ชั่วฟ้าดินสลาย ... เป็นหนังที่ดีมากและละเมียดมาก แต่ถ้าขนาดที่ทำให้วนิดาร้องไห้ในโรงหนังได้ ผมว่ามันยังไม่พอ (สปอยล์)
|
|
หนังปูเรื่อง ดำเนินเรื่องมาดีมาก ทั้งภาพ ทั้งฉากก็สวยทั้งเรื่อง เพลงเพราะ ละเมียดละไมดีทุกอย่าง
แต่คิดว่าสิ่งที่เห็นในหนัง มันมีแต่ "ความใคร่" เท่านั้น ไม่มีภาคของ "ความรัก" เลย มันทำให้หนังดูแล้วไม่ได้น่าซาบซึ้งเท่าที่ควรจะเป็น เอาขนาดที่ทำให้วนิดากับพิศมัยเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ไปนั่งดูแล้วร้องไห้ในโรงได้
หนังทำให้คนดูคิดว่า การที่ส่างหม่องต้องการจะตาย เป็นการทำเพื่อตัวเอง ที่ต้องการหนีจากสภาพนี้ ทั้ง ๆ ที่ในบทพูด พูดถึงแต่ลูกกับเมีย
ตีความเอง ... ผมคิดว่าการยอมตายของส่างหม่อง รวมทั้งของยุพดี คือการยอมเสียสละ เพื่อให้คนที่ตัวเองรักได้มีอิสระมากกว่า ไม่ใช่การเห็นแก่ตัว ตายเพื่อหนีจากสภาพนี้ โดยเฉพาะเมื่อมีลูกเกิดขึ้นมา มันเลยทำให้ส่างหม่องตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
แต่ตัวหนังไม่ได้ปูถึงความรักที่เกิดขึ้นจริง ๆ ก่อนหน้าการตัดสินใจนี้เลย
หนังพูดถึงความใคร่ที่เกิดขึ้นในช่วงแรก จนมาเป็นความรำคาญ รังเกียจ เมื่อต้องมาอยู่ด้วยกันตัวติดกันตลอดเวลา จนถึงฉากที่หนีไปริมแม่น้ำ ก่อนจะตัดมาอีกทีคือ 2 คนคุยกันเรื่องมีลูก
ผมว่ามันข้ามไปช่วงนึง คือช่วงที่เลยจากการทะเลาะกัน รำคาญกัน กลายเป็นความรักความผูกพัน และอยากเห็นอีกคนเป็นอิสระ กลายเป็นความรักบริสุทธิ์ ที่ยอมสละได้แม้แต่ชีวิตของตัวเอง
ถ้ามีท่อนตรงนี้ก่อนจะจบเรื่องได้ คงจะทำให้ฉากจุดจบของคู่นี้น่าประทับใจ และคนดูก็จะออกจากโรงได้อย่างมีความสุขในความรักกว่านี้
แต่เรื่องนี้ ทำให้เห็นแต่เรื่องของ "ความใคร่" มากกว่า "ความรัก" จริง ๆ
ตั้งแต่ความใคร่ของพะโป้ ต่อยุพดี ... ไม่เห็นความรักของ 2 คน
ความใคร่ของส่างหม่อง กับ ยุพดี ... ไม่เห็นความรักของ 2 คน
| จากคุณ |
:
หลายมิติ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ก.ย. 53 13:52:31
|
|
|
| 
