ขอแบ่งปันความประทับใจใน "สิ่งเล็กๆ..." สักครั้ง ก่อนหนังจะลาโรง
|
|
จากที่ได้อ่านเรื่องราวความประทับใจของหนังเรื่องนี้จากเพื่อนๆ หลายต่อหลายคน ทำให้ผมคิดตลอดมาว่าอยากเขียนอะไรทำนองนี้สักครั้ง แต่เนื่องจากไม่เคยเขียนมาก่อนและไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่จึงเลิกล้มความตั้งใจไป จนวันนี้วันที่ได้ไปดู "สิ่งเล็กๆ.." กับภรรยาเป็นรอยที่ 4 ประกอบพรุ่งนี้ไม่ต้องรีบตื่นจึงลองเขียนดู หวังว่าอาจจะพออ่านกันได้นะครับ
ตัวผมเองอายุก็ไม่น้อยแล้วเรียกว่ามาได้เกือบครึ่งชีวิต ดูหนังมาก็ไม่น่าจะต่ำต่ำกว่า 25 ปี ถามว่าเคยอินหรือว่าชอบหนังเรื่องไหนมากๆๆๆๆ มั้ย ก็ต้องมีอยู่แล้ว 1-2 เรื่องซึ่งเป็นหนังฝรั่งล้วนๆ นะครับ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีหนังไทยซักเรื่องที่ทำให้ผมประทับใจและชอบเรื่องนั้นได้มากเท่ากับหนังฝรั่งในใจของผม จนเมื่อวันที่ 13 ส.ค. 53 ผมก็ได้เจอกับหนังเรื่องไทยในใจเรื่องนั้น หนังไทยที่มีชื่อว่า "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า........รัก"
วันแรกหลังจากที่ดูหนังเรื่องนี้ ขณะขับรถกลับบ้าน ผมบอกกับภรรยาผมว่านี่คือหนังไทยที่ดีที่สุดตั้งแต่ดูมา ภรรยาผมงงเพราะเธอรู้ว่าหนังในดวงใจผมมีอยู่ 2 เรื่องคือ Star wars และ Braveheart เรื่องนี้มาได้ไง? คนละแนวกันเลย ถ้าถามว่าอะไรที่ทำให้ผมบอกได้เต็มปากว่าหนังเรื่องนี้คือหนังในดวงใจของผม ก็คงตอบได้ว่าเป็นเพียงเพราะฉาก 3 ฉากตอนท้ายของเรื่องครับ
ฉากแรกคือฉากสระน้ำ ผมคงบอกได้เพียงว่ามันมีความลงตัวและสมบูรณ์แบบในตัวของมันเอง ทั้งบทพูดและตัวแสดง โดยเฉพาะน้ำเสียงของน้ำที่บอกความในใจให้กับโชนมันเต็มไปด้วยเสียงที่หนักแน่นในช่วงแรก ต่อด้วยเสียงหลงที่เกิดจากน้ำตา และสุดท้ายเสียงที่สั่นเครือด้วยความผิดหวัง ทำให้เราได้รับรู้ถึงความรู้สึกอัดอั้น ใฝ่หา และประหม่าของน้ำตลอดเวลา 3 ปีที่ผ่านมา ยิ่งการส่งท้ายฉากด้วยการที่น้ำตกน้ำด้วยแล้ว ผมคิดว่านั่นคือฉากยอดเยี่ยมแห่งปีก็ว่าได้ครับ เพราะนั่นคืออาการของคนที่ช็อค เสมือนถูกน็อคกลางอากาศยังไงยังงั้นเลย ไม่รู้แล้วว่าอะไรคือพื้นน้ำหรือพื้นดิน ขอเพียงแค่พยุงจิตใจที่บอบช้ำออกจากสถานที่แห่งนั้นได้เป็นพอ
ฉากที่สองทุกคนคงเดากันได้นั่นคือฉากสมุดภาพ ฉากนี้มันเต็มไปด้วยความรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกของผมที่รู้ว่าถึงแม้ขณะนั้นน้ำจะร้องไห้เสียใจและเจ็บปวดเพียงใด แต่น้ำตาของน้ำในวันนั้นไม่ได้เสียไปอย่างไร้ความหมาย แต่กลับเป็นน้ำตาที่จะทำให้ความสุขในใจของน้ำในวันข้างหน้ายิ่งใหญ่มากขึ้น หลังจากน้ำได้อ่านสมุดภาพนั้น
ฉากสุดท้ายคือฉากตอนจบซึ่งเป็นฉากที่ถกเถียงกันมากมาย ส่วนตัวผมแล้วผมก็ยังติดใจเล็กๆ เหมือนกัน แต่สิ่งเล็กๆ ที่ติดใจนั้นถูกลบหายไปทันทีที่มีฉาก Flash ภาพไปมาระหว่างน้ำละโชน จนจบท้านด้วยน้ำตาแห่งความปลื้มปิติยินดีของน้ำพร้อมๆ กับเสียงเพลง "เพราะใจ" ฉากจบนี้บอกได้เพียงว่า ผมอึ้งครับ อึ้งแบบอธิบายไม่ถูกจริงๆ
3 ฉากนี้ทำออกมาได้ดีเหลือเกิน มันเหมือนผมถูกสะกดจิตให้คิดและรู้สึกตามตัวละครได้อย่างไม่น่าเชื่อและสิ่งเหล่านี้เองคือสิ่งซึ่งยังไม่มีหนังไทยเรื่องไหนทำให้ผมรู้สึกได้ถึงขนาดนี้ สุดท้ายนี้ก็ต้องขอบคุณทุกๆคนที่ทำให้มีหนังเรื่องนี้นะครับ วันนึงไม่นานจากนี้กระแสของหนังเรื่องนี้ก็จะจางหายไป รวมไปถึงอิทธิพลความรู้สึกของหนังเรื่องนี้ที่มีต่อผมก็จะลดน้อยลงไปเรื่อยๆ อย่างไรก็ตามวันนี้ผมก็ได้บันทึกหนังเรื่องนี้ไว้ในใจของผมตลอดไปแล้วครับ ขอบคุณครับ
| จากคุณ |
:
Hotsun 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ส.ค. 53 01:01:59
|
|
|
| 
#10 ครับ