|
ความคิดเห็นที่ 34 |
ก๊อปมาจากอีกกระทู้เลยแล้วกัน
เราเป็น ผญ. ตอบแบบ ผญ.นี่แหละ ว่า "เราจะตรวจ"
เจ็บปวด มันเจ็บตั้งแต่ท้องไม่มีพ่อ (หรือมีแต่ยังไม่ยอมรับ) แล้วล่ะ
ถึงเวลามาบอกไอ้คนที่ขึ้นชื่อว่า เป้นพ่อของลูก ยังโดนตบกลับหน้าหงาย ว่าให้ไปตรวจ DNA อีก ถ้า... ไม่ไปตรวจ เราจะเจ็บปวดกับคำพูดที่ตามมาอีกเยอะ เช่น ไม่กล้าล่ะสิ, ไม่ใช่อ่ะสิ ถึงไม่ตรวจ, กลัวเค้าจะรู้รึไงว่าไปมั่วที่ไหนมา พอเค้าท้าถึงไม่ตรวจ (ซึ่งมีคนที่คิดแบบนี้เยอะเหมือนกันในสังคม เราปฏิเสธไม่ได้ ถูกม่ะ) เห็นป่ะ!! แบบไหนเจ็บกว่ากัน
ตรวจ DNA (ถ้าเรามั่นใจแล้วว่าใช่แน่ๆ) เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ และปกป้องตัวเองจากคำครหาที่จะตามมา ต่อให้จะต้องเป็นการทำร้าย "พ่อของลูก" ที่รักนักรักหนา ก็ต้องทำ!! เวลานี้ คนที่เราต้องห่วงคือ ความรู้สึกลูก และตัวเราเอง ไม่ใช่ ผช.ที่จิ้มแล้วไม่รับแบบนั้น ไม่ต้องไปห่วงมานมากหรอก
ตอนนี้มันเป็นข่าวไปแล้ว เราต้องดึงศักดิ์ศรีของเราคืน ไม่ใช่มัวแต่ห่วงว่าจะทำร้ายใคร ใครว่าตรวจเป็นการทำร้ายเด็ก .. เราว่าไม่ตรวจแหละทำร้ายเด็ก (ในอนาคต) ยิ่งกว่า ...
จากคุณ |
:
Girl_of_Monsterteam
|
เขียนเมื่อ |
:
17 ก.ย. 53 10:47:39
|
|
|
|
|