SPOILER!!! Bleach 414 - DEICIDE 16 -
|
|
กลับมาพบกันอีกสัปดาห์นะครับ
อ่านเนื้อหาในตอนนี้แล้วขอตั้งชื่อภาษาไทยให้ตั้งแต่หัวเรื่องตรงนี้เลยว่า
"แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ*"
ไม่ก็
"ตี่ซ่าท้าเกรียนเทพ"
เป็นตอนแรกในรอบหลายตอนเลยที่อ่านแล้วตั้งชื่อภาษาไทยอย่างที่เคยตั้งๆ สมัยเขียนครั้งแรกได้ทันที เสียดายที่ขืนตั้งแบบนี้คง Spoil หัวข้อกระทู้ระดับรุนแรงแหงๆ ลงเอยก็เลยไม่เอาขึ้นหัวกระทู้ เอาไว้แค่ตรงนี้ดีกว่า
ว่าแล้วก็ไปชม Spoil กันได้เลยครับ
*หมายเหตุ - ความจริงมันแทงข้างหน้า ไม่ใช่ข้างหลังนะเออ 
เปิดตอนมาต่อจากตอนที่แล้วที่ไอเซ็นกำลังไล่ต้อนพวกเพื่อนๆ ของอิจิโกะจวนจะจนมุม แล้วงินกลับมาหาขัดจังหวะพอดี การปรากฏตัวของใครอีกคนที่น่าจะเป็นพวกของเจ้าปีศาจชุดขาวที่ตามไล่ล่าตนทำเอาทั้งกลุ่มถึงกับตะลึงจนชะงักฝีเท้าที่กำลังห้อเต็มเหยียด
ฝ่ายไอเซ็นเมื่อเห็นงินกลับมาหาดังนั้น ก็ละความสนใจจากพวกเพื่อนของอิจิโกะหันกลับมาหางินแทน หลังจากฟังงินรายงานตัวหลังกลับมาเรียบร้อย ไอเซ็นก็ถามว่าแล้วรันงิคุล่ะเป็นยังไงบ้าง งินตอบกลับแบบหน้าตาเฉยว่า "ฆ่าทิ้งไปแล้ว" ไอเซ็นได้ยินดังนั้นก็ลองจับกระแสพลังกดดันวิญญาณดู ก็พบว่าพลังกดดันวิญญาณของรันงิคุหายไปแล้วจริงๆ
เมื่ออนุมานได้ว่าจริงดังที่รายงาน เจ้าแห่งอธรรมก็แกล้งทำเป็นแสดงความประหลาดใจ บอกว่าคิดไม่ถึงเลยว่างินจะลงมือกับรันงิคุได้จริงๆ นึกว่างินจะยังมีใจให้รันงิคุอยู่ซะอีก
"มีใจให้งั้นหรือครับ" ยมทูตตาตี่ทวนคำ น้ำเสียงเจือแววขบขันเล็กน้อย "ของแบบนั้นข้าไม่เคยมีหรอก ก็เคยบอกตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรกแล้วไม่ใช่เหรอครับ"
เจ้าหนุ่มมือขวาหยุดเว้นระยะเล็กน้อย แล้วพูดต่อไป
"ข้าคืองูพิษ งูพิษที่เนื้อหนังเย็นเยียบ งูพิษที่ไม่มีหัวใจ ไล่ล่าเหยื่อด้วยปลายลิ้น เจอเหยื่อที่ถูกใจเมื่อไหร่ก็กลืนกินทั้งตัวเมื่อนั้น นั่นละคือสิ่งที่ข้าเป็น ข้าเคยบอกไว้แบบนั้นไม่ใช่หรือครับ"
ว่าพลางขยับตัวเดินเข้ามายืนอยู่เคียงข้างผู้เป็นนายอย่างเชื่องช้า เจ้าแห่งความชั่วร้ายเหลือบหางตามองตามอย่างเยือกเย็น ก่อนจะผุดรอยยิ้มที่อ่านไม่ออกขึ้นที่มุมปาก
ข้างฝ่ายกลุ่มเพื่อนของอิจิโกะก็ยังยืนตะลึงกับการปรากฏตัวของงินอยู่นั้น เคย์โงะได้สติก่อนเพื่อน รีบร้องบอกคนอื่นให้รีบวิ่งหนีต่อโดยเร็ว
กิริยาหนีลนลานเหมือนหนูถูกแมวไล่กวดของพวกเพื่อนอิจิโกะทำเอาไอเซ็นถึงกับถอนใจอย่างสมเพช แล้วบอกว่าตัวเขาเองชักจะเบื่อเกมแมวจับหนูนี่แล้วเหมือนกัน งินได้ฟังดังนั้นก็รู้ทันทีว่านายของตัวตั้งใจจะปิดบัญชีแล้ว เลยถามไปว่าหลังจากนี้จะทำยังไงกับเด็กพวกนั้น ไอเซ็นตอบกลับทันทีว่า ฆ่าเสร็จแล้วก็จะเอาศพไปแขวนไว้นอกเมืองในที่ที่เห็นง่ายๆ แล้วจากนั้นค่อยเริ่มหลอมกุญแจโอเค็น (กุญแจราชันย์) กัน
พูดจบก็ชักดาบ "เคียวขะซุยเงสึ" ออกมาชี้ตรงไปยังพวกเคย์โงะที่กำลังวิ่งอยู่ แต่ก่อนจะทันได้ลงมือทำอะไร งินเดินออกมาบังหน้าไอเซ็น แล้วยุดใบดาบไว้เสียก่อนเป็นเชิงปราม
"ก็ไม่เลวนี่ครับ" เจ้าหนุ่มผู้เป็นสมุนมือขวาว่า "ถ้าจะจัดการเด็กพวกนั้นละก็ ให้ข้าลงมือเองดีกว่า"
คำพูดของเจ้าหนุ่มผู้เป็นสมุนมือขวาทำเอาไอเซ็นชะงักกึก ขยับปากเรียกชื่ออีกฝ่ายไว้ แล้วทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างต่อ
แต่ยังช้ากว่า "คามิชินิโนะยาริ" ปลดปล่อยสวัสดิกะของงิน...ที่สำแดงฤทธิ์โจมตีเข้าใส่เป้าหมายด้วยความเร็วเหนือกว่าเสียงในพริบตา
ทว่า เป้าหมายนั้นกลับไม่ใช่แผ่นหลังของพวกเพื่อนๆ ของอิจิโกะคนใดคนหนึ่งหรือทั้งหมดที่กำลังวิ่งหนีอยู่เบื้องหน้า...
ปลายดาบอันมีสมญา "หอกประหารเทพ" นั้นกลับพุ่งลอดรักแร้ซ้ายของงิน ทะลวงผ่านแขนเสื้อยาวย้วยจนกระจุย แล้วทะลุยอดอกของไอเซ็นผู้ยืนอยู่ตรงกับตำแหน่งนั้นจนทะลุแผ่นหลังในชั่วพริบตา
รวดเร็วรุนแรงจนเป้าหมายไม่มีแม้แต่โอกาสจะหลบเลี่ยง!!
เจ้าแห่งความชั่วร้ายเบิกตากว้างอย่างตกตะลึงกับการจู่โจมจากตำแหน่งไม่คาดฝัน เขาก้มลงมองดาบที่ปักทะลุอกของตนเอง ทำสีหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับตนจริงๆ
"วิธีเดียวที่จะรอดพ้นจากความสามารถของเคียวขะซุยเงสึ มีแต่ต้องจับตัวดาบไว้ให้ได้ก่อนที่จะถูกสะกดสัมผัสทั้งหมดโดยสมบูรณ์เท่านั้น" น้ำเสียงแหลมเล็กของผู้เป็นลูกน้องดังมา "ข้าใช้เวลาตั้งหลายสิบปีกว่าจะขุดค้นเรื่องนั้นออกมาได้ เรื่องนี้ไม่มีใครใน 13 หน่วยพิทักษ์รู้แม้แต่คนเดียว ก็ทุกคนอยากฆ่าหัวหน้าไอเซ็นกันทั้งนั้นเลยนี่นะ จะกลัวว่าความลับจะแตกก็ไม่แปลกตรงไหน"
ว่าจบก็บังคับดาบให้หดลงเท่าขนาดดาบสั้นตามปกติ ปลายดาบถูกกระชากออกจากหน้าอกของไอเซ็นอย่างรุนแรง เลือดแดงฉานพุ่งกระฉูดจากปากแผลราวกับน้ำพุ ร่างสูงโปร่งของเจ้าแห่งอธรรมถึงกับโงนเงนหน้าหลังสองสามครั้ง ก่อนจะหยุดยันตัวไว้ไม่ให้ล้มได้แบบฉิวเฉียด
"...ข้ารู้อยู่แล้ว" เจ้าแห่งภาพมายายังไม่วายโชว์เหนือ ใบหน้าก้มต่ำจนแทบมองไม่เห็นสีหน้า "รู้อยู่แล้วว่าเจ้าหมายตาสิ่งใดไว้ ถึงได้ยอมให้เจ้าติดตามข้ามา...เพราะข้านึกสนใจว่าเจ้าจะเอาชีวิตข้าด้วยวิธีไหน..."
ว่าถึงตรงนี้ เจ้าแห่งความชั่วร้ายก็เงยหน้าขึ้นสบตาลูกน้องผู้ทรยศอย่างเย็นชา มุมปากผุดรอยยิ้มเยือกเย็น แล้วกล่าวต่อไปว่า
"แต่เสียใจด้วยนะ ของแค่นี้น่ะไม่มีทางฆ่า---------"
"ไม่มีทางฆ่าท่านได้หรอก"
ไอเซ็นถึงกับชะงักวูบไปด้วยความประหลาดใจที่อีกฝ่ายย้อนคำพูดของตนกลับมาได้ แต่ยังไม่ทันได้ถามคำถามอะไรออกไป งินก็ยกดาบฟันวิญญาณของตนขึ้นพลิกใบดาบชูขึ้นในระดับสายตาราวกับต้องการแสดงอะไรบางอย่างให้เจ้านายเห็น
"เห็นรอยแตกตรงใบดาบนี่มั้ยครับ?"
ได้ยินดังนั้น ไอเซ็นก็หรี่ตาลงเพื่อเพ่งมองให้ชัดขึ้น จึงค่อยเห็นว่าตรงกลางใบดาบในมืองินนั้นมีรอบแตกบิ่น ไม่ใหญ่ถึงขนาดจะทำให้ดาบแตกหักหรือสูญเสียรูปทรง แต่ก็ไม่ได้เล็กถึงขนาดสังเกตไม่เห็นด้วยตาเปล่าจากระยะใกล้
"ตอนนี้มันเข้าไปอยู่ในตัวท่านแล้ว" งินว่าพลางกรีดปลายนิ้วชี้มายังรอยแผลตรงหน้าอกไอเซ็น "เมื่อก่อนข้าเคยบอกท่านเรื่องความสามารถของปลดปล่อยสวัสดิกะของข้าไว้สินะครับ ขอโทษด้วย ข้าโกหกน่ะครับ มันไม่ได้ยืดได้ยาวขนาดที่ข้าเคยบอก และไม่ได้รวดเร็วขนาดที่ข้าเคยพูดไว้หรอก ก็แค่พริบตาขณะที่ตัวดาบยืด มันจะแตกออกเป็นเศษเล็กๆ เท่านั้น"
"และ 'ข้างในใบดาบนั้น' มีพิษร้ายแรงที่สามารถทำลายเซลล์ให้หลอมละลายได้"
(ตรงนี้มีซูมภาพเข้าไปใกล้ๆ รอยแตกบนใบดาบของงิน ให้เห็นกันจะๆ ว่าภายในใบดาบนั้นที่แท้เป็นรูกลวงคล้ายเข็มฉีดยาหรือเขี้ยวของงูพิษด้วย)
แม้จะได้ยินเรื่องเหลือเชื่อขนาดนี้ แต่สีหน้าของยมทูตกบฏก็ยังไม่เปลี่ยน มีเพียงดวงตาที่แสดงอาการว่าได้รับรู้ได้ถึงความสามารถอีกด้านหนึ่งที่อีกฝ่ายแพร่งพรายให้ได้ฟังเป็นครั้งแรกแล้ว
ฝ่ายงินเมื่อเห็นแววตาของเจ้านายว่าเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ก็เอ่ยปากต่อไป
"ดูท่าจะเข้าใจแล้วสินะครับ ตอนที่ข้าแทงดาบใส่อกท่านแล้วชักกลับออกมาน่ะ ข้าได้ทิ้งเศษดาบไว้ในหัวใจของท่านแล้ว"
ประโยคนี้เองที่ทำให้สีหน้าของไอเซ็นเปลี่ยนไป ดวงตาเฉยชาพลันเบิกกว้างเต็มที่ สีหน้าเยือกเย็นกลับเปลี่ยนเป็นซีดเผือดโดยพลัน ขณะที่ก้มลงมองแผลบนอกของตนเองอย่างตกตะลึง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอดีตลูกน้องด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ พร้อมเข่นเสียงเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างดุร้าย
"แทนที่จะอธิบาย สู้ทำให้ดูเลยคงจะดีกว่า" เสียงพูดของเจ้าหนุ่มอสรพิษดังมาอีกครั้ง "บ๊ะ ถึงจะทำให้ดูเลยก็เถอะ ยังไงคนจะตายมันก็ต้องตายอยู่ดีละนะครับ"
ว่าจบ งินก็ขยับตัวเข้าไปใกล้ไอเซ็น ยกปลายนิ้วขึ้นแตะหน้าอกตรงตำแหน่งหัวใจอีกฝ่าย แล้วพึมพำด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แฝงไว้ด้วยกระแสฆ่าฟันอันอำมหิต
"จงสังหาร คามิชินิโนะยาริ"
สิ้นสุดคำประกาศของงิน ไอเซ็นก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในร่างกาย เขารู้สึกราวกับมีบางอย่าง...บางอย่างที่คล้ายกรดความเข้มสูงกำลังกัดกร่อนอยู่ภายในหน้าอก มันหลอมละลายทุกอย่าง...ทั้งกล้ามเนื้อ หัวใจ ปอด กระดูซี่โครง กระดูกสันหลัง ราวกับลาวาร้อนแรงพยายามหลอมละลายผิวดินเพื่อปะทุออกมาบนผิวโลก
"งิน...เจ้า...!!"
"ได้ตายเพราะหน้าอกทะลุเป็นรูแบบนี้ คงสมหวังแล้วสินะครับ"
พร้อมๆ กับคำพูดสุดท้ายนั้น หน้าอกและลำตัวซีกซ้ายของไอเซ็นก็ถูกกัดกร่อนจนหายไปหมด เหลือเพียงช่องว่างขนาดใหญ่ราวกับเอาท่อนซุงเสี้ยมปลายแหลมแทงจนทะลุ
กับลูกแก้วโฮเงียคุลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ณ ตำแหน่งที่มันเคยสถิตอยู่บนร่างของผู้เป็นนาย...เพียงเท่านั้น
อ่านตอนนี้จบแล้ว สิ่งแรกที่นึกออกมาเลยก็คือ "ตั้งกระทู้โหวตดีมั้ยว่าตอนหน้าท่านผู้นำจะเก๊กหล่อเป็นโจ๊กโซคูลอย่างทุกทีได้หรือไม่"
โดยส่วนตัวแล้วไม่อยากให้ท่านผู้นำเก๊กหล่อแล้วแฮะ เพราะเก๊กหล่ออย่างนี้มาหลายทีแล้ว อย่างน้อยๆ คราวนี้ก็เจ็บสาหัสหรือเจ็บหนักกันบ้างน่าจะโอเคกว่า ไหนๆ ก็โดนลูกน้องมือขวารอจังหวะเล่นงานแบบจมเขี้ยวทั้งที
ว่าแต่เห็นความสามารถของงินแบบนี้แล้วอยากรู้แฮะว่าพิษที่ใช้ในดาบนี่มันมีหลายระดับรึเปล่า อย่างระดับจิ้มจึกเดียวตาย หรือแบบทำให้หมดความรู้สึกขยับตัวไม่ได้ปล่อยพลังกดดันวิญญาณก็ไม่ได้ (แบบนางแมงมุมชีล็อปในเรื่องลอร์ดออฟเดอะริงส์) อย่างน้อยจะได้อธิบายเรื่องที่มันจิ้มรันงิคุซะมิดด้ามได้บ้าง (คล้ายๆ วิธีฝังยาสลบหรือยาชาผ่านทางปากแผลแบบเดียวกับที่อิจิโกะเคยโดน...แต่จำไม่ได้แฮะว่าวิธีนี้มันช่วยพรางพลังกดดันวิญญาณหรือเปล่า แต่คาดว่าน่าจะได้)
รอดูตอนหน้ากันละครับ ว่าผลของการท้าเกรียนเทพของอาตี่จอมซ่าคนนี้จะเป็นยังไงต่อไป
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 53 20:08:33
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 53 20:00:41
| จากคุณ |
:
Drake  
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ก.ค. 53 19:58:42
|
|
|
| 
