PANTIP.COM : A9278796 โฆษก สรรเสริญ แก้วกำเนิด เป็นอะไรกับ พี่โต้ง มณเฑียร แก้วกำเนิด ครับ [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 9

บทสัมภาษณ์ "ไก่อู" สรรเสริญ แก้วกำเินิด มติชน วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10844
คุณภาพล้วน-ล้วน โฆษก คมช. พ.อ.สรรเสริญ แก้วกำเนิด
"ไก่อู" เป็นชื่อเล่นของชายวัย 44 ผู้นี้ ที่ปัจจุบันคุ้นหน้าคุ้นตากันทางจอแก้ว เพราะทำหน้าที่ "โฆษก" คมช.-คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ

ขณะเดียวกันมีหมวกอีกใบเป็น รองผู้อำนวยการกองปฏิบัติการจิตวิทยา กรมกิจการพลเรือนทหารบก

ครอบครัวพื้นเพอยู่ที่ จ.ประจวบคีรีขันธ์ พ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นครู แต่ต้องแยกย้ายจากกัน เพราะฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวไม่เอื้ออำนวย

"ไก่อู" ในฐานะลูกคนกลาง ถูกยกให้ "ป้าและย่า" ไปเลี้ยงที่เพชรบุรี ส่วนพี่ชาย-ไก่โรส และน้องชาย-ไก่งวง พ่อและแม่พาโยกย้ายมาอยู่ด้วยกันที่ จ.นนทบุรี

วัยเด็กเรียนหนังสือตามปกติที่โรงเรียนอรุณประดิษฐ เพชรบุรี จนถึง ม.ศ.1 จึงย้ายมาอยู่กับครอบครัว เข้าเรียนต่อ ม.ศ.2-3 ที่โรงเรียนวัดบางขวาง จ.นนทบุรี

สอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารได้ เป็นนักเรียนเตรียมทหารรุ่นที่ 23 ถือเป็นรุ่นสุดท้ายที่เรียนในโรงเรียนนายร้อย ถนนราชดำเนิน ก่อนจะเข้าร่วมขบวนเดินตามสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ไปเข้าที่ตั้งแห่งใหม่ ที่เขาชะโงก จ.นครนายก

ด้วยภารกิจการเป็น "โฆษก คมช." เรื่องร้อนๆ ของ พ.อ.สรรเสริญได้กลายเป็นหัวข้อดุเด็ดเผ็ดมันในเว็บต่างๆ เวลานี้ ซึ่งเจ้าตัวบอกว่าเป็นเรื่องที่ "ทุกข์ใจมาก"

"เขาว่าผมได้ดีเพราะเป็นเด็กถือกระเป๋า เกิดมาผมไม่เคยถือกระเป๋าให้ใคร..."

จริง-เท็จ เป็นเช่นไร?

หาคำตอบได้จากเรื่องราวส่วนหนึ่งของชีวิต ที่บันทึกไว้--

- มาเป็นทหารเพราะอะไร?

ตอนเรียนจบ ม.ศ.3 แม่ไม่มีเงินให้ไปเรียนกวดวิชาไปสอบเข้าเตรียมอุดม เพื่อจะเอ็นทรานซ์ เลยไปซื้อหนังสือที่สนามหลวงมาอ่าน สมัยก่อนมีหนังสือเก่าขายที่สนามหลวง เป็นวิชาเคล็ดลับภาษาอังกฤษ ของอาจารย์ธง ลีพึ่งธรรม เสร็จแล้วไปลองสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร โชคดีสอบได้ แม่ก็บอกว่าเรียนเป็นทหารดีแล้วลูก เพราะว่าหลวงออกเงินให้ เราเองไม่มีสตางค์มากถึงขนาดไปเรียนไอ้โน่นไอ้นี่ และไม่มั่นใจด้วยว่าเมื่อจบ ม.ศ.5 แล้วจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้หรือเปล่า

- วันแรกไปเรียนโดนหนัก?

วันแรกของโรงเรียนเตรียมทหารเขามีระบบการซ่อมของเขา แต่ถือว่าธรรมดา เพราะว่าถ้าเด็กที่มีชีวิตไม่ได้สบายนักเข้าไปก็รับสภาพได้ทุกคน วันแรกผมโดนทั้งพุ่งหลัง ม้วนหน้า งอเข่าขึ้นนั่งวิดพื้น

- นึกว่าเป็นแบบโหดๆ อย่างในหนังเรียกลุกมาวิ่งกลางดึก สาดน้ำ?

อย่างนี้มีอยู่แล้ว แต่ว่าโดยส่วนใหญ่โรงเรียนเขาพยายามไม่อยากให้พูดถึงเรื่องที่มันดูเป็นเรื่องนอกรีต เช่น ปลุกมากลางดึก ให้ลงไปแล้วปั่นให้อ้วก-อ้วกมาก็เอามาสระผมต่อ เราก็ไม่อยากทำ แต่ว่าตอนเราเป็นนักเรียน แรกๆ เราอาจจะเข้าใจน้อย ว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น แต่พอเป็นนักเรียนชั้นสูงๆ เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม

- แล้วทำไมต้องทำอย่างนั้น?

อันนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยการแกล้ง ไม่ใช่เพราะสนุก แต่เขาอยากให้นักเรียนได้รับความกดดันทั้งทางร่างกายและจิตใจ เพื่อให้สามารถคุ้นเคยกับสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ อารมณ์ของความผิดหวัง ความเหนื่อย ความหิว ความง่วง แล้วยังสามารถทำงานได้ ปฏิบัติภารกิจตามที่ได้รับมอบหมายได้ ให้ทุกคนต้องพบกับความผิดหวัง

- ช่วงที่ยังเรียนอยู่เคยเห็นเขาปฏิวัติกัน?

ครับ ระหว่างที่เรียนก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้น รู้สึกจะเป็น "กบฏ 9 กันยา" ที่มีการยิงเสาอากาศของ พล.1 มีรุ่นพี่เขาเป็นผู้บังคับกองร้อยที่ ม.พัน 4 ชื่อรักเกียรติ พันธ์ชาติ เขาอยู่ในเหตุการณ์ด้วยมาเล่าให้ฟัง

- พวกที่ทำปฏิวัติปฏิรูปต้องทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชาอย่างเดียว?

ถ้ารุ่นเก่าๆ คงจะเป็นอย่างนั้น แต่รุ่นใหม่ปัจจุบันเท่าที่รับราชการมา เหตุผลเป็นเรื่องสำคัญมากขึ้น การจะตกลงใจทำอะไรสักอย่าง ไม่ได้หมายความว่าทหารจะต้องปฏิบัติตามที่ผู้บังคับบัญชามอบหมายให้อย่างเดียว ความจริงมันมีกฎหมาย มีระเบียบแล้วว่าอะไรก็แล้วแต่ ที่เราได้รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ขัดต่อกฎหมาย ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย เราสามารถปฏิเสธไม่ปฏิบัติได้ และสามารถร้องไปยังผู้บังคับบัญชาในระดับสูงเหนือ 1 ขั้นขึ้นไปให้รับทราบโดยเร็วที่สุด อันนี้คือระเบียบหลักเกณฑ์ที่เขามีไว้

- ก่อนหน้านี้เคยคิดไหมว่าตัวเองสักวันต้องเข้าร่วมเหตุการณ์แบบนี้

ไม่ได้คิดเลย แต่ตอนหลัง-หลังจากจบมาแล้ว มาอยู่กองพันทหารม้าที่ 3 รักษาพระองค์ เป็นหน่วยทหารม้ายานเกราะ ได้อยู่ในเหตุการณ์หลายครั้ง ที่ทหารนำกำลังออกไป รวมทั้งเหตุการณ์เมื่อปี 2535 ด้วย ตอนนั้นผมเป็นผู้บังคับกองร้อย เขาสั่งนำกำลังพลออกไปตามภารกิจ คือเรื่องของการรักษาความปลอดภัย อยู่บริเวณถนนราชดำเนิน

ในระหว่างทางที่ออกมาเห็นได้ชัดว่าชาวบ้านที่เขายืนดูรถเราที่วิ่งผ่านไป อาจจะไม่ได้ยินเสียงเขา เพราะเครื่องยนต์มันดัง แต่เราอ่านปากเขาได้ รู้ว่ามันเป็นคำด่า (หัวเราะ) ก็..ไม่เป็นไร

เพราะเราคิดว่าเราไม่ได้ไปฆ่าใคร

- มีช่วงเวลาที่ตัดสินใจลำบาก?

ตอนเป็นผู้บังคับกองร้อยไม่เท่าไหร่ เพราะอยู่ใต้บังคับบัญชาของผู้บังคับกองพันอีกที มาลำบากใจช่วงเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ เขาให้กางลวดหนามหีบเพลง เพื่อป้องกันไม่ให้กลุ่มผู้ชุมนุมขยายตัวมาทางพื้นที่ลานพระบรมรูปทรงม้า พอได้รับคำสั่งผมก็พาลูกน้องมากั้น พอกั้นเสร็จมีกลุ่มบุคคลที่เรามองว่าเหมือนเป็นกลุ่มบุคคลที่จัดตั้งขึ้นมา มาพูดแย่ แซวทำนองเอาเสียงเฮ... เพราะคนที่ตามมามีเยอะ พอพูดก็เฮ...ปรบมือ

เสร็จแล้วมีรถมอเตอร์ไซค์มาป่วน เราไม่ได้ว่าอะไรเพราะถือว่ากำลังพลอยู่ในความควบคุมของเรา ทุกคนมีอาวุธมาก็จริง แต่ไม่มีกระสุน มีมาเพื่อเป็นเครื่องประกอบให้เกิดความเกรงขาม เป็นการป้องปรามเท่านั้น และบอกทุกคนว่าให้ปฏิบัติตามคำสั่งเท่านั้น ให้ทำใจให้สบายและให้ยืนห่างจากรั้วลวดหนาม

สักพักมีรถตู้คันหนึ่งวิ่งมาแล้วเอาลวดหนามหีบเพลงที่เรากางไปเกี่ยวกับกันชนด้านหน้าของรถ จากนั้นเขาขับถอยหลังไปทางกลุ่มที่มาเชียร์ ไปไกล..ลล..พอสมควร แล้วเขาเอาเท้าปลดลวดหนามหีบเพลง ทีนี้มันก็กระเด้งฉิว..วว...มาโดนทหารที่ยืนเข้าแถวอยู่ หน้าแหกเป็นรอย เพราะลวดหนามหีบเพลงจะมีตัวสังกะสีห้อยติดอยู่ เลยคุยกับรุ่นพี่เขาเป็นพันตรี บอกอย่างนี้ผมเอากำลังขึ้นรถกลับพื้นที่ดีกว่า ตอนนั้นที่ตั้งเราอยู่ด้านหลังทำเนียบรัฐบาล

มีค่อ
แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 53 14:25:20
แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 53 14:18:51

จากคุณ : รองเท้าข้างซ้ายที่หายไป

เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 14:05:02

ความคิดเห็นที่ 10

ตัดสินใจกลับเลย แล้วไปรายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ ว่าถ้าอยู่อย่างนั้น มีเหตุการณ์แล้วเราทำอะไรไม่ได้ นอกจากการยืน มันไม่เกิดประโยชน์ ทำให้ทหารขาดศรัทธาในผู้บังคับบัญชา ขาดศรัทธาในคนที่มาเคลื่อนไหว จะเกิดความเป็นปฏิปักษ์กันเปล่าๆ ให้มายืนอยู่เฉยๆ อย่างนี้อย่ามาดีกว่า

- แล้วทำไมเขาเลือกมาเป็นโฆษก

ช่วงขึ้นเป็นรองผู้อำนวยการกองปฏิบัติการจิตวิทยา ของกรมกิจการพลเรือนทหารบก พอปฏิบัติหน้าที่ได้พักใหญ่ ผู้บังคับบัญชา คือ พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน มอบหมายภารกิจให้ลงไปปฏิบัติงานที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ไปเดือนกว่าๆ เสร็จแล้วกลับขึ้นมาไม่นาน มีเหตุการณ์ปฏิรูปการปกครอง ผมได้ไปช่วยงานการวิเคราะห์ข้อมูลข่าวสารของ คปค. อยู่มาวันหนึ่ง คปค.แปรไปเป็น คมช. เจ้ากรมตามผมให้ไปพบ พล.อ.สมเจตน์ บุญถนอม ท่านก็พาไปพบ พล.อ.สนธิ อีกที เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่โฆษก คมช.

- เขาเห็นแววอะไร?

เข้าใจว่าเวลาที่กองทัพบกมีงานกิจกรรมต่างๆ ผมมักจะได้รับมอบหมายให้เป็นพิธีกรในงาน จริงๆ ผมไม่ถนัดเรื่องพูด ถนัดร้องเพลงมากที่สุด ชอบสนุกสนานมากกว่า คนที่ชอบมาก ศรคีรี ศรีประจวบ

- แสดงว่าที่บ้านมีคาราโอเกะ

ครับ (หัวเราะ) หลังเที่ยงคืนเขียนหนังสือเสร็จแล้วรอดูข่าว ก็ร้องเพลงเสียก่อน ผมนอนดึก ตีหนึ่งกว่าๆ ถึงตีสอง และตื่นเช้าประมาณตีห้า

ผมแต่งงานเมื่อปี 2542 ภรรยาชื่อศิขริน แก้วกำเนิด นามสกุลเดิม เอกะวิภาต มีรีสอร์ทอยู่ที่ราชบุรี ชื่อเดือนล้อมรีสอร์ท ตอนนี้ก็ยังทำอยู่

ภรรยาผมเป็นคนมีสตางค์ ผมเป็นคนไม่มีสตางค์ เพราะฉะนั้นเรารู้จักเจียมตัวของเราว่าขนาดไหน ไม่ไปเอาสตางค์เขามาใช้ ขณะเดียวกันเราก็ต้องทำหน้าที่สามีที่จะให้เขา ส่วนจะให้มากน้อยแค่ไหนก็ตามกำลัง เขาคงไม่ต้องการเอาเงินเราไปใช้จ่าย แต่เป็นกำลังใจว่ามีสามีกับเขาคนหนึ่ง ก็ให้ทำหน้าที่ อย่างนั้นมากกว่า

ภรรยาผมเป็นคนไม่เรื่องมาก โกรธยากลืมง่าย

- มาอยู่ตรงนี้แล้ววางอนาคตตัวเองไว้อย่างไร?

ถ้ามองย้อนไปตอนวัยเด็ก มันไม่มีอะไรอย่างนี้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นวันหนึ่งมาได้ขนาดนี้ มีเพื่อน มีหน้าที่การงานในระดับที่ผู้บังคับบัญชาไว้วางใจ ถือว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว วันข้างหน้าก็ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้ดีที่สุด ส่วนทำแล้วจะสำเร็จไม่สำเร็จจะได้รับการแต่งตั้งเป็นโน่นเป็นนี่อย่างที่คาดหวังหรือไม่ ก็ไม่เป็นไร

- ตั้งใจว่าเป็น พล.อ.ก่อนเกษียณ หรือเป็น ผบ.ทบ.อย่างนี้

ผมว่าทหารทุกคนมีเป้าหมายในชีวิต และทุกคนอยากเป็น ผบ.ทบ.อยากเป็นนั่นเป็นนี่ แต่พอผ่านมาสักระยะคนจะรู้กำลังตัวเองว่าที่ฝันไว้นั้น เราจะเป็นได้หรือเปล่า เรียกว่าถูกสกรีนด้วยตัวของเราเอง จนปัจจุบัน "ตูตั้งเป้าแค่ 5 เสือ ทบ.ก็พอแล้ว"

เพราะปัจจุบันคนเข้าใจว่าคนที่จะเป็น ผบ.ทบ.น่าจะมาจากหน่วยคุมกำลัง อย่างน้อยจะต้องเป็นผู้พันมา คนที่เป็นหน่วยคุมกำลังก็รู้สึกเห็นด้วย เพราะตัวเองมีโอกาส แต่คนที่อยู่ฝ่ายเสนาธิการก็รู้สึกไม่เห็นด้วย ว่าจริงๆ คนคุมกำลังกับเสนาธิการใครมันฉลาดกว่ากัน

มาวันนี้ผมไม่ค่อยมั่นใจแล้วว่าการคัดเลือกผู้บังคับบัญชาระดับสูงๆ พิจารณาอะไรบ้าง ก็ลดเป้าหมายลงมา

"เอาวะ เสธ.ทบ.ก็พอแล้วตู" (หัวเราะเสียงดัง)

- คมช.ใกล้จะหมดหน้าที่แล้ว

ไม่เป็นไร ก็มาเป็นรอง ผอ.อย่างเดียว ไม่รู้สึกเสียดาย ถ้าถามผม-ผมนับถอยหลังนะ ว่าเมื่อไหร่จะหมดภารกิจจาก คมช. แต่ไม่ใช่นับถอยหลังเพราะด้วยความรู้สึกไม่ชอบ คมช. ไม่ใช่

นับถอยหลังเพราะใจจริงๆ เรามีความรู้สึกว่า "คมช.เป็นความจำเป็นที่น่ารังเกียจ" คำนี้ผมไม่ได้คิดเอาเอง ผมเอามาจากท่านเจ้ากรมผม พล.ต.สุรศักดิ์ ผมเองมีความรู้สึกแบบเดียวกับท่านว่า คมช.เป็นความจำเป็นที่น่ารังเกียจ

ตอนหลังๆ ผมพยายามลดบทบาทลง ไม่พยายามไปบู๊กับพรรคการเมืองใด

- นี่ขนาดไม่นะ

ผมทำตามหน้าที่เท่านั้น เราทำหน้าที่แล้วเราย่อหย่อนเราก็ต้องได้รับเสียงตำหนิติติงเหมือนกัน ซึ่งอาจเป็นเสียงจากคนในกองทัพด้วยกัน ...ไปเรียกมันมาทำงานทำไม โง่ ซื่อบื้อ ชี้แจงก็ไม่เข้าใจ พูดจาไม่ฉาดฉาน ชี้แจงหนักไปก็ไม่ดีกลายเป็นว่าไปรุกไล่บี้ใครต่อใครจนไม่มีที่ยืนในสังคม ก็ไม่ขนาดนั้น

- ในสายตาที่เป็นโฆษกมองสถานการณ์ตอนนี้

ผมว่าทุกฝ่ายจับจ้องมองกองทัพอยู่ขณะนี้ เพราะว่าบทบาทหน้าที่ของ คมช. ของกองทัพก็ครือๆ กัน

วันนี้เมื่อมีพระราชกฤษฎีกาออกมาแล้ว เราจะไปทำแบบเดิมก็ไม่ได้ ถือว่าผิดกฎหมายเลือกตั้ง ต้องวางตัวเป็นกลาง

หลายคนจะถามว่า เอ๊ะเจตนารมณ์ตอนแรกล่ะ มันเหมือนเดิมหรือเปล่า เขาคงกำลังดูอยู่ว่าสิ่งที่เราเล่าให้สังคมฟัง ว่าวันนี้กับวันก่อนแนวความคิดเราเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมในประเด็นตรง - วางตัวเป็นกลางทางการเมือง- มันจริงหรือไม่ เขากำลังจับตาดูกันอยู่

- งานเครียด

ผมอาจดูหน้าตาสดใส แต่ผมเป็นคนอมทุกข์ กลับบ้านไปชอบคิดถึงเรื่องเก่าๆ ในอดีตที่รู้สึกว่ามันเป็นความทุกข์ แล้วฟังเพลงเศร้าๆ มันเป็นความสุขที่ตกอยู่ในห้วงความทุกข์ เป็นอย่างนี้

- คิดอย่างไรกับคำว่าทหารหัวสี่เหลี่ยม

ต้องมาเรียนหนังสือแข่งกันถึงจะรู้ว่าหัวสี่เหลี่ยมหรือไม่สี่เหลี่ยม

หัวสี่เหลี่ยม อาจจะหมายถึงว่าเรียนหนังสือเก่งจริงเท่านักศึกษาในมหาวิทยาลัยหรือเปล่า เพราะเรียนแต่วิชาทหาร เรียนแต่การต่อสู้ ซึ่งไม่ใช่เลย เพราะโรงเรียนนายร้อยสอนวิชาการแบบเดียวกับที่มหาวิทยาลัยสอน ต้องมาเรียนแข่งกันดู-นี่ความหมายแรก

ความหมายที่สอง หัวสี่เหลี่ยมอาจจะหมายถึง เรื่องของแนวความคิดอยู่ในกรอบ เหมือนม้าลำปางหรือเปล่า เจ้านายสั่งอย่างไรต้องอย่างนั้น ณ ปัจจุบันผมว่าไม่ใช่ ทุกคนต้องฟังเหตุผล ทุกอย่างต้องมีเหตุผล คนที่ออกคำสั่งต้องมีเหตุผลที่ให้เขาฟังแล้วน่าเชื่อถือ เพราะสิ่งต่างๆ ผลกระทบมันกลับมาที่ตัวเองว่าสั่งไปแล้ว แล้วเหตุผลดูไม่น่าเชื่อถือ สายตาที่มองกลับมาดูแคลนหรือเปล่า เพราะฉะนั้น ณ วันนี้

ผมว่าไม่ใช่ความเป็นสี่เหลี่ยม

- ชีวิตตอนนี้

ที่เป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้--ในเว็บด่าพ่อล่อแม่ผมเรียบ ก็รู้สึกไม่สบายใจว่า เอ๊ะ..ทำไมคนคิดกันถึงขนาดนี้ ยอมรับว่าสิ่งที่เราทำอาจทำให้คนบางกลุ่มไม่พอใจ แต่ว่าสิ่งที่หลายคนเรียกร้องกันอยู่ คือความสามัคคี สมานฉันท์

ผมไม่สบายใจเพราะถึงขนาดว่า "มันได้ดิบได้ดีเพราะเป็นเด็กถือกระเป๋าให้นาย เดินตามนาย" ซึ่งมันขัดกับชีวิตของผม-ผมไม่เคยเดินถือกระเป๋าให้ใคร ไม่เคยเดินตามเจ้านายคนไหน เพราะผมไม่เคยเป็น ทส.ของใคร

ผมเป็นลูกของข้าราชการตำรวจธรรมดาคนหนึ่ง แม่เป็นครูธรรมดา ไม่มีญาติเป็นคนมีอำนาจคับฟ้าคับเมือง ผมรับราชการเติบโตมาด้วยตัวของผมเอง การได้โอกาสตรงนี้เป็นความสามารถที่ผู้บังคับบัญชามองเห็น

เสธไอซ์-พล.ต.ไตรรงค์ อินทรทัต เป็นคนดูแลผมมา เคยสอนผมว่า ถ้าใครมอบหมายภารกิจให้-ให้ทำเต็มความสามารถ อย่ามาเล่าปัญหาให้เขาฟังจนกว่าจะแก้ปัญหาเสร็จ เพราะนี่คือพวกปัญหาเยอะ แต่ให้มาถามได้เมื่อแก้ปัญหาเสร็จแล้ว ว่าเหมาะสมหรือเปล่า

- อันนี้ผมจำตลอด-
เครดิตมติชน วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10844

จากคุณ : รองเท้าข้างซ้ายที่หายไป

เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 14:05:17