PANTIP.COM : A9410253 [ซอนต๊อก]ทำไมความหมายของชิลลาถึงพูดไม่ได้ [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 11

ก็ต็อกมานคุยกับท่านมุนโนแล้วไงว่าสงครามการขยายอำนาจรวม3อาณาจักรให้เป็น1เดียว จะทำให้ความเป็นอยู่ของประชาชนดีขึ้น อุดมสมบูรณ์มากขึ้น แล้วเราจะไปเถียงเค้าได้ไงล่ะคะว่ามันไม่จริง ในเมื่อเราเองก็ไม่รู้ว่าดินแดนชิลลาขาดทรัพยากรอะไรบ้าง ในยุคนั้นการรวมอาณาจักรอาจจะทำให้ประชาชนมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นจริงๆก็ได้ เพราะบางอาณาจักรก็มีดินแดนติดแม่น้ำ บางอาณาจักรที่ดินเหมาะแก่การเพาะปลูก(ดูตัวอย่างได้จากโกรคูรยอในเรื่องจามองอยากได้นังนังมาครอบครองมากเพราะอุดมสมบูรณ์) ทีนี้ตัวหนังเค้าไม่ได้ลงรายละเอียดลึกลงไปขนาดนั้น เค้าแค่ให้ต็อกมานพูดขึ้นมากับมุนโนว่ารวมอาณาจักรเสร็จแล้วประชาชนจะอุดมสมบูรณ์ขึ้น ความเป็นอยู่ดีขึ้น เค้าว่ามาอย่างนั้นเราก็ว่าตามกัน อย่าลงรายละเอียดลึกไปถึงเรื่องสงครามดีจริงหรือไม่ และประชาชนจะได้อะไรจากสงครามเลยค่ะ เพราะเราไม่ใช่คอการเมืองจึงไม่สันทัดที่จะถกเถียงลงรายละเอียดลึกในเรื่องนี้

แล้วมีซิลเนี่ยรักชาติก็เลยต้องพยายามปลงพระชนม์อดีตพระราชาจินฮึง????? อันนี้คือรักชาติแล้วหรือคะ หุหุ ฟังไม่ขึ้นเลย รักตัวเองชัดๆ ที่มีซิลไม่กล้าจะทำร้ายต็อกมานอย่างโจ่งแจ้ง เพราะเธอกลัวจะไม่ได้ใจประชาชน กลัวประชาชนลุกฮือขึ้นต่อต้าน กลัวขุนนางในราชสำนักจะแปรพักตร์ ไม่ได้เป็นเพราะรักชาติอะไรหรอก เพราะตอนนี้มีซิลยังไม่ได้ทำเลวอะไรอย่างโจ่งแจ้ง ส่วนใหญ่จะทำลับหลังแล้วโบ้ยความผิดให้คนอื่น พวกขุนนางก็เลยยังเป็นพวกนางอยู่เยอะพอสมควร แต่หลังๆที่นางเสียอำนาจก็เพราะนางทำร้ายต็อกมานกับราชวงศ์อย่างโจ่งแจ้งไง ถึงได้โดนพวกขุนนางแปรพักตร์จนต้องหนีหัวซุกหัวซุน

สำหรับเรื่องของการนำพาชาติไปสู่สงครามนั้น มันเป็นเรื่องธรรมดาของทุกอาณาจักรอยู่แล้ว จุดประสงค์ของการทำสงครามเนี่ยทุกชาติก็อ้างถึงเรื่องความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของประชาชน(ในอดีตทุกๆเผ่าพันธุ์ในโลกต้องผ่านการทำสงครามมาทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นคงไม่สามารถอยู่รอดมาถึงปัจจุบัน เวลาไปโจมตีเค้าเรียกว่าการขยายอาณาจักร เวลาโดนเค้าโจมตีก็เรียกว่าถูกรุกราน) ทีนี้ต้องมาดูว่า ระหว่างมีซิลคนธรรมดากับต็อกมานเชื้อสายกษัตริย์ผู้สร้างชาติ ประชาชนสมควรจะให้ใครจูงจมูกมากกว่ากัน แล้วถ้าไม่มีอาณาจักรไหนทำสงครามกันเลย จะมีการรวมชาติ รวมเป็นประเทศได้ยังไง มันต้องมีความจำเป็นของการทำสงครามซิค่ะ(เราอยู่ในยุคปัจจุบันที่โลกค่อนข้างสงบสุข เราคงไม่เข้าใจว่าสงครามทำไปเพื่ออะไร) ทีนี้ในเรื่องเค้าพยายามจะสื่อว่าต็อกมานทำเพื่อชาติ ต้องการรวมอาณาจักรเป็น1เดียว ในขณะที่มีซิลทำเพียงแค่เพื่ออำนาจส่วนตัวเท่านั้น ไม่ได้ต้องการให้ชาติก้าวหน้าไปกว่านี้ เพราะถ้าก้าวหน้าไปกว่านี้ ถ้ามีการทำสงครามขึ้นมาแล้วชนะ กษัตริย์ก็จะได้หน้ามีอำนาจมากขึ้น ส่วนพวกขุนนางอย่างมีซิลก็จะมีอำนาจน้อยลงแค่นั้นเอง ไม่ใช่ว่ามีซิลจะรักและหวังดีกลัวประชาชนเดือดร้อนจากสงครามอะไรเลย

สปอย....

ตอนหลังๆ จะมีการปะทะคารมกันระหว่างต็อกมานกับมีซิล ต็อกมานวิจารณ์ว่าเพราะอะไรในยุคสมัยที่ผ่านมาที่ท่านมีซิลเป็นใหญ่ ทำไมบ้านเมืองจึงไม่ค่อยพัฒนาในด้านต่างๆเท่าที่ควร นั่นเป็นเพราะ....นี่เอง อะไรทำนองนี้แหละค่ะ ซึ่งสื่อให้เห็นว่าตัวมีซิลเนี่ยไม่ได้คิดจะทำลายบ้านเมืองตัวเองก็จริง แต่ก็ไม่ได้ส่งเสริมให้บ้านเมืองเจริญก้าวหน้า แค่ต้องการรักษาบ้านเมืองที่เป็นแหล่งอำนาจของตัวเองไว้เท่านั้นเอง
แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 53 21:15:41

จากคุณ : J a p a n X

เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 53 21:05:58

ความคิดเห็นที่ 15

สำหรับเรานะคะ ความภักดีกับความรักชาติเกี่ยวพันกันในลักษณะนี้ค่ะ (เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเราคนเดียว อาจจะผิดจะถูกก็ได้ แต่อยากแชร์ความคิดด้วยค่ะ สนุกๆนะคะ)

กษัตริย์ดี > ภักดี > รักชาติ

กษัตริย์ไม่ดี > ภักดี > ไม่รักชาติ

กษัตริย์ดี > ไม่ภักดี > ไม่รักชาติ

กษัตริย์ไม่ดี > ไม่ภักดี > รักชาติ

ทีนี้เราจึงมองว่ามีซิลไม่รักชาติเพราะพระเจ้าจินฮึงเป็นกษัตริย์ที่ดีค่ะ เหตุผลที่มีซิลปลงพระชนม์พระเจ้าจินฮึงนั้นเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองหรือเพื่อชาติ? เรามองว่าจุดนี้ทำให้ตัวมีซิลมีมิติด้านเห็นแก่ตัวมากกว่าด้านเพื่อส่วนรวม หากเปรียบเทียบกันระหว่าง รักตัวเอง กับรักชาติ มีซิลจึงรักตัวเองโดดเด่นมากกว่าในสายตาผู้ชมอย่างเรา

ในขณะที่เราก็ยอมรับค่ะว่ามีซิลไม่ทำลายชาติตัวเอง(ไม่ทำลายแปลว่ารักรึเปล่า?)และคำนึงถึงผลประโยชน์ของประเทศชาติอยู่บ้างแต่ทั้งนี้และทั้งนั้นนางก็มองผลประโยชน์ของตัวเองมาก่อนเป็นหลักอยู่ดี มีซิลไม่ทุบหม้อข้าวแหล่งทำกินของตัวเองก็แค่นั้น เรามองแบบนี้ค่ะ แต่มีซิลไม่อยากให้ประชาชนมีความรู้ ไม่อยากให้ประชาชนฉลาดเพราะนางคิดว่ามันไม่จำเป็นอันนี้คือ รักชาติรึเปล่า เป็นนักปกครองที่ดีรึเปล่า ตอบไม่ได้เหมือนกันค่ะแล้วแต่มุมมอง ^^" แต่เรามองว่าไม่ดี มันคล้ายๆกับพวกคนชั่วในละครไทยที่พยายามกีดกันไม่ให้ชาวบ้านส่งลูกไปเรียนหนังสือเพราะกลัวว่าจะอ่านออกเขียนได้แล้วจะหลอกยาก หรือไม่ก็พวกพ่อค้าเจ้าเล่ห์ในละครที่หลอกขายยาฆ่าแมลงให้ชาวนาไปพ่นแล้วอ้างโน่นนี่สารพัดว่าดีอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วจะมีพระเอกขี่ม้าขาวมาเตือนชาวบ้านให้รู้ถึงโทษของสารเคมีพวกนี้ และสอนให้ชาวบ้านมีความรู้ด้านเกษตรอินทรีย์แทนอะไรทำนองนั้นแหละค่ะ สรุปว่าให้ชาวบ้านมีความรู้ดีกว่าไม่มี ซึ่งเรื่องการไม่ให้ความรู้กับประชาชนนี้มันไม่ใช่แนวคิดของมีซิลคนเดียวหรอกค่ะที่คิดแบบนี้ กษัตริย์คนก่อนหน้านี้รวมถึงพ่อนางเอกก็คงคิดแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ คือไม่ได้ให้ความสำคัญกับการให้ความรู้แก่ประชาชน ให้ประชาชนเลิกงมงาย ให้ประชาชนยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง(ดูฟ้าฝน วางแผนเพาะปลูกเองเป็นโดยไม่ต้องพึ่งไสยศาสตร์คำทำนาย) แหละนี่คือจุดเด่นที่แสดงให้เห็นอัจฉริยภาพขององค์หญิงต็อกมานค่ะ นั่นคือ คิดแปลก คิดแหวกแนวไม่เหมือนใคร และสร้างสรรค์ (ในที่นี้ขอยืมวิธีการเปรียบเทียบของมีซิลมากล่าวอ้างนะคะ โดยมีซิลเคยคุยกับนางเอกว่า โลกเรามองได้หลายแบบ สมมติว่าแบ่งเป็น2ซีกซ้าย-ขวา มีซิลอาจจะอยู่ซีกนึง ส่วนต็อกมานก็อยู่อีกซีกนึงคนละฝั่งกันถูกไหมคะ แต่ถ้ามองอีกด้านคือ มองจากมุมบน(ชนชั้นปกครอง)-ล่าง(ผู้ถูกปกครอง) มีซิลกับต็อกมานก็ถือว่าอยู่ในฝ่ายเดียวกันคือชนชั้นปกครองนั่นเอง ทีนี้ในฐานะคนดูอย่างเราก็ขออาศัยทฤษฎีเดียวกันในการแบ่งนั่นคือ สมมติแบ่งชนชั้นปกครองออกเป็นซีกซ้าย-ขวา ก็จะแบ่งได้เป็นฝ่ายต็อกมาน+บิดา กับอีกฝ่ายคือฝ่ายมีซิลกับพรรคพวก แต่ถ้าแบ่งแบบบน(ความคิดในการปกครองแบบก้าวหน้า)-ล่าง(ความคิดการปกครองแบบล้าหลัง) ต็อกมานก็จะอยู่ในแนวบน ส่วนมีซิลกับบิดาต็อกมานก็อยู่แนวล่างค่ะ คือความคิดยังเป็นแบบเก่าอยู่ ประเทศชาติก็ไม่พัฒนาเท่าที่ควร

ทีนี้ในตอนที่มีซิลถอดถอนพระเจ้า...(ลืมชื่อ รู้แต่เป็นพ่อพีดาม) อันนั้นมีซิลให้เหตุผลว่าเพื่อชาติบ้านเมืองจึงต้องถอดถอนกษัตริย์ที่ไร้สามารถ และต้องทำตามพระราชโองการที่พระเจ้าจินฮึงทิ้งไว้ อันนี้มีซิลก็ทำเพื่อตัวเองอยู่ดี(อดเป็นมเหสี) ไม่ใช่เพื่อบ้านเมืองอย่างที่นางอ้างหรอก เราจึงมองจุดนี้ว่ามีซิลทำเพราะรักตัวเองอยู่ดี

ในส่วนของสิ่งที่ต็อกมานวิจารณ์การปกครองของมีซิลว่าทำให้บ้านเมืองไม่เจริญก้าวหน้าเท่าที่ควร อันนี้เท่าที่จำได้ตอนดูมีซิลแกก็เถียงไม่ค่อยออก อาจเป็นเพราะหลายปีที่ผ่านมามีซิลคิดแต่เรื่องทำไงดีให้ได้เป็นมเหสีเป็นสำคัญ จึงปล่อยให้ทุกอย่างในบ้านเมืองเป็นไปแบบเรื่อยๆมากกว่าที่จะลุกขึ้นมาพัฒนาอะไรให้ดีขึ้น ซึ่งการพัฒนาบ้านเมืองให้ก้าวหน้าเนี่ยเป็นจุดขายของต็อกมานค่ะ ถ้าเราเป็นมีซิลเราก็ไม่รู้จะเถียงอะไรดีค่ะ เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่นางต้องเก็บเอาไปนอนคิดเหมือนกัน ส่วนต็อกมานก็พยายามทำคะแนนโดยการพัฒนาโน่นนี่ให้ประชาชนเห็นว่าเธอเป็นใหญ่แล้วมีอะไรดีขึ้นบ้าง เห็นได้จากหลังๆเธอพยายามซะเหลือเกินที่จะคิดค้นโน่นนี่

เราเห็นด้วยที่ว่ามีซิลเป็นตัวละครที่มีมิติค่ะ แต่เรามองว่าเธอเห็นแก่ตัวมากไปก็เลยต้องทำเลวไปบ้าง แต่เธอก็มีข้อดีอื่นๆอีกเยอะ(รักลูกแต่บางครั้งก็ไม่แสดงออก/สุขุมเยือกเย็น/จิตใจเด็ดเดี่ยวโหดบ้างเป็นบางเวลา/เก็บอาการเก่ง ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้า ยิ้มหวานตลอดเลย^-^/รู้จักใช้คนทำงานให้เหมาะสม/รู้จักวิธีซื้อใจลูกน้องจึงมีคนมากมายยอมถวายชีวิตเพื่อนาง ฯลฯ) ไม่อย่างนั้นต็อกมานคงไม่เอ่ยปากชื่นชมเธอในบางครั้ง และเอาความคิดบางอย่างของมีซิลไปเป็นแบบอย่างในการปกครองหรอกจริงไหมคะ

ทั้งหมดนี้เราแชร์ความคิดด้วยนะคะ ดูซีรี่ส์เกาหลีพวกนี้แล้วบางทีก็ปวดหัวแทน โดยเฉพาะซีรีส์ในยุคราชวงศ์โชซอน(ยุคแดจังกึม/ลีซาน)จะยิ่งปวดตับกว่านี้ เพราะระบบการเมือง ระบบกษัตริย์ ระบบขุนนางของสมัยโชซอนจะวุ่นวายแทบทุกเรื่องไป กษัตริย์มักจะอ่อนแอ ขุนนางมักเป็นใหญ่ แล้วก็แบ่งเป็นฝ่ายซ้าย-ขวา เหนือ-ใต้ แย่งชิงอำนาจกันเองระหว่างพี่-น้อง ลุง-หลาน พระพันปี-พระมเหสี เป็นต้น ซึ่งวุ่นวายมากมาย

ตอนนี้เรากำลังติดอีกเรื่องคือ ตำหนักนางพญา ตอนตี2.30น.ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณFIndinGBeautYINNegativESpacES ได้ดูรึเปล่าคะ อันนั้นส่วนใหญ่เนื้อเรื่องจะเน้นการเมือง แถมมีผู้บรรยาย+อธิบายให้คนดูฟังเหมือนชมสารคดี ดูไปดูมากตอนแรกๆก็เซ็งๆ ง่วงนอน แต่หลังๆด้วยฝีมือการแสดงของลียองเอ(นางเอกแดจังกึม)ซึ่งพลิกมาเล่นร้ายทำให้เราติดงอมแงม ต้องถ่างตาดูทุกคืนเลยเชียวค่ะ ดูไปก็ปวดหัวไปกับระบบการเมืองของโชซอนในยุคนั้น แล้วก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเกาหลีจึงเป็นเช่นปัจจุบัน เราคิดว่าเป็นเพราะรากฐานการปกครองในอดีตเค้าไม่ค่อยจะมั่นคงน่ะค่ะ ที่สำคัญเรื่องนี้เก่ามากมายเลย ลียองเอแต่งหน้าแบบเชยๆหน่อย(เขียนคิ้วแบบปีกกาด้วยล่ะ)ก็เลยสวยน้อยลง+หน้าแก่กว่าตอนที่เล่นเป็นจังกึมซะอีก

แชร์ความคิดเห็นกันสนุกๆนะคะ ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคุณเช่นกันค่ะ

จากคุณ : J a p a n X

เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 53 01:44:01