 |
ความคิดเห็นที่ 42 |
ประเทศไทยยุครัตนโกสินทร์ในยุคที่ต้องเปิดประเทศ
รับวัฒนธรรมตะวันตก
(ผมจะไม่พูดถึงเหตุผลนะ เพราะว่าเดี๋ยวจะยาวไป)
อย่างเต็มที่ยุคหนึ่ง คือ สมัยในหลวงรัชกาลที่ 4
เรื่องคำนำหน้าชื่อ ในสมัยนั้นใช้ กฏหมาย
"ประกาศพระราชบัญญัติให้ใช้คำนำหน้าชื่อชนต่างๆ"
หญิงไทย ชายไทย ทั่วไปอย่างเราๆท่านท่านให้ใช้คำนำหน้า
ชือว่า "อำแดง" และ "นาย" ตามลำดับ
สำหรับทาส ทาสชาย ใช้ "อ้าย" ทาสหญิง ใช้ "อี"
ในวังก็จะมี เจ้าจอมเถ้าแก่,หม่อมพนักงาน, ท้าว, ทนายเรือน
สว่นคำนำหน้านาม ที่ใช้ มาถึงปัจจุบัน มาจาก พระราช
กฤษฎีกาคำนำนาม ในสมัยในหลวงรัชกาลที่ 6 โดยยึดหลัก
การใช้ตามแบบชาติตะวันตก
ลองไปดูงานเขียนในสมัยตั้งแต่ช่วงเปลี่ยนผ่านนะ
ครับ ตัวย่อ มร.มีมาตั้งแต่สมัยนั้น ไม่ใช่เรื่องของการใช้ผิด
หรือผู้เขียนมีความรู้น้อย มีการใช้จนถึงปัจจุบัน ซึ่งผมว่าลด
การใช้น้อยลงด้วยซ้ำ(สังเกตได้ที่บางท่านยังไม่ทราบว่า
มิสเตอร์ คือ มร. แต่ไม่รู้ก็ไม่ผิดหรอกครับ)
ทั้งๆที่เป็นทับศัพท์ตัวย่อที่บรรพบุรุษของเรารับรองรอง
มาให้ใช้ตั้งแต่โบราณ แต่กลายเป็นว่าคำบางคำที่ใช้ทับศัพท์ใน
ปัจจุบันอย่างไม่จำเป็น กลับได้รับการยอมรับและไม่มีใครออก
มาทักท้วงแบบนี้
| จากคุณ |
:
นิรันดรกาลแปดตวัด 
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 เม.ย. 53 17:52:49
|
|
|
|
|
