SPOILER!!! Bleach 415 - DEICIDE 17 -
|
|
กลับมาพบ Spoil ประจำสัปดาห์กันอีกครั้งนะครับ
สารภาพตามตรงว่าอ่าน Sample Spoiler ทีแรกนี่ทำเอาหมดกำลังใจเขียน Spoil ตัวเต็มไปเลย แต่สุดท้ายพอได้อ่านตัวเต็มก็ฮึดกลับมาเขียนได้ เพราะได้เห็นว่าอ.คุโบเล่นทิ้งอะไรที่น่าจะสร้างฉากดราม่าดีๆ ไว้ในตอนถัดจากนี้ได้ และเป็นดราม่าที่น่าจะทำให้เรื่องราวของงินสมบูรณ์ขึ้นด้วย
ว่าแล้วก็ไปชม Spoil กันได้เลยครับ
เปิดตอนมาต่อจากตอนที่แล้วที่งินใช้ความสามารถปล่อยพิษของ "คามิชินิโนะยาริ" เล่นงานไอเซ็นจนอกทะลุเป็นรูใหญ่ขนาดท่อนซุง โดยขณะที่เล่นงานไอเซ็นอยู่นั้น ในใจของงินก็นึกไปถึงภาพอดีตในวัยเด็กเมื่อครั้งได้เจอกับผู้เป็นนายครั้งแรก
จำได้ว่าวันนั้น เขาเข้าป่าไปเก็บฟืนตามปกติ ระหว่างที่ก้มๆ เงยๆ เก็บเศษไม้สำหรับทำฟืนอยู่นั้นเอง หางตาเรียวยาวของเด็กชายก็มองเห็นเงาคนกลุ่มหนึ่งอยู่ ณ อีกฟากของพุ่มไม้พุ่มหนึ่ง
เด็กชายวางฟืนในมือทั้งหอบลง แล้วย่องอย่างเงียบกริบที่สุดไปยังพุ่มไม้นั้น แล้วเพ่งสายตามองผ่านช่องว่างของพุ่มไม้ไปยังกลุ่มคนดังกล่าว
เบื้องหน้าของเด็กชายนั้น ชายฉกรรจ์จำนวน 4 คน แต่ละคนสวมชุดฮากามะสีดำและสะพายดาบซามูไรไว้ที่เอว...สัญลักษณ์อันบ่งบอกฐานะของยมทูต ผู้นำทางดวงวิญญาณและผู้พิทักษ์แห่งโซล โซไซตี้... กำลังคุกเข่าก้มหน้าด้วยกิริยาแสดงความนอบน้อมยำเกรงถึงที่สุดต่อหน้าชายในชุดยมทูตอีกคนหนึ่ง หนึ่งใน 4 คนนั้นยกมือทั้งสองข้างขึ้นยื่นส่งให้ชายผู้นั้น ท่วงท่าดูคล้ายข้าราชบริพานกำลังถวายสิ่งของแก่ราชาไม่ผิดเพี้ยน
ชายผู้ยืนอยู่นั้นยื่นมือออกไป แล้วทำท่าเหมือนหยิบอะไรบางอย่างรูปร่างคล้ายลูกแก้วทรงกลมสีดำจากมือของยมทูตที่ส่งให้ ก่อนจะเก็บลงกล่องผลึกโปร่งใส่รูปสี่เหลี่ยมของตนเอง
หากเด็กชายไม่ได้สนใจต่อการรับส่งสิ่งของนั้นเลย เขาเลื่อนสายตาจากกลุ่ม 4 คนที่คุกเข่าอยู่ไปยังชายที่ยืนอยู่แทน เพ่งสายตาพิจารณาอย่างพินิจพิเคราะห์
เป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งใบหน้าคมสัน สวมแว่นตากรอบหนา ผมสีน้ำตาลอ่อนหวีเรียบร้อยดูคล้ายบัณฑิตหรือนักศึกษาผู้คงแก่เรียนมากกว่าจะเป็นยมทูต แต่มีอะไรบางอย่างในกิริยาของอีกฝ่ายที่ทำให้งินรู้สึกได้อย่างประหลาดว่าชายผู้นี้มีบางอย่างไม่ธรรมดาแฝงอยู่...
ชายผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น "ไอเซ็น โซสุเกะ" นั่นเอง
--------------------------------------------------
ฉากตัดอีกครั้ง กลับมายังเวลาปัจจุบันในเมืองคาราคุระ โดยหลังจากใช้พลังละลายร่างของไอเซ็นจนทะลุเป็นรูแล้ว งินก็ไม่รอช้า ยื่นมือไปคว้าเอาโฮเงียคุที่หลุดจากร่างของไอเซ็นไว้ทันที
พริบตาที่คว้าโฮเงียคุไว้ได้นั้นเอง ร่างที่กำลังจะหงายหลังล้มตึงไปข้างหลังของไอเซ็นพลันตวัดมือวูบ ฟาดเปรี้ยงเข้าที่ข้อมือของงินเต็มแรงหมายจะปัดไม่ให้งินได้โฮเงียคุไป แรงฟาดมหาศาลทำเอาเจ้าหนุ่มผมเงินถึงกับกระเด็นตัวหมุนคว้างไปทางด้านหลัง ซ้ำมือขวาที่โดนฟาดยังเป็นแผลเนื้อขาดปื้นใหญ่
แม้จะโดนโจมตีเอารุนแรงถึงขนาดนั้น แต่งินก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากโฮเงียคุง่ายๆ ซ้ำยังอาศัยแรงฟาดเป็นแรงส่งตัวหนีฉากไปตั้งหลัก ณ ตำแหน่งนอกรัศมีโจมตีของไอเซ็น แล้วใช้ก้าวพริบตาด้วยความเร็วสูง หายวับไปจากตำแหน่งนั้นในบัดดล
แทบจะทันทีที่งินเผ่นหนีไป ร่างของไอเซ็นก็หงายหลังล้มตึงลงกันพื้น ดวงตาเบิกกว้างเหมือนไม่อยากเชื่อว่าเรื่องพรรค์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ
"...งิน..." เจ้าแห่งความชั่วร้ายเข่นเสียงคำรามลอดไรฟันเมื่อนึกได้ถึงใบหน้าของคนที่ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสภาพนี้ ความคั่งแค้นอันไร้ทางออกแล่นพล่านไปทั่วทั้งตัว แล้วเปลี่ยนเป็นเสียงคำรามกู่ร้องดังกึกก้องไปทั่วทั้งเมือง
เสียงคำรามที่รวมเอาความเกรี้ยวกราดและความคั่งแค้นทั้งปวงเข้าไว้ด้วยกัน
และพร้อมๆ กับเสียงคำรามนั้น ก็บังเกิดสิ่งประหลาดขึ้น รูโหว่เป็นแผลฉกรรจ์ตรงกลางหน้าอกของไอเซ็นพลันมีแสงสองสายไขว้กันเป็นรูปกางเขนส่องสว่างออกมา กางเขนแสงนั้นเปล่งประกายเรืองรองเหมือนหลอดนีออนกลางราตรี แล้วเปล่งคลื่นพลังบางอย่างทะลักทลายออกมาราวกับเปลวเพลิงพุ่งออกจากปากอุโมงค์ เกิดเสียงดังกึกก้องไปทั่ว
--------------------------------------------------------
ตัดฉากอีกครั้ง ไปยังงินที่ใช้ก้าวพริบตาหนีจากไอเซ็นมาหลบซ่อนตัวอยู่ ณ มุมตึกแห่งหนึ่ง เขาก้มลงมองท่อนแขนที่เป็นแผลกระจุยด้วยฝีมือไอเซ็น แล้วเสไปมองโฮเงียคุในมือข้างเดียวกัน ก่อนจะระบายลมหายออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน
"จบแล้ว..." เขาบอกตัวเองในใจ "เท่านี้ก็จบแล้ว..."
ชั่วขณะที่กำลังโล่งใจและยินดีต่อความสำเร็จของแผนสังหารนั้นเอง เสียงครืนสนั่นราวภูเขาไฟถล่มก็ดังขึ้น งินโผล่หน้าพรวดออกไปมอง พบกับภาพที่ทำให้ตกตะลึงที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต
ตรงนั้น ณ ตำแหน่งที่อดีตนายของตนน่าจะนอนตายอยู่ซึ่งไกลลิบจากตำแหน่งของตนในปัจจุบัน งินมองเห็นคลื่นพลังสายหนึ่งพวยพุ่งจากพื้นดินสูงขึ้นไปถึงหมู่เมฆบนฟ้า มองดูคล้ายเสาแสงต้นมหึมาที่ค้ำยันท้องฟ้าไว้ไม่ให้ถล่มลงมาก็ไม่ปาน
และตรงกลางเสาแสงอันสูงลิบนั้น ร่างของไอเซ็น โซสุเกะ เหาะลอยอยู่ ณ บริเวณช่องว่างเล็กๆ ตรงกลาง...หรือจะเรียกให้ถูกก็คือ แสงสว่างที่พวยพุ่งเหล่านั้นพุ่งแฉลบจากร่างของไอเซ็นไปจนหมด รูปร่างยังคงเป็นไอเซ็นคนเดิมหลังฟักตัวจากร่างดักแด้เมื่อหลายตอนที่ผ่านมาก หากแตกต่างกันที่บนแผ่นหลังมีบางอย่างคล้ายปีกผีเสื้อซ้อนกันเป็นชั้นๆ 3 ชั้นงอกออกมา ชายเสื้อคลุมท่อนล่างเปลี่ยนจากชายแบบผ่าเป็นเส้นๆ ให้เห็นขาเป็นชายเสื้อคลุมติดกันยาวจนกรอมเท้า กลางอกที่เป็นรูโหว่ขนาดใหญ่ บัดนี้ฟื้นสภาพจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่มีร่องรอยว่า ณ ตำแหน่งนั้นเคยมีบาดแผลสาหัสใดๆ หลงเหลืออยู่ มีแต่เพียงลวดลายคล้ายกากบาทขาวบนพื้นดำเท่านั้น
เจ้าแห่งความชั่วร้ายค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นดวงตาดำสนิทกับแก้วตาสว่างเรืองรองราวกับอสูรร้าย และรอยยิ้มมุมปากซึ่งแฝงแววเยาะเย้ยอยู่ในที
"...ข้าเป็นฝ่ายชนะ งิน..." เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอย่างผู้กำชัยชนะเด็ดขาด "โฮเงียคุที่เจ้าช่วงชิงไป แม้จะไม่ได้อยู่ในตัวข้าแล้ว แต่ก็ยังเป็นของข้าอยู่ดี"
สิ้นสุดคำพูดนั้น งินก็สัมผัสได้ว่าโฮเงียคุในมือตนกำลังมีปฏิกิริยาบางอย่าง เขาก้มลงมอง พบว่าโฮเงียคุกำลังเปล่งแสงสว่างวาบราวกับหลอดนีออนไฟแรงสูงที่ต่อเข้ากับวงจรไฟฟ้าก็ไม่ปาน ทั้งยังส่งพลังบางอย่างออกมาอย่างรุนแรง จนแม้แต่งิน
"นี่มัน...อะไรกัน..." ยมทูตหนุ่มผมเงินร้องออกมาอย่างลืมตัว เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบ หรืออาจจะหลายร้อยปี ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเหมือนหน้ากากจิ้งจอกหรืออสรพิษนั้นส่อแววตื่นตะลึงหวาดหวั่น
พริบตานั้นเอง ร่างของไอเซ็นบนเสาแสงพลันหายวับ ก่อนจะมาปรากฏอยู่ ณ ตำแหน่งข้างตัวงินในชั่ววาบของวินาที แม้ชายหนุ่มจะเอี้ยวคอวาบตามการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้ แต่ร่างกายส่วนอื่นกลับขยับช้ากว่า
ภาพอดีตมากมายพาดผ่านจิตใจของงินขณะที่ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน เขามองเห็นภาพวันแรกที่ได้พบกับไอเซ็น วันที่เจ้านั่นรับอะไรบางอย่างมาจากยมทูตลูกน้องทั้ง 4 คนนั้น ได้เห็นใบหน้ากลัวเกรงของคนหนึ่งในกลุ่มนั้นขณะมันเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นนาย
วาบนั้นเองที่ภาพตัดอีกครั้ง กลายเป็นภาพของยมทูตลูกน้องกลุ่มเดียวกันกำลังเดินผละจากไปจากราวป่าโดยที่งินในวัยเด็กผ่านมาเห็นเข้าพอดี พวกมันเดินลับพุ่มไม้ไปคนละทางจึงไม่ทันสังเกตเห็นงินซึ่งเดินอ้อมมาจากอีกทาง เด็กชายมองยมทูตกลุ่มนั้นอย่างงุนงง แล้วจึงหันไปมองยังทิศที่เจ้าพวกนั้นเดินออกมา
ที่ตรงนั้น ร่างปวกเปียกของเด็กหญิงคนหนึ่ง...อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเขาในตอนนั้น...นอนหมดสติอยู่ หน้าตาเต็มไปด้วยเลือดและรอยฟกช้ำจากการถูกทุบตี เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนยาวระคอยุ่งกระเซิงอยู่บนหัว ชุดกิโมโนเก่าๆ ขาดๆ ที่สวมอยู่นั้นก็ยุ่งกระเซิงไม่แพ้กัน สาบเสื้อด้านบนเลิกออก เผยให้เห็นเนินอกเล็กๆ อย่างเด็กที่ยังไม่โตเต็มที่...
ถึงตรงนี้ภาพก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง กลับมายังงินคนเดิมที่กำลังแอบดูไอเซ็นกับลูกน้องอยู่
...เจ้านี่นี่เอง... เด็กชายร้องบอกตนเองในใจ ...เจ้านี่นี่เองที่เป็นหัวหน้า...
เปลือกตาหยีเล็กจนมองไม่เห็นตาดำอยู่เสมอของอสรพิษน้อยค่อยๆ เบิกขึ้น เผยให้เห็นดวงตาสีเขียวอ่อนที่สะท้อนประกายวาววับเหมือนอสรพิษร้ายกะสากลิ่นของเหยื่ออันโอชะ จับจ้องไปยังไอเซ็นอย่างไม่วางตา
...เราจะฆ่าเจ้านี่-----------...
พร้อมๆ กับที่ความคิดนี้พาดผ่านหัวสมอง ดาบ "เคียวขะซุยเงสึ" ในมือขวาของไอเซ็นก็ตวัดวาบ ฟันเข้าใส่อดีตลูกน้องผู้ซื่อสัตย์จนเลือดแดงฉานสาดกระจาย
ลงเอยก็ไม่มีลุ้นกันนะครับ สำหรับความ "เมพ" ของท่านผู้นำที่ขนาดเจ้าของปลดปล่อยสวัสดิกะ "ประหารเมพ" ก็ยังทำอะไรไม่ได้เลย ซึ่งนับว่าน่าเสียดายจริงๆ อุตส่าห์ลุ้นทั้งทีว่างานนี้ถึงไม่ตาย ก็คงได้เห็นท่านผู้นำเสียทีเจ็บหนักกันบ้าง ลูกนิมิตดันมีอบิลิตี้ "ชุบพลังเต็มระยะไกล" ซะได้ (ซึ่งจริงๆ จะให้ลูกนิมิตชุบชีวิตผมก็ไม่ว่านะ ขอแค่อย่าดันชุบพลังเต็มแถมเพิ่มเลเวลให้บ้าเลือดแบบคราวนี้ก็พอ เพราะมันทำให้คนอ่านที่เบื่อความ "เมพ" ของไอเซ็นเซ็งเป็ดขึ้นเยอะเลย)
จริงๆ ตอนแรกที่รู้ข่าวว่าไอเซ็นคืนชีพพลังเต็มนี่ผมก็เซ็งจนหัวตันไม่มีปัญญาเขียน Spoil ออกเหมือนกัน จนมาได้อ่านตอนย้อนอดีตช่วงท้ายของตอนนี่แหละที่ค่อยเริ่มมีลูกฮึดจะเขียนต่อบ้าง เพราะคิดว่าถึงจะไม่มีลุ้นเรื่องความเมพของไอเซ็นนอกจากจะรออิจิโกะฝึกวิชามาเอาดาบใส่พานประเคนปิดเกมให้ อย่างน้อยก็ยังมีเรื่องย้อนอดีตของงินให้ได้ดูอยู่
อดีตของงินเป็นส่วนที่ผมชอบและอยากเห็นมากที่สุดเลยนะในตอนนี้ ยิ่งได้เห็นฉากย้อนอดีต (ที่ออกจะย้อนไปย้อนมาจนน่าปวดหัว ไม่รู้ว่าอันไหนเกิดก่อนเกิดหลัง รู้แต่ว่าเป็นคนละช่วงเวลากัน) ของงินตอนเจอไอเซ็น กับฉากที่ไอ้ยมทูตที่เป็นลูกน้องไอเซ็น "ทำอะไรบางอย่าง" กับรันงิคุตอนที่มาเจอกับงินครั้งแรกแล้ว ก็ยิ่งอดคิดไม่ได้ว่าหลังจากนี้ควรจะมีเรื่องราวดราม่าอะไรที่ทำให้เรื่องราวของงินลงตัวสมบูรณ์ขึ้น ไม่ใช่อยู่ๆ ก็ตัดทิ้งไปดื้อๆ เหมือนคราวโทเซ็น
ดังนั้น ถึงจะไม่ค่อยพอใจเรื่องให้ไอเซ็น "เมพ" ไม่มีเหตุผลเท่าไหร่ แต่ในเรื่องอดีตของงินนี้ผมก็จะขอเชื่ออีกครั้ง ว่าอ.แกจะไม่หักหลังคนอ่านในเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นมันจะตอบโจทย์ที่วางไว้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างงินกับรันงิคุไม่ได้เลย ทั้งเรื่องที่อยู่ด้วยกันมานาน ทั้งเรื่องที่ปล่อยไปหลายครั้งทั้งๆ ที่มีโอกาสฆ่าหรือเล่นงานทุกครั้ง
มารอดูในตอนถัดไปกันครับ ว่างวดนี้อ.คุโบจะหักหลังคนอ่านอีกหรือไม่ :)
ปล. - ไอ้ลูกแก้วดำๆ คล้ายโฮเงียคุที่ไอเซ็นถืออยู่ในช่วงฉากย้อนอดีตนั่นผมไม่รู้ว่ามันใช่โฮเงียคุจริงๆ หรือไม่ เพราะไม่มีหลักฐานชัดเจน ดังนั้นขอเพลย์เซฟด้วยการเรียกมันในตอนนี้ว่า "ลูกแก้วดำๆ" ไปก่อนนะครันบ
ปล.2 - สังเกตชุดที่งินกับรันงิคุใส่ในช่วงย้อนอดีตที่มีไอ้พวกลูกน้องของไอเซ็น งิน กับรันงิคุในท้ายตอนนี้นะครับ จะเห็นว่าทั้งสองคนสวมชุดเดียวกับฉากตอนเจอกันครั้งแรกในเล่ม 15 ตอน 129 เลย ดังนั้นจึงอนุมานได้ว่าฉากย้อนอดีตในตอนนี้เกิดขึ้นในช่วงเดียวกับที่งินกับรันงิคุเจอกันครั้งแรกพอดี และน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับการที่งินเข้าเป็นพวกกับไอเซ็น (ยิ่งอดคิดต่อไปไม่ได้ว่า ถ้าหนึ่งในนั้นเป็น "นักสู้ลำดับสาม" คนที่ถูกงินฆ่าตายในตอน Turn Back The Pendulum ละก็ ก็ถือว่าสมควรที่จะโดนฆ่าแล้วละ เหอๆๆ)
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 22:20:53
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 21:09:01
| จากคุณ |
:
Drake  
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ส.ค. 53 21:06:31
|
|
|
| 
