อ่านผ่าน ๆ ทีแรก นึกว่าเป็นพล๊อตละครเรื่องใหม่
อ่านไปอ่านมา ชักยังไง ๆ
เลยอ่านอีก 2-3 รอบ เริ่มคิดในใจ "เฮ้ ย เรื่องจริงเปล่า (วะ) "
....ตอนนี้ชีวิต "แอน" ก็ถือว่ามีความสุข ไม่ติดหนี้ใคร ใช้เงินเท่าที่พอใช้ได้ ทำอะไรไม่แข่งกับใคร ขออยู่แบบนี้ (อ่านเผิน ๆ เหมือนเป็นคนพอเพียงจังเนอะ)เพราะเป็นคนกลัวความรับผิดชอบ และไม่ชอบทำอะไรที่ต้องกำหนดวัน-เวลาแน่นอน แบบนี้สบายใจที่สุด
"น้องแอนเคยได้ยินคนบ่นว่าถ้าชั้นรวยนะชั้นจะไม่ทำงาน น้องแอนก็คิดยังงั้นเหมือนกัน ไม่มีใครอยากลำบากหรอกค่ะ น้องแอนก็เลยไม่ทำงาน ทุกวันนี้ก็ใช้เงินเตี่ยอยู่" 
เธอให้สามีลาออกจากงานเพราะเธอไม่อยากเจอหน้าสามีตอนเครียดหลังจากเลิกงานค่ะ
เกิดมาในชีวิตนี้ ไม่เคยทำอะไรเลย ย้ำ ไม่เคยทำอะไรเลย เธอเล่าว่า จะตื่นตอนประมาณเที่ยง เสร็จแล้วก็จะไปหาอะไรอร่อยๆกิน พอบ่ายๆเย็นๆ ก็จะไปนวดหน้า ทำผม ช้อปปิ้งตามเรื่องตามราว ต้องไปเลือกซื้อของให้ in trend เดี๋ยวจะตกยุค ต้องมีทุก collection ก่อนใครๆ เดี๋ยวจะเชย พอตกค่ำ ก็เตรียมแต่งตัวไปงานไฮโซไฮซ้อทั้งหลาย คนสัมภาษณ์ก็ถามต่อว่า แล้วไม่ทำงานอะไรเหรอ เค้าบอกว่าไม่ทำหรอก ไม่รู้จะทำไปทำไม ปวดหัว
ทุกวันนี้เตี่ยก็มีให้ใช้เพียงพออยู่แล้ว เรื่องทำงานไม่จำเป็นในชีวิตเธอ เตี่ยกลัวเธอเหนื่อย บอกว่าเตี่ยเลี้ยงหนูได้จนตาย ไม่ต้องทำหรอกงาน .....
อ่านลงมาเรื่อย ๆ มาเห็นภาพหน้าตาเธอในคห.18
อ๋อ มีตัวตนจริง อืม เธอก็กล้าเปิดเผยเนอะ ว่าไม่ทำการทำงาน ทำตัวไร้แก่นสารไม่มีประโยชน์ เป็นเรา เราอายอ่ะ โอเค. อ่านดู มันเหมือนจะน่าอิจฉา ที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำมาหากิน ก็มีเงินใช้ แต่ลูกคนรวยคนอื่น เขาก็ยังรู้จักทำมาหากิน มันเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองนะ มันน่ายกย่องนะ รวยด้วย เก่งด้วย ทำตัวมีประโยชน์ต่อสังคมด้วย มันเริ่ดสุด ๆ
"ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน" เคยได้ยินกันมั้ยคะ ? แล้วคนที่ไม่มีงานมีการทำ มัน........เติมคำในช่องว่างเอาเองละกัน
คิดเหมือนหลาย ๆ คห.ว่า พ่อแม่รังแกฉันจริง ๆ เลย