หนังเล็กๆ ที่ทำให้ดูแล้วมีความสุข... กับสิ่งเล็กๆที่เรียกว่า...รัก
|
|
....ชอบตอนที่สารภาพรักที่สระน้ำตอนจบการศึกษา
วันที่น้ำพูดในสิ่งที่อัดอั้นตันใจและพี่โชนก็มองหน้า
ด้วยความรู้สึกแบบว่าดีใจแต่ก็เก็บอารมณ์ไว้
แต่น้ำกลับคิดว่าตัวเองบอกรักช้าไป และเห็น
ข้อความว่า ปิ่นรักโชน ก็เลยถามว่าพี่ปิ่นกับพี่โชน
นานหรือยัง (คิดเองว่าเขาคบกันก่อนที่น้ำจะบอก
รักเมื่อสัปดาห์ก่อน) พูดไปน้ำตาไหลไปปากสั่น
ทำอะไรประหม่า เหมือนกับคาดหวังว่าสิ่งที่บอกไป
แต่ผิดหวังก็เดินหวิวๆกลับไปเหมือนคนอกหัก
พี่โชนก็ทำไมไม่บอกเขาไปละว่าชอบ แอบลุ้น
แต่กลับมาเฉลยว่าจริงๆตัวเองก็ชอบน้ำตั้งแต่แรก
แอบถ่ายภาพเขามาโดยตลอดและย้อนฉากที่มุมมองของพี่โชน
ในเวลานั้นๆ เฉลยตามในตอนที่เป็นมุมมองของน้ำ
หนังเฉลยได้ดีมากชอบตรงจุดนี้ที่สุด
และตอนจบบางคนบอกไม่ชอบแต่เราชอบให้จบแบบนี้
ถึงมันจะดูเป็นไปได้ยากสำหรับการที่ 9 ปีจากกัน
โดยที่น้ำก็ไม่ได้คาดหวังว่าสักวันหนึ่งพี่โชนจะมา
ปรากฎต่อหน้าเธอเพื่อรอการกลับมาของเธอแต่
สำหรับคนที่มีรักแท้รักแรก รักฝังใจมันลืมยากจริงๆ
พี่โชนเองเป็นผู้ชายที่ละเอียดอ่อนกับความรู้สึกที่ไม่แสดงออก
แต่กลับแสดงออกทางอัลบั้มรูปที่เป็นเหมือนไดอะรี่เล่มหนึ่งให้น้ำเห็น
หนังไม่เฉลยในตอนที่น้ำเจอสิ่งนี้ที่หน้าบ้านตัวเอง
นี่แหล่ะคือสิ่งที่น้ำไม่อาจลืมพี่โชนที่เหมือนเป็น
กำลังใจให้เธอเรียนสูงๆ และกลับมาเพื่อหวังว่า
จะได้เจอเขาอีกสักครั้ง....
บอกได้คำเดียวว่าดูจบขนลุกและอึ้งกลับบ้าน
ก็ยังคิดถึงสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก...ดีมากๆ
สำหรับหนังๆเล็กๆที่โดนใจจริงๆ
| จากคุณ |
:
anuratchanee 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 ส.ค. 53 07:38:12
|
|
|
| 
