ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
ได้ดูค่ะ
เป็นฉากที่เฉินซี ช่วยอี้จู ออกมาได้จากไฟที่ไหม้โรงนา หรือ โรงเก็บของ แต่เย่เหนียง ยังออกติดอยู่ และ เฉินซี เข้าใจว่า เย่เหนียงตายในกองเพลิง
แต่เย่เหนียง หนีออกมาได้ และ ไม่ให้เฉินซีรู้ ว่าเธอรอดชีวิต
เทียนเป่าตามไปที่บ้านของชาลี จาง จับเขาเป็นตัวประกัน ล่อให้โรเบิร์ตมาพบ และต่อสู้กัน สุดท้าย โรเบิร์ตทำปืนลั่นไปโดนกลางหน้าผากของชาลี จาง ตายคาที่ และ เทียนเป่า ก็ยิงโรเบิร์ตตายเช่นกัน
อี้จู รอดชีวิต และ คลอดลูกเป็นผู้ชาย แต่เธอเสียสติ และ ไม่รับรู้อะไร เธอไม่ต้องการลูก และจะทำร้ายเด็ก เย่เหนียงจึงรับไปเลี้ยงเป็นลูกไว้เสียเอง เพราะเธอแต่งงานกับ พอล ทนายความชาวอังกฤษ
เฉินซี เลิกร้างกับเจินจู และได้แต่งงานกับลิบบี้ มีชีวิตที่เป็นสุข มีลูกชายด้วยกันหกคน หนังไม่ได้ให้เราได้เห็นชีวิตของเขา เป็นแค่คำบอกเล่าจากเย่เหนียงเท่านั้น
น้าเจียน ที่หนีไปฮ่องกง และ เอาเิิงินหนึ่งแสนเหรียญ จาก บ้านตระกูลหวงไปด้วย กลับมาหาเย่เหนียงอีกครั้ง และ พบว่า เย่เหนียง มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นมาก เธอมีธุรกิจค้าขายกับต่างประเทศ และ เปิดร้านอาหารเนียงยา โดยคำแนะนำของ อาเถา น้าเจียนนำเงินมาคืน และ บอกกับเย่เหนียงว่า เงินไม่ได้ทำให้เธอเป็นสุข เพราะชีวิตที่ผ่านไป เธอโดดเดี่ยวเดียวดายในต่างแดน เงินทองที่มีไม่ช่วยอะไร ส่วนเย่เหนียงเล่่าให้เธอว่า เทียนเป่าโดนโทษประหาร และพ่อของเขา (จำชื่อไม่ได้) ก็เสียใจมากและตายไปในที่สุด บ้านบ้านตระกูลหวงก็ล่มสลาย และ ถูกยึดไปโดยธนาคาร แต่เย่เหนียงสามารถซื้อกลับคืนมาได้ และ ทุกคนก็ได้กลับเข้าไปอยู่บ้านเดิมอีกครั้ง
เย่เหนียงบอกให้อันฉีทราบว่า ที่แท้แล้ว ลูกชายของเธอคือ ลูกของอี้จู ที่เธอนำมาเลี้ยงไว้จนโต ซึ่งก็คือ พ่อของอันฉีนั่นเอง เธอสอนหลานสาวหลายเรื่อง เธอบอกด้วยว่า คนที่เรารัก อาจจะไม่ดีต่อเรา คนที่ดีต่อเรา เราก็อาจจะไม่รักเขา แต่เราต้องรู้จักเลือก คนที่ใช่สำหรับเรา แล้วเธอก็มอบก๋ำเฉงให้กับอันฉี (จำโถกระเบื้องลายดอกไม้มีฝาปิดได้ไหมคะ) เธอบอกกับหลานสาวว่า ในวันแต่งงานของชาวเนียงยา คู่บ่าวสาวจะต้องรับประทานเกี๊ยวน้ำเป็นสีแดงกับสีขาวที่บรรจุในภาชนะนี้ค่ะ จะทำให้ชีวิตคู่มีความสุข
ฉากสุดท้าย รู้สึกจะเป็นฉากที่อันฉีเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเป็นสาวชาวเปอรานากัน และทุกคนไปเคารพป้ายวิญญานของเย่เหนียง
เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงประมาณนี้นะคะ อาจจะมีตก ๆ หล่น ๆ ไปบ้างค่ะ ไม่เคยดูซีรีส์ต่างประเทศมาก่อนเลยเป็นเวลานานแสนนาน แต่พอมาดูเรื่องนี้แล้ว ก็ดูมาตลอดค่ะ ชอบกลิ่นไอความเก่าของบ้าน บรรยากาศของละคร
หวังว่าคุณจะได้อรรถรสของการเล่าเรื่องของดิฉันบ้างนะคะ
| จากคุณ |
:
พระรามสอง (พระรามสอง) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 มิ.ย. 53 16:57:44
|
|
|
|
