ความคิดเห็นที่ 1 ทั้ง 3 พระองค์คือวัตถุดิบซึ่งจะถูกหล่อหลอมโดยเบ้าของ 2 อิทธิพลใหญ่ในครอบครัว นั่นคือตัวฮองเฮาและฮ่องเต้ บุคคล 2 คน ผู้ตั้งต้น 3 พฤติกรรมที่แตกต่าง ฮองเฮา คือแนวคิดหัวเสรีสุดขั้ว (เทียบกับการปกครองระบอบเสรีนิยมประชาธิปไตยและอาจไกลไปกว่านั้นถึงขั้นเสรีภาพไร้ขอบเขต ไร้แก่นสาร เหมือนพวกฮิปปี้ – พี้ยา ใน USA.) ฮองเฮา คือสัญลักษณ์แทนสตรีเพศ ในหนังของจางอี้โหมวทุกเรื่องที่สตรีเหล่านี้ต้องตกเป็นเหยื่อของระบบอะไรบางอย่าง บ้างสามีเป็นใหญ่ บ้างพ่อแม่บังคับ บ้างก็จารีตโบราณ ที่ห้ามโน่นห้ามนี่จนแทบหายใจไม่ออกด้วยความน่าอึดอัดของระบบเหล่านั้น (เหมือนเหล่าสตรีที่ถูกรัดอกในหนังเรื่องนี้ ที่บีบกันจนนมแทบทะลัก) เหล่าสตรีก็เลยต้องการเป็นอิสระจากสิ่งเหล่านั้น แต่ผลลัพธ์แทบทุกเรื่องหากคิดจะสู้กับระบบแล้วหากไม่ตายอย่างน่าเวทนาก็เป็นบ้าวิกลจริต ฮองเฮาตกอยู่ภายใต้กรอบที่องค์ฮ่องเต้เป็นคนบัญญัติ ในฐานะที่เป็นฮ่องเต้นี่เองทำให้หนังเรื่องนี้รวมเอาทุกระบบในอดีตมาผนวกกัน ตั้งแต่สามีเป็นใหญ่ในครอบครัวไปจนถึงระดับของผู้นำชาติที่วางนโยบายออกมาเป็นกฎหมายเสมือนประกาศิตจากสวรรค์ที่ไม่ว่าประชาชนหน้าไหนก็ไม่อาจขัดขืน หนังวางสัญลักษณ์ให้ดอกเบญจมาศเป็นตัวแทนของระบบเสรีภาพและความงามของสตรี (อาจตีความไกลไปถึงความเป็นประเทศญี่ปุ่นที่ปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตย) อีกสัญลักษณ์หนึ่งที่เป็นตัวแทนของฮองเฮา คือนกฟีนิกซ์ (นกหงส์ไฟ) นอกจากจะเป็นเครื่องหมายของฮองเฮาตามราชประเพณีจีนแล้วตามระบบสัญลักษณ์ทั่วไปก็ยังใช้นกสื่อถึงเสรีภาพและอิสรภาพอีกด้วย ฮ่องเต้ คือตัวแทนของแนวคิดสังคมนิยม รูปแบบการปกครองที่เป็นการใช้อำนาจจากเบื้องบนลงไปบังคับบัญชาผู้อยู่เบื้องล่าง เสมือนมันสมองที่ควบคุมระบบประสาทของแผ่นดินเอาไว้ได้อย่างแม่นยำในทุกๆส่วน (ในระบบทหารของทุกประเทศก็เป็นแบบนี้) ฮ่องเต้สามารถชี้เป็นชี้ตายได้เหมือนกฎหมายและเป็นเจ้าของผู้ครอบครองทุกสรรพสิ่งในแผ่นดิน ดังนั้นประโยคที่ว่า “เมื่อข้าไม่ให้ ใครก็อย่าคิดแย่ง” ก็สะท้อนสนับสนุนแนวคิดนี้เป็นอย่างดี ฮ่องเต้คือความเคร่งครัดในระเบียบและวินัย ยึดมั่นในความมั่นคงของเส้นบรรทัดฐาน เส้นซึ่งเที่ยงตรงดุจนาฬิกาพอดีเป๊ะ ดุจตราชูที่ใช้ชั่งวัด ฮ่องเต้เกาะกุมความคิดนี้เป็นสรณะเหนือคุณธรรมอื่นใด ตราบใดที่ทุกอย่างยังเป็นไปตามลิขิตของเขาโลกนี้ก็ดูปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สรุปความสั้น ๆ ว่าฮ่องเต้เป็นมนุษย์ที่พยายามขจัดอารมณ์และความรู้สึกเยี่ยงปุถุชนออกไปให้พ้นตัวและไปหลงยึดมั่นกับระบบระเบียบที่สมมุติขึ้นอย่างเข้มข้นและเคร่งเครียด ตัวละครทั้ง 5 ใน Curse of the golden flower ถูกบีบอยู่ใน flame เดียวกันด้วยฉากโต๊ะเสวยบนหอเบญจมาศ ภาพมุมบนที่เผยให้เห็นแฉกและทิศทางของตัวละครแต่ละคนกระจายออกไปเป็นรูปวงกลม ที่ถูกรวมอยู่ด้วยกันได้ก็เพราะล้วนแต่เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ( ตามนิติฐานะเท่านั้นไม่ใช่รวมตัวกันเพราะแรงดึงดูดของความรัก ) สมาชิกแต่ละคนในครอบครัวล้วนแต่มีความต้องการส่วนตัว (Private want) อะไรบางอย่างซึ่งมีเพียงฮ่องเต้เท่านั้นที่ประทานให้ได้ ( Public want) เหยียนเสียงต้องการไปอยู่ชายแดนกับหญิงคนรักซึ่งคือ เสี่ยวฉาน บุตรีของหมอหลวงที่เขาลักลอบมีความสัมพันธ์ด้วย เหยียนเฉินต้องการคุมกองทหารทั้งหมดด้วยตนเองในงานเทศกาลฉงหยางปีนี้ เหยียนเจี๋ยต้องการให้ฮองเฮาเป็นอิสระจากการถูกบังคับให้เสวยยาขมมาเป็นเวลานับสิบปี ในบรรดาโอรสสามพระองค์ คงมีเพียง เหยียนเจี๋ยองค์ชายรองเท่านั้นที่ความประสงค์ของเขาไม่ได้เป็นไปเพื่อตัวเอง หากแต่เพื่ออุดมคติอะไรบางอย่างที่สูงส่ง ฮองเฮาต้องการปลดแอกตัวเองให้หลุดล่วงจากกรอบแห่งวินัยของฮ่องเต้ ส่วนฮ่องเต้ก็ต้องการอนุรักษ์กรอบวินัยนี้เอาไว้ให้นานเท่านาน เพื่อตอกย้ำสัจจะเดิม ๆ ว่าตนยังควบคุมทุกอย่างในแผ่นดินนี้อยู่ ทุกความต้องการที่กล่าวมาล้วนสวนทางและไม่อาจหาจุดบรรจบ หนังมีตัวละครเสริมรองเข้ามา นั่นคือครอบครัวขนาดเล็กของหมอหลวง ประกอบด้วย หมอหลวง ผู้ซึ่งภักดีต่อฮ่องเต้ ถวายทั้งกายใจรับใช้โดยไม่เคยคิดเคลือบแคลงสงสัยอะไรในภัยที่กำลังย่างกรายเข้ามา ฮูหยินของหมอหลวง สตรีในอุดมคติของจางอี้โหมว ผู้ที่ไม่หวั่นเกรงต่ออำนาจใด ๆ เหิมเกริม ชี้หน้าด่าฮ่องเต้อย่างไม่ครั้นคร้าม และการเจอกับฮ่องเต้ในหนังครั้งแรก ฮูหยินถึงขั้นตบพระพักตร์ของฮ่องเต้อย่างแรงด้วยโทสะที่ถูกสะสมมาเมื่อครั้งอดีต ฮูหยินเป็นคนตรงและซื่อสัตย์จนอาจถึงขั้นขวานผ่าซากในหลาย ๆ พฤติกรรม อารมณ์ที่เธอรู้สึกไม่อาจถูกกั๊กหรือกดกลั้นไว้ได้ ภายใต้ใบหน้าที่ถูกตีตราว่าครั้งนึงเคยเป็นคนคุก ฮูหยินมีอดีตความสัมพันธ์กับองค์ฮ่องเต้ในฐานะคู่รัก และยังเป็นมารดาขององค์ชายรัชทายาทอีกด้วย หากแต่ความจริงในข้อนี้ ฮูหยินเก็บเอาไว้เป็นความลับไม่เคยแพร่งพรายให้ผู้ใดรับทราบแม้กระทั่งสามีของตน จากอารมณ์ของอดีตคนคุกนี้เอง ทำให้ฮูหยินปลงใจรับใช้ฮองเฮาเพื่อแก้แค้นฮ่องเต้ ฮองเฮาผู้ซึ่งในขณะนี้ตกอยู่ในสภาพถูกจองจำเยี่ยงคนคุก ไม่ผิดแผกแตกต่างจากอดีตของตัวฮูหยินเอง เสี่ยวฉานบุตรีคนงามของครอบครัวนี้ ผู้ภักดีต่อความรักที่องค์ชายรัชทายาทมอบให้ ในฐานะเป็นสตรีเพศในหนังของจางอี้โหมว เสี่ยวฉานได้รับผลร้ายในรูปแบบที่ไม่เกินคาดเดา เสี่ยวฉานยังเป็นตัวแทนของเหยื่อในหนังเรื่องนี้ได้ชัดเจนที่สุด จากบทบาทการแสดงที่ดูใสและซื่อเอามากๆ ของเสี่ยวฉาน ( บ่อยครั้งก็ดูไร้สมอง ) สะท้อนถึงเด็กสาวในยุคช่างฝัน ที่มีทัศนคติว่าโลกนี้ยังคงสวยสดงดงาม รอคอยเพื่อจะเป็นเจ้าหญิงในอ้อมแขนของเจ้าชาย เหมือนความฝันที่เลื่อนลอยและลมๆแล้งๆ ของเด็กสาวอ่อนเดียงสาในโลกปัจจุบัน ครอบครัวของหมอหลวง สื่อถึงความสัมพันธ์ที่แนบแน่นและอบอุ่นระหว่างกัน ในนาทีที่เป็นวิกฤติการณ์ถึงขั้นเป็นตาย สมาชิกในครอบครัวนี้ ยอมเสียสละแม้ชีวิตตนเพื่อปกป้องคนที่ตนรักและเมื่อสมาชิกอันเป็นที่รักของตนต้องล้มตาย ความบ้าบิ่นไม่คิดชีวิตก็บังเกิด แตกต่างกับครอบครัวของราชวงศ์ราวฟ้ากับดิน  ครอบครัวของราชวงศ์มีความสัมพันธ์ในลักษณะของการห้ำหั่นประหัตประหาร แย่งชิงฝักฝ่าย แบ่งพรรคแบ่งพวก ทุกคนล้วนแต่ทำเพื่ออัตตาแห่งตน ( ยกเว้นเหยียนเจี๋ย ที่ทำเพื่อเสด็จแม่) ความ ร้าวฉานที่ลุกลามจากเชื้อไฟในครอบครัว โหมกระหน่ำให้ร้อนแรงไปทั่วทั้งราชอาณาจักร ก่อเป็นศึกสงครามอันยิ่งใหญ่และย่อยยับพนาสูร (ต่อครับ) จากคุณ : beerled เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 18:35:31

ความคิดเห็นที่ 2 คำถามที่หนังมอบให้คนดูขบคิด คือทางเลือกสองทางระหว่างความเข้มงวดกวดขันในระเบียบวินัยที่ไม่อาจล่วงล้ำกับเสรีภาพที่ปราศจากการควบคุมจนล้ำเส้นเกินเลย แน่นอนว่าทางเลือกที่หนังเสนอมาในช่วงต้นเป็นคำตอบที่ผิดทั้งคู่ ไม่ว่าจะเลือกวิถีทางแบบไหน นั่นไม่ว่าคนดูจะเอาใจช่วยฮองเฮาหรือแอบเชียร์ฮ่องเต้อยู่ก็ตาม จางอี้โหมวชี้ชัดว่า ตอนจบอันเป็นบทสรุปของหนังเรื่องนี้ไม่ใช่คำตอบของประเด็นที่เขาต้องการนำเสนอ เพราะมันล้วนแต่ไม่ได้เข้าใกล้ความหมายของจุดร่วมหรือความสมานฉันท์เลยแม้แต่น้อย หากแต่ผู้กำกับนำเสนอผลร้ายของการหาจุดร่วมไม่เจอ เมื่อฐานดอกที่รองรับกลีบเบญจมาศไม่มีเสียแล้ว แต่ละแฉกที่อุ้มสีสันเหลืองทองอร่ามตาก็จำต้องร่วงโรยและปลิดปลิวไปอย่างไร้แก่นสาร ชีวิตของประชาชนในชาติก็เช่นกัน เมื่อขาดจุดยึดเหนี่ยวอะไรบางอย่างอันจะเป็นแรงดึงให้หลอมรวมกันอย่างแน่นแฟ้นเป็นปึกแผ่นแล้วก็ย่อมต้องแตกซ่านกระจัดกระจายเหมือนเช่นกลีบเบญจมาศที่ร่วงโรยเกลื่อนพื้นพระราชวังตามท้องเรื่องในหนัง หนังพยายามให้น้ำหนัก สำแดงข้อดีข้อเสียของทั้งสองขั้วความคิด (เสรี-วินัย) อย่างเท่าเทียม เริ่มจากแนวคิดเสรีภาพสุดขั้วที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามใจปรารถนาสั่ง โดยไม่ต้องมีขอบมีเขตมากะเกณฑ์หรือควบคุม แนวคิดฝั่งนี้พยายามลบเส้นบรรทัดฐานแห่งระเบียบและวินัยออกไป เหลือไว้เพียงเสรีภาพที่สมบูรณ์ (Absolute freedom) ความพร่าเลือนของเส้นบรรทัดฐานปรากฏอยู่อย่างสม่ำเสมอในหนังเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นความพร่าเลื่อนของการแบ่งเพศระหว่างชาย-หญิงที่สื่อผ่านตัวละครขันทีข้ารับใช้ของฮองเฮาความไม่ชัดเจนแน่นอนในฝักฝ่ายซึ่งองค์ชายรัชทายาทเหยียบอยู่ในทุกทางจนกลายเป็นนกสองหัวในที่สุด รวมไปถึงความพร่าเลือนของขอบเขตทางจริยรรม-ศีลธรรมที่สมาชิกในครอบครัวล้วนแต่กระทำการล้ำเส้นกันแทบทุกคน เมื่อพ่อคิดฆ่าแม่, แม่คิดล้มล้างพ่อ , พี่มีสัมพันธ์สวาทกับน้องในไส้ , แม่เลี้ยงลักลอบได้เสียกับลูกเลี้ยง ,น้องฆ่าพี่ และพ่อฆ่าลูก ทุกกิริยาที่กล่าวมาอาจถือเป็นเรื่องปกติหากเกิดขึ้นกับบุคคลอื่นเช่นที่เป็นข่าวอาชญากรรมอยู่ ทั่วไป แต่ความหนักหนาสาหัสของหนังเรื่องนี้ได้ยำทุกๆความ[^_^]ให้เกิดขึ้นกับทุกตัวสมาชิกในหนึ่ง ครอบครัว ถือว่าผู้กำกับสื่อออกมาได้แรงและกระแทกความรู้สึกอย่างได้ผล อีกประเด็นหนึ่งว่าด้วยขอบเขตของสิ่งที่ควรพูดและขอบเขตของสิ่งที่ไม่ควรพูด (ซึ่งตัวละครในหนังหาได้คำนึงถึงความมีอยู่ของขอบเขตในเรื่องนี้ไม่ ) ตัวฮูหยินเก็บอดีตของตนเป็นความลับไม่แพร่งพรายให้ใครรู้ และจากการปกปิดอันสงัดเงียบ นี้เอง ทำให้บุตรีไปมีสัมพันธ์สวาทกับพี่ชายตนอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ตัวหมอหลวงผู้พ่อ ก็ไม่ได้ยับยั้งความสัมพันธ์ซ่อนเร้นนี้ของบุตรีกับองค์รัชทายาท เนื่องจากไม่ทราบถึงความจริงที่ฮูหยินปิดบังไว้ตลอด หมอหลวงถูกสังหารตายไปทั้งๆที่คำถามคาใจเหล่านี้ยังไม่ถูกเปิดเผยให้กระจ่างออกมา ส่วนฮองเฮาผู้ซึ่งไม่อาจยับยั้งอารมณ์ใดๆเอาไว้ได้ กิเลสทั้งมวลพุ่งพรวดออกมาโดยปราศจากการยับยั้งชั่งใจ ฮองเฮากล่าวความจริงแก่องค์รัชทายาทว่าฮูหยินของหมอหลวงเป็นมารดาแท้ๆของเขา คำพูดที่ไม่มีหูรูดของฮองเฮาก่อให้เกิดผลกระทบที่รุนแรงและเสียหาย ซึ่งความวิปโยคเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเลยหากฮองเฮาไม่ปริปากพูดความจริงออกมา ประเด็นเรื่องขอบเขตของการพูดยังสะท้อนไปถึงเหตุการณ์ในปัจจุบันระหว่างจีนและญี่ปุ่นอีกด้วย ข่าวที่โด่งดังไปทั่วโลกเมื่อปีกลายในกรณีตำราเรียนของญี่ปุ่นที่ระบุข้อเท็จจริงในประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกบิดเบือนไป (ในอดีตญี่ปุ่นเคยเข่นฆ่าชาวจีนไปประมาณ 35 ล้านคน) ก่อให้เกิดกระแสต่อต้านอย่างรุนแรงในจีนแผ่นดินใหญ่ และเมื่อไม่นานมานี้ตัวผู้นำของญี่ปุ่นเองก็ยังไปคารวะศพของเหล่าอาชญากรสงครามนั้นอยู่ ความรู้สึกของชาวจีนว่าญี่ปุ่นไม่เคยยี่หระหรือสำนึกผิดต่อเหตุการณ์ใน ประวัติศาสตร์นี้ ถูกปะทุออกมาด้วยโทสะระดับชาติ คำถามในหนังที่ว่าความจริงแบบไหนควรถูกบอกเล่าและอะไรควรปกปิดไว้จึงสอดคล้องกับ เหตุการณ์นี้อย่างลงตัว เมื่อเสรีภาพโดยปราศจากการควบคุมเปรียบเสมือนระบบประสาทของฮองเฮาที่ถูกทำลายไป (จากการเสวยยาที่ผสมหญ้าอีกาดำซีอี้) ความสั่นเทาที่สะท้านอยู่ทั่วสรรพางค์กายนำมาซึ่งความวิบัติที่ไม่อาจควบคุมได้เช่นกัน และผลลัพธ์เช่นนี้หรือที่เสรีภาพต้องการ? (ต่อครับ) จากคุณ : beerled เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 18:36:48

ความคิดเห็นที่ 3 ในส่วนของแนวคิดว่าด้วยระเบียบวินัยสุดขั้ว ทุกคนคงเข้าใจดีอยู่แล้วว่าส่งผลร้ายเช่นไรบ้าง หากปราศจากเสรีภาพในชีวิต การปะทะของสองแนวคิดนี้ สื่อผ่านภาพสัญลักษณ์ (Symbolic) ในหนังอย่างชาญฉลาด ไม่ดูจงใจจนเกินไป เพราะกลมกลืนไปกับเรื่องราวอย่างเหมาะสม สัญลักษณ์ของเสรีภาพภายในกรอบที่หนังเลือกใช้ ได้แก่ เครื่องประดับบนศรีษะของฮองเฮาที่ปรากฎรูปนกสยายปีก แสดงถึงขั้วความคิดในหัวของเธอได้เป็นอย่างดีว่าเป็นพวกเสรีนิยมสุดขั้ว การเขียนขอบตาของฮองเฮาที่ตวัดสีให้ดูเฉี่ยวมองดูคล้ายปีกนกที่กางออกไปทั้งสองด้านสะท้อนถึงมุมมองเสรีที่ต้องการเปลี่ยนแปลงระบบอะไรบางอย่าง เทคนิคการถ่ายถาพภายในพระราชวังมักใช้มุมมองผ่านม่านมู่ลี่ที่ขึงเป็นซี่ไม้มากีดกั้นขวางตาอยู่ตลอดให้ความรู้สึกเหมือนตัวละครที่กล้องกำลังถ่ายอยู่ถูกจองจำอยู่ในกรง งานปักผ้ารูปดอกเบญจมาศของฮองเฮาที่ปรากฎอยู่ในขอบไม้ของสะดึง ดอกเบญจมาศในกรอบกระถางวงกลมที่ใช้ในงานเทศกาลฉงหยาง กรอบของเครื่องกรองยาที่ใช้คู่กับถ้วยลายดอกเบญจมาศ ภาพพลุไฟที่แตกออกเหมือนดอกเบญจมาศบานคล้ายกำลังอวดเสรีภาพที่ตัวฮองเฮาไม่อาจช่วงชิงเอามาได้ รวมไปถึงฉากที่ฮองเฮาปล่อยนกพิราบสื่อสารซึ่งเสียดสีพฤติกรรมไร้อิสรภาพของตนได้อย่างงดงาม สัญลักษณ์ของระเบียบและวินัยสื่อผ่านตัวละครฮ่องเต้ที่ปรากฏสัญลักษณ์ของมังกรอยู่บนเครื่องประดับศรีษะ (มังกรสื่อถึงอำนาจอันยิ่งใหญ่และถูกใช้เป็นเครื่องหมายแทนองค์จักรพรรดิของจีนในอดีต) นอกจากนั้นยังมีฉากที่แสดงถึงความเข้มงวดของวิถีปฏิบัติในวัง เช่น ฉากนางสนมตื่นนอนที่ดำเนินกิจวัตรอย่างพร้อมเพรียง หรือฉากในห้องยาที่แสดงถึงความมีระเบียบวินัยของเหล่าหมอหลวงฉากที่ข้าราชบริพารเดินบอกเวลาเสมือนนาฬิกาที่เที่ยงตรง ตาชั่งโบราณของจีนที่ใช้ตวงยา อาวุธของสายลับฝ่ายฮ่องเต้ที่มีลักษณะเหมือนเคียวเกี่ยวข้าว ( เครื่องหมายของพรรคคอมมิวนิสต์ ที่ต่อต้านระบบคิดแบบเสรี มุ่งเน้นการควบคุมประชาชนในทุกเรื่องทุกระดับ แม้กระทั่งนโยบายควบคุมการตั้งครรภ์ของสตรีในจีน ) ความมั่นคงแน่นอนของกฎหมายตลอดไปถึงจารีตประเพณีที่ถูกถือปฏิบัติมาช้านาน ไม่อาจละเลยหรืองดเว้นได้ ส่วนอะไรคือขอบเขตที่เหมาะสม คือคำถามที่ต้องขบคิดกันต่อไป ? ในฐานะของผู้กำกับที่หลงใหลในสีสันเอามาก ๆ การใช้สีในหนังเรื่องนี้ อาจถือเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่สำคัญ ความจัดจ้านของสีเหลืองจากดอกเบญจมาศนับแสน ความแวววาวของเกราะทองเรือนหมื่นที่ทหารสวมใส่ และสรรพสีในพระราชวังที่รวมรวมทุก ๆเฉดเอาไว้บนต้นเสาคริสตัล แต่ละห้องมีสีของเสาคริสตัลแตกต่างออกไป ประหนึ่งกำลังสะท้อนอารมณ์ของตัวละครที่เดินผ่าน และที่น่าสนใจเป็นพิเศษคือ เทคนิคการเหลื่อมสีบนต้นเสาในวัง เช่น สีเหลืองที่เหลื่อมผสมกับสีเขียว สีแดงที่เหลื่อมผสมกับสีชมพู สีฟ้าที่เหลื่อมผสมกับสีเขียว เป็นต้น จางอี้โหมวเลือกใช้สีเพื่อระบายหนังเรื่องนี้จนหมดกล่องแต่งแต้มพระราชวังให้ละลานไปด้วยสีสันฉูดฉาดที่แรงจัดจนมองดูเสียดแทง การใช้สีโดยไม่มีเส้นขอบมาตัดแบ่งเขตเปิดโอกาสให้แต่ละสีที่ต่างกัน เหลื่อมซ้อนและผสมกันเอง ตามข้อความคิดในหนังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น Curse of the golden flower จบลงอย่างโศกนาฏกรรมที่ผู้ชมได้แต่ภาวนาว่าขอให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเฉพาะในหนังเท่านั้น ภาพในตอนจบที่ถ่ายโต๊ะเสวยบนหอเบญจมาศ มิติแรก ภาพนี้ประชดประชันสถาบันครอบครัวที่ร่วงโรยลงก่อนเวลาอันควร (การนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวที่เสียดสีปัญหาครอบครัว เคยถูกเสนอมาแล้วในหนังเรื่อง American Beauty ) แต่ในอีกมิติหนึ่ง ภาพนี้ได้สื่อแนวคิดทางปรัชญา ถึงขอบเขตของวงกลมและสี่เหลี่ยม ที่แม้จะมีความแตกต่างทางรูปลักษณ์แต่ก็สามารถสอดคล้องและบรรจบกันได้ในทุกด้านทุกมุม และจุดที่ลงตัวนี้เอง เป็นเสมือนอุดมคติของผู้กำกับ หากยังจำกันได้ในฉากขว้างมีดตอนจบของหนังเรื่อง House of flying dagger (รักสามเส้าที่ต้องตัดสินด้วยวิถีแห่งมีดบิน ) อันเป็นประเด็นที่ผู้ชมต้องเลือก ระหว่างอิสรภาพ (วายุ) กับหน้าที่ (มือปราบหลิว) ทางเลือกของเสี่ยวเม่ย ซึ่งเป็นคำตอบที่ผู้กำกับจะนำเสนอคือ เลือกที่จะปกป้องอิสรภาพไม่ให้ถูกทำลายไป(เสรีนิยม) และในทางเดียวกันก็ไม่อาจทำลายหน้าที่ที่ต้องมีต่อสังคมด้วย (สังคมนิยม) การหาจุดร่วมของความแตกต่าง คือสิ่งที่จางอี้โหมวพยายามบอกเรามาเสมอในหนังยุคหลัง สำหรับหนังเรื่องใหม่นี้ จางอี้โหมวทิ้งความลึกลับของดอกเบญจมาศไว้ให้ผู้ชมได้วิเคราะห์วินิจฉัย ว่ารหัสแห่งธรรมชาตินี้ช่างมหัศจรรย์ มีวิธีการจัดเรียงความแตกต่างให้สอดประสานรวมอยู่ด้วยกันได้อย่างงดงาม แต่ละกลีบของดอกเบญจมาศมีเสรีภาพโดยไม่ถูกกดทับด้วยกลีบอื่น หากแต่ยังเป็นเสรีภาพที่ปรากฏอยู่บนเงื่อนไขของระเบียบบางอย่าง สักวันหนึ่ง มนุษย์เราคงค้นพบวิถีแห่งความสามัคคีเช่นนั้นบ้าง (จบครับ) แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 53 18:39:18 จากคุณ : beerled เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 18:38:41

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาดูโนะนมรัดติ้ว จากคุณ : bassraider เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 19:33:06

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพยนตร์เรื่องนี้จำได้ว่าไปดูกับคุณแม่ค่ะ สวยงามอลังการ พร้อมแฝงแง่คิดได้จับใจจริงๆ จากคุณ : Bravo-10 เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:10:17

ความคิดเห็นที่ 6   ขอบคุณค่ะที่เอามาฝาก เดี๋ยวจะค่อยๆอ่านนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก ติดอยู่อย่างเดียวคือ เจย์ เล่นไม่ค่อยเก่ง จากคุณ : Alphagirl เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:39:55

ความคิดเห็นที่ 7   ขอพักสายตาก่อน ยาวววว มากกกก ขอบคุณค่ะ จากคุณ : kookkookke เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:40:01

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบบทความนี้ค่ะ ชอบการตีความหนังที่ใช้ข้อมูลจริงมาวิเคราะห์ น่าจะมีการหาข้อมูลเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และสังคมจีนมาเป็นอย่างดีใช่มั้ยคะ ^^     ก็ไม่ค่อยได้ดูหนังมากนะคะ  เรื่องนี้ก็ลืมๆ ไปบ้างแล้ว   รู้แต่ว่าชอบความเป็นหนังที่มีแนวความคิด และการใช้สัญลักษณ์ในหนังของจางอี้โหมวค่ะ  มีอะไรให้คิดเพลินๆ ดี       ปล.  ชอบการใช้สีในเรื่อง Hero มากเลยหละค่ะ ^_^ จากคุณ : just a lemon tree เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:40:56

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นเรื่องสุดท้ายที่ไปดูในโรงกับคุณพ่อและน้องๆกันพร้อมหน้าพร้อมตา ก่อนที่ท่านจะเสีย ยังไงก็ไม่มีวันลืม จากคุณ : Absolutely love เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 22:08:33

ความคิดเห็นที่ 10   1 จากคุณ : my_endlesslove เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 00:29:00

ความคิดเห็นที่ 11   ผกก และ นางเอกของเรื่อง จากคุณ : my_endlesslove เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 00:29:21

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบหนังเรื่องนี้มาก :) ขอบคุณนะคะ ที่เขียนบทความดีๆ ให้อ่านและได้ระลึกถึงหนังเรื่องนี้อีกครั้ง จากคุณ : KinkyVans เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 10:43:03

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบเรื่องนี้ บทความสนุกดีค่ะ ชุดอลังการล้านเเปด บทมาคุ อึดอัดไร้คำบรรยายอะ จากคุณ : b r i s e a d h c r o i เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 12:25:31