|
ตามมาช่วยออกทะเลอีกรอบ
อ้างอิงจาก
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A9877847/A9877847.html#29
........................................................
(ต่อจากตอนที่แล้ว)
"ว้ากกกกก ซันจิ ช่วยด้วยชั้นไม่ไหวแล้ว"
ลูฟี่ วิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปในห้องครัวที่ซันจิ กำลังทำร้องเพลงทำอาหารอย่างสบายใจอยู่
"อะไรของนาย ถ้ามื้อเย็นล่ะก็ยังไม่เสร็จนะ รอฉันย่างเนื้อปลาฮิปโปก่อน"
ซันจิตอบแบบไม่ใส่ใจ ไม่แม้แต่จะหันหน้ามามองด้วยซ้ำ เพราะเอาแต่เพ่งสมาธิไปที่การแล่เนื้อปลาฮิปโปขนาดความยาวเกือบสองเมตร
"ขอชั้นหลบในห้องนี้หน่อยล่ะกัน นายอย่าบอกใครเชียวนะ"
ลูฟี่หันซ้ายหันขวากระหืดกระหอบพูด ก่อนขยับเอาร่างกายที่เป็นยางเบียด
เข้าไปในช่องแคบ ๆ ช่องหนึ่ง แล้วหยิบเอากล่องมาปิดเอาไว้
"??? เออ เป็นอะไรของนาย ???"
ซันจิหันมามองทำหน้างงเล็กน้อย ก่อนคลายความสนใจไปที่เนื้อปลาสีชมพูอ่อนด้านหน้าต่อ
...............................................
"ลูฟี่ นายอยู่ไหน"
โรบินเปิดประตูห้องครัวตามเข้ามาเป็นคนแรก
"โอ้ โรบิน มาชิมปลา ... พรืดดดดดด"
ซันจิหันขวับมาแทบจะในทันทีที่ได้ยินเสียงโรบิน
และพูดไม่ทันจะจบประโยค ก็ถึงกับต้องเลือดกำเดาพุ่งพรวด
เมื่อเห็นเข้ากับร่างกายวัยสาวของโรบินที่เสื้อผ้าตามเนื้อตัวฉีกขาด
โดยเฉพาะกางเกงที่ส่วนก้นที่ขาดจนเห็นไปถึง กกน แพลม ๆ
(เธอเพิ่งจะเปิดศึกทะเลาะกับนามิ และ แฮนค๊อกมาหมาด ๆ)
"ซันจิ นายเห็นลูฟี่ หรือเปล่า"
โรบินไม่สนใจมองซันจิที่นอนจมกองเลือดกำเดาของตัวเองแม้แต่น้อย
เอาแต่สอดส่ายสายตามองกวาดไปทั่วห้อง
"กะ เกิดอะไรขึ้น หาเจ้านั่นทำไม แล้วทำไมเสื้อผ้าขาดอย่างนี้"
ซันจิ พูดน้ำเสียงสั่น ๆ ขณะพยายามยันตัวลุกขึ้นยืนด้วยขาที่ไร้เรี่ยวแรง
"ก็ลูฟี่น่ะซิ จะให้ชิมสะโพกหน่อย ก็ไม่ยอมท่าเดียว ... ลูฟี่ ..."
โรบินพูดอ้างอิงถึงสะโพกไก่ย่างแต่พูดไม่หมดก็เดินออกไปจากห้องเสียแล้ว
และเป็นซันจิที่ต้องเลือดกำเดาพุ่งพรวดอีกครั้ง เมื่อคิดไปว่าไอ้กัปตันตัวดี
จะได้ชิมสะโพกสะบึ้มของโรบิน
"นี่แก สองปีมานี้แกทำอะไรมากันแน่ ชั้นน่ะ ต้องไปลำบากแค่ไหนรู้หรือเปล่า ชั้นน่ะนะ ชั้นน่ะ "
ซันจิมองไปทางที่ซ่อนของลูฟี่ด้วยสายตาลุกโพลงด้วยไฟแห่งความอิจฉา
อย่างรุนแรง รู้สึกแค้นจนแทบกระอักเลือด
"ลูฟี่ ลูฟี่อยู่หรือเปล่า"
คล้อยหลังโรบินเพียงครู่เดียว แฮนค๊อก เจ็ดเทพโจรสลัดสาวสวยก็เยื้องย่าง
เข้ามาด้วยท่าทีของราชินี และเช่นเคย เสื้อผ้านั้นขาดวิ่นเพราะทะเลาะกับ
นามิ และโรบินจนเห็นเนื้อขาว ๆ แพลมออกมาหลาย ๆ ส่วน
"พรืดดดดดดดดดดดด"
ซันจิเพียงแค่ได้เห็น เรือนร่างสุดแสนเพอร์เฟคนั้น
เลือดกำเดาก็พุ่งพรวด จนตัวเองเด้งไปกระแทกฝาผนังห้องครัว
แล้วไหลลงไปนอนจมกองเลือดตัวเองอีกครั้ง
"หืม เป็นอะไรน่ะ เจ้าสามัญชน รู้มั้ยว่าที่รักของเราอยู่ไหน"
แฮนค๊อกเชิดหน้ามองซันจิแบบเหยียด ๆ
"ตะ ตะ ตามหาเจ้านั่นทำไมกัน"
ซันจิพยายามยันตัวลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนกว่าเดิม
เลือดที่ไหลออกมาถึงสามครั้งซ้อนนี้ แทบจะหมดตัวเขาอยู่แล้ว
"ก็ที่รักของเราน่ะซิ ไม่ยอมเลือกเราซะที ทั้ง ๆ ที่เราขาวน่ากินกว่าตั้งเยอะ"
แฮนค๊อก มองข้ามซันจิที่ยืนพะงาบ ๆ อย่างไม่สนใจใยดี เหมือนเขาเป็น
ผ้าขี้ริ้วประดับห้องชิ้นหนึ่งก็ไม่ปาน เธอพูดอย่างไม่คิดอะไรก่อนเดินออกไป
จากห้องด้วยท่วงท่าอันงามสง่า คำพูดของเธออ้างไปถึง ปลาย่างราชินี
ที่เธอบรรจงทำให้ลูฟี่กินอย่างดี เพียงแต่คำพูดนั้นมันส่อไปอีกอย่างจน
ซันจิถึงกับเข้าใจผิดคิดไปไกล และเลือดกำเดาพุ่งพรวดเป็นรอบที่สี่
"โอยยย ... นี่แก สองปีมานี้แกเปลี่ยนไปจริง ๆ ชั้นน่ะต้องลำบากมามาก
ขนาดไหนเพื่อแก รู้มั้ย ชั้นน่ะ ชั้นน่ะ ..."
ซันจิที่หมดแรงยืนได้แต่นั่งก้มหน้านิ่งกับพื้นห้องขณะคอยส่งสายตา
ที่เปี่ยมไปด้วยเพลิงไฟแห่งคาวมอาฆาตแค้นไปทางที่ซ่อนของลูฟี่อีกครั้ง
"ลูฟี่ !!!!"
คนสุดท้ายเป็น นามิที่ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นเช่นเคย
เนื้อผ้าหลายส่วนขาดหายจนเธอต้องใช้สองมือกอดเนื้อเต่งตึงส่วนบนของ
เธอเอาไว้แทนเสื้อผ้า
"พรืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!"
ซันจิถึงกับต้องเลือดกำเดาพุ่งพรวดอีกครั้ง เมื่อได้เห็นนามิในสภาพแบบนี้
คราวนี้เขานอนจมอยู่กับกองเลือดกำเดาตัวเองอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง
ไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นมานั่ง หรือพูดคุยด้วยซ้ำ
"ลูฟี่ นายอยู่ไหนน่ะ ออกมานะ ของชั้นน่ะ เด้งดึ๋ง น่ากินกว่าคนอื่นตั้งเยอะ"
นามินางแมวโขมยมองไปรอบห้องอย่างไม่ใส่ใจซันจิที่นอนจมกองเลือดอยู่
คำพูดของเธออ้างไปถึงเจลลี่หิมะ ที่เธอทำให้ลูฟี่กินนั่นเอง เพียงแต่ว่าซันจิ
ที่นอนจมกับกองเลือดตัวเองน่ะคิดไปถึงไอ้สิ่งที่เด้งดึ๋งดั๋งอยู่ในอ้อมอกของ
นามิต่างหาก ว่าแล้วเลือดกำเดาของเขาก็ไหลออกมาจนนองพื้นอีกครั้ง
ทั้ง ๆ ที่ตัวเขากำลังนอนจมกองเลือดอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่
......................
"ฟู่ ... ไปกันหมดแล้วมั้ง ... ซันจิ ชั้นขอเนื้อย่างหน่อยซิ"
ลูฟี่ ค่อย ๆ เดินออกมาจากที่ซ่อนตัว เมื่อเสียงของสามสาวค่อย ๆ ห่าง
ออกไปทีละน้อย แต่กระนั้นก็ยังคงแอบ ๆ มองไปที่ทางเดินอย่างหวาด ๆ
"เนื้อย่างเรอะ !!!!!!!! ชั้นน่ะนะ ชั้นน่ะนะ ต้องไปลำบากยากเย็นปางตาย
มาตั้งสองปี แต่แกเอาแต่อยู่กับผู้หญิงสบายใจเฉิบเรอะ แกอย่าอยู่เลยยย"
ซันจิอยู่ในโหมดเคียดแค้นสุดขีด ลืมสิ้นแม้แต่ว่าตัวเองนั้นเสียเลือดจนแทบ
จะหมดตัวอยู่แล้ว เขาเดินมาหาลูฟี่พร้อมกับมีดสีเงินวาววับในมือทั้งสองข้าง
"ว้ากกกกกกกก .... ช่วยด้วยยยยยย"
ลูฟี่เมื่อหันมาเห็นภาพอันแสนน่ากลัวของซันจิที่แสยะยิ้มทั้งที่เลือดท่วมตัว
ก็ถึงกับต้องหน้าซีด เผ่นหนีไปในทันที และหลังจากนี้ ซันจิก็ได้ฉายาใหม่
จากเพื่อน ๆ ว่า "ซันจิ ปีศาจเลือด"
.............................................................
จบดื้อ ๆ อีกแระ .... ฟริ้วววววววว
| จากคุณ |
:
assasin  
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ย. 53 17:36:32
|
|
|
|
จากกระทู้ลูฟี่เป็นบอสคนสุดท้าย ผมควรจะแต่งฟิควันพีซต่อไหม
ความคิดเห็นที่ 1
