:::มิตรภาพ ความทรงจำ และการจากลา กับสิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก^^:::

ครบรอบหนึ่งเดือนเต็มที่ได้รู้จักกับหนังเล็กๆ ที่กระแสไม่เล็กตามชื่อ...
หนึ่งเดือนก่อนนั้น ที่ทำให้ความรู้สึก “บางอย่าง” เกิดขึ้นในหัวใจ

วันที่ 16 สิงหาคม 2553 เป็นวันที่พิมพ์คำว่า สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก ลงในแถบ google เพื่อค้นหาข้อมูล
แล้วข้อมูลต่างๆก็เพิ่มขึ้นมา จนกระทั่ง ได้มาพบกับกระแสของสิ่งเล็กเล็กในเว็บไซต์ออนไลน์ที่ฮิตที่สุดในไทย เว็บพันทิป

เหมือนไม้ขีดไฟก้านน้อยได้ถูกจุดขึ้นมา เพื่อส่งต่อให้เกิดแสงเทียนส่องสว่าง....

หลากหลายกระทู้ที่บอกเล่าเรื่องราว ความรู้สึกประทับใจ หรือประสบการณ์ต่างๆ ที่พาให้คล้อยตาม รับรู้ถึงความรู้สึก “รัก”หนังเรื่องนี้ จากเจ้าของกระทู้ต่างๆ

จนทำให้เกิดความคิดว่า ฉันต้องไปดูหนังเรื่องนี้ให้ได้!!

แต่เหมือนฟ้าไม่เป็นใจ....
เมื่อหันไปดูตารางงานประจำเดือน ที่จัดคิวไว้เรียบร้อยแล้ว แน่นเอี๊ยด !

ไล่สายตาดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน
ก็หยุดลงในวันที่ 18 สิงหาคม 2553 เวลา 20.20 น.
วันเวลาที่เราจะได้รับรู้ถึงอารมณ์ ความรู้สึกแบบที่เจ้าของกระทู้ต่างๆในพันทิปได้มาบอกเล่า
วันเวลาที่เราจะได้สัมผัสกับ...ส่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก^^

แม้จะแอบหวั่นบ้าง ว่าจะไม่เป็นดังหวัง หรือที่เรียกว่า HAPPY ENDING  
หนังรักหลายเรื่องที่เคยดู มักจะมีจังหวะที่หักมุม และจบแบบไม่สมหวัง เรียกได้ว่าทำร้ายหัวใจกันเลยทีเดียว
ความรักที่สมประสงค์ ดีกว่า ไม่ใช่หรือ?

เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เกิดอาการหัวใจเต้นรัวราวกับมีใครมาตีกลองสนั่นโรง ในระหว่างที่รอคอยการฉาย

ตั้งแต่หนังเริ่มฉาย หลากหลายตัวละครที่โลดแล่นอยู่บนหน้าจอตรงหน้า
การดำเนินเรื่องตามจังหวะเวลาที่ลื่นไหล
....
.......
...........

ความรู้สึกที่เกิดขึ้น คือ ยิ้ม^^
ยิ้ม...ให้กับความสามารถของนักแสดงที่ถ่ายทอดความรู้สึกให้ได้ “อิน” ไปกับเรื่องราวได้อย่างลุกซึ้ง
ยิ้ม...ให้กับความคิดของผกก.ที่นำเสนอเรื่องราวเสี้ยวเล็กๆเสี้ยวหนึ่งในชีวิตของใครหลายคนได้เป็นอย่างดี
ยิ้ม....ให้กับความมานะของทีมงานที่มุ่งมั่นตั้งใจผลิตผลงานได้อย่างน่าชม
ยิ้ม....
^^

ยิ้มกับความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ที่ลุกขึ้นมากระโดดโลดเต้นในหัวใจ^^

แม้หนังจะจบแล้ว แต่ความรู้สึกยังไม่จบ
ยังอยากเติมเต็ม และระบายความรู้สึกต่างๆให้ใครฟัง...

แต่เงื่อนไขอย่างหนึ่งที่คงผูกมัดอยู่...เวลา

หลังจากได้ดูหนังแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องฝ่าฟันกับตารางงานที่นัดคิวไว้แล้วอย่างลำบากใจที่สุด
เพราะความรู้สึก “อิน” ยังคงอยู่ และติดตามไปทุกหนแห่งที่ก้าวย่างไป

เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น แต่ความรู้สึก “อิน” ยังไม่จางหาย

รีบออนไลน์เพื่อติดตามข่าวสาร จนได้มาพบกับกระทู้หนึ่งในเว็บพันทิป
ความรู้สึกดีดีจาการดู “สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่า...รัก” << รวมพลคนรักสิ่งเล็กๆ @เฉลิมไทย>>

บ้านหลังนี้เป็นที่ที่ให้คนได้เข้ามาพูดคุย แลกเปลี่ยนประสบการณ์ความรู้สึกต่างๆที่ได้จากหนังเรื่องนี้

เมื่อได้ก้าวเข้ามา มิตรภาพจึงเกิดขึ้น ด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน “ความรู้สึกที่เรียกว่ารัก”
เหมือนคนที่รู้จักกันมาเนิ่นนาน ประสบการณ์ เรื่องราวต่างๆที่เล่าสู่กันฟังอย่างคุ้นเคย
เกิดเป็นความประทับใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

แม้จะได้ดูหนังเพียงรอบเดียว ยังไม่ทันได้เก็บรายละเอียด
แต่เรื่องราว ความรู้สึกยังคงตราตรึงอยู่ในหัว

เมื่อเกิดงานนัดพบปะสังสรรค์กันอีกครั้งหนึ่ง จึงตั้งใจจริงที่จะไปร่วมงานให้ได้ !

และก็ไม่ผิดหวัง มิตรภาพที่เกิดขึ้น เหมือนคนที่รู้จักคุ้นเคยกันมาอย่างยาวนาน
ภาพบรรยากาศครั้งนั้น ถูกเก็บเป็นความทรงจำดีดี

เป็นประสบการณ์ดีดีอีกส่วนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต^^

ความประทับใจในงานมีตติ้งครั้งก่อนยังไม่ทันสร่างซา
ก็ได้รับโทรศัพท์เบอร์แปลกในเย็นวันหนึ่ง

“หนูสน ไปร่วมงาน...........มั๊ย..........................................”

รายละเอียดต่างๆที่พูดมาหลังจากนั้น ไม่รู้เรื่องราว...
สมองได้ทำการประมวลผลว่า ครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้พบปะสังสรรค์กัน

จึงตอบตกลงไป ...

แล้วความผิดหวัง ก็ไม่เคยมายุ่งเกี่ยวอีกเลย

บรรยากาศ ผู้คน เสียงโห่ร้องยินดี
การตามล่าลายเซ้นต์และถ่ายรูปคู่กับนักแสดงต่างๆของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆบ้านพันทิบ
ที่ดูจะอื้ออึงกว่ากลุ่มอื่น^^

และอีกหลายๆความรู้สึกที่ตามมา
แม้จะรู้สึกเสียใจ ที่จะเป็นวันสุดท้ายในการพบเจอ
แต่หนูสนก็ลบเลือนความรู้สึกนั้นไป
นั่งนิ่งๆเพื่อซึมซับบรรยากาศ และเก็บเป็นภาพประทับใจไว้ในความทรงจำให้ได้มากที่สุด

มีคนถาม “หนูสน เคยคิดมั๊ยว่านี่เป็นเรื่องจริง หรือฝัน?)

“เหมือนฝันเลย นั่งคิดอยู่ว่า ทำไมเรามาอยู่ที่นี่ได้ ได้พบเจอกับมิตรภาพใหม่ เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ
ถ้าหากนี่เป็นฝัน หนูสนก็คงไม่อยากตื่น...”

ไม่มีงานเลี้ยงใด ไม่มีวันเลิกรา…

งานเลี้ยงจบ ทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน แต่ความประทับใจยังคงอยู่ เต็มหัวใจ...

แวะมาดูบ้านรวมพล@พันทิปอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกใจหาย ที่ต้องลาจากกัน

ความครื้นเครงบังเกิดขึ้น จากภาพความประทับใจที่หลายคนนำมาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันอย่างมีอรรถรส

และแล้ว หนูสนก็สบโอกาสได้ไปดูหนังเรื่องนี้อีกเป็นครั้งที่สอง
ค่อยๆซึมซับเรื่องราว และความรู้สึกต่างๆของหนังไว้อย่างดี
เหมือนเดิม...ความประทับใจยังคงมี เหมือนเดิม^^

ในวันของการจากลา
ต้องย้ายถิ่นฐานตามหน้าที่และการดำเนินชีวิต
หนูสนเข้ามาในบ้านเพื่อบอกลา

http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A9694504/A9694504.html

นี่คือความรู้สึกของสิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก จริงๆ

หนูสนยิ้มอีกครั้งให้กับมิตรภาพที่กลายเป้นความทรงจำ
แม้จะต้องจากลากัน ความประทับใจเหล่านี้ ก็จะยังคงอยู่...เสมอไป

ขอบคุณทุกมิตรภาพและกำลังใจในบ้านหลังนี้
ขอบคุณจริงๆค่ะ^^

(ปล.ไม่อยากใช้คำว่าลาจาก ขอใช้คำว่า แล้วพบกันใหม่นะคะ)

แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 53 15:37:54

แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 53 15:17:52

จากคุณ	: HAMAJUNG
เขียนเมื่อ	: 16 ก.ย. 53 08:53:14