ระหว่าง พิสมัย กับ ปรานี ผมสงสาร เห็นใจ ปรานี มากกว่า พิสมัย
|
 |
ปรานี (ในเวอร์ชั่นนี้) ตั้งแต่ต้นเรื่อง ผมมองไม่เห็นความร้ายกาจของเธอเลย
จริงอยู่ปรานี หาเรื่องวนิดา ทำร้าย ตบตีแต่ก็โดนวนิดาซัดกลับไปไม่น้อย
ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะรักเพื่อนมาก แต่ไม่เคยเป็นฝ่ายยุแยง ปั่นหัวพิสมัยเลย
จะว่าไปแล้ว ในตอนที่คุณนายน้อมจิกด่าขับไล่เมื่อต้องไปแต่งงานกับคนอื่น
คำน้อยก็ไม่มีเถียง ไม่มีแม้แต่ความแข็งกระด้างที่จะระคายใจผู้ใหญ่
ต่อหน้าอ่อนน้อม ยอมรับผิดอย่างไร ลับหลังก็ยังคงเป็นเช่นนั้น
ปรานี อยู่ในครอบครัวชนชั้นกลาง มีความรัก มีความหวัง แต่ความรักและความหวังนั้น
เธอมอบให้กับผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง อย่างนายประจวบ ซึ่งวันนึงประจวบก็สร้างเรื่องเดือดร้อนขึ้นจนได้
ความรัก ความหวัง การเฝ้ารอ ของปรานีที่มีต่อประจวบ เป็นไปอย่างน่าสงสารมาก
พูดกันตามตรง แม้ว่าประจักษ์ต้องรับผิดชอบแทนน้อง ทำให้พิสมัยต้องเสียคู่รักไป
แต่ตัวต้นเหตุก็คือ ประจวบ และแท้จริงแล้วคนที่ต้องตกที่นั่งของผู้หญิงที่ถูกพรากคนรักก็ควรเป็น ปรานี
แต่เพราะความขี้ขลาด ไม่รับผิดชอบ หนีหน้าผู้คน ของประจวบ ทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด
หากว่าพิสมัยต้องทนให้คนรักถูกพรากไปรับผิดชอบสิ่งที่ไม่ได้ทำ ปรานีเองก็ยิ่งน่าเห็นใจ
เพราะการทิ้งปัญหาของประจวบ ไม่มีแม้แต่คำสัญญา ไม่มีความแน่นอนใดๆให้ปรานีได้ยึดถือ
ความจำเป็นของครอบครัว ทำให้ปรานีต้องแต่งงานกับชายแก่ร่ำรวย
ในความเห็นผม ปรานี ต้องทำเพราะไม่มีทางเลือก ไม่ได้ทำเพราะจะหนีเอาตัวรอด
ก็ถ้าคนรักอย่างประจวบ เป็นผู้นำที่ดี ตั้งใจทำงาน มีความมั่นคง เป็นหลักให้พึ่งพิงได้
ปรานีคงไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับใครเพื่อพยุงฐานะทางบ้าน แต่นี่อะไร....
ในเวลาที่ปัญหารุมเร้า ชายคนรักกลับหายหัวไปอยู่ที่อื่น ไม่มีแม้คำปรึกษา หรือกำลังใจให้เธอ
เมื่อปรานีดั้นด้นไปหาถึงทางใต้ กลับได้พบว่า คนรักที่คิดจะฝากชีวิตไว้ด้วย ยังคงไม่สำนึก
ติดการพนันอย่างลุ่มหลง ทุ่มเททั้งเงินทอง เวลา ให้หมดไปกับบ่อน
ทั้งที่ต้องหนีหน้าผู้คน ที่ต้องเป็นหนี้เป็นสิน ต้องพลัดพรากจากครอบครัว และคนรัก
แต่เมื่อมาอยู่ทางใต้ ส่งข่าวไปว่าจะงานเก็บเงินใช้หนี้ แล้วความจริงคืออะไรกัน
ดังนั้นเมื่อประจวบกลับมาในวันนี้ ยังมีหน้ามาพูดจาประชดประชันปรานีซะอีก
ตัวเองก่อเรื่องแท้ๆ ไปอยู่ที่อื่นก็ไม่เป้นโล้เป็นพาย พอรู้ว่าคู่รักจำเป็นและจำใจแต่งงานกับคนอื่น
ทำเป้นรับไม่ได้ แล้วก็ปันใจไปให้ผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งพบกันไม่นาน(กรณีนี้ชุมศรีไม่ผิดนะครับ)
วันนี้เห็นสีหน้าที่มีความหวัง และหมดความหวังของปรานีแล้ว อยากบอกว่า เห็นใจและสงสารมาก
ถ้าผมเป็นปรานี คงไม่ยืนเซ่อให้ผู้ชายเหลาะแหละอย่างนายประจวบ มาพูดถากถางหรอก
ผมคงจะบอกว่า................
"เรียกดิฉันว่าคุณหญิงภักดีราชาก็ดีเหมือนกันค่ะ อย่างน้อยก็เป็นการไว้เกียรติแก่สามีดิฉัน
และขอให้คุณเล็กจำไว้ดวยว่า ที่ดิฉันต้องมารับเกียรติเป็นคุณหญิงภักดีราชาอย่างทุกวันนี้
ก็เพราะผู้ชายไม่เอาไหนคนนึง ที่สร้างปัญหาทิ้งเอาไว้และจากไปอย่างไรความรับผิดชอบ
ในวันที่ดิฉันจนหนทาง ดิฉันหวังแค่ได้ซบพิงไหล่คนรักของดิฉัน แต่วันนั้นเค้าอยู่ไหนล่ะค่ะ
ถ้าในวันที่ดิฉันจะจมน้ำ แล้วมีมือของคนรักมาฉุดดิฉันขึ้นฝั่งได้ เป็นที่พึ่งในยามทุกข์ยาก
ดิฉันคงไม่ต้องตัดสินใจ เดินเข้าห้องหอกับพระยาภักดีราชา ดังนั้นในวันนี้คุณเล็กควรคิดให้ดี
พิจารณาให้ถี่ถ้วนสักนิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะใคร ก่อนที่จะหยามเหยียดดิฉันด้วยคำพูดเมื่อครู่"
ปล.พูดจบ ผมจะเดินเหวี่ยงกระเป๋าผ่านหน้าอย่างไม่แยแส กลับบ้านเก็บเสื้อผ้าไปหัวหิน
ไปเลือกซื้อผ้าจากโขมพัส ขี่ม้าชมชายหาด เลยไปภูเก็ตชมพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพ
เมื่อกลับถึงพระนครเมื่อไหร่ จะนัดกลุ่มเพ่อนสาวไปฉลองที่ห้อยเทียนเหลา กินให้จุใจ
อุตส่าห์รักษาหุ่นให้เอวคอดเอวกิ่วแทบตาย เพื่อจะสวมชุดสวยๆรอรับคนรักจะกลับมา
แต่พบกันแล้วดันแสดงอาการไม่เป็นลูกผู้ชาย (ตั้งแต่แรกจนถึงวันนี้) งั้นก็ต่างคนต่างไปซะที
| จากคุณ |
:
+ฟ้างามยามค่ำ+   
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ต.ค. 53 23:18:40
|
|
|
| 
