งงใช่ไหมล่ะ
คำว่าไทยๆของผมคือ ความเป็นชาวบ้านร้านตลาดทั่วๆไปที่เราเจอได้ทุกเมื่อเชื่อวันนะครับ เอาเป็นว่าในชีวิตประจำวันเลย
ในขณะเดียวกัน การ์ตูนไทยหลายๆเรื่องกลับติดรสญี่ปุ่นจ๋ามาเลย แต่กลับมีการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง ที่ได้อารมณ์ "ไทยๆ"อย่างไม่น่าเชื่อ
ก่อนอื่นคำว่าอารมณ์ไทยๆของผมคืออะไร
บอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนต่างจังหวัด แบบบ้านน้อกกกก บ้านนอกกกก อารมณ์บางอย่างคนกรุงเทพอาจจะไม่เคยเจอ (ตอนผมมาอยู่กรุงเทพมักจะไม่เจอ)
1.ตลกหน้าตาย ผมคิดว่าประเทศไทยเราเป้นประเทศแห่งการยิ่งมุขหน้าตาเฉย ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายก็ตาม
2.การตีฝีปาก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคนไทยอย่างเราๆท่านๆก็สรรหาคำพูดเจ็บๆคันๆมาจิกกัดกันได้เสมอ
3.ความเอะอะมะเทิ่ง ทำอะไรโฉ่งฉ่าง อันนี้จะพบได้บ่อยในหมู่วัยรุ่นทั่วๆไป ส่วนพวกสุขุมนุ่มลึกนี่ก็มีเหมือนกัน จะมันสุขุมซะจนเหมือนไม่มีตัวตนไปเลย
4.สนิทสนมกันง่ายจัง พึ่งเจอกันแท้ๆ หลายๆครั้งผมรู้สึกว่าคนไทยเราไม่ค่อยเก็กเท่าไหร่เจอหน้าทักกันแป๊ปๆ ก็เป็นพี่เป็นน้องเป็นเพื่อนกันแล้ว ยิ่งในสังคมคนกินเหล้ายิ่งสนิทกันเร็ว
5.ไม่ค่อยจะพูดอะไรเท่ห์ๆตรงๆกันแบบญี่ปุ่น คนไทยเวลาสื่อสารอะไรกันถ้าเป็นเรื่องหนักๆ จะพูดอ้อมๆให้คิด อย่างดีก็มองหน้า แล้วก็รู้กัน สรุปว่าส่วนใหญ่แสดงออกด้วยสีหน้าและแววตาว่างั้นเถอะ
ึ6.ไม่ค่อยเลี่ยน ออกจะซึนๆด้วยซ้ำกับคนที่เรารักและเอ็นดูจริงๆ คือคนไทยคนไหนที่เรารักและเอ็นดูเรามักจะไม่แสดงอออกตรงๆ
7.เฉื่อย อยากอยู่อย่างสงบ ถ้าไม่มีอะไรมากดดัน จริงๆ อย่าหวังว่าจะกระดิกตัวทำอะไร อารมณ์ไฟลนก้นอ่านหนังสือก่อนสอบว่างั้นเถอะ
8.ไม่ค่อยวางแผน ถึงมีแผนก็ไม่ซับซ้อน เน้นความยืดหยุ่นเป็นหลัก เวลาเจอปัญหา หลายๆครั้งต้องใช้คำว่า "เอาก็เอาวะ"
9.เจ้าบทเจ้ากลอน อันนี้อารมณ์พี่เรียดหน่อยๆ คือบางทีคนต่างจังหวัดเวลาจะพูดอะไรสักอย่างจะมีสร้อยคำ บางที่เรียกคำสอย บาวที่เรียกคำผญา ก็ว่ากันไป
10.ค่อนข้างประณีประนอม หลบได้เป็นหลบ หลีกได้เป็นหลีก เจรจาได้เป็นเจรจา ไม่ยอมแตกหัก เจอศัตรูหลบไว้ก่อน ไม่ค่อยห้าวอยากสู้เท่าไหร่ พวกที่ห้าวๆอยากมีเรื่องส่วนใหญ่เป็นคนไทยระดับลูกจ๊อก
11.เมื่อหลีกเลี่ยงไม่พ้นแล้ว ยังไงก็ต้องรบแล้ว ทำไมมันโหดสัตว์อย่างเน้~~~~~~~เข้าใจว่า ถึงจังหวะลุยก็ต้องลุย
12.คนเก่งๆบางทีก็ออกเหวอ ออกเฟอะฟะหน้าตาเฉยเหมือนกัน สังเกตตัวการ์ตูนญี่ปุ่น คนไหนเท่หื ก้เท่ห์ตลอดเวลา ดูดีตลอดศก แต่ของไทยบางทีไอ่พวกเท่ห์ๆกหลุดๆเหวอๆได้เหมือนกัน คนสวยๆบางทีก้ออกโก๊ะๆได้เหมือนกัน
13.การแก้ปัญหาแบบทุกลักทุเล ตามมีตามเกิด รอดได้แบบหมิ่นเหม่เหลือเกิน
คุณคิดว่าการ์ตูนเรื่องไหนที่มีคุณสมบัติแบบนี้บ้างครับ
สำหรับผมครับ เรื่องนี้ ฤทธิ์ดาบไร้ปราณีครับ อาจจะเป็นเพราะสำนวนคนแปลด้วยก็ได้ แต่สำหรับเรื่องนี้ ถ้าเปลียนฉากจากเอโดะ เป็น สองพันบุรี(สุพรรณบุรี)ตอนปี 2310 ผมจะไม่แปลกใจเลย คืออย่างที่ผมร่ายมาสิบกว่าข้อข้างต้นน่ะครับ มันเจอได้ในการ์ตูนเรื่องนี้หมดเลย
โอเคมันก็เป็นการ์ตูนที่ติดรสญี่ปุ่นมาเต็มขั้นก็จริงอยู่ แต่ผมก็รุ็้สึกได้ว่าคนเขียนเรื่องนี้เป็นคนที่ไม่ได้เป็นญี่ปุ่นสายหลักแบบในจัมป์(ไม่นับเรื่องกุโระอย่างเต็มขั้น) แต่เป็นอารมณ์ญี่ปุ่นในแบบอื่นๆแบบต่างๆออกไปซึ่งอารมณ์ญี่ปุ่นแบบแตกต่างของคนเขียนเรื่องนี้มันดันมาตรงกับอารมณ์ไทยๆของเรานี่สิที่น่าสนใจ
ที่เขียนกระทู้เรื่องนี้ไม่ใช่อะไรครับ คือผมรู้สึกว่าการ์ตูนไทยหลายๆเรื่องติดรสญี่ปุ่นมากเกินไป โดยเฉพาะวิธีการนำเสนอและคาแร็คเตอร์ โดยเฉพาะสายหลักนี่ยิ่งชัดเลย
ที่นี้เราเขียนแบบเกาะสายหลักญี่ปุ่นมาขายคนไทยที่เคยชินกับการ์ตูรญี่ปุ่นมาอยู่ก่อนแล้ว มันก็เทียบไม่ได้หรอกครับกับการ์ตูนญี่ปุ่นที่เขาครองตลาดมาอยู่ก่อนแล้ว มีแต่คุณภาพจะห่วยกว่าเท่านั้นเอง
และยิ่งจบเลยถ้าคิดจะเจาะตลาดญี่ปุ่น โดยการ์ตูนลายเส้นไทยๆแต่เนื้อเรื่อง คาแร็คเตอรืและการนำเสนอแบบญี่ปุ่น
บางทีเราอาจเขียนการ์ตูนในมุมมองอื่นๆมั่งก็ได้แทนที่จะเกาะแต่สายหลัก อย่างเช่นแบบคนเขียนเรื่องฤทธิ์ดาบ เขียนไปเขียนมาดันได้อารมณ์ไทยๆเสียอีก
หรือบางทีเราอาจจะเขียนในมุมมองอื่นๆบ้าง
เช่นเขียนการ์ตูนไทยในมุมมองและการนำเสนอของภาพยนต์ไทยซึงมีเอกลักษณ์มากพอสมควร คุณอาจจะได้การ์ตูนไทยที่มีเอกลักษณ์มากขึ้นก็ได้นะครับ
เช่นมุมองแบบวิศิษย์ ศาสนเที่ยงทำหนังเรื่องฟ้าทะลายโจร แบบเรื่องวนิดาพาฝันกับพันตรีประจักษ์
ลองนึกถึงมีดที่สิบสามยุคแรกๆที่ทำในมุมมองของหนังจีนกำลังภายในสิครับ
ว่ามันสนุกมากแค่ไหน
วิเคราะห์เล่นๆนะครับ
จากคุณ |
:
อิอิอิ
|
เขียนเมื่อ |
:
3 พ.ย. 53 01:36:28
A:125.24.0.130 X: TicketID:228785
|
|
|
|