โอ้ละหนอความรัก....เมื่อเรื่องส่วนตัว กลายเป็นเรื่องสาธารณะ และสังคมชอบตัดสิน
|
 |
ถ้าหากฉันคือนางเอกในเรื่องนี้ ฉันจะไม่ทำอย่างที่มันเป็นอยู่ตอนนี้
ฉันศรัทธาในความรัก มองความรักนั้นสวยงาม สดใส และมันก็ทำให้ฉันเจ็บเจียนตายได้เหมือนกัน
หากว่าคนที่ฉันรัก เขาหมดรักฉันแล้ว ฉันจะไม่รั้งเขาไว้ให้อยู่กับฉัน ฉันจะไม่พยายามเพื่อจะให้เขากลับคืนมา
ถ้าหากเขาเลือกจะไป เพราะเขาเจอคนใหม่ที่เขารัก และทำให้เขามีความสุขมากกว่าการอยู่กับฉัน ฉันจะขออวยพรให้เขาทั้งคู่ไปกันด้วยดี
ฉันจะไม่แฉใคร เพราะสุดท้ายก็มีแต่คนบาดเจ็บ มีแต่คนเจ็บปวด เขาที่ฉันรักก็เจ็บ ตัวฉันเองก็เจ็บ ผู้หญิงคนนั้นที่อาจจะทำให้เขามีความสุขในชีวิตก็เจ็บ
ฉันคงไม่ยินดีกับสถานะนางเอกที่สังคมหยิบยื่นให้ฉัน และมองว่าเขากับผู้หญิงคนนั้นคือจำเลย คือคนเลว คือคนผิดศีลธรรม ตายไปก็คงไม้พ้นปีนต้นงิ้ว
ฉันเชื่อว่าชีวิตคนเรามีผิดพลาดกันได้ และคนที่ผิดพลาดก็ต้องการการให้อภัย แต่ถ้าหากว่าเราไม่มีการให้อภัย คนที่ผิดพลาดจะมีโอกาสแก้ไขความผิดได้อย่างไรกัน
ฉันไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นหรอกน่ะ เพราะถึงคิดไปฉันก็เจ็บปวด ต่างคนมีชีวิตต่างกัน ฉันสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองได้ และฉันยังมีลูกผู้เป็นที่รักของฉัน ผู้เป็นสิ่งที่คอยเตือนถึงวันเวลาที่ดีในความรักของฉันกับเขา ถึงแม้มันจะผ่านไปแล้ว แต่ครั้งหนึ่งฉันก็ยังไม่ลืมว่าเราเคยรักกัน
ฉันไม่อยากให้เรื่องของตัวเองกลายเป็นเรื่องสาธารณะ ฉันไม่อยากได้รับความเห็นใจจากใคร นั่นเพราะฉันสามารถยืนอยู่ได้ด้วยขาของตัวเองได้โดยมั่นคงและแข็งแรง
ฉันจึงไม่เข้าใจว่าพวกเขาเล่นอะไรกันอยู่ ทุกคนล้วนแต่เจ็บปวดและเป็นทุกข์กันทั้งนั้น
แค่เพียงความสะใจหรือ ใครที่ทำให้ฉันเจ็บเขาต้องเจ็บกว่าฉันอย่างงั้นหรือ
ทำไมไม่หยุดความเจ็บปวดไว้ที่ตัวฉันเอง ทำไมทุกข์คนต้องเจ็บปวดกันหมด
ฉันไม่ยินดีถ้าหากใครจะต้องตกเป็นจำเลยของสังคมเพราะตัวฉัน นั่นหมายถึงการที่เขาถูกพิพากษาจากสังคมว่าผิด และความผิดนั้นจะไม่มีวันลบเลือน เพราสังคมเลือกที่จะจำแต่เรื่องที่ไม่ดี ต่อให้ต่อไปเขาทำดีเท่าไหร่มันก็ไม่อาจลบภาพจำของสังคมที่มีต่อเขาไปได้เลย
หยุดกันเสียทีเถอะ พอกันเสียที ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ทุกคนล้วนแล้วเจ็บปวดน่ะนางเอกของเรื่อง นางร้าย และผู้ชายไม่รักดี
ที่สังคมชี้นำฉันว่าพวกเขารับบทนั้นอยู่
| จากคุณ |
:
t.tays   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ต.ค. 53 22:30:39
|
|
|
| 
