พีดามมมมมมมมม....ทำไมนายเป็นอย่างนี้
|
|
เพิ่งดูจบ ใจจะสลาย จิตจะตกตามไปด้วย
......เป็นเพราะข้าผิดไปกระไรนี่ หรือเพราะมีเวรกรรมกระทำแน่
เมื่อเกิดมาก็ไร้ใครเหลียวแล เป็นดั่งแพลอยคว้างกลางธารา
เชือกเส้นหนึ่งคอยยุดฉุดเอาไว้ อาจารย์ได้หมายมั่นขันอาสา
หวังให้เป็นหนึ่งในนครา โดยลืมว่าเชือกที่ขึงนั้นตึงเกิน
......แต่ใจข้าหาได้หนักอย่างหินผา หรือปักษาแสนสง่าถลาเหิน
เมื่อรู้แจ้งความจริงยากเผชิญ ทุกก้าวเดินสับสนสุดทนทาน
อ้อมกอดที่โอบเกี่ยวเหนี่ยวไว้มั่น มือคู่นั้นอบอุ่นและหวามหวาน
คือความรักหรือไรใจเบิกบาน ยอมกราบกรานแทบบาทนาถนรี
......แต่อะไรเพราะใครหรือใจข้า วันเวลาหรืออดีตขีดวิถี
อยากยิ่งใหญ่ใคร่ได้ทั้งธานี ทุกวิธีเหลี่ยมเล่ห์เพทุบาย
แล้วความรักหรือไรทำใจเจ็บ ดั่งหนามเหน็บตำใจให้สลาย
หรือข้าเองหลงทางจนตัวตาย ซ้ำทำร้ายใจเจ้าเยาวมาลย์
......ครั้งหนึ่งมีใครให้คำถาม รู้จักความรักเช่นไรให้ไขขาน
รักคือได้สมใจนานเท่านาน ยากเจือจานแบ่งไปให้ใครเชย
แต่ถึงคราเวลาท้ายแห่งชีวิต ก็ได้คิดคำนึงจึงเฉลย
อ้อมกอดอันอบอุ่นที่คุ้นเคย แทนถ้อยเอ่ยเป็นคำรักมากคณา
..........สะเทือนใจมาก พีดามนายมันทั้งร้ายทั้งน่าสงสาร ทั้งบ้าบอจริงๆ เลย แงๆๆๆ
| จากคุณ |
:
นิกิตา 
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 มิ.ย. 53 20:45:38
|
|
|
| 
