ความคิดเห็นที่ 1   คำถามคาใจ : อ๊ะ ก่อนอื่น มีคำถามจากผู้สงสัยหลายท่านว่า ต๊อกมานกับพีดามได้สะเบละเฮ้ (เข้าหอ) กันรึเปล่า ? บ้างก็ว่ายัง บ้างก็ว่าแค่ประกาศแต่ง แต่ยังไม่แต่ง ยังไม่ได้เข้าหอหรอก แค่หมั้น ฯลฯ บ้างก็ว่าถ้าซูมไปที่เทียน คงเรียบร้อยแล้วแถมเทียนหลายเล่มด้วยฮ่าๆๆๆ ฉันคิดว่าคนเขียนบทมันเก่งนะ ให้คนดูจิ้นเอง คนดูก็เหลือเกิน ลุ้นแต่เรื่องนี้ ความเห็นฉัน ฉันว่าสะเบละเฮ้แล้วนะ แต่คงไม่ใช่วันที่กอดกันในห้องเซ่นไหว้มีซิลมั้ง ? แหม..ฮอร์โมนหนุ่มสาวเพิ่งสารภาพรักกันไฟมันอาจลุกพรึ่บใครจะไปรู้ เพราะวันที่ตั้งพีดามเป็นเสนาบดี ยังส่งสายตากันหวานฉ่ำปานนั้น ที่ฉันคิดว่าเข้าหอแล้วเพราะสังเกตจากหลังประกาศแต่งงาน มีฉากที่พีดามพาต๊อกมานเข้านอน แล้วตบอกเบาๆ กล่อมหลับถ้าไม่ได้เข้าหอแล้วพีดามกล้าแตะสูงขนาดนั้นหรือ แล้วจริงๆต๊อกมานก็ระวังการถูกเนื้อต้องตัวพอสมควร คราวนี้ปล่อยให้จูงแต่โดยดี เข้าถึงห้องนอน จัดโน่นนี่ให้ก็น่าจะ...แล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ คำถามคาใจ 2 : อันนี้ถามแฟนพันธุ์แท้ ต๊อกมานเริ่มมองพีดามด้วยความรู้สึกพิเศษตอนไหน ? แล้วพีดามเริ่มรู้ตัวว่ารักต๊อกมานตอนไหน ? ฉันกำลังคิดว่า สองคนเริ่มมีความรู้สึกชอบกันตอนไหนนะ ยังหาไม่เจอ เพราะตอนแรกๆ ที่พีดามช่วยยูซินกับต๊อกมาน ช่วงอยู่ในถ้ำแล้วยูซินบอกว่าจะพาต๊อกมานหนี พีดามยังออกมาข้างนอกเปรยด้วยความหมั่นไส้อยู่เลยว่าสองคนนั้นน้ำเน่า...ฉันดูแล้วขำเพราะตอนหลังเอ็งเน่ากว่า เอิ๊กๆๆๆ ปล. ฉันเคยคิดนะ ในเมื่อพีดามถูกออกแบบมาให้เก่งกาจ ฉลาดเป็นกรด รักอิสระ ไม่ยี่หระต่อทุกสิ่ง รั่วๆ ซกมก แถมชอบกินไก่ เอ.....ถ้าไม่มีต๊อกมาน ตอนแก่ๆ พีดามคงเป็น “จิวแป๊ะทง 2 “ แน่ๆ เลย จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 10:41:33 A:125.24.125.48 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 2 ซ้ำๆค่ะ ขอลบ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 11:37:28 จากคุณ : กัมปู้จู้ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 11:24:47

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านด้วยความมัน ไม่ได้มาเมนท์ ว่า QSD เป็นไง มาไง เพราะอยากรู้ไปเปิด กระทู้ ร้อยๆบ้าน ที่แตก ประทุ ยิ่งกว่า พลุฉลองวันเปิดโอลิมปิค ที่ปักกิ่ง อาจมาก เกิน เทียบนิดหน่อย !!!! คือ จะบอกว่า คนที่บราหนังจะจิตตก หายใจเหนื่อยล้า เเรงหมด เป็น เพราะยึดติดกับเรื่องราว ใน เรื่อง เรียกว่ารนหาเรื่อง คิดแทนตัวละคร จนแทบโดด ไปแอบดู ในห้องนอนเลยนั่น ซึ่งก็เป็นปกติ ของคนที่อยากรู้เรื่องชาวบ้าน ยิ่งอารมณ์ จิ้นเตลิดนี่ อยากจะหลบเลี่ยงไม่รู้ ไม่ชี้ อาการ กลับหนัก กว่า เปิดๆ ไปเลยว่าคิดอะไรอยู่ จริงไหม??? ไม่ว่า เขา พีดาม ซันด๊อก มีอะไรทำสนุกๆ  แค่ อยากให้เขา มีไรกัน ก็สนุกแล้ว นั่นคือการมุ้ง ของเรื่อง มาการเมือง  นี่คือ ซีรี่ย์ ที่ เปลือยการเมือง ประเทศ ทั้งหมดในโลกใบนี้ ทั้งฉีกหน้ากาก ชนชั้นปกครอง ไม่ว่า มิชิล ซันด๊อก แค่คิดต่างอ้างหลักการ แต่ที่แท้ ใช้หลักกู ทั้งนั้น เพื่อเป้าหมาย ยึด อำนาจ แล้วครอบครอง ชนชั้นที่ถูกปกคลุม คือ ปชช ตาช้ำๆ ต่างหาก ที่น่าสงสาร ปนสมน้ำหน้าตัวเอง ก็โดนหลอก เยาะเย้ย ถาก และถาง ว่า โง่ เซ่อ เชื่อง่าย ใช้เวลา ให้การศึกษา  และ วิทยาศาสตร์ เคลือบไสยคุณ เสก คาถา ใส่ ถั่ว ปนเปื้อนสารเคมี และใช้ดาบฟันตัวขาดถ้าขัดขืน !!!! แค่นี้ ปชช ก็ไหว้ ก้มกราบทั้งศรัทธา ลุ่มหลง และหวาดกลัว ดู QSD แล้ว ไม่หลับไม่นอน เพราะ ใจมันเจ็บ อกเดาะ ที่ โดน ลูบหน้าโอ๋ๆๆ  แต่ ข้างหลังมีมีดจ่อ คอยเสียบ สุดท้ายที่ดู QSD จบ คือ เสื่อม เสื่อม กับ พระเจ้าที่ชอบส่งคนมาหลอก ทั้ง ละคร ที่บราๆๆ ดู จนแทบบ้าคลั่งงงง และทั้งส่งคนจริง มาสวมบท มิชิล และ ซันด๊อก !!!!!! จากคุณ : กัมปู้จู้ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 11:36:47

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากดูจบมาเมื่อหลายเดือนก่อน (แต่ไม่มีผลต่อความรู้สึกเลย เพราะกลับไปดูMVหรือไปอ่านความคิดเห็นเมื่อไร่ ก็จิตตก น้ำตาคลอตามตลอดเวลา -*- ) อยู่ๆวันนี้ครึ้มอะไรไม่รู้กลับไปดูตอนที่61อีกรอบ ไปป่ะกับประโยคนี้ค่ะ เป็นตอนที่เพฮารู้ว่าพีดามเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองส่งคนไปฆ่า ก็เลยปรารภกะจุ๊กปังและหัวหน้าองค์รักษ์ว่า ความเชื่อใจของคน 2 คนต้องมีเหตุผลด้วยหรือ แล้วการพยายามมีชีวิตอยู่(ตอนนั้นนางเอกป่วย เดาว่าเป็นโรคหัวใจ) เพื่อใครบางคน(พีดาม)มันไม่มีความหมายอะไรเลยหรือ เราว่าแค่2ประโยคนี้ก็บอกได้เเล้วว่าฝ่าบาทมีความรักต่อพีดามจริงหรือไม่ .... เป็นแค่เกมส์การเมืองเพื่อแย่งชิงอำนาจตามที่มีคนสงสัยหรือไม่ ปิดท้ายตอนที่นางเอกเปรยกับคิมยูซินว่า นางต้องการสละราชย์และไปใช้ชีวิตอย่างสงบกับพีดาม นั่นเป็นความตั้งใจจริงของนาง แต่ตอนนี้มันคงไม่มีทางเป็นไปได้อีก ...อนนี้นางรู้สึกผิดต่อพีดาม และไม่มีทางไหนช่วยเขาได้อีกแล้ว (เสียงสั่นเชียว สงสารเพฮามาก เหนื่อยมาทั้งชีวิต ต่อสู้มาตั้งแต่เกิด พอคิดจะหยุดพัก กลับกลายมาเป็นต้องห่ำหั่นกับคนที่ตัวเองมีความรักให้ T T)...ตอนนั้นปู่น้ำตาคลอเลย - - คงสงสารนางเอกมากมาย แต่ด้วยฐานะความเป็นกษัตริย์ หน้าที่การปกป้องราชบัลลังค์ กับความสงบของประเทศต้องมาก่อน ...เหมือนการเชือนหัวใจตัวเองทิ้งเลย รู้ทั้งรู้ว่าเข้าใจผิด แต่การกระทำที่พีดามทำไปแล้วก็ต้องมีผลกระทบตามมา  และพระนางคือคนที่ต้องจัดการกับการกระทำนั้น เศร้าได้อีกค่ะ -*- แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 12:07:59 จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 12:03:55

ความคิดเห็นที่ 5 เจ้าของกระทู้ขา สำนวนเหลือร้ายจริงๆ เราอ่านไป นั่งอมยิ้มไปอยู่คนเดียว  พูดถึงวัยแล้ว..เราคงจะมิห่างมิไกลกันเท่าใดดอก.. จากที่อ่านแสดงว่าคุณมึนจังกรูก็ตามอ่านกระทู้ซอนต๊อกหลายๆ กระทู้ (โดยเฉพาะกระทู้ลูกพี่ด้วยรึเปล่า ) เหมือนกันนะเนี่ย ถึงรู้ว่าหลายคนไกด์ไปที่เทียน 555+ ขอร่วมวงสนทนาด้วยคนนะคะ ก่อนอื่นเรื่องหนักๆ เราไม่พูดถึง เราชอบการมุ้ง ฮ่า..ฮ่า..เอิ๊ก.. ไอ้เรื่องสะบะละเฮ้นั้น น่าจะ... เราว่าเพฮายิ้มหวานผิดวิสัยนะ เพราะตั้งแต่ครองราชย์คุณเธอปั้นหน้าเคร่งเครียดตลอด ไม่เว้นวันหยุดราชการ แต่หลังจากวันนั้น แต่งตั้งเป็นเสนาบดีทันที แล้วดูคำพูดสิเจ้าคะ ข้ากับพีดามจะไม่ไปไหน จะอยู่ที่เมืองหลวงเป็นขวัญกำลังใจให้ทหาร ข้ากับพีดาม ว๊ายยย.... พีดามชอบด็อกมันตอนไหน ลองลำดับเหตุการณ์กันดูก่อนเนอะ ข้ามตรงไหนไปค่อยมาท้วงติงกันนะคะ แรกเริ่มพีดามประทับใจนังโดหนุ่มน้อย คงคล้ายถูกชะตาเมื่อแรกพบประสบพักตร์นั่นแหละ ขยิบตาวิ๊งๆ ให้ซะด้วย คนละอารมณ์กะที่มองปู่ยูซินเลย ขนาดยังไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิง เอ! หรือว่าจริงๆ แล้วพี่ดำแกเบี่ยงเบน..กร๊ากกกก พีดามประทับใจในตัวด็อกมันมากขึ้นตอนที่เขาเอาตัวไปแลกกับสมุนไพรแต่เธอกลับขอบคุณเขา และยิ่งทวีความประทับใจมากขึ้นไปอีกตอนที่โดนหลอกเรื่องสุริยคราส คงไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีใครฉลาดและเจ้าเล่ห์ไปกว่าตรูอีกแล้ว... สายตาที่พีดามมององค์หญิงเปลี่ยนไป เห็นชัดๆ ตอนหลังแข่งพุงวอลจู พีดามเดินกะเผลกๆ เข้าไปในห้อง กะว่าให้องค์หญิงโอ๋ซะหน่อย ที่ไหนได้เจอภาพบาดตาบาดใจ เค้าซับหน้าซับตาให้กัน..แถมไม่สนใจตัวเองอีก สายตาลูกพี่นี่แบบว่า..น้อยใจ..อย่างแรง (ยังไม่ฉายความอิจฉาริษยาออกมา) ฉากที่ตบบ่าปลอบใจองค์หญิงให้คลายเศร้าจากการแต่งงานของยูซิน สายตาก็รวดร้าวไม่แพ้องค์หญิงเลย พีดามดักรอพบแม่ที่ทางเดิน คำพูดที่พูดกับแม่ก็ประมาณว่า ไม่มีใครเหมือนองค์หญิงด็อกมันของข้า ปณิธานยิ่งใหญ่  คิดครองราชย์ตั้งแต่ยังไม่ได้กลับคืนสู่ฐานะองค์หญิง คำพูดคงสะดุดหูจนแม่ได้ทวนคำ องค์หญิงด็อกมันของเจ้า? (รู้สึกเหมือนตอนนั้นใจลูกพี่มันคงไปอยู่ที่องค์หญิงแล้วล่ะ) ช่วงที่แม่ลูกคุยกันระหว่างไปท่องเที่ยว แม่ถามที่มาที่ไปว่าไปไงมาไงถึงได้มาทำงานให้องค์หญิงได้ทั้งๆ ที่นิสัยไม่เหมือนกันเลย สายตาลูกพี่ที่เล่าเรื่องให้แม่ฟังอย่างกับหนุ่มน้อยริรัก จนแม่ได้ถามว่าเจ้ารักนางเหรอ ตอนนั้นพี่แกเจียมตัวยังไม่กล้าอาจเอื้อมเลย ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ ทำงานให้ พร้อมเดินตามความฝันในการจารึกชื่อไว้ในตำนานของตัวเอง แต่ตอนหลังๆ เนี่ย..ฮ่า..ฮ่า.. รู้แล้วไง ตรูข้าก็ใช่ว่าจะกระจอกงอกง่อย ไม่มีหัวนอนปลายเท้าซะที่ไหน ตามศักดิ์ก็เป็นองค์ชายคนหนึ่ง แม่ก็เป็นผู้หญิงที่ได้รับการยอมรับและทรงอิทธิพลที่สุดคนหนึ่งของชิลลา ความเห็นนี้พอก่อนแล้วกันนะคะ ชักยาว... จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 12:06:47

ความคิดเห็นที่ 6 *4 คุณเฟิน ทำเอาเราน้ำตาร่วงเลย จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 12:09:00

ความคิดเห็นที่ 7   ตามเข้ามาด้วย ยังไม่ขอแสดงความเห็นอะไร (งานยังเข้าอยู่ค่า) แต่ขอเข้ามากิ้วก้าว กับศัพท์ ใหม่ "สะบะละเฮ้"......... เอ่อ มันแปลว่าอะไรเหรอค่ะ??? 555+ จากคุณ : Chokobos เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 12:09:09

ความคิดเห็นที่ 8 มันยังอินอยู่ค่ะคุณกะจี๊ดริด 5555 เป็นละครเรื่องแรกเลยนะที่ทำให้เฟินอินานปานนี้ คิดถึงตอนเป็นพีดามน้อยก็ฮาซ้า พอเป็นท่านผู้ตรวจการณ์แหม แอบร้าย แต่พอเป็นท่านซังแดดึงที่ถูกยอมจงหลอกก็น่าสงสาร แต่ว่าชอบที่คุณกะจี๊ดริดเล่าอ่ะค่ะ เอาอีกได้ไหม อ่านแล้วอารมณ์ดีเชียว ชอบค่ะ จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 12:13:07

ความคิดเห็นที่ 9 รอให้ จขกท. บรรยายให้หมดก่อน แล้วค่อยมาคุยด้วยจ้า มาลงชื่อไว้ก่อน แต่ชอบคำว่า "สะบะละเฮ้" อ่ะ จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 12:19:45

ความคิดเห็นที่ 10 อร๊ายยย..อิฉันข้ามตอนที่พีดามกลับมาเล่าเรื่องสาวให้พ่อฟังได้ยังไง (ก็อาจารย์มุนโนน่านแหละ) น้ำเสียง สีหน้าท่าทาง เวลาพีดามเล่าให้อาจารย์ฟังว่าำช่วยนังโดหนุ่มคืนสู่ฐานะองค์หญิงได้อย่างไร ออกอาการปลื้มมั่กๆ แล้วที่เขาช่วยไม่ใช่เพราะองค์หญิงคือองค์หญิง แต่เป็นเพราะนังโดคนนั้น คนที่เขาถือว่าเป็นเพื่อนต่างหาก ฉากที่พาอาจารย์ไปดูหน้าค่าตาองค์หญิง (ว่าที่ศิษย์สะใภ้ ) ที่ไปสักการะเพื่อสร้างหอดูดาว พีดามกระตือรือล้น ภูมิใจนำเหนอมาก เร่งรัดอาจารย์ตลอด เด็กน้อยพีดามกำลังเห่อเพื่อนใหม่นั่นเอง ฉากเอ่ยปากฝากรักกลายๆ ของลูกพี่ก็มีนะ ตอนที่เข้าไปหาองค์หญิงหลังจากที่องค์หญิงสังหารผู้นำชาวบ้านแล้ว (ก่อนฉากจับมือ) พีดามพูดว่า..เห็นองค์หญิงเป็นแบบนี้แล้ว..ใจกระหม่อมเต้นแรง.. สายตาคุณพี่มันช่างอ่อนโยนซะเหลือเกิน.. (ช่องสามดันพากย์ว่า กระหม่อมรู้สึกสงสาร ..เสียอารมณ์เลยวุ๊ย) จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 13:03:24

ความคิดเห็นที่ 11 ถามจริงหรือมุขกันเนี่ย คุณ chokobos คำว่า "สะบะละเฮ้" เท่ากับ "แจ็กกิ้ง แกร๊ด อ๊อด อ๊อด" ใน "เป็นต่อ" ไงล่ะ อีกคำก็คำว่า "จึ๊กกรึ๋ย" ใครนะ ช่างคิดจริง ๆ 555 จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 13:10:32

ความคิดเห็นที่ 12 เอ้า คุณจิ๊ด หลายความเห็นเรียกร้องให้เล่าอีก ทำงานได้แล้ว ... เร็ว ชักช้า เดี๋ยวปั๊ด ... หักเงินเดือนซะนี่ 555+ จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 13:12:22

ความคิดเห็นที่ 13 พุงวอลจุ๋ม ใจคอจะไม่ช่วยกันทำมาหากินเลยหรือเจ้าคะ ปล่อยให้อิฉันพล่ามอยู่คนเดียว 555+ เรื่องเล่ามีเยอะ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ปล่อย แล้วก็ค่อยๆ ติดตามนะคะ ;) เจ้าของกระทู้แวะเข้ามาคุยบ้างเน้อ อย่าหายไปนาน... เอาเรื่องพีดามอย่างเดียวก่อน ด็อกมันไว้ทีหลัง นึกขึ้นได้ (อีกแล้ว) ข้ามไปข้ามมา คนเขียนบทช่างใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ กับความรู้สึกตัวละครดีแท้ ฉากที่ด็อกมันหนาวตัวสั่นหลังจากช็อคเพราะพี่สาวตาย พีดามสังเกตเห็นแล้วบอกให้ยูซิน พอเห็นยูซินถอดเสื้อออกมาคลุมให้ด็อกมัน ตัวเขาก็ถอดเสื้อ (มอมๆ) ของตัวเองมาคลุมให้ตามบ้าง เหมือนเป็นสัญชาตญาณอยากปกป้อง ..อันนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าคนเขียนบทเขียนมาอย่างนั้นหรือลูกพี่นอกบทเอง 555+.. ฉากจับมือเมื่อเห็นองค์หญิงมือสั่น แววตาฉายแววความห่วงใยออกมาเต็มที่ เมื่อถามองค์หญิงว่ายังคงเจตนารมณ์เิดิมที่จะอยู่เป็น..โสด..รึเปล่า พอได้รับคำตอบเท่านั้นแหละ หน้าบานเป็นกระด้ง ยิ้มแก้มปริ ปิดไม่มิดเล้ย.. พีดามรู้สึกดีและยิ้มได้เสมอเมื่อได้รับคำชมจากองค์หญิง แม้เพียงเล็กๆ น้อยๆ เหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ ภายหลังยิ่งได้รับความอบอุ่นทางใจจากอ้อมกอดองค์หญิงในวันที่สูญเสียแม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคนที่เขารักอยู่แล้วด้วย อ้อมกอดที่ไม่เคยได้รับมาเลยทั้งชีวิต ยิ่งไปกันใหญ่ คราวนี้ล่ะคุณเอ๊ยยย..ทั้งรัก..ทั้งหวง... จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 13:51:31

ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากพีดามได้เป็นผู้ตรวจการแล้ว อำนาจล้นฟ้า บารมีคับวัง ถึงแม้จะเล่นตามน้ำตามวอลยาเพื่อทำร้ายยูซิน ศัตรูหัวใจทางอ้อม แต่นั่นเหมือนเป็นเครื่องมือพิสูจน์ใจด็อกมันมากกว่าว่าคิดยังไงกับยูซิน ยังรักอยู่หรือเปล่า? แหม..ก็หลังจากครองราชย์ แม่คุณปั้นหน้าเคร่งเครียด บึ้งตึงตลอดศก จะยิ้มแย้มสักหน่อยก็ไม่มี เมื่อเรื่องราวเลวร้ายลง เห็นคนรักปวดเฮด กลัดกลุ้มหนัก พีดามก็ปวดใจ ทนไม่ได้เอง ถึงกับออกปากว่า หากยังตัดใจจากเขาไม่ได้ละก็ ขอเพียงน้องนางสั่งมาคำเดียว พี่ยาจะออกหน้าปกป้องเขาให้ แต่น้องนางก็มิเข้าใจในหัวอกดำๆ ของพี่บ้างเลย คิดแต่ว่าจะเอามาเป็นข้ออ้างในการแต่งงาน ก็บอกแล้วว่าบูชาความรักยิ่งชีพ ไม่เอามาต่อรองเล่นๆ แบบนี้ โปรดเข้าใจและเห็นใจบ้าง อย่าประชดประชันกันเลย ..เศร้าจับจิต น้ำตาตกในเลยลูกพี่ ฮือ..ฮือ.. เพิ่มเติมอีกหน่อย (เพ้อเจ้อแบบหาสาระไม่ค่อยได้นะ) เคยอ่านในท่อ เค้าวิจารณ์ว่าเพฮาไม่ให้พีดามไปออกรบทั้งๆ ที่ฝีมือร้ายกาจ เพราะเกรงเกิดอันตราย เราก็ว่างั้น (อิ อิ..) คนของมิซิลให้ชุนชูดูก็ได้ ออกจะเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน ยังไงก็น่าจะเอาอยู่ คิดดูสิ ยูซินไปเป็นแม่ทัพคงอยู่แนวหน้าซะเป็นส่วนใหญ่ โอกาสเจอหน้ากันแทบไม่มี ตอนหลังพอพ้นข้อกล่าวหาก็ส่งไปสืบข่าวในเมืองศัตรูอีก ทำแต่งานเสี่ยงๆ ส่วนพีดามทำงานนั่งโต๊ะจนหน้าขาวนวลขึ้นเยอะ 555+ พีดามนั้นอยากให้ทำงานอยู่ใกล้ตัวมากกว่า เจอหน้ากันทุกวัน 9 โมงเช้า รายงานสถานการณ์ ฮ่า..ฮ่า.. (อันหลังนี่เสริมเอง) แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 14:22:25 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 14:14:23 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 14:05:03

ความคิดเห็นที่ 15   ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเหล่าแฟนพันธุ์แท้ที่ให้ข้อมูลแน่นปึ่ก ไม่ผิดหวังที่ตามอ่านมา ฉันถือว่ากระทู้นี้ถือว่าเป็นกระทู้แฟล๊ชแบ็ค ย้อนไปดูว่ามันให้อะไรกับเราบ้างแล้วกัน อ้ะ ฮ้า...เหมือนมีสาระเลย ไหนๆก้อไหนๆ ฉันเสียจริต จิตตก กับซีรีย์เรื่องนี้แล้ว ฉันก้อต้องหวังได้กลับคืนมาหลายเท่าเหมือนกัน (คุ้นๆสำนวนมะ) มิตรภาพระหว่างเพื่อน...กรูรักเมิงว่ะ ทั้งยูซิน อัลชอล และพีดาม เป็นทั้งเพื่อน ทั้งคู่แข่ง ซึ่งตอนที่คัดเลือกผู้นำองครักษ์ ก็ต้องแข่งขัน เพื่อชิงความเป็นที่ 1 ยกเว้นพีดามที่ต้องการแข่งเพื่อเอาใจต๊อกมานเพื่อให้ยูซินชนะ ไม่ได้อยากเป็นผู้นำองครักษ์อะไรนักหนาหรอก ทั้งยูซิน ต็อกมานและอัลชอล จะว่าไปมิตรภาพแนบแน่นตั้งแต่ไปร่วมรบ ร่วมตาย ครั้งทำศึกบางระจันชิลลาแล้ว ตอนนั้นยูซินถึงรู้ใจตัวเองว่าคิดกับต๊อกมานเกินกว่าลูกน้อง/เพื่อน (ก็ยังดีนะไม่คิดกับอัลชอลเกินเพื่อน ไม่งั้น มีเฮ) อย่างที่ซอวอลพูดไว้ว่าถ้าใครใน 3 คน ชนะก็เหมือนตัวเองชนะด้วยเพราะเพื่อนสนิท กันหมด ส่วนมิตรภาพของยูซิน ต๊อกมาน และพีดาม เป็นมิตรภาพที่เกิดขึ้นอย่างมาโดยไม่ได้ตั้งใจ (แต่คนเขียนบทตั้งใจ) เป็นมิตรภาพแบบรั่วๆ เดี๋ยวโผล่มาเจอ เดี๋ยวโผล่มาช่วย ซึ่งพีดามเองก็ช่วยแบบหวังผลตอบแทนในตอนแรกไม่คิดอะไรมาก เพราะตัวเองมีแต่อาจารย์ แถมไม่อยู่เป็นที่ ไม่ค่อยมีเพื่อนในวัยใกล้เคียงกัน พอมาเจอเหตุการณ์ผ่านความเป็นความตาย คนไม่มีเพื่อนเลยติดเพือน อยากช่วยเพื่อน เพราะตอนที่ยูซินและต๊อกมานจะหนี แล้วพีดามบอกว่าจะช่วยหาเรือให้ แต่ขอไปด้วยคน ฮ่าฮ่าฮ่า กขค.ชัดๆ แต่ในแง่แข่งกันลึกๆ น่าจะเป็นยูซิน กับพีดาม จะว่าไปยูซินมองว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าพีดามอยู่แล้วทั้งต๊อกมานก็มีใจให้ ชาติตระกูล เป็นระดับองค์ชาย (ตอนนั้นยังไม่รู้หัวนอนปลายทรีนของพีดาม) หรือแม้แต่พีดามเองก็มองว่าตัวเองไม่อาจเอื้อมถึงต๊อกมาน เพราะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ไม่ได้สงสัยในชาติกำเนิด (แต่ก็รู้นะว่าสองคนนั้นมีใจให้กัน) ได้แต่อิจฉายูซินอยู่ว่าต๊อกมานเอาใจใส่มากเกินปกติของผู้เป็นนาย (ช่วงเช็ดหน้าให้ยูซินตอนประลองกับชิซู แล้วหมดสติ ดูหน้าพีดามสิ ลูกตา บอกเลยว่าโห...ขนาดนี้เลยเร้อ...) แถมต๊อกมานก็นั่งร้องไห้สารภาพเองว่าชอบยูซินมาก ช่วงมีปัญหาเรื่องการแต่งตั้ง พีดามทำหน้าเซ็งๆ จับไหล่ปลอบใจ (พี่แกนี๊ดสัมผัสจากต๊อกมานเรื่อย ตั้งแต่แรกเจอยันจบ แต่จะว่าไปต๊อกมานก็ชอบบบบ) มิตรภาพของทั้ง 4 คน ตัดไม่ตาย ขายไม่ขาด หรือแม้แต่ตอนหลังก็ตาม ลึกๆแล้วพีดามก็ไม่อยากทำร้ายยูซินช่วงมีปัญหากับกลุ่มโพยา แต่แข่งเรื่องรัก มันก็ต้องช่วงชิงความได้เปรียบ แม้แต่ตอนที่พีดามมั่นใจแล้วว่าต๊อกมานเลือกตน ยังเอาของรักของหวงของตัวเองไปให้ยูซินเล้ย นี่ล่ะนะมิตรภาพที่ฉันเห็นของเพื่อนสนิทแก๊งนี้ อีกเคสนึงฉันชอบนะ ตอนที่ยูซินทดสอบกับชิซู แล้วล้มจนจะลุกขึ้นมาต้านไม่ไหวทุกคนในสนามเงียบกริบ แต่มีเสียงปลุกเร้าให้ลุกขึ้นสู้ ซึ่งคนตะโกนให้ลุกขึ้นสู้คือโพจองลูกของซอวอลกับมีซิล ทั้งๆที่เป็นคู่แข่งคู่กัดกัน แม้แต่พ่อยังถามลูกชายเลยว่าทำหยั่งงี้ทำไม ? ลูกชายบอกว่าอ้าว ในสนามการประลองนี่คือหน่วยองครักษ์ เราหน่วยเดียวกัน เราแพ้ไม่ได้ พ่ออึ้ง คงคิดในใจลูกกรูดันเชียร์ศัตรูให้ชนะ เห็นมั้ย นี่คือมิตรภาพที่เกิดขึ้นในหน่วยงานเดียวกันช่างคิดพล็อตสอดแทรกได้ดีจริงๆ เสน่ห์ของซีรีย์เรื่องนี้แหละ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 14:06:34 A:125.24.125.48 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 16 ^ ^ ..จากข้างบน ยังเห็นถึงความมีน้ำใจนักกีฬา รู้แพ้ รู้ชนะ ของชิลซุกด้วย ถ้าเขาไม่บอกใครว่ายูซินแทงโดนก็คงไม่มีใครรู้ ตอนนั้นยูซินเองก็คงไม่รู้เหมือนกันเพราะน็อคไปซะแหล่ว ถ้าใจมันเอนเอียงไปจากสามัญสำนึกก็คงไม่บอกใคร ฝ่ายตนก็จะได้ประโยชน์ แต่นี่แสดงออกถึงความเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ.. ตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัวมีมิติ มีเหตุผลมีที่มาที่ไป มีทั้งด้านดีและร้ายเหมือนปุถุชนทั่วไป จะว่าร้ายก็ไม่ร้ายสุดกู่ ยังรู้จักแยกแยะ ทั้งนี้เรื่องของอำนาจและผลประโยชน์ ข้อได้เปรียบ เสียเปรียบ ขึ้นอยู่กับการต่อรองจริงๆ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 14:38:38 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 14:25:51

ความคิดเห็นที่ 17 .. ตามมาอ่าน .. ชอบๆ .. แต่เหมือนคุณปิ่น .. คืองานกองเป็นภูเขาอยู่ตรงหน้า .. (ยังแว่บมาอีกแน่ะ) .. สรุปว่า จะต้องเริ่มกลับไปดูตอนต้นๆ ใหม่อีกรอบ จะได้เก็ทอย่าง คห. ข้างบน .. .. ชอบช็อตนี้ .. สองกำลังใจให้หนึ่งเดียวคือเธอ .. v v จากคุณ : แดงมารูน (Devonshire) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 14:48:56

ความคิดเห็นที่ 18 คุณแดงฯพูดถูกค่ะ สองแรงใจให้หนึ่งเดียว ^^ จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 15:36:17

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบจังเลย จี๋ก็ดูมานานแล้ว ตะปี้ตะบันดู ตอนออนแอร์ช่องสามก็ดูบ้าง ไม่ดูบ้าง เคยคิดเล่นๆว่า ถ้า ด๊อกมัน มีความคิดและทำจริงแบบ มิชิล เรื่องผู้ชาย ป่านนี้ ด๊อกมันก็สปาเก้ กับพีดามเรียบร้อยโรงแรียนเกาหลี ( ส่วนพี่ยูชิน คงไม่ได้ เพราะพี่รีบมีเมียก่อน 555 ด๊อกมันต้องขอเป็นเมยที่1ค่ะระดับเพฮา ) คุณมึนจังกรู ข้อความที่15 จี๋ดูตอนสู้รบตอนนั้น ทำไมจี๋คิดว่า พีดาม ใช้เล่ห์เหลี่ยม อยากให้การประลองยุทธ สับสนวุ่นวาย คือง่ายๆพี่แก เกรียนรุ่นพี่ ชุนชูเกรียนรุ่นน้อง 5555 ดูเรื่องนี้ อ่านใจพีดาม ยากที่สุดเลย ครบรสจริงๆ แต่ให้ตายเถอะ ถ้าจะมีปั๋ว ขอแบบยูชินน่ะ ขี้เกียจคิดมาก 5555 จากคุณ : จี๋จ๋า เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 15:40:47

ความคิดเห็นที่ 20 คุณจิ๊ด วันนี้งานยุ่งมากอ่ะ ลูกค้าเข้าออฟฟิต แอบมาแซวได้เป็นระยะ ๆ ไม่มีเวลาร่ายยาว เอากีบมาให้เป็นกำลังใจละกันนะจ๊ะ ... คนสวยใจดี โอ๋...หายงอนเค้านะ ตัวเอง จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 15:42:28

ความคิดเห็นที่ 21 #19 คุณจี๋จ๋า แต่ให้ตายเถอะ ถ้าจะมีปั๋ว ขอแบบยูชินน่ะ ขี้เกียจคิดมาก 5555 ---------------- ของเรานะ แต่ให้ตายเถอะ ถ้าจะมีปั๋ว ขอแบบพีดามนะ เร้าใจเจ๊มากกกกกกก 555 จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 15:44:34

ความคิดเห็นที่ 22 *20 555+ คนสวยใจดี นี่หมายถึง คนให้กีบ หรือ คนรับกีบดี.. แต่เราว่าสวยทั้งคู่แล้วกันเนอะ.. (คนอื่นมาอ่านอย่าหมั่นไส้เค้านะ) เรื่องประลองพุงวอลจู เราคิดว่าเหตุผลหนึ่งพีดามทำเพื่อเอาใจด็อกมัน เพื่อนคนเดียวที่มีอยู่ ทั้งอยากเอาชนะแม่ที่ทิ้งตัวเองไป และอีกอย่างอยากพิสูจน์ตัวเองให้อาจารย์เห็น เหตุการณ์นี้เกิดหลังจากที่พีดามรู้ว่าตัวเองเป็นใคร (ถ้าจำไม่ผิด ใครจำได้ช่วยยืนยันที) ลูกที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างก็เลยเข้าไปหาองค์หญิงที่ห้องเซ่นไหว้องค์หญิงชอนมยอง พร้อมบอกว่าเขาจะช่วยให้ยูซินได้เป็นพุงวอลจูสมใจองค์หญิง ดูได้จากระหว่างการประลองสีหน้าพีดามท้าทายอาจารย์ตลอด ประมาณว่าพวกท่านดูข้าสิ คนที่พวกท่านทอดทิ้ง คนที่ท่านไม่เคยสนใจไยดี เห็นไหมข้าก็ทำได้ ทำได้ดีไม่แพ้ (ไอ้) พวกฮวารังพวกนั้นเลย คนอย่างพีดามคิดซับคิดซ้อน เรามองว่าเขาเล็งผลหลายอย่าง สิ่งที่พีดามทำ เขาไม่รู้เลยว่า การซูเอี๋ย การสมยอม การแกล้งแพ้ มันผิดวิสัยสุภาพบุรุษและเสียศักดิ์ศรี รู้แต่ว่าทำอย่างไรก็ได้ให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ ตอนที่ดูก็รู้สึกเหมือนพีดามไม่รู้ตัวจริงๆ นะว่าสิ่งที่เค้าทำมันผิดยังไง ณ จุดนี้ ไม่รู้ว่ามุนโนเลี้ยงพีดามมาแบบไหน ถึงได้เป็นคนไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรถูก อะไรผิด เอาแค่..ฆ่าคนเพื่อช่วยคน กับการเอาตัวคนๆ หนึ่งไปแลกกับยา เขายังชั่งน้ำหนักถูกผิดไม่เป็นเลย พอดูตอนท้ายๆ แล้วก็ถึงบางอ้อ.. พอมุนโนตัดสินว่าพีดามเป็นคนอำมหิตโดยสันดาน เค้าก็ทอดทิ้ง ไม่ให้ความรัก ความอบอุ่นอีก เรียกว่าเลี้ยงแต่ตัว ไม่ให้ความเอาใจใส่เหมือนเมื่อก่อน แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เอาง่ายๆ เด็กน้อยพีดามเคยนอนกอดอาจารย์ แต่แล้ววันหนึ่งอาจารย์กลับปัดมือเขาออก ไม่ให้กอดอีก ใจหนูน้อยคงเคว้งคว้าง และว้าเหว่น่าดู ท่านกุกซอนนะท่านท่านกุกซอน เสียทีเป็นครูของฮวารังทั้งมวล ชาญฉลาด เก่งกาจในทุกเรื่อง แต่เรื่องเลี้ยงเด็กนี่ไม่ไหวเอาซะเลย สู้แม่นมป้ำๆ เป๋อๆ คนหนึ่งก็ไม่ได้ เลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งด้วยความรักแท้ๆ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 16:33:04 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 16:26:42

ความคิดเห็นที่ 23 ใช่ค่ะ เราว่าเหตุผลหลักน่าจะมาจากต้องการประชดแม่ และท้าทายอาจาร์ยด้วย นอกเหนือไปจากการเอาใจต๊อกมาน คุณกะจี๊ดริดอธิบายได้ตรงใจมากค่ะ ให้กิ๊ฟๆ จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 16:46:36

ความคิดเห็นที่ 24 อิ...อิ... คุณจิ๊ด คนสวยใจดี (ระบุให้ชัด ๆ 555) ใกล้เลิกงานแล้วเลยชะแว้บมาซะหน่อยนึง เห็นด้วยกับที่คุณจิ๊ดอธิบายทุกอย่างเลย (หากินง่ายเนอะ 555) พีดามถูกเลี้ยงมาแบบไม่รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก ไม่ใช่แค่ขาดความรักอย่างเดียว เรารู้สึกเหมือนว่าเค้าเป็นคนสับสนในตัวเอง ครั้งแรกที่พีดามฆ่าคนตอนยังเด็ก สิ่งที่ได้รับคือถูกอาจารย์ทอดทิ้งแบบทันทีทันใดโดยไม่อธิบายเหตุผลอะไรทั้งสิ้น เด็กอายุขนาดนั้นคงคิดได้แค่ว่า "นั่นคือสิ่งที่ผิด" แต่ผิดเพราะอะไรล่ะ เด็กน้อยอาจคิดว่าอาจารย์ไม่ชอบ ถ้างั้นต่อไปทำแต่สิ่งที่อาจารย์ชอบก็แล้วกัน เหมือนพีดามพยายามทดสอบและทดลองทำโน่นทำนี่อยู่ตลอดเพื่อจะหาให้ได้ว่าอะไรที่มุนโนชอบและจะชื่นชมเค้าได้ พอมาเจอด็อกมันที่เอ่ย "ขอบคุณ" เค้าเป็นครั้งแรกทั้งที่เค้ากำลังจะเอาตัวไปแลกกับสมุนไพรแท้ ๆ ความคิดเดิมที่คิดว่าการเอาตัวด็อกมันไปแลกกับสมุนไพรคือสิ่งที่ถูก เริ่มถูกแทนทีด้วยความสับสนว่า "ด๊อกมันมาขอบคุณเค้าทำไม" แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นั่นแหละคือสิ่งที่เค้าต้องการ เมื่อเข้ามาอยู่ในวังเป็นผู้ช่วยด๊อกมัน จึงมีผลทำให้พีดามทำทุกอย่างเพื่อเอาใจ พีดามรู้แค่ว่าถ้าทำอะไรแล้วได้รับคำชม สิ่งนั้นก็คือสิ่งที่ถูก เหมือนในละครไทยหรือตัวอย่างที่เห็นในชีวิตปัจจุบันทั่วไป พ่อแม่ที่เลี้ยงลูกแบบผิด ๆ บางคนก็สปอยล์จนเด็กเสียนิสัย บางคนตรงกันข้ามเข้มงวดจนเด็กกลายเป็นคนวิตกจริต จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 17:22:34

ความคิดเห็นที่ 25 ส่วนที่ถามว่า พีดาม-ด๊อกมัน เข้าหอกันหรือยังนั้น โดยส่วนตัวเราคิดว่า "ยัง" แต่แอบจิ้นเป็นระยะ ๆ ว่าเรียบร้อยแล้ว อิ...อิ... เหตุผลเพราะว่าถ้าด๊อกมันกับพีดามเข้าหอกันเรียบร้อยแล้ว มันจะทำให้น้ำหนักของความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้นจากการที่ยอมจงส่งคนมาลอบฆ่าพีดามนั้นมีน้ำหนักเบาเกินไปทันที เราเชื่อว่า ถ้าได้เข้าหอกันแล้ว พีดามจะไม่มีวันยอมเชื่อแผนลวงของจอมยงอย่างง่ายดายแบบนี้ แต่นี่เพราะยังไม่เข้าหอกัน ความลึกซึ้งมันมีแต่เรื่องของอารมณ์และความรู้สึก ซึ่งพีดามเองก็ค่อนข้างจะหวั่นไหวมากอยู่แล้ว สิ่งสำคัญคือตั้งแต่แรก ด๊อกมันรักยูซินมาโดยตลอดซึ่งพีดามเองก็รู้อยู่แก่ใจ ถึงแม้จะพยายามเอาใจแค่ไหน ด๊อกมันก็แทบจะไม่เคยแสดงอะไรเกินเลยให้เห็น ยิ่งช่วงท้าย ๆ ที่พีดามเกรียนใส่ยูซินนั่นยิ่งแล้วใหญ่ ด๊อกมันหาทางช่วยยูซินสุดชีวิต นั่นยิ่งตอกย้ำให้พีดามอดคิดไม่ได้ว่าด๊อกมันยังรักยูซินอยู่ แล้วอยู่ดี ๆ ก็มาสารภาพรักพร้อมประกาศจะแต่งงานกับตัวเองเฉย ๆ ซะงั้น อารามดีใจน่ะใช่ แต่มันประเดี๋ยวประด๋าวเกินไป ยังไม่ทันได้ซาบซึ้งก็เจอชุนชูใส่ไฟอีก ฉะนั้น การที่พีดามไม่แน่ใจย่อมเป็นเรื่องธรรมดา แล้วด๊อกมันเองก็จอมวางแผนซึ่งพีดามรู้อยู่แก่ใจดี แต่ถ้าด๊อกมันมีอะไรกันกับพีดามแล้วล่ะก้อ ความลึกซึ้งมันจะยิ่งแตกต่างกัน ไม่ได้ทะลึ่งนะแต่จะบอกว่านั่นจะทำให้พีดามมั่นคงและมั่นใจกับด๊อกมันยิ่งขึ้นไปอีก ที่สาธยายมาทั้งหมดนั่นแหละคือสาเหตุที่ทำให้เราเชื่อว่า คู่นี้ยังมิมีอะไรเกินเลย (แม้จะมีเทียนหลายเล่มก็ตาม 555) จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 17:33:28

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ อืมม์ มีเหตุผล...มีเหตุผล... เทียนหลายเล่มก็ไม่อาจทำให้เขวได้ 555+ จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 17:40:11

ความคิดเห็นที่ 27 * 25 เห็นด้วยกับคุณจุ๋ม 50/50  ค่ะ .. คริ คริ .. ห้าสิบแรก ที่ "เยส" เพราะเหตุผลเดียว บรรยากาศพาไป .. เมื่อคนสองคนที่รักกัน เพิ่งจะมาแจ้งประจักษ์ว่าใจตรงกัน .. ในสถานที่ที่เงียบๆ เหงาๆ อาจจะหนาวๆ ด้วย .. แล้วอ้อมกอดก็อบอุ่นออกอย่างนั้น มีความเป็นไปได้เป็นอย่างมากว่า น่าจะเป็นกรณีของ One thing goes on another .. อีกห้าสิบ .. ก็คิดเหมือนคุณจุ๋มอีก .. ถ้าคนสองคน มีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันแล้ว ..  ไม่น่าจะหูเบา คิดว่าฝ่ายหญิงจะเป็นอื่นไปได้ง่ายๆ ..  แต่ประเด็นนี้ก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะ เพราะดูง่ายๆ แต่งงานจนลูกเป็นโขลงแล้วยังหูเบาก็มีถมไป .. ... สรุปว่า น้ำหนักความน่าเชื่อถือ น่าจะไปทางห้าสิบแรก ... น่า .. เขารักกันมาตั้งเป็นสิบๆ ปีแล้ว จะไม่รวบหัวรวบหางตอนที่มีโอกาสนี่ก็เสียเชิงอ่ะดิ .. จากคุณ : แดงมารูน (Devonshire) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 18:19:04

ความคิดเห็นที่ 28 ฮวารังจิ๊ด อธิบายไว้ดีมากแล้วค่ะ ยังไม่มีไรเพิ่มเติม แต่ในส่วนของคำถามเรื่องเข้าหอ เห็นด้วยกะพองวอลจุ๋มมากกว่าค่ะ ว่า "ยัง" คิดเหมือนกันว่า ถ้าได้เข้าหอแล้วจริงๆ พีดามจะไม่หวั่นไหวต่อคำพูดคนอื่นได้ง่ายขนาดนั้น ถึงหลังจากคืนที่กอดกัน จะส่งสายตา (มันก็เป็นธรรมดานะ เหมือนคนรักเปิดใจรับรู้กันแล้วไง ไม่ต้องถึงขั้นเข้าหอ) หรือสาดความหวานใส่กันเป็นระยะๆ แต่มันก็ไม่มากพอให้คิดได้ว่าทั้งคู่เข้าหอแล้วค่ะ อย่างฉากที่กล่อมนอน ดูเหมือนคนรักที่เป็นห่วงเป็นใยกันมากกว่า ถ้าเข้าหอแล้ว คิดว่าท่านซังแดดึงคงไม่แค่กล่อมให้เพฮาหลับแล้วลุกออกไปหรอกค่ะ หุๆๆ จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 18:26:28

ความคิดเห็นที่ 29 ^ ^ ฮวารังจี้ เหตุการณ์แรกในห้องเซ่นไหว้มิซิล เอ่อ..มันค่อนข้างส่วนตัวลับหูลับตาคนนะคะ บรรยากาศมันพาไป สลัวๆ ท่ามกลางแสงเทียน กร๊าก..นี่ถ้าเทียนดับนะ ไม่ต้องจิ้นให้ยากเลย... ส่วนเหตุการณ์ที่สองที่พระแท่นในห้องบรรทม ขืนไม่ออกมา ท่านอัลชอนไม่เอาไว้แน่ หูตาเป็นสับปะรด แค่ปล่อยให้เข้านอกออกในห้องบรรทมง่ายๆ นี่ก็แย่แล้ววว 555+ ยังพยายาม จิ้นอยู่ อร๊ายยยย.... จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 18:41:01

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาตอบคำถามที่ว่า ต๊อกมานเริ่มมองพีดามด้วยความรู้สึกพิเศษตอนไหน? การตอบคำถามในเรื่องนี้ก็คงต้องยกและชักแม่น้ำทั้งห้ามาสาธยาย เนื่องจากละครเรื่องนี้มันยาวมาก (แต่ก็ดูหลายรอบ ^.^) ความจริงแล้วก็คือพยายามหาจุดที่คนเขียนบทไกด์ไว้ให้นั่นเอง ก่อนอื่น..ขอออกตัวก่อนว่าสิ่งที่วิจารณ์มาทั้งหมดทั้งมวล  ทำไป..ด้วยความรักและลำเอียง.. (ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าเข้าข้างใคร ก็ออกนอกหน้าซะปานนั้น) อย่าเอาสาระอะไรกับข้าพเจ้าเลย พล่ามถึงพีดามมาซะเยอะ ว่าด้วยเรื่องความรักของด็อกมันต่อพีดามซะหน่อยดีกว่า ด็อกมันเองก็คงไม่รู้ตัวว่ารักพีดามตอนไหน ลักษณะคล้ายค่อยๆ ซึมซับความรู้สึกทีละเล็กทีละน้อย รู้ตัวอีกทีมันก็เอ่อจนล้น เหมือนทำนบกั้นรักที่พยายามขวางไว้มันพังทลาย รู้แค่ว่าอยู่กับคนๆ นี้แล้วสบายใจ เมื่อทุกข์ใจเขาก็คอยปลอบใจ สังเกตได้จากเวลาอยู่กับพีดามเท่านั้นที่ด็อกมันจะยิ้มแบบเต็มหน้า เมื่อพีดามยิ้มเหมือนถูกใจอะไร ด็อกมันก็จะยิ้มตามแบบเอ็นดู เขาจะทำอะไรเกินเลยหรือไม่เหมาะสมไปบ้างก็ไม่ถือสา (อาจจะชอบใจด้วย 555+) เพราะคนอย่างด็อกมันถ้าไม่ชอบใจหรือไม่เห็นด้วย คุณเธอก็จะไม่ยอมหรือปฏิเสธ อย่างตอนที่กลุ้มใจเรื่องยูซิน พีดามเอื้อมมือไปว่าจะปลอบ เพฮารีบพูดเสียงเขียวเลยว่าให้เอามือออกไป ตอนที่ทำให้เรารู้สึกเลยว่า ด็อกมันมีใจให้พีดาม ก็ตอนที่พีดามตามเข้าไปต่อว่าถึงในห้องว่าทำไมต้องลดอำนาจและบทบาทของเขาลง ยูซินทำผิดแล้วทำไมเขาต้องได้รับโทษด้วย ตัดพ้อประมาณว่าไม่รับรู้ในสิ่งที่เขาอุทิศตัวให้เลยเหรอ แล้วเพฮามองหน้าแบบว่า..สายตาสื่อความรู้สึกมาก..นอกจากเห็นความรักแล้ว ยังเห็นความทะเยอทะยานในตัวเจ้า คิดเหรอว่าข้าไม่อยากมีคนรัก มาคอยเอาอกเอาใจ พูดจาหวานๆ ประเล้าประโลม..คิดเหรอ..เวลาที่เจ้าสัมผัสข้า...ใจข้าไม่เต้นแรง.. (เอ่อ.. เพฮาเพคะ เท่าที่จำความได้ในการดูซีรีย์เรื่องนี้ ก่อนถึงฉากนี้ พีดามแตะบ่าปลอบใจแค่ครั้งเดียวตอนยูซินแต่งงาน กะจับมือตอนมือสั่นแค่นั้นเอง แต่เพฮาก็ยังคงจำความรู้สึกนั้นได้ แสดงว่าติดใจจริง ฮ่า..ฮ่า..เว่อร์เล็กน้อย ตามประสาคนลำเอียง  อ้อ..จับมือไอ้ตอนโดดน้ำตกกับขึ้นม้าไม่นับนะ 555+) พอโดนพีดามกอดหมับเท่านั้นแหละ เพฮาก็หน้าเหวอ..อยากกอดตอบแต่ชักมือลง แล้วก็ร่ายยาว ยกเหตุผลร้อยแปดว่าทำไมกษัตริย์ต้องไม่มีความรักส่วนตัว หาข้ออ้างให้ตัวเอง  (ฮ่า ฮ่า) ถ้าไม่ชอบใจก็คงไล่ออกนอกห้องไปแล้วล่ะ ไม่มัวมาพูดซะยาวเหยียดแบบนี้...อิ อิ หลังจากฟังพีดามสาธยายถึงความไว้เนื้อเชื่อใจ เห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่เขาทำมาตลอด แล้วทำไมมาวันนี้ถึงไม่เชื่อใจเขาอีก ทั้งๆ ที่เขายังเป็นคนเดิม คนที่ทำทุกอย่างเพื่อเธอ  เหตุการณ์ทั้งหลายก็ flashback มาให้คนดูอย่างเราๆ ได้รับรู้ สิ่งที่ผุดขึ้นมาให้หัวเพฮา ความรักความหลังพรั่งพรูขึ้นมาหมด ความรู้สึกที่พยายามหักห้ามและปิดกั้นเอาไว้ เพราะภาระอันยิ่งใหญ่ ก็เลยทะลักทะล้นออกมา จำได้ว่า ด็อกมันเคยพูดกับพีดาม (หรือว่ากับยูซินหว่า? จำได้เลาๆ ว่าพูดกับพีดามแล้วร้องไห้ พีดามก็เลยแตะบ่าปลอบใจ) ว่ายูซินไม่เคยเข้าใจในตัวเองเลย การที่ไม่พูดใช่ว่าจะไม่รัก เรามองว่าด็อกมันคงทนปิดกั้นความรู้สึกไม่ไหวเลยจริงๆ ถึงได้ไปพูดสารภาพความในใจกับพีดาม เหมือนกลัวสูญเสียเขาไป เหมือนที่ตัวเองเคยสูญเสียมาแล้วครั้งหนึ่ง คนแบบด็อกมันน่าจะปากหนักและอดทน ถ้าไม่เหลือทนก็คงไม่พูดออกมา และบอกให้พีดามรู้ว่าทำไมถึงต้องเข้มงวดและเย็นชากับเขานัก ก็เพราะกลัวว่าพีดามจะกลายเป็นมิซิลคนที่สอง แต่สิ่งที่ทำก็ทำให้เธอเองก็ทุกข์ใจยิ่งนัก จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 19:26:08

ความคิดเห็นที่ 31   อ่านเพลินมากจริงๆค่ะ  ยาวแค่ไหนก็รออ่านนะคะ เราไม่เก่งการบรรยายอย่างนี้ ขอให้กำลังใจคนเขียนก็ละกัน โดยเฉพาะเรื่องความรักของพีดาม-ด็อกมัน อ่านแล้วมันอดยิ้มไม่ได้จริงๆ จากคุณ : สาวชาววัง (คุณสาวคนเดิม) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 21:04:22

ความคิดเห็นที่ 32 555+ คุณสาวชาววัง พล่ามมากชักอายยย.. ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนว่าจะมานั่งฝอยละครเป็นคุ้งเป็นแคว ปกติดูซีรีย์จบแล้วก็จบไป อย่ามาถามนะว่าเรื่องราวเป็นยังไง จำมิได้จริงๆ หลังจากดู ควีนซอนต๊อก จบแล้ว เราก็ดูซีรีย์อีกหลายเรื่องเลยนะ ทั้งเก่า ทั้งใหม่ นั่งๆ นอนๆ ดูไปหาวไป.. อืมม์ ขอไล่ดูก่อน Bad Love Bad Guy You are Beautiful Beethoven Virus Snow Queen Worlds Within (ดูไม่จบ ดูได้แค่ 2 ตอนขอบายเลย) One Fine Day Personal Taste Lucifer Prosecutor Princess Coffee Prince My Girl Brilliant Legacy ช่วงนี้ก็กำลังดู Dong Yi กับ My Girlfriend is Gumiho อยู่ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ - -"  .. โห..สิบกว่าเรื่อง ถ้าให้เล่านะ จำไม่ได้สักเรื่อง แบบไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน แต่กับ QSD 62 ตอน ดันระลึกชาติได้ อย่างน้อยๆ ก็คลับคล้ายคลับคลาว่ามันอยู่ตรงไหนของเรื่อง ชักสงสัยตัวเองเหมือนกัน ทำไม๊..ทำไมถึงจำเรื่องนี้ได้ดีนัก หรือเพราะว่าอ่านกระทู้บ่อย? จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 22:32:27

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องความรักของพีดาม-ด็อกมันนี่เห็นชัดอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ด๊อกมันก็เหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ กลับกันเป็นตัวเราสิ ถ้าใครซักคนมาคอยทำดี เอาอกเอาใจเป็นสิบปีแบบนี้ แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งเค้าจะจากเราไป ตอนนั้นแหละที่เราจะรู้สึกกลัวว่ากำลังจะสูญเสีย ด๊อกมันเองก็เหมือนกัน ทั้งรู้ทั้งเห็นมาตลอดว่าพีดามให้ทั้งใจทั้งกายทุ่มเททุกอย่างแบบยอมตายถวายหัว เลยเห็นเป็น "ของตาย" (อันนี้นิสัยผู้หญิงจริง ๆ) พอพีดามทนไม่ไหวแว้ดใส่นั่นแหละ ความหลังถึงได้พรั่งพรู เริ่มคิดถึงความรักความหลัง (เอ... หรือเพฮาจะรู้ตัวแล้วว่า นี่คือ "รถด่วนขบวนสุดท้าย" 555) สุดท้ายก็กลัวจะสูญเสียคนรักไปอีกรอบถึงได้ทำนบแตกแบบนั้น ป.ล. ถ้าเราเป็นด๊อกมันนะ พีดามเสร็จตั้งแต่ปีที่เข้าวังแล้ว ไม่ปล่อยไว้นานขนาดนี้หรอก หื่นจัดดดดดดดด อิ...อิ... อันนี้ล้อเล่นนะ ตัวจริงเค้ามะหื่นขนาดน้านนนน เค้าเรียบร้อยยยยย จริง ๆ นะ จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 23:15:06

ความคิดเห็นที่ 34 ผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ ต่อให้เข้มแข็งแค่ไหน มีคนที่รักตัวเองมากๆ (แถมตัวเองก็มีใจให้ด้วย) ก็ย่อมหวั่นไหวเป็นธรรมดา เราติดใจฉากกล่อมนอน ด็อกมันล้มตัวลงนอนไปแล้วนึกขึ้นได้ กลับมานั่งใหม่ ถามพีดามว่าจะให้เปลี่ยนคำพูดคำจา คำเรียกขานใหม่ไหม คำพูดสั้นๆ แต่คนเขียนบทเข้าใจใส่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ว่า ด็อกมันก็หวานเป็นนะ อยากเอาใจคนรัก อยากอ่อนหวานเหมือนผู้หญิงบ้าง แค่คำพูด คำเรียกขานเธอยังอยากเปลี่ยนเลย อินเลิฟสุด..สุด..เพฮาของช้าน.. จากความเป็นเพื่อน เป็นเจ้านาย-ลูกน้องกันมาร่วมสิบปี ปกติทั้งเสียงเขียว ทั้งเย็นชา บทจะเปลี่ยนสถานะ ก็ให้เกียรติ (ว่าที่) พระสวามี เชียวนะเพคะ..อิ..อิ.. นี่แหละน้า..ผู้หญิง..ต่อให้เข้มแข็งต่อหน้าคนอื่นมากแค่ไหน แต่กับคนรักคงอยากเป็นลูกแมวน้อย คอยกระเง้ากระงอดอยู่ดี...ฮ่า..ฮ่า..หวานซ้าาาา.. แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 53 10:23:20 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 10:03:40

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนจบแอบเคืองปู่ยูซินมากถึงมากที่สุด สงสารเพฮาจับจิต ความจงรักภักดีและความเสียสละที่มีให้ด็อกมันนั้นไม่สงสัยเลย แต่ทำไม..ทำไม..ในวันที่ด็อกมันเปรียบเสมือนเปลวเทียนที่ริบหรี่..ใกล้ลาลับเต็มที แทนที่พี่แกจะคอยป้องลมให้..ประคองไว้ พี่แกกลับเป่าเทียนดับเฉยเลย.. อย่างที่ด็อกมันเคยพูดไว้หลายครั้ง (มากกว่าหนึ่ง) ว่ายูซินไม่เคยเข้าใจในตัวเองเลย วันที่ด็อกมันช้ำใจหนัก สูญเสียคนรักไปต่อหน้า แทบจะประคองตัวเองไว้ไม่อยู่ เปราะบางมาก...รำพึงรำพันกับยูซินว่าถ้าเราหนีไปด้วยกันในตอนนั้นคงจะดี แทนที่จะเออออห่อหมกไปด้วย กลับพูดจาตัดรอนซะนี่่ รู้แล้วล่ะว่าจงรักภักดีอย่างสุดชีวิต แต่ในฐานะเพื่อนยาก แค่นี้พูดไม่ได้เชียวหรือ พูดให้รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ ดันตอบซะรู้สึกเหน็บหนาวแทน แหม..ในวันที่เค้าจะแต่งงานยังพูดได้ว่าก็เสียใจอยู่บ้าง พอวันที่เค้าไม่เหลือใครจริงๆ และกำลังอ้างว้างเดียวดาย คำปลอบใจนิดนึงก็ให้ไม่ได้ แต่ก็เข้าใจคนเขียนบทนะ (ทำเป็นมาเข้าใจ ฮ่า..ฮ่า..) ทำไมด็อกมันถึงมีความรักให้พีดาม ก็ยูซินเป็นยูซินซะแบบนี้... แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 53 20:21:05 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 10:42:59

ความคิดเห็นที่ 36 ขอเข้ามาอ่านด้วย ชอบความเห็นเรื่องการเลี้ยงดูของมุนโน เพราะเป็นสาเหตุหลักจริงๆที่พีดาม แยกแยะผิดถูกไม่ได้ ไม่ใช่ จะเรียกว่าไง คุณธรรม ต่างกับจริยธรรม ยังไง เออ มึนหนักเข้าไปใหญ่ พอแล้ว จากคุณ : ogod (เฒ่าไม่เก่า) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 15:58:45

ความคิดเห็นที่ 37   มิตรภาพระหว่างอาจารย์-ลูกศิษย์ ฉันกะว่าจะพาดพิงถึง 3 คู่ศิษย์-อาจารย์ คู่แรก มุนโนกับพีดาม ฉันจำได้แว๊บๆ ว่ามีใครเคยลงรูปลายเส้นที่มุนโน นั่งอ่านหนังสือ แล้วมีพีดามนั่งข้างๆยิงฟันให้ความสว่างแทนแสงเทียน น่ารักดี ใครมีเก็บ ขอสักภาพนะ พยายามหาแต่ไม่เจอ เพราะได้อารมณ์ยาสีฟันดาร์ลี่ยังไงก้อไม่รู้ แต่แอบฮาที่แฟนขับทำให้อาจารย์กับลูกศิษย์คู่นี้ ฉันอ่านดูหลายคห.ส่วนใหญ่บอกว่ามุนโน เลี้ยงพีดามโดยไม่ให้ความอบอุ่นเท่าที่ควร ทำให้พีดามรู้สึกอ้างว้าง อาจารย์ไม่รัก ตำหนิ ตีอยู่เรื่อย แล้วจริงๆในบทก็คงเป็นเช่นนี้ เพราะอ่านบทสัมภาษณ์ของคิมนัมกิลก็บอกถึงเรื่องนี้เหมือนกัน (ฮ่าๆๆ อย่าแซวนะ ว่าขนาดไปหาบทสัมภาษณ์มาอ่านเชียวหรือ อ้าว..มันต้องเจาะลึก) แต่ฉันว่า มุนโนถึงแม้ว่าเลี้ยงดูพีดามแล้วผิดหวังนิสัยบางอย่าง แต่ก็ยังรัก ยังมองว่าลูกศิษย์คนนี้มีศักยภาพในตัวที่ทำให้อาจารย์ถึงกับอึ้ง ทึ่ง เสียว ถึงกับผุดลุกผุดนั่ง ว่าเฮ้ย เอ็งแค่ดูข้า ข้าไม่ได้สอนแต่ทำไมเอ็งทำได้ฟระ เมพขิงๆๆๆ พีดามเองก็น้อยใจอาจารย์ พยายามบอกว่าอาจารย์ตั้งใจจะตัดขาดกับเขา ปล่อยๆเขาไปเถอะ (เฮ้ย คนมันเลี้ยงแต่เล็กยันโต มันก้อผูกพันเหมือนกัน) แต่อาจารย์ก็ขยันบอกให้ไปเก็บของแล้วไปกับอาจารย์เพราะไม่มีอะไรทำแล้วนี่ ลืมทุกอย่างที่เมืองหลวง ยังไงๆ มุนโน มองว่าพีดามยังปีกกล้าขาแข็งไม่พอ ต้องกรูมมิ่งอีกเยอะ (ช้าไปแล้วมั้งเพ่ กว่าจะคิดได้ ตายซะก่อน) แต่ยังเตรียมการให้ลูกศิษย์กลับมาเป็นองครักษ์ หากไม่ไปกับเค้าโดยฝากจดหมายน้อย แถมสั่งเสียอีกว่าใครจะพูดอะไรไม่ต้องสนใจ ส่วนพีดามเองแค่น้อยใจอาจารย์ ยังให้ความเคารพ รู้อยู่แล้วจะไปแย่งของหวงจากอาจารย์มันก็ยากส์ อยู่แล้ว คงฉุนเพราะอะไรๆ ก้อ ยูซินๆๆๆๆ (โว้ย กรูฉุนเฟร้ย..ทั้งหญิงทั้งอาจารย์ มันมีดีอะไรนักหนาวะ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า) จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 16:12:39 A:124.120.201.242 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 38   คู่ที่สอง พีดามกับชุนชู คู่นี้มันเหมือนเหมือนคู่พริกกะเกลือ เกรียนเจอเกรียน ชุนชูเป็นลูกศิษย์ที่ทำให้บรรดาอาจารย์ทั้งหลาย(ทั้งอัลชอลและยูซิน)เอือมสุดขีด เพราะความเกรียนของมัน จะว่าไปชุนชูมันก็เหมือนเด็กๆสมัยนี้แหละ เค้าเด็กจบนอกมานะ..ไม่ใช่ขรี้ๆ สมัยก่อนใครไปเรียนเมืองสุย ก็เหมือนไปเรียนต่างประเทศสมัยนี้แหละ ข้าเก่ง ข้าแน่ เจอเนอเรชั่นเอ็กซ์ วาย แซ้ด กลับมาลองของน้าตัวเองอีก ยูซินก็โดน แน่นอน.....เจอเกรียนตัวพ่อ...หงอยตั้งแต่ดันเอาหนังสือสุดหวงมาพับลูกเต๋า โดนฟาดจนหงอ แต่ก็อีกลูกศิษย์มีความฉลาดเจ้าเล่ห์ ไม่เบา ซึ่งพีดามเองก็ได้อาศัยเรียนรู้หลายเรื่องจากชุนชูด้วย คู่นี้ทันกัน แต่เสียดายว่าไม่เอ่ยถึงมากนัก จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 16:29:45 A:124.120.201.242 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 39   คห. 35 ยูซินเป็นทหาร เป็นคนทื่อๆ ปลอบใจสาวไม่เป็น ฮ่าๆๆๆๆ เลยลงเอยหยั่งงี้ แหละ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 16:41:30 A:124.120.201.242 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 40   คู่ที่สาม มีซิลกับต๊อกมาน คู่นี้เป็นทั้งศัตรู ทั้งศิษย์-อาจารย์ แบบครูพักลักจำ จะว่าไปถ้ามีซิล ไม่สอนต๊อกมาน ชีก็คงไม่สามารถพัฒนาตัวเองแบบก้าวกระโดดได้ถึงขนาดนี้ แต่ก็อีกนัยหนึ่งถ้าต๊อกมานไม่ฉลาด สิ่งที่สอนก็เท่ากับศูนย์ (เพราะเท่ากับสอนระดับปริญญาเอกเชียวนา...ทำเคสสตั๊ดดี้เพียบบบบบบ) จะว่าไปมีซิลชอบคนฉลาดมีอยู่ตอนหนึ่งมีซิลถึงกลับเปรยว่ารู้ยังงี้เอาต๊อกมานมาเลี้ยงดูเองดีกว่า เวลาสอนต๊อกมาน ฉันว่ามีซิลเป็นครูที่เยี่ยมเลยนะ สอนเป็นเหตุเป็นผล ให้ไปต่อยอดเอง เลิร์นนิ่งบายดูอิ้ง แต่ต้องรับผิดชอบผลที่เกิดขึ้นจากการกระทำของตัวเองด้วย(ชีวิต) ฮ่า ฮ่า ฉันชอบตอนสอนวิชาการเมือง การปกครอง ของมีซิลมากๆ ว่าจะพยายามเก็บคำพูดตรงนี้อยู่ อันนี้ยังไม่รวมสอนลูกน้อง ลูกชาย น้องชาย สามีทั้งสอง เป็นที่น่านำไปประยุกต์ใช้ได้เชียวล่ะ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 17:24:52 A:124.120.201.242 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 41 40 ตอนดู dvd เคยคิดเล่นๆว่า ถ้ามี มิชิล จริงๆ บนการเมืองไทย ประเทศไทย จะไปทางไหน กันน่ะ จะเจริญหรือจะแย่ 55555 จากคุณ : จี๋จ๋า เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 20:20:02

ความคิดเห็นที่ 42 ให้กีบไม่ได้ แต่ชอบมากค่ะ ศิษย์อาจารย์สามคู่ จขกท วิเคราะห์ได้ดีค่ะ จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 20:50:27

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบจัง ความสัมพันธ์ฉัน (เสมือน) อาจารย์กับศิษย์ อย่างตามุนโนนี่ น่าจะเรียกว่าขาดจิตวิทยาในการเลี้ยงเด็ก ไอ้รักก็คงรักดอก ความผูกพันมันย่อมมี ก็คนน่ะเนอะ..เลี้ยงมาตั้งแต่เิกิด.. ก่อนหน้านี้ก็ให้ความรัก ความหวังเต็มที่ พี่แกคงกลัวด้านมืดของศิษย์มากไปหน่อยเลยพยายามกดเอาไว้ แต่แกก็เปลี่ยนโหมดโหดไปนิด เด็กมันทำใจไม่ได้ แทนที่จะดี กลับกลายเป็นเด็กที่ไม่มั่นคงทางจิตใจซะงั้น ผู้ใหญ่บางคนคิดว่าการดุด่า เข้มงวดกับเด็กทำให้เด็กได้ดี แต่มันดั๊น..ตึงเกินไป เค้าถึงว่าให้ใช้เหตุและผล รวมถึงความรัก ความอบอุ่นในการเลี้ยงเด็ก เคยอ่่านเหมือนกันบทสัมภาษณ์ จำได้เลาๆ (อีกแล้ว ฮ่า..ฮ่า) ว่าเจ้มิซิลได้ดูตอนถ่ายทำระหว่างมุนโนกับพีดาม แล้วเจ้แกก็เอ่ยปากขึ้นมาประมาณว่า ทำไมเลี้ยงลูกชายช้านแบบนี้ยะ ฮ่า..ฮ่า.. ตามขอ...จัดให้ค่ะ... ..ฟัน..สปอท..ไลท์... แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 53 07:15:34 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 21:30:19

ความคิดเห็นที่ 44 ...สุดท้ายแล้วศิษย์รักก็กลับไปสู่อ้อมกอดอาจารย์... จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 21:32:16

ความคิดเห็นที่ 45 อันนี้ ยาสีฟัน ..(พี)ดาม..ลี่.. ฝีมือคุณจี้ (มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน) จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 21:38:26

ความคิดเห็นที่ 46 พูดถึงความรักของ QSD เราเชียร์พิดาแน่นอน ดูลครจบอินกับพิดามไปเป็นวัน ทนไม่ด้ายยยยยย ต้องเจาะลึกหน่อยล่ะว่า Who R U? ปรากฏว่าในตำนาน ไม่ว่าจะที่บันทึกในหนังสือเกียวกับ 3 อาณาจักรโบราณของเกาหลี(อาณาจักรโคคูรยอ, อาณาจักรแพกเจ และ อาณาจักรชิลลา) หรือตามบันทึกของกลุ่มองค์รักษ์(The Annals of the Hwarang's version) QSD ของเรามีพระสวามีหลายคน (แต่น้อยกว่ามิชิล 555) ไม่มีชื่อพิดามหรือคิมยูชินเกี่ยวข้อง ที่ประหลาดที่สุดมีชื่อ "Eulje (乙祭 을제) - reigned in place of Queen Seondeok in times of war" ด้วยซิ ยังงั้ยยังงัยก็เจาะลึกแล้ว อิช้านเลยไปแง๊ะดูลครอีกครั้งว่ามีใครแสดงป็น Eulje หว่า  >>>>ว้าย! ตาเถร.....เขาคือ Shin Goo as Eul Je (ขอแปะรูปดาราที่เล่นเป็น Eul Je เพื่อทบทวนความจำของหนูๆ ณ ที่นี่แล้วอย่าโกรธอีป้าคนนี้น่ะจ๊ะ ที่ทำลายจินตนาการ) แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 53 15:00:42 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 53 17:05:29 จากคุณ : I am Young เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 17:03:27

ความคิดเห็นที่ 47 ^ ^ อืมม์ รูปที่โพสต์กับชื่อล็อคอินช่างตรงกันข้ามเสียนี่กระไร จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 19:50:02

ความคิดเห็นที่ 48 .. ชอบทู้นี้จังค่ะ .. แต่สารภาพตามตรงว่ายังไม่สามารถอ่านทุกตัวอักษรได้    ขอลงชื่อไว้ก่อน แล้วจะกลับมาอ่านโดยละเอียดอีกทีเมื่อมีโอกาส อิอิ จากคุณ : วันพุธ (wednesd@y) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 23:57:37

ความคิดเห็นที่ 49   test จากคุณ : joe (NICK03) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 09:31:22

ความคิดเห็นที่ 50   คห.46 .ใต้เท้าอึยเจ ในซีรีย์เป็นเสนาบดี อยู่ตอนที่ต็อกมานหนี ที่จะให้ฆ่าต๊อกมาน โดยไม่บอกพระเจ้าจินพยอง แล้วโดนสั่งให้ไปพักผ่อนไม่ต้องทำงานแล้วหลังจากรู้ความจริง ..ไม่รู้ราชสำนักจ่ายค่าชดเชยรึป่าว ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผิดกฎหมายแรงงานนะเนี่ย... ขอบคุณคุณกะจิ๊ดฯ สำหรับภาพที่ขอไป...ดูยังไงก็ยังขำอยู่เช่นเดิม จะเอาไปทำศิริโชค (วอล์เปเปอร์) น่ะ.. ช่างคิดนะเนี่ย...อ่านคห.หลายๆความเห็น ฉันว่าแฟนละครชอนต็อกเป็นผู้ที่ดูละครละเอียดละออจริงๆ เอาเถอะเหลือเสาร์นี้ตอนสุดท้าย หลังจากแฟนขับทั้งหลายช่วยกันยกแม่น้ำทั้งห้า มหาสมุทรทั้งเจ็ด มาหักล้างว่าทำมั้ย พีดามตัดสินอะไรหยั่งงั้น ทั้งอีตายอจง และเกรียนชุนชู ช่วยกระทืบซ้ำ ทำให้หัวใจดวงน้อยหลายๆ ดวง ของแฟนขับบอกว่าจะไม่ดู (ไม่จริงม้าง...น่าจะรีเพลย์ไปหลายรอบแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แถมกดพอสในส่วนที่ไฮไลท์สุดๆ) ช่วงนี้งานกองสุม จะพยายามเขียนส่วนที่เหลือลงให้หมด และกะว่า หัวข้อ”ความตาย” ไปไว้ที่วันอวสานพอดีๆ ปล.ฉันเพิ่งสังเกตว่าเมียยูซิน สวยนะ มิน่า.....ท้องไวจัง ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 15:08:20 A:125.24.174.95 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 51 ตามอ่านกระทู้นี้ถึง 3 วัน ช่วยเก็บรายละเอียดให้มากทีเดียว ขอสารภาพว่าตอนต้นเรื่องดูแบบข้ามช็อต (ข้ามทุกช้อตที่มีปู่ยูซิน) เพิ่งตามดูใกล้ชิดตอนมีพีดาม แต่ดันมาจบแบบนี้ซะงั้น ทำเอาหายใจติดๆ ขัดๆไปหลายวัน คงเป็นเหมือนหลายๆคนในนี้ หวังว่า เวลาและจำนวนรอบในการดู จะช่วยรักษาอาการนี้ได้ ด้วยความปรารถนาดีถึง จขกท. และทุกคนที่มีอาการเดียวกัน จากคุณ : แพรเขียว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 15:30:19

ความคิดเห็นที่ 52   มิตรภาพระหว่างเจ้านาย-ลูกน้อง ฉันจะพาดพิง 2 กลุ่มใหญ่ 2 ช่วงเวลาคือ ช่วงก่อนกับหลังขึ้นครองราชย์ ช่วงก่อนขึ้นครองราชย์ กลุ่มแรกคือ กลุ่มของมีซิล ฉันมองว่า มีซิล เป็น เจ้านายในอุดมคติของหลายคนเชียวล่ะ เป็นคนฉลาด วางแผนเก่ง ทันคน อ่านคนขาด ตัดสินใจเด็ดขาด ใช้วาทศิลป์ในการพูด รู้จักใช้ลูกน้องและให้รางวัลลูกน้อง ปกป้องรวมทั้งการดูแลลูกน้อง น้องชาย ลูก สามีที่แสนจะเขี้ยวลากดินทั้งสองฝ่ายให้อยู่ในโอวาท ไม่กล้าหืออือ ทั้งรักทั้งกลัวว่างั้นเถอะ ขนาดว่าตัวเองจะขึ้นครองราชย์เอง เซจองยังอึ้ง เอ๊ะ ไหนว่าจะสนับสนุนข้านี่หว่า ไฉนเลยแฮ๊บเอง ไม่เป็นไรยอมก็ได้วะเดี๋ยวเมียโกรธ. อิ อิ .. โอ้ว....ในหล้าโลกนี้จะหาเจอเจ้านายเพอร์เฝคหยั่งงี้มั้ยนี่ ???? ฮ่า ฮ่า คงจับหลายคนมาปั่นรวมถึงจะได้มีซิลคนเดียวแน่ๆเลย... มีซิลเป็นเจ้านายที่ลูกน้องรักและเสียสละชีวิตยอมตายได้ อย่างชิซู ขนาดให้ไปตามล่าต็อกมานตั้งแต่แรกเกิด ไม่เจอก็ไม่กล้ากลับ กลับมาก็ช่วยกันจนวาระสุดท้ายของชีวิต (ซวยเป็ด..แถมโดนโยนให้เป็นคนก่อกบฏแทนกับซกพุง คนตายไปแล้วเถียงไม่ได้...ทุกยุคทุกสมัย) เวลาทำงานผิดพลาดมีซิลด่าเย็นๆแต่เสียววาบ แต่เวลาชมก็ชมจริงๆทำให้คนที่ทำงานให้รู้สึกดี ฉันชอบตอนที่โพจองแข่งกับยูซินแล้วแพ้ ..คนมันแพ้จิตใจมันก็แย่อยู่แล้วกลัวโดนตำหนิสารพัด แถมเป็นแม่ด้วย แต่สิ่งที่มีซิลทำคือหยิบเสื้อมาคลุมให้แล้วถามว่าบาดเจ็บมากมั้ย ? (ไม่ตำหนิสักคำ) แถมว่าเจ้าทำดีที่สุดแล้ว แล้วกอดให้กำลังใจ แค่นี้ก็ได้ใจไปพันเปอร์เซ็นต์ เรียกว่ามีซิลเป็นพวกพีเพิ่ลโอเรียนท์เท็ด ได้มั้ย ?? เป็นคนที่ท้อแต่ไม่ถอยที่จะลุกขึ้นมาสู้ใหม่ นับถือๆ อาจจะเป็นเพราะมีซิลเป็นคนที่ผ่านชีวิต มามาก อ่านคนออกแทบจะทันทีที่เห็นคนคนนั้น หรือแม้แต่พีดามเอง ตอนยังไม่รู้ว่าเป็นลูกชาย ยังเจอประเมินเลยว่าเห็นความทะเยอทะยานและความเห็นแก่ตัว (เอ๊....ตอนนั้นฉันเห็นแต่ความหล่อนะ....ฮ่า ฮ่า) หรือแม้ตอนก่อนตายยังคาดการณ์ได้ถูกว่าต๊อกมานไม่ฆ่าทีมงานหรอก แต่เก็บไว้ใช้งานแทน จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 17:41:26 A:125.24.174.95 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 53   ช่วงก่อนขึ้นครองราชย์ กลุ่มสองคือ กลุ่มของต๊อกมาน ก่อนอื่นเลย ฉันกำลังคิดว่าต๊อกมานแขวนพระดังๆเช่นพระรอด พระขุนแผน นอกเหนือจากมีดเล็กของพระเจ้าจินฮึงรึป่าว ? เพราะรู้สึกว่าชีรอดปลอดภัยได้ทุกสถานการณ์ แม้วัน(ศัตรู)มามาก แถมมีนะเมตตาให้คนมาเข้าเป็นพวกโดยไม่เกี่ยงงอน ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นน่า (เอ๊ะ ไปเปิดหลังดูอาจมียันต์ห้าแถวของอ.หนู สักน้ำมันอยู่ก้อได้ม้าง อิ อิ ) เจ้านายสไตล์ต็อกมาน ฉันว่าเป็นเจ้านายที่ฟังความคิดเห็นของลูกน้อง และคนอื่นๆ เป็นอย่างดี จะทำอะไรทีถามความเห็นก่อน เป็นคนฉลาดทันคน รู้จักใช้คน กล้าตัดสินใจ มีความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้เหมือนกัน เหมือนๆจะท้อ แต่อึด ฮึด สู้ (สโลแกนใครว้า..ฉันเห็นติดอยู่ข้างรถเมล์) ใช้ความจริงใจกับลูกน้อง ชอบรีเช็คในกรณีไม่แน่ใจ เป็นเจ้านายนี้ดดีเทลล์ รอบคอบ แต่ลูกน้องจะมองว่าเยอะไปรึป่าว???นั่นอีกเรื่อง จุดนี้เป็นจุดที่ซื้อใจลูกน้องได้ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะกลายเป็นว่าไม่เชื่อใจ ซึ่งตรงนี้อาจจะต่างจากมีซิลรวมทั้งการใช้วาทศิลป์ ในการเจรจาต่อรอง ฉันคิดว่ามีซิลมีมากกว่า เพราะต๊อกมานเป็นคนตรงๆไม่อ้อมค้อมพูดอะไรทีคนฟังสะอึก เห็นชัดๆทั้ง ชุนชู พีดาม ยูซิน เจอบ่อย (แต่ไม่กล้าเคืองมาก โดยเฉพาะพีดามรู้เทคนิคการต่อว่าต่อขานเจ้านายโดยใช้น้ำตาและ...อ้อมกอด...ขั้นเทพ..แถมได้ผลด้วยนะ ไม่แนะนำให้ใช้ในชีวิตจริง ฮ่าๆๆๆ ) ฉันว่าทีมนี้ค่อนข้างมีเคพีไอ ชัดเจนทั้งเจ้านาย-ลูกน้อง ต้องการบรรลุเป้าหมายทั้งสองสิ่ง คือปกครองชิลลา และรวมสามแคว้น เป็นแบบรีซัลล์โอเรียนท์เท๊ตได้หรือเปล่า ? จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 19:04:02 A:125.24.174.95 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 54   ช่วงหลังขึ้นครองราชย์ กลุ่มแรกคือ กลุ่มของยูซิน ยูซินเป็นเจ้านายสไตล์ทหาร คนจริง ตรงเป๊ะๆ กล้าทำกล้ารับ ปกป้องลูกน้อง ไม่เห็นแก่ความรู้สึกส่วนตัว ทำเพื่อชาติบ้านเมืองมากกว่า (เฮ้อ...เมื่อไหร่บ้านเราจะมี รมต.ทุกคนเป็นแบบนี้มั่งน้า อิอิ ) ซึ่งจุดนี้เป็นจุดที่ลูกน้องเลิฟ แต่ยูซินเป็นเจ้านายที่ไว้ใจลูกน้องมาก จนถึงมากที่สุด ไม่ได้ระวัง หรือมองย้อนดูลูกน้องว่ามีวาระแฝงอยูมั้ย ? กว่าจะรู้ตัวบริวารก้อเป็นพิษซะแหล่วววว หวิดชวด ฉลู ขาล เถาะ ยูซินเป็นเจ้านายที่เป็นผู้นำได้ดี วางแผนเก่ง ลงมือปฏิบัติเจ๋ง เรียกว่าเหมาะสำหรับเป็น”มือปฏิบัติ” ไม่เหมาะให้ไปเล่นเกมส์การเมืองในองค์กร โดนคนอื่นเชือดแน่ กลุ่มสองคือ กลุ่มของพีดาม พีดามเป็นเจ้านายสไตล์ดุ-โหด (อารมณ์จะปรวนแปรตามอารมณ์เจ้านายใหญ่ เอ่อ...นะรู้กัน) แต่ก็อีกเพราะเนื่องจากลูกน้องเป็นกลุ่มเสือ สิงห์ กระทิง แรด ดังนั้นใช้พีดามเป็นเจ้านาย ก็น่าจะถูกจริตกับกลุ่มเป้าหมาย อีกทั้งเป็นคนที่ฉลาด ช่างสังเกตุ มีเหลี่ยมคู ในการรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ดี (ยกเว้นเรื่องของตนเอง ฮ่าๆๆ) แต่สังเกตุว่าลูกน้องเลิฟน้อยหน่อยเพราะผู้นำแบบโหด ย่อมมีคนไม่ชอบเป็นธรรมดา พีดามเหมือนยูซินตรงที่ควบคุมลูกน้องไม่ได้ บริวารเป็นพิษเช่นเดียวกัน พีดามไม่เหมาะมีลูกน้องเยอะๆ (เพราะให้ความอบอุ่นลูกน้องไม่เป็น กร๊ากกกก) เหมาะสำหรับเป็น”สเปเชียลลิสต์” มากกว่านะฉันว่า จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 20:03:51 A:125.24.174.95 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 55 ชอบมากค่ะ จขกท วิเคราะห์ได้ตรง + อ่านสนุกปนฮามากๆ ค่ะ เห็นด้วยว่ามีชิลเป็นคนที่คุมลูกน้องได้เบ็ดเสร็จกว่าต๊อกมานเยอะ อาจเป็นเพราะเธอใช้มารยาหญิงช่วยด้วยมั้ง พร้อมกับสติปัญญาระดับหัวกะทิแห่งชิลลา ที่หาคนที่สองไม่ได้อีก จนแม้แต่ผู้ชายยังต้องยอมรับให้ผู้หญิงคนนี้อยู่เหนือตนเอง ส่วนต๊อกมานฉลาดเหมือนกันก็จริง ดูมีหัวคิดกว้างไกลกว่ามีชิล แต่การคุมคนยังสู้ไม่ได้ บางทีรู้สึกเหมือนเธอแอบใจอ่อน ใช้ความรู้สึกมากไปนิด แล้วพยายามทำตัวให้ต่างจากมีชิลมากเกินไป ดูเผินๆ ต๊อกมานพยายามเลียนแบบความคิดการกระทำมีชิล แต่อีกด้านก็พยายามทำตัวให้แตกต่างที่สุดด้วย อย่างน้อยก็แนวคิดการปกครองและการบริหารสามี 5555 ต๊อกมานพยายามไม่ใช้มารยาหญิงในการผูกมัดผู้ชาย (ไม่งั้นทั้งพีดาม ยูชิน อัลชอน วอลยา คงได้เป็นนายสนมกันหมดแล้ว 555) แต่ดันตกหลุมดำ เอ๊ย พ่ายแพ้ความรักในใจตัวเองที่พยายามปิดกั้นมานานแสนนานในท้ายที่สุด ยูชิน คนแบบนี้ลูกน้องรักแน่นอน นอกจากจะเป็นผู้นำที่ดีแล้ว ลูกน้องของเขาส่วนใหญ่ เป็นคนที่เคยร่วมเป็นร่วมตายกันมา ตั้งแต่สมัยเป็นฮวารังฝึกหัดแทบทั้งนั้น ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์แน่นแฟ้น แต่ยูชินเป็นคนซื่อ (บื้อ) ตรงไปนิด จึงทำให้ไม่ค่อยทันเกมการเมือง เหมาะอยู่ในสนามรบดีแล้ว (ต๊อกมานเลือกใช้คนถูกนะเนี่ย) แต่ไม่เหมาะมาเป็นขุนนางในวัง พีดาม คนนี้ไม่มีใครรักเขาอยู่แล้ว (นอกจากต๊อกมานและสาวๆ หลุมดำ 55) เพราะเขาไม่เคยเห็นแก่ใคร มาเป็นผู้นำ ก็ด้วยแม่ฝากฝังมา ลูกน้องเก่าแม่ไม่ได้ผูกพันนับถืออะไรพีดามมาแต่แรก ออกจะไม่ชอบหน้าด้วยซ้ำ แต่จำต้องอยู่ใต้อำนาจ เพราะนอกจากเป็นคำสั่งของมีชิลแล้ว พีดามเป็นความหวังเดียวที่ทำให้พวกนี้อยู่รอดได้ แต่พีดามเหรอจะสนใจว่าพวกนี้จะเป็นจะตาย จะมีอำนาจหรือเสียอำนาจ เขาคุมลูกน้องให้กลัวได้ แต่ทำให้จงรักภัคดีไม่ได้ จริงๆ หน้าที่ที่เหมาะกับพีดาม เป็นหน้าที่สมัยเข้ามาช่วยองค์หญิงใหม่ๆ มากกว่า ไม่ต้องมีลูกน้อง คอยมาติดตามองค์หญิง รอว่าองค์หญิงมีไรให้ทำเป็นจ๊อบๆ ไป จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 20:22:30

ความคิดเห็นที่ 56 รออ่านอยู่นะคะเจ้าของกระทู้ จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 20:25:22

ความคิดเห็นที่ 57   เจ้าของกระทู้อารมณ์ดีมากค่ะ ชอบๆ ตามอ่านตลอดค่ะ ชอบตรงพีดามมีเทคนิคบีบน้ำตานี่แหละ  คิดได้ไงเนี่ย นึกภาพตามได้เลย ๕๕๕๕๕๕ จะติดตามต่อไปจ้า จากคุณ : สาวชาววัง (คุณสาวคนเดิม) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 22:09:16

ความคิดเห็นที่ 58 ชอบอ่าน จขกท กระเทาะ เปลือกตัวละครในเรื่องนี้ สำนวนเหลือรับทาน อ่านสนุกตรงที่ลากเรื่องโยงไปมาเปรียบเทียบ กับ เรื่องจริง นี่ถ้าไม่มี ประสบการณ์ ผ่านร้อนหนาวคงไม่ สามารถ แคะไค้ ตัวตน ตัวละครได้ ถึงแก่นเช่นนี้ ดูหนังดูละคร แล้วย้อนดูตัว เป็นคำพังเพย ที่ยังใช้ได้ ดู ตัวละครสำคัญๆ ในเรื่อง QSD ทำให้ จินตนาการถึงเหตุการณ์ และคนในบ้านเมือง แดนสยาม ได้ ตรงตัวคน ถ้าทำได้ อยากเอา นาย ก  นาง  ข  มาเทียบให้ แจ่มแจ้ง เลยว่า มิชิล คือใคร  วิสัยทัศน์ ความคิด และการกระทำเหมือนตรงไหน   ทำแล้วมีผลอย่างไร ต่อ บ้านเมืองและ ประชาชน มิชิลเป็น ตัวอย่างของคนที่มีอำนาจ จิตใจ ทะเยอทะยาย  ผสมบุคคลิก ที่ซ่อนดาบไว้ในมือ กุมกำลัง และเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว มิชิลได้ใจ ลูกน้อง มีคนยกย่องสรรเสริญ ว่าเก่ง เป็นผู้นำ ที่รู้จัก จิตวิทยาของคนใต้การปกครองได้ดี ทุกอย่างของมิชิล ไปได้สวย ทางสู่ ตำแหน่งที่หวังไว้ คือ ราชินี ที่มีเกียรติ แก่ชีวิต แต่ ทุกอย่างกลับล้มครืน เมื่อ เจอคนต่อต้านมาอ้างสิทธิ์ ที่ชอบธรรม คือด๊อกมัน มิชิลไม่คิด ว่าเด็ก มอมแมม มาจากไหน ไหง กลายมาเป็นคู่แข่งตัวฉกาจ ด๊อกมัน มีสิทธิ์ สูงกว่าสะกด เป็นตัวหนังสือว่าความชอบธรรม ใช้เป็น อาวุธ มาเชือด มิชิล ให้ราบคาบ สิทธิ์ ของด๊อกมัน อาจเทียบได้ กับ ดาบ ของสวรรค์ ที่จงใจ ส่งให้ดอกมัน ถือมาปราบ อธรรม มิชิล เป็นตัวแทนของความไม่ถูกต้อง ตลอดชีวิต ใช้กลวิธีทุกทางเพื่ออำนาจและตำแหน่ง ยอมเป็น หญิงของชายทุกคน ที่จะเป็นบันไดสู่ตำแหน่งใหญ่ เลือดเย็น ที่จะทิ้งลูกในใส้ เมื่อ พ่อของเด็ก ไม่มี พลัง ช่วยให้มิชิลเป็น ราชินี แต่กระนั้นมิชิลก็ยังไม่หยุดความฝัน ซ่องสุม กำลัง จัดวางผลประโยชน์ แก่ลูกน้อง และคนใกล้ชิดที่สวามิภักดิ์ มิชิล อาจก้าวสู่ หนทางที่ปูไว้ เกือบสำเร็จ เป้าหมายสูงสุดไม่เกินเอื้อม แต่แล้วก็มี คนหนึ่ง มาบอกทุกคนว่า มิชิล หลอกลวง ใช้อำนาจครอบคลุมคนให้จำยอม  ทุกอย่างล้วนมาจากแผนร้ายทั้งนั้น ด๊อกมัน คือตัวแทน ต่อสู้กับ อำนาจที่ยิ่งใหญ่ คือมิชิล หวังว่าธรรมะ จะชนะอธรรม เหนื่อยยาก อดทน ใช้ ปัญญา ความเฉียบขาด จนสยบมิชิลอยู่หมัด สวรรค์ ยังมีตา ฟ้าที่มืดย่อมมีวันสว่าง ตัวแทนของฝ่ายชอบธรรมได้กุมอำนาจเบ็ดเสร็จ มิชิล ลาจาก ปิดม่านชีวิต ด้วยความผิดหวัง แต่ ก็น่ายกย่องอย่างสูงในน้ำใจที่ยอมรับความพ่ายแพ้ ของเธอ ตัวละครอย่างมิชิล และด๊อกมัน เมื่อมองในมุมกว้าง จึงเหมือน มองไปทั่วแผ่นดินทั้งใน เรื่องและนอกเรื่อง ดูแล้ว จึงเห็น มิชิล และด๊อกมัน ยังมีชีวิตอยู่ คนดูก็ยังต้องเฝ้าดูต่อไป ว่า จุดจบ จะเหมือนในหนังหรือไม่ ???? จากคุณ : กัมปู้จู้ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 05:38:10

ความคิดเห็นที่ 59 อรุณสวัสดิ์ค่า เจ้าของกระทู้ มารอแต่เช้าเลยนะวันนี้ สำนวนเหลือร้าย ยกเคสแบบเห็นภาพ...อยากอ่านต่อแล้วล่ะ มาไวไวนะจ๊ะ...คิดถึง... จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 07:31:00

ความคิดเห็นที่ 60   “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์” นี่คือพุทธวัจนะเมื่อ 2500 ปีมาแล้ว และยังคงใช้ได้ตลอดกาล (อ้าว..ว่าจะพูดเรื่องความรักกลับมาวกเข้าธรรมะซะแล้ว สติจงกลับมาๆๆๆ จากเขียนเฮฮาเอามัน ดันเปลี่ยนโหมดซะฉิบ) ซอนต๊อก ว่าด้วยบทของความรัก ฉันมองว่าบรรดาแฟนซีรีย์เรื่องนี้ ต่างลุ้นกันสุดขีดเพื่อให้ตัวแสดงที่ตนเองเชียร์ได้สมหวัง ได้แต่งงาน ได้เข้าใจกัน ได้กอด(สงสัยอยากโปรโมท ททท.แน่เลย) ได้จับมือ แม้แต่ฉากที่ไดเร็คเตอร์คัต ยังหงุดหงิดว่ามันจะตัดออกทำม้ายยย ? กลุ่มแม่ยกมีสอง หรือสามกลุ่มใหญ่ๆ ซึ่งแน่นอน 97 % เป็นผู้หญิง กลุ่มแม่ยกพีดาม (ยังกะแข่งกีฬาสี –สีแดงกะสีเหลือง ฮ่า ฮ่า ฉันจะโดนเอ็ม 79 ถล่มมั้ยนี่ ?) ซึ่งมีความเห็นใจ(ในความหล่อ) เป็นทุน อีกทั้งการปูพื้นตัวละครที่เป็นแนวรั่วๆ ถูกใจกลุ่มแม่ยกยิ่งนัก ชีวิตของพีดาม ช่างอาภัพน่าสงสารเสียนี่กระไร พ่อแม่ทิ้ง เพราะหมดประโยชน์ อาจารย์มุนโนก็เลี้ยงเด็กไม่เป็น ไม่ให้ความอบอุ่น รู้จักแม่ภายหลังแม่ก็ยังไม่รับเป็นแม่ ต๊อกมานก็กว่าจะรับรักได้ก็แทบจะเจ็กอั้ก ฯลฯ โว้ยยยย คนอะไรมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้ล่ะนี่ ขนาดคนเขียนบทกะจะให้พีดามเป็นผู้ร้ายสุดขีด ยังต้องเทิร์นคีย์ เป็นอย่างที่เห็นซึ่งก็คิดไม่ผิดหรอก คนเล่นก็ดันเล่นดีเกิน เอารางวัลไป !!! กลุ่มแม่ยกยูซิน ซึ่งมีความเห็นใจในความมั่นคงต่อรักของยูซินที่มีต่อต๊อกมาน ยอมเสียสละทุกอย่างแม้แต่ความรักส่วนตัว เพื่อเกื้อหนุนให้คนที่ตัวรักได้เดินไปตามความฝัน เป็นคนที่ปกป้องคนที่ตนเองรักโดยไม่มีข้อแม้ ไม่หวังสิ่งตอบแทน (เอ....มีด้วยเหรอคนอย่างเนี้ยะ...พระเอกโคดๆ) ฯลฯ (มีแม่ยกด้านบนจิกกัดนิดหน่อยเรียก “ปู่” ทั้งเตี้ย แก่ ไม่เหมาะกับต็อกมานหรอก แถมมีเมียแล้ว แล้วคนระดับควีนต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น ไม่เป็นเมียสอง ฯลฯ อินเข้าเส้นเลือด ฮ่าๆ ลางเนื้อชอบลางยา) คนเขียนบทก็กะว่ายูซินเนี่ยแหละพระเอ๊ก พระเอก บทบาทก้อเป็นพระเอกจริงๆ แต่โดนแย่งซีนเฉยเลย กลุ่มแม่ยกอัลชอล และองครักษ์(หล่อๆ) คนอื่นๆ เช่นแวยา ฯลฯ เฮ่ยยยย กลุ่มนี้ฉันเขียนเป็นสีสัน เพราะว่ามีแฟนขับอัลชอล ตีความว่าอัลซอลแอบรัก ต็อกมานด้วยมั้ย ? เพราะเห็นห่วงเกินเหตุ มีผู้อ่านท่านอื่นให้เหตุผลไปแล้วฉันเห็นด้วย ส่วนแวยาเนี่ย ฉันว่า อีตานี่มันเป็นคาย่าริซึ่ม ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ต้องพูดถึงมากแล้วกัน เด๋วยาว จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 12:30:33 A:125.24.131.233 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 61 ^ ^ ^ ว๊ายยย..ตัวเอง เค้าเรียกปู่กันเพราะอายุยืน อยู่ได้ร่วม 70 ตะหากเล่า ตอนจบยังไปรายงานผลการรบร่วมกะปู่อัลชอนเลย หัวขาวๆ น่านแหละ มิใช่โดยลักษณะทางกายภาพ อีกอย่างปู่..อุ๊ย..ท่านยูซินก็มิได้เตี้ยเท่าใดดอก มีหนวดมีเคราแล้วก็หล่อเหลาเอาการอยู่... ปอลอ เรียกเค้าปู่ แต่เอาเข้าจริง ป๋าออมเด็กกว่าเค้าอีกง่ะ >.< ..ดีใจจัง มาเขียนต่อแล้ว ฮาดี.. สี "ดำ" ด้วยคน 555+ v v v แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 53 11:53:36 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 53 16:44:08 จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 13:46:47

ความคิดเห็นที่ 62 ใครอยู่สีไรไม่รู้ แต่เราอยู่ "สีดำ" 5555555555555555555 จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 16:31:12

ความคิดเห็นที่ 63 ^ ^ เราก็อยู่สี "ดำ" เหมือนกัน ค่ะ จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 17:00:30

ความคิดเห็นที่ 64   หลายท่านสงสัย เอ...ทำไมต้องพาดพิงถึงบรรดากลุ่มแม่ยก อันนี้เพื่อเช็คขุมกำลัง (ฮั่นแน่...ขุมกำลังสี”ดำ” เริ่มมาแล้ว) ฮี่ ฮี่ รักน้อยนิด..(ไม่)มหาศาล เริ่มต้นด้วยรักเบาๆ แต่มันเป็นรักที่ “บางเบา” จริงๆ ด้วยนะ คู่ชิซู กับโซววา แถมตาจุปังนิดๆ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมชิซูถึงชอบโซววา ทั้งๆที่เคยคิดฆ่ามาก่อน แต่หลังจากที่ช่วยมาจากทรายดูด และรอนแรมมาด้วยกัน กลับชอบ !?! แต่ชอบเพราะว่าสงสาร ? อยากดูแล ? ทั้งๆที่เจ้านายอยู่กันคนละขั้ว ชิซูชอบโซววา บอกว่าอยากใช้ชิวิตอยู่ด้วยกัน แต่ไม่เห็นโซววามีปฏิกิริยาอะไร ออกแนวหลอนมากกว่า แม้แต่ตอนชิซูทำร้ายโซววาเพราะนึกว่าเป็นต๊อกมาน ยังรู้สึกผิดที่ทำร้าย แต่ติ๊ดเดียวเท่านั้นที่รู้สึกเสียใจ....ฉันไม่ประทับใจเท่าไหร่ รู้สึกว่ารักหลอกๆ นี่หว่า... แถมตาจุปังยิ่งดูตลกมากกว่าอีก เฮ้อ....คู่นี้ฉันให้คะแนน -50/100 ละกัน รักฝังใจ รักแรกของข้าคือ ซาตาฮัม.... ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเด็กใคร...เจ๊มีซิลนี่เอง พูดถึงความหลังชื่อนี้บ่อยมากกกกก (รู้แล้วว่ารัก ไม่กลัวสามีอันดับสุดท้ายซอวอลเสียใจบ้างรึไงก็ไม่รุ) มีซิลเลือกเส้นทางแห่งอำนาจ เพราะฉะนั้นมีซิลถึงได้เลือกที่จะเก็บความรักนี้ฝังไว้ในส่วนลึกของหัวใจ (แต่ดันตอกย้ำกับซอวอลให้ช้ำใจเล่นๆ) มีซิลเป็นคนที่แน่วแน่ในความรัก (คติพจน์ : มีชายเดียวในดวงใจ ชายคนถัดไปคือกำไรชีวิต กร๊ากกกก) ข้ารู้สึกอิจฉาท่านมีซิลจริงๆ ให้คะแนน 75/100 แล้วกัน อะไหล่รัก อะไหล่ชิ้นแรกนี้มอบให้ท่านซอวอลคนเดียวเท่านั้น เป็นผู้ชายที่บูชาในรักจริงๆ นับถือๆ ถึงแม้รู้ทั้งรู้ว่าได้เป็นสามีอันดับสุดท้ายเพราะอะไร ก็ยังเต็มใจให้ร้อยก้นไว้ใช้ สั่งอะไรมาข้าทำด้ายยย.. ทุ่มเทเพื่อให้มีซิลเจียดรักให้สักหน่อยก็ยังดี (ใกล้เคียงพีดาม) ตอนหลังแม้มีซิลตัดสินใจจะตาย ซอวอลยังกะจะไปด้วยแต่เจ๊แกสั่งเสียไว้ว่าอย่าเพิ่งตามไปให้คอยช่วยลูกชายเจ๊ก่อน แถมเชื่อฟังด้วยนะ (เอ..หรือว่าจริงๆแกล้งพูดเอาใจไปอย่างงั้นๆ) เอ้า..ฉันให้คะแนน 90/100 อะไหล่ชิ้นที่สองมอบให้ท่านเซจอง ตอนแรกนึกว่าการเป็นฮูหยินของมีซิลแค่ตกลงเรื่องผลประโยชน์ในการหนุนให้เป็นราชา ที่ไหนได้ตอนมีซิลตายเซจองถึงกับรำพันว่าถ้าไม่มีนาง ข้ารู้สึกหมดอาลัยตายอยาก กลับไปอยู่บ้านนอกดีกว่า โย่วววววเอาไป 70/100 จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 19:47:47 A:125.24.131.233 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 65   รักแท้..แต่ดูแลไม่ได้ โถ...จะใครซะอีกท่านยูซินนั่นแหละ พัฒนาการเรื่องความรักของยูซินเริ่มจากร้อยล้นไปถึงสองร้อย ในวันที่ต๊อกมานไม่มีใคร ยูซินเนี่ยแหละคอยอยู่เคียงข้างประคับประคองความรู้สึกถึงขั้น เราจะหนีไปที่ไกลๆไม่มีใครพบ ไปใช้ชีวิตตามอัตภาพ ทิ้งลาภยศสรรเสริญไว้เบื้องหลัง เล่นเอาต๊อกมานเคลิ้ม ไปก็ไปวะ ไหนๆพ่อแม่ก็ช่วยไม่ได้ อยู่ต่อไปเจ๊มีซิลจ้องเล่นอยู่ มีใจอยู่แล้วด้วย โนพร็อบเบล้ม แต่เหตุการณ์พลิกผันพี่สาวโดนเด้ตโน้ตเข้า เลยตัดสินใจสู้ ยูซินก้อเลยต้องตัดสินใจสู้ด้วย(น้ำตา) ความรักจากสองร้อยเหลือแค่ร้อยเพราะบ้านเมืองย่อมมาก่อน อาจจะเป็นเพราะเป็นรักแรกของทั้งคู่เลยฝังใจ ถึงแม้ในภายหลังความรักจะแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่ความรู้สึก”รัก” ก็ยังคงอยู่ ซึ่งตรงนี้ผู้ที่รู้ดีที่สุดคือนายพีดาม ศิษย์มุนโน แล้วจะกล่าวในช่วงถัดไป (วิชาก๊าน วิชาการ) ยูซินเป็นตัวแทนของความรักที่ยอมเสียสละ แม้แต่ยอมเกี่ยวดองกับตระกูลมีซิล เพื่อเผ่าคาย่า และเพื่อให้หญิงที่ตนรักบรรลุเป้าหมาย (ยังไงๆ ยูซินยังเป็นห่วงคนของชนเผ่าคาย่าของต้นตระกูลตนเสมอ) ซึ่งต๊อกมานช่วงนั้นยังตัดใจไม่ได้ จนกระทั่งยูซินต้องพูดเตือนสติ ความจริงใจของยูซิน ต๊อกมานรู้ดีว่าไม่มีทางทรยศตนแน่ จึงแอบช่วยสุดฤทธิ์ ในยามที่ปัญหาของเผ่าคาย่ารุมเร้า ถึงแม้จะรัก แต่ต่างคนต่างก้าวไปไกลเกินความรักที่จะดูแลกันแล้ว ฉันคิดนะตอนที่ต๊อกมานประกาศแต่งงานกับพีดาม แล้วยูซินเข้าไปแสดงความยินดี แล้วถูกถามว่าเสียใจรึเปล่า ? เหมือนต๊อกมานจะแอบเช็คว่ายูซินยังมีใจให้อยู่มั้ย (เอ..หรือฉันคิดผิด จริงๆแล้วต๊อกมานกะแก้แค้นให้ช้ำใจเล่นเหมือนที่ยูซินประกาศแต่งงานแล้วชีช้ำใจมาก่อน ฮ่า ฮ่า ฮ่า) คะแนนให้กันเองแล้วกันนะ เดี๋ยวหาว่าลำเอียง จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 20:54:43 A:125.24.131.233 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 66   ตามอ่านอย่างไม่ลด ละ เลิก(ไม่ได้)..... ติดงอมแงม..... ชอบอ่า แวยาเป็นคาย่าลิซึ่ม ...เจ้าของกระทู้ช่างคิดคอนเซบจริงๆ จากคุณ : สาวชาววัง (คุณสาวคนเดิม) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 21:33:00

ความคิดเห็นที่ 67 ภริยาคนสวยของท่านยูซินและน้องเกรียน ;) จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 22:19:20

ความคิดเห็นที่ 68 ง่วงจัง แต่ชอบมากมายค่ะ ขออีกนะคะ(อ้อ เค้าขออยู่ 2 สี ได้ป่ะ คะ  สีดำ กะ สีเหลือง  อิอิ) จากคุณ : ใจปลาซิวทุ้กที เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 02:32:08

ความคิดเห็นที่ 69   รักเธอเสมอ....(นานแค่ไหนก็ยังรัก...) โปรยเสียหวานเจี๊ยบ...สำหรับนายพีดาม ศิษย์มุนโน ความรักของพีดามเริ่มต้นจากศูนย์ แล้วก็เป็นศูนย์จริงๆ ตอนนั้นพีดามยังเป็นหนุ่มน้อยที่ยังไม่ประสากับคำว่า”รัก” รู้จักแต่อาจารย์กับไก่เท่านั้น ตอนช่วยต๊อกมานกับยูซินแรกๆพี่แกยังรู้เลยว่าสองคนเค้ารักกัน จะหนีไปด้วยกัน ออกแนวหมั่นไส้นิดๆด้วยซ้ำไป ความรู้สึกของพีดามเริ่มต้นจากความเป็นเพื่อน แถมมารู้ว่าเพื่อนเป็นผู้หญิง เอาเมื่อตอนกระโดดน้ำหนีพวกทหาร ดันไปชะโงกดูยูซินช่วยต๊อกมานผายปอด ยูซินทำตาเขียวปั๊ดใส่ (เอ็ง..เหล่หญิงกรูทำไม หันไป๊ ..) ความรู้สึก”ชอบ” เริ่มเพิ่มพูนขึ้นอย่างช้าๆ จากศูนย์เป็นห้าสิบ เป็นหนึ่งร้อย เริ่มชอบมากขึ้นๆ จนแปรเปลี่ยนเป็นความ”รัก” ที่ต้องแอบไว้โดยตัวเองบอกใครไม่ได้ ออกแนวทั้งเจียมเนื้อเจียมตัว แค่อยู่ใกล้ทำงานให้ก้อสุขใจแล้ว แต่รู้สึกเจ็บลึกๆ ที่ยังรู้ว่าทั้งต๊อกมานและยูซินยังคงมีใจให้กัน เวลาปรึกษางานกันสามคน แต่คุยจิ๊จ๊ะกันสองคน ฉันเห็นพีดามทำหน้าเซ็งมาก..ตลกดีที่ซีรีย์เก็บรายละเอียดตรงนี้ด้วย พีดามเองตอนที่คุยกับเจ๊มีซิล เจ๊แกถามว่าไปไงมาไงถึงรู้จักต๊อกมานเพราะนิสัยคนละขั้ว พีดามก็พูดแก้เกี้ยวถึงอุดมการณ์ฝากตำนานเรื่อยเปื่อย เจ๊แกยังมองออกเลย ว่าพีดามมีความ”รัก” แล้ว ตอนที่ต๊อกมานบอกจะไม่แต่งงานเพื่อขึ้นครองราชย์ พี่แกก็ดีใจจนออกนอกหน้า ตอนนั้นความรักขึ้นไปแตะสองร้อยแล้ว และแล้วความ”รัก” ของพีดามพีคไปถึงห้าร้อย ในวันที่ต๊อกมานกอดปลอบใจ ที่เค้าสูญเสียแม่ ก่ำกึ่งว่าถ้าต๊อกมานรู้ ไม่รู้ว่าสาวจะคิดยังไง (แต่ก็โล่งอกหน่อยว่าตัวข้าก็มีชาติตระกูล ไม่กระจอกงอกง่อย เฟร้ย สู้ยูซินได้) กาลเวลาผ่านไปความรักของพีดามไม่เคยลดลง ซึ่งต๊อกมานก็รู้ดีว่าที่พีดามทำงานแบบถวายหัวให้เพราะอะไร ยิ่งตอนประกาศแต่งงานกับพีดาม ตอนนั้นแหละคุณเอ๋ย......ความรักของพีดามมันกระโดดไปเป็นพันแล้ว เพราะไม่ได้คาดคิดว่าต๊อกมานจะตัดสินใจแต่ง เพราะตอนคุยกันต๊อกมานก็ยังยืนยันว่ายังไงๆ ก็แต่งไม่ได้ ดูสีหน้าพี่แกออกแนวตกใจ เฮ้ยยยย ส้มหล่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า จนถึงช่วงสุดท้ายพีดามก้อยังคงรักต๊อกมานไม่เปลี่ยนแปลง อยากขอเก็บภาพสุดท้าย คำพูดสุดท้าย ก่อนสังขารแตกดับ เพราะรู้ว่าสิ่งที่ตนเองทำไปมันเกินว่าที่จะคนที่ตนรักจะอภัยให้......แงๆๆๆๆๆ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 12:14:36 A:125.24.114.24 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 70 เจ้าของกระทู้..ให้กีบไม่ได้... เอานี่จากลูกพี่ไปแทนนะคะ ส่วนอันนี้เราให้สำหรับมุมมองมันๆ   จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 13:08:02

ความคิดเห็นที่ 71 ความรักของพี่ดำนี่ก้าวกระโดดกว่าดอกเบี้ยอีกนะคะเนี่ย 555 จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 15:25:37

ความคิดเห็นที่ 72 --- ชอบใจ การใช้ภาษาของ จขกท. จัง สนุกดี เห็นภาพ ฮาด้วย--- จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 10:06:15

ความคิดเห็นที่ 73   คห.71 เนื่องจากเลิฟ อินเด็กซ์ ของพีดาม ใกล้เคียงกับราคาทองคำที่ตลาดหั่งเส็ง แกว่งตัวในระยะแคบๆ แต่แนวโน้มดัชนี ขาขึ้นเท่านั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า คห.70 , 72 ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ กะเขียนออกแนวเฮฮา ไม่อยากไปวิเคราะห์อย่างเอาเป็นเอาตาย แค่ดูอย่างเดียวก็ลุ้นตัวโก่งแล้วอ้ะ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 10:33:32 A:125.24.183.11 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 74   รักนะ...เด็กโง่ พอดีเห็นภาพชุนเกรียนกับเมียคนสวย...ลืมความรักของไอ้หมอนี่ไปเลยนะเนี่ย... ชุนชูมีหัวใจรักมั้ย ?....ขอบอกว่ามี แต่ชุนชูไม่ใช่คนบูชารัก มองว่า”ความรัก” ใช้เป็นแค่เกมส์ ๆ หนึ่งเป็นการเมืองแฝง ไม่ได้รู้สึกรู้สาลึกซึ้ง ฉะนั้นความรักของชุนชู แค่ขี้ปะติ๋ว...เหมือนหนุ่มน้อยลูบผมสาวเบาๆ หลังจากหลอกใช้สำเร็จ แล้วกระซิบข้างๆหู พอเป็นพิธีว่า “รักนะ...เด็กโง่” จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 12:37:20 A:125.24.183.11 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 75   รัก...ออกแบบไม่ได้ สำหรับรักของต๊อกมาน โชคดีของเธอคนนี้ที่มีหนุ่มมารุมรัก เป็นทั้งเพื่อนคู่คิด คอยช่วยเหลือ ปลอบใจ ฯลฯ ถึงสองคน คุณสมบัติเพรียบพร้อม เป็นหนุ่มในฝันของเหล่าบรรดาสาวๆ ที่ติดตามดูซีรีย์ (ถ้าชีกล้าๆ หน่อยเหมือนมีซิล ป่านนี้.....วินวินกันทั้งสามฝ่ายแล้ว ฮ่า ฮ่า ) พัฒนาการ”รัก” ของต๊อกมาน รักแรก รักจริงของต๊อกมานคือ ยูซิน อย่างที่เคยเขียนถึงด้านบน ในวันที่ไม่มีใคร ยูซิน อยู่เคียงข้างเสมอ จนกระทั่งถึงจุดผกผัน ทำให้ต๊อกมานต้องเลือกชาติ และราชบัลลังก์ โยนความรักทิ้ง(ชั่วคราว) ในความโชคดี ก็มีความโชคร้าย เมื่อยูซินต้องแต่งงานเกี่ยวดองกับตระกูลมีซิล ครั้งนั้นต๊อกมานเสียใจมาก โดยมีพีดาม คอยปลอบใจ (ไม่รู้ว่าเสียใจเพราะกลัวยูซินแปรพักตร์ ด้วยรึป่าว) ยูซินก้อมาเตือนสติให้เอาเรื่องชาติบ้านเมืองก่อน รักยังอยู่ แต่คงต้องเก็บเข้าลิ้นชักไว้ก่อน ชีเข้าใจเลยลุยงานใหญ่ต่อไปได้ (หวิดเสียศูนย์) สำหรับกรณีพีดาม จุดเริ่มต้นของความ”รัก” มันคงเป็นรักที่เกิดจากความเป็นเพื่อน ความสงสาร ความเห็นใจ เป็นพื้นฐาน (คนมันหัวอกเดียวกันน่ะ คือถูกทิ้งจากพ่อแม่ ไม่มีใครเข้าใจถึงความรู้สึกนี้ดี เท่ากับสองคนนี้อีกแล้ว) ฉันคิดว่าต๊อกมานรู้อยู่แล้วว่าพีดามแอบรักตัวอยู่นาน แต่ด้วยความคลุมเครือในชาติกำเนิด และต้องดำรงรักษาสายเลือดกษัตริย์ คงวอกแว่กมากไม่ได้ จนกระทั่งรู้ชาติกำเนิดของพีดามชัดๆ (อ้าว...ญาติกันนี่หว่า) เลยแอบวัดใจเงียบๆ เป็นสิบปี (ไอ้ที่เราไม่เห็นในซีรีย์ นั่นแหละ ฮ่า ฮ่า แต่ก็แปลกนะทำไมน้ามีเซ็งไม่เห็นเจ้ากี้เจ้าการหาเมียให้พีดามเลย ทีตาชุนชูยังเจ้ากี้เจ้าการหาให้) เมิ่อถึงตอนที่พีดามฟิวส์ขาด ต่อว่าต่อขานทั้งน้ำตา ชีเลยเริ่มคิดหากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ (อย่างที่บางท่านบอกไว้ว่า ฤาจะเป็นรถด่วนขบวนสุดท้าย ถ้าไม่รีบขึ้น คงต้องไปนั่งบนจั่วบ้านแล้ว ไม่ใช่คานอย่างเดียว) มีหวัง “รัก” คงหลุดลอยไปแน่ๆ เลยต้องรีบบอกความในใจให้หนุ่มรู้ (ตอนบอกก็อายนะนั่น..ไม่กล้ามองหน้าเท่าไหร่) กะว่าออกแบบความรักของตัวเองลงตัวแล้ว ยกบัลลังก์ให้หลานแล้วจะไปใช้ชีวิตกันสองคนตายายที่บ้านนอก แต่รัก...ออกแบบไม่ได้ มีสิ่งนอกเหนือการควบคุม นั่นคือสิ่งที่ทำให้ต๊อกมานรำพึงกับยูซินว่ารู้สึกผิดกับพีดาม... กว่าจะรู้ตัวว่าคนๆนี้คือคนที่ตัวรัก และรักตัวที่สุด..ก็สายไปแล้ว (ต๊อกมานผู้น่าสงสาร....เก็บทั้งหมดตั้งแต่ต้นก็ไม่ต้องใจสลาย ชีช้ำกระหล่ำปลี ขอบอก) จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 15:22:14 A:125.24.183.11 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 76 จริงๆ ก็คิดเหมือนกันว่าถ้าต๊อกมันเก็บไว้ทั้ง F4 ก็คงจะไม่มีปัญหาไปนานแล้ว แต่ก็อย่างว่า ต๊อกมันไม่อยากเป็นเหมือนมีชิล ส่วนน้ามีแซง คิดว่าอาจจะเคยหาๆ ให้ก็ได้ แต่คิดว่าคนอย่างพีดามไปเจ้ากี้เจ้าการเค้ามากได้มั้ยล่ะ 555 เรื่องที่เพฮาตัดสินใจบอกความในใจ ส่วนตัวเราคิดว่า เพฮากลัวว่าพีดามจะฟิวส์ขาดจนคุมต่อไปไม่ได้อีกนะคะ แบบว่าไอ้รักก็คงยังรักต่อไปอยู่นั่นแหละ ก็ฝังใจมาเป็นสิบปีแล้วนี่ แต่ไม่ได้สมใจซักทีเลยงอแง ดีไม่ดีทำตัวเหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจ จุดไฟเผาวังประท้วง (เอ๊ะ คุ้นๆ) ขึ้นมามันจะยุ่ง ในตัวละครทั้งหมด เราก็สงสารต๊อกมันมากที่สุดเหมือนกัน ถึงชีวิตโดยรวมพีดามจะน่าสงสารกว่า แต่ก็เหมือนเด็กที่เอาแต่จะเรียกร้องหาความรัก ส่วนต๊อกมันต้องเก็บความทุกข์ทุกอย่างไว้กับตัว โดยที่ระบายกับใครมากก็ไม่ได้ แม้ในวินาทีที่ต้องเสียรักสุดท้ายไป ยังต้องฝืนทนมองแถมต้องกล่าวสุนทรพจน์อีกกว่าจะล้มลง (แอบคิดว่าชีแกล้งล้มด้วยนะ 55 เพราะชีไม่ได้เป็นลมทีเดียว ล้มไปแล้วลืมตามองหน้าพี่ดำได้อีกตั้งนานแน่ะ เหมือนว่าอยากจะดูหน้าเฮียแกชัดๆ อีกเป็นครั้งสุดท้าย) จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 20:38:13

ความคิดเห็นที่ 77 เรื่องQSD มีคนที่น่าสงสารอยู่ 3คน เรามองว่านอกจากพีดาม ต๊อกมานแล้วก็ยังมีมิซิลอีกคน 2 คนแรกน่าเห็นใจตั้งแต่เเรกเกิดกันเลยทีเดียว ชีวิตไม่ต่างกันนัก ต้องพลัดพลากจากที่ๆควรเป็นของตน มาใช้ชีวิตเร่ร่อน ต่างกันที่ต๊อกมานโชคดีกว่าพีดามเรื่องการเลี้ยงดูจากผู้อุปการะ...พอเติบโต ได้เดินตามทางที่ตัวเองเลือกไว้ เส้นทางนั้นกลับโรยไว้ด้วยขวากหนาม ต๊อกมานต้องต่อสู้กันคู่แข่งที่มีขุมกำลังมาก ฉลาด เป็นอัจฉริยะแห่งชิลลา ละเป็นคนที่พรากคนที่นางรักมากไปถึง 2 คน(พี่สาวและแม่) นั่นทำให้ไฟสุมในใจต๊อกมาน นางจะทวงคืน... ในขณะที่พีดามต้องโดดเดี่ยวมาตลอดชีวิต ถูกทิ้งเมื่อแรกเกิด อาจารย์ไม่เอ็นดู หญิงที่หมายปองไม่เหลียวแล ที่เจ็บปวดที่สุดคือ ต้องการช่วยคนรักให้ถึงเป้าหมายแต่นั่นเท่ากับบีบให้แม่แท้ๆต้องจนตรอก ... มันคงหนักมากสำหรับเจ้า...องค์หญิงถามว่า หม่อมเป็นอะไรกับมิซิล หม่อมฉันจะตอบได้อย่างไร ในเมื่อนางไม่เคยรับว่าหม่อมฉันเป็นลูก แล้วหม่อมฉันเป็นตัวอะไร?... ต่อมาแม้ขึ้นสู่จุดสูงสุดในชีวิตก็ใช่ว่าจะหลับได้เต็มตา หรือยิ้มได้เต็มหน้า ตรงข้ามกลับต้องแบกรับภาระที่หนักอึ้ง จะทิ้งก็ไม่ได้เพราะมีแต่คนรอบข้างคอยผลักภาระให้สุมหนักขึ้นไปเรื่อยๆ -*- พอคิดจะวางภาระลง ผลที่ตามมาคือ ความเจ็บปวด ทั้งพีดามและต๊อกมานเกิดมาเพื่อกัน และเจ็บปวดเพื่อกันและกัน (เคยแอบจิ้นว่า พีดามเกิดมาเพื่อต๊อกมานหรือเปล่านะ ตอนแรกที่เจอก็แบ่งไก่ให้..พีดามให้ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก  และให้เรื่อยมา พอเจอครั้งที่ 2 ก็ช่วยชีวิตไว้โดยไม่ตั้งใจ..ข้าพเจ้าก็แอบจิ้นอีกว่าเป็นเพราะพรหมลิขิต5555 ...พอต้องจากกันพีดามก็จากไปก่อน ไปรอต๊อกมาน คล้ายตอนเกิดก็เกิดมาก่อนเพื่อรอต๊อกมานเกิดตามมาจะได้กล่อมนอน...เริ่มเลอะเทอะเเล้ว *-*) คนที่น่าสงสารอีกคนก็คือ มิซิล เราว่า คนที่พยายามไขว่ขว้าฝันบางอย่างมาทั้งชีวิตแต่ไม่สามารถเอื้อมถึงฝันนั้นได้ทั้งที่มันลอยอยู่ตรงหน้านั้นน่าสงสาร  มิซิลมีพร้อมทุกอย่าง เพียงแต่ใจนางยังไม่รู้สึกพอ นางต้องการตำแหน่งที่แน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกต่ำต้อย ก็คือ ฐานะของสายเลือดศักดิ์สิทธิ์(มันเจ็บปวดตรงที่เรื่องแบบนี้เราแก้ไขไม่ได้ เปลี่ยนแปลงชาติกำเนิดไม่ได้) จำได้ว่าตอนที่ต๊อกมานเจอกับมิซิลบนสะพานเชื่อมตำหนักก่อนพิธีสถาปะนา ต๊อกมานมือสั่น มิซิลเลยจับมือนางเอกขึ้นมา ...องค์หญิงยังหวาดกลัวอยู่เหรอเพค่ะ ยังทำใจให้สงบไม่ได้ใช่ไหม...บังอาจ ท่านมีสิทธิ์อะไรถึงมาแตะต้องสายเลือดศักดิ์สิทธิ์... จำได้ตอนนั้นยายอึ้งไปเลย พออยู่กะท่านซอลวอน ยายถึงกับพูดว่า ทำไมข้าไม่เกิดมาในฐานะของสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเป็นแบบนั้นฝันของข้าจะได้สำเร็จ ข้ามิซิลไม่เคยได้ฝันถึงความฝันใหม่ ... ตอนนั้นเราสงสารยายจับใจเลย เพล้อมาซะยาวเลยไปก่อนดีกว่า 555 ปล.แต่แรกเริ่มเราไม่ได้ชอบพีดาม ออกจะเฉยๆด้วยซ้ำ แต่พอพี่แกเริ่มออกมาเรื่อยๆคนไรว้าเก่งจัง ฮาด้วย รั่ว โหดครบเลย แต่ที่กล่าวมานี้ไม่มากพอให้รักหรอกค่ะ จนกระทั่งดูมาเรื่อยๆบทบาทที่นัมกิลถ่ายทอดมาเริ่มสะกดให้เราติดตามตัวละครตัวนี้ ที่สะดุดใจคือ ทำไมเวลาต่อหน้ามุนโน พีดามถึงได้ดูเป็นเด็กเก็บกดนัก อะไรทำให้ศิษย์อาจารย์คู่นี้ดูไม่ให้ความรู้สึกอบอุ่นหรือไว้เนื้อเชื่อใจเหมือนคู่ศิษย์อาจารย์อื่นๆ...เวลามุนโนเจอพีดามทีไรเรียกแต่ ไอ้ตัวแสบบ้าง เจ้าโง่บ้าง... จนเราสงสารพีดามเลย เราว่าจุดๆหนึ่งที่ผู้ชมจำนวนมากหลงรักตัวละครตัวนี้น่าจะมาจากความสงสารด้วยส่วนหนึ่ง พอสงสารก็ เห็นใจ พอเห็นใจก็ พยายามทำความเข้าใจ พอเข้าใจ   จึงรัก เพราะงั้นเวลามีการวิจารณ์ตัวละครตัวนี้มาว่า โหดเหี้ยม เลว ชั่ว ไม่มีหัวใจ ฯลฯ คนที่เข้าใจในพื้นฐานความเป็นพีดามจึงออกโรงแก้แทน ไม่ได้มองว่าไม่ชอบปู่ แต่หลงพีดาม(เพราะหล่อ...อันนี้เราว่าส่วนน้อยมาก ความหล่อความเท่ห์เราว่ามันออกมาทีหลัง หลังจากที่เข้าใจแระเห็นใจพีดามไปแล้ว พอรักตัวละครตัวนี้ความหล่อจึงตามมา 555 )อะไรแบบนั้น เพียงแต่พยายามอธิบายถึงการกระทำของพีดามที่บางคนอาจมองมันแค่ผ่านๆมากกว่าเท่านั้น จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 15:07:08

ความคิดเห็นที่ 78 * 77 คุณเฟิน .. เราทำงานอยู่ง่วงนอนมาก เลยแว่บมาอ่านเมนท์คุณเฟิน อ่านแล้วเลยขอผสมโรงมั่ง .. จริงๆ แล้วธรรมชาติของคนทั่วไป ก็ไม่ค่อยต่างจากด๊อกมัน พีดาม และมีชิลหรอกนะ เราว่า .. แต่สามคนนี้ ก็มีเป้าหมายในชีวิตแตกต่างกันไป แล้วแต่ภูมิหลัง และความทะเยอทะยานส่วนตน .. "ด๊อกมัน" ไม่ได้เกิดมาอย่าง "ขาด" อะไร เพราะมีท่านแม่ที่ดูแลเลี้ยงดูและรักกันนักหนา สิ่งที่ทำให้เธอวุ่นวายในเวลาต่อมา คือการตามหามุนโนที่เธอเข้าใจว่าเป็นพ่อ (เราดูแรกๆ ยังรำคาญ เลยไม่ค่อยได้ดู เพิ่งมาดูตอนเป็นฮวารังฝึกหัด สนุกดี) แล้วก็เลยเรื่อยเปื่อยจนไปค้นหาความลับเรื่องมีดโซยับ ทวงตำแหน่งองค์หญิง โค่นล้มมีชิล .. เรียกว่าเธอเป็นตัวละครที่มีบทบาทมากมายต่อเนื่องมาตลอด แล้วก็มีคนที่รักและสนับสนุนเธอไม่น้อย บุคลิกของด๊อกมัน จึงเป็นสาวมั่น สติปัญญาดี มีไหวพริบ และใจคอแข็งแกร่งดี .. เราชอบด๊อกมันที่สุดเลย เรียกได้ว่าเพราะด๊อกมัน จึงทำให้เราติดตามดูเรื่องนี้ .. (ก่อนลูกพี่โผล่หน้าดำๆ ออกมา .. ฮ่าาาา) จากคุณ : แดงมารูน (Devonshire) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 15:32:01

ความคิดเห็นที่ 79 ..ต่ออีกนิด.. เป้าหมายในชีวิต "ด๊อกมัน" ก็คงจะเป็นการทำหน้าที่ผู้ปกครองชิลลาให้ดีที่สุด เดินหน้าเรื่องรวมสามแคว้น บลาๆๆ .. แต่อุปสรรคคือสุขภาพ ทำให้เธอรู้ว่าเวลาของตัวเองเหลือน้อยเต็มที .. จำเป็นต้องฝากฝังภารกิจอันใหญ่นั้นไว้กับคนใกล้ชิด แล้วเธอก็ขอมาทำตามใจฝัน ขอเป็นผู้หญิงในชีวิตของใครคนหนึ่ง .. ละวางจากอำนาจ เพื่อไปดูแลหัวใจตัวเองกับคนที่รอเธอมาเป็นสิบปีดีกว่า คนๆ นั้นก็ไม่ปรารถนาสิ่งใดในโลกนอกจากตัวเธอคนเดียวเท่านั้น (เป็นรักที่ยิ่งใหญ่มากนะ เราว่า) .. แต่ช่างน่าเสียดายนักหนาที่ฝันไม่เป็นจริง .. ฮืออออ ... จากคุณ : แดงมารูน (Devonshire) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 16:00:02

ความคิดเห็นที่ 80 เห็นตามคุณแดงมารูนเลยค่ะ ต๊อกมานน่าสงสารเหนื่อยตั้งแต่เด็กจนจากไป จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 16:57:30

ความคิดเห็นที่ 81   อำนาจ....เหมือนขนมหวานที่สอดไส้ด้วย..ยาพิษ ไม่ว่าจะเป็นยุคสมัยใด ชาติใด อำนาจ ยังเป็นสิ่งที่เย้ายวนสำหรับผู้แสวงหา ทั้งสิ้น บ้างก็สมหวัง บ้างก็ผิดหวัง บ้างก็มีอำนาจแต่ใช้อำนาจไม่เป็น บ้างก็มีอำนาจแต่รักษาอำนาจของตนไว้ไม่ได้ ต้องหนีหัวซุกหัวซุน....เพราะอำนาจที่เพาะเอาไว้ย้อนเกล็ดกลับมาทำร้ายตัวเองอย่างคาดไม่ถึง.. ฉันอ่านบทวิเคราะห์เรื่องการเมืองในซอนต๊อกที่กระทู้ด้านล่างแล้ว เห็นด้วยกับหลากมุมมองของทุกความเห็น ซีรีย์เรื่องนี้ช่างให้แง่คิดหลายด้านเสียจริงๆ...เห็นมะ..ใครว่าดูหนังดูละคร แล้วไม่ได้อะไร ฉันว่าเรื่องนี้ได้มาเพียบบบบบ ฉันยังติดใจอยู่อีกกระทู้ ที่มองว่าใครฆ่ามุนโน ? ไอ้หน้าบากยอจง หรือ ชุนชู ? ผู้วิเคราะห์ยิงช็อตยาวว่าอาจเป็นแผนของชุนชูเองก็ได้ เพื่อจะได้ฮุบแผนที่ ....โห...ลึกล้ำจริงๆ แต่ในมุมของฉันนะ ...เป็นแผนยอจงคนเดียวแหละ(โลภตามวิสัยพ่อค้าที่เห็นแก่ได้ เอาสินค้าไปเสนอขายใครก็ได้ที่ให้ผลประโยชน์สูงสุด) ชุนเกรียนเข้ามาเล่นการเมืองแล้วก็จริง แต่ยังละอ่อนยังมองว่าตัวเองฉลาดล้ำ คนอื่นไม่ทันเกมส์ ซึ่งเป็นการมองแค่มุมของตนเท่านั้นไม่มองตัวแปรอื่น เพราะถ้าจะอยากได้แผนที่จริง คุยกับมุนโนคนเดียวก็รู้เรื่องไม่เหนือบ่ากว่าแรงของเกรียนน้อย แถมได้มุนโนเป็นพวกอีก วิน วิน ช่วงนั้นตอนที่คิดว่าแผนตัวเองเจ๋งแล้ว ชุนเกรียนไปพบมีซิลแล้วโดนมีซิลขู่ว่า รู้มะใครฆ่าพ่อแก แม่แก ปู่แก ? ชุนเกรียนถึงกับหนาวไปไม่เป็นเลยทีเดียว เลยแจ้นไปอยู่กับน้าเพราะรู้แล้วว่าตัวเองมือไม่ถึง พาวเวอร์ไม่มี แถมเสียน้ำตาด้วยความแค้นใจอีกต่างหาก แต่ถ้าเหตุการณ์ฆ่ามุนโนนี้เกิดขึ้นหลังจากนั้นอีกสิบปี ฉันว่าชุนเกรียนเป็นต้นคิดแน่.... ไอ้หมอนี่มันเจ้าเล่ห์ร้ายลึกจริงๆ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 17:23:43 A:125.24.127.26 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 82   วกเข้าเรื่อง....เมื่อได้”อำนาจ” มา ผู้มีอำนาจก็ต้องทำทุกวิธีที่จะรักษาอำนาจของตนเองไว้ แต่วิธีที่จะรักษาอำนาจของตนให้นานที่สุดมีหลายวิธีไม่ว่าจะรวบอำนาจไว้ที่จุดศูนย์กลาง กระจายอำนาจ ฯลฯ แต่วิธีที่นิยมใช้ ก็คือ “ดุลอำนาจ” (Balance of Power) ฉันขอมองในแง่ “ดุลอำนาจ” จุดเดียวสั้นๆ ที่ทั้งมีซิล และพระเจ้าจินพยอง ต๊อกมาน พยายามรักษาอำนาจของตนไว้โดยผ่าน ดุลอำนาจอย่างชัดเจน ช่วงมีซิลเรืองอำนาจ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีซิล ใช้สภาขุนนาง เป็นที่ดุลอำนาจกับพระเจ้าจินพยอง ในช่วงต้นสภาขุนนางแทบจะเป็นคนของมีซิลยกทีมยกเว้น คิมยองชุน (อาชุนชู) ดังนั้นพระเจ้าจินพยองเลยต้องใช้วิธีดึงคิมซอยอล (พ่อยูซิน) กลับมาอยู่ในสภาขุนนาง เพื่อนำมาดุลอำนาจกับกลุ่มของมีซิล อย่างน้อยการลงมติใดๆ ต้องมีเสียงเป็นเอกฉันท์ ไม่ว่าฝ่ายไหน ฉันชอบนะตอนที่มีซิลคุยกับต๊อกมานเรื่องการผ่านกม.เก็บภาษีที่ดิน เพราะสภาขุนนาง มีมติไม่เป็นเอกฉันท์ ขาดแค่เสียงเดียว ทำให้ญัตติตกไป ต๊อกมานถึงกับเสนอว่าน่าจะใช้เสียงข้างมาก มีซิลเลยย้อนว่าถ้าสภาขุนนางมีญัตติไม่ให้ต๊อกมานยุ่งในราชกิจ แล้วใช้เสียงข้างมากตัดสิน จะทำยังไง? แล้วมีซิล ก็ใช้วิธีนี้ย้อนเกล็ดต๊อกมาน เพราะรู้แล้วว่าอำนาจของตนเองเริ่มสั่นคลอน เพราะดุลอำนาจเริ่มมีการเคลื่อนไหวย้ายขั้วได้ (เหมือนนักการเมืองบ้านใครว้า !!!) ในทีมของมีซิลเองก็มีการดุลอำนาจของสามีทั้งสอง เพราะช่วงที่ชุนชูปั่นหัวทั้งสองฟากเกือบที่จะหลงกลห้ำหั่นกันเองแล้ว ดีว่ามีซิลกลับมาห้ามทัพทัน ช่วงต๊อกมานเรืองอำนาจ ในช่วงต๊อกมานขึ้นครองแผ่นดิน การดุลอำนาจมีสามฝ่าย ฝ่ายยูซิน ฝ่ายพีดาม และฝ่ายชุนชู ทำไมต๊อกมานต้องดุลอำนาจ หากถามว่าต๊อกมานไว้ใจคนทั้งสามมั้ย ? ไว้ใจ แต่ไม่ไว้ใจบริวาร ทีมแรกเผ่าคาย่าหนุนอยู่ ทีมสองบริวารมีซิลหนุนอยู่ ทีมสามมีตัวเองหนุนอยู่ เพราะฉะนั้นการดุลอำนาจทั้งสองกลุ่มแรกกลุ่มใหญ่ ค่อนข้างอันตราย สุ่มเสี่ยงเพราะผลประโยชน์ และเป้าหมายเดียวกันคือหนุนให้ทั้งยูซินและพีดามครองราชย์ หากกลุ่มไหนได้เปรียบ ต๊อกมานจะอยู่ในภาวะเสี่ยงทันที ดังนั้นช่วงยูซินมีปัญหา ต๊อกมานจึงต้องเข้ามาช่วยเพื่อคานอำนาจให้กลับไปอยู่จุดเดิม และติดปีกขุมกำลังให้กับทีมชุนชูขั้วของตัวเองโดยดึงเผ่าคาย่ามาไว้ทีมนี้ซะถึงจะปลอดภัย ว่ากันว่าอำนาจ เหมือนสิ่งเสพติด หากใครได้ลิ้มลองแล้วมักติดใจ ไม่ค่อยมีใครยอมลงจากเวทีง่ายๆ .... ฉันคิดว่า หากต๊อกมานเป็นปกติไม่ป่วย ต๊อกมานจะคิดว่าตนเอง”พอแล้ว” และยอมลงจากอำนาจมั้ย ? ช่วยคิดหน่อยนะ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 17:26:43 A:125.24.127.26 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 83   ความระแวง.......เป็นโรคร้าย ฉันสังเกตุนะ ซีรีย์เรื่องนี้ ไม่มีใครไว้ใจใครกันเลยสักคน ระแวงกันทั้งเรื่อง.. แม้แต่เรื่องความรัก เป็นเพราะต่างคนต่างก็มีปมที่ติดค้างคาใจ และไม่สามารถก้าวผ่านอดีตที่เจ็บปวดมาได้ ....หรือแม้แต่คนที่ต๊อกมานไว้ใจก็ยังมีส่วนที่ยังระแวงอยู่แม้จะพร่ำบอกว่า “ข้าไว้ใจเจ้า” มันไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ อ้ะลองดูตัวอย่างเหตุและผลของความระแวงคร่าวๆ แล้วกัน พระเจ้าจินฮึง ระแวง มีซิล = เร๊ดโน๊ตสั่งตาย ให้ซอวอลเก็บ พระเจ้าจินจิ ระแวง มีซิล = ไม่ตั้งเป็นมเหสี ตัวเองเลยโดนปลด องค์หญิงชอมยอง ระแวง มีซิล = ส่งชุนชูไปอยู่เมืองสุยตั้งแต่เด็ก มุนโน ระแวง พีดาม = ไม่ให้ความรัก ความอบอุ่น พีดามซวย พีดาม ระแวง ยูซิน = (เรื่องรัก) หาเรื่องให้ยูซินโดนปลด ต๊อกมาน ระแวง แวยา = ยูซินโดนร่างแห ต๊อกมาน ระแวง พีดาม = โดนโยกตำแหน่ง จนพีดามฟิวส์ขาด ต๊อกมาน ระแวง พีดาม = (เรื่องสัญญา) เร๊ดโน๊ตสั่งตาย ให้ชุนชูเก็บ ชุนชู ระแวง พีดาม = เป่าหูพีดาม จนต้องก่อกบฏ ยูซิน ระแวง พีดาม = ให้ต๊อกมานตัดขาดกับพีดาม พีดาม ระแวง ต็อกมาน = ก่อกบฏ ลูกน้องพีดาม ระแวง พีดาม = ผลักให้พีดามมาร่วมก๊วนกบฏด้วย แต่แปลกนะที่ชุนชูไม่ระแวงยูซิน แถมคนที่ชนะเลิศไม่เคยถูกใครระแวงเลยคือ อัลชอล ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยินดีด้วยๆ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 17:29:49 A:125.24.127.26 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 84   ความตาย ที่นี่มีคนตาย.....(แค่....แซวเฉยๆ น่ะ ไม่เอาโบว์”ดำ” ไปผูกที่ช่องสามหรอก อิ อิ ) ความตายเกิดขึ้นตั้งแต่ต้นเรื่อง และเป็นสาเหตุพัวพันจนถึงท้ายเรื่อง วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ซีรีย์เรื่องนี้จะลาโรงแล้ว หลังจากที่ทำให้หลายๆคนเศร้ามาก่อน และกำลังจะบิ๊วด์อารมณ์เศร้าซ้ำ..หวังว่าช่องสามคงไม่ตัดฉากไหนออกนะ ไม่งั้นเสียอรรถรสในการชมหมด ความตายของทั้งพีดาม และต๊อกมาน (ในเรื่อง) แตกหน่อความคิด และจินตนาการ ทำให้ผู้ชมอย่างเราๆ ท่านๆ ให้นั่งวิแคะแกะเกา ได้ทุกโหมดของการตีความ หาเหตุผล และเข้าใจความรู้สึกของตัวละครโดยสะท้อนออกมาเป็นงานเขียนของแฟนๆซีรีย์ แต่ละท่าน หลังจากซีรีย์จบวันนี้คงมีกระทู้เขียนกันอีกยาว...ฉันจะตามอ่านบ้างล่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเม้นท์ เสริมข้อมูลที่ปึ่กๆกับมุมมองที่ฉันมองข้ามไป ขอคารวะในทุกความเห็น และมุมมอง ขอบคุณรูปสวยๆ ทุกรูป และรูปหล่อๆของพีดาม (ฉันตามไปดูที่คุณลูกโป่งฯลงรูปพีดามไว้ และบอกว่าทำไมต๊อกมานถึงเลือกพีดาม...ฮ่า ฮ่า ฮ่า เข้าใจแระ ) จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 53 15:30:58 A:124.122.138.41 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 85 สรุปการวิเคราะห์เรื่องระแวงของ จขกท แล้ว พีดาม เป็นคนที่ถูกคนอื่นระแวงมากที่สุด (ก็เฮียแกชอบทำตัวมีเลศนัย) ต๊อกมาน เป็นคนที่ระแวงคนอื่นมากที่สุด (ก็เป็นกษัตริย์นี่) จากคุณ : มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 53 20:32:51

ความคิดเห็นที่ 86 ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน แต่ก็ตามอ่านจนจบแล้วน้า (เอ..หรือว่ามีต่ออีก) คำถามที่ว่า หากต๊อกมานเป็นปกติไม่ป่วย ต๊อกมานจะคิดว่าตนเอง”พอแล้ว” และยอมลงจากอำนาจมั้ย ? ในความคิดส่วนตัว ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่าจะ พอแล้ว หรือเปล่า เอาที่พอจะวิจารณ์ได้จากการกระทำก่อน ด็อกมันตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกับพีดามด้วยการแต่งงาน ตอนนั้นก็รู้ตัวว่าป่วยหนักแล้ว แต่ยังไม่มีความคิดที่จะสละบัลลังก์เลย คิดยกให้พีดามอยู่ในฐานะพระสวามีของผู้ครองแคว้น สิ่งที่พระนางเตรียมการไว้ให้หลานเป็นการเตรียมการล่วงหน้าหลังจากสิ้นพระชนม์ ภายหลังที่มีเรื่องยุ่งยากมากมาย..มากดดันจนต้องส่งพีดามไปอยู่ที่อื่นก่อน พระนางจึงค่อยคิดสละบัลลังก์ไปใช้ชีวิตกับเขาตามลำพัง น่าจะด้วยความคะนึงหาเวลาเขาไม่อยู่ด้วยมั้ง จึงได้เขียนจดหมายฝากรักให้เขารอคอยเธอที่จุ๊กบังเป็นผู้ส่งสาส์น.. สรุป..ไม่ฟันธงค่ะ จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 53 13:04:53

ความคิดเห็นที่ 87 นั่นสิค่ะคุณกะจิดริด ทั้งเรื่องมีพี่ดำคนเดียวที่ช่างไร้เดียงสากับความรัก เพฮาแม้จะเป็นหญิง ต้องการความรัก ความอ่อนโยน แต่ก็เป็นหญิงที่มีมงกุฏบนศรีษะเพราะงั้น คงไม่ใช้ใจนำทางเหมือนพีดาม จากคุณ : morgenland เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 53 14:06:31

ความคิดเห็นที่ 88   คห.86 ฮ่าๆๆ เขียนจบจริงๆแบบขำๆ ไม่มีภาคสองหรือภาคพิสดาร เขียนยาวที่สุดในชีวิตแล้วนะเนี่ยยย.. (ทำรีพอร์ตส่งเจ้านายยังไม่ยาวขนาดนี้เลย อิ อิ) นั่นสิ...ฉันก็ไม่กล้าฟันธงเหมือนกันว่าต๊อกมานจะ”พอแล้ว” สำหรับอำนาจหรือยัง เลยตั้งคำถามคาใจไว้ เพราะ จิตมนุษย์นี้ไซร้ยากแท้ หยั่งถึง จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 53 19:38:58 A:118.173.100.140 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 89   คห.87 ฉันไม่คิดว่า เป็นความรักที่”ไร้เดียงสา” เพราะถ้ารู้จักที่จะรักแล้ว “เดียงสา” ทั้งน้านน ขึ้นอยู่กับดีกรีของ”รัก” และเป้าหมายของรักมากกว่า ยูซิน และต๊อกมาน มี เป้าหมายหลัก คือ ชาติ-บ้านเมือง เป้าหมายรองคือ ความรัก ส่วนพีดาม มีเป้าหมายหลัก คือ ความรัก เป้าหมายรอง คือชาติ-บ้านเมือง ทั้งยูซิน กับต๊อกมาน มีเป้าหมายหลักและเป้าหมายรองเหมือนกัน ลองลากเส้นดูสิจะเป็นเส้นขนานกันไป ดังนั้น “รัก”จึงเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ถ้าดูพีดาม เป้าหมายสวนทางกับต็อกมาน เพราะเป้าหมายหลักของพีดามคือทำยังไงให้ต๊อกมาน”รัก” จึงใช้เป้าหมายรองลากถึงเป้าหมายหลักของต๊อกมาน ส่วนต๊อกมานใช้”รัก” ซึ่งเป็นเป้าหมายรองของตนลากถึงเป้าหมายหลักของพีดามซึ่งจะสนับสนุนเป้าหมายหลักของตนเองอยู่ พอถึงจุดตัดนั่นคือสิ่งที่ชุนเกรียน บอกว่า “เค้ารักกันจริงๆ” (เอ่อ...ส่งภาพไม่ได้ ลากเส้นกันดูเองนะ) จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 53 20:40:31 A:118.173.100.140 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 90   คห.87 ฉันไม่คิดว่า เป็นความรักที่”ไร้เดียงสา” เพราะถ้ารู้จักที่จะรักแล้ว “เดียงสา” ทั้งน้านน ขึ้นอยู่กับดีกรีของ”รัก” และเป้าหมายของรักมากกว่า ยูซิน และต๊อกมาน มี เป้าหมายหลัก คือ ชาติ-บ้านเมือง เป้าหมายรองคือ ความรัก ส่วนพีดาม มีเป้าหมายหลัก คือ ความรัก เป้าหมายรอง คือชาติ-บ้านเมือง ทั้งยูซิน กับต๊อกมาน มีเป้าหมายหลักและเป้าหมายรองเหมือนกัน ลองลากเส้นดูสิจะเป็นเส้นขนานกันไป ดังนั้น “รัก”จึงเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ถ้าดูพีดาม เป้าหมายสวนทางกับต็อกมาน เพราะเป้าหมายหลักของพีดามคือทำยังไงให้ต๊อกมาน”รัก” จึงใช้เป้าหมายรองลากถึงเป้าหมายหลักของต๊อกมาน ส่วนต๊อกมานใช้”รัก” ซึ่งเป็นเป้าหมายรองของตนลากถึงเป้าหมายหลักของพีดามซึ่งจะสนับสนุนเป้าหมายหลักของตนเองอยู่ พอถึงจุดตัดนั่นคือสิ่งที่ชุนเกรียน บอกว่า “เค้ารักกันจริงๆ” (เอ่อ...ส่งภาพไม่ได้ ลากเส้นกันดูเองนะ) จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 53 20:41:23 A:118.173.100.140 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 91 จะใช้คำไหนดีนะ..กับคำว่า "ไร้เดียงสา" เรื่องความรักของพีดาม ที่จะถ่ายทอดความรู้สึกที่ว่าพีดาม "รักไม่เป็น" น่ะ เห็นความรักเป็นใหญ่เหนือสิ่งใดๆ ทั้งหมด แม้รักนั้นจะทำลายตัวเขาก็ตาม ความรักที่ทุกคนอ่านขาดและหาประโยชน์จากรักนั้นของเขา ครั้นจะว่า "โง่" หรือ "หน้ามืดตามัว" ก็ดูหนักไป จะบอกว่า "ไม่เดียงสา" ในเรื่องความรักได้ไหมน้อ..นิยามสั้นๆ แบบเห็นภาพ..นึกไม่ออก.. เอ้า..จขกท.ช่วยคิดหน่อยสิคะ..นะ..นะ..น่านะ.. ฮ่าฮ่า..โยนเผือกร้อนใส่มือเฉยเลย.. จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 53 21:22:26

ความคิดเห็นที่ 92 สวัสดีค่ะคุณ มึนจังกรู 555+ชอบชื่อท่าจะก๊งบ่อย เรื่องความรัก การเมือง ไม่พูด เราชอบเรื่องอย่างว่า555+ เรื่องเข้าหอเราคิดเหมือนกันแหละ จขกท ว่า.....เพราะอะไรหรือ ต๊อกมันอาท่าทางหวงตัวกลับยอมให้ไอ้ดำจับนู่นแตะนี่ได้สบายอารมณ์ แต่มันคงไม่ใช่แบบมีแผ่นดินไหว ตามด้วยอาฟเตอร์ช็อค มั้ง แบบวางมัดจำไว้ก่อนคนนี้ตรูจอง แล้วค่อยอาฟเตอร์ช็อคหลังแต่งงาน ต๊อกมันอาไว้ใจไอ้ดำหนักมากใครว่าไม่ได้ชีตบบบบ พี่ดำแกแบบยิ่งได้ยิ่งหวงเหมือนของเล่นที่ได้เล่นแล้วติดใจใครแย่งตาย จบดีกว่า จากคุณ : isobuty เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 08:09:38

ความคิดเห็นที่ 93 เขียนเก่ง ๆ กันทั้งนั้น โดยเฉพาะเจ้าของกระทู้ คุณ  มึนจังกรู  ใช้ภาษาได้สนุกมากค่ะ  อ่านเพลินจริง ๆ จากคุณ : Pooklook ~ all my heart เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 09:41:26

ความคิดเห็นที่ 94   คห. 91 อะจ๊ากกก...โห..เพิ่งอ่านเม้นท์ของของคุณ Zo Rai Da ที่ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำ ยังไม่หมดเรยยย เนี่ย กะว่าตามอ่านอย่างเดียว..เด๋วไปทำบรรยากาศซึ้งๆ เค้าเสียหมด เพราะฉันชอบเม้นท์ออกแนวฮา เรื่องมันเศร้า..แต่เล่า(เอง)แล้วออกแนว...ขำขำ น่ะ Love makes you blind ความรักทำให้คนตาบอดจริงรึ ? เรื่องรักของพีดามและต๊อกมาน อาจจะตาบอด(สี)บางส่วน แต่ก็ทำให้ทั้งคู่ตาสว่างด้วย ฉันคิดว่าพีดามเป็นคนที่ “เอาจริงเอาจัง” เกินไป อย่างที่มุนโนเคยว่าลูกศิษย์ เรื่องแผนที่ว่า เจ้าเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตเกินไป นี่คือสิ่งที่ทำให้พีดามเป็นคนอย่างนี้ เพราะมิสชั่นอิมพอสสิเบิ้ล ของพี่แกคือ ทำยังไงก็ได้ให้ครอบครองต๊อกมานทั้งตัวและหัวใจ แถมพีดามรักต๊อกมาน เนี่ยแทบจะรู้กันทั้งวัง (โอ้แม่เจ้า.....พีอาร์ดีขนาดนี้เชียวรึ !!) สังเกตสิ ทีมของพีดามรู้กันทุกคนเลย.. พีดามไม่เคยมีแผนสำรองเรื่องรัก (ฮีมั่นใจในตัวเองมากกกกก) แพลนเอ ทำยังไงก็ได้ให้ต๊อกมานรัก แพลนบี หากยังไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก ให้กลับไปที่แพลนเอ ...เฮ้อ.....ไม่ไหวจะเคลียร์ ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 12:53:39 A:118.173.97.68 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 95   คห. 92 มีบางท่านบอกว่าตอนเป็นลม นึกว่าต๊อกมาน”ท้อง” ฉันคิดนะว่า เอ...เค้าไป”ผนึกร่าง” กันตอนไหนว้า ทำไมเราไม่เห็นวะ อิ อิ (เริ่มลามะกะ) แต่คิดเหมือนกันเลยตามที่ว่าไว้ ว่าจุดน่าสังเกตุตรงที่คุณบอกนั่นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าไม่ตายก่อนสงสัยอาฟเตอร์ช๊อก คงตามมาอีกหลายละลอก คห. 93 ขอบคุณค่ะ อ่านเอาเฮฮาแล้วกัน ไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 12:56:05 A:118.173.97.68 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 96 ตามอ่านจนครบแล้ว แต่ก็อยากอ่านอีกค่า ไปตามอ่านกระทู้แนะนำมา พอมาทู้นี้ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยทีเดียว จากคุณ : เพฮาของข้า (pla2535) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 23:54:24

ความคิดเห็นที่ 97 *94 ฮีคงไม่ได้มั่นใจอะไรในตัวเองมากนักหรอก แต่ในหัวสะกดเป็นอยู่คำเดียว..รัก.. ก็ตรูรักของตรู ใครจะทำไม เรื่องนี้ตัวละครทุกตัวมีมิติ มีบทบาทกันแทบทั้งนั้นเลยเนอะ ขนาดอีตาหน้าบากยอมจองก็ยังมีความสำคัญกะเค้าด้วยเลย ถึงเจ้าหมอนี่มันจะฆ่าอาจารย์มุนโนก็ตาม ถ้าพีดามจัดการให้ม่องเท่งตามอาจารย์ไปซะตั้งแต่ตอนนั้น พีดามก็จะไม่มีผู้ช่วย ไม่มีกองกำลังให้หยิบใช้และแววพระเอกก็จะไม่เกิด..ฮ่า..ฮ่า.. ถ้าไม่มียอมจอง ใครจะช่วยเขาและองค์หญิงจัดการเรื่องกักตุนสินค้าได้อย่างแยบยลชนิดที่มิซิลไหวตัวไม่ทัน ก็วิธีมันต้องจัดการด้วยพ่อค้าอะนะถึงจะตบตาได้.. ถ้าไม่มียอมจองและลูกน้อง ก็คงไม่มีเพฮา มีหวังสิ้นชื่อตั้งแต่เป็นกงจูนิมในสมัยที่มิซิลก่อการแล้วล่ะ ต่อให้พีดามมาช่วยก็คงไม่รอด ลำพังพีดามคนเดียวจัดการกะชิลชุกก็ยากแร้ววว..คิดจะช่วยกงจูนิมเห็นทีจะเหลือกำลัง.. อย่างมากก็ตายด้วยกัน..แป่ววววว.. จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 00:14:32

ความคิดเห็นที่ 98   คห.96 ขอบคุณค่ะ สงสัยจะกระชากอารมณ์จากโหมด คู่กรรม มาเป็น บ้านผีปอบ แน่เลย ฮ่าๆๆ คห.97 เห็นด้วยเรื่องนี้แจกบทดี ครบทั้งด้านดี ด้านร้าย ขาดตัวใดตัวหนึ่งสีสันจะหายไปทันที อิ อิ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 18:20:52 A:125.24.123.196 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 99 โอ้โห กลับมาอ่านอีกรอบหลังจากหาย (หัว 555) ไปเสียหลายวัน คุณมึนจังกรูเขียนได้สนุกมาก ๆ ฮาดีค่ะ เสียดายไม่มี log-in จะได้ให้กีบ งั้นให้นี่แทนละกัน จากคุณ : Zo Rai Da เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 18:44:34

ความคิดเห็นที่ 100   โห ดูกันกี่รอยเนี๊ยะ 555 จากคุณ : BloodOcean เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 20:14:05

ความคิดเห็นที่ 101 กระทู้นี้อ่านแล้วทำให้หายเศร้าได้เลยค่ะ ขอบคุุณ จขกท.มากเลยค่ะ จากคุณ : NTAM เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 18:17:43

ความคิดเห็นที่ 102   คห. 99 อ่านกระทู้ของคุณ Zo Rai Da ใกล้จบแระ ..ตาเยิ้มเลย เยอะจัด ฮ่าๆๆ แค่กลอนก้อเป็นบทสรุปความรักของสองคนนั้นแล้ว แต่งเก่งจัง ทำได้ไงเนี่ย ?? คห.100 ทายดิ ? จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 18:28:57 A:125.24.119.161 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 103   คห.101 ฮ่าๆๆๆ เป็นกระทู้เบรคจิตตกน่ะ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 18:34:01 A:125.24.119.161 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 104 *103 ก็เพราะเคยจิตตกมาก่อนอ่ะสิ เลยต้องหาอะไรมาฉุดจิตขึ้น จริงป่่่่ะ 555+ จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 18:47:10

ความคิดเห็นที่ 105   คห.104 เกลียดคนรู้ทันจัง...ฮิ ฮิ ตกไปสามวันก็แย่แล้วนะเนี่ย แต่กำลังสงสัยนะว่าเพลงประกอบเป็นตัวทำให้มันบิ๊วอารมณ์ให้มีมากขึ้น ตอนช่วงท้ายเรื่องน่ะ เพราะลองฟังแค่เพลงบรรเลงอย่างเดียวยังเศร้าเลยอ้ะ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 19:17:37 A:125.24.119.161 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 106 ^ เห็นด้วยกับเพลงประกอบค่ะ ทุกวันนี้ยัดเพลงลงมือถือไปฟังยังได้อารมณ์หนังเป็นฉากๆแบบเห็นภาพเลยค่ะ(สงสัยดูหลายรอบเกินแล้ว) ประมาณอยู่บนรถเมล์รันเพลงตอนจบมาน้ำตาเริ่มคลอเลยล่ะค่ะ(อาการหนักแล้ว) เพลงประกอบเค้าทำออกมาได้ดี+ใส่ตรงจุดตลอด แบบเหมือนเป็นส่วนนึงของหนัง ทำให้ดูแล้วไม่รู้สึกรำคาญกับเพลงประกอบด้วยค่ะ จากคุณ : เพฮาของข้า (pla2535) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 00:05:19

ความคิดเห็นที่ 107 ขอแสดงความเห็นด้วยหน่อยนะคะ วันนี้เปิดย้อนดูตอนที่องค์หญิงชอนมยองสิ้นพระชนม์ (ทั้งลูกทั้งแม่ ติดซีรียส์นี้ ดูวนแล้ววนอีก) เห็นด้วยกับคุณมึนจึงกรู ค่ะ ยูซินมีรักแท้ให้กับต๊อกมาน แต่ดูแลไม่ได้จริง ๆ แม้จะไม่ต้องแต่งงานกับคนอื่น แต่ตอนดูเรื่องนี้ครั้งแรก ก็รู้สึกได้ถึงกำแพงบางอย่างที่ขวางกั้นความรักระหว่างต๊อกมานกับยูซินค่ะ  ขนาดเชียร์คู่นี้มาตั้งแต่ต้น เฉย ๆ กับพีดาม(แต่ลูกสาว ลูกชายชอบ เพราะความฮา) ตอนที่สองคนกำลังจะหนีไป แต่ยังหนีไม่รอด รู้สึกว่านางเอกยังลังเลในการไปใช้ชีวิตกับยูซิน เหมือนจะคอยกังวลใจตลอดว่าจะทำได้จริงเหรอ  ขนาดพี่ยูแกเสียงเข้ม บอกว่า "แต่ข้าเลือกเจ้า"  ก็ยังไม่ทำให้นางเอกอ่อนระทวยได้เลยนะเนี่ย ตอนองค์หญิงชอนมยองสละยูซินให้ต๊อกมาน ต๊อกมานก็ยังนึกในใจว่าจะคืนพี่ยูให้ทีหลัง  รู้สึกได้เลยว่า รักของต๊อกมานที่มีให้ยูซินก็ยังเป็นรักที่มีการหักห้ามใจไว้ตลอดเวลา แม้กระทั่งองค์หญิงชอนมยองสิ้นพระชนม์แล้ว ตีอกมานน่าจะพึ่งพา   ยูซินมากที่สุด แต่ไม่ใช่ นางกลับสลัดอ้อมกอดที่ยูซินพยายามปลอบใจอย่างแรง แม้จะเป็นความรู้สึกผิด แต่เรารุ้สึกว่า        ถ้าต๊อกมานรักยูซินสุดจิตใจกว่านี้ คู่นี้คงจะลงเอยไปแล้ว แม้กระทั่งตอนนางเอกได้กลับมาเป็นองค์หญิง แล้วลงมือฆ่าผู้นำชาวบ้านที่ก่อการจราจล ยูซินรู้จิตใจนางเอกดีว่ากำลังเสียใจและรุ้สึกผิดอย่างหนัก พยายามไปปลอบใจว่า ไม่ต้องสำนึกเสียใจ และเดินหน้าต่อไปให้ได้  นางเอกของเราก็ยังไม่หายมือสั่นเลย  เพราะมันเหมือนคำปลอบใจที่บ่าวจะมีให้นาย ไม่เหมือนที่คนรักจะมีให้กัน เทียบกับพี่ดำของพวกเราสิ  "ต่อหน้าหม่อมฉัน องค์หญิงไม่ต้องทรงทำเป็นเข้มแข็งหรอก" โหยแค่ฟังแค่นี้คนดูยังหัวใจอ่อนยวบเลย ต๊อกมานจะเหลืออะไร  ไม่พอ เฮียดำแกยังกล้าบังอาจจับมือองค์หญิงไปกุมไว้เฉยเลย ไม่ใช่แค่รอบเดียว สองรอบด้วยซ้ำ (ไม่รู้เกินบทหรือเปล่า 555) ยูซินก็รู้ตรงนี้ดีว่าตนเองไม่สามารถทำหน้าที่คนรักของต๊อกมานได้ดี เพราะความรักของยูซินจะต้องมีความถูกต้องชอบธรรมร่วมอยู่ด้วย (ก็เขาเป็นพระเอกนี่นา จะให้รักจนตาบอดได้อย่างไร) จึงยอมเปลี่ยนมาเป็นบ่าวผู้จงรักภักดีแทน แม้กระทั่งตอนสุดท้ายที่เพฮาถามว่า ยังคิดหนีไปด้วยกันอีกไหม สำหรับคนดูอย่างดิฉันคิดว่า นางเอกถามเพราะกำลังอ้างว้างและคิดถึงเรื่องความฝันที่่เข้าไปสวมกอดตนเองว่า     ถ้าหากนางหนีไปกับยูซินตั้งแต่ตอนนั้น ก็คงไม่เจ็บปวดรวดร้าวทุกข์ใจขนาดนี้ ในขณะเดียวกันคำตอบจากยูซิน ก็เป็นเครื่องยืนยันว่า ความรักที่เคยมีให้ต๊อกมานได้เปลี่ยนมาเป็นความซือสัตย์จงรักภักดีหมดแล้ว นางจึงจากไปอย่างสงบ (เศร้า เล็กน้อย ) ไม่แปลกใจหรอกค่ะที่หลาย ๆ คนจึงเทใจให้พีดาม และเปลี่ยนมาอินกับความรักของ สองคนนี้แทน จากคุณ : NTAM เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 10:47:47

ความคิดเห็นที่ 108 คำถามที่ว่าถ้าเพฮาไม่ป่วย จะยอมลงจากอำนาจไปอยู่กับพีดามอย่างสันโดษสองคนหรือไม่ แรก ๆ ก็ยังไม่แน่ใจใจคำตอบ  แต่พอพินิจพิจารณาหลาย ๆ แง่แล้วคิดว่า ต๊อกมานจะยอมสละบัลลังค์ค่ะ เหตุผลหรือคะ อันดับแรก ตัวตนที่แท้จริงของต๊อกมาน เป็นคนรักสนุก กระตือรือล้นในเรื่องใหม่ ๆ อยู่เสมอ ตอนที่อยู่ทะเลทราย หรือแม้กระทั่งตอนเป็นองครักษ์ บุคลิกของต๊อกมานจะต่างจากตอนเป็นองค์หญิงโดยสิ้นเชิง ขนาดตอนเป็นองค์หญิงใหม่ ๆ  และยูซินชนะการแข่งพุงวอลจูงรอบสอง จุกปังมาถามว่าทำไมองค์หญิงสำรวมจัง ต๊อกมานยังเผลอหลุดแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา (ฉากนี้นางเอกน่่ารักมากค่ะ)   ฉากที่พีดามกล่อมเพฮานอน นางก็ยังเอ่ยถึงความหลังตอนเยาว์วัยว่า เคยหัวใจเต้นแรง(เพราะคิดถึงเรื่องสนุก ๆ ที่จะเจอวันรุ่งขึ้น) จนนอนไม่หลับเหมือนกัน  แต่พออยู่บนบัลลังค์ เหนื่อยจนใจสั่นเพราะกลัวตัวเองจะตัดสินใจอะไรผิดพลาด  (เฮ้อ  เหนื่อยแทน) อันดับสอง เหตุผลหลักที่ต๊อกมานต้องการขึ้นครองราชย์ คือ เพื่อทำลายอำนาจของมีซิล แก้แค้นและทวงสิทธิ์ให้องค์หญิงชอนมยอง พอถึงตอนที่ชุนชูประกาศตัวเป็นคู่แข่งรัชทายาท  ต๊อกมานก็เคยคิดหลีกทางไห้  แต่ที่หลีกทางไม่ได้เพราะรู้ว่าชุนชูมือไม่ถึงที่จะปราบมีซิลได้ต่างหาก  หลังจากปราบมีซิลได้แล้ว ต๊อกมานก็ต้องครองราชย์ต่อไปเพราะ กลุ่มที่หนุนให้นางปราบมีซิลได้ก็คือ ยูซิน พีดามและ อัลซอน ซึ่งจงรักภักดีต่อต๊อกมาน   ในขณะที่ชุนชูมีเพียงท่านยองชุนเท่านั้น   เมื่อต๊อกมานมีอำนาจแล้วก็ทำหลาย ๆ อย่างที่พยายามให้ชุนชูได้ครองราชย์ต่อไปได้อย่างมั่นคง  การที่ต๊อกมานไม่ยอมแต่งงานก็เพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน อันดับสาม  เป้าหมายการรวมสามอาณาจักรเป็นเป้าหมายระยะยาว แม้ตีอกมานจะเป็นคนจุดประกายและเริ่่มต้นวางแผนการต่าง ๆ แต่นางก็รู้ดีว่าเป็นเป้าหมายที่ต้องค่อย ๆ ทำไป อาจจะไม่สำเร็จในยุคของนางก็ได้ (อันนี้อาจจะเป็นความต่างอย่างหนึ่งของนิสัยผุ้หญิง กับผู้ชาย)  เพราะฉะนั้นถึงนางจะสละบัลลังค์ แต่เป้าหมายในการรวมสามอาณาจักรก็ยังคงถูกสานต่อด้วยท่านยูซินและท่านอัลชอน กลุ่มโพยาและชุนชูอยู่ดี จะเห็นว่าเหตุผลหลักที่ทำให้ต๊อกมานขึ้นครองราชย์ ได้ลดความสำคัญลงไปมากเมื่อปราศจากอำนาจของมีซิลแล้ว เหลืออย่างเดียวก็คือต้องอยู่บนบัลลังค์เพื่อปรามกลุ่มอำนาจเก่าของมีซิล โดยใช้ความรักที่พีดามมอบให้เป็นเครื่องมือ  แม้ตอนหลังจะดูเหมือนว่าเพฮาระแวงพีดาม เพราะพี่แกก็ทำเกินคำสั่งอยุ่บ่อยครั้ง แถมยังดูเหมือนจะตั้งใจกำจัดยูซินด้วยเหตุผลทางหัวใจมากกว่าเหตุผลทางการเมือง   จนกระทั่งพีดามทิ้งไพ่ใบสุดท้าย เขียนสัญญาสละอำนาจทุกอย่างหลังต๊อกมานลงจากบัลลังค์ (สวรรคต) จึงทำให้ต๊อกมานยอมเชื่อได้ว่าพีดามรักนางอย่างสุดหัวใจจริง ๆ ไม่ได้อยากครองบัลลังค์ เหตุผลสุดท้ายที่ทำให้ต๊อกมานสละบัลลังค์ ก็มาลงที่ข้อสุดท้ายนี่แหละ อันดับสี่  ทำตามหัวใจเรียกร้อง  ฉากที่เพฮารำพึงรำพันกับพีดามที่ศาลาริมสระ กับห้องเซ่นไหว้มีซิล ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า นางก็เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการความรักจากชายหนุ่ม ซึ่งทั้งแผ่นดินมีพีดามคนเดียวที่มอบให้ได้ ตำแหน่งสูงสุดของแผ่นดินที่ มีซิลอยากได้นักหนา นางก็ครองมาตลอดสิบปีแล้ว ไม่ได้ทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นเลย แม้กระทั่งชื่อก็ยังหายไป เหมือนจะมีทุกสิ่่งทุกอย่างกองอยู่ตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้ครอบครองอย่างแท้จริง เพราะเป็นของคนที่มีตำแหน่งเพฮาเท่านั้น ไม่ได้เป็นของต๊อกมาน   แต่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า อ้อมแขนที่กอดนางไว้นี่สิเป็นของต๊อกมานอย่างแท้จริงเพียงคนเดียว เมื่อนางรู้ว่า มีชายเพียงคนเดียวที่ทำให้ตนเองมีความสุข และกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ขณะเดียวกัน นางก็เป็นเพียงหญิงคนเดียวในโลกนี้ที่สามารถทำให้พีดามได้รับความรักที่เขาโหยหามาทั้งชีวิต การที่ต๊อกมานตัดสินใจสละบัลลังค์ก็ไม่ใช่เรื่องน่าเสียดายเลย และไม่ใช่การเสียสละด้วยซ้ำ แต่เป็นการทำเพื่อตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย เพราะถ้าเหตุการณ์ไม่บานปลายอย่างในเรื่อง ต๊อกมานและพีดามก็จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและไม่ลำบากด้วยซ้ำ (เป็นถึงอดีตกษัตริย์และซังแทจง) ส่วนกลุ่มอำนาจเก่าของมีซิลจะแผลงฤทธิ์อย่างไร เกรียนชุนชูก็น่าจะจัดการได้อยู่แล้ว (เมียคนหนึ่งก็เป็นน้องสาวของโพจงด้วยซ้ำ) สรุป ฟันธง ถึงไม่ป่วย เพฮาก็จะสละบัลลังค์ไปอยู่กับพีดามค่ะ จากคุณ : NTAM เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 11:48:46

ความคิดเห็นที่ 109 อยากให้กิ๊ฟ #108 ค่ะ แต่ของหมด เอา ไปแทนนะคะ จากคุณ : bajee เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 14:28:50

ความคิดเห็นที่ 110 *108 ..ในที่สุดก็มีคนมาฟันธงซะที ยกเหตุผลน่าฟัง.. กีบหมด เอาใจไปแทนเหมือนกันค่ะ ;) จากคุณ : Kajidrid เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 15:33:21

ความคิดเห็นที่ 111   คห.106 โหลดทั้งอัลบั้ม หรือเลือกเฉพาะเพลง ? เพราะเพลง theme ค่อนข้างเยอะจริงๆ ระวังน้า..ฟังมากๆเด๋วต้องไปถอนที่ถ้ำกระบอก แล้วจะหาว่าไม่เตือน อิ อิ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 17:50:39 A:125.24.100.160 X: TicketID:285460

ความคิดเห็นที่ 112   คห.108 ดีจังมีคห.ที่กล้าฟันธงเรื่องการยอมลง-ไม่ลง จากอำนาจของต๊อกมาน จากเหตุผลทั้งสี่ประการ ฉันไม่กล้าฟันเลยนั่งระลึกชาติอยู่นี่ล่ะ(ชีรีย์จบแล้วคงต้องไปหาใบแปะก้วยสด มาเคี้ยวต่างข้าวแระ) เลยมีความเห็นเพิ่มบางอย่าง การผ่องถ่ายอำนาจ ต๊อกมานน่าจะอยากผ่องถ่ายอำนาจให้ชุนชูโดยสมบูรณ์ก่อนสละบัลลังก์ เพราะตอนนี้ยังไม่สามารถถ่ายอำนาจได้ 100 % จำได้ว่าตอนพีดามคุยกับต๊อกมานริมสระ พูดแบบปลงๆว่าจะจัดการยังไงกับกลุ่มของพี่แกก้อทำเถอะเพราะเขาพร้อมยอมทิ้งทั้งหมดอยู่แล้ว แต่ต็อกมานบอกว่า ข้ายังไม่พร้อม พีดามยังมองหน้าอย่างงงๆ ว่าตัวเองพร้อมแล้วต็อกมานทำไมต้องพร้อมด้วยล่ะ ? เหตุผลอย่างหนึ่งคือต๊อกมานต้องกำจัดอำนาจเก่ามีซิลแทนสุดที่รัก แล้วอยากจะถ่ายโอนอำนาจให้ชุนชูเบ็ดเสร็จ ก่อนล้างมือในอ่างทองคำ การหนุนชุนชูให้เป็นกษัตริย์ก่อนสละบัลลังก์ เพราะหากการแต่งงานเกิดขึ้นเกิดแล้ว ยังไม่สละบัลลังก์ ดันมีทายาทออกมาผู้ที่เสียสิทธิ์คือ ชุนชู เพราะเท่ากับตัดขากันเองเลยนะเนี่ย แถมถ้าพ่อเด็กดันรักลูกมากเหมือนรักแม่ สถานการณ์อาจพลิกกกกก !!! เอ๊ะ....คิดเกินคนเขียนบทแล้วล่ะ = = " ส่วนเรื่องของยูซิน ฉันคิดว่า ต๊อกมานก้อรู้ว่าพี่สาวก็ชอบยูซินเหมือนกัน เลยกะว่าส่งคืนพี่สาวดีกว่า ตัวเองเลยเหนียมๆ แต่ชีก้อชอบยูซินมากนะฉันว่า เด๋วเป็นครอบครัวสุขสันต์ ละยุ่ง แถมยูซินอาจจะมีชื่อจารึกในประวัติศาสตร์ว่าเป็น "พระยาเทครัว" ได้ ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : มึนจังกรู เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 18:43:45 A:125.24.100.160 X: TicketID:285460