มาวิเคราะห์กันให้หายข้องใจว่า ระหว่างบท"นงไฉน"ใน"บำบัดแค้น"กับบท"อลิน"จาก"สูตรเสน่หา" บทไหนเล่นยากกว่ากัน?
|
|
ผมว่ายากทั้งสองบทครับ สูสีจริงๆๆๆๆๆ
บริษัทบำบัดแค้นนี่ผมว่าบทปราบเซียนเลยครับ เพราะว่าบทมันแบบว่าเครียดขั้นเทพมากๆๆ (เปิดเรื่องมาก็คลั่งเลยอะครับ คิดดูแล้วกัน)
คือพี่แอนเป็นคนธรรมดาอะครับ
แต่ต้องเล่น(แสดง)เป็นคนโรคจิตอะ
แค่อารมณ์นึกคิดของคนธรรมดาว่ายากและซับซ้อนแล้ว แต่อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของคนโรคจิตนี่ยิ่งยากกว่า สุดๆเลยครับ
ผมว่าพี่แอนเล่นเรื่องนี้ คงจิตตกไปพักใหญ่เพราะบทมันเครียดมากๆ มีแต่ซีนอารมณ์ทั้งนั้น
-กรี๊ดแล้วไม่ใช่กรี๊ดกร๊าดเหมือนนางร้ายทั่วไปนะครับ ต้องกรี๊ดแบบเป็นคนบ้าอะครับ
-บางซีนคลั่ง
-บางซีนหงอยๆซึมๆ
-บางซีนอาละวาด
-บางซีนร้องไห้
-บางซีนสับสน
โอ้ แต่ละอย่างนี่สุดๆของอารมณ์มนุษย์อะครับ
พี่แอนเคยให้สัมภาษณ์ว่าหลังจากที่แสดงซีนอารมณ์ของเรื่องนี้เสร็จแล้ว ต้องนั่งนิ่งๆเงียบๆ สงบสติอารมณ์ตัวเองไม่พูดไม่คุยกับใคร เพราะต้องดับเครื่องก่อน ไม่งั้นมีเตลิด เพราะหลังากแสดงเสร็จใหม่เครื่องมันยังร้อนจี๋ๆๆเลย แล้วยังบอกอีกว่าพอกลับถึงบ้านปุ๊ป ไม่ทันได้ทำอะไรก็สลบเป็นตายเลย(เป็นถึงขั้นนี้ ก็คิดเอาว่าพลังงานที่ได้ใช้ไปจะมากมายขนาดไหน)
ปล hi-light ของนงไฉนคงเป็นตอนที่กินดอกกุหลาบขาว แล้วเอาเค้กมาละเลงหน้าอะครับ อันนั้นจิตสุดๆ (อันนั้นรู้สึกว่าจะแกล้งบ้าให้ตัวร้ายตายใจ) ดูสิดู เล่นเป็นคนโรคจิตแล้วยังต้องเล่นเป็นคนที่แกล้งโรคจิตอีกอะ เอ่อจะเทพไปไหนครับพี่แอน
ในขณะที่สูตรเสน่หา ก็ไม่ใช่ว่าง่าย หินเหมือนกัน
เรื่องนี้ พี่แอนต้องงัดสารพัดเทคนิคมาแสดงให้คนดูทั้งขำ ทั้งหมั่นไส้ แอบเกลียดเล็กๆ แอบเอ็นดูหน่อยๆ มีสงสารบ้าง มีสมน้ำหน้าบ้าง มีเชียร์บ้าง มีแช่งบ้าง
คือต้องทำให้คนดูแบบว่ามีอารมณ์กึ่งๆอยู่ตลอดเวลาซึ่งยากมาก ปกติแล้วนางเอกธรรมดาสามารถทำให้คนดูสงสารได้ หรืออย่างนางร้ายธรรมดาก็สามารถทำให้คนดูเกลียดได้ มันชัดเจนไปเลย แต่นี่"อลิน"เธอไม่ใช่นางเอก แล้วเธอก็ไม่ใช่นางร้ายด้วย
ฉะนั้นเรื่องนี้พี่แอนต้อง "แสด๊ง แสดง" คือต้องใช้ความสามารถทางการแสดงจริงๆ จริงอยู่ที่ตัวละครตัวนี้มีหลายมิติ คือไม่ได้ดีแสนดี แต่ก็ไม่ได้เลวแสนเลว มีปะปนกันไป ซึ่งใกล้เคียงกับมนุษย์ปกติ
แต่
ถ้าคุณสังเกตดีๆ จะเห็นได้ว่าในเรื่องนี้ ไม่มีซีนอารมณ์ไหนเลยที่ดูธรรมดาๆเหมือนสามัญชนทั่วไป
จะสุข
จะทุกข์
จะโกรธ
จะเหวี่ยง
หรือจะมีอารมณ์อะไรก็แล้วแต่
อลินต้อง "เยอะ" ตลอด จะมีความสุขทีก็ดีด๊าซะเว่อร์ จะทุกข์ทีก็น้ำตาไหลพรากเป็นน้ำตก
เพราะคาแรกเตอร์"อลิน"นั้นมีความพิเศษและมีความ"เยอะ"กว่าตัวละครปกติ
แต่
การที่"อลิน"เยอะนั้น ก็เยอะในขอบเขตที่พอเป็นไปได้ ไม่ใช่ว่าเยอะจนผิดมนุษย์
ฉะนั้นพี่แอนต้องแสดงให้ไม่น้อยเกินไป (ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ใช่อลิน แต่ก็ต้องไม่เยอะจนเกินไป ไม่อย่างนั้นก็เว่อร์เกินไม่สมจริง)
ในละครไทยนั้น ถ้าต้องแสดงอะไรที่มันกลางๆย่อมยากเสมอ ยิ่งเจอตัวละครที่มีความพิเศษอย่าง "อลิน" แล้วยิ่งยากเข้าไปใหญ่
สรุป ยากทั้งสองบท
ไม่รู้จะให้บทไหนเป็นมาสเตอร์พีซของพี่แอนดี แต่สำหรับตัวพี่แอนคงคิดว่า บริษัทบำบัดแค้น เพราะพี่แอนเคยบอกไว้ว่าละครเรื่องนี้เหมือนเป็นปริญญาเอก
| จากคุณ |
:
blue blood prince 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 พ.ค. 53 00:49:42
|
|
|
| 
