็ตอบว่าใช่แล้ว
แล้วทั้งสองคนก็ไปที่ท้องฟ้าจำลอง ซาวาโกะเพิ่งได้มาเป็นครั้งแรกมองไปรอบๆเห็นคนอื่นมากันเป็นคู่ๆ ก็รู้ตัวขึ้นมาว่าตอนนี้ก็มาเดทอยู่เหมือนกัน
พอเลือกที่นั่งแล้วนั่งดู เก้าอี้ของที่นี่จะเอนได้มากกว่าของโรงหนัง โชตะกับซาวาโกะก็หันหน้ามามองกันแบบไม่ได้ตั้งใจ
เพราะหน้าอยู่ใกล้กันมากเลยเขินจนหน้าแดงจ้องกันนิ่งกันทั้งคู่ไม่ขยับ แต่มีคนอื่นเดินมาพอดีก็รู้สึกตัวรีบหันหน้ากลับไปมองตรงๆกัน
จากนั้นก็เริ่มฉาย ซาวาโกะที่นั่งข้างๆหันไปมองโชตะ พลางคิดว่ามีความสุขจังเลยนะ
ออกจากท้องฟ้าจำลอง ทั้งสองคนเดินมาตามทาง เงยหน้ามองท้องฟ้าพลางคุยกันเรื่องดาวที่มองเห็น โชตะเตือนว่ามัวแต่เงยหน้ามองระวังหกล้มนะ
ยังไม่ทันขาดคำซาวาโกะก็สะดุด โชตะรีบเอามือประคองไหล่ไว้ พอซาวาโกะยืนมั่นคงแล้วก็ค่อยๆปล่อยมือ
มีเพียงเสียงพูดเบาๆว่าขอบใจนะของซาวาโกะ โชตะยิ้มรับแต่ไม่พูดอะไร ทั้งสองคนพากันเงียบไม่ได้พูดอะไร มีแต่เสียงหัวใจเต้นให้ได้ยินเท่านั้น
จนซาวาโกะเอื้อมมือไปถึงเสื้อโชตะบอกให้รอก่อน ขอเวลาหน่อยได้มั้ย
เลยเดินมานั่งที่ม้านั่งกันแล้ว ซาวาโกะก็ค่อยๆพูด
"คือว่านะ กำลังคิดอยู่ว่าจะให้ดีรึเปล่า เพราะฤดูก็ตรงข้ามเลย ทำให้หนักด้วย(หมายถึงจะทำให้โชตะต้องแบกของเพิ่มอีก)
อาจจะเป็นการรบกวนก็ได้"
ซาวาโกะเอาห่อของขวัญจากกระเป๋ายื่นให้ พอแกะออกดูก็เป็นหมวกไหมพรม
"อันนี้น่ะ คือหมวกที่ไม่ได้ให้ตอนคริสต์มาส เพราะหยิบผิดคุณพ่อเลยได้ไป ที่จริงแล้วถักให้คาเสะฮายะคุงนะ
ดังนั้นเลยถักใหม่ แต่ก็กลายเป็นว่าเหมือนกับอันที่คุณพ่อได้ไป เพราะงั้นไม่ต้องใส่ก็ได้นะ"
"หลังจากนั้น อันนี้ ช็อกโกแลตที่ไม่ได้ให้ตอนวาเลนไทน์ อ๊ะ คงจะละลายแล้วล่ะ คาเสะฮายะคุงคนเดียวที่ได้มากกว่าคนอื่น
แต่ว่า เกิดกลัวขึ้นมา เลยไม่ได้ให้ไป"
...ของขวัญที่อยากให้แต่ไม่ได้ให้ไป...
โชตะที่ฟังมาตลอดก็หยิบหมวกมาสวม ซาวาโกะตกใจระล่ำระลักขอโทษ เพราะอากาศตอนนี้ร้อน ให้ถอดออกเถอะ
โชตะที่กำลังเขินกลับถามซาวาโกะว่าเหมาะกับตนมั้ย พอซาวาโกะตอบว่า อื้ม โชตะก็หยิบช็อกโกแลตมากินอีก
"อร่อย ดีใจมากๆเลย"ซาวาโกะที่ได้ฟัง ก็น้ำตาคลอทำท่าจะร้องไห้
"ฉะ ฉัน หน้าที่ของแฟนน่ะ ยังไม่รู้อะไรเลย"
"คุโรนุมะ มันไม่ใช่หน้าที่ ไม่ใช่หน้าที่หรอกนะ เป็นแบบนั้นล่ะดีแล้ว"
"มันขัดกันยังไงนะ การคิดว่า มีความสุข มีความสุขมากเกินไป ถ้าเวลาผ่านไปเร็วๆก็คงดี ให้การได้อยู่ด้วยกันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเร็วๆก็คงดี"
โชตะเอื้อมมือถึงซาวาโกะมากอด
"เรื่องน่าเสียดายอย่างนั้นทำไม่ได้หรอก"
"ขอโทษนะ ที่คิดว่ามีแต่ฉันที่ชอบ มีแต่ฉันที่มีความสุขน่ะ"
...คาเสะฮายะคุง บอกความรู้สึกที่เหมือนฉันเลย...
======================================
เดือนหน้างดครับ เจอกันอีกทีเดือน6
อ่านแล้วคุยกันนะครับ ผิดพลาดยังไงขอคำแนะนำด้วย
| จากคุณ |
:
GeFiOn 
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 เม.ย. 53 19:38:51
|
|
|
| 
