ความคิดเห็นที่ 1 “เฮ้อเกือบไปแล้วเรา อีกนิดเดียวมีหวังไม่ได้ไปทำงานแหงๆ” ครูกุ๊กนึกคำพูดอลินที่บอกว่า “ชั้นรับเล่นละครไป ถ่ายกันแต่เช้ากลับมาก็ดึก พอกลับมาทีไรครูกุ๊กก็นอนหลับอุตุ ไม่เคยจะอยู่รอชั้นกลับมาเลย วันๆ ไม่ได้เจอหน้ากัน แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปจู๋จี๋กันละ” นึกเสร็จก็ต้องยิ้มออกมา  แล้วก็หันไปพูดกับประตูว่า “ขอโทษนะคุณลิน ขืนผมไม่ทำแบบนี้ ผมคงไม่ยอมไปทำงาน”  พูดจบก็ออกเดินไปทำงานด้วยรอยยิ้ม และใจเบิกบาน   “ครูกุ๊กอะ อย่างนี้ ทุกที ทำไมเป็นอย่างนี้นะ เอ๊ะ+++หรือครูกุ๊กจะเบื่อเราแล้ว” อลินนึกไปถึงเมื่อก่อน เวลาอ้อนครูกุ๊กทีไร ไม่มีครั้งไหนที่ไม่สำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นตอนขอให้ไปซื้อดอกไม้ ตอนอ้อนให้ไปเป็นเพื่อนเวลาอัดรายการ ไม่ว่าจะเวลาไหนครูกุ๊กจะยอมเธอตลอด แต่ดูตอนนี้ซิ ดูอย่างเมื่อกี้ อ้อนแทบตายยังไม่สำเร็จ   “นี่ครูกุ๊กเป็นอะไรของเค้าเนี่ย”  คิดไปคิดมาคิดไม่ออก เดินไปเดินมาอยู่ 30 ตลบก็ยังคิดไม่ออก ว่าแต่เราจะมาคิดทำไมให้ปวดหัว โทรหานายตัวเปี๊ยกดีกว่า เสียงโทรศัพท์ปฏิคมดังขึ้นในช่วงเวลาไม่เกิน 3 วินาทีหลังจากคิดได้ เพราะเจ้าของโทรศัพท์เมมเบอร์เบ๊ เอาไว้แบบคลิกทีเดียวอยู่ ปฏิคมก้มมองโทรศัพท์ เห็นชื่อและเบอร์โทรเป็นของคุณนายก็ต้องรีบรับอย่างเสียไม่ได้ เพราะถ้ารับช้าเด๋วแม่คุณจะด่าเอาได้ “มีไรทำไมไม่ไปใช้ไอ้คุณดินละครับ โทรมาหาผมทำไม”   “ใครบอกชั้นจะใช้อะไรนาย ไม่เคย!!!! ชั้นไม่เคยใช้อะไรนายโดยไม่จำเป็นซักนิด” “ค๊าบบบบบบบบ ทุกเรื่องของคุณลินจำเป็นและสำคัญเสมอ คราวนี้มีอะไรจำเป็นๆ ให้ผมทำอีกเหรอครับ” “นายมาหาชั้นที่บ้านชั้นเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องมีแต่ มาเร็วๆ ด้วย แล้วก่อนมาแวะไปรับขนมไว้กินกับน้ำชายามบ่ายให้ชั้นด้วยที่โรงแรมโอเร็ลเต็นด้วยนะ  และที่สำคัญชั้นให้เวลานาย 1 ชั่วโมงมาถึงที่นี่ให้ได้” “เอ่อออออออออออ คุณลินนนนนนน” ไม่ทันจะทักท้วงอลินก็กดวางสายไปดื้อๆ “1 ชั่วโมงจากนี่ไปบ้านคุณนายใครไปทันก็เก่งละค๊าบบบบบบบบบบ” ปากก็บ่นแต่มือเก็บของเป็นระวิง กลัวว่าถ้าไปช้าจะต้องโดนด่าแน่ๆ กิ๊งก๊อง กิ๊งก๊อง อลินแทบจะพุ่งปรี๊ดไปเปิดประตูในทันที ที่เสียงออดดังขึ้น คาดว่าไม่น่าจะใช่ใครที่ไหนนายตัวเปี๊ยกของเธอ ไม่ช่ายซิ ชั้นไม่อยากได้ เอาเป็นว่านายตัวเปี๊ยกจะเป็นนายตัวเปี๊ยกของใครก็ช่างเถอะ ชั้นไม่แคร์ “นี่ชั้นบอกว่าไง บอกว่าให้มาภายใน 1 ชั่วโมง นี่มัน เลยมา2 ชั่วโมง 10 นาที 15 วินาทีแล้วนะนายตัวเปี๊ยก” จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:03:07

ความคิดเห็นที่ 2 “โห คุณลิน บ้านคุณลิน กับออฟฟิสผม แล้วก็โรงแรม คนละทางกันเลย มาทันใน 2 ชั่วโมงนิดๆ นี่ก็บุญแล้ว นะคร๊าบคุณลิน “ไม่ต้องพูดมากกกมานั่งตรงนี้เด๋วนี้  เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆ” อลินดึงหูปฏิคมให้ไปนั่งโซฟาอย่างเร็วไว ดึงหูปฏิคมนั่งลงได้แล้วอลินก็นั่งลงโซฟาตรงกันข้าม ทำหน้าตาจริงจัง ถามออกไปว่า “นี่นายตัวเปี๊ยก ชั้นถามอะไรหน่อยซิ นายว่าตอนนี้ครูกุ๊กกำลังเบื่อชั้นหรือเปล่า”  อลินหน้าเครียดเมื่อพูดถึงปัญหาใหญ่ สำคัญมากสำหรับเธอ ปฏิคมตกใจกับคำถามของอลิน และพอเห็นว่าอลินดูจริงจัง เค้าก็ไม่กล้าเล่นลิ้นอะไร “ทำไมคุณลินคิดแบบนั้นละครับ” “ก็ครูกุ๊กเค้า ครูกุ๊กเค้า...” อลินชั่งใจระหว่างเล่ากับไม่เล่าดี ในหัวของปฏิคมแอบนึกไปถึง ภาพไอ้ดินเพื่อนของตนกำลังถูกอลินหลอกใช้ให้ทำนู่นทำนี่  หรือไม่ก็เอาแต่ใจจะเอานู่นเอานี่  พอคิดแบบนั้น นายตัวเปี๊ยกก็เผลอพูดออกมาว่า “ก็น่าเบื่ออยู่ออก” “ทำไมนายพูดยังงั้นห่ะ  นี่อย่าเห็นว่าเป็นเพื่อนครูกุ๊กแล้วจะเข้าข้างครูกุ๊กได้ตลอดนะ ชั้นขอถามนายหน่อย ระหว่างชั้นกับครูกุ๊กนายรู้จักใครมาก่อนกัน” “เอ่อ คุณลินครับ” “แล้วใครละ ที่เลี้ยงนายมา แถมยังเปิดบริษัททนายให้นายจนนายเป็นใหญ่เป็นโตได้จนทุกวันนี้ ” “ครูอนันต์ครับ”   “เพราะฉะนั้นนายเข้าใจหรือยัง ว่าใครคือคนที่นายจะต้องเข้าข้าง” อลินชี้นิ้วมายังตัวเองเพื่อเป็นการตอกย้ำในคำตอบที่นายตัวเปี๊ยกต้องตอบ “คุณลิน ครับ แต่ว่านะคุณลิน ผมไม่ได้เข้าข้างใครเลย ผมก็แค่พูดไปตามความจริง นี่ขนาดผมยังไม่ได้ฟังเรื่องจากคุณลินเลย ผมก็เดาได้ว่าไอ้ดินมันก็คงจะเจอฤทธิ์คุณลินมากๆ จนมันเบื่อ” “ฤทธิ์ชั้น!!!!  น้อยๆ หน่อยนายตัวเปี๊ยก ชั้นไม่เคยทำฤทธิ์อะไรกับครูกุ๊กเลยนะ มีแต่คอยดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ไม่เหมือนครูกุ๊กหรอก เด๋วนี้ทำแต่งานๆๆๆ ชั้นอ้อนอะไรก็ไม่เคยสำเร็จซักอย่าง” “เห็นมะ เห็นมะ” ปฎิคมชี้หน้าโวยวาย “ผมพูดไม่ทันขาดคำ คุณลินนะชอบอ้อนให้มันทำอะไรที่มันไม่ชอบใช่มะ เท่านั้นไม่พอชอบวางแผนนู่นวางแผนนี่ จนไม่รู้ละว่าอันไหนจริง อันไหนเท็จ คุณลินก็รู้ว่าเพื่อนผมมันเป็นคนยังไง อย่างคราวที่แล้วไอ้โฆษณานมเปรี้ยว อะไรนะ จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:04:22

ความคิดเห็นที่ 3 “คาลพิส แล็คโตะย่ะ” “นั่นแหละ คุณลินทำฟอร์มหลอกไอ้ดินให้มันไปเป็นเพื่อนถ่ายโฆษณา แล้วไง ที่ไหนได้ จริงๆ เตี๊ยมกับทีมงานไว้แล้วว่าจะให้ไอ้ดินเป็นพรีเซ็นเตอร์ แล้วมาทำฟอร์มว่านายแบบที่มาถ่ายโฆษณาเค้าเบี้ยวงาน หลอกใช้ความใจดีของไอ้ดิน  นึกเหรอว่าผมไม่รู้”  ปฏิคมพูดออกมาเป็นต่อยหอยเหมือนว่าตัวเองเคยเข้าไปอยู่ในความคิดของเจ้านายสาวมาแล้ว “จะบ้าเหรอ ชั้นจะหลอกครูกุ๊กทำไม นายแบบเค้าไม่มาจริงๆ” อลินยังคงยืนกรานปฏิเสธเสียงแข็งต่อข้อหาที่โดนฟ้องจากโจทก์ที่ชื่อปฏิคม “ก็ไม่รู้ซิ ความคิดของคุณลินปกติก็ไม่เหมือนใครอยู่แล้วนี่ครับ ผมว่าคุณลินคงอยากจะถ่ายโฆษณาคู่กับไอ้ดิน ใช่มั้ยคับ” ”ว๊ายผิดย่ะ ชั้นแค่อยากโชว์เท่านั้นว่าครูกุ๊กของชั้นหล่อแค่ไหน ยัยคู่หน่อยเคน นะทำตัวรักกันปานจะกลืนกิน ออกสื่อนู่นสื่อนี่เยอะแยะ เรื่องอะไรชั้นจะต้องยอมแพ้ในเมื่อครูกุ๊กชั้นหล่อกว่านายเคนไรนั่นตั้งเยอะ ตัวชั้นอะไม่เท่าไหร่หรอกชั้นเป็นนางเอกอำดับหนึ่งอยู่แล้ว เข้าใจมั้ยว่า นางเอกอำดับหนึ่ง คนทั่วประเทศไทยยังไงก็รู้จักชั้นกันหมดอยู่แล้ว แต่งานคาลพิส ชั้นแค่อยากให้ประชาชนได้รู้จักครูกุ๊กสุดหล่อของชั้นต่างหากละ พอเห็นว่าครูกุ๊กหล่อ ทุกคนก็ต้องอิจฉาชั้น อิจฉาคู่ของเรา ” อลินทำหน้าเยาะเย้ยเต็มที่ที่นายตัวเปี๊ยกเดาเหตุผลผิด โดยหารู้ไม่ว่าตัวเองได้หลุดอะไรที่ไม่ควรหลุดมาซะแล้วววววววววว ปฏิคมมองหน้าอลินแบบเหลือเชื่อ “คุณลินนี่สุดยอด ทำได้ทุกอย่างจริงๆ” “พอๆๆ ไม่ต้องมาวิจารณ์ชั้น สรุปบอกมาเด๋วนี้ ว่าชั้นจะทำยังไงให้ครูกุ๊กไม่เบื่อชั้น” “ง่ายๆ ครับ คุณลิน แค่เป็นภรรยาที่ดี” หลังจากนายตัวเปี๊ยกทิ้งระเบิดลูกภรรยาที่ดีเอาไว้ อลินก็มานั่งคิด ภรรยาที่ดี ทำยังไงกันละ คิดไปคิดมาแล้วก็ปิ๊งไอเดียเด็ดๆ  ก็แน่ละ อย่างที่คุณป้าทั้งสามย้ำกับเธอเสมอว่าหนูลินของป้าเป็นเด็กฉลาด เรื่องแค่นี้ อลิน บ่ยั่น อยู่แล้วววววววววว เย็นวันนั้นพสุเดินลงจากรถ ต้องบิดขี้เกียจประมาณ 3 รอบ เพื่อขจัดความเหนื่อยล้า ที่วันนี้ต้องต้อนรับแขกประมาณ 100 คนที่มาจองเหมาร้าน เพื่อจัดงานเลี้ยง พสุแค่ไปเข้าดูการจัดเตรียมร้านความเรียบร้อย ตลอดจนดูแลเมนูอาหารหลักทั้งหมด พอจัดเตรียมเสร็จแล้ว ก็คลายความกังวล ปล่อยให้ผู้จัดการร้านช่วยดูแลแทน ส่วนตัวเค้ารีบกลับบ้าน เพราะคิดถึงเมื่อเช้าว่าตัวเองก็ทำงานเยอะจริงๆ เลยทำให้ภรรยาสุดที่รักบ่นออกมาแบบนั้น แล้วพอนึกถึงประโยคที่อลินพูดว่า ไม่มีเวลาจู๋จี๋ พสุก็ยิ้มเขินๆ และก็คิดว่ารีบล็อครถเดินเข้าบ้านก็คงจะดีกว่า (คิดอะไรอยู่ค่ะ ครูกุ๊กของอลิน) กลิ่นอะไรเนี่ย เหมือนอะไรไหม้ๆ พสุมองเข้าไปในบ้าน เห็นควันไฟออกมาจากในบ้าน ทำให้พสุรีบวิ่งเข้าบ้าน ไป “คุณลิน คุณลิน” “ครูกุ๊ก ครูกุ๊ก กลับมาแล้วเหรอ” อลินส่งยิ้มไม่สะทกสะท้านต่อควันไฟที่พวยพุ่งออกมาจากหม้อที่เปิดอยู่บนเตา จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:05:50

ความคิดเห็นที่ 4 พสุรีบวิ่งไป ที่ต้นตอในห้องครัว เห็นหม้อกำลังไหม้ โดยที่อลินยังคงฉีกยิ้มที่เห็นสาละมีกลับบ้านแต่หัววัน  พสุเห็นอลินไม่ทุกข์ร้อนในขณะที่หม้อเริ่มไหม้ ก่อเปลวไฟขึ้นมาทีละนิดๆ ทีละนิด พสุเลยรีบปิดแก๊ส หาถุงมือจับของร้อนสีสวยของอลินจับที่หูของหม้อ ใส่ไปที่อ่างล้างจาน พร้อมทั้งเปิดน้ำดับสิ่งที่ไหม้อยู่ในหม้อ จนเสียงฉ่าๆๆๆๆๆ ดังและควันตลบอบอวล ห้องครัวเต็มไปหมด อลินเห็นสิ่งที่ครูกุ๊กพึ่งจะทำก็งง แล้วก็ปี๊ดแตกขึ้นมาทันที “ครูกุ๊กทำอะไรนะ” “ไฟจะไหม้บ้านอยู่แล้ว คุณจะทำอะไรของคุณ” “ก็แค่จะ ก็แค่จะ” อลินยังไม่ทันได้ตอบข้อสงสัยของสามี อยู่ดีๆ ก็มีเสียงครึดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดังขึ้นมาจากอีกห้องนึง “เสียงอะไรนะ พสุรีบวิ่งไปดูปรากฏว่าเป็นเสียงเครื่องซักผ้า ที่กำลังปั่นจนเหมือนอะไหล่กำลังจะหลุดออกมา แถมเริ่มมีควันพุ่งออกมาทางฝาหน้าของเครื่องซักผ้า  พสุเห็นท่าไม่ดี จึงรีบกดปิดสวิตท์ พอเปิดไปข้างในก็ต้องตกใจ เพราะข้างในเครื่องนอกจากจะมีชุดกุ๊กของเค้า แล้วก็ยังมีสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะอยู่ในเครื่องซักผ้า นั่นก็คือรองเท้าผ้าใบ พสุมองรองเท้าผ้าใบ แล้วก็หันไปมองหน้าอลินแบบข้องใจรองเท้าผ้าใบเนี่ยนะ “คุณลิน คุณคิดจะทำอะไร” “ป่าวนี่ครูกุ๊ก ก็แค่ทำความสะอาด กับทำอาหารก็แค่นั้นเอง” “แค่นั้นเหรอ บ้านเกือบจะไหม้ แถมชุดกุ๊กของผม เอาไปซักกับรองเท้าผ้าใบ  แล้วรองเท้าผ้าใบเค้าไม่ได้ใช้เครื่องซักผ้าซักกันได้หรอกนะ” “อ้าวก็ชั้นไม่รู้นี่นา ก็เห็นว่าเครื่องซักผ้า รองเท้าชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่ารองเท้าผ้าใบ มีคำว่าผ้าเหมือนกัน มันก็ครือๆ กันนะแหละ” “แต่มันซักไม่ได้ ถึงจะมีคำว่าผ้าเหมือนกัน ก็เหอะ ดูดิ เครื่องซักผ้าพังหมดแล้ว” “พังก็ซื้อใหม่ได้ ครูกุ๊กลืมไปแล้วเหรอค่ะ ว่าภรรยาครูกุ๊กรวย นะๆๆ เด๋วชั้นซื้อให้ใหม่ เอาแบบซักรองเท้าผ้าใบได้ด้วยเลย” อลินเริ่มใช้กลวิธีอ้อนลบความผิด แต่พสุเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาตั้งกะชุดกุ๊กซักกับรองเท้าแล้ว ก็เลยตอบไปว่า “ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไม่ได้ผล ทำผิดยังไม่ยอมรับผิด  เมื่อไหร่คุณจะแก้นิสัยของคุณซักที ผมเริ่มจะเบื่อคำแก้ตัวเดิมๆ ของคุณแล้วนะ” พสุจ้องหน้าอลิน อลินก็ได้แต่หลบตา แต่ในใจแอบจึ๊กกับคำว่าเบื่อที่ออกมาจากปากครูกุ๊ก นี่ครูกุ๊กเบื่อเราจริงๆ หรือเนี่ย  พสุมองไปยังอลิน เห็นที่มืออลินมีรอยมีดบาด เลือดยังซิบๆ อยู่ แถมมีรอยโดนหม้อจนเป็นแผลผุพองตรงข้อมือ ด้วยความเป็นห่วงเลยกระชากมืออลินขึ้นมาดู โดยหารู้มั้ยว่าการกระชากแขนครั้งนี้ เป็นการจุดระเบิดต่อมโมโหของอลิน จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:07:37

ความคิดเห็นที่ 5 “เจ็บนะครูกุ๊ก” “ผมบอกแล้วใช่มั้ย อะไรไม่คุ้นเคยอย่าทำ เมื่อไหร่คุณจะเลิกทำตัววุ่นวายซักทีห่ะ คุณลิน” พอถึงจุด ๆ นี้ ระเบิดก็สตาท์ติดพอดี “ใช่ซิ ชั้นมันวุ่นวาย ชั้นมันไม่มีอะไรถูกใจครูกุ๊กซักอย่าง คอยแต่จะสร้างปัญหา ก็สมแล้วแหละที่ครูกุ๊กจะเบื่อชั้น ก็ถ้าชั้นมันวุ่นวายมากนัก หรือถ้าเบื่อชั้นมากนักก็ต่างคนต่างอยู่ไปละกัน ชั้นจะไม่สนใจครูกุ๊กอีกแล้ว” อลินพูดจบก็สะบัดมือครูกุ๊ก แล้วสะบัดตูดเดินเข้าห้อง ล็อกประตูไป “เดี๋ยวคุณลิน เด๋วก่อนคุณลิน” พสุ เคาะประตูอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบอะไรจากข้างในห้อง “ดีๆ สมน้ำหน้า เคาะไป เคาะไปให้มือหลุดไปเลย ยังไงชั้นก็ไม่เปิดหรอก” พสุเห็นว่าเคาะยังไง อลินก็คงไม่ออกมา แถมพอนั่งนึกๆ ไปนึกๆ มา ก็แอบรู้สึกผิดที่ตัวเองพูดแรงไป ว่าแต่ทำไมคุณลินถึงคิดอะไรแบบนั้น มันต้องมีอะไรซิ พสุนั่งคิดไปเรื่อยๆ แต่พอเงยหน้ามาเห็นห้องครัว กอร์ปกับได้เวลาอาหารเย็นแล้ว พสุก็เลยเข้าครัวทำความสะอาดโศกนาฏกรรมที่อลินได้สร้างไว้ พร้อมทั้งเตรียมอาหารเย็นทั้งของเค้าแล้วก็ของภรรยาขี้งอน ก๊อก ๆๆ ก๊อก  “คุณลิน อาหารเย็นเสร็จแล้ว ยังไงออกมาทานข้าวก่อน แล้วเด๋วค่อยงอนต่อก็ได้” “ไม่ ชั้นไม่กิน ชั้นไม่อยากรบกวนอาหารของครูกุ๊กหรอก” พูดจบท้องก็ร้องขึ้นมาทันทีทันใด แต่ดีนะ ที่ร้องไม่ดังมาก คนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของประตูคงไม่ได้ยินหรอก “งั้นผมเอาแช่ไว้ในตู้เย็นนะ ถ้าหิวก็ออกมากินละกัน” “แม๋ ครูกุ๊ก จะง้อชั้นมากกว่านี้ก็ไม่ได้ งั้นชั้นก็จะไม่กินหรอก” เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง อลินเอาหูแนบประตู เอ๊ะ ไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย แถมท้องเธอก็แสดงอาการร้องหนักอย่างทนไม่ไหว  อลินก็เลยค่อยย่องๆ ออกมาจากในห้อง หวังว่าจะออกมาหาไรกินแบบไม่สนใจครูกุ๊ก พอเดินมาถึงห้องนั่งเล่นก็เห็นสุดที่รักของตนนอนหลับตัวคุดขู้อยู่ตรงโซฟา อลินก็เผลอยิ้มกับท่านอนของครูกุ๊ก คนอะไรแม้แต่ตอนนอนยังน่ารักหยั่งงี้ต้องไปเพิ่มคะแนนในไดอารี่ซะหน่อย พูดถึงไดอารี่ ปัจจุบันอลินไม่ได้ใช้ประเมินหนุ่มชายในฝันคนไหนแล้ว แต่แอบใช้เพื่อให้คะแนนครูกุ๊ก ยามทำอะไรถูกใจก็ให้คะแนนเยอะๆ กะว่าถ้าคะแนนถึงเกณฑ์ก็จะแอบมีรางวัลให้ครูกุ๊ก รางวัลที่ว่าก็ไม่ใช่อะไรหรอกก็เป็นความสุขของเธอทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าจะเป็นได้หอมแก้มครูกุ๊ก ได้กอดครูกุ๊ก ถ้าคะแนนดีๆ หน่อยก็อาจจะมากกว่าหอมและกอด (แต่เรื่องนี้แน่นอนครูกุ๊กของเธอไม่รู้  ขืนให้รู้ก็คงจะพาลงอนอะไรไม่เข้าเรื่องอีก ถ้าครูกุ๊กงอนทีง้อยากจะตาย อย่าให้รู้ไว้แหละเป็นดี) พอคิดถึงรางวัลใหญ่ อลินก็ยิ้ม และเผลอเลียปากแบบไม่รู้ตัว ไม่ช่ายซิ ตอนนี้เราต้องโกรธครูกุ๊กซิ ไม่ช่ายมามัวเพ้อฝันอยู่ คิดได้ก็รีบเดินไปที่ตู้เย็น อย่างน้อยได้ผลไม้ซักชิ้นก็คงจะดี  พอจะเปิดตู้เย็นเห็นหน้าตู้เย็นมีโน้ตข้อความบอกไว้ว่า จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:09:23

ความคิดเห็นที่ 6 “คุณลิน ผมรู้ว่าคุณหิว ในตู้เย็นมีสลัด ยังไงก็กินก่อนแล้วค่อยงอนต่อ” เชอะ ชั้นไม่ง้อครูกุ๊กหรอก “ผมรู้ว่าคุณไม่ง้อผม แต่กินไปเถอะ ผมจะถือว่าไม่ได้เป็นการง้อละกัน” เอ๊ะ รู้ได้ไง “ยังไงก็กินให้อร่อยนะ เพราะถ้าคุณไม่กิน ผมก็คงจะนอนไม่หลับ เพราะผมเป็นห่วงคุณ” พออ่านถึงตรงนี้ อลินก็ยิ้ม “แม๋พูดจาหวานๆ ก็เป็นกับเค้าด้วย” แต่พอเงยหน้าไปเห็นครูกุ๊กนอนหลับไม่ได้สนใจเธอซักนิดก็ต้องทำหน้าเบ้  “ไหนบอกนอนไม่หลับไง หลับอุตุไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลย ก็ได้ๆ ชั้นจะกินก็ได้ ก็ครูกุ๊กบอกเองว่าไม่ถือว่าเป็นการง้อ อลินนั่งกินสลัดอย่างอร่อย โดยพยายามทำเสียงให้เบาน้อยที่สุด กลัวคนปากดุแต่ใจดีจะตื่น พอกินเสร็จ อลินก็จะเดินเข้าห้องแต่เห็นว่าครูกุ๊กของเธอนอนกอดอกหนาวอยู่  ทำให้อลินนึกไปถึงตอนที่เธอมาร์กหน้าแล้วเผลอหลับ ครูกุ๊กยังเอาผ้าห่มมาห่มให้เธอเลย “เห็นว่าคราวที่แล้วห่มผ้าให้หรอกนะ ไม่งั้นจะปล่อยให้นอนหนาวซะให้เข็ด” พอห่มให้เสร็จอลินก็ทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าครูกุ๊ก เอามือเสยผมที่ยุ่งเหยิงของครูกุ๊ก แล้วก็พูดกับหนุ่มที่หลับไม่รู้เรื่องว่า “วันนี้ของอนให้มากหน่อยละกันนะ ถ้าพรุ่งนี้ครูกุ๊กยอมง้อนิดหน่อย ชั้นจะหายงอนทันทีเลย” พูดจบก็แอบขโมยหอมแก้มสามีสุดที่รักเข้าที่แก้มขวา แล้วก็ลุกเดินเข้าห้องนอนไปทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่าครูกุ๊กของเธอกำลังยิ้มกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้ แอบหันไปมองประตู นึกถึงคำพูดที่ว่า “วันนี้ของอนให้มากหน่อยละกันนะ ถ้าพรุ่งนี้ครูกุ๊กยอมง้อนิดหน่อย ชั้นจะรีบหายงอนทันทีเลย” แล้วก็พูดออกมาว่า “ครับบบบบ คุณนาย”   อลินหลังจากเข้าห้องไปไม่นาน ซักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้น อลินกดรับอย่างแอบหงุดหงิดนิดๆ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วย่ะ โทรมาทำไมดึกๆ ดื่นๆ “สวัสดีค่ะ  เวลานี้เป็นเวลานอน ถ้าไม่ได้มีเรื่องคอขาดบาดตายเอาไว้โทรมาพรุ่งนี้ใหม่ละกันค่ะ” ก่อนที่จะกดวางอลินก็ได้ยินเสียงตะโกนแทรกมาทางโทรศัพท์ “พี่ลินค่ะ พี่ลิน อย่าพึ่งวางค่ะ นี่อ้อเองนะค่ะ อ้อมีเรื่องด่วนจะรบกวนพี่ลินจริงๆ ค่ะ” อลินแอบงงทำไมฝ่ายประสานงานกองละครที่ตัวเองถ่ายจนปิดกล้องไปแล้วโทรมาหาเธอทำไม “มีอะไรเหรอค่ะ” “คืองี้ค่ะ พอดีละครของเรานะค่ะ ช่างตัดต่อเกิดทำผิดพลาดไป เลยทำให้ฉากเปิดตัวพี่ลิน หายไปนะค่ะ แล้วพี่ลินก็เป็นตัวละครสำคัญมากๆ ของละครเรื่องนี้ ถ้าไม่มีฉากนี้ละครของเราต้องแย่แน่ๆ เลยค่ะ” “แล้วไงละค่ะ นี่จะให้ลินเป็นคนคอยแก้ไขความผิดพลาดของทุกคนตลอดเวลา มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะ ใครทำผิดก็แก้ไขกันเอาเอง แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลิน แค่นี้นะค่ะ” “เด๋วค่ะ ๆ พี่ลิน” อ้อเริ่มคิดถึงไม้ตายเด็ดที่คิดว่ายังไงนางเอกสาวจะต้องตบปากรับคำยอมไปกองถ่ายแบบไม่มีข้อโต้แย้งอย่างแน่นอน “เอาฟร่ะ” “อะไรนะค่ะ น้องอ้อว่าไงนะค่ะ” “คืองี้ค่ะ พี่ลิน จริงๆ แล้ว ละครของเราจะออนแอร์พร้อมกับละครของคุณหมิง ดารารัตน์ นะค่ะ แล้วเราไปสืบมานะค่ะ ว่าฉากเปิดตัวของคุณหมิงเค้าอลังการงานสร้างมากๆ เราก็เลยไม่อยากให้ฉากเปิดตัวของพี่ลินอลังการงานสร้างน้อยกว่าของเค้า ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่ไม่ได้บอกความจริง เรากลัวว่าพี่ลินจะไม่เห็นด้วยนะค่ะ” ประสานงานกองถ่ายสาวพูดด้วยน้ำเสียงเจียมเนื้อเจียมตัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมากถึงมากที่สุด “โหน้องอ้อ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่มาบอกกันค่ะ ได้ค่ะ ได้ค่ะ พี่จะไปถ่ายซ่อมให้พรุ่งนี้ แล้วงบประมาณพอหรือเปล่าค่ะ ถ้าต้องการฉากเพิ่มเพื่อให้มันอลังการแบบสามารถฆ่ายัยหมิงให้ตายคาทีวีละก็ขอให้บอกพี่นะค่ะ พี่จ่ายให้ได้เสมอ ค่ะ ๆๆ เจอกันค่ะ 7 โมงเช้า “  เรื่องอะไรชั้นจะให้เธอเด่นกว่าชั้น ฝันไปเหอะยัยหมิง อลินพูดจบก็รีบนอนเพื่อที่จะได้พักผ่อนเพียงพอ สดใส ไร้รอยเหี่ยวย่น  ในวันถ่ายซ่อม ตึ๊ดๆๆ ๆๆๆ พสุตั้งนาฬิกาปลุก เพื่อตื่นตั้งแต่ตี 5 ครึ่ง ที่ต้องตื่นเช้าขนาดนี้ เพราะว่าเค้าตั้งใจจะไปตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารเช้าเพื่อง้อภรรยาซักหน่อย พสุพยายามแต่งตัวในห้องน้ำห้องนอนแขกอย่างเบาที่สุดกลัวว่าภรรยาสุดสวยจะตื่นก่อนเวลา แล้วจะยิ่งอารมณ์เสียพาลโกรธไม่เลิก พอแต่งตัวเสร็จพสุก็รีบออกไปเพราะแผนการง้อนี้ต้องทำให้สำเร็จก่อนที่คุณนายจะตื่น “ตึ๊ดๆๆ ๆๆ” อลินงัวเงียขึ้นมาหยิบนาฬิกาปลุก ตี 5 .45 แล้วนี่ ไม่ได้ๆๆ เราจะมามัวนอนงัวเงียแบบนี้ไม่ได้ คนอย่างอลิน ไม่เคยสายในเรื่องงาน เพราะฉะนั้น ต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว ซะแล้ว พูดจบอลินก็เด้งดึ๋งหยิบผ้าขนหนูแล้วก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ในทันที อลินเช็คความperfect ของตัวเองที่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง ฉีดน้ำหอมสุดหรู limited edition จริงๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจว่า limited edition มันจะแตกต่างจากรุ่นปกติยังไง แต่ช่างเถอะคนอย่างอลิน อย่าได้แคร์ ขอให้หรู เลิศ กว่าทุกคน อะไรก็ดีกว่าทั้งนั้นแหละ น้ำหอมขวดนี้ เห็นว่าแพงดีก็เลยซื้อมาฉีดเล่นๆ ก็แค่นั้นแหละ   “เอาละ สวยแล้ว ไปได้” อลินเปิดประตูห้องอย่างเบามือที่สุดเพราะกลัวสามีจะตื่นขึ้นมาง้อ จริงๆ อยากให้ครูกุ๊กกระวนกระวายใจที่อยู่ดีๆ เมียก็หายไปบ้าง ดูซิจะเป็นยังไง กะจะมายืนทำหน้าเยาะเย้ยหน้าโซฟาที่ครูกุ๊กนอนซักหน่อย แต่เอ๊ะ!!!ครูกุ๊กหายไปไหนละเนี่ย อลินเดินไปแหวกผ้าห่มที่ตัวเองเป็นคนห่มให้พ่อยอดชายขมองอิ่ม แต่ตอนนี้ พ่อยอดชายนายกุ๊กหายไปไหนซะแล้วละ จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:11:28

ความคิดเห็นที่ 7 ครูกุ๊กกกกกกกกก อลินลองเดินไปเรียกในห้องน้ำ ห้องนอนแขก หรือแม้แต่ในสวน หายไปอย่างไร้ร่องรอย เอ๊ะรถก็ไม่อยู่ นี่ตาครูกุ๊กเค้ากะจะไม่ง้อเราเลยใช่มะ นี่สงสัยคงจะออกไปทำงานอีกละซิ อะไรมันจะห่วงงานขนาดออกไปทำงานตั้งกะ 6 โมงเช้าขนาดนี้ คิดแล้วก็โมโห ได้ ทำกับชั้นอย่างนี้ใช่มั้ย ขอโทรไปจัดการหน่อยเถอะ ครูกุ๊กรู้จักอลินน้อยไปซะแล้ว หมายเลขที่คุณกำลังติดต่ออยู่ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ปิดเครื่องอีก  โอ๊ยหงุดหงิด แล้วครูกุ๊กไปไหนละ คิดไรไม่ออกโทรหานายตัวเปี๊ยกดีกว่า “นี่นายตัวเปี๊ยก ครูกุ๊กไปไหน นายรู้หรือเปล่า” “สามีคุณลิน คุณลินไม่รู้ ผมจะไปรู้ได้ไงละคร๊าบบบบบบบบบ” ปฏิคมคุยไปขยี้ตาไป แถมหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู พระเจ้า 6 โมงเช้า “พึ่งจะ6 โมงไอ้ดินมันจะไปไหนได้ละครับ มันอึอยู่ในห้องน้ำอยู่หรือเปล่า คุณลินลองตะโกนเรียกมันหรือยังครับ” “จะบ้าเหรอ ไม่มี ชั้นหาทั่วบ้านแล้ว รถก็ไม่อยู่ ช่างเถอะๆๆ นี่ชั้นจะไปถ่ายซ่อมละคร ถ้าครูกุ๊กโทรมาหานาย ไม่ต้องบอกครูกุ๊กนะว่าชั้นไปไหน ถ้าครูกุ๊กรู้ว่าชั้นไปไหน ชั้นจะฟ้องพ่อ แล้วก็จะเอารูปนายตอนอึรดที่นอน โพสลงทวิตเตอร์ เฟสบุค ให้หมด ถ้าไม่เชื่อว่าชั้นกล้าก็ลองดู” อลินพูดจบก็กดวางสายไป ครูกุ๊กนะครูกุ๊ก ทิ้งชั้นไว้โดยไม่ง้องั้นเหรอ คอยดูเถอะ ชั้นจะงอนให้หาทางง้อไม่ได้เลย “แค่คนเดินดิน คนธรรมดา....” พสุเดินฮัมเพลงก่อนเข้าบ้าน ก้มมองดูนาฬิกา เฮ้ย!!! นี่จะเจ็ดโมงแล้ว รีบทำกับข้าวดีกว่า มัวแต่เดินเลือกของนานไปหน่อย เห็นอะไรก็อยากจะซื้อมาทำให้ศรีภรรยาทานไปซะหมด ไม่ได้ละถ้าคุณลินตื่นก่อน แผนง้อคุณนายจะเสียหมด (แม๋ครูกุ๊กติดนิสัยเจ้าแผนการจากคุณเมียซะแล้ว) พสุรีบวิ่งเข้าบ้านโดยไม่ได้สังเกตเลยว่ารถเบนซ์คันงามไม่ได้จอดอยู่ในที่จอดรถแล้ว “ก๊อกๆๆ คุณลิน คุณลิน อาหารเช้าเสร็จแล้วออกมาทานได้แล้ว”  พสุ เคาะประตู หลังจากที่ทำกับข้าวมื้อเช้าเสร็จ เอ๊ะไม่มีเสียงตอบ ลองเคาะใหม่ “คุณลิน คุณลิน สงสัยยังงอนไม่เลิก” พสุลองบิดประตูดู เอ๊ะ เปิดได้ “คุณลิน  คุณลิน” ไม่มีคนอยู่สงสัยอยู่ในห้องน้ำ ก๊อกๆๆ คุณลินๆๆ  เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ พสุไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไป ก็ไม่มีวี่แววของภรรยาขี้งอนของเค้า พสุลองนึกทบทวนเหมือนมีอะไรติดอยู่ในห้วงความคิด ตอนเลี้ยวรถเข้ามาจำได้ลางๆ ว่าเห็นอะไรแวบๆ อารามตอนนั้นมัวแต่รีบไม่ทันได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่พอนึกไปนึกมาอยู่ดีๆ ก็ปิ๊งขึ้นมาได้ ก็เลยวิ่งออกไปดูที่โรงรถหน้าบ้าน รถสีดำคันหรูไม่อยู่จริงๆ ด้วย “ไปไหนของเค้านะ” สิ้นสุดความคิด พสุก็กดไปหาคนที่น่าจะรู้ความเป็นไปเป็นมาของภรรยาเค้า ได้ดีที่สุดหรือถ้าจะให้เรียกให้ถูกก็คือ เบ๊ประจำตำแหน่งของเมียเค้า (ผู้จัดการยังมีรถประจำตำแหน่งได้ ภรรยาเค้าก็บอกว่านายตัวเปี๊ยกก็คือเบ๊ประจำตำแหน่งนั่นเอง อันนี้อลินเคยบอกเค้าเอง ตอนที่เค้าบอกว่าเลิกใช้ปฏิคมแบบที่เคยๆ ใช้ซะที)   “ไอ้คม คุณลินไปไหนว่ะ แกรู้หรือเปล่า” “ผัวเมีย ถามเหมือนกันเลยวุ้ย เมียแกไปไหนชั้นจะไปรู้ได้ไงว่ะ” “แล้วคุณลินไปไหนว่ะ ไอ้คม ชั้นหาทั่วบ้านแล้วเนี่ย” “ทำเป็นถาม ทีแกละ หายไปไหนมาเมื่อเช้า” “ไอ้คม....แกรู้ได้ไงว่าชั้นไม่อยู่เมื่อเช้า นี่แกต้องรู้แน่ๆ เลยใช่มั้ย ว่าคุณลินไปไหน” เฮ้อ หลุดปากไปจนได้ ซวยละกูทีนี้ เที่ยงวันนั้น ปฏิคมกำลังตกเป็นจำเลยให้ทนายพสุซักฟอกอยู่อย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะเลือกบอกหรือไม่บอกดีว่ะ ถ้าบอกแล้วรูปอึแตกของเราละ แถมนอกจากโดนประจานทางอินเตอร์เนทแล้ว คุณลินจะต้องไม่หยุดอยู่แค่นั้นแน่ แล้วไอ้ดินนี่ละ ถ้าไม่บอกมันมันก็โกรธอีก เอาไงดีว่ะเนี่ย ปวดหัว เว้ย “ว่าไงไอ้คม คุณลินไปไหน”เอาว่ะ ถ้าเราบอกไอ้ดิน ไอ้ดินง้อเมียมันได้ คุณลินก็จะไม่โกรธเรา เป็นผลดีกับทั้ง 2 ฝ่าย เอาฟร่ะ วิธีนี้แหละแจ๋ว “ แกจะบอกหรือไม่บอกห่ะ ไอ้คม” พสุเริ่มมีน้ำโหขึ้นมานิดๆ ด้วยที่ไอ้คมมันลีลาชอบกล “เออๆๆๆ บอกก็ได้ ตั้งแต่แต่งงานไปเนี่ย ใจร้อนตามเมียขึ้นมาเชียว แต่บอกไว้ก่อนนะเรื่องที่ชั้นบอกแกเนี่ยแกต้องเหยียบให้มิดเลยนะ อย่าให้คุณลินรู้เด็ดขาด ไม่งั้น ชั้นนี่แหละจะแย่ก่อนแก คุณลินเค้าไปถ่ายซ่อมละคร” นายตัวเปี๊ยก ตัวดี กำชับนักกำชับหนา ว่าอย่าปากเปราะ ดูซิ สุดท้ายเห็นเพื่อนดีกว่าชั้นเหรอ นายเตรียมตัวตายได้เลยนะนายตัวเปี๊ยก โชคดีนะเนี่ยที่กองถ่ายอยู่ไม่ไกลจากร้านครูกุ๊ก กะว่าจะมาแอบส่องดูหน้าคนไม่ง้อเมีย ตอนกองเบรกทานข้าวเที่ยง ไม่คิดเลยจะมาทันเจอช็อตเด็ด คนทรยศ ดีละ แอบฟังต่อดีกว่าดูดิ นายตัวเปี๊ยกจะฟ้องอะไรครูกุ๊กอีก “ก็แค่ถ่ายซ่อมละคร แล้วทำไมแกต้องบอกชั้นไม่ได้ด้วยว่ะไอ้คม”   “แกไปทำอะไรให้เค้างอลไว้ละไอ้ดิน แถมเมื่อเช้าเค้าตื่นมาแกก็ไม่อยู่ ถามจริงๆ เลย แหกขี้ตาแต่เช้าไปไหนมาว่ะ เมียแกโทรมาบ่นกับชั้นตั้งแต่ 6 โมงเช้า” “ก็แค่ไปตลาดมา ไปสายกว่านั้นตลาดก็วายพอดีซิว่ะ” แม๋ครูกุ๊ก ไปตลาด คงจะไปซื้อของมาเข้าร้าน ห่วงร้าน สนใจแต่ร้านนักนะ เด๋วเหอะๆๆ ชั้นจะหาทางสั่งปิดร้านซะเลย เผื่อจะได้หันกลับมาห่วงเมีย สนใจเมียมั่ง “แล้วทำไมไม่บอกคุณลินก่อนไปตลาดว่ะ” “ก็เมื่อคืนนี้ เค้างอนชั้น ล็อกประตูให้ชั้นนอนข้างนอก แล้วเช้านี้ชั้นคิดว่าเค้ายังนอนอยู่ก็เลยไม่กล้าปลุก” “งอนเรื่องอะไรว่ะ” จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:13:48

ความคิดเห็นที่ 8 “ก็เมื่อวานนี้คุณลินเค้าทำตัวแปลกๆ ว่ะ ไอ้คม” “แปลกยังไงว่ะ” “ก็เค้านะ อยู่ดีๆ ก็ลุกขึ้นมาทำกับข้าว เล่นเอาไฟเกือบไหม้บ้าน แถมยังเอาชุดพ่อครัวชั้นไปซักให้ ไม่ได้ซักเปล่านะเว้ย ยัดใส่เครื่องพร้อมรองเท้าผ้าใบ” “ชุดพ่อครัว กับรองเท้าผ้าใบเนี่ยนะ 55555555555555”  ขำนักนะนายตัวเปี้ยก มันใช่เรื่องตลกเหรอไง คอยดูจะเถอะ ชั้นจะเอาให้เลี้ยงไม่โตเลยทีนี้  ต่อไปนายไม่ได้หัวเราะแบบนี้แน่ “ชั้นไม่เข้าใจว่ะ ทำไมอยู่ดีๆ คุณลินถึงลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนี้ มันต้องมีอะไรแน่ๆ เลย หรือว่าต้องมีใครมาบอกให้เค้าทำอะไรแบบนี้แน่ๆ เลยว่ะ ไอ้คม” พอพสุพูดออกมา ปฏิคมก็นึกขึ้นมาได้ ที่คุณลินอยากจะทำกับข้าว อยากจะทำงานบ้าน หรือว่าจะเป็นผลมาจากที่เค้าพูดออกไปว่า “เป็นภรรยาที่ดี” หรือเปล่าว่ะเนี่ย “เอ่อ ไอ้ดิน ข้าว่าข้ารู้ว่าใครเป็นคนบอกคุณลินไปว่ะ ว่าให้ทำอะไรแบบนั้น” “ใครว่ะ!!!!!” ปฏิคมยกมือขึ้นพร้อมด้วยเอ่ยเสียงอ่อยๆ ว่า “ข้าเองแหละ” ตึ๊ดๆๆๆๆๆ ใครเนี่ย โทรมาตอนนี้ อลินรีบรับโทรศัพท์ กลัวว่าเสียงโทรศัพท์จะไปทำให้ชายหนุ่ม 2 คนที่กำลังเม้าท์แตกเรื่องของเธอจะได้ยินแล้วจับได้ขึ้นมาซะก่อน “ฮัลโหลลลลลลลลคะ................................” ระหว่างที่อลินคุยโทรศัพท์ สองหนุ่มขาเม้าท์ยังคงดำเนินการเม้าท์อย่างต่อเนื่องต่อไป “ก็คุณลินเค้ามาปรึกษาข้า ว่ากลัวแกจะเบื่อเค้า ข้าก็เลยแนะนำไปให้คุณลิน ลองทำตัวเป็นภรรยาที่ดีดูบ้าง ไม่นึกว่าชีจะเล่นไม้นี้กับแก” “ข้าเนี่ยนะ เบื่อคุณลิน จะบ้าเหรอไง ตั้งแต่แต่งงานกันมาข้าไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลยนะเว้ย” พูดจบพสุก็เอะใจ เหมือนมีอะไรติดอยู่ในห้วงความคิด ตั้งแต่แต่งงานกันมา....เออใช่!!!! วันนี้วันครบรอบวันแต่งงานของเค้ากับอลินนี่หว่า ลืมไปเลยนะเนี่ย “ค่ะ ๆๆๆ  อีก 15 นาที ลินไปถึงที่กองแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วง คนอย่างอลินสะกดคำว่าสายไม่เป็นหรอกค่ะ” ขัดจังหวะจริงๆ เลย ไอ้พวกที่กองถ่ายกินข้าวหรือกรีดท้องเทข้าวใส่กันเข้าไปกันเนี่ย กินซะไวเชียว ขอฟังอีกนิดดีกว่าว่า 2 คนนั้นเม้าท์กันว่าไงอีก “เออว่ะ ข้าก็ลืมไปเลยเนี่ยวันนี้เหรอว่ะ เหมือนว่าเรื่องที่แกแอบไปจูบเค้าพึ่งจะผ่านไปไม่กี่วันเอง นี่เวลามันก็ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ” แอบจูบ!!!!!!!!!ครูกุ๊กไปแอบจูบใครมา!!!!!! “ไอ้บ้า แกอย่าพูดเรื่องนี้ให้คุณลินได้ยินเชียวนะข้าเขิน แถมถ้าคุณลินรู้คุณลินได้ฆ่าข้าแน่ๆ” แถมยังปิดเป็นความลับกับชั้นอีกเหรอ...  ทำไมครูกุ๊กทำกับชั้นแบบนี้ แล้วยัยนั่นมันเป็นใคร บังอาจจะมาแย่งครูกุ๊กของชั้นเหรอเนี่ย “แล้วแกจะทำไงต่อไปว่ะ ไอ้ดิน” ปฏิคมหมายถึงจะง้ออลิน รวมถึงฉลองวันครบรอบแต่งงานยังไง .ทำไง กล้าถามนะนายตัวเปี๊ยก ครูกุ๊กไม่มีทางเลือกอะไรแล้วนอกจากเละ กับเละ “ก็ไม่ทำไง เรื่องแบบนี้มันต้องเก็บเป็นความลับ... แม้แต่แกก็บอกไม่ได้” ดี!!!! เก็บเป็นความลับนักใช่มั้ย ชั้นนี่แหละจะแงะความลับออกจากปากครูกุ๊กเอง ด้วยความเป็นคนใจร้อน อลินเตรียมบุกถ้ำเสือพสุเต็มที่ แต่ยังไม่ทันจะบุก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะจนได้ “อะไรอีกเนี่ยยยยยยยยยยยยยย ค่ะ นี่ อย่ามาว่าลินไม่เป็นมืออาชีพได้มั้ยค่ะ   ค่ะๆๆ ลินจะเข้าไปเด๋วนี้” อลินมองสามีและเบ๊ประจำตำแหน่งทิ้งทวน ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเข้มว่า “ฝากไว้ก่อนเถอะ” โอเค คัท ขอบคุณทุกคนมาก อลินรีบหยิบกระเป๋า แบบไม่พูดพร่ำทำเพลง สตาท์รถ  แล้วรีบบึ่งออกจากกองถ่ายไปแบบไม่มีเอ่ยลากับหน้าไหนๆ ทั้งนั้น เท่าที่อดกลั้นไว้จนถ่ายทำเสร็จนี่ก็ปาฎิหารย์มากพอแล้ว ถ้าจะต้องให้อลินทนมากกว่านี้ ซักวินาทีเห็นทีระเบิดจะไปลงที่กองถ่ายแทนได้ ระหว่างรถติด อลินก็นึกถึงคำสอนของคุณป้าใหญ่ขึ้นมาได้ว่า ก่อนที่เราจะออกรบ เฮ้ยไม่ช่ายซิก่อนที่เราจะทำอะไรซักอย่าง เราควรจะต้องรู้เค้า รู้เราซะก่อน หรือไม่ก็เรียกได้ว่ามีหลักฐานมัดตัวให้ดิ้นไม่หลุด และคนที่จะเป็นหลักฐานมัดตัวครูกุ๊กได้อย่างดิ้นไม่หลุดก็มีแค่คนเดียว ก็คือนายตัวเปี๊ยก คิดได้ก็จะหยิบโทรศัพท์มาโทรหา นายตัวเปี๊ยก แต่หัวสมองอันชาญฉลาดของอลินก็พลันคิดขึ้นมาได้ว่า ไม่ควรทำให้ไก่ตื่นก่อน เลยหันรถมุ่งหน้าไปสำนักงานทนายแทนการโทรศัพท์ ปฏิคมผิวปากออกจากห้องน้ำ อย่างอารมณ์ดี แต่พอมาถึงที่โต๊ะทำงาน ก็ต้องหงอยขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นอลินนั่งทำหน้าดุอยู่ที่โต๊ะ พอรู้สึกตัวได้ขึ้นมาก็พลันหันหลังเตรียมออกวิ่งแต่ก็ช้ากว่าเสียงของอลิน “หยุดเด๋วนี้นะ นายตัวเปี๊ยก ถ้านายก้าวออกไปจากนี่เมื่อไหร่ แล้วนายไม่ตายก็ไม่ต้องเรียกชั้นว่าอลิน” ปฏิคมกลืนน้ำลายลงคอแล้วก็ค่อยๆ หันไปทำใจดีสู้เสือ แต่คุณลินก็ไม่น่าจะใช่เสือ เพราะว่าดุกว่าเสือซะอีก “ว่าไงคร๊าบคุณลิน” “ชั้นรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว” จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:15:41

ความคิดเห็นที่ 9 “เรื่องอะไรครับ” “ไม่ต้องมาทำไขสือ ชั้นรู้เรื่องที่นายคุยกับครูกุ๊กวันนี้หมดแล้ว ชั้นจะไม่โกรธนาย ขอให้นายแค่บอกชั้นว่า นังผู้หญิงคนนั้น เป็นใคร” “ผู้หญิงคนไหนคร๊าบคุณลิน”   “ก็คนที่ครูกุ๊กไปแอบไป.. จุด .. จุด ...เค้ามานะซิ”  อลินพูดแบบปริศนาเพราะไม่อยากจะพูดคำๆ นั้นออกมาให้เสียปาก “แล้วไปจุดจุดนี่ คือไปอะไรละคร๊าบ” ปฏิคมแอบเป็นงงเล็กน้อย “โอ๊ย นี่นายซื้อปริญญามาหรือเปล่าเนี่ย ก็คนที่ครูกุ๊กไปแอบจูบมา ที่นายพูดถึงในร้านครูกุ๊กวันนี้ไงเล่า ยัยนั่นมันเป็นใคร บอกชั้นมาเด๋วนี้” อลินจำต้องพูดออกมา เพราะนายตัวเปี๊ยกโง่แสนจะโง่ ไม่ไหวเลยจริงๆ จะไว้ใจให้ดูสมบัติของชั้นได้มั้ยเนี่ย “555555555 อย่าบอกนะครับที่คุณลิน กำลังโมโหอยู่ คุณลินโมโหผู้หญิงคนนั้น” “ก็ช่ายนะซิ นายจะไม่ให้ชั้นโมโหได้ยังไง คนอย่างอลินไม่เคยใช้ผู้ชายร่วมกับใคร เพราะฉะนั้น ชั้นจะไปฆ่ามันจะได้ไม่มีคนมาแชร์ครูกุ๊กของชั้น” “งั้นผมก็บอกคุณลินไม่ได้หรอกครับ ผมว่าคุณลินไปถามไอ้ดินมันเองจะดีกว่า เรื่องในครอบครัวผมไม่อยากจะยุ่ง” “ทำไมไม่บอก นี่นายทนเห็นชั้นโดนรังแกแบบนี้ได้เหรอหะ นายตัวเปี๊ยก” “อย่างคุณลิน ไม่มีใครทำไรคุณลินได้หรอก” ปฏิคมเริ่มคิดทางรอดของตนได้เลยพูดออกไปว่า “คนดีๆ เพอเฟคอย่างคุณลิน ไม่มีใครคิดจะรังแกหรอกครับ (เพราะอยากจะทำก็คงทำไม่ได้) ทางที่ดีผมว่าคุณลินใจเย็นๆ แล้วลองคุยกับไอ้ดินมันดู ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง ผมว่าทุกอย่างอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณลินคิดเสมอไปนะครับ เชื่อผม ทางที่ดี รีบกลับบ้านไปคุยให้รู้เรื่องจะดีกว่า” “แต่ว่านะนายตัวเปี๊ยก” อลินยังลีลาอยากได้คำตอบจากนายตัวเปี๊ยก เมื่อจนด้วยหนทางจะไล่เฮ้ยเชิญคุณลินให้กลับบ้านไปเคลียร์กับสามีเอง ก็เห็นจะต้องใช้วิธีนี้ละว๊า “ผมว่ากลับก่อนดีกว่านะครับคุณลิน วันนี้เห็นไอ้ดินมันบอกมีนัดสำคัญที่บ้าน ถ้าคุณลินยังอยู่ที่นี่แปลว่าไอ้ดินอยู่กับ.จุด...จุด..จุด นะซิครับ” “แล้วทำไมไม่รีบบอก นายนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ นายตัวเปี๊ยก คอยดูเถอะ ถ้าชั้นไปไม่ทันจับได้คาหนังคาเขา นายตายแน่” พูดจบอลินก็แทบจะวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่สนว่าจะชนใครหน้าไหนทั้งนั้น “เฮ้อที่เหลือก็ช่วยตัวเองละกันนะ ไอ้ดิน เพื่อนรัก” อลินฮ้อรถมา เหยียบ 140 ผ่าไฟแดงแบบไม่สนใจกล้องวงจรปิดที่ถ่ายไว้ ตอนนี้อะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้ว พอเลี้ยวรถเข้าโรงจอดรถได้ ก็เห็นรถครูกุ๊กจอดอยู่ แปลว่าจำเลยยังไม่หนีไปไหน ดีๆ ได้เห็นดีกัน อลินเปิดประตูเข้าไปในบ้าน ทำไมบ้านมืดจัง กำลังจะเดินไปที่สวิสต์ไฟ แต่อยู่ดี ไฟดวงเล็ก ๆ คล้ายๆ ที่ห้องแสดงภาพใช้  (แบบเวลาที่คนเดินเข้าไปใกล้รุปภาพแล้วไฟก็ติดขึ้นนะค่ะ) ก็ติดขึ้น ไฟส่องไปที่แท่นวางของที่ตั้งอยู่ บนแท่นมีอาหารที่คุ้นตาที่เธอเคยฝึกทำกับผู้ชายคนนึงที่เธอรักมาก นั่นก็คือ ซูเฟลเนยแข็งซอสปูนั่นเอง นอกจากอาหารแล้วยังมีการ์ดขนาดย่อมหนึ่งใบถูกติดกับลวดที่ไว้หนีบรูปภาพ ในการ์ดใบนั้นเห็นได้ชัดว่ามีข้อความเขียนอยู่ อลินก็เลยหยิบมาอ่าน “ซูเฟล เนยแข็ง ซอสปู อาหารที่ทำให้เราได้เจอกัน”   พอเดินไปอีกแป็บนึง ไฟอีกดวงก็ส่องขึ้น “จำได้มั้ยว่าเคยง้อด้วย บานาน่า ทรุ๊ตตี้ ฟรุตตี้ ” “สลัดไม่มัน ไม่อ้วน ไม่เผ็ด ไฟเบอร์เยอะๆ ระหว่างพอกหน้า” “ซุปใสไม่อ้วนสำหรับคนโดนตบ เพราะถ่ายละคร (เหรอ???)” “รู้มั้ยแป้งพิซซ่าที่นวดกับท่าเต้นตอนขาย ยังจำได้ติดตาไม่เคยลืม” จากที่หน้าบึ้ง อลินค่อยๆ ยิ้มให้การ์ดและอาหารแต่ละจานของครูกุ๊ก  วันเวลาเก่าๆ ค่อยย้อนเข้ามาในหัวสมอง บางเรื่องทำจำรายละเอียดได้คลับคล้ายคลับคลา แต่พอได้มาเห็นอาหารที่ครูกุ๊กทำไว้แต่ละจาน เห็นการ์ดที่ครูกุ๊กเขียนแต่ละใบ ความทรงจำทั้งหลายก็กลับมาทีละเล็กละน้อย จนมาถึงจานสุดท้าย ไฟส่องไปที่เค๊ก “เอ๋!!!เค๊กเหรอ” “เค๊กเป็นตัวแทนวันที่มีความสุขที่สุด วันแต่งงานของเรา  Happy Anniversary” และไม่ทันรู้ตัวอลินก็โดนคนกอดมาทางด้านหลัง พร้อมกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู “สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานนะ คุณลิน” ด้วยความตกใจอลินก็หันหน้าไปหาเจ้าของเสียง  แล้วก็เจอคนคุ้นตา คนที่เธอรักและไม่อยากยกให้ใคร “ปล่อยเลยนะครูกุ๊ก ไม่ต้องทำมาพูดดีเลย ชั้นยังโกรธครูกุ๊กอยู่นะ” “อ้าว ไหนบอกว่าง้อแล้วจะหายโกรธไงละ แล้วนี่แถมของขวัญวันครบรอบวันแต่งงานให้ด้วยนะเนี่ยทำไมยังไม่หายโกรธอีกละ” “แล้วครุกุ๊กไปทำอะไรไว้ละ อย่านึกว่าชั้นไม่รู้”  ด้วยความหมั่นไส้อลินเลยหยิกเข้าที่แขนครูกุ๊กหนึ่งที พอหลุดจากการกอดอลินก็เดินหนี ไป อยากโรแมนติดปิดไฟนักช่ายมั้ย เจอนี่เข้าไปซะเลย อลินเดินไปเปิดไฟทุกดวงที่พอจะเปิดได้ จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:17:28

ความคิดเห็นที่ 10 เปิดไฟได้ ก็ไปนั่งงอลแต่พองามอยู่บนโซฟา คุณสามีเห็นแบบนั้นก็เลยเดินเข้าไปนั่งแหมะอยู่ข้างๆ แล้วถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ แบบที่อลินฟังทีไรก็ไม่เคยโกรธต่อได้สำเร็จ “ไหน ผมทำอะไรไว้ ลองบอกมาซิ” “ชั้นได้ยินที่ครูกุ๊กพูดกับนายตัวเปี๊ยกเมื่อกลางวันหมดแล้ว”  อลินพยายามดีงมืออกจากการเกาะกุมของครูกุ๊ก แบบพยายามดึงยังไงก็ดึงไม่ออก “เมื่อกลางวัน อ๋อ!!!เรื่องที่ผมไม่อยู่เมื่อเช้านะเหรอ เรื่องแค่นี้เองนะ ทำไมไม่หายโกรธซักทีละ” “เรื่องแค่นี้ การที่ครูกุ๊กแอบไปจูบกับผู้หญิงคนอื่น มันเป็นเรื่องแค่นี้งั้นเหรอ” อลินสะบัดมือ หันไปจ้องตาเขียวปั๊ดใส่สามีที่ทำหน้าไม่รู้อิโหน่อิเหน่  แถมน้ำตาข้างขวาค่อยหยดลงมาอย่างสวยงามสมกับตำแหน่งนางเอกที่ร้องไห้แล้วสวยที่สุดประจำปี 2010 “ “เฮ้ย คุณลินไม่ต้องมาอินเลย แล้วไปเอามาจากไหนที่ผมแอบไปจูบผู้หญิงคนอื่น” ถึงจะรู้ว่าภรรยาอินจนเกินเหตุ แต่พอได้ยินข้อกล่าวหา ก็ตกใจ แถมมาเห็นน้ำตาหลอกๆ ของอลินเข้าไปอีก ก็ยิ่งใจเสียมากกว่าปกติ “ก็ครูกุ๊กคุยกับนายตัวเปี๊ยก ชั้นได้ยิน  นายตัวเปี๊ยกยังบอกเลยว่าเหมือนเรื่องที่ครูกุ๊กไปแอบจูบกับยัยบ้านั่น (พูดแล้วทำหน้าเหมือนจะอ๊วกเสียให้ได้) พึ่งจะผ่านมาไม่นาน แถมครูกุ๊กยังบอกว่าอย่าไปพูดเรื่องนี้ให้ชั้นได้ยิน บอกมานะมันเป็นใคร ชั้นจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ครูกุ๊กก็รู้คนอย่างชั้นไม่ใช้ผู้ชายร่วมกับใครเด็ดขาด ชั้นจะไปจัดการมันเดี๋ยวนี้” อลินพูดแล้วรีบลุกขึ้นยืนอย่างมาดมั่น “เด๋วๆนะ เด๋วๆ นะ เมื่อกี้คุณลินบอกว่าไอ้คมมันพูดเรื่องที่ผมไปแอบจูบกับผู้หญิง” พูดจบพสุก็นึกขึ้นมาได้ว่าผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน  พอพสุกำลังนึกทบทวนเรื่องราว อลินก็ได้ทีใส่ใหญ่ “เพราะมันใช่มั้ย เลยทำให้ครูกุ๊กเบื่อชั้น  ครูกุ๊กบอกชั้นมาเด๋วนี้นะ” อลินได้ทีก็เขย่าแขนครูกุ๊ก ไงวันนี้ ชั้นจะต้องรู้ให้ได้ พสุโดนเขย่าเลยก้มหน้าลงเล็กน้อย พยายามทนแล้วแต่ก็ไม่ไหวจริงๆ เลยเผลอหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่จริง “ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” “ครูกุ๊ก ขำอะไร นี่ชั้นกำลังโกรธครูกุ๊กอยู่นะ” อลินเริ่มมีน้ำโหมากขึ้นเล็กน้อยที่เห็นอาการหัวเราะแบบน๊อตหลุดของสามีพสุเริ่มเห็นภรรยาเริ่มโมโหแบบจริงจัง  ก็เลยพยายามกลั้นหัวเราะ พร้อมทั้งดึงอลินที่ยืนอยู่ให้ลงมานั่งตักของตน แล้วก็พูดขึ้นมาว่า “คุณน่ารักแบบนี้ ผมจะเบื่อคุณได้ยังไงละ” “ไม่ต้องทำมาพูดดี แล้วยัยนั่นเป็นใครบอกชั้นมาเด๋วนี้นะ” อลินพยายามจะดิ้นแต่ก็ดิ้นไม่หลุด จนพสุดึงอลินให้หันมาสบตา หน้าผากของทั้งคู่ชนกัน  ระยะห่างไม่เกินลมหายใจของทั้งคู่รดหน้ากัน   l “แล้วถ้ารู้ คุณจะทำอะไรต่อไปละคุณลิน” “ชั้นจะจัดการมัน ครูกุ๊กจะห้ามยังไงชั้นก็ไม่สนแล้ว ชั้นจะไม่ยอมยกครูกุ๊กให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น” พสุยิ้มเล็กน้อยกับอาการหึงแบบน่ารักๆ สไตล์อลิน “แล้วถ้าผมบอกว่า ผู้หญิงที่ไอ้คมมันพูดถึงนั่นเป็นคุณลินละ คุณลินจะว่ายังไง” “ต่อให้ยัยนั่นเป็นชั้น ชั้นก็จะจัดการมัน เอ๋!!!!!! ชั้นงั้นเหรอ ครูกุ๊กหมายความว่าไงเนี่ย ชั้นงงไปหมดแล้ว” อลินยกหน้าออกจากการสบตา ด้วยอาการที่งุนงงที่สุดในชีวิต “ครับผม ผู้หญิงคนนั้นก็จะใครที่ไหนละ ก็คุณลินนั่นแหละ ผมกะจะเก็บเรื่องนี้ไว้จนตายซักหน่อย แต่ไหนๆ เรื่องมันก็มาขนาดนี้แล้วผมเล่าให้ฟังก็ได้ คุณจำวันที่คุณไปเดทกับคุณอนุชาได้มั้ย” “ชั้นไม่จำเรื่องนั้นให้มันรกสมองหรอกนะ ครูกุ๊ก” พสุแอบทำหน้าแบบ เอ๊อ เอากะเมียกรูซิ “ก็วันที่คุณอนุชาทำกับข้าวเซอร์ไพรส์คุณไงละ แล้วพอเดทเสร็จคุณก็มาขอให้ผมทำอาหารล้างคอคุณไงละ” อลินยังทำหน้าเหมือนนึกอะไรไม่ออกอยู่ “ช่างเถอะๆๆ ไม่ต้องนึกละ เอ่อ แล้ววันนั้นคุณก็ดื่มคอกเทลของผม เมาน๊อคไป ทีนี้พอผมพาคุณกลับบ้าน ผมก็เผลอจูบคุณไป แล้วไอ้คมมันมาเห็นก็แค่นี้แหละ” อลินจำได้คลับคล้ายคลับคลา ว่าสามีของเธอเคยบอกกับเธอว่า “คุณอย่าไปเมาที่ไหนอีกนะ ถ้าไม่มีผม” ก็เลยนึกออก “อ๋อ!!!!! เป็นอย่างนี้นี่เอง”   “นี่คุณไม่โกรธผมเหรอ ที่ผมแอบทำกับคุณแบบนั้น” “ก็ไม่นี่ ชั้นเข้าใจ ว่าคนอย่างอลินเสน่ห์คงยั่วยวนเกินจะห้ามใจ ครูกุ๊กที่แอบชอบชั้นอยู่อดใจไม่ไหวก็เลยต้องทำแบบนั้น” พสุเห็นแล้วก็ต้องขำ ในความหลงตัวเองของภรรยาตัวเอง แต่ก็นี่แหละ สเน่ห์ในแบบอลิน ที่ไม่ว่าจะผ่านไปเท่าไหร่ ก็ยังคงประทับใจเค้าเสมอมา “อย่าว่าแต่ตอนนั้นที่ผมอดใจไม่อยู่เลย ตอนนี้ ผมก็จะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว” พสุเลยก้มหน้าลงไปจูบอลิน  แต่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นเพราะนายตัวเปี๊ยกเปิดประตูมาพอดีแล้วก็พูดว่า “ไอ้ดิน คุณลิน ผมมาร่วมฉลองด้วยแล้วครับบบบบบบบ” ทั้งพสุ และอลิน แยกออกจากกันในทันที อลินมองหน้าครูกุ๊กสามีสุดที่รักของเธอเหมือนขอความเห็นอะไรซักอย่าง แล้วครูกุ๊กก็ผายมือประหนึ่งบอกว่าเชิญได้เลยเต็มที่  เท่านั้นแหละ อลินก็ลุกขึ้นจากตักของครูกุ๊ก หันไปพูดกับครูกุ๊กว่า “เด๋วกลับมาต่อนะคะ ที่รัก แถมด้วยยิ้มหวานให้แบบสุดๆ ” จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:20:37

ความคิดเห็นที่ 11 แต่พอพูดจบ อลินก็เดินตรงเข้าไปหานายตัวเปี๊ยกที่ยังทำหน้างงๆ อยู่ และไม่พูดพร่ำทำเพลง อลินดึงหูนายตัวเปี๊ยกอย่างแรง แล้วก็บ่นว่า “ใครเชิญนายมาไม่ทราบ ชั้นจะฉลองกับครูกุ๊ก 2 คน มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” อลินดึงหูนายตัวเปี๊ยกไปพร้อมๆ กับบ่น บ่น บ่น และบ่น ไปจนถึงรถนายตัวเปี๊ยกเลยทีเดียว “ขอโทษทีว่ะ ไอ้คม วันนี้ชั้นขอเถอะว่ะ “ พสุพูดจบก็นึกถึงรอยจูบเมื่อกี้ แล้วก็คำพูดขึ้นมาว่า เด๋วมาต่องั้นเหรอ พูดจบแล้วก็ยิ้ม รออลินภรรยาสุดน่ารักของเค้าจัดการกับก้างขวางคออย่างใจจดใจจ่อกันเลยทีเดียว  (หลังจากกำจัดก้างขวางคอแล้วเกิดอะไรขึ้น ก็จินตนาการกันต่อเองน๊ะค่า) เช้ารุ่งขึ้น บนเตียงของสามี ภรรยา ที่ฉลองครบรอบ 1 ปี การใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน   พสุ ตื่นขึ้นมา แล้วก็พบว่าภรรยาของเค้านอนซบบนหน้าอกของเค้า และกำลังเงยหน้ามองเค้าแบบเงียบอยู่ๆ “อรุณสวัสดิ์ ครับคุณลิน” “อรุณสวัสดิ์ ค่ะ ที่รัก” พสุยิ้ม อลินเล็งเห็นแนวทางโล่ง พสุอารมณ์ดี ถ้าจะขออะไรก็ต้องขอกันตอนนี้แหละ รับรองไม่มีผิดหวัง “นี่ ครูกุ๊ก เมื่อวานนี้ มีคนติดต่อชั้นไปเล่นละครแหละ แล้วในเรื่องเค้าจะให้ชั้นเล่นบทสามี ภรรยา แบบคู่ใหม่ปลามัน กับพระเอก ทำไงดีละ ครูกุ๊ก “คุณอยากเล่นหรือเปล่าละ คุณลิน” “เนื้อเรื่องมันก็น่าสนใจดี มันเล่าเรื่องชีวิตคู่ ว่าจะทำยังไงให้สามารถอยู่ด้วยกันได้ ตลอดระยะเวลา 365 วัน แต่มันติดอย่างเดียวนะครูกุ๊ก” “อะไรละ คุณลิน” “ก็ชั้นนะ ยังไงดีละ คือชั้นไม่อยากเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันกับใคร ชั้น.. ชั้น.. อยากจะเล่นบทนี้กับครูกุ๊กคนเดียวเท่านั้นแหละ ชั้นก็เลยบอกทีมงานเค้าไปแล้ว ว่าครูกุ๊กจะเล่นเรื่องนี้กับชั้น” “อ๋อ ก็แค่นั้นเอง” พสุเผลอเออออ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ “อะไรนะ คุณตอบตกลงว่าผมจะไปถ่ายละครเรื่องนี้กับคุณ คุณลินคุณไปตอบเค้าแบบนั้นได้ยังไง ผมเล่นละครเป็นที่ไหนเล่า ออกทีวีผมยังไม่อยากออกเลย แล้วนี่อะไรให้เล่นละครเนี่ยนะ คุณลิน คุณรีบโทรไปปฏิเสธเค้าเด็วนี้เลย ตอนนี้เลย” พสุเอื้อมมือจะไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆ โคมไฟหัวเตียง แต่มือผลันไปโดนรีโมททีวีตกลงพื้น ทำให้โดนสวิทส์เปิดทีวีขึ้นอย่างไม่รู้ตัว   “ข่าวบันเทิงวันนี้ ละคร 365 วันแห่งรัก หลังจากวางตัวละครเป็นนางเอกเจ้าหญิงแห่งวงการบันเทิง อลิน ทิพยดา ให้เป็นนางเอกไว้ ตอนนี้ก็ได้พระเอกที่จะมาสวมบทบาทเป็นสามีในเรื่องแล้วค่ะ  ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนก็คือสามีในชีวิตจริงของเธอนั่นเอง หลังจากนายพสุ บริบรรณ ได้สร้างความหล่อทะลุจอกับโฆษณา คาลพิส แล็กโตะ จนมีสาวๆ หลงไปกับความหล่อไปอย่างมากมายแล้ว ครั้งนี้ก็จะเป็นการรับบทบาทในละครเป็นครั้งแรกของพสุ ได้ข่าวว่าตอนนี้อลินได้ทำตัวเป็นเจ๊ดัน รวมถึงสอนการแสดงให้อย่างเต็มที่ ถ้าโต๊ะข่าวบันเทิงมีความคืบหน้าของละครเรื่องนี้เมื่อไหร่จะรีบรายงานในโอกาสต่อไปค่ะ” ในขณะที่พสุกำลังช็อค อลินก็เอ่ยขึ้นมาว่า “เอ่อ ครูกุ๊กจะให้เปลี่ยนตัวตอนนี้คงไม่ทันแล้ว ยังไงครูกุ๊กก็คงปฏิเสธไม่ได้แล้วหละ ยังไงวันนี้บ่ายๆ พี่นกจริยา ผู้จัดเค้าจะเข้ามาคุยกับครูกุ๊กที่บ้านนะค่ะ” อลินพูดจบก็เขย่งเท้าหอมแก้มครูกุ๊กที่ยังยืนอึ้งไม่ขยับตัวอยู่ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป “สำเร็จจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ อยากไม่มีเวลาให้ชั้นดีนัก ทีนี้ เล่นละครด้วยกัน ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ถือว่าเป็นการแก้เผ็ดที่ทิ้งให้ชั้นน้อยใจละกันนะครูกุ๊กกกกกก และที่สำคัญคู่ของเรานี่แหละจะแทนที่คู่ขวัญในวงการบันเทิงอย่างยัยแอนทองประสม กับตาเคนธีรเดชให้ได้เลย คอยดู!!!!!!” จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:22:12

ความคิดเห็นที่ 12   อ้าว ๆๆ แล้วจะไปหาอ่านต่อได้ที่ไหนเนี๊ยะ  please จากคุณ : survive_me เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:28:45

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ คุณfutakopuchanมากมายค่ะ กำลังนั่งคิดถึงคุณนายอลินกับครูกุ๊กอยู่พอดีเลยค่ะ ว่าจะดูอีกรอบ 555+ อ่านที่คุณเขียนแล้วจิ้นตาม แอบเขินตามนะคะ เพ้อแล้วเรา 55+ อ่านจบแล้วยังยิ้มอยู่เลย เขียนมาให้อ่านบ่อยนะคะ จะรอๆ จากคุณ : The Zion เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:46:56

ความคิดเห็นที่ 14 กำลังนั่งดูตอนจบภาคปกติอยู่ น้ำตาซึมกับคู่ลมกับหมิงซะงั้น จากคุณ : เมษาพาเพลิน เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:55:23

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณค่ะ กำลังคิดถึงยัยอลิน กับ ครูกุ๊ก อยู่พอดี เพิ่งรู้นะเนี่ยว่า "365 วันแห่งรัก" เป็นละครเรื่องใหม่ของ อลิน กับ ครูกุ๊ก หลงเข้าใจว่าเป็นละครของ แอน เคน มาตั้งนาน กร๊ากกกกกกก แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 53 13:01:49 จากคุณ : นาริน เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:57:47

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่า ปูก็พึ่งรู้เมื่อไม่นานเอง ค่า 365 วันเป็นละครต่อของอลินกับครูกุ๊กกกกกกกกกกกก 555+ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะค่ะ จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 13:13:01

ความคิดเห็นที่ 17 เริ่ดมากค่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ จิ้นกระจายยยยยย หุหุหุ ชอบตอนท้ายนี่แหละ จับครูกุ๊กมาเล่นละคร ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : Hirino เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 14:57:49

ความคิดเห็นที่ 18 แอร๊ยยยย ฮาอ่ะพี่ปู แต่งได้เนียนมาก อ่านแล้วไม่สะดุดเลยค่ะ ยังกะกิ่งฉัตรมาเอง 555+ เอาอีกๆๆๆ จากคุณ : dinggyploy เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 15:46:04

ความคิดเห็นที่ 19 เริดมากกกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : almost lee เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 16:02:55

ความคิดเห็นที่ 20 เก่งนะเนี่ยะปูน้องช้านนน จากคุณ : gOld^fiSh เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 17:03:51

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วชอบมากแต่งได้เนียนจริงๆ อินตามเลยอ่ะ จากคุณ : akaipee เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 17:08:25

ความคิดเห็นที่ 22   คิดถึงครูกุ๊กกะเจ๊อลิน   เริ่ดมากค่ะ จากคุณ : Chinesegirl_tawan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 18:04:37

ความคิดเห็นที่ 23   ขอขอบคุณผู้แต่งมากมายนะค่ะ จะแอบถือว่าเป็นของขวัญในวันปีใหม่ไทยค่ะ    ชอบมาก ๆ ให้ 5 ดาวเลยนะค่ะ จากคุณ : survive_me เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 20:13:07

ความคิดเห็นที่ 24 สุดยอดเลยค่ะ ชอบบบบบบบบบบบจัง จากคุณ : พระอาทิตย์ลูกโซ่ เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 20:36:51

ความคิดเห็นที่ 25 # gOld^fiSh กำลังงงอยู่ว่าเจ๊คือใคร 555+ แล้วก็ถึงบางอ้อแล้ววววววว 55+ จากคุณ : futakopuchan เขียนเมื่อ : วันเนา 53 09:38:08

ความคิดเห็นที่ 26   สุดยอดจริง ๆ เริดมั๊กค้า.. จากคุณ : pmjotjib (pmjotjib) เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 53 15:42:07