ความคิดเห็นที่ 1 หน้าหนังเล็กๆ ที่ดึงใจให้เข้าไปดู ผมเห็นตัวอย่างของหนังเรื่องสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักตอนเข้าไปดูหนังเรื่องตุ๊กกี้ เจ้าหญิงขายกบ เรื่องนี้เข้าไปดูเพราะอยากเห็นว่ากล้องที่ผมใช้งานอยู่อย่าง 5D MKII นี่เวลาเอามาถ่ายหนัง มันให้คุณภาพเป็นอย่างไร ก็เท่านั้นเอง ซึ่งก็ได้เห็นแล้วว่ามันก็ใช้งานได้ดีพอสมควร แต่น่าเสียดายที่ผู้กำกับเล่นกับระยะชั้นตื้นมากไป หนังเลยดูแปลกๆ แต่ก็นับถือแก ที่กล้าทดลองอะไรใหม่ๆ ก็เลยขอเป็นกำลังใจด้วยการตีตั๋วเข้าไปดูสักหน่อย ซึ่งตัวหนังก็ไม่มีอะไรให้พูดถึงครับ ดูเสร็จ ก็จบ แล้วก็ลืมไปแล้วเรียบร้อย  แฮ่... แต่ที่จำมากกว่ากลับเป็นตัวอย่างหนังสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักนี่มากกว่า ดูแล้วเหมือนจะมีอะไร แต่ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายนัก กะว่าคงสนุกตลก ให้ได้ยิ้ม ได้หัวเราะบ้างก็พอใจแล้ว ดูวันฉายแล้วก็น่าจะเป็นช่วงที่ลงมาถ่ายรูปรับปริญญาให้เพื่อนพอดี ก็เลยบอกน้องสาวว่า ถ้าหนังเข้ามาดูกันเนอะ  ^^ ถ้าพูดถึงเรื่องกระแสหนังเรื่องนี้ ผมว่าในช่วงที่หนังยังไม่เข้าโรงมันเงียบอย่างน่าใจหายเหมือนกัน เพราะเทียบกับอีกเรื่องที่ยังไม่เข้าฉายอย่าง กวนมึนโฮแล้ว  ผมเห็นโฆษณาของเรื่องหลังมากกว่า แบบที่เรียกว่าเทียบกันไม่ติด ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจอะไร ถ้ามองถึงทีมการตลาดของสองค่ายนี้ ว่าความชำนาญต่างกันแบบลิบลับ หนังน่าสนใจหลายเรื่องแห้วไป เพราะทีมการตลาดพลาดนี่แหละ และเรื่องนี้ก็มีทีท่าว่าจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน หากว่าไม่เป็นเพราะตัวหนังมันมีดีของมันจริงๆ นอกจากโหมโรงแล้ว ผมว่าเรื่องนี้ถือว่าเป็นปาฎิหารย์เล็กๆ อีกเรื่องหนึ่งในวงการหนังไทยเลยทีเดียว แต่ส่วนหนึ่งก็เข้าใจทีมการตลาดของค่ายนี้นะ เพราะมันเป็นหนังจากผู้กำกับใหม่ที่ไม่มีอะไรการันตีเลย ว่าจะทำหนังได้ถูกใจคนดูแค่ไหน แม้ว่าจะมีดาราระดับเกรดเอ อย่างมาริโอ้คอยเรียกลูกค้าก็ตาม ดังนั้นเมื่อต้องทำแผนโฆษณา จึงเล็งกลุ่มเป้าหมายหลักเป็นวัยรุ่นไว้ก่อน ทำให้หนังตัวอย่าง มันถึงได้ออกมาแนวนี้ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วกลุ่มเป้าหมายของหนังเรื่องนี้น่าจะเป็นกลุ่มคน ที่เรียกว่าวัยรุ่นระยะสุดท้ายซะเป็นส่วนใหญ่ คือพวกอายุ 25 - 35 ประมาณนี้  ฮ่าๆๆ ซึ่งสุดท้ายแล้วผมว่าหนังก็เจาะได้เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายที่แท้จริงในที่สุดอยู่ดีจากกระแสปากต่อปาก แถมยังได้กลุ่มลูกค้ากว้างกว่าที่คิดไว้อีกด้วย ก็ขนาดสรยุทธ์ยังชมผ่านเรื่องเล่าเลย แม้จะไม่รู้ว่าแกชมจากใจ หรือชมจากตังค์ก็ตามที แต่อย่างน้อยผมเชื่อว่าเฮียแกชอบหนังเรื่องนี้ อยู่พอสมควรเลยล่ะ สังเกตจากสีหน้าเวลาพูดถึงหนังแล้วมันดูมีความสุขจากส่วนลึกจริงๆ ยังไงเชื่อว่าหนังเรื่องนี้จะเป็นเครดิตที่ดี ที่ทำให้หนังเรื่องหน้าผู้กำกับทั้งสองคน คงมีอำนาจการต่อรองให้หนังเป็นไปแบบที่ต้องการได้เต็มร้อยมากขึ้นกว่าที่เป็น เพราะผมเชื่อว่าการเป็นผู้กำกับหน้าใหม่ในวงการ น่าจะถูกกดดันอะไรอยู่บ้างแหละ หนังเรื่องหน้าขอแบบสุดๆ เลยนะครับ รับรองว่ามีคนรอดูอยู่เพียบแน่ๆ ครับ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:41:18

ความคิดเห็นที่ 2 ประภาส ชลศรานนท์ เมื่อได้รู้ว่าหนังเรื่องนี้มีโปรดิวเซอร์คือพี่จิก ก็เลยทำให้ผมหายสงสัยทันที ว่าทำไมหนังเรื่องนี้มันถึงมีภาพรวมออกมาแบบนี้ ... เรียบง่าย แต่งดงาม ... ... ละเมียด ละไม และใส่ใจรายละเอียด ... ... มองโลกในแง่งาม ตั้งคำถามในแง่บวก... ... ไม่มีคำหยาบในบทเลย ... หนังเรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายที่ร้ายสุดๆ อย่างน้องมะม่วงก็ไม่ได้ร้ายอะไรมากมาย ก็แค่อารมณ์สาวแย่งกันจีบหนุ่มก็เท่านั้นเอง ส่วนคนอื่นๆ ไม่ว่าจะน้องดรัมเมเยอร์ ที่แย่งกันจีบหนุ่มจบตบตีกันบาดเจ็บ  สุดท้ายก็เคลียร์กันรู้เรื่อง มาเชียร์บอลด้วยกันอยุ่ดี อะไรแบบนี้แหละที่ผมรู้สึกว่ามันเป็นหนังที่โคดจะพี่จิกเลยสำหรับผม หนังเรื่องนี้ไม่ได้เข้าใจยาก เพราะมันสื่อทุกอย่างด้วยหัวใจ ก็เลยไม่มีอะไรให้ต้องตีความมากนัก แต่ก็ทำให้อิ่มเอมใจได้เช่นกัน ... ผมชอบ ... สั้นๆ ง่ายๆ เท่านี้เอง แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:27:32 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:42:21

ความคิดเห็นที่ 3 แววตา และมาโคร หนังเปิดฉากมาที่มิวเซี่ี่ยมสยาม ซึ่งผมก็ไปเที่ยวทันทีเลย หลังจากดูหนังเรื่องนี้จบในวันที่ 12 ในหนังเนรมิตให้ที่นี่เป็นงานนิทรรศการภาพถ่ายของโชน ซึ่งเต็มไปด้วยภาพถ่ายโคสอัพ พร้อมกับการสื่อให้เข้าใจว่าตาโชนนี่เป็นคนที่ใส่ใจในรายละเอียดมากคนหนึ่ง และเลือกที่จะมองสิ่งต่างๆ จากส่วนเล็กๆ ไปหาภาพรวมใหญ่ๆ  ต่างกับคนส่วนมาก ที่จะสนใจภาพรวมใหญ่ๆ ก่อนจะค่อยๆ โคลสอัพไปที่สิ่งเล็กๆ นอกจากนี้หนังยังจงใจขี้นำให้เราเข้าใจว่าเขามีลูกแล้ว และบทเกริ่นนำในหนัง น่าจะพูดถึงความหลังความทรงจำเก่าๆ ที่ยังมีความหมายกับเขา ณ วันนี้ ผมเลยคิดไปว่าตาพระเอกคงแต่งงานมีลูกมีเต้าแล้ว แต่ยังคิดถึงความรักครั้งแรกอยู่ ก็เลยเป็นที่มาของหนังเรื่องนี้อะไรประมาณนี้ ซึ่งน่าจะคล้ายๆ อารมณ์ตอนผมเขียน เรื่อง Bakery Music and my bittersweet memory ลงห้องเฉลิมกรุงเมื่อสองปีก่อน อะไรประมาณนั้น แต่แล้วก็พบว่ามันไ่ม่ได้เป็นอย่างนั้น... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:43:13

ความคิดเห็นที่ 4 อดีตฝันวันวาน หนังพาเราย้อนอดีตไปยังเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง เราได้รู้จักกับสาวน้อยคนหนึ่ง ที่อยู่ในวัยรุ่นระยะเริ่มต้น หน้าตาธรรมดาสามัญ ผิวสีน้ำผึ้ง ตามประสาเด็กต่างจังหวัด ที่ชอบวิ่งเล่นซนตากแดดไปกับเพื่อนๆ วัยเดียวกัน ได้เห็นพระเอกอีกครั้งฉากโดดลงมาจากต้นมะม่วง พร้อมกับมะม่วงสองลูก ที่ยื่นให้กับน้องน้ำ พร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาสาวๆ แอบเพ้อ (มันจะหล่อไปไหนฟะ อิจฉา) จากนั้นก็เข้าฉากเกริ่นนำตัวละครอื่นๆ เราได้เห็นเพื่อนๆ ของน้องน้ำ ที่แต่ละคนแสดงได้สุดยอดมาก ขโมยซีนกันสุดๆ จนทำให้ผมรู้สึกว่า หนังเรื่องนี้ีมีเสน่ห์มาก เพราะน้องๆ กลุ่มนี้แหละ ที่ทำให้มันดูแล้ว เรื่องราวมันจริง และดึงให้ย้อนคิดไปถึงเพื่อนเก่าๆ สมัยม.ต้น ที่สมัยนั้นซี้กันสุดๆ เจอหน้ากันทุกวันตั้งแต่เช้ายันเย็น แถมเสาร์อาทิตย์ ก็ยังไปเรียนพิเศษด้วยกันอีก ตรงนี้แหละที่ผมว่ามันทำให้หนังเรื่องนี้ กลายเป็นกระแสขึ้นมาได้ เพราะหนังเรื่องนี้สามารถเปิดกล่องอดีต ที่พวกเราเก็บไว้ในใจ ให้ค่อย ๆ เลื่อนไหลออกมาเรื่อยๆ แบบไม่รู้ตัว ความทรงจำที่เราเคยคิดว่าลืมเลือนมันไปแล้ว... หนังเรื่องนี้ทำให้เรารับรู้ว่าจริงๆ แล้วความทรงจำเก่าๆ เหล่านั้น... ... มันไม่ได้เลือนหายไปไหนเลย ... ... มันอยู่กับเราเสมอ และก็จะเป็นอย่างนั้น ... ... ตลอดไป ... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:44:00

ความคิดเห็นที่ 5 รักครั้งแรก... หัวใจก็แตกสลาย... ยังจำ “รักแรก” ของตัวเองได้ไหมครับ สำหรับผมรักแรกคือความรักที่มีความหมายที่สุด หลายเรื่องราวยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ เหมือนตอนเขียนเรื่อง Bakery Music and my Bittersweet Memory ที่ทำให้ผมรับรู้ว่าเมื่อเราประทับใจกับอะไรสักอย่าง ความทรงจำเหล่านั้นจะคงอยู่กับเราเสมอ ไม่ว่าเวลาจะเลื่อนผ่านไปเนิ่นนานเพียงใดก็ตามที รักแรกของน้ำก็เช่นกัน... ความรักในหนังเป็นความรักที่ทำให้ผมหวนย้อน กลับไปคิดถึงรักแรกของผมเช่นกัน เพราะเป็นยุคที่เทคโนโลยียังไม่รวดเร็วฉับไวมากนัก ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ, ไม่มีบีบี, ไม่มีแม้กระทั่งเพจ จะโทรไปได้ก็ต้องโทรเข้าเบอร์บ้าน ที่จะโทรแต่ละที ก็กลัวว่าคนที่มารับจะไม่ใช่คนที่เราจะคุยด้วย กลัวโดนพ่อแม่ของเขาด่าว่าโทรมาทำไม สารพัดสารเพ ไม่เหมือนปัจจุบัน โทรเข้ามือถือก็ได้ บีบีก็ได้ ส่งเมล์ก็ได้ มันเลยทำให้รู้จักกันไว และความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น มันก็พลอยไวไปด้วย และบ่อยครั้งเลยที่มัน... ไวเกินไป... ในหนังเราได้เห็นน้ำพยายามที่จะจีบหนุ่มฮ็อตประจำโรงเรียน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นชิ้นเป็นอันสักเท่าไหร่ เนื่องด้วย ความหล่อของตาพระเอก ทำให้สาวๆ ทั่วโรงเรียนหมายปอง แถมยังมีน้องมะม่วงค่อยแย่งซีนตลอดเวลา ทำให้ในความรู้สึกของเธอ มันเหมือนกับว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้อยู่คงสู้คนอื่นเขาไม่ได้ นั่นคือที่มาของการพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น น่าสนใจขึ้น แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจากแรงบันดาลใจที่อาจจะดูไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่ หากเอามาตรวัดของผู้ใหญ่เข้าไปวัด แต่ไม่ว่าแรงบันดาลใจ จะเกิดขึ้นเพราะอะไรก็ตามที แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ แรงฉุดที่เกิดขึ้นนั้น ทำให้เด็กสาวคนหนึ่งพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้เป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเดิม นั่นต่างหากคือสิ่งที่สำคัญ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:08:57 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:45:03

ความคิดเห็นที่ 6 การพยายามขัดสีผิว  พยายามทำกิจกรรมมากขึ้น เพื่อที่จะให้ตัวเองดูเด่นขึ้นมาบ้าง แม้ว่าจะไม่สามารถ เบียดเข้าชมรมนาฎศิลป์ได้อย่างที่หวัง แต่ก็ได้เข้าชมรมละครภาษาอังกฤษ ของคุณครูที่เธอให้ความเคารพรักในที่สุด แม้จะถูกบังคับเล็กๆ ก็ตามที จะเห็นได้ว่าน้ำค่อยๆ เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีึขึ้น รวมถึงการตั้งใจเรียน เพื่อที่จะได้สอบให้ได้ที่หนึ่ง แล้วไปเที่ยวหาพ่อที่ิอเมริกา สิ่งเหล่านี้แหละ ที่ทำให้เราเผลอใจแอบลุ้นเอาใจช่วยสาวน้อยคนนี้อยู่ตลอดเวลา แม้ว่ารักครั้งแรกของเธอจะจบลงด้วยหยดน้ำตา ที่เปียกปอนไปทั้งร่างกายและจิตใจ แต่สิ่งที่สำคัญที่เธอได้เรียนรู้ก็คือความรักสวยงามเสมอ และแม้ว่าเวลาจะเลื่อนผ่านไปเนิ่นนานเพียงใดก็ตามที แต่รักแท้ที่มั่นคง จะค้นหาที่ทางที่เหมาะสมของมันเองเสมอ สำหรับหลายๆ คน... รักแรกอาจจะไม่ใช่รักที่สมหวัง ผมเองก็เช่นกัน แต่สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากรักแรกนั่นก็คือ... ความรักมีหลายด้านและหลายมุมมอง ไม่จำเป็นเสมอไปที่ความรักจะต้องลงเอย ด้วยการที่คนสองคนได้อยู่ด้วยกัน ครองรักกัน แต่งงานกัน ความรักที่ไม่ต้องการที่จะครองครองมันมีอยู่จริง การได้เห็นคนที่เรารัก... มีความสุขกันคนที่เธอเลือกที่จะรัก... และเราสามารถยิ้มให้กับเธอและเขาคนนั้นได้อย่างเต็มหัวใจ มันก็คือเครื่องยืนยันว่า... ความรักไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน... กับใคร... และเมื่อไหร่... มันก็งดงามเสมอ... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:47:36

ความคิดเห็นที่ 7 เล็กๆ ใหญ่ๆ สลับกันไป สลับกันมา เคยอ่านบทความของพี่จิกในคอลัมภ์ตอบจดหมาย พี่เขาเขียนไว้ว่า เวลาเรารักหรือสนใจใครสักคนขึ้นมา คนๆ นั้นจะตัวใหญ่ขึ้นในความรู้สึกของเรา ท่ามกลางผู้คนมากมาย เราจะมองเห็นเขาก่อนใครเสมอ นั่นเพราะเราให้ความสำคัญกับเขามากที่สุดนั่นเอง สำหรับน้ำแล้ว กรณีนี้ไม่ต้องถามต่อ เพราะเราเห็นกันอยู่แล้ว ว่าโชนเป็นจุดดึงดูดสายตาของน้ำอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว และแน่นอนว่าโชนเองก็รู้ดี ว่ามีรุ่นน้องคนนี้แอบปลื้มเขาอยู่ แต่ด้วยความที่มีสาวๆ สวยๆ คอยปลื้มเขาอยู่เต็มโรงเรียน ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไร ที่เราจะไม่เห็นโชนแสดงอาการอะไร ให้น้ำรู้สึกเลยสักนิด ว่าพี่โชนคนนี้ก็สนใจน้ำเช่นกัน ต่างกันเพียงว่าจุดเริ่มต้นของความสนใจของน้ำที่โชนรู้สึกนั้น ไม่ได้เริ่มต้นจากความรู้สึกชอบ หรือหลงใหลอะไรแบบนั้น แต่น่าจะเริ้มต้นจากความรู้สึกว่าน้องคนนี้มีอะไรบางอย่าง ที่น่าสนใจเหมือนกันนะ โดยเฉพาะตอนเห็นน้ำทะเลาะ เรื่องซื้อน้ำอัดลม เขาคงเห็นว่าเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง กล้าทะเลาะกับผู้ชายตัวโตๆ เรื่องนี้ได้ แสดงว่าก็เอาเรื่องเหมือนกัน ดังนั้นเขาเลยโชว์แมนเข้ามาช่วยซะหน่อย สมัยเรียนมีใครเคยเป็นบ้างไหมละครับ โชว์แมนหน้าสาว เพราะรู้ว่าสาวคนนี้แอบปลื้มเราอยู่ แม้ว่าเราจะไม่ชอบสักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็ทำไปเพื่อสร้างภาพลักษณ์ด้านบวกให้กับตัวเอง อะไรแบบนี้อะครับ  แต่กับสิ่งที่โชนทำไป ผมว่าเขาทำ เพราะเห็นใจเด็กสาวกลุ่มนี้ที่ถูกแซงคิว แต่หลังจากมีเรื่องชกต่อยกัน แล้วถูกอาจารย์เรียกไปทำโทษ พอเดินออกมาเขาพบว่าน้ำเอาพลาสเตอร์ยามาให้ มันน่าจะเป็นจุดเริ่มที่ทำให้น้ำกลายเป็นคนตัวใหญ่ ขึ้นมาในหัวใจของเขาได้แบบไม่รู้ตัว รู้สึกตัวอีกทีก็มีน้องคนนี้อยู่ในสายตาซะแล้ว เราจะเห็นว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ โชนก็จำชื่อน้ำได้ตลอด และเก็บช็อกโกแล็ตที่น้ำให้วันวาเลนไทน์ เก็บภาพถ่าย ที่ถ่ายน้ำไว้เรื่อยๆ ซึ่งเขาเองก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกเหมือนกัน ว่า ณ เวลานั้นเขารู้สึกอย่างไรกับสาวน้อยหน้าตาธรรมดาคนนี้ แต่ที่ผมคิดว่าเข้าใจ คือเขาน่าจะเริ่มให้ความสนใจ กับสาวน้อยคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ... น้ำเริ่มตัวใหญ่ขึ้นมาแล้วทั้งในสายตาและความรู้สึกของเขา ... แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 18:12:47 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:48:40

ความคิดเห็นที่ 8 สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า... “รัก”... ความรักในวัยเรียนเป็นความรักที่ค่อนข้างบริสุทธิ์ อย่างน้อยก็สำหรับผม อย่างตัวเองในวัยนั้น ก็เคยแอบชอบสาวคนหนึ่งสมัย ม.สอง แล้วก็เริ่มคบหากัน มันเป็นการคบที่เริ่มต้นจากความรู้สึกเพียงอย่างเดียวล้วนๆ ชอบหน้าตา ชอบนิสัย ก็จีบ ลุยเต็มที่ จนคว้าหัวใจเธอมาได้ แม้สุดท้ายต้องเลิกรากันไป เพราะเหตุผลเรื่องความพร้อม แต่มันก็ทำให้ผมรับรู้ว่าความรักที่บริสุทธิ์ครั้งนั้น มันมีความหมายกับความทรงจำของผมมากมายเพียงใด ครั้นเมื่อโตขึ้นมา ผมกลับพบว่าความรักในวัยยี่สิบกว่าๆ มันเต็มไปด้วยเงื่อนไขอะไรก็ไม่รู้มากมาย บางทีเจอคนที่ชอบ แต่ก็ต้องมาคิดอีกว่าถ้าคบไปแล้ว จะมีปัญหาอะไรตามมาไหม สถานภาพทางสังคมจะเป็นอย่างไร คบแล้วจะไปกันรอดไหม และอื่นๆ จิปาถะ จนหลังๆ มาผมเริ่มรู้สึกเหนื่อย และตัดสินใจพักผ่อนหัวใจไว้ก่อน ซึ่งก็พบว่าการอยู่คนเดียวอาจจะเหงาบ้าง แต่ก็สบายใจดี สำหรับน้ำและโชน ความรักของคนทั้งคู่เกิดขึ้นด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คบเพราะหวังจะกอบโกยเงินทอง หรือสิ่งสำคัญของกันและกัน มันเป็นความรักที่รัก... เพราะอยากจะรักก็เท่านั้นเอง... สั้นๆ ง่ายๆ แต่งดงาม... ผมไม่รู้ว่าสมัยนี้เด็ก ม.ต้น เวลาคบกันมันก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว แต่ในโลกยุคดิจิตอลที่ทุกอย่างรวดเร็วไปเสียหมด มันทำให้อะไรหลายอย่างเกิดขึ้นไวไปหน่อย ลูกสาวของคนรู้จัก พึ่งคลอดลูกไปทั้งๆ ที่ยังเรียนอยู่ ปวช. โชคดีที่ฝ่ายชายรับผิดชอบ ก็เลยแต่งงานแต่งการกันไป แต่มันก็สะท้อนปัญหาของสังคมสมัยนี้ได้ดี ความรัก = sex  คือปัญหาใหญ่ของสังคมไทยเวลานี้ ดังนั้นผมจึงรู้สึกดีที่ได้เห็นความรักใสๆ ของน้ำ ความรักที่อดทน เก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ รอจนกระทั่งถึงวันที่คิดว่าตัวเองดีพร้อม และเหมาะสมกับหนุ่มสุดฮ็อตของโรงเรียน แล้วจากนั้นค่อยสารภาพความรู้สึกให้เขาฟัง หรือกับโชนเองที่ตอนท้ายเราได้รับรู้ว่าเขาเอง ก็มีความรู้สึกที่ดีกับน้ำเช่นกัน เพียงแต่ความปากหนักของเขา ทำให้หลายๆ อย่างไม่ได้เป็นไปอย่างที่มันควรจะเป้น และกว่าที่จะเข้าใจทุกอย่างมันก็สายเกินไปเสียแล้วสำหรับเขา หนังเหมือนจะเศร้า และดูเหมือนว่าจะจบลงพร้อมๆ กัน กับสมุดบันทึกสีดำเล่มนั้น และก้าวเดินของโชน แม้่ว่าช่วงท้ายของหนังจะทำลายความดีของหนังทั้งเรื่องไปก็ตามที แต่อย่างน้อยมันก็ทำมาให้กำลังใจคนหลายๆ คนให้เชื่อว่า พยายามทำดีที่สุด แล้วเมื่อนั้นสิ่งที่ดีๆ อื่นๆ จะเข้ามาหาคุณเอง นี่คือปมที่ดีที่ฉากสุดท้ายของหนังเรื่องนี้ฝากเอาไว้ แม้ว่ามันจะถูกถ่ายทอดออกมาแบบชวนส่ายหน้าสักเท่าไหร่ก็เถอะ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:49:54

ความคิดเห็นที่ 9 ปมในใจที่รอให้ก้าวผ่าน อีกประเด็นที่น่าสนใจในหนังเรื่องนี้ก็คือปมในใจของตัวละครที่ชื่อโชน รวมถึงปมในใจของน้ำ ที่อยากพบเจอหน้าพ่อจนตั้งใจเรียน รวมไปถึงปมเล็กๆ น้อยๆ ในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน ตอนที่เพื่อนงอนน้ำ เพราะเห็นผู้ชายดีกว่าจนไม่มาฉลองวันเกิด ผมว่ามันน่ารักดีกับปมเหล่านี้ และมันทำให้หนังแสดงตัวตนของตัวเอง ได้อย่างชัดเจนมากขึ้น ว่าเป็นหนังที่ทำให้รู้ว่าวัยรุ่นทุกคน ต่างก็มีปมปัญหาในใจของตัวเองกันทั้งนั้น มากบ้าง น้อยบ้าง ต่างกันไป แต่ที่ชัดเจนที่สุดก็คงหนีไม่พ้นปมในใจของโชน กับการไม่กล้าเตะจุดโทษ เพราะเข้าใจดี ถึงความเจ็บปวดของพ่อที่เตะลูกโทษไม่เข้า จนทำให้ลูกถูกล้ออยู่ตลอดเวลา ถามว่าเขาโกรธพ่อของเขาไหม ที่ทำให้ถูกเพื่อนๆ ล้อ ผมว่าเขาไม่โกรธ และเข้าใจพ่อดีที่สุด แต่ขณะเดียวกัน ก็ไม่กล้าเอาตัวเองไปอยู่ในสถานนะเดียวกันกับพ่อ เลยเป็นที่มาที่ทำให้เขาหลีกเลี่ยงการเตะจุดโทษ ซึ่งก็คือการเอาตัวออกมาให้ไกลจากปัญหาที่สุดนั่นเอง ตัวพ่อเองก็รู้เรื่องนี้ดี แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่แอบลุ้นอยู่ไกลๆ ว่าลูกจะก้าวพ้นปัญหานี้ได้ในสักวัน ฉากที่โชนตัดสินใจขอยิงจุดโทษเองทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น เขาพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด ส่วนหนึ่งผมเชื่อว่าเพราะเขา เห็นว่าน้ำอยู่ตรงนั้น และได้รับรู้ถึงความพยายามของน้ำ เขาได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้ำที่พยายามซ้อมเป็นดรัมเมเยอร์ ทั้งๆ ที่มีแต่คนต่อต้าน การได้เห็นน้ำซ้อมจนดึกจนดื่น ทำให้เขาอยากให้กำลังใจกับเธอ  แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี วันนั้นพอเห็นน้ำอยู่แถวอัฒจรรย์ ท่าทางท้อๆ หงอยๆ มันเลยจุดประกายให้เขาตัดสินใจขอยิงจุดโทษ เพราะอยากจะบอกให้น้ำให้รู้ว่าถ้าเราพยายาม เราต้องทำมันได้ในที่สุด แม้ว่าลูกแรกจะยิงไม่เข้า... แต่สุดท้าย ท่ามกลางกำลังใจของคนรอบข้าง เขาก็ยิงมันจนเข้า และก้าวข้ามปมในใจได้ เขาดีใจและสายตาคู่นั้นมองไปที่น้ำเช่นกัน “ความรักชนะทุกสิ่ง...” คงจะจริงอย่างที่โชนเขียนไว้นะแหละ สุดท้ายเขาก็กลายเป็นกองหน้าตัวจริงของโรงเรียน และได้เล่นฟุตบอลให้กับโรงเรียนอย่างที่ฝัน และนั่นคือรางวัลที่เขาได้รับหลังจากก้าวผ่านปมในใจมาได้ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:26:08 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:51:03

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากวันนั้นมาดูน้ำมีกำลังใจขึ้นมาก โชนคือแรงบันดาลใจที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอ และเมื่อเห็นว่าพี่โชนทำได้ เธอก็ต้องพยายามเช่นกัน ผลที่ตามมาของการเป็นแรงบันดาลใจให้กันและกัน ก็คือน้ำสามารถก้าวขึ้นมาเป็นดรัมเมเยอร์มือหนึ่งได้ในที่สุด พร้อมๆ กับการก้าวขึ้นมาเป็นดาวโรงเรียนอย่างเต็มภาคภูมิ วันนี้... ในวันทีเธอรู้สึกว่าตัวเองน่าจะเริ่มมีตัวตนในสายตาพี่โชน วันนี้เธอพร้อมพอที่่จะสารภาพความรักกับพี่โชนเสียที แต่ทุกอย่างก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด ตาท็อปเพื่อนซี้ของโชนกลับก้าวเข้ามาก่อน และน้ำเองก็ยังเด็กเกินกว่าจะกล้าปฏิเสธ ในสิ่งที่ท็อปร้องขอ จึงทำได้แค่เงียบไม่ตอบอะไร สุดท้ายก็กลายเป็นว่าดูเหมือนคบกัน อย่างน้อยตาโชนก็เข้าใจไปว่าอย่างนั้นแล้ว แต่สำหรับน้ำแล้ว เธอไม่เคยมีคนอื่นอยู่ในสายตา ที่ยอมไปไหนมาไหนกับท็อป นั่นเป็นเพราะมีโชนอยู่ด้วย ฟังแล้วน่าสงสารท็อป แต่มันก็เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ ถามว่าถ้าปมในใจของโชนคือการไม่กล้ายิงจุดโทษ แล้วปมในใจของน้ำคืออะไร ก่อนอื่นเราต้องเข้าใจก่อนว่าน้ำห่างพ่อ และเธอก็โหยหาความรักแบบนี้ ความรักแบบที่เธอรู้สึกว่าพึ่งพาได้ มีใครสักคนคอยสนใจ ห่วงใย ดูแล มีคนคอยปกป้องเวลาที่มีคนมาแกล้ง ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น... เธอไม่มี... ความรักที่เธอได้รับจากแม่และเพื่อนๆนั้น แม้ว่ามันจะอบอุ่น และทำให้เธอรู้สึกดี แต่มันก็ยังไม่สามารถเต็มเต็ม สิ่งที่ขาดหายไปในใจของเธอได้ ดังนั้นลึกๆ ในใจแล้วเธอก็อยากได้ความรัก ความดูแล ความสนใจ เอาใจใส่ จากใครสักคนที่ทำให้เธอรู้สึกว่าถูกเติมเต็ม เมื่อพ่ออยู่ไกล สิ่งที่เธอเลือกจะใส่เข้ามา เพื่อเติมเต็มช่องว่างภายในใจก็คือพี่โชน เธอมีเขาเป็นทุกอย่าง เฝ้ามองดูเขาอยู่ไกลๆ พยายามให้เขาเป็นเป้าหมายในชีวิต และใช้มันเพื่อดีดตัวเองขึ้นไปอยู่ในสายตาเขาให้ได้ ความพยายามเหล่านั้น ก็เพื่อที่จะเติมเต็ม ช่องว่างของความรักที่ขาดหายไปนั่นเอง จนในที่สุดสิ่งที่เธอพยายามมาก็ทำให้เธอ กลายเป็นดาวโรงเรียน เป็นสาวที่ทุกคนหมายปอง แต่กับคนที่เป็นเป้าหมายในชีวิต เธอกลับไม่สามารถบอกความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ ให้เขาได้รับรู้เสียที หนังสือวิธีบอกรักมากมาย สุดท้ายก็ไม่ได้ช่วยอะไร นั่นเพราะไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งที่สำคัญที่สุดของความรัก ไม่ใช่วิธีการ แต่คือสิ่งที่เรียกว่า... ความกล้า... สิ่งที่เธอไม่ได้ทำมันเลยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:27:10 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:51:42

ความคิดเห็นที่ 11 สารภาพความในใจ สุดท้ายเมื่อสถานการณ์บีบบังคับ เมื่อถึงเวลาที่พี่โชนเรียนจบ สิ่งที่เธอเก็บไว้ภายในใจเรื่อยมา ตลอดจนคนรอบข้างที่ผลักดัน ทำให้สุดท้ายเธอต้องเรียกความกล้าทั้งหมดออกมา เพื่อที่สารภาพความในใจที่เก็บเอาไว้มาเนิ่นนาน วันนั้นในหัวของเธอ ในสายตาของเธอคงมีแต่เขาคนนั้น ใครให้ทำอะไรเธอก็คงไม่ค่อยรู้ตัวเท่าไหร่ อย่างฉากสั้นๆ ง่ายๆ ที่มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาบอก ให้น้ำเซ็นต์ชื่อให้ แล้วบอกว่าเขียนทับไปเลย น้ำที่ไม่มีสติ ก็เขียนคำว่า “ทับ” ลงไปจริงๆ เป็นมุกเล็กๆ ที่เรียบง่ายแต่งดงาม แบบที่ต้องยกนิ้วให้กับคนคิดมุกนี้เลยจริงๆ นั่นเพราะเวลานั้นเธอไม่ได้สนใจใครอื่นอีกแล้ว ในสายตาของเธอมองหาแค่พี่โชนเท่านั้น เพราะหากวันนี้เธอไม่เจอเขา และไม่ได้พูดมันออกไป ความรู้สึกเหล่านี้อาจจะไม่มีวันได้พูดออกไปอีกเลยก็ได้ และนั่นคือที่มาของฉากพีคสุดยอดในหนังเรื่องนี้ ที่สระน้ำ กับชายหนุ่มที่เธอเฝ้ามองเขาอยู่ไกลๆ เรื่อยมา วันนี้เธอเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขา และอยู่กับเขาเพียงลำพัง และเธอก็ระบายความรู้สึกที่มีทั้งหมดออกมา... จากใจ... ฉากนี้น้องใบเฟิร์นเล่นได้ดีมาก ฉากนี้เธอบีบอารมณ์คนทั้งโรง ได้อย่างที่ไม่มีใคคาดคิด เป็น long shot ที่ทำเอาคนดูหลายคน น้ำตาปริ่มกับความพยายามของเธอ ที่แม้ว่าเธอจะพบภายหลังว่า โชนตัดสินใจคบกับปิ่นไปแล้ว และได้รู้ว่าเธอพูดในสิ่งที่ไม่ควร ดังนั้นเธอจึงพยายามจะหนีออกไปจากสถานการณ์นั้นให้ไวที่สุด เธอหันหลังและพยายามเดินจากไปทันที โดยไม่รู้เลยว่า ด้านหน้าเธอคือสระว่ายน้ำ ฉากนี้เธอสื่อพลังความผิดหวัง ความสับสน ตื่นเต้น ประหม่า เสียใจ และทุกความรู้สึกด้านลบของเธอออกมา ในขณะเดียวกันก็ต้องทำให้โชนเห็นว่าเธอไม่เป็นไร และก็ต้องร้องไห้ไปด้วย กับความผิดหวังที่เกิดขึ้น ไม่ง่ายเลยสำหรับฉากนี้ แต่เธอทำมันได้ดีมากๆ แถมหนังยังตบด้วยฉากสั้นๆ ที่เธอเดินสวนกันกับปิ่น แล้วเดินเข้าไปกอดปิ่น ที่ก็ถามเธออย่างห่วงใยเช่นกัน มันทำให้เรารับรู้ว่า เด็กคนนี้เป็นคนที่นิสัยดี และไม่ได้เจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร เธอดีใจกับปิ่นจริงๆ เพราะสำหรับเธอแล้วพี่ปิ่นก็เป็นคนที่ดีมากๆ เช่นกัน “สมกันดีนะคะ” นั่นคือสิ่งที่เธอบอกกับโชน และพยายามบอกกับตัวเอง ความรักครั้งแรกของเธอหลุดลอยไป พร้อมๆ กับความผิดหวังอย่างหนักหน่วงในจิตใจ เราได้เห็นฉากที่น้ำกลับมาร้องไห้ที่ห้อง บนโต๊ะอ่านหนังสือ พร้อมๆ กับฉากเฉลย ความรู้สึกของโชนที่มาพร้อมๆ กับเพลงสักวันหนึ่ง ซึ่งผมว่าเลือกเพลงได้ดีมากๆ เลย เชื่อว่าฉากเฉลยที่ใส่เข้ามา ช่วยเติมเต็มทุกอย่างได้ดี ฉากนี้ิปิดท้ายที่โชนเดินเอาไดอารี่เล่มนี้มาวางไว้หน้าบ้านน้ำ ก่อนจะต้องขึ้นรถไปกรุงเทพ เพื่อเตรียมพบกับอนาคตใหม่ของเขา จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:52:34

ความคิดเห็นที่ 12 ฉากสุดท้่ายที่กลายเป็นความผิดหวัง ผมไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร แต่สำหรับผม หลังจากหนังผ่านฉากที่ดีมากๆ ทั้งสองฉาก ไม่ว่าจะฉากน้ำสารภาพรัก และฉากเฉลยความในใจของโซน หนังตัดกลับมายังเวลาเดียวกับฉากเปิดหนังอีกครั้ง เราพบว่าเด็กน้อยที่โชนอุ้มนั้น เป็นลูกของปิ่น แต่ไม่ใช่ลูกของโชน หนังพาเข้าฉากนี้ เพื่อจะบอกว่าโชนยังโสดอยู่ และไม่ได้คบกับปิ่นแล้ว อันนี้ทำเอาผมผิดหวังไปแล้วหนึ่งดอก เพราะเหมือนว่าหนังเสียเวลาไปพอสมควร กับการพยายามไขว้ขาหลอกคนดูให้คิดว่า โชนแต่งงานและมีลูกกับใครสักคนไปแล้ว และสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่ความทรงจำในรักแรกของเขา แต่ยังไม่สาแก่ใจ หนังตัดกลับไปที่ห้องส่งรายการหนึ่ง พร้อมกับเฉลยให้เรารับรู้ว่าน้ำถูกเชิญมาออกรายการ น้ำกลายเป็นดีไซต์เนอร์ชื่อดังที่ประสบความสำเร็จมาก ชื่อเสียงโด่งดังอยู่ที่อเมริกา และวันนี้มาทำงานชิ้นหนึ่งที่ไทย ทางรายการก็เลยเชิญมาออกรายการ แล้วนัดให้โชน โผล่มำเซอร์ไพร์ขอเป็นแฟนกลางรายการ ฉากนี้ผมว่าผมเหมือนโดนฆ้อนปอนด์อันใหญ่ๆ ทุบเข้าไปกลางหัวจนงงไปเลยว่า ผู้กำกับนึกยังไง ถึงเลือกจะพาหนังที่ดีมากๆ เรื่องนี้ให้จบแบบนี้ อย่างที่บอกว่าหนังพึ่งพีคไปแบบสุดๆ กับสองฉากระดับสุดยอดก่อนหน้า แต่ฉากบอกรักกันในรายการนี้ กลับรู้สึกไม่จริงอย่างที่สุด มันเป็นอะไรที่ดูเพ้อฝันเกินจริง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอนาคตของน้ำ หรือกระทั่งอนาคตของโชน ที่อยู่ดีๆ จากนักฟุตบอลอาชีพที่หวังไว้ ทำไมอยู่ดีๆ มาเป็นตากล้องได้ หนังไม่ได้อธิบายจุดนี้สักเท่าไหร่ แล้วหนังก็เลือกที่จะจบไปแบบหวานๆ ฝันๆ คนห่างกันเก้าปีแบบไม่มีอะไรยึดเหนี่ยว คนหนึ่งก็อยู่อเมริกา ประสบความสำเร็จ อีกคนก็เป็นหนุ่มหล่ออยู่ไทย เป็นไปได้หรือที่ต่างจะไม่มีใครมาจนถึงปัจจุบัน มันอาจจะจริงก็ได้ แต่สำหรับผม ยังไงก็ทำใจให้ยอมรับไ่ม่ได้ เพราะการถ่ายถอดฉากจบหนัง มันไม่สามารถทำให้ผมเชื่อได้ ว่ามันจะเกิดขึ้นได้ในโลกแห่งความเป็นจริง สุดท้ายก็ต้องทำใจยอมรับครับ สำหรับผมหนังเรื่องนี้จบที่ฉาก โชนเอาไดอารี่มาทิ้งไว้ให้กับน้ำ แล้วเดินจากมาด้วยความปวดร้าวใจ และเรื่องราวทุกอย่างคือความหลัง ความประทับใจ ที่อยู่ในส่วนลึก ของความทรงจำของเขาและเธอ ผมเลือกให้มันจบแบบนี้ก็พอแล้ว จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:53:33

ความคิดเห็นที่ 13 ฉากจบในใจ ไหนๆ ก็เขียนมาขนาดนี้แล้ว ก็ขอเขียนฉากจบในใจซะหน่อยละกัน แต่ฉากจบแบบผม ก็ต้องทำฉากเริ่มเรื่องใหม่ด้วย เพราะมันเกี่ยวเนื่องกัน ไม่งั้นเดี๋ยวไม่ตรง ผมตัดซีนที่มิวเสี่ยมสยามทิ้งทั้งยวงเลยนะ เปิดฉากมาที่สนามฟุตบอลแห่งหนึ่ง เอาเป็นว่าสนามของทีมบางกอกกลาส โชนนั่งนิ่งๆ มองดูสนามฟุตบอลที่ว่างเปล่า สักพักก็มีโค๊ชของทีมเดินมานั่งใกล้ๆ “ตัดสินใจดีแล้วนะโชน ถ้าเปลี่ยนใจก็ยังทันนะ” “ผมตัดสินใจแล้วครับ ผมทำความฝันของผมเป็นจริงแล้ว ผมพาทีมบางกอกกลาสคว้าแชมป์ไทยลีกได้สามสมัยซ้อน” น้ำเสียงนั้นเงียบไป พร้อมๆ กับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า เมื่อหวนย้อนไปคิดถึงความสำเร็จที่ผ่านมาของตัวเอง “ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมจะทำความฝันของพ่อผมให้เป็นจริงบ้าง” รอยยิ้มและน้ำเสียงที่มั่นใจของโชนทำเอาคนที่นั่งข้างๆ พูดอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ นอกไปซะจากตบไหล่เขาเบาๆ “ถ้างั้นอาก็เป็นกำลังใจให้ละกัน ขอให้โชคดี” ร่างของคู่สนทนาของเขาเดินหายไป ตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียวอีกครั้ง เสียงของโชนดังขึ้นภายในใจ พร้อมกับภาพของใครบางคน ที่เขาหยิบมันขึ้นมามอง ... มองด้วยแววตาที่อ่อนโยน... เสียงของโชนดังขึ้นมา พร้อมๆ กับภาพที่ค่อยเฟดจางลงไปเรื่อยๆ จริงๆ แล้วยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ได้พูดมันออกไป นอกจากผมอยากทำให้ความฝันของพ่อผมเป็นจริง ด้วยการพาราชบุรี FC ให้ขึ้นมาแข่งไทยฟรีเมียร์ลีกให้ได้แล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ดึงให้ผมกลับไปที่นั่นอีกครั้ง นั่นคือเธอคนนี้... สิ่งเล็กๆ ... ที่เรียกว่า​... “รัก” ... ปิดฉากแรก  ถมดำ แล้วค่อยๆ เฟดเข้าไปฉากเล่าเรื่องตามปกติ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:54:36

ความคิดเห็นที่ 14 ฉากจบในใจ อาจจะให้กลืนไปกับเพลงสักวันหนึ่งก็ได้ ให้มีการปูเรื่องใหม่ให้เห็นว่าโชนย้ายไปเล่นกับทีมบางกอกกลาส อาจจะมีฉากซ้อมบอลกับนักเตะในทีม เพื่อแสดงให้เห็นว่า โชนมีอนาคตในทีม แล้วก็เป็นฉากที่เขาได้เล่นในทีมนั้นในฐานะตัวจริง สลับมาเล่าเรื่องของน้ำบ้าง ให้เห็นว่าเธอสอบได้ที่หนึ่ง เพื่อสื่อให้เห็นว่าแม้เธอจะอกหัก แม้จะผิดหวังในความรัก แต่เธอก็ไม่ทิ้งการเรียน ไม่ทิ้งเป้าหมายอีกเป้าหมายหนึ่ง นั่นก็คือการจะได้ไปหาพ่อที่ิอเมริกา แต่แทนที่จะให้เธอไปเรียนที่อเมริกา เราเปลี่ยนใหม่ ให้กลายเป็นแค่ได้ไปเที่ยวหาพ่อในระยะเวลาสั้นๆ อาจจะแค่เดือนสองเดือนช่วงปิดเทอมก็พอแล้ว เพราะในความเป็นจริงมันคงยากที่น้ำจะได้วีซ่านักศึกษา แล้วได้ไปเรียนที่นั่นแบบเป็นเรื่องเป็นราว เอาเป็นแค่ได้ไปเที่ยวหาพ่อช่วงปิดเทอมน่าจะจริงกว่า อาจจะแทรกฉากที่น้ำอยู่ที่อเมริกาแล้วโทรมาหาแม่ที่ไทย แม่อยู่ในห้องนอน แล้วกล้องก็แพนไปรอบๆ ห้อง แล้วหยุดที่สมุดบันทึกของโชน ว่าถูกเก็บไว้ในห้องนอนของแม่ เพื่อให้้รู้ว่าสมุดบันทึกของโชนนั้น แม่ของน้ำเจอก่อน และเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้ เพราะเธอคิดว่า ยังไม่ถึงเวลาที่น้ำจะมีความรักที่จริงจัง ด้วยเหตุนี้น้ำจึงไม่เคยรับรู้เรื่องสมุดบันทึกของโชน และเข้าใจไปว่าปิ่นกับโชนคบกันเรื่อยมา หลังจากกลับมาจากอเมริกา ช่วง ม.หก น้ำตั้งใจเรียน เพราะหวังว่าจะสอบเข้าไปเรียนต่อ ระดับมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ แม้่ว่าจะไม่ได้เจอโชน แต่อย่างน้อยขอให้ได้ไปอยู่ที่เดียวกัน บางทีอาจจะไปดูบอลนัดที่โชนแข่งบ้าง กลับมามองดูโชน จากที่ไกลๆ เหมือนเดิม แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วสำหรับเธอ สุดท้ายน้ำก็ทำสำเร็จ เธอสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดัง ในคณะที่เธออยากเรียนมากที่สุด... “อักษรศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ”... (หนังปูเนื้อเรื่องมาว่าน้ำเก่งภาษาอังกฤษ ก็น่าจะใช้ตรงนี้ให้เป็นประโยชน์) หลังจากน้ำบอกแม่ถึงข่าวดีในความสำเร็จของเธอ ทำให้แม่พอจะเดาออกได้บ้าง ว่าอะไรทำให้น้ำ พยายามที่จะไปเรียนที่กรุงเทพมากขนาดนี้ สิ่งนี้ทำให้เธอเข้าใจว่าความรักไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายอะไร บางทีเธออาจจะคิดผิดไปก็ได้ “น้ำ... แม่มีของขวัญจะให้กับลูกจ๊ะ รอเดี๋ยวนะ” แม่ของน้ำหายไปในห้องนอน ก่อนจะกลับมา พร้อมกับสมุดบันทึกสีดำเล่มใหญ่ “แม่ขอโทษนะที่เก็บมันไว้ แต่ตอนนี้แม่ว่าน้ำพร้อม ที่จะเป็นคนเก็บมันไว้แล้วละจ๊ะ” ร่างบางเอื้อมมือไปรับสมุดเล่มนั้นแบบงงๆ แต่เมื่อเธอเปิดมันออกมาอ่าน สักพัก หยดน้ำใสก็เอ่อปริ่มขึ้นมาตรงริมขอบตา พร้อมๆ กับรอยยิ้มบางๆ ที่กว้างมากขึ้นเรื่อยๆ “อย่าให้ความรักทำร้ายตัวเองนะจ๊ะ คนดีของแม่” “ค่ะ” น้ำเสียงที่สั่นเครือดังออกมา ทั้งๆ ที่ใบหน้าของเธอ ยังคงเต็มไปด้วยรอยเปื้อนของทางผ่านจากหยดน้ำตา เธอสวมกอดแม่แน่น ก่อนที่สักเมื่ออ้อมกอดนั้นคลายตัว เธอก็ปลีกตัวขึ้นไปบนห้องเพื่ออ่านสมุดบันทึกเล่มนั้น หนังตัดกลับมาที่ชีวิตใหม่ในมหาวิทยาลัยของน้ำ พร้อมๆ กับเสียงของน้ำที่ดังขึ้นเป็นแบ็คกราว “พี่โชนคะ เป็นยังไงบ้างคะ น้ำสบายดีค่ะ มาเรียนที่กรุงเทพไกลบ้านแบบนี้ ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ แต่น้ำก็จะพยายามตั้งใจเรียนให้ดีที่สุดค่ะ แม้ว่าน้ำจะไม่ค่อยได้ไปดูพี่โชนแข่งสักเท่าไหร่ แต่ก็ยังคงเป็นกำลังใจให้พี่อยู่เสมอนะคะ” ภาพตัดกลับมาที่สระว่ายน้ำโรงเรียน น้ำที่ขณะนี้อยู่ในชุดอาจารย์ ในมือมีแบบเรียนภาษาอังกฤษ และสมุดบันทึกเล่มนั้นอยู่ในมือ เธอทรุดตัวนั่งลง พร้อมกับเปิดสมุดเล่มนั้น รอยยิ้มบางๆ ผุดผ่านขึ้นมา เมื่อความทรงจำเก่าๆ ค่อยๆ เลื่อนไหลออกมาจากความทรงจำ อีกครั้งที่เสียงของน้ำดังแทรกขึ้นมาเป็นแบ็คกราว “อยู่ทางนี้เวลาน้ำเหงา ท้อแท้ หมดกำลังใจ น้ำก็จะเปิดดูสมุดบันทึกเล่มนั้นที่พี่ให้กับน้ำ มันทำให้น้ำมีกำลังใจขึ้นมาเยอะมากเลยค่ะ ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วช่วงเวลาของเราสองคน จะไม่เคยตรงกันเลย แต่สำหรับน้ำแล้ว น้ำยังคงคิดถึง และก็ยังรู้สึกกับพี่โชนเหมือนเดิมเสมอ ขอให้มีความสุขกับพี่ปิ่นมากๆ นะคะ” (ตรงนี้อยากสื่อให้เห็นว่าชีวิตของน้ำยังคงดำเนินต่อไป เธอไม่ได้ดิ่งทะยานไปหาโชนที่สนามฟุตบอล เพราะด้วยความที่โตขึ้น ภาระหน้าที่รับผิดชอบที่มากขึ้น สังคมใหม่ๆ การเรียนที่ยากขึ้น ทำให้เธอไม่มีเวลามากนัก อีกทั้งยังคงเข้าใจว่าปิ่นกับโชนคบกัน จึงทำให้เธอ เลือกที่จะอยู่ห่างเขาเหมือนเดิม คอยรับรู้เรื่องราวต่างๆ ผ่านทางข่าวสาร หนังสือพิมพ์ เพียงเท่านั้น) เครดิตหนังค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นมา โดยมีภาพถ่ายของน้ำ ที่โชนเคยถ่ายไว้เป็นแบ็คกราว พร้อมกับเสียงเพลงๆ นี้ที่ดังขึ้นมา อาจจะมีภาพโชนในชุดฟุตบอลของบางกอกกลาสแทรกขึ้นมาด้วย เพื่อให้รับรู้ถึงอนาคตของโชนว่าเป็นอย่างไร ตัดสลับกับภาพน้ำ และชีวิตของเธอ ชีวิตที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง... เธอปรับตัวได้หรือยัง... มีอะไรที่ยังติดและขัด... และมีใครบ้างไหมที่คอยรับฟัง... หน้าตาของเธอเปลี่ยนไปมากไหม... ดูแลตัวเองไหมทุกวัน... เรื่องราวที่เคยกังวล... ที่เคยพะวง... เธอหมดห่วงลงแล้วรึยัง... ส่วนโลกของฉัน... ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น... ตั้งแต่วันที่เธอนั้นได้จากไป... ฉันยังคงเป็นอย่างเดิมคือคิดถึง... ยังคิดถึงเธอเหมือนเก่า... โลกยังคงซึมๆเซาๆ หมุนอย่างเหงาๆ... ไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงซักเท่าไหร่... ฉันยังคงเป็นอย่างเดิมคือยังรัก... ไม่ว่านานแค่ไหน... มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่ตัวฉันได้เปลี่ยนไป... คือเข้าใจแล้วว่าต้องจากกัน... ฉันยอมรับแล้ว... เราต้องจากกัน... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:56:43

ความคิดเห็นที่ 15 กิ๊ฟหมด เอาใจไปละกันนะครับ จขกท.  จากคุณ : มะโหน่ง (ma-hnong) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:57:58

ความคิดเห็นที่ 16 ฉากเสริมหลักเครดิต เพิ่มความหวานส่งท้ายหนัง เครดิตจบไป พร้อมๆ กับซีนสั้นๆ ซีนหนึ่ง ที่โผล่ขึ้นมาเซอร์ไพรส์คนดูที่ยังคงนั่งดูอยู่ “นั่งคนเดียวไม่เหงาเหรอ” น้ำเสียงที่คุ้นเคยเหลือเกินดังขึ้นมาข้างๆ ดึงให้น้ำที่ยังคงยิ้มอยู่กับโลกส่วนตัวของเธอและสมุดบันทึกเล่มนั้น ให้ค่อยๆ หันกลับมายังคนที่ถาม และเมื่อรับรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอนั้นคือใคร แววตาคู่นั้นก็เริ่มเบิกกว้างขึ้น พร้อมน้ำเสียงเอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก “พี่โชน... พี่มาทำอะไรที่นี่คะ” “พี่ย้ายจากทีมบางกอกกลาสแล้ว ฤดูกาลหน้า พี่จะลงเล่นให้กับทีมราชบุรี FC” “ทำไมละคะ ทำไมย้ายกลับมาเล่นให้ทีมนี้” “พี่อยากทำความฝันของพ่อพี่ให้เป็นจริง พี่จะทำให้คนที่นี่เห็นว่าลูกชายของคนที่เตะจุดโทษไม่เข้า วันหนึ่งมันสามารถพาทีมราชบุรี FC ให้เลื่อนชั้น ขึ้นไปแข่งในไทยลีกได้” รอยยิ้มกว้างเอ่ยออกมา เมื่อได้พูดถึงเป้าหมายชีวิตใหม่ของเขา “แล้วที่สำคัญปิ่นบอกกับพี่ว่าน้ำมาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษที่นี่” “ค่ะ น้ำชอบชีวิตที่นี่มากกว่า อยู่ที่กรุงเทพแล้วน้ำรู้สึกว่า มันไม่ค่อยเหมาะกับน้ำสักเท่าไหร่ เลยกลับมาสอนภาษาอังกฤษ ที่โรงเรียนนี้ดีกว่า น้ำมีความทรงจำที่ดีกับที่นี่มากค่ะ” รอยยิ้มและใบหน้าที่แลดูผ่อนคลายลงนั้น ดึงดูดสายตาของโชน ให้เฝ้ามองดูเธอคนนี้ที่เขาคิดถึงอย่างมากมายอย่างไม่วางตา “แล้วในความทรงจำที่ดีของน้ำ มีีพี่อยู่ในนั้นบ้างไหม” คำถามดึงให้ร่างบางเบื้องหน้าได้แต่นิ่งอึ้งไป ไม่ต่างอะไรกับคนที่เอ่ยถาม ที่ทำได้แค่ละสายตา มองผ่านไปยังสระว่ายน้ำเบื้องหน้าและสีแดงฝาดที่แก้มทั้งสองข้าง สักพักเธอก็ตอบกลับคำถามนั้นด้วยอีกคำถามหนึ่ง “แล้วพี่ปิ่นละคะ” “พี่กับพี่ปิ่นเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เราลองคบกันสั้นๆ แต่เราทั้งคู่ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ก็เลยถอยกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม” แววตาคู่นั้นหันกลับมามองที่ร่างบางเบื้องหน้าเขาอีกครั้ง “ปิ่นเขารู้ดีว่าจริงๆ แล้วคนที่พี่ชอบนะคือใคร” แววตาคู่นั้นแลดูจริงจัง ไม่ต่างอะไรนักกับน้ำเสียงของเขา “พี่ชอบน้ำนะ ให้โอกาสพี่สักครั้งได้ไหม” คำพูดสั้นๆ ประโยคนั้นไม่เพียงทำให้หัวใจคนพูดสั่นไหวเพียงเท่านั้น หากแต่คนที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆ ก็สั่นไหวภายในหัวใจไม่ต่างกัน “น้ำให้โอกาสพี่โชนได้ทั้งชีวิตคะ” น้ำสั่นที่สั่นพร่าเอ่ยออกมา พร้อมกับร่างที่ค่อยๆ สั่นมากขึ้นเรื่อยๆ จนตัวโยน โชนเอื้อมมือดึงร่างบางเบื้องหน้าเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ก่อนจะหันมองขึ้นไปเบื้องบน ที่มีภาพดาวศุกร์ลอยอยู่บนนั้น “แค่ครั้งเดียว ก็พอแล้ว ... พอแล้ว” ปิดฉากด้วยเสียงเพลง เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ พร้อมกับภาพของโชนและน้ำที่จูงมือกันเดินไปบนถนนเล็กๆ เส้นหนึ่ง จนค่อยๆ ลับหายไปจากสายตา จากนั้นกล้องก็ค่อยๆ แพนขึ้นไปบนฟ้า พร้อมกับภาพของดาวบนผืนฟ้า ที่ค่อยโผล่มาทีละดวง ๆ จนเต็มฟ้า ดาวนับล้านที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า จะมีไหมหนาที่ลอยอยู่เองเฉยๆ ไม่ยอมโคจรหมุนไปไหนเลย ไม่เคย ไม่เห็นเลยสักดวง ดาวของฉันเธอว่าห่างไกลลิบๆ แต่ดาวไหนๆมันก็อยู่ไกลกันทั้งนั้น ดาวของเธอฉันว่าก็เหมือนกัน กี่ปีแสงนั้นอย่านับเลย เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกันชีวิตก็เปลี่ยนผัน เปลี่ยนไปจากเดิม เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจ(ให้ใกล้กัน) (เกิดอาการ)เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง เธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กัน ดาวนับแสนที่มีวงแหวนนับร้อย ทั้งดาวเคราะห์น้อย ดาวฤกษ์ลอยคว้างๆ ดาวทุกดวงนั้นย่อมจะแตกต่าง มีเส้นทางหมุนของตัวเอง เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกันชีวิตก็เปลี่ยนผัน เปลี่ยนไปจากเดิม เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจ (เกิดอาการ)เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง เธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กันไปทั่วฟ้า แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 18:10:14 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:58:34

ความคิดเห็นที่ 17 สรุปภาพรวมของหนัง ผมว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่เรียบง่ายแต่งดงาม เข้าใจง่าย สื่อถึงคนดูแบบตรงๆ ไม่ต้องคิดไรมากมาย ถ้าไม่นับฉากจบ ผมว่าหนังทำให้ผมมีความสุขได้ตลอดเวลา จากความทรงจำเก่าๆ ที่ค่อยๆ แทรกตัวผ่านเฟรมขึ้นมา ทำให้เรารู้สึกว่าเรื่องเก่าๆ ในวันวานมันยังหมุนอยู่ในใจเราเสมอ หลายคนก็คงเป็นอย่างนี้ จึงทำให้หนังเรื่องนี้ กลายเป็นปรากฏการณ์อีกครั้งหนึ่ง ของวงการหนังไทย เพราะคงไม่ง่ายเท่าไหร่นัก ที่หนักฟอร์มเล็กๆ ที่แทบจะไม่มีการโปรโหมตใดๆ จะแทรกกายอยู่ท่ามกลายหนังฟอร์มใหญ่ ได้จนถึงทุกวันนี้ การยืนระยะฉายได้นานขนาดนี้ เป็นเพราะกระแสปากต่อปากเป็นสำคัญ หนังสู้ด้วยตัวมันเอง และมันก็ทำให้คนดู ได้รับรู้ว่าแม้หน้าหนังจะดูเป็นหนังวัยรุ่นกรี๊ดหนุ่ม ไม่น่ามีอะไรมากนัก แต่ลึกๆ แล้วหากเปิดโอกาส ให้หนังได้พิสูจน์ตัวเองแล้วละก็ ผมเชื่อว่าทุกคน ที่เข้ามาดูหนังเรื่องนี้ จะเผลอรักหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยากเลย ความทรงจำมีคุณค่ากับเราเสมอ เพราะถ้าปราศจากมัน ปัจจุบันก็คงไม่มีความหมาย ยิ้มให้กับความทรงจำเก่าๆ และหนังเรื่องนี้ที่ทำให้ผมคิดถึงทุกความทรงจำเหล่านั้นครับ ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านและทักทายกันครับ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:10:14 แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:09:41 จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:06:16

ความคิดเห็นที่ 18 เอา ไปเลยครับ     เจอกันวันที่ 10.10.10                         จากคุณ : ..sp@wn.. เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:08:02

ความคิดเห็นที่ 19 โอ๊ว.... โดนใจครับ ตรงมาก ละเอียดยิบ กิ๊ฟหมดแต่ผมให้ เจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : koong18 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:09:59

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบฉากจบที่คุณ Mr. Forever คิดเหมือนกันครับ ^ ^ จากกระทู้ที่แล้วผมมี 10 ให้เต็ม ล้าน... คราวนี้ผมคงยกอะไรมาให้ไม่ได้แล้วละครับ!! เพราะมันมากเกินที่จะบรรยาย #_# เนื้อหาของหนังเรื่องนี้ ผมชอบนะ เพราะมันเป็นความทรงจำลึกๆของใครหลายๆคน เพลงอาจไม่เกี่ยวกับหนังเท่าไหร่...แต่ผมชอบเพลงนี้เพราะคิดว่าเพลงนี้เข้ากับหนังเรื่องนี้เหมือนกัน ^ ^ จากคุณ : PieAloha เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:15:38

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วอยากร้องไห้ แต่อยู่ที่ทำงานร้องไม่ได้ วิเคราะห์ได้ดีมากจริงๆ ค่ะ ส่วนตัวแอบชอบคำพูดที่ว่า ความสัมพันธ์สมัยนี้มันไปไว เอามากๆ เลยค่ะ ^^; แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:46:11 จากคุณ : ใบหม่อน เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:17:23

ความคิดเห็นที่ 22   ให้ตายเถอะครับ จขกท. ผมขอคาระวะเลยในฐานะคนที่รักหนังเรื่องนี้ คุณเขียนได้ตรงใจและตรงความคิดผมมาก ขอบคุณที่เขียนอะไรดีๆแบบนี้ให้ผมได้อ่าน รู้สึกดีมากๆที่ได้อ่านขอบคุณจริงๆ^^ ผมชอบประโยคนี้มาก "ความรักที่ไม่ต้องการที่จะครอบครองมันมีอยู่จริง การได้เห็นคนที่เรารัก... มีความสุขกันคนที่เธอเลือกที่จะรัก... และเราสามารถยิ้มให้กับเธอและเขาคนนั้นได้อย่างเต็มหัวใจ มันก็คือเครื่องยืนยันว่า... ความรักไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน... กับใคร... และเมื่อไหร่... มันก็งดงามเสมอ... " จากคุณ : ต้นกล้า (maxummoto) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:25:32

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่า จบแบบเดิม ก็ดีนะครับ อย่างน้อย ผมก็ดีใจกับน้ำและโชน จากคุณ : ~ Ramamax ~ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:26:06

ความคิดเห็นที่ 24 ใบหม่อน  - แก้ไขละครับ จำสับสนกันไปหน่อย  ฮ่าๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:29:23

ความคิดเห็นที่ 25 กีบ  กีบ  กีบ จากคุณ : หมูมะนาวเปรี้ยวปี๊ด! เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:33:01

ความคิดเห็นที่ 26 โดนใจเหมือนกัน ^___^ จากคุณ : katanyou11 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:39:30

ความคิดเห็นที่ 27 ฉากจบดีจังเลยครับ อยากเห็นเป็นภาพเคลื่อนไหว มีตัวละครจริงๆจัง ^^ แต่ฉากจบเดิมผมชอบนะครับ น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หลายคนประทับใจกับหนังเรื่องนี้ด้วย จากคุณ : PD2002 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:44:26

ความคิดเห็นที่ 28 กิฟหมด แต่เทใจให้หมดหน้าตัก   วิเคราะห์ได้แบบว่า โอ๊ย โอ๊ยย จริงๆ จากคุณ : Suay_sky_kick เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:47:19

ความคิดเห็นที่ 29 เอาอีกแล้ว Mr. Forever กระทู้เก่ายังไม่หายซึ้ง จัดกระทู้ใหม่มาอีกแล้ว สำหรับผม เวลาฟังเพลง"สักวันหนึ่ง" ทีไร มันนึกถึงฉากในหนัง นึกถึงความพยายามที่คนทั้ง 2 มีให้แก่กัน แม้จะยังไม่สมหวังในขณะนั้นก็ตาม ว่าแล้วก็น้ำตาไหลอีกแล้ว เฮ้อออ จากคุณ : Mr. Coffee เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:47:40

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ จขกท. เล่าเรื่องได้ดีจริงๆ ให้หมดใจเลยครับ หวังว่าจะเจอกันวันที่ 10 10 10 นะครับ จากคุณ : ผมรักน้องใบเฟิร์น เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 12:53:30

ความคิดเห็นที่ 31 ชอบครับ โดนใจมาก ขอบคุณเจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : ฟ้าเปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:04:24

ความคิดเห็นที่ 32 กิฟหมดครับ รอพ้นเดือนนี้นะจะมาแจกให้อย่างกระหน่ำเลย สุดยอดมากๆ อ่านแล้วขนลุกเลย เขียนได้โดนใจมากๆ ร้องไห้เลย T^T วันที่ 10 นี้ถ้าว่างไปดูหนังรอบสุดท้ายกับพวกเรานะครับอยากเจอพี่จริงๆ จากคุณ : tHeKoP_sOnE เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:08:32

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามา เพราะเป็นกระทู้ที่ไม่เกี่ยวกับ แอนนี่ ฟิล์มและเห็นหัวว่า สิ่งเล็กๆ แต่ยังไม่ได้อ่านนะครับ เดี่ยวว่างจะกลับมาอ่านครับ ชอบหนังเรื่องนี้เหมือนกัน และเบื่อกระทู้เรื่องนั้น จากคุณ : รักโลภโกรธเลว เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:10:08

ความคิดเห็นที่ 34   มีกระทู้ดีมาให้อ่านหลังจากเครียดจากหลายกระทู้ในเหลิมไทยไป ค่อยยังชั่ว สารภาพว่าอ่านยังไม่จบ รีบมาตอบก่อน และขออนุญาตให้กิฟแทนบ้างท่านที่กิฟหมดพอดีผมเหลือเย๊อะเยอะ ^^ กำลังทยอยอ่านนะครับ ปล.ขอถามหน่อยครับ ไม่ทราบว่าสรุปรายได้รวมเท่าไหร่ครับ แล้วก็วันวางขายซีดีวันที่เท่าไหร่ครับ ? จากคุณ : โคมเซมารีกาฮันจิเบอิซอ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:17:20

ความคิดเห็นที่ 35 อึ้งค่ะ!! - -" อ่านไปแล้วน้ำตาซึมเล็กๆ TT กิ๊ฟหมดแล้วเหมือนกัน แต่เอาใจ ไปเลยค่ะ เยี่ยมมาก!! จากคุณ : แฟนน้องโฟร์ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:28:03

ความคิดเห็นที่ 36 วันที่ 10 ตุลา หนังรอบสุดท้ายที่ไหนครับ ปล.มีใครอยากไปดูอินทรีแดงกับผมไหม อิอิอิ จากคุณ : รักโลภโกรธเลว เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:33:46

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่มีกิ๊ฟเหลือแล้วเหมือนกัน ...ขอโหวตให้นะครับ ชอบทุกคำพูดและช็อตแก้ไขฉากจบ... ขอบคุณที่เขียนความรู้สึกดีๆแบบนี้ออกมาครับ จากคุณ : ^MoOn_Man^ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:37:15

ความคิดเห็นที่ 38 สุดยอดเลยครับ อ่านไปนึกถึงหนังไปทำเอาน้ำตาซึมเลย จากคุณ : arctan45 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:47:51

ความคิดเห็นที่ 39   ขอปรบมือให้ดังๆ สำหรับผลงานเขียนที่ดีมากอันหนึ่งในกระทู้พันทิพครับ จากคุณ : Hotsun เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 14:16:41

ความคิดเห็นที่ 40 คุณMr. Forever เขียนอธิบายได้ดีครับ อ่านแล้วเห็นภาพตามเลย เป็นมุมมองที่ดีจริงๆเข้าใจง่ายด้วย จากคุณ : lekcharun เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 14:16:59

ความคิดเห็นที่ 41 เขียนได้ดีจังค่ะ ^^ จากคุณ : ทรายในขวดแก้ว เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 14:35:24

ความคิดเห็นที่ 42   ฝากข่าวประชาสัมพันธ์นิดนึงนะครับ สำหรับเพื่อนๆที่รักหนังเรื่องนี้ ทางกระทู้รวมพลคนรักสิ่งเล็กๆ@เฉลิมไทย ร่วมกับ CK-5 และ SF Cinema จัดดูหนังรอบพิเศษ 1 ภาพยนตร์เรื่องเล็กๆ กับหลายล้านความทรงจำดีดี ก่อนอำลา "10.10.10 สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่าความทรงจำ" ณ World Max Screen Theaterโรงภาพยนตร์ SF World Cinema ชั้น 7 Central World วันที่ 10 ตุลาคม 2553 เวลา 17.00 - 21.00 ครับ ติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมและจองบัตรได้ที่กระทู้รวมพลฯนะครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A9746738/A9746738.html http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A9746738/A9746738.html แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 23:48:35 แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 18:00:09 จากคุณ : มะโหน่ง (Oh-nhong) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:15:41

ความคิดเห็นที่ 43 # 3  แววตาและมาโคร "โชนเป็นคนที่ใส่ใจในรายละเอียดมากคนหนึ่งและเลือกที่จะมองสิ่งต่างๆ จากส่วนเล็กๆ ไปหาภาพรวมใหญ่ๆ  ต่างกับคนส่วนมากที่จะสนใจภาพรวมใหญ่ๆ ก่อนจะค่อยๆ โคลสอัพไปที่สิ่งเล็กๆ" วิเคราะห็ได้ตรงและโดนใจมากๆครับ ตามประสาคนถ่ายรูปอย่างเราๆ ^ ^ ขอบคุณรีวิวดีๆทั้งสองเรื่องครับ... จากคุณ : EOS man เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:18:30

ความคิดเห็นที่ 44 คิดว่าฉากจบทำให้หนังดรอปไปเหมือนกันค่ะ แต่ว่าอีก 90% ที่ทำมานี่ก็ขอยกให้เป็นหนังในดวงใจแล้วค่ะ จากคุณ : himalayas เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:19:24

ความคิดเห็นที่ 45 คุณ จขกท. เ ขียนได้ดีมากเลยคะ โดยเฉพาะฉากจบ อ่านไปนึกภาพตามไป นั่งยิ้มไป  โอ้ย มีความสุขเหลือเิกิน ปล. แอบอู้งานมานั่งยิ้ม ขอบคุณ จขกท. มากๆ  นะคะ จากคุณ : นางฟ้าเลือดผสม เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:31:47

ความคิดเห็นที่ 46 ได้ไปทั้งดวง ชอบมากค่ะ บทวิเคราะห์มีพร้อมทั้งเหตุและผล จากคุณ : หนูสน (HAMAJUNG) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:38:09

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาอ่านแล้ว ชอบจังเลยค่ะ หนังเรื่องนี้ทำให้หวนคิดถึงความทรงจำเก่าๆ ได้ดี่ทีเดียว จากคุณ : ตะเกียงแห่งความฝัน เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:45:27

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบ review ครับ สำหรับเรื่องตอนจบที่อาจทำให้คุณผิดหวัง ผมว่า มันคงมาจากการที่หนังปูเนื้อเรื่องและบทมาอย่างสมเหตุสมผล หลายๆเหตุการณ์ มันคือ true story ของหลายๆคนในอดีต ทำให้ทุกคนที่ดู จมดิ่งไปในอดีต รู้สึก และสัมผัสกับเรื่องราวในหนังได้ดีมากๆ และัส่วนใหญ่  รักแรก ของเรา  มักไม่ใช่รักสุดท้าย หรือรักปัจจุบันที่เป็นอยู่   เมื่อความสัมผัสได้ในหนังที่ได้เดินไปจนเกือบจบเรื่องนั้น มันหายไป   หลายคนจึงรู้สึกว่า มันไม่สมจริง มันแย่ แต่ผมว่า อีกหลายคน  โดยเฉพาะที่เคยรู้จักรักที่เป็นรักแท้   ถึงไม่มองว่าจบดีแต่ก็ไม่รู้สึกขัดใจกับบทเท่าไหร่หรอกครับ อย่างผม เคยรักผู้หญิืงคนนึงมาจากม.4จนจบปี5 ทำงานมาอีก9ปี  ก็ยังคงรักเค้าอยู่เลย รักแบบ อยากให้เค้ามีชีวิตที่ดี  อยากให้เค้ามีรอยยิ้ม  มีความสุข มีคนดีๆอยู่ด้วยจนแก่เฒ่า รักแท้มีอยู่จริงครับ  แต่ก็ไม่ได้มีได้แค่ครั้งเดียวคนเดียว เพราะเราไม่ได้ต้องการครอบครอง จากคุณ : picassoinhell เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 15:59:08

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านไปร้องไห้ไปเขียนได้ดีมากมาย จากคุณ : nuni_kumi เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 16:27:41

ความคิดเห็นที่ 50 ... เนี่ยแหละ โคตรจะ Mr.Forever เลย ... จากคุณ : Chi_chA_Da เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 16:47:08

ความคิดเห็นที่ 51 โหวตให้ครับ จากคุณ : mystically เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 16:48:30

ความคิดเห็นที่ 52 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 17:51:40

ความคิดเห็นที่ 53 อยากไปมีทติ้งดูหนังด้วยจังคะ แต่พอดีอยู่เชียงใหม่า คุณ จขกท  คะ ฉากจบที่คุณอยากให้เป็น มันสุดแสนจะคลาสสิคและโดนใจจริงๆค่ะ จากคุณ : ดาวเคียงดอย เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 18:00:36

ความคิดเห็นที่ 54 เขียนดีจังค่ะ ติดกิ๊ฟไว้ก่อนนะ ต้นเดือนเจอกัน!!!!! 55555555 จากคุณ : ถุงนอนสองปี เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 18:10:56

ความคิดเห็นที่ 55 อยากไปมิิตติ้งเหมือนกันครับ แต่ช่วงนั้นคงกลับไปคุมงานบนดอยซะแล้ว อด T__T จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 18:34:29

ความคิดเห็นที่ 56 สุดยอดค่ะ Mr.Forever น่าจะป็นคนสร้างหนังนะค่ะ หนังเรื่องนั้นคงจะลึกซึ้งกินใจน่าดู ขอบคุณสำหรับ ความรู้สึกดีๆที่มีให้กับหนังเรื่องที่พวกเรารักค่ะ จากคุณ : ก็ชั้นรักของชั้นใครจะทำไม เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 20:17:37

ความคิดเห็นที่ 57 โดนมากครับ ไม่มีคำพูดใดๆจะกล่าวเพราะข้างบนเขาพูดไปหมดแล้ว ^_^ จากคุณ : WanTiDeeDee เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 20:56:32

ความคิดเห็นที่ 58 Together จากคุณ : Gunner_Noy_Skywalker_5 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 21:19:29

ความคิดเห็นที่ 59 สุดยอดดดดดดดดดด T^T จากคุณ : หนุ่มพเนจรนอนกลางไพร เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 21:41:32

ความคิดเห็นที่ 60 เพิ่งไปดูมาเมื่อวานนี้เองค่ะ ซึ้งใจกับหลายๆ ฉาก แอบเครียดกับฉากบอกรัก และผิดหวังกับฉากจบที่รายการโทรทัศน์ เช่นเดียวกันค่ะ เขียนบทวิจารณ์ได้โดนใจเลยค่ะ ขอบคุณที่เขียนให้อ่านกันนะคะ จากคุณ : Aladdin's girl เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:32:09

ความคิดเห็นที่ 61 #52 ...กรี๊ดดด..ขนาด Mr. Fusion ยังต้องเข้ามาดู ^^ จากคุณ : ^MoOn_Man^ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:32:21

ความคิดเห็นที่ 62 หน้าม้าของ GTH งง*2 เพิ่งรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นของ GTH สหมงคลฟิลม์ กับ เวิรค์พอยท์ น้อยใจมั้ยเนี่ย 555 กระทู้เยี่ยมครับผม รับทราบผ่านตัวหนังสือเลยว่าพยายามแค่ไหน จากคุณ : EZ2DJ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:35:58

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณสำหรับ Review ดีๆค่ะ จากคุณ : TonNun เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:41:36

ความคิดเห็นที่ 64 อ่านเรื่องภาคต่อในคห. 14 กับ 16 แล้วน้ำตาคลอค่ะ.. อินมาก... :) จากคุณ : Princess Priscilla เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:43:25

ความคิดเห็นที่ 65 EZ2DJ - ไม่ได้บอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นของ GTH ครับ  มันเป็นผลสืบเนื่องมาจากที่รีวิวเรื่องกวนมึนโฮที่ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำตอนนี้อยู่นะครับ ก็เลยมีคนหลังไมค์มาถามว่าเป็นหน้าม้าปั่นกระแสก่อนหนังลาโรงหรือเปล่า ก็เลยรีวิวเรื่องนี้อีกเรื่อง เพราะชอบ และจะได้เห็นว่าผมไม่ได้เป็นหน้าม้าที่รีวิวเฉพาะหนังของค่ายใดค่ายหนึ่งครับ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:54:14

ความคิดเห็นที่ 66   ขอบคุณ คุณMr. Forever สำหรับ Review ที่ลึกซึ้งและงดงามค่ะ   ส่วนตัวแอบขัดใจกับฉากจบนิดหน่อย แต่ัตัวหนังยังสวยงามเช่นเดิม เรื่องนี้ต้องซื้อแผ่นเก็บเลย   แล้วก็ชอบฉากจบของ จขกท ด้วยค่ะ น่ารักมาก ๆ เลย  จากคุณ : อ้วนก๊องคือสองเรา เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 23:26:34

ความคิดเห็นที่ 67 “พี่ชอบน้ำนะ ให้โอกาสพี่สักครั้งได้ไหม” หลับตาแล้ววาดภาพตาม โอ๊ย..ทนไม่ไหวแล้วคิดถึงพี่โชน จากคุณ : องศาที่361 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 23:31:30

ความคิดเห็นที่ 68 เย้.....เข้าสู่กระทู้แนะนำแล้ววว      ดีใจอีกครั้งกับคุณ Mr. Forever ครับ... จากคุณ : คนคลองลำเจียก เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 23:40:49

ความคิดเห็นที่ 69 ยอดเยี่ยมครับ ดีใจที่ได้เจอและได้อ่านกระทู้นี้ครับ จากคุณ : Papiruz เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 00:19:52

ความคิดเห็นที่ 70   เจ้าของกระทู้มารับผิดชอบด่วนค่ะ เพราะคห.ที่ 14 ทำเราน้ำตาไหล เพราะถ้าจบแบบนี้ มันชีวิตเราชัดๆเลยค่ะ งั้นขอเล่าบ้างนะคะ เพื่อชีวิตจะเป็นฉากจบสำหรับหนังเรื่องนี้ได้บ้าง ....ฉากจบจากชีวิตจริงของเราเองค่ะ... เรากับเค้าคนนั้นต่างแยกย้ายกันไปตามทางเดินของตัวเอง ใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีโทรหา ไม่มีการติอต่อ สิ่่งสุดท้ายที่เราให้เค้าก่อนจบ คือ "หนังสือทำมือ" ที่เราทำเอง และไดอารี่ลายมือเค้า 1 หน้ากระดาษที่เค้าเขียนให้เรา 4 ปีผ่านไป เค้ากลายเป็นความทรงจำล้ำค่าที่อยู่ในใจเราเสมอ แม้จะไม่เคยเรียกร้อง โหยหา แต่ทุกครั้งที่นึกถึงก็มีความสุข แต่แล้วก็เหมือนพรหมลิขิต เราได้เบอร์โทรศัพท์มือถือเค้ามาโดยบังเอิญ เราลองโทรไป เค้ารับสายแล้วเราก็พูดคุยกันไม่กี่ประโยคก่อนที่จะวางสายไป หลังจากนั้น โทรศัพท์มือถือเราหาย เบอร์ที่มีอยู่ก็หายไปด้วย ระยะเวลา 3 เดือนที่เรายุ่งไม่มีเวลาไปเอาเบอร์เดิมมาใช้ เค้าโทรหาเราตลอด จนวันที่เราได้เบอร์เดิมกลับมา เค้าเป็นคนแรกที่โทรเข้ามา แล้วก็พูดว่า "นึกว่าจะไม่ได้คุยกันอีกแล้ว" หลังจากนั้นเราสองคนก็ติดต่อกันตลอดมาจนถึงวันนี้ แต่ไม่ใช่ในฐานะคนรักนะคะ เพราะเค้าก็มีแฟนไปแล้ว แต่เราคุยกันในฐานะพี่น้อง เพื่อน คนที่ไว้ใจ แต่เป็นมากกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆ เราคิดถึงกันก็โทรหา มีปัญหาก็โทรปรึกษาได้ มีความสุขก็โทรไปแบ่งปัน และเราสองคนไม่เคยคิดจะทวงคืนความผูกพันธ์ที่มันห่างหายไปตามกาลเวลา ไม่เคยทวงถามความรู้สึกที่มันคลุมเครือ ที่ไม่เคยได้รับคำตอบ เพราะเราสองคนยินดี แล้วก็สุขใจกับความสัมพันธ์ในปัจจุบันที่เราเป็นแล้วล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 53 00:53:48 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 53 00:53:15 จากคุณ : mammod_ferdinand เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 00:20:55

ความคิดเห็นที่ 71 ถ้าต้นเรื่อง กับ ท้ายเรื่องเป็นแบบนี้นะ ผมได้ดูเกิน 10 รอบแน่ๆ อยากให้มันจบแบบนี้เหลือเกิน ดูเนียนดี จากคุณ : NoNovel เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 00:57:17

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณครับเขียนดีมากอ่านแล้วรู้สึก อินเลยครับ จากคุณ : บิ๊ก (tal-ex) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 01:08:16

ความคิดเห็นที่ 73   โดน!!! อย่างจัง เต็มๆเลย จากคุณ : ขนมหวาน เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 01:58:21 A:119.42.76.32 X: TicketID:249183

ความคิดเห็นที่ 74 จขกท. เป็นหน้าม้าของสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก มาปั่นกระแสก่อนหนังออกหรือเปล่าอ่ะ รีวิวซะละเอียดเลยต้องเป็นทีมงานแน่ๆ ปล. ขี้เกียจพลิกไปคลิกส่งหลังไมค์ จากคุณ : kodindy เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 02:39:46

ความคิดเห็นที่ 75 แชร์เบาๆ สุดท้ายก็ต้องทำใจยอมรับครับ สำหรับผมหนังเรื่องนี้จบที่ฉาก โชนเอาไดอารี่มาทิ้งไว้ให้กับน้ำ แล้วเดินจากมาด้วยความปวดร้าวใจ และเรื่องราวทุกอย่างคือความหลัง ความประทับใจ ที่อยู่ในส่วนลึก ของความทรงจำของเขาและเธอ ผมเลือกให้มันจบแบบนี้ก็พอแล้ว <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< เห็นด้วยที่สุดเลยค่ะ ตอนที่เพลงสักวันหนึ่งขึ้นแล้วภาพค่อยๆเฟดออกมา นี่แหละ โดนมาก ในใจเรานะ เราคิดให้มันจบแค่นี้พอแล้วอ่ะค่ะ เพราะฉากหลังจากนั้นมันทำให้ อืมมม พูดไม่ถูก ผิดหวังล่ะมั้ง สำหรับเรานะ เราว่าฉากที่ประทับใจสุดๆ ที่ทำเอาน้ำตาคลอขึ้นมาเลยคือฉากที่น้ำไปร้องเพลงง้อเพื่อนๆ มันแบบ โดน เป็นซีนที่น้องนางเอกและเพื่อนๆแสดงได้ดีมาก เริ่ดมาก ปลาบ ทำเอาน้ำตาแทบไหล พูดไม่ถูก มันแบบ ฉากนี้มันจริงมากสำหรับเราอ่ะค่ะ เพื่อนสมัยมัธยมมันเป็นงั้นจริงๆอ่ะค่ะ คือแบบรักกันมากกกกกกกกก คงเป็นเพราะมันยังไม่มีเรื่องนั้นเรื่องนี้มาเกี่ยวข้องด้วยกระมัง ส่วนหนึ่งที่ต้องยกความดีให้หนังเรื่องนี้คือความลื่นไหลและละมุนละไมในการดำเนินเรื่อง ชอบการดำเนินเรื่องที่เรียบง่าย แต่ลึกซึ้ง ของหนังเรื่องนี้ค่ะ ชอบมากๆๆๆ ขอบคุณสำหรับกระทู้รีวิวดีๆนะคะ ^^ แก้ไข ลืมบอกไปว่า ฉากจบแบบที่จขกท เสนอมาก็ชอบนะคะ แต่จริงๆตัดให้จบไปตรงเพลงสักวันหนึ่งแล้วเติมเรื่องที่เกริ่มมาตอนแรกของหนังนิดๆหน่อยๆน่าจะพอดีกว่า ว่าชีวิตคนเราก็ก้าวไปเรื่อยๆแล้วทิ้งปมให้คิดว่า เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้งในวัยที่เปลี่ยนไป แล้วเรื่องจะเป็นยังไงต่อ คือส่วนตัวชอบหนังปลายเปิดอ่ะค่ะ แหะๆ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 53 02:45:49 จากคุณ : rina (sinein_nop) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 02:43:03

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านกระทู้ไป แล้วฟัง Clip นี้เบาๆ ...โอ้ย สุดๆ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 53 03:07:52 จากคุณ : คนคลองลำเจียก เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 03:06:28

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาครับ ทำให้ผมรักหนังไทยอย่างเต็มหัวใจเลย ^^ จากคุณ : samapapa เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 03:31:50

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณ คุณMr.Forever สำหรับฉากจบดีๆ  ผมก็คิดเหมือนกันว่าฉากจบในหนังมันดูเพ้อฝันไป เพราะเป็นไปได้ยากที่นางเอกจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน(ในฐานะคนทำงานดีไซด์)และัตัวนางเอกเองตอนเป็นเด็กก็ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์ของการเป็นนักออกแบบเลย จู่ๆก็ประสบความสำเร็จ มันเหมือนซีนกระโดดๆยังไงก็ไม่รู้ ฉากจบของMr.Foreverดูละเมียดกว่าเยอะ ยอดเยี่ยมมากครับ จากคุณ : kangaroo_108 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 04:17:08

ความคิดเห็นที่ 79 *** ประกาศๆ  หมอนี่ไม่ใช่หน้าม้านะครับ  ไม่ต้องหลังแมวไปถาม ลองไปค้นดูกระทู้แนะนำในห้องเฉลิมกรุงดู จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 07:30:16

ความคิดเห็นที่ 80   นั่งอ่านรีวิวกวนมึนโฮค่ะ เลยตามมาอ่านสิ่งเล็กๆต่อ.. คุณ จขกท.ทำได้ไงอ่ะ ให้คนที่ไม่เคยคิดจะดูกวนมึนโฮอย่างเรา (เกลียดเกาหลีเข้าไส้ และเบื่อหนังรักเพ้อฝัน) กับหนังกรี๊ดรุ่นพี่ของสิ่งเล็กๆที่เราคิดว่า มันไม่เห็นจะ based on ช้านสักหน่อย... นั่งอ่านตั้งแต่เที่ยงคืนถึงตี่สี่ .... นอนก็หลับไม่ลง เพ้อและอินไปกับหนัง (ที่ไม่ได้ดู) ตื่นมา เก้าโมง ลืมตาขึ้นมาเห็นแต่หน้าหนูนา อร๊าาายยย... โกรธคุณ จขกท.อ่ะ ทำเราร้องไห้ สะอึกสะอื้น ตีบตันในคอ น้ำตาหยดแหมะๆ และปล่อยโฮ ประหนึ่งเป็นนางเอกเสียเอง.. ดูก็ไม่ได้ดู ทำไมช้านอินอย่างนี้......ไม่ได้อยู่ไทยอ่ะ ออกโรงไปกันหมดหรือยังเนี่ย.. คุณจขกท.เก่งจังค่ะ ใส่ใจรายละเอียด ตีความตัวละครเก่งมากๆ แสดงว่าตัวจริงต้องเป็นคนเข้าใจจิตใจคนดีมากแน่ๆเลย ช่วยมาตีความเรากับแฟนหน่อยจิ ฮิฮิ... รักหนังสองเรื่องอย่างหมดใจ (ทั้งๆที่ไม่ได้ดู) + รักเจ้าของกระทู้ด้วย กรี๊ดดดดด...ขอติดตามผลงาน ป.ล. อยากไปทำงานบนดอยบ้างอ่ะ ที่นู่นรับสมัครพยาบาลมั้ยคะ ^^ ปลื้มมมมมม จขกท.จัง จากคุณ : Stinky Cat เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 08:46:14

ความคิดเห็นที่ 81 เจ้าของกระทู้ บรรยายได้สุดยอดจริงๆ ครับ  ลึกซึ้งมากครับ ชอบประโยคนี้จังครับ "เรียบง่าย แต่งดงาม" หนังเรื่องนี้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ครับ หนังเรื่องนี้มันเป็นสีขาว  ผมว่าหนังควรจะจบแบบ happy ending จริงๆ เพราะเป็นหนังที่สร้างความหวังและแรงบันดาลใจให้กับคนดู เพียงแต่ฉากจบมันดูทะ:-)ๆ ไปหน่อย แต่ผมก็รับได้นะ เพราะผมหลงรักหนังเรื่องนี้เข้าแล้ว  อย่างที่ว่า "ความรัก ชนะทุกสิ่ง" แต่ก็อยากได้ฉากจบแบบ จขกท. นะ ผมว่าสุดยอดเลย จากคุณ : Lonely Guy เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 11:12:19

ความคิดเห็นที่ 82   คิดเหมือน จขกท. หนังน่าจะจบตั้งแต่โชนเอาไดอารี่ที่รวบรวมทุกอย่างของคนที่แอบหลงรักไว้มาวางที่หน้าบ้านน้ำแล้ว (ผู้ชายที่ละเอียดอ่อนแบบนี้มันมีด้วยหรอ!? ชีวิตจริงเห็นมีแต่วิ่งไล่จับ เตะบอลไปวันๆ เหอๆ) ฉากจบกระโดดแบบรวบรัดอย่างรุนแรงจน งงงง!! อยู่ๆน้ำเป็นนักดีไซน์เนอร์ระดับโลกซะงั้น! สู้ให้พี่โชนเป็นนักบอลทีมชาติยังดีซะกว่า เพราะน้ำไม่มีจุดไหนบอกเลยว่าเก่งด้านนี้ และที่สำคัญ การหลงรักใครซักคนแบบไม่มีความสัมพันธ์อะไรเลย มาตลอดตั้งแต่เรียนจนจบ และจนกระทั่งผ่านอีก 9 ปี (อะไรมันจะยึดมั่นขนาดนั้น!?) บทนี้แหละที่คิดว่ามันเพ้อเจ้อมากๆ ชีวิตจริงมันน่าจะเป็น ... พี่โชนแต่งงานมีลูกไปแล้ว ออกรายการมาเซอร์ไพรน้ำ แล้วถามว่า น้ำแต่งงานหรือยัง น้ำตอบว่า....."มีลูก 3คนแล้วค่ะ" ยังสมจริงซะกว่า เชื่อนะว่าส่วนนึงไปดูเพราะ คนแสดงชื่อมาริโอ เพราะหลายคนบอกมาริโอเล่นอินมาก พอได้ดูมา..... อยากบอกว่ามาริโอแสดงแข็งเป๊ก! แต่น้องใบเฟิร์นแสดงได้อินมากๆ พอๆกับหนูนาเลย ชอบสุดก็ตอนง้อเพื่อนกับอกหักร้องไห้จนเดินตกน้ำในสระ (อันนี้ผมไม่ฮาแต่คนทั้งโรงกลับฮาซะงั้น) คือมันอินร่วมไปกับน้ำมากๆอะ อดทนทำมาทุกอย่างเป็นปีๆ แต่ทุกอย่างกลับสลายไปเพียงอึดใจ :( สรุป ก็ชอบนะ....เป็นหนังที่ดีแต่ยังดีไม่พอ จากคุณ : ไอริชคอฟฟี่ เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 14:55:45 A:118.175.2.194 X: TicketID:289424

ความคิดเห็นที่ 83 ผมคิดว่า มันก็เหมือนความรักที่สมัยเรียนก็รักได้นะ แต่มันต้องรอเวลา รอเวลาให้พร้อมก่อนนั้นเอง เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบแล้ว ดูแลใครๆได้แล้ว เมื่อนั้นแหละความรักที่เหมาะสมที่จะครองรักกันก็จะเกิดได้ทันที อยากให้เด็กๆสมัยนี้คิดอย่างนี้ครับ ไม่ชิงสุกก่อนห่ามนะครับ ดีที่สุด จากคุณ : ผู้ที่หวังดี (ผู้ที่หวังดี) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 14:56:44

ความคิดเห็นที่ 84 คห.82 โดนไปเยอะครับตอนจบเรื่องนี้^ ^ ตอนแรกผมก็เหมือนคุณแหละครับ แต่เวลาไปเก็บรายละเอียดรอบหลังๆมา รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยจากรอบแรกๆครับ  ขอบคุณจากใจจริงที่ไม่ลำเอียงการดูหนัง2เรื่องครับ ปล.ทำไมคุณถึงชอบฉากง้อเพื่อนอ่ะ ผมว่าผมดูแล้วเขินๆอ่ะแบบว่าเอ่อๆๆๆๆอายๆยังไงไม่รู้-*- แต่ฉากน้ำบอกชอบโชนนี่สุดๆ รวมทุกอารมณ์ครับ แต่ผมเห็นด้วยกับคห.82นะ ทำไมผมไม่ฮาแต่คนอื่นฮากันทั้งโรงเลยเนี่ย ผมล่ะอายแทนน้ำจริงๆพับผ่าสิคนกำลังอายดันมาหัวเราะซะงั้นฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ผมอยากให้จบแบบแฮปปี้ เอนดิ้งนะไม่ว่าจะจบแบบไหนก็ตาม แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 53 17:14:57 จากคุณ : kwunkorat เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 17:12:14

ความคิดเห็นที่ 85 กลับเข้ามาอ่านอีกรอบ สำหรับมุขเขียน"ทับ"เสื้อของเจ้าชายหน้าหักของเรา เชื่อว่าหลายคนที่ดูคงจะหัวเราะกันรวมทั้งผมด้วย พอได้อ่านที่ จขกท.เขียน "วันนั้นในหัวของเธอ ในสายตาของเธอคงมีแต่เขาคนนั้น เป็นมุกเล็กๆ ที่เรียบง่ายแต่งดงาม" มันใช่จริงๆด้วยครับ หลายคนคงนึกไม่ถึงในมุมนี้ ขอเพิ่มเติมอีกนิดครับ ฉากในตำนาน ง้อเพื่อน หลายคนคงจะน้ำตาซึม เมื่อน้ำเปลี่ยนแปลงตัวเองจนกลายเป็นดาวของโรงเรียนอันดับหนึ่งแล้ว ตัวเองกลับต้องโดดเดี่ยวไม่มีเพื่อน ฉากนี้การแสดงทั้งสี่สาวไม่ต้องพูดถึง อยากจะพูดถึงคือเพลงที่น้ำร้อง วันเดือนปี ทำให้คนดูนึกถึงวันเวลาที่สี่สาว เฮฮาบนลานขัดตัว ทำให้คนดูอินได้ไม่อยาก ใครน้ำตาไม่ซึมคงใจแข็งเกินไปแล้ว ต้องชมผกก.มากๆที่เลือใช้เพลงประกอบได้เข้ากับหนังมากๆ ทั้งเพลงเพราะใจ สักวันหนึ่ง และมาถูกที่ถูกเวลา ทำให้ลงตัวอย่างที่สุด ฉากบอกรัก ตอนน้องตกน้ำ ผมถึงกับร้องเฮ้ยย ออกมาดังมาก555+ ผกก.ใจร้ายมาก ไม่ใช่ใจร้ายกับน้องเฟิร์น แต่ใจร้ายกับคนดูเหลือเกิน เพราะน้องน้ำของเราสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว จะรีบพาตัวเองและหัวใจที่บอบช้ำออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ผกก.ใจร้ายมาก บีบอารมณ์คนดูที่สุด อ่านจากหนังสือเล่มนึงเลยรู้ว่าน้องเฟิร์นต้องไปซ้อมตกน้ำอยู่วันนึงเต็มๆเพื่อถ่ายฉากนี้ และฉากนี้ถ่ายสองเทค เทคแรกไม่ผ่านเพราะกระโปรงเปิดไม่สวย - -" ใบเฟิร์นทำได้สุดยอดกับฉากนี้ หลายๆคนคงคิดเหมือนผม เด็กคนนี้ "ของจริง" ครับ จากคุณ : EOS man เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 20:55:08

ความคิดเห็นที่ 86 ผมชอบน้องใบเฟิร์นในคาร์แร็คเตอร์สาว ม.ปลายในเรื่องนี้นะ ทรงผม บุคลิก ท่าทาง มันดูลงตัวดี ดูรูปปกติที่ถ่ายที่อื่นๆ ดูยังไง ก็น่ารักน้อยกว่าในหนังนะ หรือว่าผมจะเป็นพวกแพ้เครื่องแบบ ฮ่าๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 21:11:41

ความคิดเห็นที่ 87 #85 ชอบจังประโยคนี้ "ใบเฟิร์นทำได้สุดยอดกับฉากนี้ หลายๆคนคงคิดเหมือนผม เด็กคนนี้ "ของจริง" ครับ" คืดเหมือนกันคะ จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 00:33:09

ความคิดเห็นที่ 88 อ่านบทความจขกท. แล้วนึกถึงฉากแรกที่น้ำพูดในหนัง วิ่งไปล้างหน้าก่อนละ..... เราทุกคนอ่ะน่ะ จะมีใครบางคนที่ถูกเก็บไว้ในใจลึกๆ เวลาคิดถึงเค้าทีไร มันจะรู้สึก...อืม เจ็บแปล๊บๆ อยู่ในใจทุกที แต่เราก็ยังอยากจะเก็บเค้าไว้ในใจอย่างนั้น ถึงวันนี้ น้ำจะไม่รู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ แต่อย่างน้อย เค้าก้อทำให้น้ำได้รู้จักกับ.... สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า "รัก" จากคุณ : hasarasu เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 01:24:15

ความคิดเห็นที่ 89 เมื่อได้อ่านเนื้อหากระทู้นี้ ได้แง่คิดเพิ่มจากตัวหนัง รู้สึกโดนใจมากครับ สำหรับผม หนังปูทางดีมาทั้งเรื่องจริงๆ ส่วนฉากจบ ครั้งแรกที่ไปดู ไม่เอ๊ะใจอะไรครับ เพราะมัวแต่แอบลุ้นให้โชนบอกสารภาพรักน้ำในรายการ ไปดูครั้งที่สอง ไปดูรายละเอียดมากขึ้น ก็รู้สึกเหมือนที่จขกท.ระบุว่า อารมณ์หนังมันโดดไปหน่อย ทำให้เชื่อได้ยากว่าจะเป็นเช่นนั้นจริง ครั้งที่สาม ไปดูแบบไม่คิดอะไรมากครับ ผมไม่ติดใจอะไรแล้วครับ ผมมองว่า มันก็เป็นฉากจบของน้ำกับโชนในหนัง ที่ทำให้เราอิ่มเอมใจไปกับมันหลังจากที่ได้ชม ว่าสุดท้ายทั้งน้ำและโชนต่างก็ได้เผยความในใจให้แก่กันละกัน แม้วันเวลาจะผ่านไปถึง 9 ปีแล้วก็ตาม... ซึ่งฉากจบในชีวิตจริงนั้นแตกต่างกันไป  ไม่เหมือนกันครับ ที่ผมอึ้งมากกว่านั้นคือ พอมาตามอ่านในพันธ์ทิพย์ กลับได้รู้ว่า ชีวิตจริงๆของบางท่านก็คล้ายคลึงกับน้้ำในหนังจริงๆ ยินดีด้วยครับ สิ่งเล็ก เล็กที่เรียกว่ารัก ที่เก็บคำว่ารักไว้มานาน กว่า 14 ปี http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A9671387/A9671387.html ฉากจบของจขกท. ผมว่ามันก็ดีไปอีกแบบหนึ่งครับ เท่าที่ผมทราบคือว่า ผู้กำกับคิดฉากจบไว้กว่า 20 แบบครับ ฉากจบที่เห็นในหนังเป็นฉากที่ถ่ายซ่อม สำหรับผม ฉากจบแบบนี้ก็โอเคครับ มันอาจไม่ได้ดูคล้ายชีวิตจริงของเรา แต่เห็นน้ำกับโชนสมหวัง(ณ ขณะนั้น) มันก็มีความสุขมากๆครับ #82 ถ้าฉากจบ จบแค่โชนวางไดอารี่ ผมว่าคงมีคนจำนวนไม่น้อยร้องไห้ตอนเดินออกจากโรงแน่ครับ ตัวหนังเล่าเรื่องน้ำว่าถนัดวิชาภาษาอังกฤษ ในช่วงมัธยมต้นเท่านั้น เก้าปีในต่างประเทศ น้ำจะเป็นดีไซเนอร์ มันก็ไม่ค่อยขัดอะไร ผมจำบทไม่ได้ว่าน้ำเป็นดีไซเนอร์ชื่อดังหรือเป็นดีไซเนอร์ระดับโลก ถ้าเป็นแบบหลัง อาจจะเชื่อยากสักหน่อยครับ ผิดกับโชน ที่ชีวิตมัธยมปลาย เล่นบอลเก่ง ติดทีมโรงเรียน แต่จะให้ติดทีมชาติ อันนี้ผมว่าคงเก่งไม่ถึงขั้นนั้นครับ ออกมาเป็นตากล้องแสดงผลงาน นี่พอได้ เพราะโชนชอบถ่ายรูป จากคุณ : thungsum เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 01:36:54

ความคิดเห็นที่ 90 เขียนได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บางช่งวอ่านแล้วน้ำตาซึมไปด้วย คิดถึงเรื่องของตัวเอง จากคุณ : Giant-Garuda เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 11:48:24

ความคิดเห็นที่ 91   ซึ้งค่ะ คน review เคยทำงานเกี่ยวกับภาพยนตร์หรืองานเขียนมาหรือเปล่าคะ ดูแล้ว review เจ๋งทุกเรื่องเลยอ่ะค่ะ จากคุณ : pmeesat (pmeesat) เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 14:02:30

ความคิดเห็นที่ 92 เยี่ยมมากเลยค่ะ จากคุณ : BeeVee' เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 18:17:15

ความคิดเห็นที่ 93 สุดยอดเลยครับพี่ เป็นฉากจบที่งดงามจริงๆ จากคุณ : kindaeji เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 19:10:16

ความคิดเห็นที่ 94 ชอบในฉากที่แต่งขึ้นมาใหม่ของ จขกท. มาก เรื่องอารมณ์เป็นที่หนึ่ง เรื่องเหตุผลยังเป็นรอง แต่ซึ้งกว่าและแนบเนียนกว่าในหนังมาก ควรทำแนวนี้ ถ้าเวลาฉายยังมีเหลือพอนะ เรื่องที่แม่เก็บไดอารี่เอาไว้ก่อน เป็นจุดที่สำคัญในสังคมปัจจุบันที่มักมีรักในวัยเรียน แล้วควบคุมให้เหมาะสมยังไม่ได้ มันบ่งบอกว่าในสายตาผู้ใหญ่แล้ว คงไม่เห็นด้วยแน่ ซึ่งบางทีอาจจะสมควรแล้วที่น้ำจะต้องผิดหวังในเรื่องความรักกับพี่โชนไปพลางก่อน ตามที่หนังเรื่องนี้ได้วางบทเอาไว้เพื่อให้น้ำได้พัฒนาตัวเองในทางที่ถูกที่ควรเสียก่อน เพียงแต่เสียดายที่น้ำและพี่โชน ไม่ได้ทิ้งที่อยู่ไว้ให้ติดต่อกันเพื่อรักษามิตรภาพที่ดีต่อกันไว้ แม้โชนจะมีแฟนอยู่ก็ตาม แต่น้ำก็ไม่จำเป็นที่จะต้องตัดขาดจากพี่โชนเลยนี่ จากคุณ : วัวน้อย เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 53 02:05:50

ความคิดเห็นที่ 95 ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายครับ รีวิวเรื่องหน้าคาดว่าจะเป็นอินทรีย์แดงนะ เพราะดูแล้วน่าจะเป็นดราม่าแอ็คชั่น น่าจะมีอะไรให้เขียนถึงได้เหมือนกัน จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 09:24:23

ความคิดเห็นที่ 96   #84 ตอนนั้นผมอินไปกับน้ำมากกว่าครับ เขินมั๊ยก็เขินนะ เสียอย่างเดียว กลุ่มเพื่อนๆของน้ำเล่นไม่อินเท่าไหร่ออกจะแข็งๆ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนร้องไห้อยู่คนเดียว! #89 ที่จริงผมจะพิมพ์ว่ามีชื่อเสียงโด่งดังน่ะครับ แต่พอดีจิตใต้สำนึกมันคิดไปว่า เป็นดีไซเนอร์ชื่อดัง เพิ่งกลับจากอเมริกา มันน่าจะหมายความว่า เก่งขนาดแม้แต่ที่อเมริกายังยอมรับ พอกลับมาก็เลยถูกเชิญให้มาสัมภาษณ์ในรายการของไทยน่ะครับ อืม สงสัยผมจะอินไปกับน้ำจริงๆแหละ ฮ่าๆ แต่ที่ผมว่าโชนน่าจะติดทีมชาติมากกว่าน้ำได้เป็นดีไซเนอร์ ผมก็ขอยืนยันตามเดิมครับ เพราะมีแต่บทของโชนที่ว่า ชอบเล่นบอล เล่นบอลเก่ง แต่มีปมในการยิงลูกโทษ แต่น้ำในเรื่องนั้น หนังไม่ได้โฟกัสความสามารถใดเด่นออกมาเลยแม้แต่อย่างเดียว แค่รู้ว่ามีความพยายามอย่างมากที่จะทำอะไรซักอย่างแค่นั้น อย่างน้อยถ้าหนังได้ปูพื้นว่า น้ำมีความสามารถในการวาดภาพ หรือชอบออกแบบอะไรๆมาบ้างก็ยังดีอะครับ พอเจอฉากจบแบบนี้มันเลยรู้สึกขัดๆบอกไม่ถูก :) จากคุณ : ไอริชคอฟฟี่ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 16:06:08 A:110.164.242.233 X: TicketID:289424

ความคิดเห็นที่ 97 ตามมาอ่านจากกระทู้กวนฯ ค่ะ ... สุดท้ายก็ต้องทำใจยอมรับครับ สำหรับผมหนังเรื่องนี้จบที่ฉาก โชนเอาไดอารี่มาทิ้งไว้ให้กับน้ำ แล้วเดินจากมาด้วยความปวดร้าวใจ และเรื่องราวทุกอย่างคือความหลัง ความประทับใจ ที่อยู่ในส่วนลึก ของความทรงจำของเขาและเธอ ผมเลือกให้มันจบแบบนี้ก็พอแล้ว ..... เป็นเราจะให้จบแค่นี้เลย อืม.. แอบเฉลยนิดหน่อยก็ได้ว่า ปัจจุบันทั้งคู่ไม่มีใคร  จบ. ...ใจร้ายไปเหรอ แต่ความจริงของชีวิตน่าจะเป็นอย่างนั้นนะ เอ้า... ใจดีนิดก็ได้ เผื่อมีใครนั่งดูเครดิตตอนจบ มีเซอร์ไพร้ส์ซีน ให้บังเอิญเจอกันที่โรงเรียน (มาเยี่ยมบ้าน แวะมา) เซอร์ไพร้ส์!! อ้าว! อุ๊ย! บังเอิญจังเลย ทักทาย ยิ้มให้กัน ดีใจ เขินนิดหน่อย ..จบแค่นั้น ...ที่เหลือให้คนดูไปคิดต่อเอาเองแล้วกัน  ^o^ จากคุณ : จิตรางคทา เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 23:42:15

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกันครับ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 12:40:40