ความคิดเห็นที่ 1   เธอร้องให้ราวกับทรมานเหลือแสน ผมไม่อยู่ในสายตาเธออีกต่อไป หยาดน้ำใหลริน...เธอส่งเสียงครวญ ราวกับจะขาดใจ "ไม่ตายหรอก เธอไม่ตาย อย่าหายไป อย่าหายไปนะ! ไม่นะ! โธ่ว้อย ใครก็ได้ มีใครได้ยินรึเปล่า ใครก็ได้ ใคร....................................." คนที่อยากจะช่วยแวมไพร์ มันจะไปมีได้ยังใงกัน ไม่ว่าจะพูดยังใง ไม่ว่าจะกรีดร้องขนาดใหน.....ใช่ว่าจะเปลี่ยนใจผมได้ เพราะว่า....ผมจะต้องตาย เลือดจำนวนเท่ากับคนหนึ่งคน...มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวเกินไป จะให้รับไอ้เรื่องแบบนี้น่ะ.......ไม่ใหวหรอก ขีดจำกัดของมนุษย์ที่จะแบกรับเรื่องราวต่างๆน่ะมันมีไม่มากนัก  สิ่งลึกลับเพียงหนึ่งก็หนักเกินจะรับใหวแล้ว แล้วยิ่งการจะแบกรับเรื่องราวของแวมไพร์ มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่มนุษย์จะแบกรับมัน.... "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" น้ำตาที่ใหลอาบแก้มเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเลือด ไม่รู้เลย.... ผมไม่รู้เลยว่าความตายกำลังคืบคลานเข้ามาแล้ว.... ความตายของแวมไพร์ น้ำตาเลือด... "ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ............." จากเสียงกรีดร้องที่จางลง..........คำพูดที่ออกมากลับกลายเป็นคำขอโทษ เธอขอโทษอะไร? ใครกันที่เธอขอโทษ? ไม่มี.....ผมไม่เห็นอะไรเลย เธอในตอนนี้....ราวกับว่ากำลังขออภัยในสิ่งที่ไม่มีใครรู้ อาจจะ... อาจจะเป็นอะไรสักอย่างที่เธอเคยทำใว้ เธอ.....ที่กำลังจะตาย "อุ......อว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!" ถึงตอนนี้ ผมออกวิ่งๆทั้งๆที่กรีดร้อง แม้ขามันจะไม่ยอมรับคำสั่งแต่ผมก็ฝืนวิ่งออกมา..........ทิ้งเธอใว้เบื้องหลัง ผมวิ่งออกมาด้วยแรงทั้งหมดที่มี ผมยังคงได้ยินเสียงเธอร้องขอโทษไล่หลังมา เสียงนี้....มีแค่ผมเท่านั้นรึใงที่ได้ยิน? คนที่ได้ยินเสียงนี้....ไม่มีสักคนเลยรึใงที่จะออกมาที่นี่? คิสช็อท - อาเซโรร่าโอริออน - ฮาร์ทอันเดอร์เบลด ผมควรช่วยเธอรึเปล่า? ..........................ไม่มีทาง ผมจะตาย แล้วเธอก็คือสัตว์ประหลาด เธอคือแวมไพร์ ไม่มีความจำเป็นต้องช่วยเธอเลย....ใช่มั๊ย? ".......รู้แล้วน่า....ไอ้เรื่องแบบนั้นน่ะ" ผมรู้... ผมวิ่งมาพักหนึ่งก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าถังขยะจากนั้นก็จับถุงที่ผมถือมาด้วยสองมือ ในถุงนั้นมีหนังสือโป๊อยู่สองเล่ม.... คนส่วนใหญ่มักจะทิ้งขยะกันในตอนเช้านอกจากวันอาทิตย์เพราะวันนั้นรถขยะจะมาเก็บ ผมเลือกหยุดอยู่หน้าถังขยะที่ยังมีปริมาณน้อยอยู่ ถ้าชะตานำพาบางทีอาจจะมีนักเรียน ม.ปลายมาเก็บมันไป แน่นอนว่าบางทีอาจจะไม่เป็นแบบนั้น....แต่ไม่ว่ายังใงตอนนี้ผมก็ไม่ต้องการมันอีกแล้ว ผมกำลังจะตายเดี๋ยวนี้แล้ว...ดังนั้นไอ้หนังสือโป๊นี่มันก็ไม่มีความหมายแล้วว๊อย.....บ้าเอ๊ย ถ้าคุณจะซื้อหนังสือโป๊คราวหลังล่ะก็หัดนึกถึงเหตุการณ์นี้บ้างละกัน.......ไม่งั้นคงได้เสียใจภายหลังแน่ๆ ความภูมิใจในฐานะมนุษย์ของผมตอนนี้มันตกต่ำติดดินไปแล้ว "...................." วิ่งกลับไป.....กลับไปที่ข้างใต้ไฟต้นนั้น.....ดวงตาของผม....น้ำตามันเริ่มใหลลงมา พ่อครับ....แม่ครับ..... น้องสาวทั้งสองคน สำหรับคนที่ไม่ยอมคบหาใครอย่างผม แค่เพียงนึกถึงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันคนคนเหล่านี้....ก็มากพอแล้วที่จะทำให้ผมร้องให้ แม้ว่าครอบครัวผมสมาชิกทุกคนจะไม่ค่อยกลมเกลียวกันมากนัก โดยเฉพาะการที่นักเรียนจนๆแบบผมดันไปเข้าโรงเรียนเอกชนแบบนั้น....ระยะห่างระหว่างผมกับพ่อแม่ก็มากขึ้น ไม่อยากรบกวนแต่ก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ พวกท่านเองก็คงคิดแบบเดียวกัน มันก็แค่....ระยะห่างระหว่างวัย เป็นสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นเมื่อย่างเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ถ้าเกิดว่าผมเข้าใจอะไรสักนิด....ถ้าหากรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น  ผมอยากจะพูดกับพวกท่านให้มากกว่านี้ ไม่ใช่ว่าแอบย่องออกจากบ้านมากลางดึกโดยที่ไม่ได้อธิบายอะไรเลย อา.....ถึงผมจะทิ้งหนังสือสองเล่มนี้ไปแล้วแต่บางทีพวกน้องสาวของผมอาจจะรู้ก็ได้ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับผมในระหว่างที่ซื้อหนังสือโป๊... แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกนั้นก็ไม่มีวันเล่าเรื่องน่าอายแบบนี้ให้ใครฟังแน่ๆ รักพวกเธอทุกคนเลยจริงๆ.....มายซิสเตอร์ "......................." น้ำตายังคงใหลริน ลองนึกดูดีๆ....มีคนแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่คนไม่มีเพื่อนอย่างผมเคยเข้าไปช่วย...แถมยังเป็นการช่วยเหลือที่ผมผละออกไปก่อนที่จะช่วยจนเสร็จอีกต่างหาก แล้วถ้าคิดในมุมกลับ....บางทีผมคงไม่เหมาะที่จะมีมิตรภาพทั่วๆไป....เพราะงั้นตัวเลือกแบบนี้อาจจะเข้ากับนิสัยของผมก็ได้ เมื่อกลับมาถึง.....ใต้เสาไฟ แวมไพร์ผู้มีเรือนผมสีทองยังคงอยู่ที่นั่น เธอไม่ได้ร้องให้อยู่.... เธอไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลย เธอแค่.....ผล็อยหลับไป ...ยอมแพ้ตอนนี้ก็ยังทันสินะ... "อย่าพึ่งถอดใจตอนนี้เซ่...บ้าเอ๊ย" ผมพูดแบบนั้นก่อนจะพยุงร่างเธอมาอยู่ต่อหน้า......จากนั้นก็ค้อมหัวให้เธอ "จากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.....ฝากด้วยก็แล้วกัน" "........เอ๋?" เธอ......ค่อยๆลืมตาขึ้นมา มองมาที่ผมราวกับว่าแปลกใจเกินจะกล่าวออกมาเป็นคำพูด "ดะ......ได้งั้นรึ?" "ก็เออเซ่ ยัยเบื๊อกเอ๊ย...." บ้าเอ๊ย บัดซบ เวรเอ๊ย............. ทำไม? ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้กัน? "ทะ.....ทำไม? ทำไมผมถึงเข้าใจทุกอย่างเลยว่าผมไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากช่วยให้เธออยู่ต่อไปกันเล่า" ผมพูดออกไปแบบนั้น ผมพูดออกไปตามความรู้สึกในหัวใจผม "ต่อให้ยังมีชีวิตอยู่...ก็ไม่มีหน้าจะไปสู้กับใครเขา ต่อให้ตายไป คนอย่างผมก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรเลยกับโลกใบนี้!!!" ช่างอัปลักษณ์ ช่างน่ารังเกียจ ชีวิตของผมมันเป็นแบบนั้น เพื่อจะให้เธอผู้งดงามผู้นี้ยังคงมีชีวิตต่อไป ผมควรจะตายสินะ นี่คือข้อสรุป ผมมันก็แค่มนุษย์เดินดิน แวมไพร์น่ะเหนือกว่าลิบลับเลยนี่..............ใช่มั๊ยล่ะ ".........ถ้าเกิดใหม่ล่ะก็...ผมจะต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้ จะต้องมีมิตรภาพที่มนุษย์ควรมี จะไม่รู้สึกผิดกับเรื่องงี่เง่า ทุกสิ่งที่ผมเกลียดจะไม่ใช่ความผิดของใคร ผมอยากจะเกิดใหม่มาเป็นคนแบบนั้น......เพราะงั้น..." ตามที่ว่าไป สุดท้ายนี้ พูดด้วยตัวเองสิ.....อย่างน้อยที่สุดนี่ก็เป็นทิฐิมานะอย่างเดียวที่สิ่งมีชีวิตอย่างผมจะมีได้ "ชั้นจะช่วยเธอเอง......ดูดเลือดชั้นสิ!" "............." "ทุกอย่างมันเป็นของเธอแล้ว หยดเดียวก็อย่าปล่อยให้มันเสียเปล่าล่ะ..........กลืนกินไปให้หมด" "........อา" คิสช็อท - อาเซโรร่าโอริออน - ฮาร์ทอันเดอร์เบลด.....บางทีผมอาจจะคิดไปเองก็ได้แต่ในตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอกำลังกล่าวขอบคุณต่อบางสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเธอเอง "ขอบคุณมาก........." ฉับพลันนั้นความรู้สึกเจ็บก็เกิดขึ้นที่ต้นตอของผม.......เธอกำลังกัดผมอยู่สินะ... สติของผมเริ่มที่จะเลือนลาง....ค่อยๆจางหาย ตอนนั้นเองจู่ๆผมก็นึกถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นมาได้ ฮาเนคาว่า  สึบาสะ เรื่องราวของเธอ.... การจะหาใครซักคนที่เรียกว่าเพื่อนจากคนนับล้านโดยการเดาสุ่มน่ะ....มันไม่มีเวลาพอหรอก มันน้อยมาก... ถึงผมจะจำอะไรไม่ค่อยได้นักแต่ผมเชื่อว่าเวลาของผมมันมากพอ................แต่เรื่องนั้นช่างเถอะ ต่อให้เวลาผมน้อยจริงๆ แต่การที่ตายโดยที่ครั้งหนึ่งเคยได้พูดคุยกับฮาเนคาว่าแล้วเนี่ย.......................มันก็ไม่เลวหรอก เอ่อ....บอกใว้ก่อนเลยว่าตอนนี้ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ผมเห็นกางเกงในของฮาเนคาว่าหรอกนะ หลังจากที่ผมคิดแบบนั้น ผมรู้สึกราวกับบรรยากาศรอบข้างค่อยๆมืดลง.... วาระสุดทายนี้ขอผมตายแบบเท่ห์ๆหน่อยเถอะนะ เพราะฉะนั้น...ผม...อารารากิ  โคโยมิ  ชีวิตสั้นๆในวัย 17 ปี ที่ยอมรับความตายด้วยตัวของตัวเอง....อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยคิดว่ามันเป็นแบบนั้นด้วยเถอะ เรื่องเล่าอันโหดร้าย... โคโยมิแวมไพร์ 003 END ปล. ตกลงไอ้หงอนก็ยังคงจำเรื่องกางเกงในของคุณหัวหน้าห้องได้อยู่ดีสินะ... แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 53 11:06:24 จากคุณ : เทวดาปีกดำ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 10:46:54

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณมากครับที่แปลมาให้อ่านกัน พี่หงอนนี่ผมว่าแกน้อยใจกับชีวิตตัวเองมากกว่าจะเป็นคนดีแบบไม่มีเหตุผลนะ ถึงได้ยอมลงทุนช่วยขนาดนี้ จากคุณ : UltraSoul เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 11:43:27

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณครับ ผมเคยลองแปลได้ Dic+GoogleTranslate+ Image to Japan Text+Photoshop ครึ่งชั่วโมง แปลไปได้ราวๆ 3 บรรทัด -*- จากคุณ : Snowwave (Snowwave) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 11:47:49

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณมากครับ สนุกมากเลย จากคุณ : ignill13 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 12:13:34

ความคิดเห็นที่ 5 อ้ากกก สนุก!!  ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นออกถึงตอนที่เท่าไหร่แล้วเหรอครับ ? จากคุณ : momania เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 13:22:06

ความคิดเห็นที่ 6   ^ ^ ^ ตอนนี้ล่าสุดญี่ปุ่นออกถึงเล่มที่ 6 บทที่ 9 ครับ เรียงตามบทคือ บาเคะโมโนกาตาริ -  ปูฮิตากิ - หอยทากมาโยอิ - ลิงสุรุกะ - งูนาเดโกะ - แมวสึบาสะ คิสุโมโนกาตาริ - แวมไพร์โคโยมิ นิเสะโมโนกาตาริ - ผึ้งคาเรน - ฟีนิกซ์สึกิฮิ เนโกะโมโนกาตาริ 1 - ครอบครัวสึบาสะ (ล่าสุด...ยังอ่านไม่จบด้วย - -) #3 ตอนแรกๆผมก็แบบนั้นแหละครับ แต่พอแปลๆไปซักพักก็จะเนียนจับประโยคได้เอง จากคุณ : เทวดาปีกดำ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 13:33:41

ความคิดเห็นที่ 7 คนแต่งนี่ลีลาการเขียนยอดมาก   เอาหนังสือโป๊กับกางเกงในมาบ่นซะยืดยาวนำเรื่องอ่ะเข้าใจ  แต่ถ้าเป็นนักเขียนทั่วไปจะจบแค่นั้น นี่จังหวะเป็นตาย  ยังวกกลับมาได้อีกหน้าตาเฉย             ตรงนี้ รักพวกเธอทุกคนเลยจริงๆ.....มายซิสเตอร์  ผมขำก๊ากก     ถามนิดนึงครับ คิสุโมโนกาตาริ นี่ยาวมากเลยหรือ?   เห็นมีเล่มเดียว พอ12ตอนเลยหรือครับ? จากคุณ : แมวเหมียวร่าเริง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 15:13:53

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ มีตอนอื่นอีกไหมเอ่ย? ^^ จากคุณ : Ren (Renl) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 15:41:28

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกมาก ชอบจังเลยชิโนบุ บทมาขนาดนี้แต่ก็ไม่ใช่นางเอกรึเนี่ย ปกติบทปูมาขนาดนี้น่าจะเป็นแฟนกับโคโยมิไปแล้ว ไม่น่าเหลือรอดมาถึงน้องปูได้เลย จากคุณ : sagitgirlth เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 19:46:30

ความคิดเห็นที่ 10 ใครมีบทเก่าๆมั้งฮะ ขอหน่อยค้าบ จากคุณ : gunkung เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 14:25:38

ความคิดเห็นที่ 11   ... - - นึกว่าไม่มีคนสนแฮะ... #7 คิสุไม่ยาวครับ... มีทั้งหมด 18 ตอนย่อย 350+ หน้ากว่าๆ(นิยายยังไม่อยู่กับตัวจำไม่ได้) แต่เน้นบู๊ + รั่ว... #8 เคยแปลบาเคะบทน้องแมวครับแต่ไม่รอด...เพราะบอร์ดล่ม #10 ตอนเก่าๆผมไม่รู้กระทู้อยู่ใหนครับยังใงตามไปอ่านที่บล็อกก็แล้วกันครับ - - จากคุณ : เทวดาปีกดำ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 16:06:29

ความคิดเห็นที่ 12 รบกวนขอลิ้งบล็อกหน่อยนะครับ จากคุณ : gunkung เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 17:30:30

ความคิดเห็นที่ 13   ... - - http://avenger.exteen.com/ บล็อกร้างๆที่ไม่รู้จะเอาอะไรลงของผมครับ...(เพราะส่วนใหญ่เจือกไปหมกในบอร์ดหื่น) จากคุณ : เทวดาปีกดำ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 18:50:12