 |
ความคิดเห็นที่ 173 |
ขอเริ่มจาก การต่อสู้แย่งชิงสิทธิ์ Fan Sign จาก gmm inter board ซึ่งทำให้หลายๆ คนไม่พอใจมาก เราก็เป็นคนนึงที่รู้สึกแบบนั้น วุ่นวาย และ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แต่ในที่สุด เราก็ฟลุ้คมีชื่อใน 19.00 - 20.00 ตามกติกาตอนนั้นจนได้
ในงาน Fan Sign ถึงขั้นต้องลาพักร้อนกันเลยทีเดียว ไปถึงช่วงเที่ยง ช่วยกันหอบหิ้วของ พี่ต้น, พี่หมู, พี่ต้อม, พี่จุ๋ม, หยก, น้องอ้อม ช่วยกันแบกข้าวของกันไป จาก Paragon เดินไป Siam Discovery ซึ่งเป็นของที่บ้านเราจะเอาไปฝากน้องๆ เช่น เครื่องดนตรี กรอบรูป และ อื่นๆ อีกมากมาย ส่วนคนอื่นๆ ที่ได้เจอ พี่ปลาทู, น้องโบ, น้องปุ๋ม และ อีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้คุยกัน เพราะยุ่งๆ กันมากๆ
ประมาณบ่าย 2 โมงกว่า เดินกันไปถึงหลังร้าน Rip Curl ตรงที่ลงทะเบียน ตามที่พี่หมูเล่า ว่าเค้ายังไม่เปิดให้ลงทะเบียนเลย แต่รอแป๊ปนึงก็เปิดให้ลง หลังจากลงทะเบียนแล้ว พวกเราก้อแยกย้ายไปหาของกิน ตอนนั้นพอดีเพื่อนโทรมาแล้วพูดอะไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่องเลย เพราะได้ยินแต่เสียงกรี๊ดของมัน แต่พอจะจับใจความได้ว่าน้องๆ อยู่ในร้าน Music Square ใน Siam Dis แล้วเรา น้องอ้อม กับ น้องปุ๋ม ก็วิ่งกันไปเพื่อจะไปดูน้องๆ พอไปถึงหน้าร้าน คนเยอะมากๆ
พอไปถึงก็ได้รู้ว่าน้องถ่ายแบบในร้านนั้น (ซึ่งคงจะเป็นหนังสือ OK! จากภาพของคุณ sonos #161)
คนแรกที่เราได้เห็นคือ น้องมิน ที่ใส่เชิ๊ตขาวผูกไทด์สีดำ เดินมายืนพิงเปียโน ซึ่งแบบว่าเท่ห์มากกกกกก กิ๊สสสส น้องโพสท์ไปขอเช็ครูปจากตากล้องไป คนต่อมาที่เห็นคือ น้องชิน เดินมายิ้มแล้วก็โบกมือให้ แล้วก็เดินไปเดินมา น้องน่ารักโคตรๆๆๆๆ อ่ะ จากนั้น ฮยอน หล่อเว่อร์ๆ burn สุดๆ ก็เดินออกมายกมือและยิ้มให้กับพวกเรา คนสุดท้าย มันทำให้เรากรี๊ดดดดแทบขาดใจ เพราะเป็นยง! ยงในเชิ๊ตขาวไทด์ดำเหมือนน้องมิน แต่ตรงไหล่แอบเป็นสีดำ (ตามในรูป #161) เดินมานั่งเล่นเปียโน ซึ่ง moment นั้น แบบ เอ่อ เทพหรืออะไรคะ ดูได้อารมณ์อินไปกับเปียโนมาก ยงเล่นเปียโนไปแล้วโยกไปตามทำนอง ตากล้องก็ถ่ายไปเรื่อยๆ
(แต่ๆๆ แต่..ทำไมฮยอนถึงเดินมายิ้มกรุ้มกริ่มตรงเปียโน แล้วก้มลงมาส่งสายตาหวานให้ยงที่กำลังเล่นเปียโนอย่างตั้งอกตั้งใจด้วยล่ะ ลองนึกภาพนะ ยงนั่งเล่นเปียโนอยู่ ฮยอนมายืนข้างๆ ก้มลงมองยง แล้วก็มองพร้อมกับยิ้ม .. กิ๊สสส ชั้นรับไม่ด๊ายยยยยยยยยยยยย ยง(จง)ฮยอน แกทำอะไร๊...)
ยืนเขย่งจนเมื่อย สุดท้าย น้องๆ ก็เดินออกมาข้างนอก เริ่มต้นด้วย ฮยอน ชิน ยง และ น้องมิน เสียงกรี๊ดดังแสบแก้วหูมาก ตอนนั้นทุกคนวิ่งตามกันหมด เราก็ทิ้งน้องอ้อมกับน้องปุ๋มไปเลย ไม่รู้ใครไปทางไหน คิดแล้วก็ขำทำไปได้ ทิ้งน้องหมดเลย
เราเดินมาจนเจอพี่ต้น พี่หมู และ พี่ต้อม ตรงกลาง hall Siam Dis เลยเดินไปพร้อมกัน จากนั้นอีกแป๊ปนึงถึงเจอปุ๋ม แต่น้องอ้อมรั่ว หายไปไหน หาไม่เจอ เราก็เลยตัดสินใจทิ้งมันซะเลย อิอิ
แล้วพวกเราก็เปลี่ยนที่ไปยืนอยู่ตรงหลังเวที ซึ่งคนเยอะมากๆ รอจนเหนื่อย น้องไม่ออกมาซักที แล้วก็ใกล้เวลาที่จะต้องไปต่อแถวรอ Sign เลยเปลี่ยนไปเข้าแถว แล้วนั่งรออยู่ตรงนั้น กลับมาเจอน้องอ้อมอยู่ที่นี่เอง พวกเรานั่งไปนั่งมา ก็มีเสียงกรี๊ดด เพราะน้องๆ เดินอยู่บน sky walk ที่เชื่อมลานจอดรถ Siam Dis กับ Siam Cen แต่เรามองไม่เห็นหรอก ชะเง้อไม่เห็น
เวลาผ่านไปนานมาก ร้อน หิวน้ำ เพลีย และ อื่นๆ สุดท้ายน้องก็เดินออกมาบน sky walk นาทีนั้นรู้แล้วว่าน้องจะลงมาแล้ว พวกเราก็เลยรอจ้อง แล้วน้องก็เดินออกมาจากประตู Siam Dis ออกมาขึ้นเวทีตามลำดับที่พี่หมูเล่า ใส่สูทมาเต็มยศทุกคน ดูดีสุดๆ ซึ่งตอนนั้นมีแต่เสียงกรี๊ดดดดดดดดดๆๆๆๆ พวกเรานั่งอยู่ข้างหลัง ไม่ได้เห็นอะไรกับชาวบ้านเค้าเลย กรี๊ดไม่เกรงอกเกรงใจกันเลยอ่ะ พอ Press Con เสร็จ น้องก็ขึ้นไปอีก นานมาก กว่าจะลงมาเพื่อ Fan Sign อีกครั้ง
ก่อนที่น้องจะลงมา Sign ทาง staff ก็เรียกแถว 1 และ 2 ให้ไปต่อกันตรงหน้าเวที ซึ่งพี่ต้น พี่หมู พี่ต้อม พี่ปลาทู ได้ไปยืนก่อน ส่วนพวกเราก็ยังนั่งกันอยู่ที่เดิม เพราะเป็นแถวที่ 3 พอน้องลงมา พวกเราถึงได้เดินไปตรงเวที ตอนที่เดินไปที่เวที เราได้หยุดอยู่ตรงข้างเวที เป็นฝั่งที่น้องมินนั่งอยู่พอดี เรากับน้องอ้อม แทบจะระทวยลงไปกองกับพื้น ได้แต่จ้องหน้าใสวิ้งของน้องมินตลอดเวลา (ที่ไม่ได้จ้องคนอื่น เพราะน้องมินบังอยู่ อิอิ) น้องมินนั่งแล้วมีไฟส่องหน้า คือ มีอะไรจะออร่ามากกว่านี้อีกมั๊ยคะมิน หัวใจจะวาย แล้วแถวก็ run เร็วมาก มาถึงหน้าเวที เราก็มองหน้าทุกคน ซึ่งหล่อเทพมากๆ โดยเฉพาะ ฮยอน ฮยอนหล่อจริงหล่อจัง ยิ้มน้อยๆ ชินก้อยิ้มนิดๆ แต่มองไม่ค่อยเห็นยงเพราะการ์ดบังอยู่
แถวที่จะขึ้นไป Sign เค้าห้ามเลือกศิลปิน ใครได้คิวไหน ให้ขึ้นไปหาคนนั้นเลย ซึ่งจะเรียงกันไปคือ ชิน ฮยอน ยง และ น้องมิน แล้วเรา 4 คน พยายามนับว่าเราจะได้ใคร ซึ่ง ตอนแรกที่คุยกันไว้คือ เรา น้องปุ๋ม และ น้องอีกคนนึงหน้าเรา อยากได้ยง (ใช้คำว่า "ได้" ตามพี่หมูละกันนะคะ 555) แต่ยัยอ้อมรั่ว ยังไงก็ยืนหยัดกับมินเท่านั้น แต่สุดท้าย ปุ๋มก็ยอมได้ฮยอน ส่วนน้องอีกคนก็ยอมได้ชิน เพราะฉะนั้น เป็นดวงของเราอีกแล้ว เราได้ยงงงง ยงจ๋าาา ทำบุญร่วมกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนสินะ กิ๊สสสส เราใช้เวลาสลับเปลี่ยนแถวกันไม่ถึง 10 วินาที ก่อนที่ set ของเราจะได้ขึ้นไปบนเวที
Moment นั้น เราเดินรี่ไปเอา album BLUELOVE วางไว้ที่่หน้ายง แล้วยงก้อนวยนาดเซ็นต์ตรงที่เป็นรูปยง ค่อยๆ เซ็นต์ แบบไม่ได้เร่งรีบนะ พอเซ็นต์เสร็จก้อเงยหน้าขึ้นมามองเรา แล้วก็พูดว่า "สวัสดีครับ" "สวัสดีครับ" เราก็พูดกลับ "สวัสดีค่ะ" .. แล้วตอนนั้น เราก็ยื่นมือออกไป การ์ดเกิร์ดอะไรชั้นไม่สนแล้ว อย่ามาห้ามชั้นซะให้ยาก ..
แล้วยงก้อยื่นทั้ง 2 มือมาจับมือเรา .. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอ่อยงคะ ทำไมมือแกสากอย่างนี้ 555 อยากจะอ้อยอิ่งต่อ แต่กลัวการ์ดมากระชากหัวออกไป เร่งจริงเร่งจัง เราก็เลยพยายามตัดใจ ชั้นไปก่อนนะคะยง อิการ์ดที่ดุยังกะพิทบูลมันไล่แล้ว เราก็เดินผ่านหน้าฮยอนและชิน ซึ่งนั่งยิ้มอยู่ (แล้วทำไมชั้นลืมหันไปมองหน้าน้องมิน?)
พอลงจากเวที เราก็กรี๊ดดดดดดดดดดกันกับน้องอ้อมแทบจะล้มลงไปที่พื้น กรี๊ดดดดดๆๆๆ แล้วคนที่อยู่ข้างล่างหลังเวทีตรงนั้นก็เข้ามาขอดูว่าได้ลายเซ็นต์ของใคร แล้วยืมไปถ่ายรูปกันใหญ่ เพื่อ?
จากนั้นเราโทรหาเพื่อนเรา มันบอกว่านั่งกันอยู่ในร้านกาแฟใน Siam Dis (Siam Tower) ตรงประตูที่น้องเดินเข้าออกนั่นแหละ ซึ่งจะต้องขึ้นลงตรงนั้น เราเลยบอกน้องอ้อมกับน้องปุ๋มว่า เราไปก่อนนะ แล้วไว้เจอกัน ตอนนั้นเราไม่ได้คิดว่าร้านมันจะอยู่ตรงนั้น เราแค่เหนื่อยมาก อยากพัก แต่พอเราไปนั่งที่ร้าน ทุกคนที่นั่งอยู่ในร้านขอลายเซ็นต์ของยงไปถ่ายรูปด้วยกันใหญ่ และตอนนั้นร้านบอกว่าไม่รับลูกค้าแล้ว และไม่ให้ใครพาเพื่อนมานั่งอีกด้วย ซึ่งเราเป็นคนสุดท้ายที่ได้เข้าไปนั่งในร้าน ซึ่งเป็นมุมที่ดีสุดๆ ไม่มีการ์ด ไม่มีใครบัง
พอน้อง Sign จบ น้องก็ลงมาจากเวที แล้วเดินเข้าประตูมา จากที่เราตั้งกล้องไว้จะถ่าย เราเลิกเลยไม่ถ่ายแล้ว มองอย่างเดียว พวกเรานั่งอยู่โต๊ะหน้าสุดของร้าน เห็นน้องเดินเข้ามาในประตู ชิน ฮยอน ยง และ น้องมิน เราก็จะโกนเรียกกัน ชินยกมือไหว้มาตั้งแต่เข้าประตูมาแล้ว (ชินจะสมัครรับเลือกตั้งหรือไงไม่รู้ ยังกะนักการเมือง ยกมือไหว้ตลอด 55) ฮยอนก็ยิ้มและโบกมือให้ แต่ยงกับน้องมินยังไม่เห็นพวกเรา พวกเราก็ตะโกนเรียก ยงๆๆๆๆ ยงหันมาแว้บนึงแล้วหันกลับไป แล้วก็หันมายิ้มให้อีกทีนึง คนสุดท้ายเป็นน้องมิน ซึ่งเกือบจะเดินลับไปแล้ว เราก็ตะโกนกัน มินนี่ๆๆๆ แล้วในที่สุดน้องมินก็ได้ยินเสียงพวกเรา เลยหันมายิ้มให้ พอน้องเดินลับไปหมดแล้ว เราก้อล้มลงไปนอนกะโซฟาที่นั่งอยู่
มันไม่ไหวอ่ะ attack มากมาย ตั้งแต่ moment ยงระยะไม่เกิน 2 ฟุตบนเวที แล้วมาเจอ moment สุดท้ายของน้องๆ ตอนนั้น แต่ไม่ได้รอถึงน้องขึ้นรถไปนะ เพราะไม่ไหวแล้ว เหนื่อยและเพลียมาก
ตอนนี้ หายใจเข้า หายใจออก เป็นน้องตลอด เฮ้ออออ คงเป็นอย่างนี้ไปอีกนานเลยล่ะชั้น
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 53 11:37:58
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 53 11:33:16
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 53 11:25:24
จากคุณ |
:
Select Star
|
เขียนเมื่อ |
:
11 ก.ย. 53 08:31:44
|
|
|
|
 |