ความคิดเห็นที่ 1 เราว่าเป็นคนสีเทาๆ ค่ะ จะดีก็ไม่ดี จะเลวก็ไม่เลว เป็นคนธรรมดาที่มีทั้งดี ชั่ว ไม่เหมือนยูซินที่เป็นคนดีหมดจด ไม่มีความเลวเข้ามาปะปนสักนิด ดูไปแล้วจะสงสารตัวละครพีดามนะคะ เป็นตัวละครที่มีหลายมิติมากๆ คือเราดูจบแล้ว ยังตัดสินไม่ได้ว่าจะให้เค้าเป็นคนดีหรือคนเลวดี ว่าแต่ว่า จขกท. คงรีบไปหน่อย พิมพ์ผิดเยอะเลยค่ะ จากคุณ : kikae เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 10:29:12

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่เลวค่ะ แค่ร้าย ๆ แต่ก็น่าสงสารมั่กมากกกกกก คนเลวอะไรจะอ่อนโยน อ่อนหวาน อบอุ่น ได้ขนาดนั้น อร๊ายยยยยยยยยยยยย พีดาม คือคนปกติในโลกใบนี้ มีดี มีเลว ปะปน ไม่เหมือนตัวละครอื่นที่ดีหมด เลวหมด หาดีไม่ได้ แต่เขาคนนี้มีหมด แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 53 10:35:48 จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 10:34:54

ความคิดเห็นที่ 3   เรื่องนี้แสดงเป็น ผู้ร้าย จากคุณ : nanobads เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 11:06:45

ความคิดเห็นที่ 4 พีดาม เป็นเพียงคนที่ขาดความมั่นคงด้านจิตใจค่ะ การอบรมสั่งสอนของอาจารย์มุนโนมีส่วนผิดที่พยายามกรอกหู ใส่สมองพีดามอยู่ตลอดเวลา ว่าจะต้องได้บัลลังค์ โดยไม่เคยสอนวิธีขึ้นสู่บัลลังค์ อย่างมีคุณธรรมนั้นทำต้องทำยังไง แต่พอทำผิดพลาดไปในวัยเด็ก กลับไม่มีการสอนว่าสิ่งนั้นถูกผิด ปล่อยให้พิดามเก็บกดฝังใจตลอดเวลา แค่ความอบอุ่นเพียงเล็กน้อย อาจารย์ยังไม่เคยมอบให้ ทำให้พีดามขาดความเชื่อมั่นในรัก ยิ่งมารู้ปูมหลังว่าเป็นลูกที่ทั้งพ่อและแม่ ไม่ต้องการอีก (เศร้าจัง) จริงๆๆ ในใจลึกๆ ของพีดามไม่ใช่คนมักใหญ่ใฝ่สูง อยากมีอำนาจอะไรเลย เค้าแค่ขอให้มีใครซักคนรักและเชื่อใจ ประกอบกับมีบริวารเลว ขาดเพื่อนและที่ปรึกษาที่ดี ทำให้พีดามต้องประสบเคราะห์กรรม แบบนี้ พีดามเป็นคนที่น่าสงสารค่ะ และน่าเห็นใจที่สุด อย่าใช้คำว่าเป็นคนเลวกับพีดามเลยนะคะ (คนที่ชอบพีดามสะเทือนใจ ) เค้าพยายามทำดี และแก้ไขแล้ว แต่เหมือนโชคชะตา (คนเขียนบท) ต้องการให้ เป็นแบบนี้ ตอนนั่งดู อดที่จะร้องไห้ ไปกับเค้ามากกว่า จะเกลียดนะคะ (((( อธิบายมา อินเกินไป ป่าวเนี้ยยย )))) จากคุณ : soluna เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 11:33:25

ความคิดเห็นที่ 5   อยากไปเขียนบทใหม่ ให้ทั้งคู่หนักแน่นมากกว่านี้ .... สงสารฉากนั้นมากเลย T__________T ดูไปก็ร้องไป หยุดน๊า!!! พอได้แล้วววววว!!! อ๊ากกกกก!! (เป็นเอามาก ^^;) จากคุณ : NunaDairy เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 12:43:35

ความคิดเห็นที่ 6 อาจสปอยล์นิดหน่อย บทสรุปเป็นอย่างนั้น เพราะว่ามันเป็นประวัติศาสตร์่ที่ลิขิตให้พีดามในเรื่องต้องเป็นกบฎ ใจจริงคนเขียนบทอาจจะอยากปรับเปลี่ยนให้พีดามประสบเคราะห์กรรมน้อยกว่านี้ก็ได้นะ เรื่องพีดามเป็นผู้นำก่อกบฎนี่ก็พูดยากนะคะ เพราะอย่างที่ทราบกัน ผู้ชนะเป็นเจ้า ผู้แพ้เป็นโจร ผู้ชนะเป็นคนเขียนประวัติศาสตร์ ทั้งๆ ที่พีดามเป็นถึงมหาเสนาบดีของชิลลาในรัชสมัยของพระนางซอนต็อก แต่กลับไม่มีบันทึกกล่าวถึงประวัติของเขาเลย เรื่องราวของพีดามที่บันทึกไว้มีแค่สองเรื่องคือ โกกูรยอบันทึกไว้สั้นๆ ว่าพีดามมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสร้างหอดูดาวในชิลลา ส่วนในพงศาวดารของชิลลาเองบันทึกไว้แค่ว่าเขาเป็นกบฎและถูกสำเร็จโทษหลังพระนางซอนต็อกสิ้นพระชนม์ 10 วัน ในรัชสมัยพระนางจินด็อก พีดามคงมีอิทธิพลในราชสำนักชิลลาอย่างมากเพราะเขาเป็นถึงมหาเสนาบดี เขาก่อกบฎจริงหรือถูกใส่ความจากพวกขุนนางฝ่ายตรงข้าม (อาจรวมถึงราชาองค์ใหม่) ก็ไม่มีใครรู้ได้ ในเกมการเมืองและอำนาจมันไม่มีอะไรแน่นอนสักอย่าง ใครๆ ก็อยากกำจัดอิทธิพลของฝ่ายตรงข้ามทั้งนั้น   ถ้าเขาถูกลงโทษในสมัยพระนางซอนต็อกเราคงไม่มีความคิดอย่างนี้ขึ้นมา แต่นี่เกิดหลังจากสิ้นพระชนม์ไปแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพระนางก็ไม่แน่ชัดว่าเป็นคนรัก เป็นเพื่อน หรือคู่แข่ง? ความคิดนี้ผิดหรือถูกก็ไม่รู้ แค่วิจารณ์ไปตามเรื่องตามราวอ่ะค่ะ หาสาระสำคัญไม่ได้ เพราะมันไม่มีอะไรให้อ้างอิงเล้ย แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 53 14:03:47 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 13:57:55

ความคิดเห็นที่ 7 พีดามไม่ใช่ทั้ง "คนดี" และ "คนเลว" ค่ะ แต่เป็น "คนรัก" ของเราเอง คริ...คริ... เขินจัง เข้าโหมดสาระมั่ง .- จริง ๆ ตามบทประพันธ์เขียนให้ตัวละครตัวนี้เลวแบบสุด ๆ นะ เป็นตัวร้ายต่อจากมีซิล แต่เพราะคิมนัมกิลเล่นเรื่องนี้ไว้ดีมาก ทำให้เกิดกระแสคลั่งไคล้พีดามขึ้นมา บทก็เลยต้องถูกปรับเปลี่ยนอย่างกะทันหันไปด้วย มันเลยก้ำกึ่งระหว่าง "ดี" กับ "เลว" ที่มันผสมกันอยู่ในตัวของพีดาม เราว่าเนื้อแท้ของพีดามไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่องค์ประกอบมันบังคับอยู่ - พีดามเป็นลูกของพระเจ้าจินจิกับสนมมีซิล ซึ่งถือเป็นองค์ชายคนหนึ่ง มีศักดิ์เป็นอาของต๊อกมาน - หน้าที่เป็นถึงมหาเสนาบดี ความสามารถ ความเก่งกาจทั้งเชิงยุทธ์และกลอุบาย มีครบ เก่งกว่ายูซินกับอัลชอนด้วยซ้ำ (ไม่ได้อวยนะ ตามเรื่องเป็นอย่างนั้น) - มุนโนตั้งใจให้พีดามเป็นราชาคู่กับมเหสีต็อกมานตั้งแต่แรก เพราะรู้ว่าสองคนนี้เป็นเนื้อคู่กัน แต่ความที่สั่งสอนไม่เป็นก็เลยกลายเป็นแบบนี้ สรุปว่า ด้วยเลือดขัตติยะของพ่อและมันสมองของแม่ที่มีอยู่ในตัวพีดาม ถ้ามีคนสั่งสอนดี ๆ จะไปได้ไกลทีเดียว แต่นี่ไม่มีใครคอยสั่งสอน ไม่มีใครให้ความรักความอบอุ่น เด็กที่โตมาเกือบจะตามลำพังก็เลยเป็นแบบนี้ แต่ก็นะ ถ้าคนที่เข้าใจตัวละครตัวนี้อย่างลึกชึ้งก็อดไม่ได้ที่จะตกหลุมรัก "พีดาม" เข้าอย่างจัง ดูอย่างราชินีใจแข็งเป็นหินอย่าง "ต๊อกมาน" สิ สุดท้ายยังรักพีดามจนหมดหัวใจ ถึงขนาด ... (ไม่สปอยล์ต่อนะ ไปดูเอาเอง) ไม่แปลกที่ "พีดาม-ต็อกมาน" ได้รางวัลคู่ขวัญจากเรื่องนี้แบบคะแนนถล่มทลาย แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 53 17:56:45 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 53 17:55:11 จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 17:54:45

ความคิดเห็นที่ 8 # คห1 แล้วนึกถึงเรื่องนี้เลยค่ะ เป็นคนที่อยู่ระหว่างสีดำ กับสีขาว   ไม่ได้ดีสุดขั้ว และก็ไม่ได้ชั่วสุดขีด เรื่องนี้พระรองก็ขโมยซีนพระเอกบ่อยๆเหมือนกัน ถึงพีดามจะมีจุดจบแบบเศร้าๆ  แต่มันสะเทือนอารณ์สุดๆ  (ไม่อยากเปรียบกับตอนจบ bad guy เลย เหอๆ) จากคุณ : แอบมาอวย ผู้ชายร้ายอีกแล้วเรา (เปิ่นเอ๋ออารมณ์ปรี๊ด) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 19:52:59

ความคิดเห็นที่ 9 พีดามไม่ได้เลวโดยนิสัยนะคะ แต่สถานการณ์และผู้คนบังคับให้เค้าเลว เราคิดว่าอย่างนั้นนะ ถ้าพีดามเกิดมาในสังคมที่ดี มีคนสอนที่ดี คงไม่ต้องเป็นอย่างนี้ และอาจจะดีหมดจดเหมือนกับยูซินรังก็ได้ แต่ด้วยโดนคนนู้นทีคนนี้ทีพูดให้ทำอย่างนั้นบ้าง เจ้าต้องเป็นอย่างนี้บ้าง มันเลยทำให้พีดามเป็นอย่างนี้ ที่สำคัญตอนนี้เรายังคิดว่าพีดามถึงจะเลวใส่คนอื่น ถึงจะคิดร้ายกับคนอื่น แต่พีดามไม่เคยคิดร้ายกับเพฮาค่ะ ทุกสิ่งที่พีดามทำไป เราไม่คิดว่าเค้าคิดร้ายกับเพฮาเลยนะคะ นั่นเป็นสิ่งที่เราชอบมากถึงมากที่สุดสำหรับตัวละครตัวนี้ เค้ารักเพฮาที่สุด รักโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น แล้วก็ไม่คิดว่าความรักของตัวเองผิดด้วย (ออกแนวรักไม่มีเหตุผล ฮา) ปล. เหมือนจะอวยพี่ดำนะเนี่ย อิ อิ จะว่าอย่างนั้นก็ใช่ค่า (ส่วนนึงนะ :D ) จากคุณ : แมงปอสีส้ม เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 20:41:03

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบทู้หน้ารวมไปแล้วขอก็อปคำพูดตัวเองมาตอบทู้นี้ด้วยละกันนะคะ คุณ Zo Rai Da อย่าเพิ่งเบื่อเราน้า..เจอกันอีกแล้ว ออกหน้าแทนสุดฤทธิ์ ประหนึ่งตัวเองเป็นเพฮาปกป้องท่านข้าหลวง Warning: Spoiled Alert!!!! พีดามเป็นคนสีเทา ดีก็ไม่ได้ดีเด่อะไร เลวก็ไม่ได้เลวร้ายสุดๆ เหมือนปุถุชนคนธรรมดาทั่วไป มีรัก โลภ โกรธ หลง ตามสถานการณ์ ส่วน เรื่องอุดมการณ์และปณิธานอันยิ่งใหญ่ที่เขามีเหมือนกับด็อกมันก็คือ การอยากเห็นความเป็นอยู่ที่ดีของราษฎร (ไม่ปล่อยให้งมงาย) และการรวมสามอาณาจักร (เคยคุยกับมุนโน) ตอนแรกพีดามก็ไม่ีได้มีความ คิดจะครอบครองทุกอย่างของด็อกมันหรอก ขอแค่คอยรับใช้ใกล้ชิดอยู่ในสายตากันและกันก็พอ แต่คำพูดของมิซิลก่อนตายที่คอยหลอกหลอนและฝังหัวอยู่ตลอดเวลามัน คอยกระเพื่อมในใจอยู่เรื่อย พอทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง น้ามิแซงก็ไม่หาเมียใ้ห้สักที ฮอร์โมนคนหนุ่มก็เลยพลุ่งพล่าน พร้อมระเบิดทุกเวลา ก็เลยเรียกร้องความสนใจจากคนรักซะเลย เหมือนที่ซอลวอนเคยบอกฝ่าบาทว่าที่พีดามเป็นเช่นนี้เพราะฝ่าบาทนั่นแหละที่ ยุแยง (ในแผ่นแท้จะใช้คำว่าให้ท้าย - ไม่แสดงออกให้มันชัดๆ ว่าคิดยังไง จะรักก็ไม่ใช่ ไม่รักก็ไม่เชิง ให้ความหวังกันอยู่ได้  ) อย่างเรื่องท่านแม่ทัพใหญ่พอชักเริ่มบานปลาย พีดามพูดกับฝ่าบาทว่า เขาจะปกป้องยูซินเอง ขอเพียงฝ่าบาทเอ่ยมาคำเดียว แต่ฝ่าบาทก็ไม่ยอมพูด - -" พีดามเป็นคนเก่ง ฉลาด แต่บางครั้งความริษยาและความกลัวถูกแย่งของรัก (เป็นธรรมดาของคนมาทีหลัง รับรู้และเคยเห็นเขารักมากมาก่อน ย่อมระแวง) ทำให้เลือกวิธีกำจัดศัตรูหัวใจผิด นั่นเพราะพีดามรักเพฮามาก เป็นสิ่งเดียวที่เขาเหลืออยู่ในชีวิต และก็ไม่เคยรู้ความในใจเพฮามาก่อนว่ารู้สึกยังไงกับตัวเอง ถ้าเพฮาไม่สร้างกำแพงขวางกั้น เรื่องคงออกมาดีกว่านี้ หลังๆ มานี่เมื่อเปิดใจให้กันเค้าก็พยายามแก้ตัวแล้วนะ แต่คนรอบข้างไม่เอาด้วย มันก็เลยต้องลงเอยด้วยประการฉะนี้แล (ถ้าท่านซอลวอนยังอยู่ คงไม่จบสะเทือนใจแบบนี้หรอก เพราะคงเข้าใจหัวอกของคนที่มีชีวิตอยู่เพื่อรักเหมือนที่ตัวเองมีให้มิซิล) เข้าข้างกันเห็นๆ ลำเอียงสุดๆ ** แต่ตามบทประพันธ์เดิมหลังจากมิซิลตาย พีดามเลวสุดๆ อ่ะ (คนที่อ่านแล้วเค้าว่ามานะ เราเองยังมิได้อ่านหรอก ) ** จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 21:17:56

ความคิดเห็นที่ 11 แหม...เราเลยไม่รู้จะพูดอะไรเลย   เห็นด้วย กับคุณกะจิ๊ดริดค่ะ   ประวัติศาสตร์จะมีสักกี่เวลาที่เขียนจริงทุกประการ   แต่ที่แน่ๆ ทั้งฝ่าบาทและพีดามมีชีวิตอยู่ใกล้ชิดกันตลอด  และจบชีวิตลงทั้งคู่ในเวลาไล่เลี่ยกัน   ไม่ว่าจะรักกัน  เกลียดกัน หรือเป็นศัตรูกันก็ตาม ได้ยินว่าตอนเรื่องนี้ออนแอร์ที่เกาหลี  คนค้นประวัติศาสตร์ช่วงนี้กันจนปรุทีเดียว จากคุณ : นิกิตา เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 22:02:16

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นคนธรรมดาเดินดินนี่แหละค่ะ ไม่ใช่เทวดาล่วงหล่นลงมาจากฟ้า แต่ก็ไม่ใช่ตัวอิจฉาในละครน้ำเน่า(ที่เกิดมากรูต้องร้ายเท่านั้น) ทุกความคิดและการกระทำล้วนมีที่มาที่ไปทั้งสิ้น ถือว่าเป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องนี้มีสีสันมากขึ้นเพราะต้องลุ้นไปกับ อารมณ์ที่หลากหลายและไม่แน่นอนของตัวละครตัวนี้ตลอด ต้องขอชมพี่นัมกิลจริงๆ สมแล้วที่ดังเป็นพลุแตกทั้งที่ออกมาก็เกือบกลางเรื่องแหล่ะ เสียดายไม่น่าเข้ากรมเร็วเลย T^T จากคุณ : ChoCojunk เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 22:40:11