|
ไม่ได้เข้ามาร่วมแจมความคิดเห็นตั้งเป็นอาทิตย์
ดูไปดูมา เจ้าหนูยิ่วไม่เห็นจะโตเลยเนอะ
หลายปีผ่านไป ตัวแค่ไหนก็แค่นั้น
สงสัยหาตัวเด็กเปลี่ยนยาก
ละครช่วงนี้ กล่าวถึงการเปลี่ยนแปลง
ราชวงศ์ญี่ปุนเริ่มผลัดแผ่นดิน
จัดเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเศรษฐกิจเช่นกัน
ภาพใหญ่ก็คือ แรงงานชาวนาเริ่มมีอำนาจต่อรองมากขึ้น
เพราะแรงงานหลายส่วนได้เปลี่ยนมาเป็นหนุ่ม สาวโรงงานไปหมด
เลยหาคนทำนายาก
นายทุนจึงต้องง้อชาวนาอย่างเช่นที่โคตะพูดไว้
อีกไม่กี่ชั่วกาลก็จะเกิดการปฏิรูปแผ่นดินครั้งใหญ่
ถึงตอนนั้นชาวนาจะเริ่มอ้าปาก ยืดตัวได้สง่างามมากขึ้น
ภาระกิจของโคตะก็จะสิ้นสุดลง
จะว่าไป คนญี่ปุ่นมีพื้นเพของความขยันขันแข็งอยู่แล้ว
ฉะนั้นการจะเปลี่ยนไปเป็นคอมมิวนิสต์จึงเป็นเรื่องที่ยากมาก
แม้จะมีพรรคการเมืองฝ่ายซ้ายอยู่ก็ไม่ค่อยได้รับความนิยมเท่าไหร่
กลับมาที่ชีวิตของโอชินดีกว่า
การเร่ขายปลาถึงที่แบบ Delivery เช่นนี้ไม่ผิดกับรถกับข้าวตามหมู่บ้าน
ที่แล่นไปถึงหน้าบ้านลูกค้า
สามารถทักทายรู้จักเจรจาหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม
แถมบางทีเจ้าตัวยังอาสาไปช่วยงานครัวให้อีก
เป็นธุรกิจที่ค่าใช้จ่ายต่ำ อาศัยแรงกายและปากเจรจาเป็นหลัก
ฉะนั้นโอชินน่าจะมีเงินเก็บหลายอยู่
แต่พอมาตั้งร้านเอง ภาระค่าใช้จ่ายจะมากขึ้น
ความสนิทสนมถึงขนาดเข้าช่วยก้นครัวจะลดน้อยลง
นี่คือข้อแตกต่างระหว่างการค้าปลีกแบบถึงลูกถึงคน
กับค้าปลีกแบบมีหน้าร้าน ไหนต้องห่วงพะวงหน้าร้านตลอดเวลา
ไม่สามารถเข็นรถกลับแต่วันแล้วก้อพักผ่อนได้
เอาล่ะถ้าคิดสั้นๆ โอชินคงเลือกเข็นรถดีกว่า อิสระกว่า งานจบเร็วกว่า
ภาระผูกพันก็ไม่มากเท่า
แต่เลือกระยะยาวคงไม่พ้นต้องเปิดร้าน(ตามแบบแผนเถ้าแก่ทั่วไป)
จะให้เข็นรถโขยกเขยกจนแก่เฒ่าคงไม่ไหว
ข้อท้าทายก็คือ
โอชินจะสามารถรักษาสัมพันธภาพแบบดั้งเดิม(เข้าไปถึงก้นครัว)
ของลูกค้าเก่าแก่ได้อย่างไร
ไม่ใช่ว่าพอเปิดร้านเป็นเถ้าแก่แล้วก็เริ่มหยิ่ง ไม่ง้อลูกค้า
คอยดูกันต่อว่าโอชินจะลดข้อกังขานี้ได้อย่างไร
| จากคุณ |
:
กูรูขอบสนาม   
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 พ.ย. 53 18:40:48
|
|
|
|
[คลิป] .... สงครามชีวิต โอชิน ตอน105 ..... 5 พ.ย. 53 .....{แตกประเด็นจาก A9882713}
