ตอนจบ สิ่งเล็กๆ ในแบบผม ครับ..
|
|
อีก 9 ปีต่อมา น้ำ กลับจากอเมริกาพร้อม คุณพ่อ
คุณแม่กับน้องแป้งไปรับที่สนามบินแล้วจากนั้นก็กลับบ้าน ที่เพรชบุรี
โดยมี คุณลุง(จาตุรงค์ มกจ๊ก) เป็นคนขับรถ
บนรถ: คุณแม่น้ำ ส่งไดอารี่ ให้น้ำ แล้วพูดว่า "น้ำ ไดอารี่ที่ลูกลืม ก่อนขึ้นเครื่องไป อเมกา นะลูก
ที่ตอนนั้นแม่ไม่ส่ง ตามไปให้ลูกเพราะแม่เป็นห่วงน้ำ แม่อยากให้น้ำเข้มแข็ง"
น้ำ: ค่ะแม่ แล้วน้ำก็เปิดอ่าน แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาทีละนิด ๆ แล้วก็ยิ้ม
ประมาณ หกโมงเย็น รถตู้ของน้ำวิ่งผ่านโรงเรียนพอดี
คุณลุง ๆ ๆ จอดตรงนี้ ได้มั้ยค่ะ น้ำคิดถึง บรรยกาศเก่าๆ น้ำขอเดินเล่นที่โรงเรียน สักครู่ได้มั้ยค่ะ
แม่น้ำ: งั้นถ้าลูกจะกลับ ก็โทรบอกแม่นะลูก จะให้แป้งมารับ นะ อย่านานนะลูก
น้ำ: ค่ะแม่
น้ำเดินผ่านสนามฟุตบอล แล้วนึกถึงภาพที่พี่โชน เตะจุดโทษ นึกถึงตัวเองตอนหัดโยนไม้ดำเมเยอร์ นึกกึงกลุ่มเพื่อนสามคนที่โต๊ะหินอ่อน
และน้ำก็เดินไปที่ สระว่ายน้ำ นึกถึงวันที่บอกรักพี่โชน คิดไปน้ำก็ยิ้มไป น้ำตาก็ค่อย ๆไหลนิด ๆ
จากนั้นก็มีเสียง พานโรง "อ้าวพ่อหนุ่ม มาอีกแล้วเหรอ ลุงเห็นมาทุกปีเลย ถ้าลุกนับไม่ผิด นี่ก็ ปีที่ 9 แล้วนะ นึกว่าจะไม่มาอีกเสียแล้ว"
ครับลุง เสียงพี่โชน
พอน้ำได้ยินเสียงคนพูด น้ำก็วิงไปหลบ ที่ข้างสระน้ำ
พานโรง: นี้พ่อหนุ่ม บอกลุงได้มั้ย ที่มาที่นี้ทุกๆ ปี เพราะอะไร มีความหลังที่ลืมไม่ลงใช่มั้ย
ลุงหัวเราะ ลุงเข้าใจ สมัยลุงหนุ่มๆ ลุงก็มีความหลังเหมือนกัน ทุกครั้งที่ลุงนึกถึงคนที่ลุงรัก ลุงก็จะไปที่ที่เราเคยมีความหลังกัน แล้ว ก็ตะโกนดังๆ ว่าลุงรักเค้า
และขอโทษที่ตอนนั้นไม่กล้าบอก
โชน: แล้วลุงไม่กลัวคนอื่นเขาหาว่าลุงบ้าเหรอ ครับ
ลุง: หัวเราะ อย่างน้อยลุงก็ได้พุดชะที สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก ที่เราไม่กล้าพูด อาจจะเป็นสิ่งที่ทำร้ายเราไปตลอดชีวิต ก็ได้
ลุงต้องกลับบ้านแล้ว งั้นฝากล็อกประตูให้ลุงด้วยแล้วกันนะ
โชน: ครับลุง จากนั้นโชนก็เดินไปที่ขอบสระน้ำที่เดิมที่น้ำเคยบอกรัก แล้วก็ยืนนิ่งสักพัก แล้วก็...ตะโกนออกไปว่า
น้ำ...ที่พี่ย้ายโรงเรียนมาเรียนที่นี้ เก็บมะม่วงให้น้ำ เข้าชมรมครู..อินเพราะอยากอยู่ใกล้ๆน้ำ อ้อนวอนให้ปิ่นช่วยทำให้น้ำสวยขึ้น แอบให้แอปเปิ้ล แอบมองน้ำตอนเที่ยวเขี่อน
เล่านิทานปลาหมึก เพราะอยากจับมือน้ำอีกครั้ง
ปลูกกุหลาบเพื่อให้น้ำวันวาเรนไทร์ เพราะพี่รักน้ำ
พี่รักน้ำ พี่รักน้ำได้ยินมั้ย เพราะวันนั้นไอ้ท็อบมันขอพี่ไว้ไม่ให้จีบน้ำ พี่เลยไม่กล้าบอกน้ำ พี่ขอโทษ
"น้ำ..พี่รักน้ำ พี่รักน้ำ พี่รักน้ำ ได้ยินมั้ย พี่รักน้ำ"
จากนั้น โชนก็หันหลังกลับ..... และก็เจอน้ำที่แอบมายืนข้างหลัง โชน ในระยะประชิด..
ต่างคน ก็มองหน้ากัน นิ่งสักพักหนึ่ง .....น้ำและโชน น้ำตาค่อยๆไหลซึมๆ ออกมา
"พี่โชนพูดอีกครั้ง ได้เปล่าค่ะ" น้ำถามพี่โชน
โชนจับมือน้ำ แล้วพูดว่า พี่... เออ พี่...
ทันใดนั้น โชนก็มองเห็นแหวนมั่น ที่นิ้วนางของน้ำ
สีหน้าโชนเปลี่ยน น้ำแต่งงานแล้ว... โชนพูดแบบหมดหวังในขณะนั้น...
น้ำ:เออ.. เปล่าค่ะ น้ำแค่มั้น
โชน: เมื่อไหร่
น้ำ: อาทิตย์ที่แล้ว
โชน: ปล่อยมือน้ำ ยิ้มและหัวเราะพร้อมร้องไห้ และยื่นมือขวาไปตบไหล่ น้ำเบา ๆ และพูดว่า ขอให้น้ำมีความสุขมาก ๆ นะ
จากนั้น โชนก็หันเพี่อจะเดินกลับ แต่ทันใดนั้นโชนก็ตกลงไปในสระน้ำ
พี่โชน... เสียงน้ำเรียก
โชน ขึ้นจากสระน้ำ แล้วเดินออกไป
พี่โชนเป็นไรหรือเปล่า น้ำถาม
โชนยกนิ้วเหมือนตอนที่น้ำยกตอนบอกรักโชน
จากนั้น น้ำก็ตะโกนดัง ๆ ว่า
ก็พี่โชนพูดเองไม่ใช่เหรอค่ะ ว่าความรักชนะทุกอย่าง โดยเฉพาะความกลัว แล้ววันนี้พี่โชนยังกลัวอะไรอีกค่ะ หรือว่าพี่โชนไม่ได้รักน้ำจริง ๆ
หยุดตรงนั้นเดียวนี้นะ (น้ำบอกให้โชนหยุด)
จากนั้นน้ำวิ่งไปกอดหลังโชน
น้ำ แต่งงานกับพี่นะ โชนถามน้ำ.
น้ำนิ่ง สักพัก แล้วตอบไปว่า......... น้ำ... เออ.. น้ำ.
พี่โชนอะ น้ำอายนะ...น้ำเขิน
คนอะไร ขอแต่งงานทั้งที่ตัวเปียกน้ำ ชั่งกล้าเนอะ. น้ำพูดไปเขินไป
โชน: ต่อไปนี้พี่ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว.... พี่รักน้ำ...
(น้ำหน้าแดง)
พี่โชนค่ะน้ำมีอะไรจะบอก
แหวนที่พี่โชนเห็นเป็นแหวนที่
..พ่อชื้อให้น้ำค่ะ...........
..................................................................
| จากคุณ |
:
jobnattapong@yahoo.com
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ส.ค. 53 15:53:42
A:210.1.34.194 X: TicketID:284072
|
|
|
| 
